ถามนิดครับ แบบคนไม่มีความรู้เลยนะครับ

เครื่องที่ว่าสร้างได้หลัง พี่น้องตระกูลไรท์ ได้ไม่นานนี่ วิศวกรคนไทยเราออกแบบเองหรือเปล่าครับ ใช้แบบโครงสร้างเดียวกับของตระกูลไรท์หรือเปล่าครับ

พอดีเห็นเขียนว่าออกแบบเองทั้งหมด คืออยากรู้ว่า วิศวกรตอนนั้นได้ไปร่ำเรียนมาจากที่โน่นแล้วได้ความรู้เลยทำได้ หรือว่า ไม่ได้ร่ำเรียนที่ไหน ลองออกแบบดูแล้วก็ทำได้ หรือว่าดูตัวอย่างแล้วก็คิดทำได้

อืม คำถามผมไม่ได้กวนนะ คือผมไม่ทราบจริงๆ และอยากรู้มาก

อีกอย่าง ถ้าบอกว่าไม่ได้เอาแบบมาจากเขา และสร้างหลังเขาไม่นาน แสดงว่าเราก็พัฒนาหรือวางแผนออกแบบเครื่องบินเองมานานแล้วหรือครับ

ผมผมเข้าใจมาเองตลอดว่า ในสมัยก่อน แม้ผลิตอะไรได้เองในประเทศ แต่วิศวกรเหล่านี้ก็ import จากต่างประเทศ เพราะหลายนสาขาวิชา ยังไม่ได้เปิดสอน ไม่มีคนสอน

---

เห็นด้วยครับว่า ปัญหาอยู่ที่งบประมาณ แต่ผมว่าอาจจะอยู่ที่บุคลากรที่ไม่พอด้วยหรือเปล่า เพราะเก่งยังไง ถ้าเก่งคนเดียว ไม่มีคนช่วยทำ มันก็คงทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก

อ้อ ถามอีกข้อครับ งบสร้างเครื่องบินพวกนี้แต่ละลำประมาณเท่าไหร่ครับ

น่าจะลองสร้างเครื่องบินรบ

เห็นด้วยอย่างมากครับ เมืองไทยไม่ทำอะไรต่อเนื่องนะครับ ทำๆหยุดๆ เสียดายหลายอย่างแล้วครับ คนรุ่นหลังไม่ยอมต่อยอด...แย่เลย

จริงคนไทยเก่งผมว่ามีเยอะ เพราะไทยก็ให้ทุน นักเรียนไปเรียนก็เยอะ เพียงแต่ ขาดหน่อยงานที่สนับสนุนอย่างจริงจังรวมถึง รายได้ ให้นักวิจัย หรือ วิศวกร ยังไม่เป้นที่ล่อตาล่อใจ

ขอบคุณสำหรับบทความนะครับ ผมก็สงสัยอยู่ว่าทำไม ประเทศไทย ถึงไม่สร้างเครื่องบินใช้เอง ถ้าเราเริ่มสร้างตั้งแต่ตอนนี้ (อาจจะระดับอนุบาล) อีกซัก 20-30 ปี เราอาจจะสร้างเครื่องบินระดับ อุดมศึกษาก็ได้นะครับ (เปรียบเทียบเอาอ่ะ) ผมก็หวังว่าอยากเห็นเครื่องบินที่บินอยู่บนฟ้าทั้งหลายนี่ Made in Thailand ซักวันนึง มากๆเลยครับ

อีกอย่าง พูดถึง เครื่องบิน แล้วประเทศไทยสามารถผลิตอาวุธยุทโธปกรณ์อะไรเองได้บ้างครับ เอาที่ไทยทำเองหมดเลยนะครับ ขอบคุณมากครับผม

ตอบผมที่หลังไมค์ก็ได้ครับ จะขอบพระคุณพี่มากๆเลยครับ

ขอตอบคำถามให้กระทู้ด้านบนนะครับ
1.เคื่องบินทั้งสองแบบที่ไทยเคยสร้างสำเร็จ2แบบแรกออกแบบโดยวิศวกรไทยทั้งลำครับ แต่ส่วนของเครื่องยนต์ต้องนำเข้า ส่วนชื่อผู้ออกแบบเครื่องบินขออภัยที่จำไม่ได้ ใครที่เป็นแฟนหนังสือ topgun และ สมรภูมิคงเคยได้ทราบมา ถ้ามีความกรุณาช่วยมาตอบด้วยนะครับ
2.ภาวนาให้ไทยสร้างเครื่องบินในภาคอุตสหกรรมสำเร็จด้วยเทอญครับ
หมอทอ.

การผลิตเครื่องบินรบเองได้นั้น ไม่ใช่แค่สร้างออกมาได้เป็นพอนะครับ เราต้องพิจารณาว่าจะทำเช่นไรให้บริษัทเครื่องบินที่เราสร้างมาพร้อมๆกับเครื่องบินนั้นอยู่ได้ด้วย นี่คือปัญหาหลักครับ
1. การจะผลิตให้ได้ Economic of scale ได้นั้น ต้องผลิเป็นร้อยๆเครื่องนะครับ รัฐบาลต้องทุ่มงบสำหรับซื้อเครื่องบินอย่างเดียวเป็นแสนๆล้านบาทนะครับ นี่ยังไม่นับค่าก่อสร้างโรงงานและซื้อเครื่องจักร ที่จะต้องใช้เงินอีกหลายหมื่นล้านบาท แล้วดูงบทอ.แต่ละปีเราสิครับ แค่ซื้อเครื่องฝูงใหม่ 18 เครื่อง ยังด่ากันแทบตาย ดังนั้นไอ้การที่จะสั่งผลิตที่เดียวเป็นร้อยเครื่อง รับรองสื่อและนักวิชาการด่าจนรัฐบาลล้มซะก่อนนะครับ
2. มีคำถามต่อมาว่า เราจะผลิเครื่องบินรบที่ดีพอได้หรือไม่ คำตอบคือยากครับสำหรับมือใหม่ และนี่เป็นอีกเหตุผลที่ว่า "ซื้อเขาดีกว่าครับ"
3. ถ้าเราผลิตและออกแบบได้เจ๋งเท่าฝรั่งได้แล้วล่ะ ก็เจอปัญหาต่อมาครับ "จะสร้างได้ถูกว่าซื้อได้หรือไม่" เพราะกำลังการผลิตที่น้อยจะทำให้ไม่มี Economic of scale และยิ่งถ้าประเทศผู้ขายผลิตมาเป็นพันๆเครื่องนี่ ราคาถูกลงมากเลยนะครับ สู้ไม่ได้จริงๆ ขนาดเราซื้อสิทธิบัตรการผลิตมาผลิตเอง ก็ยังไม่แน่เลยว่าจะผลิตแล้วถูกกว่าซื้อ เช่น ทอ.เกาหลีใต้ ผลิต F-16 140 ด้วยราคาตกเครื่องละ 1400 กว่าล้านบาท (Block 40/42) ราคาก็ไม่ได้ถูกกว่าที่ซื้อจากอเมริกาเลย ทั้งๆที่ค่าแรงและต้นทุนการผลิตสินค้าอุตสาหกรรมของเกาหลีถูกกว่าอเมริกาถึงเกือบ 3 เท่า ทั้งนี้เป็นเพราะ Economic of scale ที่ได้ไม่ดีเท่าอเมริกาน่ะครับ เพราะอเมริกาผลิต F-16 มาถึง 4,400 เครื่อง! นี่ขนาดเกาหลีมีต้นทุนการผลิตต่ำมากแล้วนะนี่ ยังต้องผลิตถึง 140 เครื่องถึงสู้การซื้อจากอเมริกาได้!
4. หลังจากนั้นจะต้องหาตลาดให้โรงงานเพื่อไม่ให้มันเจ้งน่ะครับ ยากนะครับ ยากมากเลย

ค่าสิทธิบัตรการผลิตแพงมากนะครับ

ถ้าจะทำกันจริงๆก็คงต้องเริ่มที่เครื่องบินฝึกขั้นสูงก่อนน่ะครับพอไหว คือ มาแทน L-39 และ alpha jet ซึ่งเราต้องการเครื่องโจมตี 40 เครื่อง เครื่องฝึก 40 เครื่อง ดังนั้น 80 เครื่องน่ะพอไหวครับ เราอาจจะไปขอให้บางประเทศช่วยเราออกแบบ เช่น อิสราเอล อเมริกา เยอรมัน อังกฤษ หรือ เช็ค ช่วยเราออกแบบ ให้ใช้งานได้ทั้งเครื่องบินฝึกและโจมตีเบา อย่างนี้เราก็ไม่ต้องจ่ายค่าสิทธิบัตร แต่ต้องจ่ายเงินค่าใช้จ่ายตามโครงการน่ะครับ เหมือนคราว ออสเตเรียต้องการใช้จรวด ESSM แหละครับ ให้อเมริกาช่วยออกแบบร่วมและช่วยหาตลาด(เป็นพันธมิตรทางธุรกิจ) ใช้เงินไม่มากนักและไม่เสี่ยงเพราะประเทศเหล่านั้นชำนาญมากอยู่แล้ว
เราอาจจะตั้งโรงงานที่สามารถผลิตตัวเครื่องทั้งหมดเองเลย แต่ระบบอิเลคทรอนิค เช่น เรดาห์ ระบบอิเลคทรอนิคการบิน ระบบแอคตูเอเตอร์ เครื่องยนต์ เราคงต้องใช้ของสำเร็จที่มีขายตามท้องตลาดไปก่อน เช่น อาจจะใช้เรด้าห์ยอดฮิตแบบ AGP-67 หรือ Griffo ก็ได้ ซึ่งจะเป็นการลดความเสี่ยงทางอุตสาหกรรมลง และถ้าประเทศที่เราไปร่วมทุนนั้นเขาจัดหามันเข้าประจำการด้วย ก็จะถือได้ว่าความเสี่ยงลดลงไปได้อีกเป็นกองเลย
มีอยู่ 2-3 ประเทศที่ทำเช่นนี้ในการพัฒนาอุตสาหกรรมการบินครับ เช่น เกาหลีใต้ กับ เครื่อง F/A-50 UAE กับ เยอรมัน ในเครื่อง MAKO เป็นต้น

อืมมม.ทราบแล้วคับ...

ผมคิดว่าทางท.อ. น่าจะเอาเครื่องบินที่เราออกแบบเอง ผลิตเพื่อจำหน่ายให้ประชาชนในประเทศได้ใช้กัน ดีกว่าปล่อยให้องค์ความรู้สูญหายไป เพราะถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะครับ เพราะเครื่องบินหลายแบบที่ทาง ท.อ. ผลิต นั้นถือว่ามีคุณสมบัติที่ดี เพียงพอที่จะนำมาใช้ในกิจการด้านการบินพลเรือน ถือเป็นการหาทุนในการพัฒนาเครื่องบินแบบต่อๆไปครับ

อย่าคิดกันมากซิคับในเรื่องนี้ สรุปสั้นๆเลยละกัน ก็เรามันประเทศด้อยพัฒนา(ยอมรับห่ะ)

ถูกต้องครับ

การสร้างอะไร เริ่มต้นจำเป็นต้องทุ่มเพื่อให้ได้เครื่องต้นแบบที่ดีราคาสูง แล้วแล้วๆค่อยๆหาทางลดราคาลงมาจนสามารถเป็นไปได้เชิงการค้า ประเทศที่พัฒนาแล้วเขาทำกันแบบนี้ทั้งนั้น ส่วนเรื่องที่เราผลิตแล้วราคาสูงกว่าซื้อเขาอันนี้เป็นจริงเสมอ แต่อย่าลืมเรื่องอื่นๆที่ไม่สามารถซื้อได้เช่น
1.ความชำนาญ และประสพการณ์
2.นวัตกรรมใหม่ที่เกิดขึ้นเสมอ
3.การพัฒนาต่อเนื่อง QC
4.สร้างวันนี้หนึ่งชิ้น คื่อ หนึ่งชิ้นในโลก
5.เป็นแหล่งพักพิงและสร้างอาชีพแก่อัชริยะทางการบินที่เกิดขึ้นในประเทศทั้งรุ่นนี้ และรุ่นต่อไป
6.สร้างนิสัยพึ่งตนเอง เดินบนขาตนเอง
ทุกอย่างนี้ประเทศที่มีคือ ยิว เกาหลี ญี่ปุ่น เมกา และไทยเราละเราจะเริ่มวันใหน