space
space
space
<<
กันยายน 2567
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
space
space
11 กันยายน 2567
space
space
space

ความชรา...
เพิ่งกลับมาจากวัดคะ...เดี๋ยวขอไปพักก่อน...ผื่นขึ้นเต็มตัวเลยสงสัยจะแพ้อะไรสักอย่าง...ช่วงบ่ายแก่ๆจะมาเขียนเรื่องนี้ให้ฟังนะคะ...

เกริ่นไว้ก่อนนิดนึงล่ะกันคะ...

ไม่ชรานั้นไม่มี...

ชรานั้นใครก็หนีไม่พ้น...

ชราแล้วอย่าหายไปจากผู้คน...

ชราได้ไม่ต้องกลัว...

ชราได้ไม่ต้องเสียความมั่นใจ...

แค่ชราแต่ยังไม่หมดอายุ...มีความสุขได้

เปลี่ยน...อาหาร...

เปลี่ยน...วิธีคิด...

เปลี่ยน...กิจกรรม...

เปลี่ยน...จากแสวงหา...เป็นมาใช้ไป...เพราะอีกเดี๋ยวก็จะเอาอะไรไปไม่ได้แล้ว

เปลี่ยนจากทำงาน...เป็นออกไปเที่ยว...แค่นั้นเอง...


ไปแระ...เดี๋ยวมาเขียนต่อคะ

มาแระคะ...นอนยาวเลยคะ...ทานยาแก้แพ้หลับยาวเลยคะ...





พระท่านบอกว่าอย่าประมาท...คืออย่าปล่อยเวลาผ่านไปเฉยๆโดยไม่ทำความดี...

อย่าประมาทในการใช้ชีวิตเพราะผลของกรรมในวันนี้คือสิ่งที่ต้องพบเจอในอนาคต...

แก่ชรา...แบบพร้อม...แตกต่างจากแก่ชราแบบไม่พร้อม...

ชราแล้วเข้าใจ...ว่าเป็นภาวะหนึ่งที่หนีไม่พ้น...จิตพร้อม...กายพร้อม...ทุกข์ก็จะน้อย

ชราแล้วยังดื่ม...ร่างกายก็ทุกข์...พาเจ็บป่วย...

ชราแล้วยังไม่ปลง...ไม่เข้าใจเรื่องความเสื่อม...จิตใจก็ทุกข์...เพราะยังขวนขวาย...ยังไม่พร้อมสละ





ชราแล้วเข้าใจว่า...เดินผ่านทางโลกมาแล้ว...ถึงเวลาต้องเดินทางสู่ทางธรรมให้มาก...

นี่คือการเตรียมพร้อม...ให้จิตใจและร่างกาย...ไม่ให้ทุกข์มาก...เข้าใจเรื่องการตั้งอยู่ดับไป...และวัฎสงสารมากขึ้น...

ชราแล้วยังไม่เปลี่ยน...ไม่เปลี่ยนการกิน...ไม่เปลี่ยนความคิด...ไม่เปลี่ยนความต้องการ...สังขารที่เสื่อม(ชรา)ก็จะทุกข์จากการยึดติด...เพราะสังขารไม่พร้อมเพรียงล้อไปกับจิต(ฝืน)...ทำให้ทั้งร่างกายและจิตใจเจ็บป่วยและทุกข์ตาม





สำหรับความรัก...

ชราแล้ว...อย่าไปหลงหรือคาดหวัง...ว่าจะมีใครชอบรูปกายนี้จริง...

ชราแล้ว...อย่าไปหลงหรือคาดหวัง...ว่าจะรักใครได้เหมือนก่อน...

ชราแล้ว...ถนอมสิ่งที่มี...ถ้ายังมี...ไม่ให้เสื่อมถอยจากเราไปโดยประมาท...

ชราแล้ว...ตั้งใจมีความรักที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา...เอาอะไรไปไม่ได้...มีเหลือก็ให้ก็แบ่งปันและจุนเจือคนที่เรารักและรักเรา...มีน้ำใจต่อกัน...





ชราแล้วอยากมีความรัก...ก็ต้องเข้าใจก่อนว่า...คงไม่ใช่ร่างกายนี้ที่ดึงดูดอีกฝ่าย...

ต้องเข้าใจว่าคนที่จะรักความเสื่อมที่เกิดจากเรานี้...มีไม่มาก...

ผิวพรรณเปลี่ยน...ฟันเปลี่ยน...สายตาเปลี่ยน...กลิ่นกายเปลี่ยน...รูปร่างเปลี่ยน...ความสวยงามเปลี่ยน...จะแสวงหาความรักแท้ตอนแก่นั้นจะเป็นทุกข์มาก

ท่าทางเดินเหินเปลี่ยน...ท่าทางหลับนอนเปลี่ยน...ท่าทางการพูดและบุคลิกเปลี่ยน...เนื้อตัวไม่น่าสัมผัส...ผิวพรรณไม่เนียนเรียบ...ความเสน์ห่จากภายนอกนั้นเอาไปเปรียบหนุ่มสาวไม่ได้เลย

ถึงแม้จะมีเงินทองกองอยู่...แต่เมื่อวาระหนึ่งมาถึงมีอำนาจก็เสื่อมอำนาจ...มีบารมีก็เสื่อมบารมี...การไม่ยอมปล่อยและปลงก็จะทำให้มีแต่ทุกข์และเจ็บป่วย

ความรักที่เคยอยากมีก็เปลี่ยนไป...สังขารนี้จะไปวิ่งตามใครได้อีก...ยิ่งวิ่งตามก็ยิ่งไม่สงบ...เมื่ออายุมากแล้วก็ไม่ไหวทั้งสังขารที่เป็นร่างกายและจิตใจนั้นแหละ...

ความรักที่อยากได้แบบปุ๊บปั๊บรักกันเหมือนแต่ก่อนจะมองหาก็ไม่มี...เพราะความงามนั้นเหลือน้อย...อยากมีความรักตอนแก่ก็ต้องยอมรับความจริงจุดนี้...

ถ้าโชคดีพบคนดี...แม้ไม่ได้ตั้งต้นด้วยความรัก...แต่เมื่อพบแล้วคบแล้วรู้จักแล้วอีกฝ่ายเค้าก็รัก...รักกันจริงๆ...ห่วงใยจริงๆ...และสงสารอยากอยู่ดูแลปรนนิบัติยามร่างกายอีกฝ่ายเสื่อมถอย...นั่นคือเป็นคู่ที่มีวาสนาต่อกันจริงๆ...อุปถัมป์กันจริงๆ

ความรักเป็นอารมณ์...เป็นความพอใจ...เป็นความอิ่มเอิบใจ...เป็นความสุขใจ...และเป้นความทุกข์ใจ...เป็นความเสียใจ...เป็นสิ่งที่กำจัดยากถ้าใจลุ่มหลง...หากบริหารจิตไม่ดีก็จะเกิดความประมาทและทำความทุกข์ให้แก่ตนเอง






ถ้าชราแล้ว...ยังเที่ยวผับบาร์คาราโอเกะ...แล้วจะแสวงหารักแท้ในที่นั้น...มันจะมีจริงไหมล่ะคะ...

ชราแล้ว...ยังอยากจะให้พริตตี้มาเช็ดตัว  ป้อนยาพาไปหาหมอยามเจ็บป่วย   ต้องโชคดีขนาดไหน??

มองหารักแท้ตอนแก่   อันนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆหรอกคะ...ต้องพบเจอคนที่เค้ารักคะ...จะป้อนยา...วัดไข้...เช็ดตัว...เตรียมอาหาร...ประคองข้างๆ...กอดก่ายคลอเคลียใกล้ๆไม่ห่าง...คือต้องมีพื้นฐานความรัก  ความเอ็นดูและความห่วงใยต่อกันจริงๆคะ

ส่วนใหญ่ความรักตอนแก่แล้วจะเป็นเรื่องของการแลกเปลี่ยนมากกว่า...ดูแลเค้า...เค้าก็ดูแลคุณ...แต่ก็เห็นนอกใจกันบ่อยๆเพราะสังขารคะ





บางอย่างเค้าก็กำหนดมาแล้ว...

เราไม่ใช่ผู้กำหนด...กฎแห่งกรรมเค้ากำหนด...แล้วเราจะไปควบคุมโชคชะตาและการมีวาสนาต่อกันของใครได้ยังงัย

ความรัก...เป็นเรื่องของการมีวาสนาต่อกัน...ต้องเคยมีบุญกรรมและอุปถัมป์กันมา...

เพราะงั้นเราจะไปกำหนดให้ใครรักใครไม่ได้หรอก...

บุญทำกรรมแต่ง...มีจริงนะคะ...




***** อย่ารักหมามากกว่าลูก...ลูกจะงง...ว่าทำไมเอาลูกใส่กรง...แล้วอุ้มหมา *****

***** อุ้มหมา...ทรมานคน...ไปๆมาๆโดนเค้าว่า...เป็นคนชิงหมาเกิดไปซะงั้น *****































   


Create Date : 11 กันยายน 2567
Last Update : 12 กันยายน 2567 9:56:09 น. 0 comments
Counter : 293 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

สมาชิกหมายเลข 3881305
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 3881305's blog to your web]
space
space
space
space
space