เกิด
แก่
เจ็บ
ตาย
ทั้งหมดนั้น มีแต่คราบไคลของอารมณ์ และไม่เที่ยง ตั้งอยู่และดับไป ไม่มีอะไรอยู่จีรังยังยืน
มีสติรู้ทัน...ก็จะเข้าใจอารมณ์ได้...เมื่อนั้นอารมณ์จะบรรเทาลง...ไม่ยินดีมาก...ไม่ทุกข์มาก...
ในทุกวัน...ทุกนาที...จะมีสิ่งเร้ามาทำให้เรารู้สึกตามไปตลอด...นั้นคือการตั้งอยู่
ถ้าเรารู้สึกและเข้าใจด้วยสติปัญญา...เราจะเข้าใจว่านั้นมาไม่นาน...มาให้รู้ว่ามา...เดี๋ยวก็จะหายไป
ถ้าทุกข์ก็จะทุกข์ไม่นาน...
ถ้าจะสุขก็จะสุขไม่นาน...
อย่าได้อาลัยอาวรคร่ำครวญตลอดไป...
มันเป็นการทำลายตัวเรา..
บางเรื่องมันแก้ไขไม่ได้...ผลเสียของสิ่งที่ทำ...ก็ต้องตามมาตามที่ได้ทำไว้...
เมื่อมันจะเกิดขึ้น...ก็ต้องมีสติรู้...และปล่อยวาง...ให้มันผ่านไป...ถ้าทำได้ทุกข์ก็จะบรรเทาลง
ตั้งอยู่และดับไป...ไม่มีอะไรถาวร...
เวลาก็เช่นกัน...หมุนเวียนไปอย่างนั้น...
มีสติจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติ...ที่อารมณ์นี้จะผ่านมา...แต่เดี๋ยวมันก็ผ่านไป...เหมือนเข็มนาฬิกาเดินบอกเวลานั้นแหละ...ที่อยู่กับเราไม่นาน...อย่าอาวรจนทุกข์หนัก...
คำว่าอยู่ไม่นานก็หายไป...ไม่ใช่คำปลอบใจ...แต่เป็นคำที่ให้สติเราให้เข้าใจอารมณ์ที่กระทบใจในตอนนั้น...
คนเรา...ไม่มีใครเป็นอมตะ...
ไม่จากเป็นก็จากตาย...
การลาจากนั้นเป็นปกติ...เราทุกคนต้องเจอ...เมื่อมาถึง...ก็มีสติรู้ตัวทำความเข้าใจว่าการลาจากเป็นแบบนี้...แล้วปล่อยวางอารมณ์นั้นไป...
จะรั้งให้ร่างกายไม่ลาจาก...ทั้งๆที่สุขภาพเสื่อมมากแล้ว...ก็มีแต่ทุกข์ก็มีแต่เจ็บ...
จะรั้งให้ใครอยู่กับเรา...ทั้งๆที่เค้าไม่รัก...ก็มีแต่ทุกข์มีแต่เสียใจ...
ถ้าเข้าใจว่าไม่มีอะไรยั่งยืน...และตลอดไป...เราก็จะไม่ทุกข์มาก...
จบไดอารี่นี้...
.
ขอให้วันนี้เป้นวันที่ดี...ราบรื่นและร่มเย็นของทุกคนที่เปิดไดอารี่หน้านี้นะคะ...
^___________________________________________^
| Create Date : 28 สิงหาคม 2567 |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2567 21:56:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 333 Pageviews. |
 |
|
