Bloggang.com : Heavenworth : ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 9

เมษายน 2553

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

5 เมษายน 2553

ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 9

ตอนที่ 9

เมื่อเสือกับแหวนเข้ามาหลังร้านก็เห็น ลิลลี่กับจ๊อดกำลังกอดกันกลม แหวนเข้าใจว่าจ๊อดลวนลามลิลลี่ถึงได้ร้องเสียงลั่นร้าน เสือเองก็เข้าใจแบบเดียวกัน แหวนตบจ๊อดอย่างแรงจนหน้าหันโดยไม่ฟังจ๊อดอธิบาย และทำท่าจะเอาไม้มาฟาดลิลลี่จึงได้สติร้องห้ามไว้ ก่อนจะชี้ให้ดูตุ๊กแกตัวต้นเหตุ

“แล้วทำไมแกไม่บอกตั้งแต่แรก”
“ก็กำลังจะบอกแต่ไม่มีใครฟังผมเลย”

“ขอโทษนะคะ กะอีแค่ตุ๊กแก แกก็ร้องซะลั่นบ้าน”

“ก็คนมันตกใจนี่”

“แล้วคุณลิลลี่ก็มากระโดดกอดผมเองนะครับ ผมไม่ได้กอดเค้าก่อน”

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”

“เอาล่ะครับ ไหน ๆ ก็ผ่านไปแล้ว เดี๋ยวผมจะช่วยจับตุ๊กแกออกไปให้แล้วกันนะครับ ไปจ๊อด”

จ๊อดจำต้องทำหน้าที่ฮีโร่จับตุ๊กแกไปปล่อยทั้งที่ตัวเองก็ขยะแขยงไม่แพ้กัน เสือต่อว่าจ๊อดหลังจากออกมาจากร้านด้วยกัน เพราะที่เสือและแหวนเข้าใจผิดก็เพราะจ๊อดหายไปหลังร้านนานทั้งที่บอกว่าไปเข้าห้องน้ำ

“นี่ ที่แกหายไปหลังร้านเค้าตั้งนานเนี่ย เข้าห้องน้ำจริงเหรอ”

“ใครบอกเล่า ที่ผมฉีกตัวไปก็เพราะจะให้พี่ได้อยู่ตามลำพังกับคุณแหวนเค้าต่างหาก จะได้มีเวลาเสียดสีปะทะคารมกันซักนิด จะว่าไปคุณแหวนเค้าก็ดูเหมาะกับพี่เหมือนกันนะ”

“แกเริ่มเป็นคนจัดสรรชีวิตชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

“ไม่ต้องเขินน่า เราผู้ชายด้วยกัน พี่นี่ร้ายนะ เห็นนิ่ง ๆ เวลาขยับตัวทีหนุ่ม ๆ ทาบไม่ติดเลย”

“นี่ นี่ ชั้นจะบอกอะไรให้แกฟังนะ ชั้นไม่ใช่คนกะล่อนปลิ้นปล้อน อย่างแก เข้าใจรึเปล่า”

ระหว่างนั้นแหม่มซึ่งมาถึงร้านก็บีบแตรเรียกเสือ เพราะแปลกใจที่เสือมาก่อนเวลานัด เสือรีบบอกว่าผ่านมาเลยแวะมาเยี่ยมอย่างแนบเนียน จนจ๊อดอดบ่นไม่ได้เพราะเสือบอกว่าตัวเองไม่กะล่อน

คืนนั้นเสือกับแหม่มไปดินเนอร์กันที่ร้านอาหารหรู แหม่มถือโอกาสชวนเสือมาร่วมงานวันเกิดอาทิตย์หน้า แต่เสือยังไม่รับปากเพราะต้องการจะปลีกตัวออกจากแหม่ม แต่สุดท้ายก็ต้องจำใจรับปากเพราะทนแหม่มรบเร้าไม่ไหว แหม่มเลยฝากชวนจ๊อดมาด้วย แต่เสือรู้ดีว่าลิลลี่ไม่ค่อยชอบหน้าจ๊อดเท่าไหร่ แหม่มว่า ลิลลี่แค่เป็นคนปากไวเท่านั้น

“คุณเสือจ้องหน้าแหม่มทำไมคะ”

“ผมกำลังคิดว่าคุณสามคนนี่เป็นพี่น้องที่ไม่เหมือนกันเลยนะครับ”

“ไม่เหมือนยังไงหรือคะ”

“ก็คุณแหม่มเป็นคนร่าเริงแจ่มใส มองโลกในแง่ดีมีแต่รอยยิ้ม ผิดกับพี่สาวคุณที่ไม่เห็นมีรอยยิ้มให้กับใครเลยชีวิตเหมือนผูกพันอยู่กับอดีตที่ขมขื่นส่วนน้องสาวคนเล็กก็ดูเอาแต่ใจตัวเอง ถามจริง ๆ เถอะครับ คุณสามคนเป็นพี่น้องกันจริง ๆ รึเปล่า”

แหม่มชะงักยังไม่ทันตอบเสียงโทรศัพท์มือถือดังขัดขึ้นเสียก่อน แหวนโทรฯมาบอกแหม่มว่าพ่อเรียกตัวด่วนเพื่อให้ไปจัดการพลกับพร แหม่มตกใจย้อนถามเสียงดังจนเสือทัก แหม่มต้องแกล้งบอกว่ามีปัญหาที่ร้านเลยต้อง กลับไปจัดการ เสืออาสาจะช่วยเหลือแต่แหม่มปฏิเสธ เสือเลยทำท่าจะไปส่ง ระหว่างนั้นนิคมก็โทรฯมาส่งข่าวเรื่องพลกับพรที่มาปรากฏตัวที่ร้านเฮียติ่งแล้ว เสือจึงต้องรีบไปงานเช่นกัน สุดท้ายทั้งสองจึงแยกกันที่ร้าน โดยไม่รู้เลยว่ามีจุดหมายที่เดียวกัน

ด้านพลกับพรที่มาเริ่มงานที่บาร์เสี่ยติ่งนั้น เสี่ยติ่งรับขวัญทั้งคู่ด้วยการส่งเด็กสาวสามคนที่ใช้ชื่อว่าสายสมรมาบรรณาการ ทีแรกทั้งคู่แทบช็อกที่ได้ยินชื่อ แต่เมื่อเห็นสาวสามนางแล้วทั้งคู่ก็โล่งอก เสือติ่งให้พลกับพรขึ้นไปรอบนห้องก่อนจะส่งสามสาวตามขึ้นไป

นิคมกับหมูเล็กเฝ้าดูอยู่ก่อนจะรายงานให้เสือที่ตามมาถึงทราบสถานการณ์ เสือบอกว่าจะรออยู่ด้านล่างให้พลกับพรเสร็จกิจลงมาก่อน เพราะไม่อยากจะทำให้เกิดเหตุวุ่นวาย แต่วายร้ายสายสมรกลับใช้สามสาวบาร์ที่ใช้ชื่อสายสมรไปเรียกพลกับพร ก่อนที่ทั้งสามจะเข้าไปจัดการทั้งคู่ในห้อง

พลกับพรพยายามหลบหลีกและต่อสู้อย่างเต็มที่แต่สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตลงด้วยฝีมือของวายร้ายสายสมรจนได้ แม้ว่าพรจะขอชีวิตจากแหวนเพราะไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน แต่แหวนก็ยืนยันว่าต้องทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาเท่านั้น

เมื่อจัดการกับพรเสร็จแหวนก็ออกมาจากห้องจัดการกับลูกน้องเสี่ยติ่ง ระหว่างนั้นเสือก็เข้ามาผสมโรงด้วยและพยายามตามไล่ล่าแหวนไป โดยที่ทั้งคู่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ส่วนแหม่มกับลิลลี่ก็ถูกจ๊อดตามล่าตัวเช่นกัน ขณะที่ลิลลี่จะจัดการกับจ๊อดตามที่แหม่มบอก ตำรวจก็ตามมาสมทบ แหม่มกับลิลลี่จึงต้องปล่อยจ๊อดแล้วรีบหนีไป

แหวนหนีการตามล่าของเสือไปจนถึงบาร์สำหรับผู้หญิง แหม่มเข้าห้องน้ำถอดอุปกรณ์ปลอมตัวออก ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำและได้เจอกับเสือที่ตามเข้ามาติด ๆ ด้วยรูปร่างหน้าของเสือทำให้เขาถูกสาวใหญ่เข้าใจผิดว่าเป็นหนึ่งในผู้ชายของบาร์นี้ เมื่อแหวนออกมาเจอจึงเข้าไปแบบเดียวกัน ก่อนที่แหวนจะทำฟอร์มเหมือนกับว่ามาเที่ยวควงหนุ่มรูปหล่อเดินจากไป ก่อนจะกลับไปรวมตัวกันที่ห้องแหวน

“ทำไมเพิ่งมาล่ะพี่”

“มีใครก็ไม่รู้มันไล่ตามพี่น่ะสิ”

“เออ เราสองคนก็เหมือนกัน ไม่รู้ใครที่ไหนอยู่ ๆ มันก็โผล่ขึ้นมา”

“ตำรวจรึเปล่าก็ไม่รู้นะพี่”

“ไม่รู้เหมือนกัน มันอาจจะเป็นตำรวจหรือพวกมือปืนคุมบาร์ก็ได้”

“แหม พูดแล้วเสียดายนะพี่แหม่ม เมื่อกี้เราเกือบเก็บมันได้อยู่แล้ว ถ้าพวกมันไม่ตามมาช่วยซะก่อน”

“แกอย่าทำเป็นห่ามหน่อยเลยน่ะ ทำเฉพาะงานที่เราได้รับมาก็พอแล้ว”

“แล้วนี่พี่ออกมาทางไหน”

“อ้อมไปเข้าทางด้านหลังวีผับ แล้วก็หนีออกมาทางข้างหน้า เออ นี่แหม่ม เมื่อกี้ตอนที่พี่ออกมาเจอแฟนแกด้วยนะ”

“ใคร คุณเสือน่ะเหรอ”

“ใช่ แกรู้รึเปล่าว่าแฟนแกมีไซด์ไลน์ขายตัว”

“อย่าพูดบ้า ๆ น่ะพี่แหวน”

“ไม่เชื่อก็แล้วไป แต่พี่เห็นเค้ากอดอยู่กับพวกคุณป้าในบาร์ผู้หญิง”

“จริงเหรอ พี่แหวน แก่ขนาดนั้นยังขายตัวได้อีกเหรอพี่”

“พอ ๆ ชักจะไปกันใหญ่แล้วไอ้ลี่ พี่แหวนเค้าใส่ร้ายแฟนชั้นน่ะสิ”

“ถ้าแกไม่เชื่อ พรุ่งนี้แกเจอเค้า แกก็ถามดูสิ ว่าดึก ๆ ดื่น ๆ ไปทำอะไรอยู่ที่บาร์ผู้หญิง”

แหวนพูดจบเดินเข้าห้องน้ำไป ขณะที่แหม่มสีหน้าลังเล เวลาเดียวกันนั้นเสือก็กำลังคุยกับจ๊อดเรื่องที่เจอแหวนในบาร์ที่ว่าเช่นกัน

“คุณแหวนพี่สาวคุณแหม่มน่ะเหรอไปหิ้วเด็กในวีผับ”

“ใช่”

“ไม่น่าเป็นไปได้นะพี่ว่าอย่างเธอจะมาเที่ยวบาร์ประเภทนี้”

“ถ้าชั้นไม่เห็นกับตาก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน แต่สองตานี่เห็นจะจะ เลยนะว่าเธอกอดเด็กหนุ่มในนั้นเดินออกไป ป่านนี้คงไปเปิดโรงแรมไหนแล้วมั้ง”

“อื้อหือ คุณแหวนนี่เห็นหงิม ๆ ที่แท้ก็ร้อนแรงเหมือนกันนะพี่ ว่าแต่พี่มั่นใจหรือว่าคนที่เก็บไอ้พลกับไอ้พรเนี่ยเป็นพวกสายสมร”

“ร้อยเปอร์เซ็นต์”

“เพราะ...”

“เพราะเจ้านายเก่ามันอาจจะไม่พอใจที่ไอ้สองตัวนี่ลาออก แล้วนายมันก็คงเห็นอนาคตว่าถ้าขืนปล่อยพวกมันไว้ วันใดวันหนึ่งไอ้สองตัวนี่อาจจะหักหลังลากนายมันเข้า ตะรางก็ได้”

“เราช้ากว่ามันไปแค่ก้าวเดียวเอง ไม่งั้นก็ได้ตัวมันแล้ว ทำไม เราถึงได้คลาดกับมันตลอด”
“ก็เพราะเราดันไม่คิดน่ะสิว่าไอ้สองตัวนั่นจะดวงจู๋ พรุ่งนี้แกไปที่ศูนย์นะ ให้เค้าเช็กประวัติไอ้พลกับไอ้พรซิว่าหลังจากที่พวกมันออกจากคุกแล้ว มันไปอยู่กับใคร”

จ๊อดรับคำ

วันต่อมาวายร้ายสายสมรก็มาพบกับพ่อที่เซฟเฮ้าส์ แหวนตัดสินใจถามเหตุผลที่ต้องฆ่าพลกับพร พ่ออ้างว่าทั้งคู่ต้องการตีจากเมื่อมีคนมาเสนอเงินให้มากกว่า ลิลลี่เห็นดีเห็นงามด้วย เพราะคิดว่าทั้งคู่ทรยศ

“ถูกต้อง พ่อจึงจำเป็นต้องตัดไฟซะตั้งแต่ต้นลม เพื่อไม่ให้มันพาดพิงมาถึงเรา”

“แล้วถ้าเกิดว่ามันขอไปจากพ่อ เพียงเพราะต้องการเลิกอาชีพนี้ พ่อจะยอมให้มันไปมั้ยคะ”

แหวนถามแบบหยั่งเชิง ขณะที่แหม่ม อยากรู้คำตอบเช่นเดียวกัน พ่อหันขวับจ้องมองทั้งสาม

“แล้วพวกหนูคิดว่าถึงเวลารึยังล่ะที่มันจะไปจากพ่อ พวกหนูก็รู้ดีว่าการที่พ่อลงทุนชุบชีวิตใหม่ให้กับมันสองคนต้องใช้เงินมากแค่ไหน แต่วันนี้มันยังตอบแทนให้พ่อได้ไม่เท่ากับที่พ่อสูญเสียไป แล้วอย่างนี้หนูคิดว่าพวกมันยังจะมีหน้ามาขอไปจากพ่ออีกหรือ”

“ถ้าอย่างนั้นอีกนานแค่ไหนล่ะคะที่พ่อจะปล่อยมันไป”

“พ่อยังตอบตอนนี้ไม่ได้หรอก มันขึ้นอยู่กับว่าเมื่อไหร่ที่พ่อเห็นสมควร อาจจะเป็นวันนี้ พรุ่งนี้ 5 ปี 10 ปี หรือตลอดชีวิตก็ได้”

ทั้งสามลอบสบตากันหน้าสลดลง พ่อยกมาร์ตินี่จิบยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่า หลังจากนั้นสามสาวสายสมรก็คุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับพลและพร

“ชั้นว่าเรื่องที่พ่อพูดมันก็ไม่ถูกต้องนะพี่แหวน”

“เรื่องอะไร”

“ก็เรื่องไอ้พล ไอ้พรไง”

“ไม่ถูกยังไงหรือพี่แหม่ม”

“ก็แกคิดดูสิ ไอ้พลไอ้พรมันก็ทำงานให้พ่อมานานแล้ว ทำก่อนที่เราจะมาอยู่กับพ่ออีก แถมยังรับใช้พ่อทุกอย่างยิ่งกว่าลูกเมียด้วยซ้ำ อย่างนี้พ่อยังว่ามันอกตัญญูอีกเหรอ”

“แต่แกอย่าลืมนะว่าพ่อเป็นคนสร้างพวกมันขึ้นมา ถ้าไม่มีพ่อมันสองคนอาจจะ ตายไปแล้วก็ได้”

“แหม ถ้าพูดอย่างนี้มันก็ถูก แต่บุญคุณเนี่ย ยังไงมันก็ต้องมีวันหมดนะพี่ ไม่ใช่ว่าจะต้องทดแทนกันไปตลอดชีวิต”

“แต่พ่อก็บอกนี่ว่าถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่ เค้าก็จะให้มันไปเอง”

“ก็แล้วเมื่อไหร่ล่ะพี่ ชั้นว่าถ้าจะให้แฟร์ พ่อน่าจะบอกมาเลยว่าต้องทำงานชดใช้กันกี่ปี จะห้าปี สิบปี ก็ว่ามา เราจะได้รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้เป็นอิสระซะที”

“เอ๊ะ พี่แหม่ม ที่พี่พูดเนี่ยหมายถึงเรื่องของไอ้พลกับไอ้พรหรือหมายถึงเรื่อง ของเรา”

“มันก็เหมือนกันน่ะแหละ จะเป็นเรื่องไอ้พล ไอ้พรหรือว่าเรื่องของเรา มันก็เรื่องเดียวกัน”

“ถ้าอย่างงั้น ชั้นว่าพ่อไม่มีวันให้พวกเราไปแน่ ใช่มั้ยพี่แหวน”

แหวนอึ้งนิ่งไปเล็กน้อยอย่างไม่มั่นใจเช่นกัน “ถ้าถึงเวลาจริงพี่เชื่อว่าพ่อคงจะเข้าใจ”

ลิลลี่กับแหม่มสบตากันแล้วถอนใจเพราะรู้ว่าแหวนปลอบใจ
เมื่อถึงวันเกิดแหม่มจ๊อดเตรียมตัวออกไปกับเสือด้วย เสืองง จ๊อดเลยบอกว่าแหม่มโทรฯมาชวนให้ไปด้วยกันแล้ว ส่วนที่อพาร์ตเมนต์ของแหม่ม ทั้งสามช่วยกันเตรียมอาหารและเครื่องดื่มจนเสร็จ ก่อนจะเริ่มต้นฉลองด้วยไวน์พร้อมกับร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธ เดย์อย่างมีความสุข

“ชั้นดีใจจริง ๆ ที่เราได้มาเป็นพี่น้องกัน ชั้นรักพี่กับไอ้ลี่มากที่สุดในโลกเลย”แหม่มหอมแก้มแหวน ดึงลิลลี่มากอด

“พี่ก็รักแกสองคนมากที่สุดเหมือนกัน”

ลิลลี่ผละตัวออกจากแหม่มทำหน้าขึงขัง “แต่ชั้นไม่ ไม่เคยคิดที่จะไม่รักพี่ทั้งสองคนเลย”

“แหม นังนี่ลูกเล่นเยอะจริงนะ เอ้า ดื่ม ดื่ม ดื่ม วันนี้ไม่เมาห้ามเลิกนะ”

ระหว่างนั้นเสือกับจ๊อดก็มาถึงอพาร์ต เมนต์แหม่ม จ๊อดพิถีพิถันกับการแต่งตัวจนเสือทัก และว่าหากจ๊อดไม่ปากเสียลิลลี่ก็อาจจะหันมาชอบอยู่บ้าง ทำให้จ๊อดเริ่มมีความหวัง แต่เมื่อทั้งสองไปถึงห้องแหวนกับลิลลี่ก็เริ่มหมดสนุกโดยเฉพาะลิลลี่ จ๊อดพยายามทำตัวดีอย่างที่เสือแนะนำช่วยเหลือลิลลี่

แต่แล้วจ๊อดก็ทำให้ลิลลี่หมั่นไส้อีกเมื่อเสือเอาของขวัญให้แหม่มแล้วจ๊อดก็บอกว่าข้างในเป็นอะไร จ๊อดเลยแก้ตัวด้วยการเชียร์ให้เสือสวมสร้อยให้แหม่มแทน เสือจำต้องใส่ให้ตามคำเชียร์ ขณะที่แหม่มมีท่าทางเขินอาย แหวนแอบมองดูภาพนั้นอย่างใจหายลึก ๆ และต้องชมว่าสวยเมื่อแหม่มถามขึ้น เสือหันมองแหวน เหลือบมองแล้วเมินหน้าทำไม่สนใจ ระหว่างนั้นเสียงออดดังขึ้น ลิลลี่ขยับจะลุกแต่จ๊อดอาสาไปเปิดให้เอง

จ๊อดมาเปิดประตูให้ พออินคาเห็นหน้าจ๊อดก็เริ่มออกอาการไม่พอใจขึ้นมาทันที จันดาราถามหาแหม่ม จ๊อดจึงเชิญทั้งคู่เข้าไปในห้อง แหวนเห็นจันดาราแล้วก็ชะงัก แต่ก็พยายามปรับท่าทีใหม่ แหม่มรีบมาบอกเหตุผล คราวนี้แหวนไม่ว่าอะไรทั้งยังเชิญจันดารากับอินคานั่งด้วย แหม่มแนะนำเสือกับจ๊อดให้รู้จัก

“คนนี้น่ะหรือที่เธอเคยเล่าให้ฟังว่าเป็นแฟน”

แหม่มสะดุ้ง เหลือบมองเสือ เห็นเสือยิ้ม

“เอ่อ จันดารา คุณเสือกับชั้นเป็นเพื่อนกันเท่านั้น”

“อ้าวเหรอ งั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ”

เสือยิ้มให้มองจันดาราอย่างพินิจไม่ได้ตอบอะไร ขณะที่อินคามองจ๊อดอย่างเขม่น จ๊อดสบตาอินคาอย่างไม่กลัวเช่นกัน หลังจากเวลาผ่านไป แหวนก็เข้าไปเอาขนมเค้กในครัว เสือแกล้งเก็บจานตามเข้าไป

“วันนี้ดูคุณแหม่มมีความสุขมากนะครับ”

“อาจจะเป็นเพราะว่าปีนี้มีคนมาเพิ่มขึ้นมั้งคะ เพราะทุก ๆ ปีเรากินเลี้ยงกันแค่สามคน”

“คุณสามคนพี่น้องคงรักกันมากนะครับ”

“ใช่ เรารักกันมาก รักจนทำให้ชั้นไม่อยากให้ใครมาแย่งพวกเค้าไปจากชั้น”

“คุณกำลังหมายถึงผมรึเปล่า”

“คงงั้นมั้ง เพราะไม่อย่างนั้นคุณคงไม่มาที่นี่”

“แล้วถ้าผมบอกคุณว่าผมไม่ได้มาที่นี่เพราะน้องสาวคุณล่ะ”

เสือจ้องตาแหวนเหมือนบอกความในใจ แหวนประหม่ากับคำพูดและสายตาเสือ แต่ พยายามควบคุม

“แล้วอย่างนั้นคุณมาที่นี่เพราะอะไร”

“ผมมาที่นี่ก็เพราะ ...”

เสือยังพูดไม่ทันจบแหม่มก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน เสือรีบบอกว่าเข้ามาช่วยแหวนปักเทียน แหม่มเลยแกล้งถามว่าจะปักกี่เล่มดี ก่อนจะบอกว่าตัวเองอายุ 25 แล้ว

“อย่างงั้นปีนี้ก็เบญจเพสสิครับ”

“ค่ะ เห็นเค้าว่ากันว่าคนเราตอนช่วงเบญจเพสเนี่ยต้องระวังตัว ถ้าดีก็ดี แต่ถ้าร้ายก็แย่ไปเลย บางคนถึงขั้นเสียชีวิตเลยนะคะ”

“พูดอะไรอย่างนั้น แหม่ม สำหรับเธอชีวิตต้องพบแต่ความสุขความเจริญสิ เข้าใจมั้ย”

แหม่มเข้ามากอดเอวแหวนอย่างตื้นตัน

“ขอบคุณค่ะพี่แหวน ดูสิคะคุณเสือ จะมีใครที่ไหนที่รักแหม่ม ดีกับแหม่มเหมือนพี่หนูแหวนคนนี้คะ”

แหม่มหอมแก้มแหวน เสือเหลือบมองแหวน แล้วยิ้มอย่างจริงใจกับความรักของสองพี่น้อง

“ผมก็เห็นด้วยกับคุณแหวนครับ ขอให้คุณแหม่มมีแต่ความสุขนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

แหม่มยิ้มปลื้มให้เสือ แหวนมองทั้งคู่แล้วฝืนยิ้ม อีกด้านอินคากำลังคุยกับลิลลี่เรื่องที่วันก่อนเขาพาลิลลี่ไปเสี่ยงตายด้วยกัน ลิลลี่ว่าไม่โกรธแต่ขอให้บอกเพื่อเตรียมตัวก่อน ระหว่างนั้นจ๊อดก็เข้ามาแทรกด้วยการทำทีเข้ามาเติมไวน์ให้ แต่กลับไม่ยอมเติมให้อินคา จนสุดท้ายทั้งคู่ก็มาจบกันที่การงัดข้อเพื่อแสดงให้เห็นว่าใครแน่กว่ากัน

ทีแรกจ๊อดทำท่าจะเสียทีให้กับอินคา แต่ก็สามารถยื้อมาจนเสมอกันได้อีก แต่ในที่สุดจ๊อดก็อาศัยจังหวะที่อินคาเสียสมาธิเพราะเสียงโทรศัพท์ที่เข้ามา เอาชนะอินคาไปได้อย่างรวดเร็ว ทำให้อินคาไม่พอใจมาก

“วันนี้ชั้นอาจจะแพ้ แต่แกจำไว้นะ พรุ่งนี้ชั้นต้องเป็นฝ่ายชนะ”

อินคาถอยหลังออกไปมองจ๊อดอย่างอาฆาต จ๊อดหัวเราะตะโกนตามหลัง

“เสียใจโว้ย ชั้นมันเป็นคนลัคกี้อินเกมซะด้วย คุณว่าจริงมั้ยครับ”

“อะไรของคุณที่ว่าจริง”

“ก็ที่ว่าผมเป็นคนลัคกี้อินเกมไงครับ”

“แต่คงไม่ลัคกี้อินเลิฟมั้ง”

ลิลลี่ย้อนหัวเราะเดินออกไป จ๊อดมองตามหลังหัวเราะในลำคอ เวลาเดียวกันนั้นจันดาราก็มาคุยกับแหวนที่แอบมองดูแหม่มกับเสือคุยกันอย่างออกรสอยู่ และหาว่าแหวนอิจฉาแหม่ม ทำให้แหวนไม่ค่อยพอใจ

“อย่าทำเป็นแกล้งไม่รู้เรื่องหน่อยเลย ชั้นรู้ว่าเธอกำลังอิจฉาน้องสาวเธออยู่”

“เธอพูดให้มันดี ๆ หน่อยนะ”

“ผู้หญิงปากมักจะบอกว่าไม่ แต่หัวใจกลับเรียกร้องโหยหา ชั้นรู้นะว่าเธอกำลังต้องการใครสักคน”

“นี่ จันดารา ...”

“เราผู้หญิงด้วยกัน ชั้นมองตาเธอ ชั้นก็รู้แล้วว่าเธอต้องการอะไร หรือเธอกล้าปฏิเสธมั้ยล่ะว่าเธอเกลียดผู้ชาย”

“ใช่ ชั้นเกลียดผู้ชาย”

“เธอโกหก เธออาจจะหลอกตัวเองและหลอกคนอื่นได้ แต่เธอหลอกชั้นไม่ได้หรอก”

“เธอรู้ได้ยังไง”

“ชั้นรู้ก็แล้วกัน แล้วชั้นก็รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่”

จันดาราแสยะยิ้มจ้องมองเข้าไปในแววตาแหวน
หลังจากงานเลี้ยงจบลงระหว่างที่เสือกับจ๊อดกำลังจะกลับออกไปนั้น ทั้งคู่ก็ถูกอินคาลอบยิง พอ รู้ตัวเสือกับจ๊อดก็แยกกันไปคนละทางเพื่อจัดการกับศัตรูที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร อินคายิงสวนกับทั้งคู่จนกระสุน หมด จึงต้องเอาระเบิด ที่ติดตัวมาโยนใส่เสือกับจ๊อดที่กำลังเป็น ฝ่ายได้เปรียบแล้วรีบหนีไป

เมื่ออินคากลับไปถึงห้องจันดาราก็ถามถึงผลงาน อินคาว่าไม่รู้เพราะรีบหนีมาก่อน แต่แน่ใจได้ว่าทั้งเสือและจ๊อดไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร จันดาราจึงพูดเรื่องลิลลี่ขึ้นมาว่าลิลลี่ไม่รักอินคา แต่อินคาก็ไม่ยอมรับ

“ไม่จริง เค้าต้องรักผม”

“แกอย่าทำโง่หน่อยเลย ชั้นจะบอกให้แกรู้นะ ในโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนรักแกหรอก เพราะแม้แต่แม่แกยังทิ้งแกไปได้ นับประสาอะไรกับคนอื่นจะมารักแก ถ้าแกไม่อยากเจ็บปวดเลิกยุ่งกับมันซะ เข้าใจรึเปล่า”

“ไม่จริง ลิลลี่เค้าต้องรักชั้น”

ด้านเสือกับจ๊อดเมื่อกลับไปถึงร้านด้วยสภาพได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยทั้งคู่ ก็กำลังคาดคะเนสถานการณ์ว่าจะเป็นใครแน่

“หรือว่าจะเป็นฝีมือคู่ปรับแก”

“ใครครับ”

“ก็อินคา แฟนคุณลิลลี่ไง มันอาจจะหึงที่แกไปจีบแฟนมันรึเปล่า”

“เรื่องแค่นี้ถึงขั้นจะฆ่ากันเลยหรือ ผมว่าไม่น่าใช่หรอกพี่ ไอ้นี่มันอาจจะดูเพี้ยน ๆ บ๊อง ๆ แต่ผมว่ามันคงไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นหรอก นอกซะจากว่ามันจะเป็นพวกมือปืน”

“อืมม์ ก็จริงของแก ถ้ามันเป็นมือปืน คุณลิลลี่เค้าคงไม่คบกับมัน”

“ใช่ เพราะไอ้คนที่ดักยิงเราเมื่อคืนผมว่ามันต้องเป็นพวกมืออาชีพ ถึงมีทั้งระเบิด ทั้งเอ็ม 16”

“แล้วมันเป็นใครกันวะ”

ระหว่างนั้นแหม่มก็มาหาเสือที่ร้านพอดี แหม่มบอกเสือว่าหากรู้ว่าเป็นใครให้บอกเธอ จ๊อดย้อนว่าแหม่มจะไปฆ่าคนที่ทำให้หรือ แหม่มรู้ตัวว่าหลุดปากไปจึงรีบบอกว่าจะไปตบแทน ก่อนจะพยายามบอกความในใจให้เสือรู้ จนเสือทำอะไรไม่ถูก

ด้านแหวนก็กำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเสือและเธอ จนถึงเรื่องเมื่อคืนที่เสือพยามยามจะบอกอะไร แต่แหวนก็พยายามตั้งสติไม่คิดเข้าข้างตัวเอง

สามสาววายร้ายสายสมรมาทำงานที่ร้านดอกไม้ดังเดิม แหม่ม ออกอาการกำลังอินเลิฟจนออกนอกหน้า ลดราคาให้ลูกค้าที่มาซื้อดอก ไม้ให้แฟนไม่พอ ยังหันมาถามแหวนว่าจะยอมยกเธอให้เสือหรือไม่หากว่าเขามาชอบจริง ๆ แหวนว่าเป็นเรื่องของแหม่มแต่แหม่มก็ยังออดอ้อน

“เรื่องของชั้นได้ยังไง ชีวิตชั้น ชั้นก็มีพี่นี่แหละที่เป็นทั้งพี่ทั้งแม่ ถ้าพี่ไม่ยกชั้นให้เค้า ชั้นก็จะไม่แต่ง”

“ไม่เชื่อหรอก ชั้นว่าถ้าพี่แหวนไม่ให้แต่ง พี่ต้องหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามผู้ชายเค้าไปมากกว่า ดูใจง่ายเหลือเกินนี่”

“หยุดเลย นังลี่ ผู้ใหญ่เค้าจะคุยกัน”

“ว่าไงพี่แหวน พี่ยังไม่ตอบเลยว่าจะยอมให้ชั้นแต่งงานกับคุณเสือรึเปล่า”

“อะไรที่เป็นความสุขของแกมีเหรอที่พี่ไม่เคยให้”

“นึกแล้วเชียว รักพี่แหวนที่สุดในโลกเลย”

แหม่มจุ๊บที่แก้มแหวน ซ้ายขวาด้วยความดีใจ ส่วนแหวนกลับมีสีหน้าลำบากใจ หลังจากนั้นแหวนก็ไประบายอารมณ์ด้วยการยิงปืนที่สนามยิงปืน ระหว่างนั้นแหวนก็คิดถึงเรื่องเสือขึ้นมาอีกจนยิงปืนไม่เข้าเป้าสักนัด แหวนพยายามตั้งสติจนสามารถยิงได้แม่นดังเดิม แล้วก็มีเสียงปรบมือดังมาจากด้านหลัง

“เยี่ยมครับ ชุดนี้สมาธิคุณแน่วแน่ดีมาก แต่ชุดแรกผมว่าคุณต้องมีเรื่องกังวลใจอะไรแน่เลยใช่มั้ยครับ ถึงยิงสะเปะสะปะ”

“คุณอย่ามาทำเป็นรู้ดีเรื่องของชั้นหน่อยเลย”

“อ้าว นี่คุณเลิกยิงแล้วหรือครับ”

“ใช่”

“ทำไมล่ะครับ คุณเพิ่งยิงได้สองแมกกาซีนเอง”

“คุณรู้ได้ไงว่าชั้นเพิ่งยิง”

“ก็ผมเห็นคุณตั้งแต่เข้ามา แล้วไปซื้อลูกกระสุน ดื่มโค้ก สวมถุงมือเอกเซอร์ไซส์”

“เรื่องอะไรคุณมาจับตาดูชั้นเนี่ย”

“เปล่านะครับ ผมไม่ได้จับตาดูคุณ เพียงแต่เผอิญผมมาที่นี่ก่อนคุณ แล้วก็เห็นคุณเดินเข้ามา แต่คุณไม่เห็นผมเองต่างหาก”

แหวนเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จจะหันไป เสือเรียกไว้

“คุณแหวนครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อย”

“เรื่องอะไร”

“วันนั้นที่งานวันเกิดน้องสาวคุณ เรายังคุยค้างกันอยู่เรื่องที่คุณคิดว่าผมจะมาแย่งคุณแหม่มไปจากคุณ”

“ชั้นลืมไปแล้ว”

“เดี๋ยวสิครับ แต่วันนั้นคุณยังไม่รู้เลยว่าผมไปที่นั่นเพราะอะไร”

“แต่ตอนนี้ชั้นไม่อยากรู้แล้ว”

“ผมว่าคุณอยากรู้ แต่ไม่กล้าฟังมากกว่า”

“นี่ คุณจะพูดอะไรก็เรื่องของคุณ มันไม่เกี่ยวกับชั้น”

“เกี่ยวสิครับ ที่ผมไปงานวันเกิดคุณแหม่ม ก็เพราะคุณ”

“คุณพูดเรื่องบ้าอะไรของคุณเนี่ย”

“ผมไปเพราะคุณจริง ๆ นะครับ เพียงเพราะว่าผมอยากจะ...”

“คุณหยุดพูดเรื่องไร้สาระนี่ซะที ชั้นไม่อยากฟัง”

“เดี๋ยวสิคุณแหวน...เดี๋ยว....ฮื้อ แปลกจริง ผู้หญิงคนนี้ เดี๋ยวก็ดูเข้มแข็ง เดี๋ยวก็ดูอ่อนแอ”

มองตามหลังแหวนด้วยความรู้สึกสนใจและอยากค้นหา แหวนไปถึงรถแล้วลงนั่งพยายาม เรียกสติตัวเอง

“นี่เราเป็นบ้าหรือไงเนี่ย ทำไมเราต้องกลัวผู้ชายคนนี้ด้วย ไม่...ชั้นต้องไม่เป็นแบบนี้ ...ชั้นต้องเข้มแข็ง จะไม่มีอะไรมาทำให้ชั้นหวั่นไหวไปได้”

แหวนขับรถออกไปอย่างรวดเร็วและโทรฯ ไปบอกน้อง ๆ ว่าจะไม่เข้าไปทำงานที่ร้านแล้ว แหม่มว่าคงเป็นเพราะแหวนไม่มีแฟนเลยต้องกลุ้มใจอยู่คนเดียว ลิลลี่จึงย้อนว่าเสือรับรักแหม่มแล้วหรือ แหม่มว่าแค่มองตาก็รู้ใจแล้ว เวลาเดียวกันนั้นเสือกลับโทรฯ หาแหวนอีก

“เมื่อกี้เรายังคุยกันไม่จบเลย ทำไมรีบหนีกลับล่ะครับ”

“นี่คุณ”

“ผมว่าเราน่าจะมีโอกาสได้คุยดี ๆ กันบ้างนะครับ”

“ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”

“ผมจะทำให้คุณยอมรับความจริงให้ได้”

แหม่มไปสปาอย่างเคยจันดาราตามไปอีก และพูดให้แหม่มเข้าใจแหวนผิดเรื่องเสือ แหม่มว่าเสือเป็นคนดีและแหม่มก็เชื่อใจแหวนด้วย ก่อนจะเดินหนีไปอย่างไม่พอใจ จันดารา หัวเราะเยาะด้วยความสะใจ หลังจากนั้นจันดาราก็กลับไปที่อพาร์ตเมนต์ อินคากำลังจะออกไปหาลิลลี่ตามนัด แต่จันดารากลับบอกว่าไม่ให้ไปและให้อยู่ทำกับข้าวให้กิน อินคาจะต้องอยู่กับจันดาราทั้งที่ไม่เต็มใจ

จบตอนที่ 9
เครดิต เดลินิวส์

Create Date : 05 เมษายน 2553

Last Update : 8 เมษายน 2553 12:02:19 น.

0 comments

Counter : 361 Pageviews.