คีตภัทรยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของนาเดีย ดังแว่วออกมาจากในห้องทำงานของเอกปวีร์ วันนี้หล่อนตื่นแต่เช้าไปจ่ายตลาดเอง เพื่อทำอาหารโปรดให้เอกปวีร์ก๋วยเตี๋ยวต้มยำทะเล หลังจากที่เคาะประตูห้องทำงานไปสองสามครั้ง ก็ได้ยินเสียงเจ้าของห้องขานรับดังออกมาเชิญครับคีตภัทรค่อยๆบิดลูกบิดประตูเปิดประตูเข้าไป แต่แล้วสีหน้ายิ้มระรื่นของหล่อนก็เปลี่ยนเป็นเฉยชาไปอีกครั้งเมื่อเห็นภาพของดาริกากำลังกระซิบกระซาบอะไรสักอย่างใกล้ๆหูเอกปวีร์คุณ เอกปวีร์เรียกขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เข้ามาฉันทำก๋วยเตี๋ยวต้มยำทะเล เลยทำมาเผื่อ อยู่ในครัวนะค่ะ คีตภัทรบอกออกไปแล้วหมุนตัวเดินออกมาทันที พี่คีย์ มาเล่นกับน้องเดียก่อนสิค่ะ นาเดียเดินมากระตุกมือหล่อนที่กำลังจะเปิดประตู พร้อมด้วยสายตาออดอ้อนที่หล่อนมักจะแพ้ทุกครั้งไปเวลาเจอสายตาเช่นนี้ของนาเดียพี่น้องเดีย อย่าไปกวนพี่เค้าเลยค่ะ มาเล่นกับน้าดาก็ได้ค่ะลูก ดาริกาเอ่ยออกมาเสียงหวาน ทำให้คีตภัทรซึ่งตั้งใจจะออกไปหันหลับไปเผชิญหน้าทันทีได้จ๊ะ น้องเดีย วันนี้เราจะเล่นอะไรกันดีค่ะคีตภัทรถามน้องเดียแต่สายตาจ้องมองเอกปวีร์ด้วยความไม่พอใจ คนเค้ามาง้อยังจะมาทำหน้านิ่งอีก แถมไม่ทันไรก็มีสาวอื่นมาคลอเคลีย หมั่นไส้จริงๆอ้าว แล้วมามองหน้ายังกับจะกินเลือดกินเนื้อผมทำไมกันฮึคุณเอกปวีร์แกล้งถามขึ้น เขายังอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นคีตภัทรเดินเข้ามาในห้อง แถมยังบอกว่าทำอาหารโปรดมาให้เขาเสียด้วย หรือหล่อนจะหายโกรธเขาแล้วนะน้องเดียไปเล่นกันข้างนอกดีกว่าค่ะคีตภัทรบอกพลางพยักหน้าให้เด็กน้อยเดินตามตนมาทำไมละค่ะพี่คีย์ เราเคยเล่นในห้องนี้บ่อยๆนี่นา คุณพ่อจะดุอะไรพี่คีย์อีกหรือไงค่ะ นาเดียถามขึ้นพลางมองคีตภัทรทีมองเอกปวีร์ทีด้วยความสงสัย นะค่ะเล่นข้างนอกดีกว่าไปกับพี่เค้าเถอะลูก พ่อจะติวหนังสือให้น้าดา เอกปวีร์บอกขึ้น นาเดียเลยหน้างอทันทีที่พ่อให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าตน เด็กน้อยไม่ชอบดาริกา มีความรู้สึกว่าดาริกาจะมาแย่งพ่อของตนไป แม้จะเป็นน้าของตนเอง แต่นาเดียก็ไม่เคยรู้สึกชอบ บ่อยครั้งที่ยามอยู่ด้วยกันเพียงสองต่อสองดาริกามักจะพูดจาว่าจะไม่รักนาเดีย พ่อก็จะไม่รัก มันทำให้นาเดียฝังใจความไม่ชอบหน้าดาริกาผู้เป็นน้าของตนเองดูแลแกให้ดีๆละคีตภัทร อย่างซนไม่เข้าท่าล่ะดาริกาเอ่ยขึ้น คีตภัทรจ้องหน้าอย่างไม่พอใจทันที แต่เพราะวันนี้หล่อนตั้งใจจะมาคุยกับเอกปวีร์ไม่ได้อยากมาหาเรื่องใคร คีตภัทรเลยจูงมือนาเดียออกนอกห้องไปอย่างสงบ โดยที่เอกปวีร์ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมคีตภัทรไม่มีการโต้ตอบ............พาน้องเดียไปเปลี่ยนชุดด้วย แล้วหาชุดให้แกพาไปใส่กลับด้วยล่ะ ทานข้าวเสร็จจะพาแกไปเล่นน้ำ ดาริกาเข้ามาสั่งด้วยน้ำเสียงที่ถือความเป็นต่อ คีตภัทรยังคงนั่งนิ่ง ไม่สนใจ เพราะถ้อยคำที่ดาริกาใช้นั้นมันไม่ใช่การไหว้วานแต่คือการอกคำสั่งซึ่งแน่นอนหล่อนไม่จำเป็นต้องทำตามสักนิดหูหนวกหรือไง ดาริกาแว๊ดขึ้นทันทีด้วยความไม่พอใจที่เห็นคีตภัทรทำเมินไม่สนใจยังคงนั่งวาดรูปเล่นกับนาเดียฉันไม่ใช่คนรับใช้คุณ ขอโทษนะค่ะ แล้วถึงจะใช่ฉันก็ไม่ทำ หากคุณใช้วาจาน้ำเสียงแบบนี้เชอะ อย่างเธอน่ะเหรอ ทำไมฉันต้องใช้วาจาเพราะๆด้วย อย่างดีก็แค่คนที่เขาเฉดหัวทิ้งละนาแล้วไงค่ะ ฉันว่ามันก็ดีกว่าคนที่พยายามมาจับผู้ชายไม่ใช่หรือ คีตภัทรถามออกไปทันทีอย่างเหลืออดนี่เธอดาริกาเรียกขึ้นเนื้อตัวสั่นด้วยความโกรธ หนาวหรือไงค่ะ แล้วกรุณาอย่ามาทำกิริยาหยาบคายต่อหน้าเด็กได้ไหมค่ะ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเอาเสียเลย ใช้ไม่ได้ค่ะ คีตภัทรบอกขึ้น ดาริกาเลยยิ่งโมโห แต่ก่อนที่หล่อนจะร้องโวยวายเอกปวีร์ก็เดินออกมาพอดีอ้าว น้องเดียทำไมยังไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกล่ะครับจะอะไรล่ะค่ะ ก็ยัยนี่ กันท่าไม่ยอมให้น้องดาพาน้องเดียไปเปลี่ยนชุดดาริกาใส่ไฟทันทีเมื่อมีโอกาส คีตภัทรเลยถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะพยักหน้าให้นาเดียเดินตามตนไปผมไปด้วยพี่เอกจะไปทำไมอีกล่ะค่ะ ดาริกาถามขึ้นเมื่อเห็นเอกปวีร์จะเดินตามคีตภัทรกับนาเดียไปอีกคนนั่นสิ อยู่กับน้องดาของคุณไปเถอะค่ะ นาเดียฉันดูแลเองได้ คีตภัทรบอกขึ้นแล้วพานาเดียออกจากห้องไปพี่คีย์ น้องเดียไม่อยากไป นาเดียบอกขึ้นเมื่อคีตภัทรจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ทำไมละค่ะน้องเดียไม่ชอบน้าดา น้าดาใจร้ายชอบดุชอบหยิกน้องเดียจริงๆหรือค่ะ คีตภัทรถามขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเด็กน้อยบอก ค่ะ น้าดาแอบตีน้องเดียบ่อยๆตอนที่พี่คีย์ไปกรุงเทพฯกับคุณพ่อ น้าดาบอกว่าถ้าน้าดาเป็นแม่เลี้ยงน้องเดีย น้าดาจะไม่รักน้องเดีย จะตีทุกวันเลย ทุกถ้อยคำที่ได้ยิน คีตภัทรเชื่อว่านาเดียไม่ได้โกหกตน แต่ตนจะทำเช่นไรดี บอกเอกปวีร์ไปเอกปวีร์ก็คงไม่เชื่อ ดีไม่ดีจะหาว่าตนพูดจาเหลวไหล วันนี้มีคุณพ่อ น้องเดียไปเถอะค่ะ น้าดาไม่กล้าทำอะไรหรอก เชื่อพี่คีย์นะพี่คีย์ เมื่อไหร่พี่คีย์จะมาเป็นแม่ของน้องเดียละค่ะ น้องเดียไม่อยากให้น้าดามาเป็นแม่เลี้ยง น้องเดียรักพี่คีย์อยากให้พี่คีย์มาอยู่ด้วยเร็วๆน้องเดียคีตภัทรพูดอะไรไม่ออก เมื่อเห็นสีหน้าหวาดระแวงของนาเดีย เอื้อมมือคว้าเด็กน้อยมากอดไว้กับอกตนพลางลูบผมที่หยิกเป็นลอยอย่างเบามือด้วยความรักใคร่พี่คีย์จะไม่ให้ใครทำอะไรน้องเดียแน่นอนค่ะจริงๆนะค่ะจ๊ะ พี่สัญญาน้องเดีย ทำไมช้าจังเลยลูก เอกปวีร์เปิดประตูเข้ามาถามขึ้น เสียมารยาท คีตภัทรต่อว่าไปทันทีเมื่ออยู่ๆเอกปวีร์ก็เปิดประตูเข้ามาไม่เคาะประตูเสียก่อนอ้าวห้องผมนะคุณ เอกปวีร์เถียงขึ้นทันทีพ่อขา ให้พี่คีย์ไปด้วยนะค่ะเค้าคงไม่อยากไปหรอกลูก เอกปวีร์บอกขึ้นกับลูกสาวแล้วมองไปยังคีตภัทรน้องเดียอย่าดื้อสิค่ะไม่ค่ะ น้องเดียจะให้พี่คีย์ไปด้วย ไม่งั้นน้องเดียไม่ไปนะนาเดียบอกขึ้นน้ำเสียงเริ่มงอแงน้องเดียฟังพี่สิค่ะ อย่าดื้อนะค่ะไม่เอา น้องเดียไม่ไปถ้าพี่คีย์ไปไปด้วย นะค่ะพี่คีย์" นาเดียโผเข้ากอดนาเดียอีกครั้ง คล้ายๆว่าหวาดกลัวอะไรสักอย่าง ทำให้คีตภัทรรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา ในขณะที่เอกปวีร์เห็นท่าจะไม่ดี เลยบอกขึ้นไปด้วยกันนะคุณ เรื่องของเราค่อยกลับมาคุยกัน เอกปวีร์ขึ้นเขารู้ดีว่าคีตภัทรตั้งใจจะมาคุยกับตนเป็นแน่ แต่โอกาสให้อยู่ด้วยกันตามลำพังมันไม่มีเอาเสียเลย เขาอยากบอกหล่อนว่าดีใจเหลือเกินที่หล่อน เลิกเมินเฉยกับเขาเสียที คุณดาริกาคงไม่พอใจนักหรอก แล้วฉันก็ทำก๋วยเตี๋ยวไว้แล้วด้วยนี่ เห็นกับนาเดียสักครั้งนะคุณ แล้วผมจะไม่ขออะไรอีกเลย เอกปวีร์บอกกับคีตภัทรขึ้น เพราะเขาเองไม่แน่ใจว่าการกลับมาเป็นคีตภัทรคนเดิม หมายถึงหล่อนให้อภัยเขาแค่ไหน แค่เลิกบาดหมางต่อกัน หรือจะยอมให้ความสัมพันธ์กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะค่ะพี่คีย์ ไปกับน้องเดียนะค่ะก็ได้ค่ะ คีตภัทรยอมใจอ่อนเพราะความสงสารนาเดีย ....................มาด้วยทำไมให้เกะกะ ดาริกาต่อว่าขึ้นเมื่อมีโอกาสอยู่ด้วยกันเพียงลำพังเมื่อเอกปวีร์เดินพานาเดียไปห้องน้ำของร้านอาหารที่มาทานกันก็มากันท่าไง คีตภัทรตอบกลับไปทันทีอย่างเธอพี่เอกไม่สนหรอก อย่างดีก็แค่หลอกคบอย่างที่กิตติเคยทำ ดาริกาบอกขึ้นน้ำเสียงเหยียดหยามก็ไม่แน่นะค่ะ เค้าอาจติดใจฉันไม่ยอมปล่อยก็ได้ใครจะไปรู้ คีตภัทรตอบกลับออกไป แต่ภายในคิดว่า ทำไมหล่อนต้องมานั่งเล่นสงครามโรคจิตกับดาริกาด้วยบอกมาเลยดีกว่าเธอต้องการอะไร แก้แค้นนายกิตใช่ไหมล่ะก็แล้วแต่คุณจะคิด ยังซะคุณหมอก็ชอบฉันมากกว่าคุณล่ะจริงไหม แค่มาง้อยังไม่ทันคุยอะไรมากมายเค้าก็ใจอ่อนแล้วแล้วเธอจะรู้ว่าเธอไม่มีวันได้คุณหมอไป ดาริกาบอกขึ้น ซึ่งพอดีที่เอกปวีร์เดินกลับมา เขาเห็นมาตลอดว่าสองคนกำลังคุยอะไรสักอย่าง ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องดีอีกเป็นแน่ พี่เอก ไปกันเถอะค่ะ น้องเดียจะได้เล่นน้ำนานๆหน่อยดาริกาบอกขึ้นเสียงหวาน แต่ทำไมนะคีตภัทรรู้สึกว่าน้ำเสียงหวานๆของหล่อนมันมียาพิษซ่อนปนอยู่จริงไหมค่ะน้องเดีย ดาริกาหันไปถามนาเดียที่เข้ามายืนเกาะกุมมือของคีตภัทรไว้แน่น คีตภัทรรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย งั้นไปกันเถอะ เอกปวีร์บอกขึ้นแล้วพากันออกจากร้านอาหารตรงไปยังทะเลที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักบรรยากาศยามบ่ายแสงแดดกำลังเลือนหายมีเพียงลมเย็นๆพัดผ่านนานๆที แต่วันนี้ผู้คนกลับบางตาอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คีตภัทรรับอาสาพาน้องเดียลงไปเล่นน้ำเอง โดยทิ้งให้เอกปวีร์นั่งคุยกับดาริกาอยู่ใต้ทิวสนคีตภัทร คีตภัทรหันไปมองเจ้าของเสียงเรียกสีหน้าแปลกใจนิดๆเมื่อมองไปไม่เห็นเอกปวีร์นั่งอยู่ใต้ต้นสนพี่เอก บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อยน่ะ ไปสิ ฉันไม่เปิดโอกาสให้เธอบ่อยๆหรอกนะคุยกับฉัน?ใช่ก็คงอยากจะเคลียร์เรื่องที่ละเลาะกันละมั้ง ไปสิ บอกแล้วไงฉันไม่ใจดีนักหรอก แต่เมื่อพี่เอกขอ ฉันก็จะตามใจสักครั้ง ดาริกาบอกขึ้นแล้วคุณหมออยู่ไหนล่ะ แถวๆห้องน้ำน่ะ รีบไปสิ ไม่ต้องห่วงน้องเดียหรอก ฉันจะดูแลเอง ดาริกาบอกขึ้นจงใจย้ำเสียงหนักๆว่าจะดูแลเอง ทำให้คีตภัทรยอมวางใจ เดินขึ้นฝั่งไปยังห้องน้ำ ซึ่งดาริกาบอกว่าเอกปวีร์รอจะคุยกับตนอยู่..................เวลาผ่านไปเกือบสิบนาทีที่คีตภัทรยืนรอเอกปวีร์แต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่าเอกปวีร์จะมา ในใจก็นึกห่วงใยนาเดีย ทำให้คีตภัทรตัดสินเดินกลับมายังบริเวณที่นาเดียเล่นน้ำอยู่ช่วยด้วยค่ะ เด็กจมน้ำ ช่วยด้วย เสียงเรียกขอความช่วยเหลือที่ดังแว่วมาแต่ไกล คีตภัทรจำได้ดีว่าเป็นเสียงของดาริกา สองเท้าของคีตภัทรจากที่เดินก็เปลี่ยนเป็นวิ่งไปทันทีน้องเดีย คีตภัทรวิ่งถึงก็กระโจนลงน้ำไปทันที เพื่อจะช่วยเหลือนาเดีย แต่หล่อนก็ช้ากว่าดาริกาที่ว่ายน้ำพานาเดียเข้าฝั่ง คีตภัทรรีบตามขึ้นมาแต่เมื่อหล่อนจะเข้าไปหานาเดีย กับโดนเอกปวีร์ผลักออกไปอย่างไม่ไยดี ข้อเท้าของหล่อนเจ็บแปลบขึ้นมาทันที แต่ก็พยายามลุกจะเดินเข้าไปหานาเดียที่ตอนนี้เริ่มฟื้นขึ้นมาจากการช่วยเหลือผายปอดของเอกปวีร์พาน้องเดียไปหาหมอก่อนดีไหมค่ะพี่เอก ดาริกาเอ่ยบอกขึ้นน้ำเสียงห่วงใยอืม รีบไปกันเถอะ ไม่รู้ว่าน้องเดียสำลักน้ำไปมากแค่ไหน เอกปวีร์บอกขึ้น แต่ทำไม คีตภัทรรู้สึกว่าสายตามองมายังหล่อนมันไม่มีไมตรีหลงเหลืออยู่อีกเลยฉันไปด้วย คีตภัทรบอกขึ้นทันทีไม่ต้อง ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก จะไปไหนก็ไป เอกปวีร์บอกขึ้นน้ำเสียงแทบจะตวาด ทำเอาคีตภัทรหน้าชา หล่อนทำผิดอะไร ทำไมเอกปวีร์ถึงมองหล่อนด้วยความโกรธแค้นเช่นนั้นฉันจะไป ไม่ต้องมายุ่งกับลูกผมอีก หลีกไป เอกปวีร์บอกแล้วเบี่ยงตัวอุ้มนาเดียเดินไปทันที โดยไม่สนใจว่าคีตภัทรจะล้มลงไปกับพื้นอีกครั้ง ดาริกาเดินมาแสยะยิ้มให้ด้วยความพอใจ แม้ให้ฆ่าแกงกัน หล่อนก็จะทำเพื่อเอกปวีร์ ดาริกาหัวเราะออกมาเบาๆแล้วเดินตามเอกปวีร์ไปทันที.............นาเดียเป็นยังไงบ้างค่ะ คีตภัทรปรี่เข้าไปถามทันทีที่เอกปวีร์เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินพร้อมกับกับดาริกามาทำไม บอกแล้วไงไม่ต้องมายุ่งกับนาเดียอีก เอกปวีร์ถามกลับไปน้ำเสียงเย็นชาฉันเป็นห่วงนาเดียนะคุณ แกเป็นยังไงบ้างบอกฉันมาสิ คีตภัทรถามขึ้นพลางเยข่าแขนของเขา แต่เอกปวีร์กลับสะบัดออกไปอย่างไม่ไยดีพอแล้ว ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงแกอีกคุณ ทำไมน่ะ คีตภัทรถามขึ้น ไม่เข้าใจว่าทำไม ที่เอกปวีร์ถึงพูดจาไร้เยื่อไยเช่นนี้คุณจะฆ่าแกกับมือ ยังจะมีหน้ามาห่วงใยแกอีกหรือไงอะ อะไรนะ ฉันนี่นะ คีตภัทรถามกลับออกไปไม่อยากจะเชื่อว่า เอกปวีร์คิดเช่นนั้นกับหล่อนไหนว่าจะรัก จะดูแลนาเดีย แต่คุณกลับพาแกไปเล่นน้ำในที่ๆเค้าห้ามลงไป ไหนว่าจะดูแล แต่คุณกลับทิ้งให้แกเล่นอยู่คนเดียว แล้วคุณไปไหน โน้นแอบไปโทรหากิตติ อดีตคู่หมั้นคุณ พอแล้วคีตภัทรผมไม่เชื่อ คุณอีกแล้ว คุณแค่คบกับผมเพราะเห็นผมเป็นตัวแทนอดีตคู่หมั้นคุณเท่านั้นเองคุณเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้แอบไปโทรหากิตติ ก็คุณดาบอกว่าคุณอยากคุยกับฉัน ฉันก็เลยปล่อยให้นาเดียอยู่กับคุณดาพอเถอะ อย่าอ้างอะไรอีกเลย ผมเสียใจที่ไว้ใจคุณมากไป คุณไปเสียเถอะคีตภัทร ไปจากชีวิตผมเสีย เอกปวีร์บอกออกไป แม้จะเจ็บเช่นกันที่บอกออกไป แต่เพื่อลูกสาวที่เขารัก ลูกสาวตัวแทนของคีตภา เขาจะไม่ยอมสูญเสียนาเดียไปแน่นอนยอมเจ็บ เพื่อลูกรัก ยอมปวดใจเพื่อลูกสาวที่เขาห่วงใยคีตภัทรรู้ดีว่าต่อให้หล่อนแก้ตัวอย่างไร เอกปวีร์ก็คงไม่มีวันจะเข้าใจในตอนนี้ หล่อนผิดเองที่ไว้ใจดาริกา ทั้งที่รู้ว่าดาริกาไม่เคยเป็นมิตรกับหล่อน สิ่งที่นาเดียหวาดกลัว ดาริกาสามารถทำได้จริงๆ แม้จะฆ่าแกงกัน เอกปวีร์จะรู้บ้างไหมว่าไว้ใจดาริกามากไป เขาจะรู้บ้างไหมว่านาเดียจะเจอกับอันตรายแค่ไหนไปสิ จะมายืนอยู่อีกทำไม เสียงที่ดังขึ้นไล่หล่อนให้ออกไปพ้นหน้าเขา คีตภัทรมองเขาด้วยน้ำตา อีกครั้งที่หล่อนมีน้ำตาเพราะเขา อย่ามาสำออย ผมพอแล้วเข้าใจไหม คีตภัทร ผมไม่ต้องการใครอีกแล้ว นอกจากลูกสาวของผม ออกไปให้พ้น เอกปวีร์บอกขึ้น แล้วจับแขนคีตภัทรพาเดินออกไปยังประตูแล้วผลักออกไปอย่างไม่ไยดีดาริกายิ้มด้วยความสะใจ เอกปวีร์ของๆหล่อนใครจะมาแย่งไปได้ไง ต้องเป็นของหล่อนคนเดียวเท่านั้น..........
วอนนอนคุก 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เช็คหลังไมค์มัยดีนาห์
