Bloggang.com : มัยดีนาห์ : หัวใจในม่านหมอก ตอนที่ 5

หัวใจในม่านหมอก ตอนที่ 5

ตอนที่5

แม่อยากให้หนูคีย์ทำงานที่โรงพยาบาลของเรา เอกปวีร์ได้แต่ยืนทบทวนคำพูดของผู้เป็นแม่ เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด ทันทีที่แม่รู้ข่าวว่าคีตภัทรจะสมัครงานที่โรงพยาบาลของครอบครัว ท่านก็เอ่ยบอกกับตนสายตาและวาจาบังคับว่าอย่างไรเสียเขาก็ไม่อาจที่จะขัดท่านได้ เอกปวีร์ยอมรับว่าเพราะความมีส่วนคล้ายกับคีตภาทำให้เขาไม่อยากอยู่ใกล้ชิดหรือเห็นหน้าคีตภัทรบ่อยๆ แต่ทุกอย่างดูเหมือนยิ่งเขาอยากหนีมันก็ยิ่งประชิดตัวเขา นี่หล่อนจะรู้บ้างไหมนะว่าทำให้เขาเจ็บปวดใจมากแค่ไหน ทุกครั้งที่เห็นหน้าหล่อนมันทำให้เขาคิดถึงคีตภา ภรรยาที่เขารักมาก
“ภา” เอกปวีร์ลืมตัวเรียกหญิงสาวที่ยืนอยู่ก่อนแล้วที่ศาลาท่าน้ำหลังบ้านของวิศาลขึ้น แล้วรีบเดินเข้าไปหาทันที
“ภา ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหม” เอกปวีร์ไม่ว่าเปล่าเดินเข้าไปจะสวมกอดหญิงสาวตรงหน้า คีตภัทรกระโดดหนีทันที เมื่อเห็นท่าทีประหลาดของเอกปวีร์ นายนี่เป็นอะไรของเขาน่ะ หรือว่าโดนผีเข้า คีตภัทรกระโดดหนีห่างออกมาได้ก็ยืนมองเอกปวีร์ด้วยความงงยิ่งนัก
“คุณเองหรือ”เอกปวีร์ได้สติถามขึ้น
“ก็ฉันน่ะสิ คุณเป็นอะไรไปหรือเปล่า ไม่สบายหรือ” คีตภัทรถามขึ้น
“ค่ำมืดมายืนอะไรแถวนี้ล่ะ อันตรายไม่รู้หรือไง” เอกปวีร์ดุหญิงสาวขึ้น ทำเอาคีตภัทรปรับอารมณ์ไม่ทัน ทำไมหล่อนจะไม่รู้ก็เมื่อตะกี้เขานั่นแหละคิดจะมาลวนลามตน
“รู้ค่ะ แต่นี่บริเวณบ้านคุณย่าฉันนะ คุณนะแหละมาทำอะไร คิดจะมาปล้ำฉันหรือไงน่ะ”คีตภัทรถามขึ้นสายตาหวาดระแวง
“บ้าหรือไง ผมนี่นะจะปล้ำคุณ อายุมากกว่ายัยเดียสักกี่ปีเชียวคุณน่ะ ผมไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงตารางเล่นหรอก”
“นี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าฉันไม่ใช่เด็ก ฉันเรียนจบแล้ว และจะไปทำงานที่เดียวกับคุณรู้ไว้ซะ”
“ทำไมถึงอยากอยู่ที่นี่นัก” เอกปวีร์ถามขึ้นน้ำเสียงจริงจัง จ้องตาคีตภัทรไม่กระพริบเลยทีเดียว
“มันเรื่องของฉัน คุณเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ” คิดหรือว่าหล่อนจะบอกว่าหล่อนต้องการหนีหน้าอดีตคู่หมั้นที่ยังคอยมาตามระรานหล่อนทั้งๆที่มีอดีตเพื่อนสนิทของหล่อนเป็นภรรยาไปแล้วทั้งคน
“คิดจะหนี อดีตคู่หมั้นหรือไงคุณ”
“ทำไมต้องหนี” ยอมรับไปขายหน้าแย่สิ ยังไงหล่อนก็ปากแข็งไว้ก่อนล่ะ
“ถามตัวเองดีกว่ามั้งคุณ นี่แหละน่ะเด็ก เลยไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรกันแน่”
“ฉันรู้ตัวฉันดีล่ะ แต่ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วยล่ะ แล้วว่าคนอื่นน่ะ ตัวเองเค้าไม่เรียกว่าหนีหรือไง” คีตภัทรถามกลับด้วยความหมั่นไส้
“หมายความว่าไงคีตภัทร”เอกปวีร์ถามเสียงค่อนข้างเครียดทีเดียว
“ก็หมายความว่าคุณไม่อยากเห็นหน้าฉัน เพราะฉันบังเอิญหน้าตาไปเหมือนภรรยาคุณเข้าน่ะสิ ใช่ไหมล่ะ คุณน่ะแหละไร้เหตุผล” คีตภัทรต่อว่าขึ้น
“นี่เธอ” เด็กอะไรนี่ต่อปากต่อคำ ถ้าไม่ใช่หลานสาวเพื่อนรักและพ่อแม่ของตนเป็นเพื่อนสนิทกับบ้านของวิศาล เอกปวีร์อยากจับคีตภัทรมาลงโทษยิ่งนัก
“ฉันง่วงแล้ว ขอโทษนะค่ะ คุณหมอจอมดุ ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ” คีตภัทรตัดบทเสียดื้อๆ อุตส่าห์ลงมาเดินเล่นหวังจะชมดาวสวยๆก่อนนอนสักหน่อยกลับมาเจอ
เอกปวีร์เข้าให้อารมณ์อยากดูดาวเลยพาลหมดไปทันที
“ก็ไปสิ มาบอกผมทำไม”
“คุณก็ควรไปนอนได้แล้วนะ ป่านนี้นาเดียคงอยากนอนกอดป่ะป๋าแล้วล่ะ” คีตภัทรบอกขึ้นแล้วหันหลังเดินหนีกลับเข้าบ้านไป เอกปวีร์มองตามแล้วส่ายหน้า เธอเคยโกรธใครได้นานๆบ้างไหมนี่คีตภัทร เอกปวีร์อยากรู้ยิ่งนัก ทะเลาะกันเสียยกใหญ่แต่ดูสิ หล่อนยังมาทำหน้าทะเล้นใส่ตนก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป

“คุณไม่หนีหรือไง” หนึ่งคำพูดที่คีตภัทรกล้าพูดใส่หน้าตน และทำให้ตนนอนไม่หลับอยู่อย่างนี้ เอกปวีร์ยอมรับว่าตนปิดตัวเองหลังจากที่คีตภาเสียชีวิตไป เพราะเขาไม่คิดว่าใครจะสามารถให้ความรักลูกสาวคนเดียวของเค้าได้ ลูกสาวที่คีตภาเลือกที่จะให้อยู่เป็นตัวแทนของหล่อนทั้งๆที่รู้ว่าหล่อนไม่อาจจะอยู่ได้จนถึงวันที่เด็กน้อยเติบใหญ่เรียกตนว่าแม่ได้ก็ตาม เหตุผลของหล่อนทำให้เค้าต้องจำยอมรับฟังแม้ว่าเค้าไม่เห็นด้วยก็ตามในตอนนั้น เมื่อหมอบอกว่าเขาจำเป็นต้องเลือกระหว่างลูกและภรรยา เขาอยากเลือกคีตภาให้อยู่กับตนต่อไป แต่คีตภากลับเลือกที่จะให้ลูกมีชีวิต ด้วยเหตุผลที่ว่า หากตนเลือกหล่อน หล่อนก็ต้องเสียชีวิตในอีกไม่นาน แล้วเขาก็จะไม่เหลือใครสักคน แต่หากเลือกลูกไว้ เมื่อหล่อนเสียชีวิตเขายังเหลือลูกไว้เป็นตัวแทนระหว่างหล่อนกับเขา วันนี้เขายอมรับว่าคีตภาเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เขา เขามีนางฟ้าตัวน้อยเป็นแก้วตาดวงใจ นางฟ้าตัวแทนจากคีตภา เอกปวีร์มองใบหน้าลูกสาวที่นอนกอดตนแทนหมอนข้างด้วยความสุขใจ แม้ใบหน้าของลูกจะไม่เหมือนคีตภาแต่นี่คือตัวแทนของหล่อน

******

กลับเข้าห้องแล้วคีตภัทรเองกลับนอนไม่หลับเช่นกัน คีตภัทรเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คที่นำมาติดตัวมาด้วย มาเพื่อจะเขียนบทความให้สำนักพิมพ์ที่หล่อนทำเป็นรายได้พิเศษมาตั้งแต่สมัยเรียน จะตีหนึ่งแล้วแต่กิตติ ยังออนไลน์อยู่ในโปรแกรมแชท แต่เขาไม่รู้หรอกว่าหล่อนเองก็ออนไลน์อยู่ เพราะหล่อนจัดการบล็อกเมลล์เขาไปตั้งแต่วันที่คืนแหวนหมั้นให้เค้ากลับไป แหวนที่หล่อนสวมติดนิ้วมาตลอดตั้งแต่เรียนปีสอง กลับไม่มีความหมายใดๆเมื่อคนที่หล่อนรักและเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกับตน คีตภัทรไม่เคยเอะใจในท่าทีของคนทั้งสอง หลังๆกิตติมักจะอ้างว่าเขาติดงานไม่ว่างพอที่จะมารับหล่อนได้อย่างที่เคยทำประจำเหมือนตอนที่หมั้นกันใหม่ๆ
อรสา เพื่อนรักของหล่อนก็ดูห่างเหินกับหล่อนอ้างว่าที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อย ตนต้องไปช่วยพ่อแม่ดำเนินการ แล้ววันที่ความลับไม่มีในโลกของหล่อนกับกิตติก็เปิดขึ้นในที่สุด
ในวันคล้ายวันเกิดของอรสา คีตภัทรตั้งใจที่จะไปชวนกิตติไปหาซื้อของขวัญให้อรสาด้วยกัน แต่เมื่อไปถึงคอนโดของกิตติ คีตภัทรกลับเจอเพื่อนรักและคู่หมั้นกำลังมอบของขวัญวันคล้ายวันเกิดให้แก่กัน ภาพที่หล่อนบังเอิญเปิดประตูเข้าไปเห็นมันตอกย้ำได้ดีว่าทั้งคู่หักหลังและหลอกหล่อนมานานแล้ว คีตภัทรยิ้มให้ทั้งคู่ด้วยน้ำตา มันเป็นน้ำตาแห่งความเสียใจ และน้ำตาแห่งความโง่เขลาของหล่อน ที่หลงไว้ใจชายคนรักและเพื่อนสนิท หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้นคีตภัทรก็คืนแหวนหมั้นให้กิตติกลับคืนไป ทุกสิ่งระหว่างหล่อนกับเขาจบลงอย่างสิ้นเชิง หล่อนคิดเช่นนั้น แต่ดูเหมือนกิตติจะไม่ยอมง่ายๆ เขายังโทรมาง้อ จนหล่อนต้องเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ และห้ามเพื่อนสนิทที่มีอยู่สี่ห้าคนไม่ให้บอกกับกิตติ เมื่อเห็นว่ายังหางานทำไม่ได้หลังเรียนจบมาสามเดือนแล้ว คีตภัทรจึงขอพ่อแม่มาอยู่กับย่าสักพักหนึ่งเพื่อที่จะทำตัวเองให้สบายใจขึ้น อย่างน้อยหล่อนชอบบรรยากาศของที่นี่ อำเภอเล็กๆที่อยู่ติดทะเลฝั่งอ่าวไทย บ้านเมืองไม่วุ่นวายอย่างกรุงเทพฯ ทุกคนเห็นดีด้วยกลับการเดินทางครั้งนี้ แต่หล่อนไม่คิดว่าหล่อนต้องมาเจอกับเอกปวีร์ นายจอมดุ เพื่อนสนิทของอาหนุ่ม ที่ดูเหมือนจะคอยทำให้ความสงบที่หล่อนอยากเจอคอยหายไปทุกครั้งที่เจอหน้ากัน

******************************************

Create Date : 25 สิงหาคม 2550

Last Update : 25 สิงหาคม 2550 14:18:43 น.

2 comments

Counter : 534 Pageviews.

สวัสดีจ้ะหนูมัยดีนาห์

เพิ่งรู้ว่าหนูเขียนนิยายได้ด้วยนะเนียะ

ตื่นเต้น...เพิ่งรู้ นึกว่าชอบเขียนแต่กลอนเท่านั้น

ขอให้เขียนไปเรื่อยๆนะ อาก็อยากเขียนนิยายเหมือนกัน

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 25 สิงหาคม 2550 เวลา:18:13:17 น.

อภัยให้เขาเถอะน้องคีย์
ถือซะว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน
(อินคะอิน)

โดย: ไลเดเลีย

วันที่: 25 สิงหาคม 2550 เวลา:19:31:33 น.