<<
เมษายน 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
5 เมษายน 2553
 
 
ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

หลังตามจับตัวพลกับพรไม่สำเร็จ เสือกับจ๊อดก็มานั่งกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางที่เสือเคยมากินกับภรรยาเก่าของเขาด้วย ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคุยกันนั้นเสือก็นึกถึงเรื่องที่นัดไปกินข้าวกับแหม่มขึ้นมาได้ จะโทรฯไปหาเสือก็ไม่ได้เอามือถือของตัวเองมาแถมยังจำเบอร์ไม่ได้ จ๊อดเลยบอกให้โทรฯไปที่ร้านดอกไม้แทน

“แล้วทำไมแกมีเบอร์ร้านเค้า”

“เอาน่ะ ไม่ต้องถาม จะโทรฯ ก็โทรฯเหอะ”

เสือมองจ๊อดด้วยความสงสัยพร้อม กับกดโทรศัพท์ไปที่ร้านดอกไม้ด้วย ระหว่างนั้นลิลลี่กำลังจะกลับออกไป แหม่มได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็หันไปรับด้วยความเซ็ง แต่พอรู้ว่าเป็นเสือก็ดีใจจนออกนอกหน้า เสืออ้างว่าจ๊อดท้องเสียกะทันหันเลยต้องพาไปโรงพยาบาล ก่อนจะขอนัดแหม่มใหม่เพื่อแก้ตัวในวันรุ่งขึ้น ทำให้แหม่มดีใจมาก จ๊อดได้ยินแล้วก็อดแซวเสือที่ลูกเล่นแพรวพราวไม่แพ้กันไม่ได้ เสือว่าไม่อยากทำให้ผู้หญิงเสียใจเท่านั้น
เมื่อเห็นว่าเหลือแหม่มอยู่ในร้านคนเดียว จันดาราจึงเข้าไปหาพร้อมกับแกล้งบอกว่าขับรถผ่านมาแถวนี้พอดีเลยมาชวนไปกินข้าวด้วยกัน แหม่มขอจัดการเก็บข้าวของในร้านให้เรียบร้อยก่อน จันดารามองดูรูปของสามสาวสายสมรด้วยท่าทางเกลียดชัง

“อีกไม่ช้า ชั้นจะทำให้พวกแกฆ่ากันเอง”

เมื่อแหม่มออกมาจันดาราก็ทำเหมือนดีด้วยอีกก่อนจะออกไปด้วยกัน

วันต่อมาจ๊อดให้เด็กส่งดอกกุหลาบขาวมาให้ลิลลี่ที่ห้องแต่เช้า ทีแรกลิลลี่คิดว่าเป็นอินคายอมเปลี่ยนจากกุหลาบส้มมาเป็นสีขาวแทนอย่างที่ลิลลี่ต้องการแล้ว แต่พอเห็นชื่อคนส่งก็ ยิ้มหุบ

“หวังว่าคุณคงจะไม่เอากุหลาบของผมไปทิ้งชักโครกนะครับ จ๊อด”

“ตาบ้านี่ อยู่ ๆ มาส่งกุหลาบให้เราเรื่องอะไรเนี่ย นึกว่าเราสนเหรอ”

ลิลลี่ทำท่าจะเอาไปทิ้งแต่แล้วก็เสียดายเลยเปลี่ยนใจ ระหว่างนั้นอินคาก็มาหาพร้อมกับกุหลาบสีส้มอย่างเคย ลิลลี่คิดว่าเป็นจ๊อดเลยเตรียมจะด่าเต็มที่ พอกลายเป็นอินคาแทน ลิลลี่จึงบอกเขาว่าไม่ต้องเอาดอกไม้มาให้เธอทุกวันแล้ว ทำให้อินคาเริ่มไม่พอใจ ส่วนลิลลี่กลับเข้าห้องไปอาบน้ำด้วยความสบายใจ

เวลาเดียวกันนั้นแหม่มก็ไปถึงร้านดอกไม้และพยายามงอนง้อแหวน ทีแรกแหวนทำไม่สนใจถาม คำตอบคำ แหม่มทำท่าจะร้องไห้

“พี่แหวนยังไม่หายโกรธแหม่มอีกเหรอ”

“ใครไปโกรธแก”

“ก็พี่น่ะสิ ชั้นรู้นะว่าพี่โกรธชั้น ชั้นขอโทษ ชั้นไม่มีเจตนาจะพูดให้พี่เสียใจ ชั้นมันไม่ดีเอง ปากพล่อย พูดจาไม่รู้จักว่าใครพี่ใครน้อง ชั้นนี่มันเลวจริง ๆ ไอ้ปากเฮงซวย” แหม่มพูดพร้อมกับตบปากตัวเอง

แหวนดึงมือแหม่มพร้อมกับห้าม ก่อนจะบอกว่าไม่ได้โกรธ แหม่มดีใจมากระหว่างนั้นจันดาราโทรฯมาหาแหม่มเกรงใจต้องพูดเสียงเบา ๆ และเหลือบมองแหวนอยู่ตลอดเวลา แหวนทำเป็นทำงานไม่ได้สนใจ แหม่มจึงบอกจันดาราว่าไม่ว่างเมื่ออีกฝ่ายชวนออกไปด้วยกันอีก แหวนได้ยินเลยบอกให้แหม่มไปได้

“พี่มาคิด ๆ ดูแล้ว บางทีพี่อาจจะระแวงจันดารามากไปก็ได้ แกไปเถอะ พี่จะเฝ้าร้านเอง”

แหม่มมองแหวนอย่างงง ๆ เมื่อแหวนยิ้มให้พร้อมพยักหน้าสำทับ แหม่มจึงรีบตอบตกลงกับจันดารา ขณะที่จันดาราพอใจมากที่ดึงแหม่ม ออกมาได้ แหม่มเดินไปคุยกับแหวนด้วยความข้องใจที่แหวนเปลี่ยนไป

“ทำไมอยู่ ๆ พี่แหวนถึงเปลี่ยนใจให้ชั้นคบกับจันดาราล่ะ”

“พี่มาคิด ๆ ดูแล้ว บางทีการที่พี่เข้มงวดกับพวกแกมากเกินไป มันอาจจะไม่เป็นผลดีกับพวกแกก็ได้ แกลองคบกับคนอื่นดูบ้าง แกอาจจะได้รู้จักชีวิตมากขึ้น”

แหวนบอกอย่างจริงใจ แหม่มยิ้มดีใจ ขอบคุณแหวนก่อนจะเอาใจด้วยการบอกว่าจะซื้อขนมมาฝาก

ลิลลี่กำลังจะออกไปที่ร้านดอกไม้แต่กลับเจออินคารออยู่หน้าห้อง อินคาพยายามคาดคั้นลิลลี่ขณะที่อีกฝ่ายเริ่มไม่พอใจเช่นกัน อินคารู้ดีว่าลิลลี่ไม่ชอบให้ใครมาท้าจึงพยายามท้าทายจนลิลลี่ยอมไปกับเขา อินคาขับรถด้วยความเร็วสูงและจะพุ่งเข้าหารถสิบล้อที่วิ่งสวนมา

“พนันกันมั้ย คุณว่ารถสิบล้อจะหลบผมหรือผมหลบมัน”

“นี่นายสติดีหรือเปล่าเนี่ย อินคา”

“ผมอยากจะวัดใจกับสิบล้อดูว่ามันกับผมใครจะใจถึงกว่ากัน”

อินคายิ่งเหยียบคันเร่งมากขึ้นไปอีก สิบล้อทั้งเปิดไฟและบีบแตรไล่แต่อินคาไม่สนใจยังคงพุ่งตรงเข้าใส่ สุดท้ายรถสิบล้อก็เป็นฝ่ายหักหลบไปเอง อินคาสะใจมาก

“คุณเห็นรึยัง ถ้าใจเราแน่วแน่ซะอย่าง ก็ไม่มีอะไรมาขวางเราได้ทั้งนั้น”

“นี่นายเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไง ถ้าเมื่อกี้สิบล้อไม่หลบ ป่านนี้เราสองคนตายไปแล้วนะ”

อินคาหัวเราะด้วยความสะใจ ขณะที่ ลิลลี่โกรธสุดขีดด่าว่าอินคาเสียสติ

“ผมไม่ได้เสียสติหรอก คนเราถ้ากลัวตายก็แสดงว่ายังมีความรักอยู่”

“รักบ้ารักบออะไร”

“ก็รักชีวิตไง”

“ก็แล้วมีใครบ้างที่ไม่รักชีวิต”

“มี ผมไง”
หลังจากนั้นอินคาก็ทำให้ลิลลี่ต้องตกใจจนแทบช็อกอีก เมื่อเขาพาลิลลี่เดินไปบนสะพานข้ามแม่น้ำด้วยกัน ก่อนจะกระโดดลงมาอย่างไม่เกรงกลัวเพื่อพิสูจน์ความรักที่มีต่อเธอ ลิลลี่มองลงไปไม่เห็นอินคาโผล่ขึ้นมาก็ตกใจมากวิ่งตะโกนเรียกหาอินคาแต่เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ ลิลลี่ก็ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้

“ทำไมนายถึงทำอย่างนี้ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย ไอ้บ้า ไอ้คนเสียสติ”

แต่แล้วจู่ ๆ อินคาก็โผล่พรวดขึ้นมาตรงหน้ายิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ถึงผมจะบ้าก็บ้าเพราะรักคุณ ลิลลี่”

ลิลลี่จ้องมองหน้า อินคายังยิ้ม ลิลลี่เงื้อมือตบหน้าอินคาอย่างแรงด้วยความโกรธจัด

“แกนี่มันบ้าจริง ๆ”

ลิลลี่เดินจากไปด้วยความโมโห ขณะที่อินคายังหัวเราะด้วยความสะใจ

ลิลลี่ไปถึงร้านดอกไม้ด้วยความหงุดหงิด เมื่อแหวนถามลิลลี่จึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังด้วยความโมโห แทนที่แหวนจะไม่พอใจเหมือนที่เคยเป็นกลับยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อืมม์ ก็ตื่นเต้นดีนะ”

“ฮะ...พี่ว่าอะไรนะ”

“พี่บอกว่าก็ตื่นเต้นดี มันทำให้ชีวิตแกมี รสชาติไปอีกแบบ”

“ทำไมพี่พูดอย่างนี้ล่ะ นี่พี่ไม่ห่วงชั้นเลยเหรอ”

“เวลาชั้นห่วง พวกแกก็ว่าชั้นพูดมาก พอชั้นไม่ห่วง พวกแกก็ว่าชั้นใจร้ายใจดำ ตกลงจะเอายังไงกันแน่”

แหวนย้อนถามแล้วหันไปทำงานต่อ ลิลลี่มองอย่างงุนงง

“อะไรกันเนี่ย เมื่อคืนพูดอย่าง เช้าพูดอีกอย่าง ตามไม่ทันแล้วนะ โอ๊ย ปวดหัว”

ลิลลี่ตะโกนระบายอารมณ์อย่างเสียจริต แหวนเหลือบมองแล้วหันมาทำงานต่ออย่างไม่สนใจ

แหม่มกับจันดาราไปเดินซื้อเสื้อผ้าด้วยกันอย่างสนิทสนม แหม่มเข้าไปลองชุดจันดาราก็เข้าไปช่วยดูให้ แต่แล้วแหม่มก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ เมื่อจันดาราจ้องมองหุ่นแหวนอย่างส่อไปในทางชู้สาว แต่เมื่อจันดาราบอกว่าเป็นผู้หญิงด้วยกันไม่เห็นต้องอาย แหม่มก็ไม่ติดใจอะไรอีกจนจันดาราลูบไล้หลังแหม่มหลังจากช่วยผูกโบที่เสื้อให้เสร็จ

“นี่เลิกลูบได้แล้ว ชั้นจั๊กกะจี้ เป็นไง ชุดนี้”

“ดี เธอใส่อะไรก็สวยไปหมดน่ะแหละ”

“อุ๊ย พอแล้ว เธอชมชั้นทั้งวัน จนชั้นจะลอยอยู่แล้วรู้รึเปล่า งั้นตกลงชั้นเอาชุดนี้แล้วกันนะ”

แหม่มกระตุกโบที่คอออกแล้วหันกลับไปหยิบชุดของตัวเองมาเปลี่ยน จันดารามองแหม่มแววตามีทั้งหลงใหลและเจ็บปวดปนกัน เมื่อภาพในอดีตเริ่มย้อนกลับมาตอกย้ำหลังจากสามสาวสายสมรหนีไปได้ จันดาราต้องทนทุกข์กับการถูกรุมข่มขืน จนจันดาราคิดอยากจะฆ่าแหม่มเสียตอนนี้เลย

แหม่มเห็นจันดารามีท่าทางเครียดจึงทักขึ้น จันดาราจึงรีบเปลี่ยนท่าทางฝืนยิ้มบอกว่าไม่มีอะไร แหม่มยิ้มให้โดยไม่ติดใจสงสัยอะไรทั้งสิ้น

ที่ศูนย์บัญชาการ เสือสั่งให้นิคมกับหมูเล็กไปคอยเฝ้าดูพลกับพรไว้ เพราะได้ข่าวว่าทั้งคู่จะมาทำงานให้กับเสี่ยติ่งที่บาร์แล้ว จ๊อดเห็นว่าหากจับตัวทั้งคู่มาได้ก็จะสามารถสาวไปถึงวายร้ายสายสมรได้ไม่ยาก ขณะที่พลกับพรกำลังไปขอลาออกจากการทำงานกับพ่อ

“แล้วเอ็งสองคนจะไปทำอะไรกัน”

“เราสองคนจะหาอาชีพสุจริตทำครับ ไม่อยากเสี่ยงอย่างนี้อีกแล้ว”

พ่อพยักหน้ารับรู้ ยกมาร์ตินี่ขึ้นมาจิบถามด้วยน้ำเสียงเรื่อย ๆ “อ๋อ เหรอ ทำไมล่ะ”

“ผมไม่อยากติดคุก แล้วก็ไม่อยากตายก่อนวัยอันควร แล้วอีกอย่างค่าตอบแทนที่ได้ จากนาย มันก็อยู่ไม่ได้ครับ”

“อืม สรุปว่าเอ็งสองคนต้องการไปแน่ ๆ”

“ใช่ครับ เราสองคนต้องการไปจากที่นี่”

พรยืนยันหนักแน่น พ่อยิ้มแต่แววตาเย็นเยียบก่อนจะตอบรับว่าได้ พ่อดึงลิ้นชักออกมาในนั้นมีทั้งเงินและปืนอยู่ด้วยกัน พลกับพรเห็นแล้วก็กระชากปืนออกมาเตรียมพร้อม แต่พ่อกลับหยิบเงินปึกใหญ่ออกมาให้ทั้งคู่แทน ทำให้พลกับพรสำนึกผิดและละอายใจที่เข้าใจผิดรีบขอโทษ

พ่อให้เงินพลกับพรคนละแสนเพื่อเอาไปใช้เป็นทุนตั้งตัว ทั้งสองดีใจมากคิดว่าพ่อยอมให้จากไปแต่โดยดี โดยไม่รู้เลยว่าพ่อโกรธมากที่ทั้งสองตีจากไปอย่างนี้

เสือกับจ๊อดมาถึงที่ร้านโพสต์แมนยังไม่ทันได้ทำอะไร เจ้าของร้านหนังสือที่สวนจตุจักรก็โทรฯ มาตามหนังสือที่ส่งมาให้เสือซ่อม เสือนึกได้ว่าลืมหนังสือไว้ที่แหวนจึงจะรีบไปที่ร้านดอกไม้ จ๊อดทักว่าไปกินข้าวกับแหม่มแต่ทำไมลืมของไว้กับแหวนได้ เสือไม่บอกเหตุผลอะไร จ๊อดจึงอาสาขับรถไปให้

เมื่อไปถึงร้านแหวน เสือก็ถามจ๊อดด้วยความข้องใจที่จ๊อดตามมาด้วย จึงถามว่าจ๊อดแอบชอบใครอยู่จนรู้ว่าเป็นลิลลี่ เสือได้แต่ส่ายหน้าเดินนำเข้าร้านไป ขณะนั้นแหวนกับลิลลี่กำลังทำงานกันอยู่ แหวนเอาหนังสือคืนให้เสือทันทีที่เห็นหน้า ก่อนจะเชิญเสือกลับไป ลิลลี่เห็นหน้าจ๊อดก็รีบยกของเข้าไปทำงานข้างใน จ๊อดชะเง้อมองตามก่อนจะทำทีขอเข้าห้องน้ำ แหวนต้องบอกทางทั้งที่รู้ว่าทำไม

จ๊อดเข้าไปตามหาลิลลี่ที่หลังร้านแต่ไม่เจอจึงไปชะโงกดูที่ห้องหนึ่ง ลิลลี่ออกมาจากห้องน้ำด้านหลังจึงเข้ามาโวยวายกับจ๊อดหาว่าเขามาขโมยของ จ๊อดปฏิเสธและอ้างว่าหาห้องน้ำไม่เจอ ลิลลี่บอกทางก่อนจะไปทำงานต่อด้วยความรำคาญ

ด้านนอกเสือซึ่งรอจ๊อดอยู่แอบชำเลืองมองแหวนที่กำลังทำงานอยู่ ก่อนจะถามชื่อดอกไม้ไปเรื่อยเปื่อย แหวนตอบด้วยความเซ็งก่อนจะเอาหนังสือดอกไม้ให้เสือเอาไปอ่านแทน เสือรับหนังสือจากแหวนและมองจ้องหน้าจนแหวนประหม่ารีบหันกลับไปทำงาน เสือเหลือบมองแล้วอมยิ้มเห็นแหวนพยายามควบคุมตัวเอง จึงเดินมามองแหวนทำดอกไม้ แหวนทำเป็นไม่สนใจ แต่เสือยังมองจ้อง

“คุณไม่มีอะไรทำหรือไง ถึงมานั่งจ้องชั้นอยู่ได้”

“ผมเห็นคุณจัดดอกไม้สวยดี ผมดูไม่ได้หรือครับ”

“นี่ ชั้นว่าคุณควรจะเข้าไปดูเพื่อนคุณดีกว่านะ ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง”

จบคำของแหวนก็มีเสียงกรีดร้องของ ลิลลี่ดังขึ้น เสือกับแหวนตกใจรีบวิ่งเข้าไปหลังร้านทันที

จบตอนที่ 8
เครดิต เดลินิวส์


Create Date : 05 เมษายน 2553
Last Update : 5 เมษายน 2553 10:53:55 น. 0 comments
Counter : 235 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com