หัวใจในม่านหมอก ตอนที่ 20 ไม่มีการตอบสนองใดๆอีกจากคีตภัทรนับตั้งแต่วันที่หล่อนได้รู้ความจริงเรื่องพี่ชายจากสมุดไดอารี่ของตน เอกปวีร์นิ่งขรึมไปอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่คีตภัทรก็เอาแต่หลบหน้าเขา แม้ยามบังเอิญเจอกันในโรงพยาบาลหล่อนก็จะเลี่ยงเดินหนีไปอีกทาง ไม่พบปะพูดคุย เอกปวีร์ได้แต่มองด้วยความห่วงใย ทุกๆวันเขาจะส่งเมลล์ไปหาหล่อน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่หล่อนจะตอบกลับมา ในขณะที่นาเดียเองก็ถามหาคีตภัทรกับเขาทุกวัน จนเขาไม่รู้จะบอกลูกสาวตัวน้อยไปอย่างไรให้เข้าใจ ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น อยู่ในสายตาของใครๆหลายคนๆโดยเฉพาะดาริกา ซึ่งพออกพอใจยิ่งนักที่ทั้งคู่เป็นแบบนี้ นั่นคือโอกาสดีที่หล่อนจะใกล้ชิดเอกปวีร์ให้มากกว่าเดิม “พี่เอกค่ะ เย็นนี้เลิกงานไปทานข้าวกันนะค่ะ” ดาริกาจงใจพูดขึ้นเสียงดังเมื่อเดินผ่านหน้าเคาร์เตอร์ที่คีตภัทรนั่งทำงานอยู่ พลางเหลือบไปมองหน้าของหญิงสาวอย่างถือดี “ พี่ไม่ว่าง” เอกปวีร์ปฏิเสธออกไป เพราะอย่างน้อยเขาก็รักคีตภัทรแม้ว่าหล่อนจะไม่ยอมคุยด้วยก็ตามที “ทำไมล่ะค่ะ พี่ไม่มีงานแล้วนี่นา นะค่ะ น้องดาไม่อยากไปคนเดียว วัยรุ่นแถวนั้นชอบมาเกาะแกะน้องดาน่ะค่ะ” “วันหลังได้ไหม วันนี้พี่ไม่ว่างจริงๆ” “จริงๆนะค่ะ ถ้าวันหลังพี่เอกไปกับน้องดาจริงๆนะค่ะ” “ครับจริงๆ” เอกปวีร์รับปากไป แม้จะรู้ว่าอาจทำให้คีตภัทรยิ่งไม่พอใจก็ตาม แต่เขาก็ไม่อยากให้ดริกามาออดอ้อนอะไรเขาต่อหน้าหล่อนอย่างนี้ “คีตภัทร เย็นนี้กลับด้วยกันนะ” เอกปวีร์บอกขึ้นแม้จะได้เพียงสายตาเย็นชาที่มองตอบกลับมาก็ตาม แต่เอกปวีร์คิดว่ายังไงเย็นนี้เขาก็ต้องพาคีตภัทรกลับบ้านด้วยกันให้ได้ ........................ “เบื่อพี่เอกแล้วสินะถึงได้หมางเมินนัก” ดาริกาถามขึ้นเมื่อเจอคีตภัทรในห้องน้ำ “ยุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ” “เปล่า ถ้าเบื่อฉันจะได้ขอคืนสักที ของๆฉันฉันหวงเธอยืมไปใช้นานเกินไปแล้ว” “หรือค่ะ ฉันว่าคุณน่าจะถามคุณหมอมากกว่าว่าทำไมเขามาสนใจฉัน ขนาดฉันไม่พูดด้วยยังมาง้อคุณก็เห็น” “อย่างเธอใครจะรัก ขนาดนายกิตยังทิ้งไม่เป็นท่า” “คุณรู้จักกิตติได้ไง” คีตภัทรถามขึ้นทันที “ทำไมจะไม่รู้ ก็นายกิตเป็นลูกของน้าฉันเอง โลกเรามันก็งี้แหละกลมชะมัดเธอว่าไหม” “แล้วไงค่ะ” “ถ้าจะคิดเอาพี่เอกเป็นเกราะกำบังจากกิตละก็ถอยไปดีกว่า ฉันไม่ยอมเธอแน่นอน” “แต่ฉันไม่กลัวคุณหรอกนะค่ะ ถ้าฉันจะเลิกคบกับคุณหมอก็เพราะฉันเลือกที่จะไปเอง ไม่ใช่เพราะคุณเสียใจด้วยนะค่ะ” “เธอนั่นแหละจะเป็นฝ่ายเสียใจคอยดูพี่หมอจะเกลียดเธอ ไม่แลไม่มองเลยทีเดียว” ดาริกาบอกขึ้นด้วยความอาฆาต ของที่หล่อนรักหล่อนหวงใครจะมาแย่งไปไม่ได้ “หรือค่ะ ปกติฉันก็ไม่ชอบแย่งอะไรกับใคร แต่ถ้าเป็นคุณหมอ คนที่หลงฉันนักตอนนี้ละก็ฉันคงต้องยอมลองเล่นกับคุณสักตั้งว่าไหม” คีตภัทรถามขึ้นซึ่งกับพอดีที่เอกปวีร์เดินมาจะเข้าห้องน้ำผู้ชายซึ่งอยู่อีกฟากห้อง สายตาที่เขาจ้องมองดูคีตภัทรแปรเปลี่ยนไปทันที แววตาที่เคยมองหล่อนด้วยความชื่นชม ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโกรธแค้นเฉยชา คีตภัทรมั่นใจว่าเขาคงเข้ามาพอดีได้ยินที่หล่อนเอ่ยบอกดาริกาไป คีตภัทรให้รู้สึกเจ็บแปลบกับสายตาคู่นั้น แต่เมื่อคิดถึงที่เอกปวีร์หลอกลวงหล่อนมาตลอด คีตภัทรก็ใจแข็งพอที่จะทำหน้าเชิดเดินออกจากห้องน้ำไป ยังไงเสียหล่อนก็เลือกที่จะเลิกรากับเขาแล้วนี่นา ................... “ขึ้นรถ” เสียงที่ดังขึ้นทำเอาคีตภัทรแทบสะดุ้งเมื่อกำลังยืนรอรถสองแถวอยู่ที่ป้ายรถเมลล์ “ไม่ค่ะ” คีตภัทรปฏิเสธไปทันทีพลางเดินถอยหนี “ได้” เอกปวีร์บอกแค่นั้นก็เปิดประตูลงมาจากรถ คว้าแขนคีตภัทรหมับเข้าทันที คีตภัทรพยายามสะบัด แต่มันก็ยิ่งทำให้เขาบีบแรงขึ้น จนคนที่ยืนรอรถอยู่หันมามอง “ไม่อายคนเขาบ้างหรือไง” คีตภัทรถามออกไปใบหน้ายังเหยเกด้วยความเจ็บ “ถ้าคุณไม่อาย ผมจะอายทำไม” เอกปวีร์ถามขึ้นแม้เขาจะแน่ใจว่าคนที่รอรถอยู่เหล่านั้นจะมองเขาเหมือนกับว่าจะจำได้ว่าเขาคือใครก็ตาม “ฉันเกลียดคุณ” คีตภัทรบอกออกไปแต่เอกปวีร์ไม่ใส่ใจพาหล่อนเดินไปขึ้นรถไปแล้วปิดประตูรถเสียดังจนคีตภัทรสะดุ้งถอยขยับไปนั่งชิดประตู เอกปวีร์หันไปมองแต่ไม่พูดอะไร คีตภัทรลูบแขนที่โดนเอกปวีร์บีบแน่นจนเป็นรอยเขียวจ้ำๆด้วยความเจ็บ เอกปวีร์หันมามองด้วยความห่วงใย เขาคงจะทำกับหล่อนเกินไปจริงๆ แต่พอคีตภัทรเงยหน้ามาสบตาแววตาที่ห่วงใยก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงไปทันที เขาตั้งใจจะง้อคีตภัทรในเย็นนี้ แต่เมื่อไปได้ยินที่คีตภัทรพูดกับดาริกาเข้า เขาไม่แน่ใจว่าที่ผ่านมาคีตภัทร ตกลงปลงใจจะคบหากับเขาเพราะอะไรกันแน่ๆ วันนั้นหากไม่มีเหตุการณ์ที่ไปเจอกับกิตติเสียก่อน หล่อนจะยินยอมคบหากับเขาโดยดีอย่างที่เขาได้รับจากหล่อนหรือไม่ มันทำให้เขาคิดไม่ตกเลยทีเดียว “ทำไมคีตภัทร” เอกปวีร์ถามขึ้นเมื่อเงียบมาตลอดทางคีตภัทรเลยหันไปมองเขางงๆ “ผมถามว่าทำไม ทำไมต้องมาคบกับผมเพราะต้องการคนคุ้มกันจากนายนั่น” “แล้วคุณล่ะ ทำไมต้องมาหลอกลวงฉันตลอดเวลา” คีตภัทรถามกลับออกไปด้วยความเจ็บปวด เขาเองน่าจะรู้ดีที่สุดว่าทำไมเพราะอะไรที่หล่อนยอมรับเขา เขาหลอกลวงหล่อนมาตลอดเขายังกล้ามาตั้งคำถามกับหล่อนแบบนี้อีกหรือ “คุณไม่เคยรู้สึกดีกับผมจริงๆเลยหรือไงคีตภัทร” “อย่าถามฉันอีกเลย ฉันเกลียดคนโกหก ฉันจะไม่เชื่ออะไรคุณอีก ฉันเกลียดเข้าใจไหม” คีตภัทรบอกออกไปความคับแค้นใจในตัวพี่ชายที่หล่อนเคารพรักมันเกินจะทานทนต่อไปแล้ว น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้เริ่มรินไหลออกมาเป็นทาง เอกปวีร์เองก็มองด้วยความเจ็บปวดใจเช่นกัน เขาค่อยๆเอื้อมมือจะไปแตะตัวของคีตภัทรแต่หล่อนก็ขยับหนีห่างไปอีก จนเอกปวีร์ต้องชิดรถเข้าข้างทาง เขาไม่มั่นใจว่าหากเขายังขับรถต่อไปมันจะเป็นผลดีหรือไม่ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอโดยเฉพาะยามที่จิตใจคนขับรถไม่มั่นคงเช่นนี้ “แต่ผมก็รักคุณจริงๆนะ มันจะแปลกอะไรหากผมจะไม่บอกคุณยังไงผมก็ไม่ทำแบบนายกิตแน่นอน” “แต่ฉันไม่ชอบ พี่ชายฉันเป็นคนดีน่ารัก ไม่ใช่คนโกหกเช่นคุณ” “คีตภัทรคิดหรือไงว่าผมอยากปิดคุณไว้น่ะ ผมอยากจะบอกแต่ผมไม่รู้จะบอกคุณยังไงนี่” “หรือค่ะ” คีตภัทรถามเพียงแค่นั้นแล้วเงียบไปไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย” “เมื่อคุณไม่ให้อภัยผม ผมก็ควรออกไปจากชีวิตคุณ ใช่สินะ ผมตั้งเงื่อนไขกับคุณไว้เองนี่นาว่า จะยอมเป็นพี่ชายคุณไปจนกว่าคุณไม่ต้องการ วันนี้คุณไม่ต้องการแล้วนี่ผมจะทำไรได้ ผมขอโทษก็แล้วกันที่ปิดความจริงมาตลอดนับตั้งแต่วันที่รู้ว่าคุณคือยัยน้องของผม” “มันก็ถูกแล้วนี่ค่ะ” คีตภัทรบอกออกไปแม้ใจจะเจ็บปวดแม้ใจจะร่ำร้องอยากอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่หล่อนไม่วางใจใครอีกแล้ว ผู้ชายชอบโกหกหลอกลวงหล่อนไม่เชื่ออีกแล้ว “แล้วเรื่องของเราล่ะ” “ไม่มีอีกแล้วค่ะ ก็อย่างที่คุณได้ยินไป ฉันก็แค่ต้องการใครสักคนเท่านั้นเพื่อให้พ้นจากกิตติ” คีตภัทรบออกไป เจ็บอีกสักครั้งมันคงไม่ทำให้หล่อนถึงกับหมดลมหายใจ “ขอบคุณคีตภัทร” เอกปวีร์บออกออกมาเพียงคำสั้นๆแล้วขับรถออกไปมุ่งตรงไปยังบ้าน ทันทีที่รถจอดสนิทคีตภัทรก็เปิดประตูรถลงจากรถไปโดยไร้คำร่ำลา เอกปวีร์มองตามไปด้วยความเจ็บปวดรักที่เขาคิดว่าจะอยู่กับเขาต่อไปอีกนานแสนนานจนกว่าลมหายใจสุดท้ายของเขา รักที่เขาคิดว่าจะไม่ด่วนจากไปอย่างคีตภาอดีตภรรยาของเขา จบลงเพียงในเวลาไม่นานเพียงเพราะตัวเขาเองที่ไม่กล้าหาญพอ ไม่นานมานี่เองเขายังยิ้มได้อย่างมีความสุขกับการได้หยอกล้อคีตภัทร ได้เห็นหล่อนทำหน้างอง้ำ งอนเขามันทำให้เขาสุขใจนัก ยิ่งเวลาที่หล่อนเข้าไปฟ้องพี่ชายเวลาที่คุยออนไลน์กันเขายิ่งรู้สึกเป็นสุขใจกับความน่ารักของคีตภัทร แต่ต่อไปนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว เมื่อหล่อน บอกกับเขาหลายๆครั้งว่า หล่อนเกลียดเขาเช่นนี้ .. “คุณย่า” คีตภัทรหันไปยิ้มให้กับคุณย่าที่เดินเข้ามาในห้องของหล่อนพร้อมแก้วนมสดในมือ “ยังไม่ง่วงอีกหรือหลานย่า” ย่าถามขึ้นพลางวางแก้วนมลงบนโต๊ะ แล้วลูบผมของคีตภัทรด้วยความรักใคร่ “ยังไม่ง่วงค่ะคุณย่า คีย์เลยเขียนบทความเก็บไว้ ใกล้วันส่งจะได้ไม่ต้องรีบร้อนทำ” “มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าฮึเรา ทะเลาะกับพี่เขาหรือลูก” คุณย่าถามขึ้นคีตภัทรหลบสายตาของคุณย่าทันที ก่อนที่จะบอกปฏิเสธขึ้น “อย่าโกหกย่า ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพฯทั้งเราทั้งเอกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” “คีย์กับคุณหมอ เราไปกันไม่ได้หรอกค่ะคุณย่า” “ทำไมเราถึงคิดแบบนั้นล่ะ” “คีย์.......” “มีอะไรไม่เข้าใจกันเราก็ควรพูดคุยกันด้วยเหตุและผลนะหลานย่า อย่าเอาเพียงอารมณ์มาตัดสิน ลองคิดถึงสิ่งดีๆที่เอกเคยทำไว้สิ มันคุ้มกันไหมกับการที่หลานย่ากับเอกต้องมาเป็นแบบนี้ตอนนี้” คุณย่าพูดเตือนสติขึ้น คีตภัทรพยักหน้าเบาๆ สิ่งดีๆที่เอกปวีร์ทำให้หล่อนนั้นมีมากมายไม่ว่าจะในฐานะพี่ชายที่แสนดีที่หล่อนได้รับเสมอมา หรือฐานะหมอเอกปวีร์ที่หล่อนได้มารู้จักตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านของคุณย่า แต่หล่อนไม่พอใจที่เขาไม่ยอมบอกความจริงนี่นา “คีย์” “ค่ะ คุณย่า” “หลานย่าเจอคนดีๆทั้งคนแล้วนะ อย่าเอาทิฐิมาทำให้ตัวไม่มีความสุขนะลูก” “ค่ะคุณย่า พรุ่งนี้คีย์จะคุยกับคุณหมอ” คีตภัทรบอกขึ้นกับคุณย่า นั้นสินะ หากคิดถึงสิ่งดีๆที่เอกปวีร์ทำให้หล่อนแล้วมันมีค่ามากมายกว่าการที่เขาปกปิดความจริงเพียงน้อยนิดเช่นนี้ หากตอนนั้นที่เอกปวีร์รู้ว่าหล่อนคือยัยน้องหนึ่งตะวัน แล้วเขาห่างหายไป ไม่สวมบทบาทพี่ชายที่แสนดีอีกต่อไปมันจะไม่เลวร้ายกว่าหรือ หากตอนนั้นเอกปวีร์ไม่มาใส่ใจหล่อนทำมึนตึงกับหล่อนตลอดเหมือนวันแรกที่เจอกันบนรถทัวร์ปรับอากาศ มันจะแย่กว่าตอนนี้ไหม “คุณย่าค่ะ คีย์รักคุณย่าค่ะ” คีตภัทรบอกกับคุณย่าขึ้นแล้วโผเข้ากอดอย่างไม่อาย พรุ่งนี้หล่อนจะไปขอโทษและพูดปรับความเข้าใจกับเขา พรุ่งนี้..........   Create Date : 16 ธันวาคม 2550 27 comments Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 20:20:24 น. Counter : 1413 Pageviews. Share Tweet

หวัดดียามเย็นครับน้องนา ขอให้น้องนามีความสุขมากๆเช่นกันนะครับ   โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 16 ธันวาคม 2550 17:02:35 น.

ขอบใจจีธที่แวะไปทักทาย ขอโทษด้วยที่พาแวะมาเยี่ยมนาน้อยลง ไว้พี่จะมาบ่อยๆนะคะ   โดย: ตัวหนอน (sawkitty ) 16 ธันวาคม 2550 20:23:06 น.

สงสัยถึงคราวพระเอกเรางอนบ้างแล้วแน่เลย.... คิๆๆๆๆๆ แต่....รู้สึกว่ายัยปีศาจดาดานั่น จะไม่ยอมง่ายๆแฮะ เดี๋ยวเจอกันนอกจอรายนั้นอ่ะ...เดี๋ยวเจอๆๆๆๆๆ   โดย: แฝดผู้น้อง (Tourlek_Taklom ) 16 ธันวาคม 2550 21:25:06 น.

จะแวะเอาโค้ดมาให้ แต่คลิกขวาเอาลิ๊งค์ใส่ไม่ได้ เอาบล็อคไปละกันนะคะ ของคุณรักษ์บ้านเกิด หัวข้อ codeนาฬิกา ชื่อบล็อค โค้ดนาฬิกาสวย ๆ ชุดที่ 5 เป็นคนสงขลาเหมือนกันเลยหนิ (แต่เค้าอยู่ ปาดังฯ สะเดา น่ะ)   โดย: latics1 16 ธันวาคม 2550 23:26:30 น.

อาเฮีย........ วันนี้คงเที่ยวมาสนุกนะค่ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ พี่สาว..... ไม่เป็นไรค่ะพี่ ยังไงก็เจอกันทุกวันอยู่แล้ว น้องเตย......... เหอๆ ออกนอกหน้าเพื่อพิทักษ์คุณหมอหรือคีตภัทรนี่ ชักสงสัยแล้วสิ คุณ latics1 ......... ขอบคุณนะค่ะที่นำมาส่งทันใจ แวะไปเอามาใช้แล้วค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ อ้าว อยู่ใกล้ๆกันนี่ค่ะ นาอยู่ฝั่งด่านนอกค่ะ เลยตลาดสะเดาไปสองกิโลได้มั้งค่ะ ชักสงสัยแล้วสิว่าคุณจบมัธยมที่เดียวกะนาหรือเปล่า นาเด็ก ข.ช ค่ะ อิอิ   โดย: มัยดีนาห์ 17 ธันวาคม 2550 0:12:57 น.

ขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำอวยพร ในวันเกิด มีความสุขมาก ๆ เช่นกันค่ะ   โดย: Nilz 17 ธันวาคม 2550 8:58:17 น.

สวัสดีค่ะคุณนา มาอ่าน หัวใจในม่านหมอก อิอิ รุ้งทอสายของปลิว ยังเขียนต่ออยู่นะคะ อาจใช้เวลานานหน่อยตามประสามือใหม่ แต่เขียนต่อแน่นอนค่ะ กลัวโดนงอน แหะๆๆ ..ยิ้ม..   โดย: ปลิวตามลม 17 ธันวาคม 2550 9:07:02 น.

ยังไม่ได้อ่านนิยายของหนูนาเลยจ๊ะ... เพิ่งมาถึงประตูสู่เมืองใต้ที่ชุมพร ยังไม่ถึงสงขลาเลย เอาไว้รอบหน้าจะลงไปเที่ยวให้สุดด้ามขวาน เลยจะซื้อข้าวเหนียว ไก่ย่างไปเลี้ยงหนูนานะจ๊ะ.... เป็นไง...ได้อาศัยเลี้ยงหนึ่งมื้อแล้วนะ แถมหอมเจียวพิเศษให้ด้วยเอ๊า   โดย: ปลายแปรง 17 ธันวาคม 2550 9:55:49 น.

สวัสดีคุณน้อง...เพลงเพราะดีจัง.... ส่วนเอกปวีร์กับคีตภัทร เดี๋ยวค่อยมาอ่านนะ....   โดย: big-lor 17 ธันวาคม 2550 10:07:46 น.

หวัดดีจ้า..คุณน้อง   โดย: tai (taibangplee ) 17 ธันวาคม 2550 10:14:47 น.

ใส่รูปใน blogเรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญเข้าไปชมอีกรอบนะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 17 ธันวาคม 2550 10:59:46 น.

มาส่งความคิดน้องนาจ้า.. วันอาทิตย์ตอนเช้าบ้านพี่มีหิมะตกหนักแทบทั้งวันเลยค่ะน้องนา.. ไปไหนลำบากจริงๆเลยค่ะ.. น้องนารักษาสุขภาพด้วยนะคะ.. คิดถึงเสมอค่ะ..   โดย: tiktoth 17 ธันวาคม 2550 11:24:58 น.

พรุ่งนี้ผ่านไป...จะเป็นยังไงหนอ   โดย: ผลส้ม IP: 58.136.117.32 17 ธันวาคม 2550 12:53:30 น.

พอถึงพรุ่งนี้ หมอก็แจกการ์ดแต่งงานแระ   โดย: แม่น้องรัน (runch ) 17 ธันวาคม 2550 14:30:14 น.

^ ^ ^ แม่บ้านตัวจริงเสียงจริง ติดหนึบละคร อิอิอิ   โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 17 ธันวาคม 2550 16:04:51 น.

พี่ก๋าขออภัยที่ไม่ได้ตามอ่านละครของน้องนา เพราะมันยาวมากครับ เขียนเก่งมาก เพราะคนที่จะเขียนนิยายได้ ต้องมีวินัยเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่พี่ก๋ามีน้อยมากครับ 5555 เขียนบล็อกได้ครบ 1 ปี ถือเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตได้เลย 555 ดูข่าวน้ำท่วมภาคใต้แล้วชวนหดหู่มากครับ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ โดยเฉพาะที่ 3 จังหวัดชายแดน รู้สึกว่านราธิวาสจะหนักกว่าเพื่อน   โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 17 ธันวาคม 2550 16:06:30 น.

Nilz........ ไม่เป็นไรค่ะ เพราะนาเองไปรบกวนคุณบ่อยๆ เพลงไหนที่ตัวเองไม่มีก็ไปหาจากบล็อคคุณ เสมอๆ ขอบคุณเช่นกันนะค่ะ ปลิวตามลม........... นาก็มือใหม่เหมือนกันนะค่ะ งั้นก็เอาใจช่วยค่ะ ทุกเรื่องนะค่ะ ยิ้มนะค่ะ อย่าให้ใจปล่อยไปตามสายลม แต่จงปล่อยความขื่นขม ให้มันพัดจากไปกับสายลมค่ะ พี่ปลายแปรง........... ขอเป้นซูปหน่อไม้ลาบน้ำ น้ำตก เนื้อย่างแทนได้ไหม ใจดีจริงแถมหอมเจียว อิอิ นาว่ามาทานไก่ทอดหาดใหญ่ หรือข้าวเหนียวไก่ดีกว่าค่ะ นาเลี้ยงไม่ต้องลำบากพี่ แต่ใครๆก็บอกนะค่ะว่า ข้าวเหนียวไก่ทอด ของสะเดาอร่อยกว่าที่หาดใหญ่ ท่านพี่มิกซ์ ชโนทัย (ทำไมไม่หล่อเท่า) เพลงเพราะสิค่ะ เพราะศิลปินโปรดเลย แถมคนให้ยืมมาก็น่ารักด้วย จริงไหมค่ะคุณนิ พี่ต่าย........ สวัสดีก่อนขเข้านอนค่ะ อิอิ คุณเริงฤดีนะ........... ไปดูมาแล้วค่ะ บรรยากาศอบอุ่นมากๆเลย พี่ติ้ก............ พรุ่งนี้แล้วนาจะได้รู้ว่าหลานคนเล็ฏจะหญิงหรือชาย แต่ไม่ว่าหญิงหรือชาย คงน่ารักไม่แพ้สองหน่อ แน่นอน อยากไปตะลุยหิมะสักครั้ง อยากชิมดู ว่าจะนุ่มลิ้นไหม แหะๆ ราดน้ำเขียวน้ำแดงเข้าไปมันจะอร่อยไหมพี่ ผลส้ม......... อยากรู้ต้องตามตอนต่อปายยยยยยยยยยย แม่น้องรัน........... แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุณพี่เดามั่วอีกแล้ว อาเฮีย............... เหอๆ คุณพี่ชอบเดาให้นาเสียศูนย์เขียนไม่ออกเลย แหมอาเฮีย แต่ละเรื่องที่อาเฮียเขียน นาก็เขียนไม่ได้หรอก คนเรามันถนัดต่างกันนี่ค่ะ และนาก็ไม่ได้เก่งกาจด้วยอ่ะ แค่ใจรักค่ะอาศัยความพยามยามตั้งใจทำมากกว่า   โดย: มัยดีนาห์ 17 ธันวาคม 2550 21:30:58 น.

หวัดดียามเช้าครับน้องนา พี่ก๋ากับพี่เบ ไม่ต่างกันหรอก อย่างน้อยเราก็มีหู 2 ข้างเหมือนกัน คริคริ   โดย: น้องชายเบยองจุน (กะว่าก๋า ) 18 ธันวาคม 2550 8:04:47 น.

เพลงเพราะจัง แวะมาเยือนก่อนจะ UpBlog ถ้าอัพเสร็จแล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกครับ ไปอัพก่อนนะครับ บาย รักษาสุขภาพด้วยครับ   โดย: Little Knight 18 ธันวาคม 2550 8:34:41 น.

เพลงเพราะจัง แวะมาเยือนก่อนจะ UpBlog ถ้าอัพเสร็จแล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกครับ ไปอัพก่อนนะครับ บาย รักษาสุขภาพด้วยครับ   โดย: Little Knight 18 ธันวาคม 2550 8:34:41 น.

ดี.มารายงานตัวค่ะ ขอบคุณมากๆที่แวะไปเยี่ยมคนป่วย ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ แต่ยังไม่เต็มร้อย แวะมาส่งข่าวก่อน เดี๋ยวหายดีกว่านี้ค่อยแวะมาอ่านนะคะ ดี.มาส่งความสุขด้วยน๊า...รับไว้ด้วยค่ะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 18 ธันวาคม 2550 9:05:48 น.

หวัดดีจ้า วันนี้พี่ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: tai (taibangplee ) 18 ธันวาคม 2550 10:20:14 น.

สวัสดีอาเฮีย........... มีหูสองข้างเหมือนกัน ต้องมีหูซ้ายข้างเดียวแน่ๆเลย คริคริ พี่อัศวินน้อย........... อย่าชักช้าร่ำไรพี่ mac มันต้องรวดเร็วกว่าพีซีธรรมดา คุณดี............ ขอบคุณสำหรับความสุขค่ะ ยินดีน้อมรับด้วยความเต็มใจ หายไวๆนะค่ะ พี่ต่าย.......... วันนี้นาว่างๆๆๆๆ คริคริ   โดย: มัยดีนาห์ 18 ธันวาคม 2550 10:38:22 น.

สวัสดีคุณน้อง... ตอนนี้ส่องกระจกดูจะเห็นใครหน้าตาดีกว่าคุณพี่ไม่มีอีกแล้ว....   โดย: big-lor 18 ธันวาคม 2550 11:36:25 น.

^ ^ ^ เม้นท์ไม่ออกครับน้องนา อยากอ๊วกเม้นท์ของบีแอล   โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 18 ธันวาคม 2550 12:02:31 น.

ฝนยังไม่ตกอีกเหรอครับ แย่เน๊อะ.... แต่ยังไงก็อย่าลืมนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 18 ธันวาคม 2550 12:03:25 น.

555+ เบยองจัง ปะทะ เบเบ้จัง   โดย: มัยดีนาห์ 18 ธันวาคม 2550 12:10:48 น.