มีนาคม 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
28 มีนาคม 2553
 
 
ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

อินคาถามจันดาราเมื่ออยู่กันตามลำพัง เพราะเขารู้สึกว่าจันดาราต้องเคยรู้จักกับพวกสายสมรมาก่อน

“ผมถามจริง ๆ พี่ไม่รู้จักพวกสายสมรมาก่อนจริง ๆ หรือ”

“แกถามทำไม”

“ผมรู้สึกว่าพี่เหมือนมีอะไรในใจกับสามพี่น้องนั่น โดยเฉพาะนังแหวน”

“หึ นับวันแกจะรู้จักชั้นมากเกินไปแล้วนะ”

“แสดงว่าพี่เคยมีเรื่องกับนังแหวนจริง ๆ เรื่องอะไรหรือบอกผมได้มั้ย”

จันดารานึกถึงเมื่อครั้งที่ถูกจับเอาไปขายซ่องพร้อมกับสายสมรทั้งสามคน ผู้หญิงที่ถูกจับมาทุกคนต่างร้องเรียกขอความช่วยเหลือ ขณะที่แหวนเป็นคนเดียวที่นิ่งเงียบไม่โวยวายอะไร เมื่อแหม่มถามว่ารู้ไหมว่าพวกแมงดาจะพาไปไหน แหวนตอบได้แต่เพียงว่าพวกแมงดาจะเอาทุกคนไปขายซ่องที่ชายแดน

ระหว่างที่รถวิ่งไปตามถนนนั้น จู่ ๆ ก็มีวัวเดินมาขวางกลางถนน คนขับรถตกใจหักหลบจนรถพุ่งเข้าชนต้นไม้ คนขับตายคาที่ ส่วนผู้หญิงที่ถูก จับมาสะบักสะบอมอยู่ในกรง มีเพียงแหวนคนเดียว ที่กรงพังจนหลุดออกมาได้ ลิลลี่เห็นแหวนออกไปได้ก็ร้องให้ช่วยด้วย เมื่อช่วยลิลลี่ออกมาได้แล้ว แหม่มก็ร้องเรียกให้ช่วยอีกคน ระหว่างที่แหวนกำลังช่วยแหม่มงัดกรงออกมานั้น รถอีกคันของพวกแมงดาก็ตามมาทัน แหวนช่วยแหม่มออกมาได้อย่างฉิวเฉียด เมื่อจันดาราร้องขอให้ช่วยบ้าง แหม่มกับ ลิลลี่ก็บอกให้แหวนรีบหนีไปก่อนที่จะถูกจับอีก

จันดาราหวีดร้องตะโกนสุดเสียงเพื่อขอให้ทั้งสามคนที่หนีไปได้ช่วยเธอไปด้วย แต่สุดท้ายจันดาราก็ถูกแมงดา 2 คนจับตัวไปขึ้นรถอีกคัน เมื่ออินคาฟังเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็ประกาศจะช่วยจันดาราแก้แค้นแหวนเอง

“แต่แกชอบน้องสาวมันไม่ใช่เหรอ”

“ถึงผมจะชอบน้อง แต่ผมก็ฆ่าพี่สาวมันได้”

“แกนี่มันน่ารักจริง ๆ”

ทางด้านสามสาววายร้ายสายสมร แหม่ม ขับรถพาสองพี่น้องมาที่ร้านของเสือและจ๊อด เมื่อไปถึงแหม่มก็คะยั้นคะยอให้แหวนลงไปเป็นเพื่อน แหวนไม่อยากลงไปแต่สุดท้ายก็ทนเสียงรบเร้าของแหม่มไม่ไหว ขณะที่ลิลลี่ขอรออยู่บนรถเพราะไม่อยากเจอจ๊อดอีก เมื่อเข้าไปในร้านทีแรกแหวนยังไม่เห็นเสือ ได้ยินแต่เสียงที่พูดจาโต้ตอบกับแหม่มแล้วรู้สึกคุ้น

“คุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน”

“เอาเชียวนะพี่แหวน พี่ไม่เคยรู้จักเค้าหรอกน่า มา มา ชั้นจะพาไปแนะนำให้รู้จัก” แหม่ม ลากแขนแหวนไปที่ด้านหลังเสือ “คุณเสือคะ พี่สาวแหม่มเค้าอยากจะขอคำแนะนำเกี่ยวกับหนังสือหน่อยค่ะ”

“อ๋อ ได้ครับ”

เสือลุกขึ้นหันกลับมาเห็นหน้าแหวน แล้วชะงัก ทั้งสองมองหน้ากันอึ้งไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่ แหม่มเห็นท่าทางแล้วถามว่าทั้งสองเคยรู้จักกันมาก่อนหรือ เสือรีบชิงตอบก่อนว่าไม่เคย แหวนจึงบอกว่าไม่เคยเช่นกัน

“งั้นก็รู้จักกันซะเลย พี่แหวนพี่สาวแหม่มค่ะ คุณเสือ”

“สวัสดีครับ พี่แหวน” เสือพูดพร้อมยก มือไหว้

“นี่ ชั้นคิดว่าคุณคงอายุมากกว่าชั้นหลาย ปีนะ”

“ขอประทานโทษครับ ผมเรียกตามน้องสาวคุณ ได้มั้ยครับคุณแหม่ม”

“ได้ค่ะ ตามสบายเลย คิดซะว่าพี่สาวแหม่มก็เหมือนพี่สาวคุณเสือแหละค่ะ”

“แหม่ม” แหวนเรียกปรามแหม่มอย่างไม่ชอบใจ

“พี่แหวนดูหนังสือตามสบายนะจ๊ะ คุณเสือเค้าใจดี ดูฟรีก็ได้ใช่มั้ยคะ”

“ครับ เมื่อกี้คุณแหม่มบอกว่าพี่สาวจะขอคำแนะนำเกี่ยวกับหนังสือ หนังสืออะไร หรือครับ”

“ไม่ทราบว่ามีหนังสือเกี่ยวกับวิธีจัดการกับผู้ชายปากเสียมั้ยคะ”

แหวนได้ทีแขวะใส่ แหม่มเห็นท่าไม่ดีรีบห้าม

“เอ่อ พี่แหวน แหม่มว่าพี่แหวนไปดูหนังสือมุมนู้นดีมั้ย”

แหม่มขยิบตาให้แหวนพร้อมพยักพเยิดให้ไปอีกด้าน แหวนสะบัดไปอย่างไม่พอใจ ส่วนแหม่มหันมากระซิบบอกเสืออย่าถือสาแหวน เสือว่าไม่เป็นไรและฉวยโอกาสแขวะแหวนบ้าง เสือชวนดื่มกาแฟ แหม่มจึงนึกได้ว่าซื้อคุกกี้มาแต่ลืมไว้ในรถจึงขอตัวไปหยิบพูดจบแหม่มก็รีบออกไป เสือหันไปมองแหวนก่อนจะเดินเข้าไปคุยด้วย

“ผมนึกแล้วเชียวว่าจะต้องได้เจอคุณอีก”

“ถ้าชั้นรู้ว่าเป็นร้านคุณ ชั้นไม่มีวันมาเหยียบเด็ดขาด”

“แสดงว่าคุณมีปัญหาจริง ๆ อย่างที่น้องสาวคุณบอก”

“ปัญหาอะไร”

“ก็เก็บกด กดดัน แล้วก็ก้าวร้าวไงครับ”

“ชั้นไม่ชอบให้ใครมาวิพากษ์วิจารณ์ชั้น”

“ผมไม่ได้วิจารณ์นะครับ ผมกำลังพูดถึง หลักจิตวิทยา รู้มั้ยครับว่าทำไมคุณถึงมีอาการแบบนี้”

“ชั้นบอกคุณแล้วไงว่า...”

“ฟังให้จบก่อนสิครับ คุณจะได้ไม่ตกใจ จริง ๆ แล้วมันเป็นธรรมชาติของสาวแก่ครับ”

แหวนกำลังจะวีนใส่เสือแต่แหม่มกลับเข้ามาพอดี ทั้งสองจึงต้องแกล้งทำเหมือนไม่รู้จักกันเท่าไหร่ เมื่อแหม่มถามว่าคุยอะไรกันแหวนจึงเอาเรื่องหนังสือมาอ้าง เลยโดนเสือแกล้งหยิบหนังสือแนวอีโรติกส่งให้ ยิ่งทำให้แหวนโกรธมากขึ้นไปอีก

เวลาเดียวกันนั้นลิลลี่ซึ่งนั่งอยู่ในรถเริ่มร้อนและเบื่อที่พี่สาวทั้งสองหายไปนานเกิน จึงตัดสินใจเปิดประตูรถพอดีจ๊อดซึ่งขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาหักหลบไม่ทันรถจึงล้มลง ลิลลี่ตกใจมากรีบเข้าไปช่วยเหลือ จ๊อดซึ่งใส่หมวกกันน็อกอยู่เห็นเป็นลิลลี่จึงแกล้งทำเป็นขาเจ็บและหลอกให้ลิลลี่ประคองกลับไปที่ร้าน เมื่อไปถึงร้านจ๊อดถอดหมวกกันน็อกออก ลิลลี่เห็นก็โวยวายด้วยความโมโหทันที

“นี่แกแกล้งชั้นเหรอไอ้ลิง ชั้นนึกแล้วเชียวว่าคุ้น ๆ อะไรซักอย่าง แกนี่มันร้ายจริง ๆ หลอกให้ชั้นประคองมาตั้งไกล แกนะแก”
ลิลลี่กระชากคอเสื้อจ๊อดจะต่อย เสือเข้ามาห้าม ขณะที่แหวนกับแหม่มหันไปห้ามน้องสาว

“ปล่อย ขอตบซักฉาดเถอะ หนอย หลอกเราได้”

“ใจเย็นครับ ใจเย็น นี่มันเรื่องอะไรกันจ๊อด”

“จะเรื่องอะไรล่ะพี่เสือ ก็แม่นี่น่ะสิ เปิดประตูรถออกมาชนผม ทำให้เสียหลักมอเตอร์ไซค์ คว่ำ ขาผมก็หักอย่างนี้ ยังมาด่าว่าเราแกล้งอีก”

“แกโกหก แกไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย”

“นี่ นี่ ลิลลี่แกเป็นฝ่ายผิดนะ ยังจะไปว่าเค้าอีก”

“ใช่ ชั้นผิดจริง แต่มันก็ไม่ควรหลอกชั้นนี่”

“ผมหลอกอะไรคุณ”

“ก็แกไม่ยอมบอกชั้นว่าแกเป็นไอ้จ๊อดลิงเผือก”

“เป็นความผิดของคุณเองที่จำผมไม่ได้ แล้วคุณก็เป็นคนมาขอประคองผมเอง อยากกอดผมล่ะสิ ใช่มั้ย”

“ไอ้บ้า.....” ลิลลี่กระโจนเข้าใส่จ๊อด แหม่ม กับแหวนต้องช่วยกันดึงไว้

“เอาล่ะ ๆ พอกันที ในเมื่อคุณไม่เป็นอะไรแล้วก็แล้วไป เราก็ควรจะกลับกันได้แล้ว ไป”

แหวนดึงลิลลี่ออกไป แต่แหม่มยังละล้า ละลังทำท่าไม่อยากไป แต่เมื่อแหวนบอกเสียงแข็ง แหม่มก็ต้องตามออกไป ลิลลี่ฝากความแค้นไว้กับจ๊อดอีกครั้ง ขณะที่เสืออดบ่นลูกน้องที่ลูกเล่นเยอะเหลือเกินไม่ได้

เมื่อกลับไปถึงร้านแหม่มก็ต่อว่าลิลลี่ อีกหาว่าชอบหาเรื่อง เพราะมาขัดจังหวะตัวเองกำลังคุยกับเสืออยู่ แต่เพราะลิลลี่ก่อเรื่องเลยทำให้พลาดโอกาสไป

“ชั้นก่อเรื่องอะไร ที่จริงมันเป็นความผิดของพี่นะ ถ้าพี่ไม่บ้าผู้ชายไปหาเค้าถึงที่ มันก็ไม่เกิดเรื่องหรอก จริงรึเปล่าพี่แหวน”

“เอาน่ะ เรื่องมันก็แล้วไปแล้ว จะทะเลาะกันทำไม”

“แต่ชั้นว่าพี่ควรจะกำราบมันบ้างนะ นับ วันมันยิ่งร้ายขึ้นเรื่อย ๆ”

“พูดให้ดีนะพี่แหม่ม ชั้นร้ายอะไร”

“ร้ายสิ แกเอาแต่ใจตัวเอง ควบคุมตัวเองไม่ได้ อยากจะด่าใครก็ด่า คุณเสือเค้าจะคิดยังไง เค้าจะคิดว่าชั้นมีน้องเป็นแม่ค้าปากตลาด”

“มันจะคิดยังไงก็เรื่องของมันสิ ไม่เกี่ยวกับชั้น”

“แต่มันเกี่ยวกับชั้น เพราะเค้ากำลังจะเป็นแฟนชั้น”

“อ๋อ พี่พูดอย่างนี้หมายความว่า เห็นผู้ชายดีกว่าชั้นใช่มั้ย”

“ก็ใช่สิ แกมีแต่สร้างเรื่องให้ชั้นตลอดเวลา ชั้นทนแกมามากแล้วนะ ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ทนแกแล้ว แกไม่ต้องไปไหนกับชั้นอีก”

ลิลลี่มองแหม่มอย่างเสียใจน้ำตาคลอ “ได้ ถ้าพี่พูดอย่างนี้ เราสองคนก็จบกันแค่นี้” พูดจบ ลิลลี่ก็ร้องไห้โฮเปิดประตูวิ่งออกไป

“เฮ้ย ไอ้ลี่” แหวนหันมาตำหนิแหม่ม “ทำไม แกพูดแบบนี้กับน้องวะแหม่ม”

“ก็มันจริงนี่ มันชอบก่อเรื่องให้ชั้นอยู่เรื่อย”

แหวนส่ายหน้าอย่างโมโหเปิดประตูตาม ลิลลี่ไป ปล่อยให้แหม่มฮึดฮัดอยู่คนเดียว แหวน พยายามเกลี้ยกล่อมให้ลิลลี่กลับบ้านและอย่าถือสากับเรื่องแค่นี้

“แล้วทำไมเค้าต้องด่าชั้นด้วยล่ะ”

“พี่แหม่มเค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก”

“ไม่จริง พี่แหม่มเค้าเห็นคนอื่นดีกว่าชั้น ในเมื่อเค้าไม่เห็นว่าชั้นเป็นน้อง ชั้นก็จะไม่เห็นว่าเค้า เป็นพี่เหมือนกัน”

“ลิลลี่ พี่ไม่ชอบให้เธอพูดแบบนี้นะ เราเป็นพี่น้องกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็จะไม่แยกจากกัน เข้าใจรึเปล่า ไปกลับไปร้านกับพี่ ไปสิ”

ลิลลี่จำใจเดินกลับไปกับแหวน พอไปถึง ลิลลี่ก็ยอมเป็นฝ่ายขอโทษแหม่มก่อน แต่แหม่มกลับไม่ยอมยกโทษให้น้อง ลิลลี่ร้องไห้ด้วยความเสียใจ แหวนจึงตามไปคุยกับแหม่ม

“ชั้นว่าแกทำแบบนี้มันมากเกินไปนะแหม่ม”

“ชั้นอยากจะสั่งสอนมันบ้างไม่ได้หรือไง ถ้าเรายกโทษให้มันอยู่เรื่อยมันก็ไม่รู้จักจำ”

“แต่เรื่องที่พวกแกทะเลาะกัน มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย กะอีแค่เรื่องผู้ชายคนเดียว แกต้องโกรธน้องขนาดนี้เลยหรือ แกจำวันที่เราหนีตายมาด้วยกันไม่ได้แล้วหรือ เราสามคนสาบานเป็นพี่น้องกัน เราสัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งกัน”

แหม่มนิ่งยังไม่ยอมรับคำของแหวน

“ก็ได้ ถ้าวันนี้แกเห็นว่าคำสัญญาของเราไม่มีความหมาย พี่ก็คงไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

แหม่มอึ้งมองตามแหวนที่เดินออกไปด้วยความเสียใจแต่ก็ยังไม่ยอมรับอยู่ดี ทั้งแหม่มและลิลลี่ ต่างทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ก่อนจะนึกถึงอดีตเมื่อครั้งที่ทั้งสามสาบานร่วมกันต่อหน้าพระประธานในโบสถ์

“ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ขอให้ท่านเป็นพยานและรับรู้ว่า เราสามคนขอสาบานเป็นพี่น้องกัน และเราขอให้สัญญาว่า จะไม่มีอะไรมาทำลายมิตรภาพของเราลงได้”

แหวนปลีกตัวไปนั่งสมาธิที่วัดอย่างเคยโดยไม่รู้เลยว่าจันดารากับอินคามาซุ่มอยู่เพื่อจัดการแหวน ระหว่างที่แหวนกำลังจะขับรถกลับออกมา จันดาราก็ลอบยิงจากที่ซุ่ม แต่แหวนบังเอิญก้มลงหยิบของจึงรอดไปได้ เมื่อแหวนรู้ตัวก็คว้าปืนที่มีอยู่ออกมาต่อสู้อย่างคล่องแคล่ว ขณะที่จันดารากับอินคาพยายามกระหน่ำยิงแหวนอย่างเอาเป็นเอาตาย

แหวนอาศัยทักษะที่ฝึกฝนมาเป็นอย่างดีวิ่งหลบหลีกวิถีกระสุนพร้อมกับยิงตอบโต้ไปตามสถานที่ต่าง ๆ ในบริเวณวัด ขณะที่จันดารากับอินคาตามล่าแหวนอย่างเอาเป็นเอาตาย แหวนหนีไปใต้ถุนกุฏิปรากฏว่ามีคนมาช่วยไว้ และไม่ใช่ใครที่ไหนเสือนั่นเอง

เสือพาแหวนหนีออกไปอีกทาง โดยมีจันดารากับอินคาคอยไล่ยิงตามหลัง เสือกับแหวนช่วยกันยิงป้องกันตัวเองจนหนีไปถึงรถของเสือที่จอดไว้อีกด้าน เสือให้แหวนขึ้นรถก่อนจะขับหนีออกไปอย่างหวุดหวิด ทำให้จันดารากับอินคาแค้นมากที่จัดการกับแหวนไม่สำเร็จ

เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วแหวนก็ขอลงจากรถพร้อมกับขอบคุณเสือที่ช่วยเหลือไว้ เสือพยายามถามว่าทำไมแหวนจึงถูกตามล่าและขอให้ไปแจ้งความ แต่แหวนกลับปฏิเสธอ้างว่าเธอไม่ได้บาดเจ็บอะไร

“ถึงคุณจะไม่เป็นอะไร แต่เราก็ต้องแจ้งความให้ตำรวจรู้นะ”

“ชั้นไม่อยากให้มันเป็นเรื่อง”

“คุณแหวนนี่มันเรื่องใหญ่นะครับ มีคน ต้องการฆ่าคุณนะ”

“ชั้นว่ามันอาจจะต้องการปล้นทรัพย์ชั้นก็ได้”

“ด้วยปืนกลเนี่ยนะครับ คุณมีเรื่องอะไรกับใครรึเปล่าบอกผมมาเถอะ ผมช่วยคุณได้”

“คุณเป็นตำรวจหรือ”

“เปล่าครับ ผมเพียงแต่คิดว่าถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือผมก็ยินดี”

“ไม่ต้องหรอก ก็อย่างที่บอกชั้นไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่”

“แต่ผมว่าคุณกำลังมีเรื่องอะไรปิดบังผมอยู่นะ”

“เอาล่ะ ก็ได้ ชั้นจะบอกความจริงคุณ ชั้นเป็นหนี้การพนัน”

“คุณน่ะหรือเล่นการพนัน”

“ใช่ ชั้นติดหนี้พนันบอล เจ้าหนี้มันก็เลยส่งคนมาขู่”

“เท่าไหร่ครับ ผมพอจะมีเงินช่วยเหลือคุณได้”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวชั้นจะโทรฯบอกเจ้าหนี้ว่าจะจ่ายให้มันสิ้นเดือน ขอบคุณคุณอีกครั้งนะคะ”

พูดจบแหวนก็ลงจากรถไป เสือพยายาม บอกว่าเขาจะไปส่ง แต่แหวนก็ปฏิเสธและลงไปเรียกแท็กซี่ เสือมองตามอย่างไม่อยากเชื่อว่าแหวนจะเป็นนักพนันอย่างที่บอก

จบตอนที่ 5
เครดิต เดลินิวส์



Create Date : 28 มีนาคม 2553
Last Update : 31 มีนาคม 2553 13:35:19 น. 0 comments
Counter : 424 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com