มีนาคม 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
31 มีนาคม 2553
 
 
ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 6

ตอนที่ 6....

แหวนพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเพราะต้องการรู้ว่าใครที่มาตามไล่ล่าเธอ แต่แหวนก็ไม่เห็นหน้าทั้งคู่และคงจะไม่ใช่ตำรวจ ระหว่างนั้นมีคนเปิดประตูเข้ามาแหวนจึงรีบหาที่หลบ ก่อนจะเอาปืนจ่อคนที่เข้ามา แหม่มตกใจที่เห็นปืนจ่อมารีบบอกแหวนว่าเป็นเธอเอง

แหวนเล่าเรื่องที่ถูกตามไล่ยิงที่วัดให้แหม่มฟัง แหม่มจึงรีบโทรฯ ตามลิลลี่ทันทีจนลืมไปว่ายังงอนกันอยู่ แหวนเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ ด้านลิลลี่เห็นแหม่มโทรฯ หาก็คิดว่ามาง้อ แต่พอรู้ว่าแหวนถูกไล่ยิงก็รีบไปที่บ้านแหวนทันที

“เป็นไปได้มั้ยพี่แหวนว่าตำรวจอาจจะรู้ว่าเราคือสายสมร”

“ถ้าเป็นตำรวจทำไมต้องซุ่มยิง”

“หรือว่าจะเป็นลูกน้องไอ้พวกที่เราเคยไปฆ่ามัน”

“พี่ก็ไม่รู้ แต่มันจะเป็นใครก็ตาม พวกแกสองคนก็ต้องระวังตัวให้ดี จะไปไหนมาไหนก็อย่าไปคนเดียว”

“หมายความว่าเราต้องไปด้วยกันอีก แล้วหรือ”

ลิลลี่มองหน้าแหม่มอย่างไม่หายงอน

“แกเคยได้ยินสุภาษิตที่เค้าว่ารวมกันเราอยู่ แยกกันเราตายมั้ย”

“ก็ได้ เออ แต่พี่แหวนยังไม่บอกเลยว่าคนที่มาช่วยเป็นใคร”

แหวนชะงักก่อนจะบอกชื่อเสือออกมา แหม่มกับลิลลี่งงมากที่เสือเป็นคนช่วยแหวน

“แล้วเค้าไปที่นั่นทำไม หรือว่าพี่แหวน ไปกับเค้า”

แหม่มมองจ้องหน้าแหวนจนอีกฝ่ายต้องรีบแก้ “เปล่า ชั้นไปของชั้นเอง เค้าบอก ว่าเค้ากำลังจะไปไหว้พระพอดี”

“หมายความว่าเจอกันโดยบังเอิญ”

“ใช่”

“แหม เสียดายจัง น่าจะเป็นชั้นนะที่ถูกลอบยิง ชั้นจะได้สลบในอ้อมกอดของคุณเสือ”

ลิลลี่มองแหม่มกำลังจะอ้าปากเล่นงาน แหม่มรีบปิดปากลิลลี่

“แกไม่ต้องว่าชั้นหรอก ชั้นแค่พูดเล่น”

“พี่ดีใจนะที่แกสองคนเข้าใจกันได้”

แหม่มกับลิลลี่ยอมคืนดีกันพร้อมกับสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างวันนี้อีก แหวนโล่งใจที่น้องทั้งสองคนคืนดีกันได้ แต่ก็ยังติดใจเรื่องคนที่มาลอบยิงอยู่

ทางด้านเสือคืนนั้นเขาก็กำลังครุ่นคิด ถึงเรื่องที่แหวนถูกไล่ยิงอยู่ด้วยความข้องใจ เพราะเสือไม่เชื่อว่าผู้หญิงอย่างแหวนจะติดการพนันอย่างที่บอก

“พี่เสือครับ ตอนนี้พี่ชรามากแล้วนะครับ สมัยนี้มันยุคเน็ต ใคร ๆ ก็เล่นกันทั้งบ้านทั้งเมือง ไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย เผลอ ๆ นะแก๊งนี้ ผมว่าข้างหน้าขายดอกไม้ ข้างหลังอาจจะขายอย่างอื่น”

“แกนี่มันคิดสกปรกอยู่เรื่อย”

“มันเป็นไปได้จริง ๆ นะพี่ ผมว่าพี่ควรจะออกไปเที่ยวเปิดโลกบ้างนะ ขืนนั่งอยู่อย่างนี้จะตามโลกไม่ทัน ไป ลุกขึ้น วันนี้ผมจะพาพี่ไปเที่ยวเอง รับรองพี่จะลืมไม่ลง”

เสือปฏิเสธไม่ยอมไปกับจ๊อด และมาย้อนคิดว่าอาจจะเป็นจริงอย่างที่ จ๊อดว่าก็ได้

ที่เซฟเฮาส์ พ่อถามจันดาราถึงเรื่องที่ไปไล่ยิงแหวน พร้อมกับคาดโทษจันดาราไว้ จันดาราพยา ยามจะเถียง แต่พ่อก็ย้ำเรื่องงานที่เคยบอกแล้วว่าไม่ให้เอาเรื่องส่วนตัวเข้ามาปะปน พร้อมกับขอให้เป็นครั้งสุดท้าย จันดาราจำต้องยอมรับปาก ทั้ง ๆ ที่ยังแค้นฝังใจแหวนอยู่

เช้าวันต่อมาแหม่มก็โทรฯ มาหาเสือที่ร้านเพื่อจะนัดไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่เสือ กลับปฏิเสธอ้างว่าไม่ว่างไม่ว่าวันนี้หรือวันอื่น ๆ จ๊อดเห็นแล้วรู้ทันทีว่าเสือจะไม่ยอมไปแน่ ๆ จึงแย่งโทรศัพท์มาคุยแทนพร้อมกับนัดแนะกับแหม่มจนเรียบร้อย หลังจากวางสายแหม่มก็รีบโทรฯ ไปจองร้านอาหารทันทีด้วยความดีใจ ขณะที่เสือกำลังต่อว่าจ๊อดอยู่

“นี่แกบ้าหรือไอ้จ๊อด พูดจาซี้ซั้วแบบนี้ได้ไง”

“ซี้ซั้วอะไร ผู้หญิงเค้าอุตส่าห์โทรฯ มาชวนไปกินข้าว จะชอบหรือไม่ชอบก็ต้อง ไปกับเค้าก่อน อยู่ ๆ จะปฏิเสธเค้าได้ยังไง ทำอย่างนี้มันก็เสียเชิงชายหมด นอกซะจากว่าพี่จะเป็นตุ๋ย”

“เดี๋ยวเหอะมึง...” เสือเงื้อหมัดจะชก

จ๊อดหัวเราะแล้ววิ่งหนีพร้อมตะโกนส่งท้าย “เตรียมตัวไว้นะพี่ เย็นนี้หกโมงครึ่งคุณแหม่มเค้าจะมารับ”

เสือไม่อยากไปแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
แหม่มแต่งตัวสวยสุด ๆ มาหาแหวน กับลิลลี่ที่ร้านขณะที่สองสาวกำลังง่วนอยู่กับการจัดดอกไม้ แหม่มทำเป็นบอกว่าจะไปดินเนอร์กับหนุ่มรูปหล่อแต่ไม่ยอมบอกว่าใคร แต่แหวนก็รู้ทัน

“ชั้นรู้แล้วไอ้ทึ่มร้านซ่อมหนังสือน่ะสิ”

“พี่แหวนอย่ามาว่าคุณเสือเค้าเป็นตาทึ่มนะ เค้าเพียงแต่สุขุมนุ่มลึกจ้ะ”

“พี่คงเป็นฝ่ายโทรฯชวนเค้ากินข้าวล่ะสิ”

“ใครบอก เค้าต่างหากที่เป็นฝ่ายโทรฯ หาชั้น ขอนัดกินข้าวเย็น”

“ชั้นไม่เชื่อหรอก”

“ก็เรื่องของแก แต่ที่แน่ ๆ เย็นนี้แกกับพี่แหวนต้องอยู่กินข้าวกันสองคน ส่วนชั้น ต้องขอตัว”

ลิลลี่บ่นหมั่นไส้แหม่ม แต่ตัวเองก็มีนัดดินเนอร์เหมือนกัน

“แกน่ะเหรอมีนัดกับผู้ชาย”

“ใช่แล้วค่ะ ต้องขอโทษพี่แหวนด้วย นะคะ ที่ต้องทิ้งให้พี่กินข้าวคนเดียวเปล่าเปลี่ยวเอกา”

ลิลลี่ล้อแหวนแล้ววิ่งหนีออกไป ปล่อยให้แหวนตะโกนด่าตามหลัง

“นังเด็กบ้า ฮึ...คิดหรือว่าคนอย่างชั้นจะอยู่คนเดียวไม่ได้”

เย็นนั้นอินคาแต่งตัวอย่างพิถีพิถันที่สุดเพราะในที่สุดเขาก็สามารถนัดกินข้าวกับลิลลี่สำเร็จ ก่อนจะหันมาถามความเห็นของจันดารา

“พี่ว่าไทเส้นนี้เหมาะกับชุดของผมมั้ยครับ”

“ก็สวยดี เหมาะกับแกมาก”

“แกนี่นับวันยิ่งหล่อขึ้นเรื่อย ๆ สมัย ก่อนดูไม่ได้เลย ชั้นยังจำได้ตอนที่ชั้นเจอแกใหม่ ๆ หัวแกโตกว่าตัวตั้งเท่านึง เนื้อตัวสกปรกมอมแมม หึ ใครจะไปเชื่อว่าชั่วเวลาแค่ไม่กี่ปี แกจะกลายเป็นเจ้าชายไปได้”

“ก็เป็นเพราะพี่น่ะสิครับที่ช่วยชุบชีวิตใหม่ให้กับผม ผมถึงบอกพี่อยู่เสมอว่าชีวิตผมเป็นของพี่”

“ไม่ว่าพี่จะให้ทำอะไรแกก็จะทำทุกอย่าง”

“ใช่ครับ”

“งั้นเย็นนี้แกต้องไม่ไปกินข้าวกับลิลลี่ แล้วอยู่กินข้าวเย็นกับพี่”

“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะโทรฯ ยกเลิกเค้าก่อน”

อินคาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างไม่ลังเล จันดารากดที่แป้นค้างไว้พร้อมกับบอกว่าไม่ต้อง

“พี่เพียงแต่ล้อแกเล่น พี่อยากจะรู้ว่าระหว่างผู้หญิงที่แกรักกับพี่แกจะเลือกใคร”

“ผมก็ต้องเลือกพี่วันยังค่ำ”

“ดี ขอให้มันจริงตลอดไปแล้วกัน ไปเถอะ ขอให้สนุก”

“ครับ” อินคารับคำและเดินออกไป

จันดารามองตามยิ้มอย่างอำมหิต “แล้ววันนึงชั้นจะให้แกเลือกอีกครั้ง”

หลังจากนั้นจันดาราก็ไปหาแหวนที่ร้านดอกไม้ แหวนไม่ไว้ใจจันดาราจึงพยายามมองหาอาวุธจนเจอมีดที่วางอยู่จึงรีบคว้ามาถือไว้พร้อมกับเตรียมแทงได้ทุกเมื่อ แต่เมื่อจันดาราล้วงกระเป๋ากลับหยิบนามบัตรออกมาพร้อมกับบอกว่าจะสั่งพวงหรีดให้ไปส่งตามที่อยู่ในนั้น แหวนแอบลอบถอนใจ

“เธอมีเรื่องแค่นี้หรือ”

“ใช่ หรือเธอคิดว่าเรายังมีเรื่องอื่นกันอีก”

จันดาราจ้องมองแหวนอย่างมีเงื่อนงำ หยิบเงินค่าหรีดวางให้แล้วเดินออกไป ทำให้แหวนยิ่งพยายามหาคำตอบว่าจันดาราเป็นใครกันแน่

อินคาลงทุนสั่งให้ร้านอาหารที่จองไว้ เปลี่ยนดอกไม้เป็นกุหลาบสีส้มทั้งหมด จนทำให้ลิลลี่ถึงกับอึ้ง

“นี่นายให้เค้าเปลี่ยนกุหลาบเป็นสีนี้ จริง ๆ เหรอ”

“ใช่ครับ ผมบอกเค้าว่าผู้หญิงที่มากินข้าวกับผมชอบกุหลาบสีส้ม”

“แต่ชั้นบอกแล้วนี่ว่าชั้นไม่ชอบกุหลาบสีนี้”

“ผมก็บอกแล้วเหมือนกันว่าวันนึงคุณจะชอบมัน”

สำหรับกุหลาบอาจไม่ใช่สีที่ลิลลี่ชอบ แต่อินคากลับทำให้ลิลลี่แปลกใจกับเครื่องดื่มและอาหารที่เขาสั่งไว้ให้ เพราะเป็นสิ่งที่เธอชอบทั้งนั้น และอินคายังบอกอย่างมั่นใจว่าวันหนึ่ง ลิลลี่จะต้องชอบเขาแน่ ลิลลี่อดหมั่นไส้ในความหลงตัวเองของอินคาไม่ได้

เวลาเดียวกันนั้นเสือกับแหม่มก็ไปดินเนอร์กันที่ร้านอาหารหรูอีกแห่ง แหม่มส่งยิ้มหวานให้เสือตลอดเวลา

“วันนี้เป็นวันที่แหม่มมีความสุขมากที่สุดเลยค่ะคุณเสือล่ะคะ”

“ผมก็เหมือนกันครับ”

“คุณเสือพูดเล่นน่ะสิคะ อย่างคุณ คงมีสาว ๆ มาทานข้าวด้วยทุกวัน วันนี้ก็คงเหมือนวันอื่น ๆ น่ะแหละ”

“ไม่หรอกครับ ผมไม่เคยทานข้าวกับใครนอกจากจ๊อด”

แหม่มได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งปลื้ม “จริงหรือเปล่าคะ”

“จริงครับ คุณแหม่มเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมมาทานข้าวด้วยตั้งแต่ภรรยาผมตาย”

“อ๋อ หรือคะ แหม่มไม่ทราบว่าคุณเสือมีภรรยาแล้ว เสียใจด้วยนะคะ ขอโทษค่ะ เธอเป็นอะไรตายคะ”

“มะเร็งในเม็ดเลือดขาวครับ”

“ฟังดูแล้วน่ากลัวนะคะ”

“ครับ ผมไม่น่าเล่าเรื่องนี้ให้คุณแหม่มฟังเลย ขอโทษด้วยนะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เธอเสียไปกี่ปี แล้วคะ”

“5 ปีแล้วครับ”

“คุณเสือคงรักเธอมากสิคะ”

“ครับ ผมรักเธอมาก มากจนผมไม่กล้าที่จะรักใครอีกต่อไป”

แหม่มสีหน้าเปลี่ยนไปใจหายวูบ “หรือคะ”

“แต่ผมมาคิด ๆ ดูอีกที มันก็ไม่ถูกเหมือนกันที่ผมจะตั้งเงื่อนไขอย่างนั้นกับชีวิต เพราะมันไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยที่เราจะมานั่งจมปลักอยู่กับอดีต”

แหม่มถอนใจยิ้มออก “ถูกแล้วค่ะ แหม่มเห็นด้วยที่คุณเสือไม่ควรเอาชีวิตไปจมปลักอยู่กับอดีต ปัจจุบันต่างหากล่ะคะคือสิ่งที่เราควรจะมอง” แหม่มยกแก้วไวน์ให้เสือเหมือน จะบอกเป็นนัยว่าเข้าใจว่าหมายถึงตัวเอง

ขณะที่แหวนดื่มเหล้าเคล้าเสียงเพลงอยู่คนเดียวในห้อง ลิลลี่ก็กำลังเต้นรำอยู่กับอินคาเริ่มประหม่ากับสายตาของอีกฝ่าย ส่วนแหม่มเองก็กำลังเต้นรำอย่างมีความสุขอยู่กับเสือ

ลิลลี่บอกอินคาว่าเธอไม่คิดว่าเขาจะเต้นรำเก่งด้วย อินคาว่าเขายังมีอะไรดีอีกเยอะ ที่ลิลลี่ไม่รู้ ระหว่างนั้นจ๊อดก็เข้ามาในร้านเดียวกัน เมื่อเห็นลิลลี่ก็เข้ามาทักทันที ลิลลี่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักจ๊อด อินคาจึงออกปากไล่จ๊อดให้ไปไกล ๆ จ๊อดโมโหจนทั้งสองเกือบจะมีเรื่องกัน แต่ลิลลี่ก็ปรามอินคาไว้เพราะไม่อยากมีเรื่อง
เมื่อได้โต๊ะนั่งแล้วจ๊อดยังมองไปที่ลิลลี่กับอินคาด้วยความแค้น เพื่อนของจ๊อดถามถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปให้จ๊อดเกิดมีน้ำโหขึ้นมาอีก เมื่อโดนซักไซ้หนักขึ้นจ๊อดก็ยอมรับว่าชอบลิลลี่อยู่

“แต่เค้ามากับแฟนนะโว้ย”

“ข้าไม่สน พวกเอ็งจำไว้นะ ข้า จะแย่งผู้หญิงคนนี้มาเป็นแฟนข้าให้ได้”

“แล้วเอ็งแน่ใจเหรอว่าผู้หญิงเค้าจะรักเอ็ง”

“หึ ถ้าไม่รัก ข้าก็จะขืนใจซะเลย”

“เอาขนาดนั้นเลยเหรอวะ”

“อืมม์” จ๊อดบอกเสียงเข้มพร้อมยกเหล้ากระ ดกหมดแก้ว ปรายตามองไปที่โต๊ะลิลลี่กับอินคา ลิลลี่เหลือบมองมาที่จ๊อดเห็น อีกฝ่ายมองมาก็ทำเมิน อินคาถามลิลลี่อีกครั้งว่าไม่รู้จักจ๊อดจริงหรือ ลิลลี่ว่ารู้จักแต่ไม่ชอบหน้า อินคาว่าเขาจะไม่ฆ่าจ๊อดเดี๋ยวนี้ ลิลลี่ห้ามไว้ อินคาประกาศว่าหากใครที่ทำให้ลิลลี่ไม่พอใจเขาก็พร้อมที่จะจัดการทุกคนให้สิ้นซาก

“นายบ้าไปแล้วเหรอ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ถึงกับจะฆ่าจะแกงกัน นายรู้มั้ย วัน ๆ นึงเนี่ย ชั้นไม่พอใจคนเป็นร้อย ๆ คน เลยนะ”

“นั่นล่ะ ผมก็จะฆ่ามันทั้งร้อยคน”

“ทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย”

“ก็เพราะว่าผมรักคุณน่ะสิ”

เมื่อถูกอินคาบอกจู่โจมตรง ๆ อย่างไม่ทันตั้งตัวลิลลี่ถึงกับอึ้ง

ด้านแหม่มกับเสือ เสือขอบคุณแหม่มที่ทำให้เขามีความสุข ยิ่งทำให้แหม่มปลื้มยิ่งขึ้นไปอีก ระหว่างนั้นเสือจ้องตาและขยับเข้ามาใกล้จนแหม่มเขิน แต่เสือกลับแค่หยิบขนตาที่หลุดติดอยู่ออกให้เท่านั้น แหม่มลอบถอนใจด้วยความเสียดายเพราะคิดว่าเสือจะจูบ

หลังจากแยกกับเสือแล้วแหม่มก็มาหาแหวนที่ห้องพร้อมกับเล่าเรื่องประทับใจที่เกิดขึ้นให้ฟังอย่างมีความสุข

“อะไร แค่ไปกินข้าวกับตาทึ่มนั่นไม่กี่ชั่วโมง เป็นเอามากขนาดนี้เลยเหรอ”

“ชั้นอยากให้พี่ได้กลิ่นตัวเค้าจังเลย มันทำให้ชั้นใจสั่น ตัวอ่อนปวกเปียก แข้งขาเหมือนจะหมดแรง ไม่มีกำลังที่จะโต้ตอบเค้า”

“หา...นี่แกเสียตัวให้เค้าแล้วเหรอ”

“ปัดโธ่ พี่แหวน ถ้าเป็นอย่างงั้นก็ดีน่ะสิ แต่เสียใจ เค้าเป็นสุภาพบุรุษจ้ะ เค้าไม่ใช่คนฉวยโอกาส”

แหม่มเล่าให้แหวนฟังว่าเสือเคยมีเมียมาแล้วและตอนนี้ก็เป็นม่ายเมียตาย พร้อมกับบอกว่าวันนี้เสือได้สารภาพบางอย่างกับตัวเองด้วย แหม่มเหมาเอาเองว่าเสือหมายความถึงแหม่มว่าเป็นคนมาจุดประกายไฟรักของเขาขึ้นมาอีกครั้ง แหวนว่าเสือโกหกแต่แหม่มก็ไม่สนใจพร้อมบอกอย่างมั่นใจว่าเสือตกหลุมรัก

“นี่แกอย่าเพ้อมากนักเลย ถ้าวันนึงตาทึ่มนั่นมันไม่รักแกแล้วไปรักคนอื่นละก็ แกจะเสียใจนะ”

“ไม่มีทาง คุณเสือเค้าต้องรักชั้น พันเปอร์เซ็นต์”

“ถ้าอย่างงั้นพี่จะเอาใจช่วยแกแล้วกันนะ”

“รักพี่แหวนที่สุดในโลกเลย แต่อาจจะน้อยกว่าคุณเสือนิดนึง”

จบตอนที่ 6
เครดิต เดลินิวส์


Create Date : 31 มีนาคม 2553
Last Update : 31 มีนาคม 2553 13:37:43 น. 0 comments
Counter : 440 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com