<<
เมษายน 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
21 เมษายน 2553
 
 
ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 16

ตอนที่ 16

เสือโทรฯมาหาแหวนแต่เช้าเพื่อจะนัดไปกินข้าวด้วยกันเย็นนี้ แต่แหวนกลับบอกว่าจะโทรฯบอกอีกทีเพราะยังไม่แน่ใจว่าจะมีงานอะไรหรือเปล่า เสือบอกรักแหวนขณะที่แหวนเองก็บอกรักตอบ ก่อนจะรู้สึกละอายใจขึ้นมาอีกเมื่อเห็นรูปที่เคยถ่ายไว้กับแหม่ม

แหวนไปถึงร้านดอกไม้พบว่าลิลลี่มาถึงก่อนแล้ว และมีท่าทางมึนตึงใส่ ขณะที่แหม่มยังเอาใจแหวนด้วยการทำอาหารไว้รอ แหวนรู้สึกละอายใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ลิลลี่ทนไม่ได้ขัดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

“พี่แหวนเค้าคงไม่อยากกินของของพี่แหม่มหรอก”

“ทำไมจะไม่อยากกิน แหม่มผัดมะกะโรนีอร่อยจะตาย”

“ชั้นว่าพี่แหวนเลิกโกหกพี่แหม่มเค้าซะทีเถอะ”

“โกหก”

“ใช่ พี่แหวนไม่ได้ชอบกินมะกะโรนีของพี่แหม่ม จะมาฝืนกินทำไม”

“นี่ ไอ้ลี่ แกชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง”

“ชั้นพูดเรื่องจริง ชั้นว่าพี่แหวนไม่ จำเป็นต้องฝืนใจทำอะไรที่ไม่อยากทำหรอกนะ”

แหวนมองอย่างแปลกใจแต่คิดว่าลิลลี่ อารมณ์ไม่ดีตามปกติจึงไม่อยากมีเรื่องด้วย

“ไอ้ลี่ ชั้นว่าแกมากไปแล้วนะ”

“เอาเถอะ ๆ ช่างมันแหม่ม อย่าทะเลาะกันเลย พี่ขอไปล้างมือก่อน เดี๋ยวจะออกมากินมะกะโรนีของแก”

แหวนตัดบทเดินเข้าไปหลังร้าน ลิลลี่มองตามอย่างไม่พอใจ แหม่มมองจ้องลิลลี่

“แกเป็นอะไรไอ้ลี่ ทะเลาะกับแฟนหรือไง ถึงได้มาพาลคนอื่นเค้าอย่างนี้”

“ชั้นไม่ได้เป็นอะไร แต่ชั้นจะบอกให้พี่รู้ไว้อย่างนะ ต่อไปนี้พี่ไม่จำเป็นต้องเอาใจพี่แหวนเค้าหรอก”

“ทำไม มีเรื่องอะไรเหรอ”

“มีสิ”

“ไหนว่ามาซิ มีอะไร”

ลิลลี่อ้าปากจะพูดแต่พูดไม่ออกได้แต่สะบัดหน้าอย่างอึดอัดใจก่อนจะบอกแหม่มว่าไม่ต้องทำอะไรเพื่อใครอีกก็พอ แหม่มไม่เข้าใจในสิ่งที่ลิลลี่บอก คิดว่าน้องคงจะอารมณ์แปรปรวนเท่านั้น ลิลลี่เดินออกมานอกร้านด้วยความหงุดหงิด

“ทำไมวะ ทำไมคนเราต้องเป็นอย่างนี้ด้วย คนนึงก็ดีแสนดี ซื่อแสนซื่อ แต่อีกคนกลับทำร้ายเค้าได้ยังไง ไม่ได้ เราจะปล่อยให้พี่แหม่มถูกหลอกอย่างนี้ไม่ได้ มันต้องแตกหักกันวันนี้”

ลิลลี่ตัดสินใจจะพูดความจริงให้แหม่มรู้ แต่พอเข้าไปเห็นหน้าแหวนกับแหม่มแล้วลิลลี่ก็ไม่กล้า ได้แต่ยืนอ้ำอึ้ง ก่อนจะออกจากร้านไปอีกครั้ง แหม่มงงกับท่าทางของลิลลี่ ขณะที่แหวนเริ่มติดใจสงสัย หลังจากนั้นแหม่มก็ออกมาดูลิลลี่ด้านนอก ก่อนจะบอกให้ช่วยแหวนเก็บร้านเพราะตัวเองจะไปหาเสือ

ลิลลี่เดินกลับเข้าไปอย่างตั้งใจอีกครั้งเมื่อตัดสินใจได้ว่าจะพูดกับแหวนให้รู้เรื่อง เมื่อเข้าไปถึงในร้านลิลลี่ก็เปิดฉากต่อว่าแหวนทันทีที่โกหกเธอและแหม่ม แหวนไม่เข้าใจ ลิลลี่จึงพูดตรง ๆ ว่าเป็นเพราะเรื่องเสือ แหวนตกใจมากที่ลิลลี่รู้เรื่องแล้ว

“ทำไมพี่ต้องหลอกพี่แหม่มกับชั้นด้วย”

“แกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

“ชั้นรู้ได้ยังไงมันไม่สำคัญหรอก พี่บอกมาสิว่าพี่หักหลัง แย่งแฟนพี่แหม่มเค้าได้ยังไง ถามจริง ๆ พี่ทำร้ายเค้าได้ยังไง ชั้นไม่คิดเลยว่าพี่จะใจร้ายขนาดนี้ ชั้นเคยรัก เคยเคารพพี่ คิดว่าพี่เป็นคนดี รักพวกเราด้วยความจริงใจ ที่แท้พี่ก็หลอกพวกเรา”

“ลี่ พี่ไม่คิดจะหลอกพวกแกนะ แล้วพี่ก็รักพวกแกเสมอ”

“พี่เลิกโกหกซะทีเถอะ ถ้าพี่รักพวกเรา พี่คงไม่หักหลังพี่แหม่มอย่างนี้หรอก”

แหวนพยายามจะอธิบายแต่ลิลลี่ก็ดูเหมือนจะไม่ยอมฟังอะไรทั้งสิ้น สุดท้ายแหวนจึงต้องสงบสติอารมณ์ลิลลี่ด้วยการตบหน้าน้องสาวฉาดใหญ่ ทั้งแหวนและลิลลี่ต่างอึ้ง

“พี่เข้าใจ เข้าใจว่าแกรู้สึกยังไง แล้วแกนึกหรือว่าพี่อยากให้มันเป็นแบบนี้ พี่พยายามแล้ว พยายามทุกวิถีทางที่จะไม่ให้มันเกิดขึ้น พยายามที่จะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้รัก เค้า แต่พี่ก็ทำไม่ได้ แกไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องเจ็บปวดแค่ไหน พี่ไม่ได้มีความสุขอย่างที่แกคิด”

แหวนน้ำตาไหลรินระบายความรู้สึกออกมาอย่างอัดอั้น ลิลลี่ชะงักงันไป

“ใช่ พี่เป็นคนเลว พี่หักหลังแหม่ม แต่พี่อยากให้แกเข้าใจว่าพี่ไม่ได้ต้องการแย่งคุณเสือ ไม่ได้ต้องการทำร้ายแหม่ม ไม่ได้ต้องการโกหกหลอกลวงใคร แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะความรัก ความรักมันทำให้พี่เป็นแบบนี้ แกเข้าใจมั้ยลี่ เข้าใจมั้ยว่ามันเป็นความรัก”

ลิลลี่อึ้งไปก่อนจะเริ่มเข้าใจแหวนมากขึ้น ลิลลี่ขอโทษแหวนก่อนจะเข้าไปปลอบและร้องไห้ไปด้วยกัน ขณะเดียวกันที่ร้านโพสต์แมน จ๊อดต้องโกหกแหม่มที่โทรฯมาหาเสือว่าเสือไม่อยู่และลืมเอาโทรศัพท์มือถือไปด้วย ก่อนจะหันมาถามเสือตรง ๆ เรื่องแหวน

“พี่กับคุณแหวนจะบอกคุณแหม่มเค้าว่ายังไง”

“นี่แกรู้เรื่องชั้นด้วยเหรอ”

“ครับ ผมกับลิลลี่เห็นพี่อยู่กับคุณแหวนเมื่อวานนี้”

“ชั้นก็ต้องบอกเค้าตามตรงว่าชั้นรักคุณแหวนไม่ใช่เค้า”

“แล้วเค้าจะทำใจได้เหรอ ผมว่าคุณแหม่มเค้ารักพี่มากนะ”

“ได้หรือไม่ได้ แต่มันก็คือความจริง”

“เฮ้อ เวลาไม่มีก็ไม่มีใครเลยนะพี่ พอเวลามีก็มาทีเดียวสองคนพี่น้อง”

พ่อโทรฯมาหาแหวนเพื่อแจ้งเรื่องการประชุมด่วน หลังจากนั้นแหวนก็มาบอกให้แหม่มกับลิลลี่รู้ แหม่มไม่เพียงถามว่าเป็นงานอะไร แต่ยังคิดที่จะขอทำงานชิ้นนี้เป็นครั้งสุดท้ายด้วย แต่ลิลลี่ก็ยังกังวลว่าพ่อจะไม่ยอม แหวนเองก็ไม่แน่ใจแต่สัญญาว่าจะคุยกับพ่อดูหลังจากเสร็จงานนี้แล้ว

แหม่มดีใจมากก่อนจะพูดเรื่องเสือขึ้นมาอีก ทำให้แหวนกับลิลลี่อึดอัดไม่รู้จะพูดยังไง ลิลลี่ฝืนยิ้มให้แหม่มที่มีท่าทางร่าเริงเต็มที่เพราะคิดว่าแหวนก็มีแฟนเหมือนกันและพยายามซักไซ้ถามแหวนว่าเป็นใคร แหวนว่าเมื่อถึงเวลาแล้วจะบอกเอง แหม่มดีใจมาก กว่าเดิมเพราะคิดว่าทั้งสามคนจะมีความสุขพร้อม ๆ กัน แต่แหวนกับลิลลี่กลับเงียบไปจนผิดสังเกต
“เอ๊ะ ทำไมพี่กับไอ้ลี่ไม่ดีใจ”

“เอ่อ ดีใจสิ ชั้นดีใจกับพี่ด้วย”

“เห็นรึยังพี่แหวน ชั้นบอกแล้วว่าในที่สุดพี่ก็ไม่สามารถฝืนธรรมชาติและฝืนหัวใจของตัวเองไปได้หรอก”

เมื่อถึงวันประชุม พ่อแนะนำให้แหวน แหม่ม ลิลลี่ จันดารา และอินคารู้จักกับยูริและเคนจิ ซึ่งจะมาทำหน้าที่แทนพลกับพร ก่อนจะบอกเรื่องงานชิ้นสำคัญซึ่งถือว่าเป็นงานยากงานหนึ่ง เพราะคราวนี้สายสมรและจันดารากับอินคามีเป้าหมายอยู่ที่นายตำรวจใหญ่ 3 คน ซึ่งจะต้องปฏิบัติการในวันประชุมใหญ่ของตำรวจด้วย

จันดาราถามว่าจัดการก่อนหรือหลังงานไม่ได้หรือ พ่อบอกว่าไม่ได้เพราะงานต้องการดิสเครดิตตำรวจ แหม่มเองก็ว่าเป็นงานที่ยากมากเช่นกัน ลิลลี่ถามว่าไม่รับงานนี้ไม่ได้หรือ พ่อบอกว่าไม่ได้เพราะเป็นงานของเราจะยากหรือง่ายก็ต้องทำ อินคาพูดจาดูถูกหาว่าลิลลี่กลัวก็ให้ถอนตัวออกไป ลิลลี่พยายามเถียงจนแหวนต้องปราม

พ่อไม่ให้ยูริกับเคนจิมาช่วยงานนี้ เพราะทั้งคู่เพิ่งมาใหม่เกรงว่าจะเป็นเป้าสายตาของตำรวจ จึงให้แค่สายสมรกับจันดาราและอินคาเท่านั้นรับงานนี้ จันดาราเห็นด้วยและว่ามากคนยิ่งมากความทำให้เคนจิกับยูริไม่ค่อยพอใจนัก หลังจากนั้นพ่อก็แจ้งรายละเอียดเบื้องต้นให้รู้ แหวนตัดสินใจถามขึ้น

“พ่อคะ อย่าหาว่าหนูละลาบละล้วงเลย ลูกค้าของเราเป็นใครหรือคะ ถึงได้กล้าจ้างเราให้ฆ่านายตำรวจใหญ่ขนาดนี้”

“เป็นคำถามที่ดี แต่พ่อคงตอบหนูไม่ได้ เพราะมันเป็นข้อตกลงระหว่างพ่อกับผู้จ้าง ทุกอย่างต้องเป็นความลับ เอาล่ะ ลูก ๆ คงหิวแล้ว เราไปกินกลางวันกันดีกว่า ไป”

พ่อเดินนำออกไปโดยมีจันดาราลุกตาม ลิลลี่มองอินคาอย่างฉุน อินคามองผ่านลิลลี่ไปเหมือนไม่มีตัวตน แหม่มเข้ามากระซิบกับลิลลี่ ว่าท่าทางอินคาจะยังไม่หายโกรธ ลิลลี่ว่าไม่สน แหวนว่าบอกแล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งกับอินคา ลิลลี่ได้แต่ยอมรับว่าผิดไปแล้ว

หลังจากทานข้าวเสร็จแหม่มก็เกือบจะมีเรื่องชกต่อยกับจันดารา เมื่อจันดารามาพูดเรื่องแหวนกับเสือขึ้นมาอีก แหวนเข้ามาเจอจึงพยายามห้ามแหม่ม เลยถูกจันดาราท้าทายว่ากล้ายอมรับความจริงหรือไม่ ถ้าไม่เป็นเรื่องจริงก็ให้ปล่อยแหม่มมาจัดการเธอได้เลย แหวนไม่ยอมปล่อย ก่อนจะอ้างว่าเป็นบ้านพ่อจึงไม่อยากให้มีเรื่อง

“ฝากไว้ก่อนเถอะ พี่แหวนนี่ใจเย็นนะ อดทนให้มันดูถูกได้ หน็อยอีนี่มันปากบอน จริง ๆ บอกได้ว่าพี่แหวนจะแย่งคุณเสือ ให้ตายสิบชาติ ชั้นก็ไม่มีวันเชื่อมันหรอก”

แหม่มพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป ขณะที่แหวนใจหายวูบกับคำพูดของแหม่ม

คืนนั้นแหวนยังเก็บเรื่องที่แหม่มมีเรื่องกับจันดาราไปคิด เพราะแหม่มเชื่อใจแหวนมากจนไม่ฟังว่าใครจะว่าแหวนไม่ดีอย่างไร เสือเดิน เข้ามาและพยายามปลอบใจ

“ยังกลุ้มใจเรื่องคุณแหม่มอีกหรือ ผมบอกแล้วไงว่าทุกอย่างมันต้องลงเอยด้วยดี”

“ยิ่งนานวัน ชั้นยิ่งเหมือนตกนรกทั้งเป็น ชั้นไม่มีความสุขเลย ทุกครั้งที่เห็นหน้าแหม่ม ชั้นยิ่งเจ็บปวด บางครั้งชั้นต้องหลบหน้าไม่กล้าที่จะสู้หน้าน้อง”

“ไม่เอาน่ะ คุณต้องเข้มแข็งสิ เอาอย่างนี้ ผมจะนัดคุยกับคุณแหม่มแล้วบอกความจริงเธอ อธิบายให้เธอเข้าใจว่าคุณไม่ได้แย่งผมไปจากเธอ ผมเชื่อว่าเธอต้องเข้าใจ เพราะเธอเองก็รักคุณมาก เธอต้องอยากเห็นคุณมีความสุขเหมือนกัน”

“เป็นเพราะเค้ารักชั้นมากน่ะสิคะ ชั้นถึงไม่อยากทำร้ายชีวิตเค้า”

“อย่าคิดมากสิแหวน คุณไม่ได้ทำร้ายเค้าซะหน่อย แล้วคุณเองก็บอกว่า ลิลลี่ก็เข้าใจไม่ใช่เหรอ ผมว่าคุณแหม่มเองก็ต้องเข้าใจ ให้ผมพูดกับเธอทุกอย่างจะได้จบลง คุณจะได้สบายใจซะที”

แหวนร้องไห้โผเข้ากอดเสือก่อนจะบอกว่าจะเป็นคนบอกแหม่มเรื่องนี้เอง เสือถามย้ำว่าแน่ใจว่าทำได้หรือ แหวนยืนยัน

เช้าวันต่อมาแหวนรวบรวมความกล้าตรงไปหาแหม่มเพื่อบอกความจริงให้รู้ แต่ยังไม่ทันพูดอะไรลิลลี่ก็มาขัดจังหวะเสียก่อนอ้างว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยก่อนจะลากแหวนออกไป ลิลลี่ขอให้แหวนอย่าเพิ่งพูดเพราะกลัวว่าจะมีผลกับงานสำคัญที่กำลังจะมาถึง พร้อมกับขอให้แหวนพูดกับแหม่มหลังจากเสร็จงานครั้งนี้แทน

แหม่มเห็นท่าทางของทั้งคู่แล้วก็เริ่มสงสัย เมื่อแหวนกับลิลลี่กลับเข้ามาจึงตรงเข้าไปหาแหวนเพื่อถามว่ามีเรื่องสำคัญอะไร แหวนต้องเสไปเรื่องที่แหม่มนัดดูหนังด้วยกันนั้น ตัวเองคงไปไม่ได้ แหม่มงงแต่ก็บอกว่าไม่มีปัญหาอะไร

ด้านเสือกับจ๊อด บุษบงแจ้งเบาะแสของสายสมรว่าจะลงมือปฏิบัติการในวันประชุมใหญ่ตำรวจ เพื่อเก็บนายตำรวจใหญ่ จ๊อดไม่อยากจะเชื่อว่าสายสมรจะกล้าลงมือในวันงานใหญ่ขนาดนั้น บุษบงว่าเป็นไปได้หรือไม่ไม่รู้แต่เสือกับจ๊อดจะต้องไปสแตนด์บายในงานนี้

“ไอ้หน่วยข่าวกรองของเรานี่มันเก่งนะพี่ มันไปหาข่าวจากไหน ถึงรู้ว่าพวกสายสมรจะลงมืออีกแล้ว”

“นั่นน่ะสิ เราก็ส่งคนของเราออกไปหาข่าวจนทั่วแต่กลับไม่ได้เรื่องซักอย่าง หรือว่าพวกเราทำงานขาดประสิทธิภาพวะ”

“แหม พี่เสือจะว่าไปเราก็ไม่หยุดเลยนะ จะมีบ้างก็แค่แวะไปกินข้าวดูหนังกับแฟนไม่กี่ชั่วโมง เออ พี่ พี่ว่าพวกสายสมรมันจะกล้าลงมือจริง ๆ เหรอ”

“ไม่รู้สิ มันอาจจะกล้าก็ได้”

“ในงานประชุมที่มีแต่ตำรวจเนี่ยนะ”

“ก็แล้วถ้าเป็นแก แกได้รับคำสั่งจากหัวหน้าให้เข้าไปยิงตำรวจกลางที่ประชุมแกจะกล้ามั้ยล่ะ”

“ถ้าเป็นคำสั่ง ก็ต้องทำสิครับ”

“ใช่ ถ้าเป็นคำสั่งใครก็ปฏิเสธไม่ได้ ถ้าวันนั้นสายสมรมันกล้ามาจริง ก็แสดงว่ามันต้องทำงานให้กับใครซักคนที่ใหญ่และมีเพาเวอร์มากด้วย”

เมื่อถึงวันงานประชุมตำรวจ เสือกับจ๊อดวางกำลังของตัวเองไปตามจุดต่าง ๆ ทั้งแฝงตัวไปกับสื่อมวลชน และเป็นพนักงานทั่วไป ขณะที่นายตำรวจที่มาร่วมงานไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น นายตำรวจใหญ่ที่มีหวังว่าจะได้รับตำแหน่ง ใหญ่ต่างแสดงความยินดีต่อกัน

ขณะที่นายตำรวจกลุ่มหนึ่งกำลังจะขึ้นลิฟต์ไปหลังจากให้สัมภาษณ์นักข่าวเสร็จ เสือก็จะตามขึ้นไปด้วย แต่ถูกตำรวจที่อารักขานายห้ามไว้ ทั้งหมดขึ้นลิฟต์ไปครู่เดียวไฟก็เกิดดับวูบอย่างไม่มีสาเหตุ

จบตอนที่ 16
เครดิต เดลินิวส์


Create Date : 21 เมษายน 2553
Last Update : 21 เมษายน 2553 14:22:37 น. 0 comments
Counter : 288 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com