my doggies.. สิ่งแวดล้อมสี่ขาที่เห่าได้ คนส่วนมาก จะคิดว่าเราเลี้ยงแต่แมว เพราะเห็นจะพูดถึง เขียนถึง และมีแต่รูปแมว  ที่จริง เรามีบรรดาหมา ๆ ที่แวดล้อมอยู่รอบตัวมาตั้งแต่เด็ก พอ ๆ กับแมวนะ เพียงแต่ว่า ตอนโตเป็นผู้ใหญ่ และรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ สถานที่อยู่(ตอนนั้น) ไม่เอื้ออำนวยให้เลี้ยงหมาได้  เลยได้แต่เลี้ยงแมว  แถมอันที่จริง ก็เคยเอาน้องหมามาพยายามที่จะเลี้ยงอยู่เหมือนกัน  แต่ตอนนั้นสมาชิกแมวเรามีสองสามตัวแล้ว  ทุกคนต่างไม่ยินดีกับสมาชิกใหม่สี่ขาตัวเล็ก ๆ ที่ส่งเสียงดังได้เท่าใด  เลยมาล้อมรอบกรงที่ใส่นังลูกหมาพันธุ์ไทยแท้ หลังอาน ขนสีเทากำมะหยี่ที่มีคนให้มา แล้วข่มขู่กันเป็นการใหญ่ ทำให้ลูกหมาตัวน้อยถึงกับขาสั่น ฉี่ราดด้วยความตกใจกลัวบรรดาแมว (ยักษ์) ร้อนถึงเราต้องจับย้ายไปยกให้เพื่อนที่ยินดีอยากได้ไป พอย้ายมาอยู่บ้านใหม่ ก็มาพร้อมกับบรรดาสมาชิกแมว ๆ ยังไม่คิดจะอยากเลี้ยงหมา เพราะบ้านเล็ก ที่เท่ากระแบะมือ   ถึงกระนั้น เราก็เลี้ยงหมาแถว ๆ ที่ทำงานเอาไว้หลายตัว ด้วยความบังเอิญโดยแท้ เรื่องมันเริ่มต้นแบบนี้ กลางวันวันหนึ่ง แดดร้อนเปรี้ยงเพราะเป็นเวลาใกล้เที่ยง เราเดินลงจากหน้าบันไดออฟฟิศเพื่อจะดูว่าจะมีใครมาขายอะไรบ้าง (ที่ทำงานเราอยุ่สุดซอย แร้นแค้นกันดารมาก เวลามีใครหลงมาให้จับกินจะดีใจสุด ๆ)    ก็เห็น..ลูกหมาตัวหนึ่ง ผอม และไม่มีขน..จะเรียกว่าไม่มีหนังก็พอได้ เพราะตัวเป็นขี้เรือนสังกะตัง หนังก็ยังมีแผลหยาดเยิ้ม  เดินจ๋อง ๆ อยู่แถวประตูหน้า  คาดว่ามันคงจะสับสนระหว่างความหิว และความงงกับสถานที่ คาดว่าน่าจะเป็นลูกหมาที่มาจากแม่หมาตรงแถว ๆ กลาง ๆ ซอย ที่มีที่ดินเปล่ารกร้าง ต้นไม้ขึ้นครึ้มและเป็นที่มีคนชอบเอากิ่งไม้ เศษใบไม้มาทิ้ง มีรั้วผุ ๆ ที่เป็นที่อาศัยของนังแม่หมาลูกดก ที่มีลูกปีละหลายครอก จนนมห้อยยานดูเยอะแยะไปหมด  จนเราให้สมญาว่า"อีแสนเต้า" .. เจ้าลูกหมาเดินมาหยุดแถว ๆ ที่เรายืนดูอยู่ ในวินาทีนั้น เราก็ตัดสินใจเรียก  และล่อใจมันด้วยลูกชิ้นปิ้งเปล่า ๆ จากรถเข็นคันที่เพิ่งมาจอด เจ้าลูกหมายอมกินลูกชิ้นโดยดี  แถมไม่ขัดขืนเมื่อเราจับยกขึ้นมาดูหน้า  ประมาณว่าคงไม่เคยมีใครจับตัวมาก่อน  ..ก็มันน่าจับซะที่ไหน.. เผอิญว่า คอนนั้น เรามีกรงพับได้ที่เอาไว้ใส่แมวเวลาไปหาหมอ ทิ้งไว้แถว ๆ นั้นเพราะยังไม่ได้เอากลับบ้าน  เลยจับเจ้าลูกหมานั่นใส่ไว้ พร้อมกับกระดาษหนังสือพิมพ์ปูรอง และน้ำกิน มันไม่ร้องโวยวายเลยแหละ อีกหนึ่งเดือนต่อจากนั้น เรามีกิจกรรมเหมือน ๆ กันทุกวันตอนช่วงเช้า ที่ก่อนเข้าทำงาน เริ่มต้นจากการจับเจ้าลูกหมาตัวนั้น อาบน้ำ ฟอกสบู่ยา เช็ดตัวให้แห้ง แล้วทายารักษาขี้เรื้อนกระปุกเหลือง ๆ ที่ฝากคนแถวนั้นไปซื้อมายกโหล ทำแบบนี้ทุกวัน  ท่ามกลางสายตาสยดสยองของเพื่อนร่วมงาน และเด็กคลังสินค้าอีกฝั่งหนึ่ง เพราะหลายคน ไม่กล้าแม้แต่จะจับตัวหมาที่เกือบจะไม่มีหนังตัวนี้   ครบห้าวัน ก็เว้นไปสองวัน แล้วเริ่มต้นใหม่ ครบหนึ่งเดือน เจ้าหมาน้อยตัวนั้น มีขนขื้นเต็มตัว เป็นสีน้ำตาลแดงเข้ม หน้าตาฉลาด รูปร่างมีเค้าว่าจะเป็นหมาตัวใหญ่ เพราะตีนโต  เราให้ชื่อว่า" เก้า(สิบ)เก้า"  เพราะมันมาอยู่ในชีวิตเราในปี 1999 พอดี หลายคนที่ไม่ค่อยสังเกตุเห็นความเป็นไป  พอเจอเจ้าเก้าเก้าตอนที่ขนขึ้นเต็มตัว ไม่นึกว่ามันเป็นลูกหมาตัวเดียวกับที่เดินกระเซอะกระเซิงหนังหลุดอยู่เมื่อเดือนที่แล้ว  เก้าเก้าฉลาด สอนง่าย ให้นั่งลง ให้เช้คแฮนด์ และนั่งรอเวลาจะให้ขนมอย่างเรียบร้อย   กลางวันก็จะนอนหมอบอยู่แถว ๆ ม้าหินใกล้ป้อมรปภ. วิ่งเล่นอยู่แถว ๆ นั้น ตกเย็นก็กลับเข้ามาอยู่ในเขตรั้วของบริษัทอย่างเรียบร้อย  ตอนเล็ก ๆ กลับเข้าไปนอนในกรงอีกต่างหาก  พอโตเกินกรงก็นอนอยู่แถวนั้น   เราจับถ่ายพยาธิ ฉีดยาครบถ้วนกระบวนการ กลายเป็นหมาประจำออฟฟิศไปอย่างเต็มภาคภูมิ   เราหารูปเก้าเก้าตอนยังวัยรุ่นไม่เจอแล้ว มันหล่อเหลา ขนสวยฟูสีน้ำตาลประกายแดงเป็นเงา  รูปข้างบนถ่ายตอนเก้าเก้าอายุเยอะแล้ว สุขภาพช่วงหลังๆ ไม่แข็งแรง  เพราะถึงเราจะดูแลให้กินอาหารถูกต้องและฉีดวัคซินตามกำหนดยังไงก็ตาม ความที่เป็นหมาอิสระ พอเริ่มเป็นหนุ่มก็ออกเที่ยวแร่ดไปในซอย  แวะไปเห่าเยาะเย้ยหมาตามบ้านอื่นที่ถูกขังในรั้วบ้านระไปตลอด พร้อม ๆ กับทำหน้าที่วิ่งไปอารักขาพนักงานสาว ๆ ที่เดินกลับบ้านตอนเย็นไปในตัว   เคยซ่าขนาดยื่นหน้าลอดรั้วบ้านคนอื่นเข้าไปเห่า แล้วดึงหน้าออกมาไม่ทัน เจอหมาที่แค้นรอจังหวะอยู่งับหน้าจนปากฉีกก็เคย ต้องส่งไปหาหมอเย็บแผลกัน ยุ่งจริง ๆ และก็ไม่ได้เป็นครั้งเดียวที่หมอนี่มันหาเรื่องแบบนี้มาให้  แถมตอนกลางวัน ที่มีคนมาขายอาหารหน้าออฟฟิศ ก็ยังทำตัวเป็นหมาร้านอาหาร ไปขอกิน ด้วยความที่ฝึกมาเป็นหมามีมรรยาท จะนั่งรอทำหน้าตาน่าสงสาร จนมีคนให้กินทุกวัน  ที่แย่ไปกว่านั้น ก็คือ บางคนชอบเทอาหารเหลือของตัวเองให้หมา โดยไม่คำนึงถึงว่ามันจะกินได้หรือไม่ได้  อาจจะคิดว่าดีกว่าทิ้งขยะ   ร้อนถึงฝ่ายพิทักษ์สุนัขประจำบริษัท (มีแผนกนี้ด้วยนะเออ) ต้องทำป้ายห้อยคอให้เจ้าเก้าเก้า มีข้อความตัวโต ๆ เขียนด้วยปากกากันน้ำว่า " โปรดอย่าให้อาหารผมนะครับ เพราะผมจะป่วย ".. ผลจากการกินอาหารมั่วซั่ว และเที่ยวตะลอนไปตามสาวจนโดนยุงกัด ทำให้เป็นโรคและตาแฉะอย่างที่เห็นในรูปนี้ พอโตเป็นหนุ่ม เรายังไม่ทันส่งไปทำหมัน นายเก้าเก้าก็พาสะใภ้เข้าบ้านมา  เป็นหมาสาวสีดำ ตัวสันทัด ขนเป็นเงาวับ ไม่มีใครรู้ว่าเธอมาจากไหน แต่โตเต็มที่แล้ว และตามนายเก้าเก้าเข้ามาอยู่ในเขตรั้วของบริษัทอย่างดิบดี กลางวันวิ่งเล่นเข้า ๆ ออก ๆ พอเย็น รปภ.เริ่มปิดประตูรั้ว เธอก็รีบวิ่งเข้ามาอยู่ด้านในทันที รู้อยู่จริง ๆ คนแถว ๆ นั้น แอบเม้าท์ว่า สงสัยเจ้าเก้ามันไปคุยโม้กับสาวนี่ ว่าที่บ้านมีอันจะกิน บ้านใหญ่แน่ ๆ ทำให้มีสาวตามมา ..นินทาจนกระทั่งหมานะนี่ นังดำแฟนเจ้าเก้า เลยมีสมญานามว่า คุณนายนิลไปด้วยประการฉะนี้ คุณนายนิลมีลูกกับเจ้าเก้าเก้า เป็นลูกโทน หน้าเหมือนเก้าเก้า แต่สีเหมือนแม่ ขนยาวตัวฟู นิสัยเป็นแบบลูกคนเดียวที่พ่อแม่ตามใจจนเสียหมา ชื่อเจ็ดแต้ม เพราะสีดำแต่มีด่างสีขาวประปรายครบเจ็ดที่พอดี ภาพไม่ชัด ตัวที่โฟกัสโดนคือนายเจ็ดแต้ม เห็นบั้นท้ายคุณนายนิลอยู่ข้าง ๆ เก้าเก้าและนิลถูกจับไปทำหมันเรียบร้อย เหมือน ๆ กับสมาชิกหมาแถว ๆ นั้น ที่ถ้าเข้ามาสมัครกินอาหารบ้านนี้ (เรามีอาหารเม็ดฝากรปภ.เอาไว้กับชามอาหารเผื่อใครแวะมา) คุ้น ๆ กันก็จะถูกจับส่งไปฉีดยา ทำหมัน   ลดประชากรจรจัดในซอยไปได้พอดู เก้าเก้าอยู่กับเราจนถึงอายุได้สิบสองสิบสามขวบ  ถ้าไม่เป็นเพราะกินเที่ยวไปเป็นที่เป็นทาง คงจะมีอายุยืนกว่านี้ การดูแลสมาชิกสี่ขาด้วยการให้อาหารที่ถูกต้อง การให้วัคซีนป้องกันโรคต่าง ๆ เป็นเรื่องสำคัญ พอ ๆ กับการเก็บเขาไว้ให้อยู่ในขอบเขต ค่ายาในการให้วัคซีน ค่าอาหารที่ดีสำหรับเลี้ยง  ยังไม่แพงเท่ากันการที่จะต้องมารักษากันทีหลัง ช่วงปีสุดท้าย เก้าเก้าสุขภาพไม่ดี ด้วยโรคหลายอย่าง แต่ก็ยังทำหน้าที่เฝ้าบริษัท ออกมายืนรอรับเวลาจอดรถ และเดินตามไปส่งขึ้นรถทุกวัน เขาคงถือว่าเป็นหน้าที่ ที่จะต้องคอยดูแลพนักงานในบริษัท  บางทีฝั่งสำนักงานปิดแล้วในตอนเย็น แต่มีพนักงานสาว ๆ ที่กลับจากทริปเข้ามา และต้องเดินไปเข้าห้องน้ำที่ฝั่งคลังสินค้า ซึ่งอยู่ด้านหลังและไกลออกไป  เก้าเก้าจะทำหน้าทีเป็นองครักษ์เดินตามไปส่งถึงหน้าห้องน้ำ นั่งรอและเดินกลับมาส่งถึงรถเหมือนเดิม เก้าเก้าไปหาหมอครั้งสุดท้าย อยู่กับหมอสองสามวัน แล้วคนที่บริษัท ก็ได้แต่ไปรับเก้าเก้ากลับมาฝังที่ข้าง ๆ บริษัท ใต้ต้นไม้ร่มครึ้ม ที่เก้าจะได้นอนหลับอย่างสงบสุข อยู่ในบริเวณบ้านที่เขาคุ้นเคยมาแต่เล็กจนโต   คิดว่าเก้าเก้าคงจะไปดี และไปอยู่ในที่ดี ๆ สมกับที่ถึงจะเกิดเป็นแค่หมาขี้เรื้อนกำพร้า แต่เมื่อได้มีโอกาสในชีวิต ก็ทำตัวเป็นที่รัก และทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง  แถมยังได้มีครอบครัวน่ารัก เป็นพ่อ เป็นสามี ครบถ้วนกระบวนความ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาอ่านเรื่องนี้ด้วยกันนะคะ    Create Date : 07 เมษายน 2556 48 comments Last Update : 7 เมษายน 2556 23:13:28 น. Counter : 2039 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อนเดี๋ยวป้าไก่มา..   โดย: simplyusana 7 เมษายน 2556 23:18:04 น.

แว๊กกก   โดย: Close To Heaven 7 เมษายน 2556 23:23:40 น.

ก่อนอื่นขอแอดพี่โส่ยเข้าบ้านนะคะ..ไม่รู้พลาดไปได้อย่างไร.. อ่านเรื่องน้อง เอ่อ.หรือจะเรียกว่า..ลุงเก้าดี.... พี่โส่ยใจบุญจังค่ะ.. ลุงเก้าไปสบายแล้ว..แต่ก็มีบุญมาอยู่ในความคุ้มครองของพี่โส่ยนะคะ..   โดย: simplyusana 7 เมษายน 2556 23:25:18 น.

พี่โส่ยทำหนูร้องไห้อ่ะ หนูซาบซึ้งตั้งแต่พี่โส่ยทายาให้เก้าเก้าแล้ว กรี๊ดดดด พี่โส่ยน่ารักมากๆ ค่ะ แอบมีขำเล็กน้อย มีพาสะใภ้เข้าบ้านด้วยแหละ เก้าเก้าไปสู่สุขคติแล้วค่ะ เห็นหมาที่โชคดีมาก ที่มาเจอพี่โส่ยนะคะ จากที่อ่าน เค้าเป็นที่รักของทุกๆ คนเลย โชคดีจริงๆ ค่ะ หนูขอตัวไปซับน้ำตาก่อนนะคะ   โดย: Close To Heaven 7 เมษายน 2556 23:27:35 น.

แปะก่อนนะก่อนจะหมดวัน อิอิ.. เดี๋ยวค่อยวนขึ้นไปอ่านค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Rinsa Yoyolive Photo Blog ดู Blog Maeboon Travel Blog ดู Blog secreate Pet Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 7 เมษายน 2556 23:36:11 น.

เขาว่าคนรักสัตว์เป็นคนจิตใจอ่อนโยน และเราก็เชื่ออย่างนั้นค่ะ เจ้าสี่ขาทุกตัวที่อยู่กับคุณโส่ยได้รับการดูแลอย่างดี ขนเงางาม ถ้าเห็นลิ้นด้วยคงจะเป็นสีชมพูเชียวล่ะ ขึ้นต้นซะดีเชียว แต่เศร้าตอนจบอ่ะคุณโส่ย มาส่งเข้านอนนะคะคืนนี้ฝันดีค่ะ   โดย: เนินน้ำ 7 เมษายน 2556 23:56:23 น.

เห็นจากโพสต์ที่เฟซบุคค่ะเลยตามมาค่ะ อ่านแล้วประทับใจในความมีเมตตาต่อสัตว์ ที่บ้านก็เป็นคนรักหมากันทุกคน แต่ตอนนี้อยู่ไกลบ้านหันมาเลี้ยงแมวค่ะ เพราะเลี้ยงหมา ภาระจะเพิ่มมาทวีคูณ ต้องมีความขยัน มานะ อดทนมากกว่านี้ก่อนค่ะ   โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย 8 เมษายน 2556 0:57:17 น.

โห..... ซึ้งใจพี่โส่ยตั้งแต่ตอนทายาแล้วค่ะ หมาคงรู้ล่ะนะ ว่าใครใจดีใครใจร้าย พอขนขึ้นปุ๊ปหล่อเชียวค่ะนั่น ขอให้เก้าเก้าไปสู่ภูมิภพที่ดีนะคะ ซึ้งใจจริงๆค่ะ ตอนให้อาหารหมาเนี่ย หนูก็คิดแค่ว่าดีกว่าทิ้งค่ะ ลืมนึกถึงความเจ็บไข้ได้ป่วยของหมาไปเลย คิดแค่ว่าเรากินได้ หมาก็กินได้ ต่อไปนี้ไม่ให้แล้วล่ะ วันนี้ยำปลาค่าพี่โส่ย ยกมาแปะเรียกเรทติ้งบ้านนี้ก่อน อิอิ ฝันดีนะค๊า   โดย: schnuggy 8 เมษายน 2556 1:13:58 น.

นึกว่าพี่โส่ยเราจะเน้นที่แมวเท่านั้น พี่เรารักหมาอีกด้วย ใจบุญเหลือเกิน มืน่าล่ะคะ สวยเสมอเพราะเป็นคนใจบุญอย่างนี้นี่เอง ย้อนมาดูคอมเม้นต์สองเดือนให้หลังแล้วละอายแก่ใจค่ะ ไม่ได้เข้ามาดูเลย ตอนนี้เน็ตที่บ้านกะลังเวิร์คส์ค่ะ ต้องรีบฉวยโอกาส ไม่รู้จะล่มอีกเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าวันนี้มาแล้ว สวัสดีค่ะ พี่โส่ยเขียนคอมเม้นต์ไว้น่ารักมากค่ะ อ่านแล้วยิ้มทุกที   โดย: Khunmai studio 8 เมษายน 2556 2:35:46 น.

เอาสตรอเบอเร้อจากเกาหลีมาฝากค่า   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 8 เมษายน 2556 8:39:59 น.

อ่านเรื่องแล้วซาบซึ้งค่ะพี่โส่ย พี่โส่ยใจบุญมาก ไม่รังเกียจเก้าเก้าแม้จะขี้เรื้อนนะคะ เก้าเก้าเองก็กตัญญูจนเป็นที่รักของคนในบริษัทฯ ตอนนี้ก็มีเจ็ดแต้มกับแม่นิลเป็นเหมือนตัวแทนนะคะ กด like ค่ะ พักผ่อนอย่างมีความสุขอีกวันค่ะพี่โส่ย   โดย: Sweet_pills 8 เมษายน 2556 9:16:38 น.

อ่านจบแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะพี่โส่ย เก้าเก้าเค้าไปอย่างหายห่วงแล้วนะคะ เหมือนละครชีวิตเลยค่ะพี่โส่ย ซึ้งใจกับจุดเริ่มต้นของชีวิตเค้า เค้าทำหน้าที่องค์รักษ์พิทักทุึกคนที่ออฟฟิต เพื่อเป็นการตอบแทนสิ่งที่เค้าได้รับ เอ่อ..พูดไม่ออกค่ะ รู้แต่ว่าซึ้งมากๆ ซึ้งจนน้ำตาซึม   โดย: phunsud 8 เมษายน 2556 10:37:07 น.

นับว่าเก้าเก้าโชคดีที่ เจอคุณ โส่ย นำมาเลี้ยงดูแลอย่างดี ถ้าเป็นผมคิดหนักเลย 555 เล่นจับ สุนัขกระทิมาอาบน้ำ จนขนขึ้นเต็มตัว แสนรู้ด้วย แล้วก็อยู่กับคุณโส่ยตั้งหลายปี ผมอ่านที่คุณโส่ยเขียนข้างบน ทำเอาน้ำตาซึม สงสารมันครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 8 เมษายน 2556 14:53:04 น.

เป็นคนดีมีน้ำใจ โอบอ้อมอารี กับเพื่อนมนุษย์ ( ก็เค็งไง ส่งของมาให้อ่ะ) และสัตว์ ขอให้บุญกุศลที่คุณโส่ยทำ ย้อนกลับหาคุณโส่ยด้วยนะคะ สาธุ จริง ๆ   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 8 เมษายน 2556 15:22:33 น.

555 รู้ทันอีกแล้ว เมื่อคืนดูจบก็ประมาณตีสามได้ค่ะ ซีรีส์เก่าแล้วค่ะ ดูแล้วก็คิดว่าพระเอกเกาหลีนี่มันดีแต่ในหนังแบบที่คนพูดกันจริงหรือเปล่าน๊อ.. ไหนบอกขี้เกียจไง แต่ยังขยันทำขนมเปี๊ยะเนาะ หวังว่าคงไม่ได้ทำเบิ้ลหลายสูตรนะ เราละกลัวใจคนบ้านนี้จริง ๆ เพราะน้อย ๆ เธอไม่ทำค่ะ เค้าจะแปะแบนเนอร์ให้ แต่มันไม่ขึ้นอ่ะ   โดย: เนินน้ำ 8 เมษายน 2556 16:24:37 น.

อ่านจบน้ำตาคลอเลยค่ะพี่โส่ย เก้าเก้าน่ารักที่สุดเลย เกิดมาไม่เสียทีจริงๆเลยค่า ทุกคนในบริษัทคงคิดถึงเค้าแน่นอน   โดย: AdrenalineRush 8 เมษายน 2556 17:25:46 น.

วันนี้แนเนอรืไม่ขึ้น เอาโหวตไปก่อนนะคะ secreate Pet Blog ดู Blog   โดย: AdrenalineRush 8 เมษายน 2556 17:26:49 น.

อ่านเม้นท์พี่แล้วซึ้งใจจริงๆ สัมผัสได้เลยนะเนี่ย ว่าพี่ห่วงหนูมว๊ากกกกก ตอนนี้พยายามเลี่ยงไม่กินหมูค่ะ แหะๆ ต้องกัดลิ้นสบัดบ๊อบค่ะ กัดฟันมันไม่เจ็บเนาะ หนูเพิ่งทำป้ายดองใหม่ ไปเจอเจ้าใหม่ สำนักรินรสา ทำป้ายซะสวยเด้ง เดือนร้อนเจ้าแก่ เอ๊ย เจ้าเก่า ต้องลุกมาปัดฝุ่นอีกแระ เอาแบบแปะไว้บ้านนี้ด้วยเลยนะคะ เผื่อพี่ดองจะได้ไม่เขินงัยยยย 555555   โดย: schnuggy 8 เมษายน 2556 19:29:45 น.

น่ารักทั้งน้องหมาและน้องแมวเหมียวเลยค่ะ   โดย: never the last 8 เมษายน 2556 19:47:47 น.

สวัสดีครับคุณพี่ วันนี้มาเม้นทืให้กำลังใจก่อนนะครับ อ่านจบไปรอบแล้ว แต่พอดีหมาที่บ้านผมก้กำลังป่วยอยู่เหมือนกัน ทำใจค่อนข้างลำบาก แล้วจะมาใหม่อีกรอบนะครับ ปล.เรื่องดองบลอกนี่ คุณพี่สบายใจได้เลยครับ เพราะบลอกผมยึดถือเป็นนโยบายอย่างเคร่งครัด สมัยปีแรกๆที่ทำบลอกนี่ ทั้งปีมีแค่3-4 เรื่องเองละครับ ปัจจุบันที่เห็นนี่ถือว่าแยะแล้วนะครับ   โดย: multiple 8 เมษายน 2556 21:35:20 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ไวน์กับสายน้ำ Literature Blog ดู Blog phunsud Travel Blog ดู Blog secreate Pet Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น เอ่อออออ คือว่า ถ้าอย่างนั้น คราวหน้าหนูรบกวนพี่โส่ยส่งซิกหน่อยนะคะ ว่าจะเขียนบล๊อกทำนองนี้อีก หนูจะได้เตรียมผ้าเช็ดตัวมาไว้เช็ดน้ำตาค่ะ หนูเป็นคน sensitive มากๆ กับเรื่องพวกนี้ ไม่ว่าจะได้เห็นรูป ได้อ่าน หรือดูทีวี (โดยเฉพาะหนังเนี่ยตัวดี) ชอบดูเสร็จ ร้องไห้ แล้วนอนเลย ผลลัพธ์คือตื่นมาตาบวมค่ะ   โดย: Close To Heaven 8 เมษายน 2556 23:04:08 น.

ซาบซึ้งใจกับแม่นางโส่ยศรีมว๊าก ที่ขนาดลงทุนจับหมากะทิมาทายา ฟูมฟักจนดูหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวขนาดสาวหลง บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต secreate Pet Blog ดู Blog Close To Heaven Food Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: schnuggy 9 เมษายน 2556 0:32:03 น.

อ่านเรื่องราวเจ้าเก้าแล้วสงสารจัง แต่ก็นะพี่ เสียดายมากเรื่องกินอาหารนอกบ้าน ควบคุมได้ยาก แล้วสิ่งแวดล้อม ความใส่ใจในสัตว์เลี้ยง คนละแนวกับทางนี้เลยค่ะ คนที่รักสัตว์แบบพี่โส่ย คงเคยได้ยินเรื่องราวโหดร้ายมาต่างๆนานาเนาะ หมาที่บ้านเเอ๋นก็โดน abuse พอสมควร ตัวสุดท้ายที่ไปนอนเฝ้าสวนให้ ก็โดนชาวบ้านที่จะมาขโมยปลา เบื่อยาจนหมาตาย เศร้า หลังจากนั้น ไม่เลี้ยงอีกเลยค่ะ ขอบคุณพี่โส่ยที่แวะไปโหวตให้นะคะ   โดย: anigia 9 เมษายน 2556 1:39:06 น.

เกือบลืม แหะๆ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต secreate Pet Blog ดู Blog   โดย: anigia 9 เมษายน 2556 1:40:17 น.

แง๊ๆๆๆ เก๊าร้องให้เลยอะ คิดถึงหมาที่เคยเลี้ยงกันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก อยู่ๆก็ไม่คนเอายาเบื่อมาให้กิน แล้วก็ยังพยายามกลับมาตายที่บ้าน แต่ก็ไม่ถึงบ้านสักนิดเดียว ปล. อยากเจอพี่โส่ยเหมือนกันนะค่ะ แต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดซะก่อน เลยทำให้เราอดเจ๊อะกัน แต่คราวหน้ายังมีอีกค่ะ อิอิอิ   โดย: chon CH 9 เมษายน 2556 1:45:41 น.

สวัสดีครับคุณพี่ เรื่องหมาแมวนี่ พอเลี้ยงแล้วก้ผุกพันทุกที พอเจ็บป่วยไม่สบายเราก็พลอยทุกข์ไปด้วย หมาบ้านผมก็ได้มาโดยบังเอิญ คือเจ้าของหมาที่เค้าอยู่ข้างบ้าน เผอิญไม่หายใจซะนี่ ผมเลยต้องรับมาอุปการะต่อ ช่วงนี้มาป่วยหนักซะอีก เราก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้รู้ซึ้ง เลยว่า ถึงคุณพี่จะหน้าโหด ดุ แต่ก้เป็นคนจิตใจดี มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา มากๆ นับถือในน้ำใจนะครับ จัดโหวตให้หัวข้อนี้ ถึงจะเหมาะสมนะครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต secreate Dharma Blog ดู Blog   โดย: multiple 9 เมษายน 2556 17:27:03 น.

หนังเรื่องนี้ท่าทางภาพคงสวยมากอย่างที่พี่โส่ยบอกเลยค่ะ ขอบคุณพี่โส่ยที่แนะนำนะคะ ส่งพี่โส่ยเข้านอนคืนนี้ นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: Sweet_pills 9 เมษายน 2556 21:12:39 น.

ปล. พี่โส่ยค่ะอย่าเอ็ดไป กรรมมันตามทันจริงๆค่ะ ที่บ้านรู้ว่าใครทำ เราก็บ่นไปว่าคนไหนทำก็ขอให้กรรมตามทันเร็วๆ สรุปว่าขายบ้านหนีหน้าเรา ไปทำมาหากินในเมือง แต่ทำอะไรก็ไม่เจริญก้าวหน้า เรียกว่ามีแต่ทรุด อย่างนี้เรียกว่ากรรมตามทันแน่นอนค่ะ   โดย: chon CH 10 เมษายน 2556 3:03:22 น.

อ.เต๊ะคะขา สุภาษิตเขาก็มีบอกไว้ว่า คนจะสวย สวยที่ใจใช่ใบหน้า เพราะฉะนั้นอย่ามองคนที่ภายนอกนะคะ มองให้ถึงจิตใจของเขาค่ะ แล้วก็ขอปฏิเสธแทนเจ้าของบล็อกหน่อยนะคะ ใครว่าคุณโส่ยหน้าโหดดุ เราว่าไม่จริงซักหน่อย แบบนี้เขาเรียกสวยสมวัยตะหาก ใครจะไปหล่อยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบตัวเองได้ล่ะเนาะ   โดย: เนินน้ำ 10 เมษายน 2556 9:11:09 น.

สวัสดีครับคุณพี่ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มานะครับ ได้อ่านแล้วก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ เป็นคำแนะนำที่ดีมาก สมกับเป็นศิษย์พี่จริงๆ ต้องขอถอนคำพูดจาก คุณพี่หน้าดุ เป็นคุณพี่น้ำใจงามแทนนะครับ อิอิ   โดย: multiple 10 เมษายน 2556 9:40:31 น.

น่าน..มันต้องอย่างง้านค่ะ อ.เต๊ะ ต้องถอนคำพูด ถูกต้องแล้วคร้าบ.. ทำกระทงกรอบ ต้องเลือกเกี๊ยวชนิดแผ่นบางนะคะ อบแล้วจะกรอบแบบแข็งนิดนึง ไม่กรอบเหมือนทอดน้ำมันนะคะ แต่โดยรวมก็ถือว่าโอเคค่ะ วันก่อนทำสองไส้เลยค่ะ ทำไส้ลาบไก่ด้วย ใจเราชอบไส้ลาบไก่มากกว่าเพราะออกแนวแซ่บ ๆ แต่ดันซื่อบื้อไปลบรูปวันที่นั้นทิ้งไปหมด เวิ้นเว้อจริง ๆ เชียวเรา สำหรับไส้นี้เราว่ามันฟิวชั่น ไม่ค่อยถูกใจคอแซ่บแบบเราเท่าไหร่ค่ะ แต่ก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ   โดย: เนินน้ำ 10 เมษายน 2556 11:43:57 น.

สวัสดีค่ะพี่โส่ย วันนี้ได้อ่านเรื่องราวของเจ้าเก้าเก้าแล้ว ทำเอาซึมเลยค่ะ ขนาดเพิ่งจะรู้จักกันนะคะเนี่ย ประวัติความเป็นมาก็ใช่ย่อยนะคะ พี่โส่ยดูแลเป็นอย่างดี จนกลายเป็นสุนัขรูปหล่อก็ว่าได้ จนมีสาวๆ หนีตามมาอยู่ด้วย อิอิ แต่อายุของเจ้าเก้าสิบกว่าปีก็ถือว่าเยอะแล้วนะคะ ป่านนี้เจ้าเก้าคงจะไปสบายแล้วล่ะคะ แถมมีทายาทไว้ให้พี่โส่ยไว้ดูต่างหน้าอีกด้วย ปล. เพิ่งจะรู้นะคะว่าพี่โส่ยก็เลี้ยงสุนัขเช่นกัน คิดว่าเลี้ยงแต่แมวเสียอีก   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 10 เมษายน 2556 11:52:56 น.

เรื่องทำอาหารนะ ไมไ่ด้ขยันหรอกคะคุณโส่ย คงเหมือนพี่โอ ต้องทำอหารทาน 3 มื้อ ทุกวันเนอะ ยิ่งเค็งอยู่ไกล ออกไปหาซื้อไม่มีเลย ตามรสชาติบ้านเรานะ 555 ก็เลยเห็นแต่อาหารนะคะ ทำเองทุกวันก็เบื่อแสนเบื่อ มาบ่นให้คุณโส่ยฟัง อยู๋บ้านไม่กล้าพูด รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 10 เมษายน 2556 14:28:54 น.

เวลาต้องเดินทางไกล ปอยจะเน้นเรื่องเตรียมตัวที่สุดเลยค่ะ เพราะไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น และจะมีให้เราจับจ่ายใช้สอยหรือป่าว ขนาดของกินปอยยังแพ็คติดกระเป๋าไปด้วยนะคะพี่โส่ย จุ๊ๆ เรารู้กันสองคนนะคะ อิอิ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ ปอยก็ขอให้พี่โส่ยมีความสุขในวันหยุดยาวนะคะ หากเดินทางก็ขอให้ปลอดภัยทั้งขาไปและกลับค่ะ สุขสันต์วันสงกรานต์ล่วงหน้านะคะ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 10 เมษายน 2556 15:39:56 น.

ซึ้งมากเลย เล่าประวัติพวกเด็กๆนี่ให้ครบเลยดิ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 10 เมษายน 2556 19:14:03 น.

น้องนิด เราว่าจะเขียนถึงลูกและเมียเจ้าเก้าอยู่เหมือนกัน บันทึกไว้เป็นความทรงจำ แต่บางเรื่องมันเศร้านะ   โดย: secreate (secreate ) 10 เมษายน 2556 23:36:16 น.

นายเก้าเก้า เขี้ยวยาวขาวแวบเลย ว่าจะไปถ่ายรูปนายดำบ้านย่า ก้ลืมเอากล้องไปทุกที เพื่อนบ้านที่เพื่งย้ายมา มีหมาตัวใหญ่ เป็นลาบราดอร์สีชอกโกแลต วิ่งเล่นไม่ต้องจูง เวลาถูกปล่อยออกมา ชอบข้ามมาบ้านเรา มายืนหน้าบ้าน พอเราโผล่หน้าไปมอง แม๊ดันมาเห่า เรากลัวมันโดนรถทับจังเลย ทำไมเจ้าของเขาไม่กลัวไม่รู้ อ้อ อีกอย่าง ถ้ามารื้อถังขยะละก็ โดนดีแน่ๆ   โดย: Febie 11 เมษายน 2556 0:17:07 น.

มาแล้วค่าพี่ เลนส์ยังไม่ได้ซื้อเลย แหะๆ คิดดูแล้ว อยู่ในเมืองอย่างหนูน่ะ ปีนึงมีแมลงให้ถ่ายรูปซัก10่ตัวถึงป่าวเหอะ แมงกะบี้ผีเสื้อ ไม่ต้องถามถึง ไม่เคยเห็น จะมีก็ผึ้งตัวอ้วนๆใหญ่ๆลายๆนั่นแหละ ชื่อไรไม่รู้ น่าลงทุนมั๊ยเนี่ย หน้าบ้านกะหลังบ้านเป็นสนามเด็กเล่น หน้าร้อนเด็กเล่นกันเย้วๆๆๆ แมลงมันคงอยู่รอหนูถ่ายรูปล่ะนะ หนูไปเปิดดูในกล้อง เค้าแนะนำในกล้องด้วยล่ะพี่ MCON-P01 Makro-Konverter 14-42II ราคาประมาณ 50€ MA-P01 Adaoter for MCON-P01 ราคาประมาณ 52€ ยังสนสองตัวนี้อยู่เลย รวมกันแค่102 เอง พอทนเนาะ ซื้อคงต้องซื้อคู่แน่ๆเลยใช่ป่าวพี่ แถมด้วยอาทิตย์ที่แล้วหมอเซ็นต์ป่วย พฤ+ศุกร์ แถมตั๋วเดือนหมดวันเสาร์ เลยไม่ได้ออกไปไหนเลย คือซื้อตั๋วเที่ยวเดียวเนี่ย 2.50ยูโร ไปกลับ5 ตั๋วเดือนตอนนี้เดือนละ81 วิ่งทั้งวันก็ได้ ทุ่นกว่ากันเยอะค่ะ เพิ่งถอยตั๋วใหม่ใช้วันนี้ (ตั๋วที่นี่เป็นแบบนี้ค่ะ เริ่ม 10.04.2013 ก็วิ่งได้จนถึงวันที่ 10.05.2013ค่ะ) วันนี้สาระแนไปดูกล้องอีกแระ แงๆของหนูมันลดราคาไป100นึงแล้วง่ะ ไม่ย้อมมมมมม จริงๆต้องอย่าไปดูมันเนาะ ถือว่าได้ความสะใจความพอใจแล้วพอเนาะพี่เนาะ 5555 ช่วยพูดให้กำลังใจหน่อย ว๊ายยย ของพี่เสีย เป็นไรล่ะ ค่าซ่อม3000แน่ะ แพงเหมือนกันเนาะ รอซื้อตัวใหม่เหอะพี่ สะใจกว่ากันเยอะ ตอนแรกก็ว่าแคนนอนสีแจ่มแล้วนะ มาเห็นน้องโอลี่นี่ เฉียบขวดกว่าน้องหนอนซะอีก ตัวหนูเองยังกรี๊ดเลยพี่ เกิดมาเคยถ่ายรูปสวยกะเค้าที่ไหนล่ะ 55555555 ไม่เชื่อดูในบล๊อคได้ โม้มาก ฝันดีนะคะพี่ ไปเมืองไทย ขอเลี้ยงข้าวพี่ซักมื้อได้ม๊ะ ป่าวหรอก เห็นพี่ตัวเล็ก ท่าทางคงกินไม่จุ 555555555555 ฝันดีค่า   โดย: schnuggy 11 เมษายน 2556 1:53:29 น.

อ่านตอนแรกๆ ก็อมยิ้มกับความน่ารักของเจ้าเก้า แต่ดันมาเศร้าเอาตอนจบ เจ้าเก้าไม่อยู๋ซะแล้ว พี่โส่ยเขียนเรื่องราวได้น่าติดตามอ่านมากเลยค่ะ น่าจะเขียนหนังสือขายนะคะ รับรองยอดขายตรึมพิมพ์เพิ่มไม่ทันเลยอ่ะ ยิ่งอ่านก็ยิ่งเห็นตัวแสดงอย่างเจ้าเก้า กับคุณนายนิล แบบชัดเจนถึงความซน ความรักเจ้านาย ความห่วงใยนะคะคอยรับส่งพนักงานในบริษัทขึ้นรถ เข้าห้องน้ำ ช่างเป็นเพื่อนดูแลกันจริงๆ เลยนะคะ   โดย: Mrs.Golf Joonjaroen 11 เมษายน 2556 14:30:46 น.

ทักทายพี่โส่ยค่ะ เอาสุนัขเฝ้าหน้าบ้านเลยเหรอค่ะ เดี๋ยวไม่กล้ามานะค่ะ คอมบีเจอคอมเม้นท์ค่ะ ลบลิงค์ออกยุ่งกับใส่เมนูและทำเมนูใหม่ เลยไม่ได้แวะทักมาค่ะพี่โส่ย   โดย: Mitsubachi 11 เมษายน 2556 15:00:26 น.

พิมพ์ผิดค่ะคอมบีเจอไวรัสในรูปคอมเม้นท์ค่ะ   โดย: Mitsubachi 11 เมษายน 2556 15:01:46 น.

สวัสดียามเย็นค่ะพี่โส่ย วันนี้เข้าบล๊อกมาก็ตรงรี่มาบ้านพี่โส่ยเลยค่ะ เมื่อคืนต๋าออกไปซื้อของ กะว่ากลับบ้านแล้วจะเข้าบล๊อก แต่ก็ไม่ได้เปิดคอมฯอีก เลยมาหาพี่โส่ยช้าไปนิดนะคะ Life of Pi เมื่อวานต๋าถามที่ร้าน แบบขายเค้าหมดค่ะ เหลือแต่แบบให้เช่า ต๋าก็คงเสาะหามาชมเร็วๆนี้ค่ะ ดูตัวอย่างตอนเสิร์ชภาพที่แปะในเมนท์ที่แล้ว ทั้งเพลงประกอบและภาพน่าตื่นตาดีนะคะ พี่โส่ยพักผ่อนอย่างมีความสุขในเทศกาลสงกรานต์นี้นะคะ   โดย: Sweet_pills 11 เมษายน 2556 17:59:23 น.

เจอเม้นท์น้องเค็งบอกว่าเราทำอาหารวันละ 3 มื้อ ขอแก้ข่าวหน่อยนะค๊า.. เราทำอาหารทุกวันค่ะแต่ไม่ใช่วันละ 3 มื้อจ้ะ เดี๋ยวเพื่อนจะเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นแม่ครัว 555 กลับมาเรื่องเค้กกล้วยหอมค่ะคุณโส่ย เราว่าสูตรนี้มันนุ่มมากค่ะคงเป็นผลจากการทำแบบแยกไข่และพักแป้งข้ามคืนแน่ ๆ เลยค่ะ แล้วก็แปลกใจเล็กน้อยว่าอบออกมาแล้วได้เนื้อเค้กสีเข้ม ทั้งที่ส่วนผสมเป็นน้ำตาลทราย ไม่มีน้ำตาลปี๊บผสมเหมือนกับบางสูตรที่เคยทำ แต่สรุปว่าเค้กนี้ขายดีค่ะไม่ต้องพรีเซนต์หลานเกินสองวัน อิอิ..   โดย: เนินน้ำ 11 เมษายน 2556 18:40:03 น.

อ่านจบแล้วน้ำตาจะไหล นึกภาพเจ้าเก้าเก้าตามที่พี่โส่ยบรรยายเค้าน่ารักมากเลยนะคะ เวลาจ้องตาเจ้าพวกสัตว์สี่ขาทั้งหมาและแมวมันช่างดูใสซื่อบริสุทธิ์จริงๆ   โดย: ไม่ต้องหวานซึ้ง...ก็นึ่งได้ 11 เมษายน 2556 19:58:29 น.

อร๊าย.. เค้าลืมแต่ยังไม่หลงนะค๊า น้ำตาลทรายขาวจริง ๆ จ้ะ แล้วสาเหตุที่ลืมกล้วยน่ะ ไม่อยากจะโทษคุณแม่บ้านเธอหรอก เราชอบทำอาหารที่เคาน์เตอร์ แต่คุณแม่บ้านเธอก็ชอบมาเช็ดโน่นขยับนี่ตอนเราทำทุกที แล้วเธอก็ยกชามของเราไปวางบนโต๊ะ อยากให้เรามีพื้นที่เยอะ ๆ ว่างั้นเหอะ พอมันหลุดรอดสายตาเราไป มันก็เลยลืม อิอิ.. โทษคนอื่นซะอีกนะเรา ความจริงมันไม่ควรจะลืมวัตถุดิบหลักอ่ะ จริงป่าว เพราะเค้กกล้วยหอมมันก็ต้องสะกิดใจว่ากล้วยอยู่ไหน นี่ถ้าไม่เนียนจนสะกินใจสงสัยคงได้กินเค้กบัตเตอร์สปันจ์แหง ๆ เลย 55555   โดย: เนินน้ำ 11 เมษายน 2556 20:20:52 น.

เคยอ่านแต่เรื่องราวเหล่าแมวเหมียวของพี่โส่ย วันนี้ได้ัฟังเรื่องน้องหมาบ้าง น่ารักไม่แพ้กันแถมอ่านจบซึ้งปนเศร้าได้อีก สัตว์เค้าก็มีชีวิตเนอะ น่ารักและบางครั้งเข้าใจเรามากกว่าบางคนซะอีก อินดี้ไม่ได้เลี้ยงอะไรที่นี่หรอกค่ะ แต่ก็อินกับเค้าไปทั่ว ฮ่าๆๆๆ สวัสดีปีใหม่พี่โส่ยสาวใจบุญรักสัตว์ด้วยนะคะ มีความสุขทุกๆวันจ้า   โดย: IndyLand 12 เมษายน 2556 0:57:28 น.

มาช้าแต่ก็อ่านจบทุกตัวอักษรเลยค่ะ ซึ้ง เก้าเก้า เกิดมาไม่เสียหมาจริง ๆ นะคะ พี่โส่ยก็ใจบุญมาก ๆ นับถือจริง ๆ ค่ะ   โดย: ALDI 12 เมษายน 2556 4:26:28 น.

ดูแต่รูปทำไมเศร้าจัง เดี๋ยวดึกๆแวะกลับมาอ่านครับ   โดย: nooblue88 14 เมษายน 2556 16:57:29 น.