ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 23
ตอนที่ 23แหวนคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่เสือขอเธอแต่งงานแล้วก็ร้องไห้ออกมา ลิลลี่เองก็กำลังคิดถึงตอนที่จ๊อดขอแต่งงานเช่นกัน แต่ทั้งหมดก็ไม่มีทางเป็นไปได้ แหม่มซึ่งขับรถอยู่มองทั้งคู่ด้วยความเห็นใจ เวลาเดียวกันนั้นจ๊อดและเสือเองก็กำลังเจ็บปวดไม่แพ้กันที่ในที่สุดแหวนและ ลิลลี่ก็เป็นพวกสายสมรจริง ๆ ทั้งคู่นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา เพราะทั้งลิลลี่และแหวนกล้าเอาปืนมาจ่อและตั้งใจจะยิงจริง ๆ หากว่าใครสักคนในวายร้ายสายสมรถูกทำร้าย แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นเสือและจ๊อดก็ตาม เสือนึกถึงตอนที่เขาเคยฝึกจ๊อดและกำชับหนักแน่นว่าภารกิจต้องสำคัญที่สุดแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนรักหลังจากตั้งสติได้ เสือก็ทำงานต่อ โดยส่งลูกน้องไปค้นหาหลักฐานที่ร้านดอกไม้ แต่ก็ไม่พบอะไร จ๊อดไปดูที่อพาร์ตเมนต์ก็ไม่มีร่องรอยว่าใครกลับมาสักคน พี่เสือ นี่เราจำเป็นต้องจับตายพวกเธอจริง ๆ เหรอ อืม แต่เธอเป็นแฟนเรานะ เป็นคนรักของเรา พี่จะฆ่าคนรักของพี่ได้จริง ๆ หรือ มันเป็นหน้าที่ แต่มันต้องมีทางอื่นสิพี่ เราก็บอกว่าเราตามหาพวกเธอไม่เจอ หรือไม่ก็บอกว่าเราจัดการพวกเธอเรียบร้อยไปแล้ว ชั้นทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ทำไมจะไม่ได้ ไม่มีใครรู้หรอก นอกจากเราสองคน แกลืมไปแล้วหรือ สามคนนั่นเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตายนะ แต่เค้าเป็นคนรักของเรานะ เค้าคือคนที่พี่จะแต่งงานด้วย แต่ถึงยังไงชั้นก็ต้องทำตามหน้าที่ นี่พี่เป็นบ้าไปแล้วหรือ พี่มันคนไม่มีหัวใจ พี่โหดเหี้ยมอำมหิตเกินคน พี่ฆ่าคนที่พี่รักได้จริง ๆ ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนอย่างพี่อยู่ในโลกนี้ จ๊อดตะโกนอย่างอัดอั้น แล้วแกคิดหรือว่าชั้นไม่เสียใจ เสียใจแล้วทำไมพี่ต้องทำ พี่ก็ปล่อยพวกเค้าไปสิ พี่เสือ ผมขอร้องล่ะ ปล่อยลิลลี่ ไปเถอะนะ ปล่อยพวกเค้าไป นะพี่เสือ สัญญาสิว่าพี่จะปล่อยพวกเค้าไป จ๊อด ชั้นเข้าใจความรักที่แกมีต่อลิลลี่นะ ชั้นเองก็รักแหวนไม่น้อยไปกว่าแก แต่เราจะละทิ้งหน้าที่ ทิ้งความรับผิดชอบ ทิ้งความถูกต้องไปเพียงเพราะความรักงั้นหรือ ชั้นทำไม่ได้ ชั้นทำไม่ได้จริง ๆ ชั้นไม่สามารถปล่อยให้คนทำผิดลอยนวล บ้านเมืองมันต้องมีกฎเกณฑ์นะจ๊อด ถึงเราจะเจ็บปวด เราก็เจ็บปวดแค่คนเดียว อย่าเห็นแก่ตัวจนทำให้เราต้องบิดเบือนความถูกต้องไปด้วยเลยเสือมองหน้าจ๊อดเห็นจ๊อดอึ้ง เสือหันเดินออก พี่เสือ ผมเข้าใจที่พี่พูด ทุกอย่างมันถูกต้องแต่เราไม่มีทางเลี่ยงทางอื่นเลยหรือ มี ถ้าแกรักลิลลี่แกก็ตายตามเค้าไปแล้วกัน เสือหันเดินออกไป ปล่อยให้จ๊อดร้องไห้โฮอย่างหมดหวัง แหวน แหม่ม ลิลลี่ไปเช่าบังกะโลริมทะเลแห่งหนึ่งเพื่อพักเอาแรง แหวนตกลงเช่าไปหนึ่งอาทิตย์ก่อนและจ่ายเงินเรียบร้อย ชั้นว่าที่นี่น่าจะปลอดภัยสำหรับเรานะ แต่พี่ว่าเราคงอยู่ได้แค่สองสามวัน ใช่ เพราะพ่อต้องส่งคนออกตามล่าพวกเราแน่ ไม่ใช่แค่พ่อ ตำรวจด้วย เอาล่ะ พี่ว่าพวกแกไปอาบน้ำอาบท่าไป จะได้นอนพักเอาแรง แหม่มกับลิลลี่เดินเข้าบ้าน แหวนมองตามน้องแล้วถอนใจมองเหม่อไปไกลในทะเลจ๊อดตรงไปพบกับหัวหน้าที่ศูนย์บัญชา การหลังจากตัดสินใจได้เด็ดขาด มีอะไรหมวดจ๊อด หรือว่าเจอสายสมรแล้ว ไม่ใช่ครับ ผมจะขอลาออก ลาออก ใช่ครับ ผมคิดว่าผมทำงานนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว หัวหน้ามองจ้องหน้า จ๊อดหลบตาอย่างละอายใจ นี่คุณยอมให้ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาทำลายอุดมการณ์ของคุณงั้นหรือ แต่เธอเป็นคนรักของผม ผมเข้าใจนะว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ แต่คุณอย่าลืมสิวายร้ายสายสมรมันเป็นโจร มันฆ่าคนมาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว ต่อให้คุณไม่ฆ่าพวกมัน ผมก็ต้องส่งคนอื่นไปฆ่า ผมจะให้โอกาสคุณกลับไปทบทวนตัวเองซะใหม่ ถามตัวเองว่าคุณเป็นใคร มีหน้าที่อะไร จ๊อดอึ้งเจ็บปวดกับความจริงที่เลี่ยงไม่ได้พ่อส่งจันดารากับอินคาออกตามล่าวายร้ายสายสมร โดยแจ้งเบาะแสว่ามีคนเห็นทั้งสามคนขับรถมุ่งลงทางใต้ อินคายินดีมากที่เขาตามมาถูกทาง ขณะที่จันดารามั่นใจว่าจะจัดการทั้งสามได้แน่นอน ขณะที่แหวน แหม่ม ลิลลี่พักอยู่ที่บังกะโลเงียบ ๆ ด้วยท่าทางเศร้าซึมไม่แพ้กัน แหม่ม ตั้งแต่วันที่เราเจอกันจนถึงวันนี้กี่ปีแล้ว 8 ปี ใช่ 8 ปีแล้ว เร็วจังเลยนะพี่ ไม่น่าเชื่อ ใช่ ไม่น่าเชื่อ เราสามคนไม่เคยรู้จักกัน แต่กลับต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันแล้วก็รักกัน ชั้นขอโทษนะพี่แหวน เรื่องอะไร ทุกเรื่องที่ผ่านมา พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษแก พี่แหวนไม่ได้ผิดนี่ เรื่องอะไรจะมาขอโทษชั้น ผิดสิ ผิดที่พี่ทำให้แกต้องเสียใจ แล้วชั้นล่ะ ชั้นต้องขอโทษใครรึเปล่า ที่ชั้นไปรักผู้ชายคนนั้น ไม่ต้องขอโทษใครหลอกลี่ เพราะความรักไม่ใช่เรื่องผิด แกจำที่พี่เคยบอกไม่ได้หรือ อกหักดีกว่ารักไม่เป็น แหวนยิ้มกับคำพูดของแหม่ม ใช่ อกหักดีกว่ารักไม่เป็น ลิลลี่ลุกขึ้นตะโกน ใช่ อกหักดีกว่ารักไม่เป็น สามสาวหัวเราะอย่างสดใสอีกครั้งศูนย์บัญชาการพิมพ์ภาพของแหวน แหม่ม ลิลลี่พร้อมมีชื่อในประกาศจับตาย โดยระบุว่าผู้หญิงสามคนในภาพเป็นบุคคลอันตราย ห้ามบุคคลใดให้ความช่วยเหลือเด็ดขาด เสือดึงกระดาษขึ้นมาส่งให้ลูกน้อง ส่งไปทุกแผนก ให้ทุกหน่วยเมลไปทั่วประเทศ ครับผม เราต้องทำจริง ๆ ใช่มั้ยผู้พัน ใช่ ตัดใจซะ ก่อนที่แกจะก้าวออกไป ถ้าแกคิดว่าแกทำไม่ได้ แกก็ไม่ต้องเดินออกไปจากที่นี่ คิดให้ดี เราพูดกันมาเยอะแล้ว ครับ จ๊อดมองกระดาษประกาศจับในมือแล้วขยำอย่างเจ็บปวด ให้ผมฆ่าลิลลี่ด้วยมือของผมเอง ดีกว่าที่จะให้คนอื่นฆ่า ชั้นดีใจที่แกคิดอย่างนั้น เสือดึงจ๊อดเข้ามากอดตบไหล่เบา ๆ เพราะทั้งสองเจ็บปวดไม่ต่างกันอีกด้านเคนจิกับยูริก็กำลังตามล่าวายร้ายสายสมรอยู่เช่นกัน จันดาราสั่งให้ทั้งคู่ซึ่งไปถึงก่อนแล้วออกตระเวนหาตามโรงแรมและที่พักต่าง ๆ ทำให้ยูริไม่ค่อยพอใจนัก อย่ามาออกคำสั่งกับชั้นนะ ชั้นกับพี่เคนจิไม่ได้เป็นลูกน้องเธอ แต่ชั้นทำงานมาก่อนพวกแก เธอจะมาก่อนหรือมาหลัง ชั้นไม่สน ชั้นมีหน้าที่ทำตามคำสั่งของพ่อเท่านั้น ก็ได้ งั้นเรามาดูกันว่าแกกับชั้นใครจะตัดหัวอีสายสมรไปให้พ่อได้ก่อนกัน นังจันดารานี่มันไม่รู้จักเราซะแล้ว มันคงคิดว่าเรากลัวมันนะพี่เคนจิ ใจเย็น เอาไว้ให้เสร็จงานสายสมรก่อน พี่จะแล่เนื้อมันมาทำซูชิให้น้องกิน ขณะที่จันดาราเองก็ไม่ยอมเช่นกันหันไปสั่งอินคา อินคา ครับพี่ หลังจากตัดหัวนังสามพี่น้องนั่นแล้ว แกช่วยตัดหัวอียูริกับไอ้เคนจิมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ชั้นหน่อยได้มั้ย ด้วยความยินดีครับพี่ จันดารากับอินคายิ้มให้กันอย่างอำมหิต ระหว่างนั้นแหวน แหม่ม ลิลลี่กำลังออกไปซื้อของกินในตลาดโดยพยายามพรางตัวด้วยการสวมหมวกและแว่นกันแดด พี่แหวน เราจะเอาไงต่อไปเนี่ย จะอยู่ที่นี่อีกนานมั้ย พี่ว่าเราควรจะอยู่ที่นี่ไปซักพักนึงก่อน รอให้เรื่องมันเงียบอีกหน่อย แล้วค่อยลงใต้หาทางทำเรื่องออกไปสิงคโปร์ เราจะไปอยู่สิงคโปร์เหรอพี่ ก็คงซักพัก รอให้แน่ใจว่าตำรวจลืมเรื่องเราแล้วเราค่อยกลับมา แล้วนี่เราต้องเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลมั้ยพี่ ก็คงต้องทำเพื่อความปลอดภัย ตอนนี้อยู่ว่าง ๆ แกก็นอนคิดหาชื่อใหม่ได้แล้ว แหม เสียดายชื่อนุสบาบรรณจัง ไม่อยากเปลี่ยนเลย นี่ พี่แหม่ม ชั้นนึกออกแล้วว่าพี่ชื่ออะไรดี ชื่ออะไร โสภิตนภา ดีมั้ย ชื่อเหมือนนางเอกละครไง กำลังมาแรงเลยนะ เออ ก็ดีเหมือนกัน ชื่อดูไฮโซ ค่อยไพเราะเหมาะกับหน้าพี่ ทั้งสามหัวเราะกัน ระหว่างนั้นเจ้าหน้าที่อำเภอก็เอากระดาษประกาศจับแปะที่ข้างเสา สามสาวได้ยินพ่อค้าคุยกับเจ้าหน้าที่ก็สะดุ้งทันที พอหันไปมองก็เห็นรูปของตัวเองเด่นชัด เอาไงพี่แหวน ใจเย็น ๆ ลิลลี่ เดี๋ยวพี่กับไอ้แหม่มจะออกไปก่อน แกบอกให้เค้าเอากับข้าวใส่ถุง เดี๋ยวไปเจอกันหลังตลาด จ้ะพี่ แหวนกับแหม่มค่อย ๆ ลุกออก ขยับหมวกปิดหน้า เดินผ่านคนออกไป ลิลลี่ลุกไปบอกแม่ค้าให้เอากับข้าวใส่ถุงให้ด้วยความระแวดระวัง แหวนกับแหม่มเดินคุยกันมาตามทางไม่น่าเชื่อเลยนะพี่ คนเราเวลารักกันก็หวานฉ่ำ พอโกรธกันก็ห้ำหั่นกันถึงตาย อย่าไปว่าเค้าเลย มันเป็นหน้าที่ของเค้า ที่จะต้องจับเรา เราเองก็มีหน้าที่ ที่ต้องเอาชีวิตตัวเองให้รอด พี่ไม่โกรธเค้าเลยเหรอ ไม่ พี่โกรธตัวเองมากกว่า โกรธที่ตัวเองโง่ ไปหลงรักผู้ชายคนนึงโดยที่ไม่เคยรู้ว่าเค้าเป็นใคร ชั้นไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายอย่างคุณเสือจะเป็นคนเลือดเย็นได้ถึงขนาดนี้ ชั้นถามพี่จริง ๆ พี่ยังรักเค้าอยู่รึเปล่า การที่เรารักใครคนนึงอย่างเต็มหัวใจ แล้ว ต้องการจะหยุดรักเค้าในทันที มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ แหม่ม แล้วแกล่ะ ชั้นเหรอ ชั้นก็ยังตัดใจจากเค้าไม่ได้เหมือน กัน แหวนมองหน้าแหม่มอย่างเห็นใจ แหม่ม ยิ้มขื่น ๆ ความรักนี่แปลกนะพี่ เวลาที่เราไม่รัก ใคร ก็บังคับใจเราไม่ได้ แต่เวลาที่เรารักเค้าเข้าไปแล้ว เรา กลับบังคับใจตัวเองให้เลิกรักไม่ได้ แหม่มหัวเราะอย่างขื่นขม แหวนยิ้ม ไม่อย่างนั้นเค้าจะบอกหรือว่าความรักคือพลังอันยิ่งใหญ่ แหวนกับแหม่มเดินเลี้ยวหลุดไป ขณะที่เคนจิกับยูริเดินเลี้ยวออกมาพอดี เคนจิกับยูริคิดจะหาข้าวกินก่อนจะเดินเลี้ยวไปทางร้านข้าวแกงที่แหวน กับแหม่มเพิ่งออกมา ทั้งสองจึงไปเจอกับลิลลี่เข้าโดย บังเอิญ ลิลลี่ มันอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย ชั้นจะจัดการมันเอง เดี๋ยว อย่าเพิ่งทำอะไรมัน ให้มันพาเราไปหาพี่สาวสองคนก่อน แล้วค่อยลงมือ ลิลลี่รับอาหารจากแม่ค้าแล้วเดินออกไปโดยไม่ทันสังเกตเห็นเคนจิกับยูริ ลิลลี่เดินไปหลังตลาดตามที่นัดกับแหวนและแหม่มไว้โดยมีเคนจิกับยูริเดินตามหลัง ลิลลี่หันมองหลังแต่ไม่เห็นใครจึงหันกลับเดินต่อ เคนจิยูริโผล่ตามไปจบตอนที่ 23เครดิต เดลินิวส์
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
