เมื่อวาน วันพระ ( " ปรากฏการณ์เหนือจริง-ผี ตอน 2" )
พอดีไม่อยู่บ้านนะครับ ไปค้างบ้านพี่สาว เลยนึกขึ้นมาได้ว่า ตามจริง ในวันพระเราไม่ควรมีกิจกรรมอะไรมากมายนัก เลยได้ไอเดียที่ว่าน่าจะหยุดเขียนblog ทุกวันพระท่าจะดีนะครับ อย่างน้อยเผื่อใครลืม ก็ยังอาจนึกได้ว่า เป็นสำคัญวันหนึ่งของทางพุทธศาสนา ถ้าไม่คิดในแง่ที่เป็นปรากฏการณ์พิเศษ อย่างน้อยผมว่าควรมองว่าเป็นวันหนึ่งที่ศาสนาเปิดโอกาสให้เราระลึกถึงความดีที่เราทำได้ทั้งในแง่ของรูปธรรมและ นามธรรม ซึ่งหลักธรรมชาติ คือถ้าเราคิดอะไรดีดี เราก็สบายใจใช่ไหมละครับ แค่นี้ก็คงพอแล้วครับ ไม่ต้องไปหวังอะไรให้มันมากมายเกินไป ความสบายใจอันเกิดจากการทำอะไรดีดีนั้น ยังไงก็ไม่นำความทุกข์มาให้ในภายหน้าแน่ๆครับ อันนี้รับประกันให้ได้เลย อยากให้มีความสุขกันมากๆครับ^_^
true story2 ...หนัก ความรู้สึกแรกที่เขาได้สัมผัส กับบานประตู ลองออกแรงอีกครั้ง เสียงดังกึกกักๆ ประตูค่อยๆเปิดออก เพื่อนหัวหน้าวงนั่นเองเป็นคนมาช่วยเปิด พร้อมเล่าให้ฟังว่า วันนี้ประตูเป็นอะไรไม่รู้ ล็อคกลอนไม่ได้ หนำซ้ำยังปิดแทบจะไม่เข้า ต้องเลื่อนเก้าอี้มาวางขวางไว้ นี่เองเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเข้าไปลำบาก... การซ้อมในวันนี้เป็นไปอย่างไม่ค่อยราบรื่นนัก เนื่องจากไม่มีสมาชิกคนใดในวงมากันเลย โชคดีที่เพลงในการเล่น เป็นเพลงฟังสบาย ไม่ลำบากกันทั้งคนเล่นและคนฟัง เกือบสี่ทุ่มครึ่งแล้ว เพื่อนตัวดีเริ่มอารมณ์ติสท์ขึ้น เล่นเพลงแอดลิบกันโดยไม่บอกกล่าว เขาก็เอาด้วยเนื่องจากชักสนุกเหมือนกัน โครม... เสียงประตูถูกกระแทกโดยแรง ทั้งสองคนหยุดเล่นพร้อมกัน... เจ้าเพื่อนบอกว่านี่เป็นครั้งที่สามแล้ว ตั้งแต่มันมาซ้อมวันนี้ เขาเลยนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ข้างนอกเปิดไฟไว้น้อยดวงตั้งแต่แรก ดึกป่านนี้จะยังมีไฟเหลืออยู่ไหม ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ยังมีสปอตไลท์ตรงทางเดิน...คงพอเห็นอะไรบ้าง เขาชวนเพื่อนกลับในทันที่ โดยให้เหตุผลว่าดึกมากแล้ว ท่าทางเจ้าเพื่อนคงรู้สึกถึงความแปลกๆอยู่เหมือนกัน เลยไม่คัดค้านอะไร สรุปว่าเก็บของกลับกันทันที...
เขาเปิดประตูออกมาด้านนอก...เป็นอย่างที่คิดจริงๆ มีแค่ไฟสปอตไลท์จากสนามหญ้าเท่านั้นที่ยังเปิดอยู่ บริเวณที่เขายืนนั้นจัดได้ว่ามืดมาก เขากำลังหันกลับเข้าไปบอกให้เพื่อนตรวจตราสิ่งของให้ดี สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง ภายใต้ความมืดอันเลือนลาง... " เงาคน "ไวเท่าความคิด เขาเดินไปสะกิดเพื่อนเบาๆ พร้อมเล่าให้ฟังสั้นๆ เจ้าเพื่อนตัวดีเป็นคนไม่กลัวความมืดนัก บอกว่าไม่เชื่อด้วยเหตุที่ว่า ใครที่ไหนจะกล้ามาอยู่คนเดียว ในเวลาขนาดนี้ และมืดซะขนาดนี้... กลับดึงมือเขาออกมาด้วย พร้อมหันมาบอกว่า " เราต้องพิสูจน์ " เขาไม่ตอบว่าอะไร ก้าวเดินตามกันไป มันชะโงกออกไปก่อน พร้อมหันมาบอกว่ามี " คน "อยู่จริงๆ ดูเหมือน กำลังนั่งอยู่ริมระเบียง มันจูงดึงมืออีกครั้ง พร้อมเดินเข้าไปใกล้กว่าเก่า หันมากระซิบเบาๆ " ข้าว่าผู้หญิง " ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้เข้าไปใหญ่... ใครจะกล้ามานั่ง แต่สิ่งที่สายตาของเขาเห็นในเวลานั้น คือ ผู้หญิงจริงๆ...
พรุ่งนี้ น่าจะจบครับสำหรับ เรื่องนี้ แต่อย่าถามผมนะครับว่าผมยืนยันกับความจริงไหนมากกว่ากัน ระหว่างความ " ใช่ "กับ " ไม่ใช่ " ของเรื่องที่เล่านี้ พรุ่งนี้มาสรุปคำตอบสุดท้ายกันครับ
คืนนี้นอนหลับฝันดี อย่าเก็บไปคิดมากนะครับ:-)
Create Date : 30 ตุลาคม 2549 |
|
7 comments |
Last Update : 30 ตุลาคม 2549 23:04:35 น. |
Counter : 768 Pageviews. |
|
|
|