กลางฤดูหนาว
กิ่งเปล่าก้านว่าง
ถึงไม่มีดอกไม้ริมทาง
แต่ในบ้านยังมีดอกไม้
ไปเดินเล่นกันไหม
ให้อุ่นสบายในบ้านใส
ในเรือนกระจกมีดอกไม้
บานชูใจให้ชื่นบาน
เหนื่อยใจมาจากไหน
ดอกไม้ยิ้มให้ก็หาย
โลกภายนอกที่วุ่นวาย
เห็นดอกไม้ก็คลายลง
ปล่อยโลกหมุนไปก่อน
ปล่อยความคิดให้ผ่อนพัก
ตอนนี้ฉันมีความรัก
กับดอกไม้บานตรงหน้า
แหงนหน้าคอตั้งบ่า
แล้วสบตากับดอกไม้
เห็นเธอปริบตาส่งให้
เป็นเชิงทักทายอีกครั้ง
หายไปมา
รู้ไหมว่าดอกไม้คิดถึง
จนฤดูหนาวมาอีกครั้งหนึ่ง
เราถึงจะได้พบกัน
ถ้าเธอคิดถึงดอกมะลิ
คงจะมีใจคิดถึงฉันสักหน่อย
มะลิหน้าหนาวอย่างฉันคอย
ชวนเธอชมให้ชื่นใจ
ถ้าความทรงจำหอมหวล
ดอกมะนาวคงจะชวนให้คิดถึง
ถ้าความทรงจำนั้นรำพึง
คงจะซึ้งเหมือนดอกมะนาวบาน
ฉันเป็นดอกไม้
บานได้อย่างผ่าเผย
มั่นใจไม่ละเลย
เพียรทำแต่ความดี
ฉันเป็นดอกไม้
บานได้ทุกๆที่
องอาจในท่าที
งามอย่างที่ควรเป็น
ไม่มีนอกไม่มีใน
สบตาได้ไม่ซ่อนเร้น
อวดดีอย่างที่เห็น
หยิ่งเป็นเช่นดอกไม้
แม้บานได้แค่เรี่ยดิน
หากไม่ยอมสิ้นกำลังใจ
ไม่ว่าบานที่แห่งไหน
จะขอบานเต็มภาคภูมิ
เห็นดอกไม้บานแล้วมีความสุขในหัวใจ
พี่อุ้มดันไปนึกถึงเพลง
"ฉันมีความรักมาให้ฉันมีดอกไม้มาฝาก"
ของนัดดาจ๊ะ