Bloggang.com : Heavenworth : ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 13

<<

เมษายน 2553

>>

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

15 เมษายน 2553

ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 13

ตอนที่ 13
“นายเข้ามาในห้องชั้นได้ยังไงเนี่ย”

“คุณโกหกผม”

“ชั้นถามว่านายเข้ามาได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ” ลิลลี่ดึงประตูเปิดให้อินคา แต่อินคากระชากปิด

ลิลลี่บอกให้อินคาออกไปอีกครั้ง นอกจากจะไม่ยอมออกไปแล้ว อินคายังกระชากมือลิลลี่อีกด้วย

“นี่นายจะทำอะไรชั้น”

“ทำไมต้องโกหกผมด้วย”

“โกหกบ้าบออะไรกัน ปล่อยมือชั้นนะ”

“คุณโกหกว่าวันนี้คุณไม่ว่างไง แต่ จริง ๆ แล้วคุณออกไปเที่ยวกับไอ้จ๊อด ไปกับมันทั้งวัน คุณหลอกผมทำไม บอกสิ บอกผมมาว่าทำไมต้องหลอกผมด้วย”

“ใครหลอกนาย ก็ชั้นบอกว่าชั้นไม่ว่าง”

“คุณรักมันใช่มั้ย คุณรักไอ้จ๊อดใช่มั้ย ลิลลี่”

“ชั้นจะรักหรือไม่รักมันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย”

“ผมถามว่าคุณรักมันใช่รึเปล่า ตอบผมมาสิว่าใช่รึเปล่า”

“ใช่...ชั้นรักเค้า ชั้นรักเค้า แกได้ยินรึเปล่า พอใจรึยัง”

“หมายความว่าคุณก็ไม่เคยรักผมเลย”

“ใช่ ชั้นไม่เคยรักแก และไม่เคยคิดจะรักแม้แต่นิดเดียว”

อินคามองลิลลี่อย่างเจ็บปวด ดึงมีดพกออกมา ลิลลี่ผงะถอย

“นี่แกจะทำอะไรเนี่ย”

“ถ้าคุณไม่รักผม คุณก็ไม่มีสิทธิที่จะรักใคร”

อินคากำมีดเงื้อจะแทง ลิลลี่กระชากปืนออกมาจ่อ

“เอาสิอินคา แลกกัน ดูซิว่าระหว่างมีดกับปืนใครจะเร็วกว่ากัน”

อินคาชะงักมองเมื่อเห็นลิลลี่ขึ้นไกปืน อินคาจึงลดมีดลง “ก็ได้ นับจากนี้ไปถือว่าเราไม่เคยรู้จักกัน”

อินคาจ้องลิลลี่ ลิลลี่ยังไม่ลดปืนลง อินคาก้าวถอยออกไป ลิลลี่ปิดประตูตามหลังอย่างแรง

“ไอ้บ้า ไอ้นี่มันเสียสตินี่หว่า”

อินคากลับไปถึงห้องก็เอามือไปจ่อ เปลวเทียนราวกับไม่มีความรู้สึกร้อนใด ๆ จันดารามาหยุดมองก่อนจะถามขึ้น

“ทำไม แกอยากรู้หรือไงว่าตัวเองยังมีความรู้สึกอยู่รึเปล่า”

“ผมเสียใจ ผมน่าจะเชื่อฟังพี่ ผมไม่น่าโง่เลย”

“ชั้นบอกแกแล้วไงว่าในโลกนี้ไม่มีใครรักแกหรอก”

อินคาน้ำตาไหลริน “ใช่ ในโลกนี้ไม่มีใครรักผมจริง ๆ มีพี่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่รักผม ผมสัญญาว่าผมจะไม่รักใครอีกนอกจากพี่ ผมจะไม่รักใครอีก”

จันดารามองอินคาอย่างแสยะยิ้มสมน้ำหน้า ปล่อยให้อินคาร้องไห้สะอื้นกอดจันดารา

เวลาเดียวกันนั้นเสือกับแหวนยังคงนั่งพลอดรักกันอย่างมีความสุข เสือถามแหวนว่ารู้ไหมว่าเขาเริ่มสนใจเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ แหวนย้อนว่าเมื่อไหร่หรือ

“ครั้งแรกที่ผมเจอคุณที่สนามยิงปืน คุณมีอะไรหลายอย่างที่ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ยิ่งคุณปั้นปึ่งเย็นชา ยิ่งทำให้ผมอยากเข้าใกล้คุณ อยากรู้จัก อยากสัมผัสคุณ”

“แล้วแหม่มล่ะคะ”

“ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมคิดกับเธอ เหมือนเพื่อนเหมือนน้องคนนึง”

“แต่แหม่มเค้า ...”

“ผมรู้ว่าคุณแหม่มคิดยังไงกับผม คุณสบายใจได้ ผมจะเคลียร์เรื่องทั้งหมดกับคุณแหม่มเอง”

“แต่ชั้นกลัวว่าแหม่มจะไม่เข้าใจ”

“เชื่อผมสิ เรื่องมันไม่เลวร้ายอย่างที่คุณคิดหรอก”

แหวนมองหน้าเสืออย่างไม่มั่นใจ ขณะที่เสือเคลื่อนหน้าเข้ามาจูบอย่างแผ่วเบา

ที่ร้านดอกไม้ลิลลี่เห็นแหม่มนั่งซึม ก็ทักขึ้น เพราะตั้งแต่เช้าแหม่มยังไม่กินข้าวเลย แหม่มโอดครวญว่าเสือไม่โทรฯหาเธอเลย ลิลลี่ว่าเสืออาจจะติดธุระอยู่

“แต่อย่างน้อยเราโทรฯ ไปเค้าเห็น เบอร์ก็น่าจะรับนะ”

“หรือว่าโทรศัพท์เค้าอาจจะหาย เค้าเลยไม่รู้ว่าพี่โทรฯไป”

“เฮ้อ พี่กลุ้มใจจังเลย ถ้าพี่แหวนอยู่ก็ดีน่ะสิ พี่แหวนยังให้คำแนะนำได้ว่าพี่ควรจะทำยังไง”

“ก็โทรฯหาพี่แหวนสิ ไม่เห็นจะยากเลย”

“เออใช่ พี่ไม่น่าโง่เลย โทรฯหาพี่แหวนดีกว่า” พูดจบแหม่มก็โทรฯหาแหวนทันที

แหวนหยิบมาดูเห็นเป็นเบอร์แหม่มก็ลังเลไม่กล้ารับ แต่ในที่สุดแหวนก็ตัดสินใจรับ แหวนได้ยินเสียงแหม่มร้องไห้ตกใจ

“เป็นอะไรแหม่ม ร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้น”
“คุณเสือเค้าหายไปไหนก็ไม่รู้ ชั้นพยายามโทรฯหาเค้าแต่เค้าไม่รับสาย ทำยังไงดีพี่แหวน”

“เอ่อ..คือ..พี่..”

“หรือว่าเค้าอยู่กับผู้หญิงอื่น เค้าเลยไม่ยอมรับสายน้อง”

“เอ่อ...คง...คงไม่หรอกมั้ง เค้าคงติดธุระ”

“แล้วเมื่อไหร่พี่แหวนจะกลับ ตอนนี้แหม่มแย่มาก ไม่มีใครเลย นอกจากไอ้ลี่”

“อีกวันสองวันน่ะ”

“รีบกลับมาเร็ว ๆ นะพี่แหวน แหม่มคิดถึงพี่แหวนนะ”

“พี่ก็คิดถึงแก”

แหวนปิดโทรศัพท์น้ำตาไหลด้วยความเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เสือถือเครื่องดื่มเดินเข้ามาเห็นแหวนร้องไห้ก็ตกใจ

“เป็นอะไรแหวน”

“แหม่มโทรฯมาค่ะ ชั้นว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”

“ไม่เอาน่ะแหวน ผมบอกแล้วไงว่าอย่าคิดมาก ผมรักคุณนะ ผมจะไม่ให้อะไรมาทำลายความรักของเราได้”

ได้ยินอย่างนั้นแหวนยิ่งสะอื้นเพราะเจ็บปวดกับคำพูดของเสือ คืนนั้นเสือกับแหวนอยู่ด้วยกันอีกจนเช้า แหวนแทบจะไม่ได้นอนเพราะคิดถึงเรื่องระหว่างเธอกับเสือและแหม่ม เพราะแหม่มหลงรักเสืออย่างหัวปัก หัว รวมทั้งเข้าใจว่าเสือเองก็มีใจให้จนถึงขั้นคิดอยากจะแต่งงานด้วย และแหม่มก็เชื่อใจและรักแหวนมากเช่นกัน

ในที่สุดแหวนก็ตัดสินใจไปจากเสือ โดยเขียนจดหมายบอกลาไว้ขอให้เรื่องของเธอและเขาจบลงที่นี่ และคิดว่าที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสือเห็นแล้วงงมากรีบโทรศัพท์หาแหวนแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ หลังจากนั้นเสือจึงกลับกรุงเทพฯ ระหว่างที่เสือไปถึงที่ร้านโพสต์แมนนั้นแหม่มกำลังโทรฯมาถามข่าวจากจ๊อดพอดี จ๊อดบอกว่าน่าจะกลับวันนี้ ยังไม่ทันขาดคำเสือก็เข้ามา จ๊อดจึงรีบบอกแหม่ม เสือให้บอกว่าไม่อยู่แต่ไม่ทันเสียแล้ว

“ไม่ได้ ผมบอกไปแล้วว่าพี่กลับมาพอดี เอ้า พูดกับเค้าหน่อย รู้รึเปล่าเค้าโทรฯมาทุกวันเลยนะ”

“ฮัลโหล”

“หวัดดีค่ะคุณเสือ กลับไปเที่ยวบ้านสนุกมั้ยคะ”

“เอ่อ...ไปบ้านหรือครับ”

“ผมบอกว่าพี่กลับบ้านที่พิษณุโลก”

“อ๋อ ก็ไปธุระน่ะครับ”

“เรื่องอะไรคะ”

“ก็...เรื่องเกี่ยวกับที่ดินน่ะครับ คุณแหม่มโทรฯมามีอะไรกับผมรึเปล่าครับ”

“มีค่ะ คิดถึงคุณจังเลย คิดถึงแหม่มบ้างรึเปล่าคะ”

“เอ่อ...”

“อย่าบอกนะคะว่าไม่คิดถึง”

“ครับ” เสือรับคำอย่างไม่รู้จะพูดอะไร

“งั้นเดี๋ยวแหม่มไปหานะคะ”

“เอ่อ เดี๋ยวครับ คุณแหม่ม...”

เสือจะห้ามแต่แหม่มไม่สนใจวางสายไปทันที ก่อนจะอารมณ์สดชื่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่เสือกลับเครียด จ๊อดมองด้วยความสงสัย

“มีอะไรรึเปล่าพี่”

“มีอะไร”

“ก็ผมฟังพี่คุยกับแฟน พี่ทำเหมือนไม่สนใจเค้าเลย อย่าบอกนะว่าเที่ยวนี้ไปเจอเด็กใหม่มา ใช่มั้ย”

“แกนี่พูดเลอะเทอะ”

“หรือว่าฟันแล้วชิ่ง”

“ชั้นว่าแกหาน้ำยาบ้วนปากบ้างก็ดีนะไอ้จ๊อด”

เสือด่าอย่างอารมณ์ไม่ดีเดินเข้าไปด้านใน จ๊อดมองตามหลังคาดคะเนเหตุการณ์

“มาอีแบบนี้ ท่าทางจะมีอะไรในใจแล้วมั้ง ผู้พันเรา”

หลังจากนั้นแหม่มก็เดินเข้ามาสั่งลิลลี่ ที่กำลังจัดดอกไม้ให้ไปส่งออร์เดอร์ที่ไหนบ้าง ลิลลี่ย้อนถามว่าแหม่มจะไปไหน แหม่มว่ามีนัดเพราะเสือกลับมาแล้วจึงต้องรีบไปกินข้าวเย็นด้วย แหม่มบอกให้ลิลลี่เฝ้าร้านให้ดี และกำลังจะออกไป แหวนก็เปิดประตูเข้ามาพอดี

“พี่แหวนมาแล้ว ไปไหนมา ทำไมไม่โทรฯบอกเลย”

“พี่บอกแหม่มแล้วนี่”

“โอ๊ย ตาย ผิวสวยจังเลย นี่คงนั่งแก้ผ้า อาบแดดทั้งวันเลยสิพี่ ผิวถึงได้สีแทนอย่างนี้”

“พี่แหวน พี่แหม่มเมาท์ว่าพี่ไปกับชายหนุ่มเหรอ”

“เอ่อ...”

“บอกมาซะดี ๆ ว่า ฮู อีส ฮี”

“ใคร ๆ ๆ พี่แหวน อยากรู้จัง บอกมาเร็ว”

แหม่มกับลิลลี่รบเร้า

“แกสองคนจะบ้าเหรอ ไปเอามาจากไหนพี่ไปกับผู้ชาย”

“ก็พี่แหม่มบอกนี่”

“อ้าว ถ้าไม่ไปกับผู้ชายจะไปทำไมคนเดียว เห็นมั้ย พอกลับมาก็ดูเปล่งปลั่ง สดชื่นผิดกับแหวนคนเดิม ใช่มั้ยลี่”

ลิลลี่มองแหวนสำรวจเช่นกัน “เออ ใช่ พี่สวยขึ้นจริง ๆ นะเนี่ย”

“พอ ๆ ๆ พวกแกเลิกพูดไร้สาระซะที พี่จะไปอาบน้ำก่อน”

แหวนเลี่ยงเดินเข้าข้างใน แหม่มพยักพเยิดกับลี่ตามหลัง

“เป็นไงไอ้ลี่”

“สงสัยไปกับผู้ชายจริง ๆ พี่แหวนดู มีน้ำมีนวลขึ้นตั้งเยอะ”

“แต่พี่ว่าพี่แหวนเค้าเหมือนมีอะไร ปิด ๆ ซ่อน ๆ เราอยู่นะ แกว่ามั้ย”

“เอ้า เค้าคงอาย ไม่อยากให้เรารู้ล่ะมั้งว่าไปกับผู้ชาย ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวชั้นจะสืบเอง”

“ดีมาก งั้นพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวจะไม่ทันการ แล้วอย่าลืมส่งของล่ะ”

“เออน่ะ รู้แล้ว แหม สั่งจริง”

แหม่มขยับจะไป ลิลลี่ตะโกนเรียกเพื่อให้แหม่มกลับมาเอาดอกไม้ที่เตรียมไว้ให้เสือ ลิลลี่มองไปด้านในและคิดถึงเรื่องแหวนที่ผิดปกติไป ขณะที่แหวนกำลังใช้น้ำช่วยล้างความอึดอัดใจที่มีอยู่ และพยายามเรียกความเข้มแข็งของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง

“เราต้องเข้มแข็งทุกอย่างมันจบลงแล้ว”

แหม่มไปถึงร้านโพสต์แมนแล้วก็ต้องอึ้ง เมื่อเห็นป้ายร้านบอกว่าปิด โดยมีจดหมายจากเสือแปะไว้ที่หน้าประตู

“คุณแหม่ม พอดีผมมีธุระด่วน พยายาม จะติดต่อบอกคุณแต่ติดต่อไม่ได้ ขอโทษด้วย เสือ”

แหม่มอ่านจดหมายแล้วถอนใจ “เฮ้อ แล้วเค้าไปไหนของเค้านะ”

ขณะนั้นเสือไปที่ศูนย์บัญชาการเพื่อรายงานรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องพิเชษฐ์ เทพยังข้องใจว่ามือปืนหนีไปได้อย่างไร

“แล้วไอ้มือปืนมันหนีไปได้ยังไง”

“มันวิ่งหนีเข้าตรอกด้านหลังโรงแรมครับ ผมก็เลยวิ่งตามไปดักมันด้านหน้านึกว่าต้องได้ตัวมันอยู่แล้วเชียว ที่ไหนได้ไม่เจอร่องรอยอะไรมันเลย”

“แล้วคุณเห็นหน้ามันรึเปล่า”

“ไม่เห็นครับ มันใส่หมวกใส่แว่นแล้วก็อยู่ในระยะไกลมาก”

“แล้วผู้พันคิดว่ามันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงครับ”

เสือนิ่งไปเล็กน้อยทบทวนความรู้สึก

“ชั้นมีความรู้สึกว่ามันเป็นผู้หญิงนะ เพราะระหว่างที่ไล่ตามมัน ชั้นได้กลิ่นน้ำหอม ใช่... แล้วเป็นน้ำหอมที่ชั้นเคยได้กลิ่นด้วย”

“หมายความว่าไง”

“ผมรู้สึกว่าผมคุ้นกับกลิ่นน้ำหอมนี้มากเลย”

“หรือว่าเป็นสายสมร”

จบตอนที่ 13
เครดิต เดลินิวส์

Create Date : 15 เมษายน 2553

Last Update : 15 เมษายน 2553 13:08:22 น.

0 comments

Counter : 344 Pageviews.

Heavenworth

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ

Webmaster - BlogGang

[Add Heavenworth's blog to your web]

Bloggang.com