นอกจากเราจะ  กิน  ขับถ่าย  นอน  เล่น  เรายังต้องทำงานเพื่อให้เราได้มีสตางค์มาซื้อขนมกิน  จากนั้นก็ขับถ่าย  ต่อไปก็นอน และเล่นสนุกได้คะ  ^^"


ทุกวันนี้มีเรื่องเดียวที่นึกอยู่ตลอดเวลาตอนทำงานคือ...ไม่ทำเรื่องไม่ดีนะ ไม่ทำบาปนะ   

((งานบางอย่างมันยากงัย...คือตอบจากใจจริงๆเลย...คือใจไม่อยากผจญเพลิงอีกแล้ว...เดินหนีไปหรือทิ้งไปมันง่ายกว่า...แต่มันก็คงทำร้ายและทำลายความหวังของคนอื่น))

...............................................
.....................
.................................
.............
...........................



จริงๆเรามักจะทำตัวเจี๋ยมจี๊ยมตอนเป็นเด็กใหม่ในทุกที่ๆเราก้าวเข้าไปใหม่...

เราอยากเป็นเด็กใหม่หน้าอ่อนๆ...หน้าจืดๆ...หน้าตาไม่รู้เรื่องอะไร...ไร้พิษสง...

ใครสั่งอะไรก็ทำๆตามเค้าไป...ไม่รู้อะไรทั้งนั้น...ไม่อยากมีปัญหาอะไรกับใครงัย

เราอยากวิ่งตามธรรมเนียมปฎิบัติ...วัฒนธรรมอันดี...แสดงความเคารพและเป็นที่รักในลักษณะน้องใหม่ของทุกคน...

การทำตัวเป็นเด็กใหม่ใสๆมันยากก็ตรงที่...เมื่อเราไม่มีเขี้ยว...ไม่มีเล็บ...ดูโง่ๆเชื่อคนง่ายก็มักจะโดนหลอกเอา...หรือลองของ...((น่าเบื่อ))

เอาจริงๆคือพอมันไม่อ่อนจริงๆ...ไม่ได้ไม่รู้เรื่องจริงๆ...มันก็เลยรู้สึกเบื่อ...แบบเจอคนประเภทนี้อีกแล้ว...น่าเบื่อ...

เอาจริงๆการทำงานเหนื่อยๆนั้นก็เคยผ่านมาแหละ...

แต่ตอนนี้แก่แล้วก็อยากทำงานแบบคนทั่วๆไปบ้าง...

ไม่อยากต้องเสียสละอะไรมาก...ไม่อยากเหนื่อยมาก...ไม่อยากทะเลาะกับใครมาก...

ต้องการแค่หาเงินใช้หนี้และกินขนมอย่างเดียวประมาณนั้น

เอาล่ะที่พูดมาก็บ่นๆเบื่อๆนั้นแหละ...เรื่องที่พูดมาก็ตัดจบตรงนี้ล่ะกัน...ไม่ชอบซีนดราม่าค่ะ...หรือซีนการเมืองมากค่ะ...

.....................................
..................
........................
..........
...................................



มาพูดเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ...

การจะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่...มันต้องใช้แรงกายแรงใจเยอะมากนะคะ...

แล้วทำคนเดียวไม่ได้...ทีม...จึงสำคัญมาก...

ถ้าการมีชีวิต...หมายถึงการทำงาน...

ตัวเราคือหัวใจ...และทีมคือลมหายใจ...คือมันต้องสามัคคีกันอ่ะคะ...

การจะเสียสละอะไรสักอย่าง...ก็ไม่ใช่เสียสละเพื่อใครก็ได้...ต้องให้กับคนที่รู้คุณค่าของสิ่งนั้นด้วยค่ะ...

ของสำคัญของเรา...โอกาสสำคัญของเรา...เราเสียสละให้ใคร...คนๆนั้นก็ต้องเป็นคนที่คู่ควรและสมควรได้รับค่ะ

ที่พูดแบบนี้เพราะเคยมีบทเรียนค่ะ...เคยเสียสละโอกาสสำคัญให้ใครบางคนไป...

เมื่อเวลาผ่านไป...โอกาสที่มีค่ามากมายของเรา...กลับกลายเป็นขยะในมือของคนที่ไม่เห็นคุณค่า...ต้นไม้ที่ควรเติบโตกลับกลายเป็นกองขยะไร้ราคา...

เพราะงั้นการจะเสียสละอะไรให้ใคร...คนนั้นต้องคู่ควร...

การจะเอาของสำคัญของใครสักคนไป...อีกฝ่ายที่ได้รับไปก็ต้องรู้สึกตัวเสมอว่าต้องทำให้ได้ดีกว่าอีกคนที่ให้สิ่งสำคัญนี้กับเรามา...

คนแบบนั้นถึงคู่ควรที่เราจะเสียสละสิ่งสำคัญของเราให้ไปค่ะ...

เพราะกว่าเราจะได้อะไรมาสักอย่าง...มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย...

ดังนั้นการจะยกของสำคัญให้ใคร...หรือเสียสละสิ่งสำคัญให้ใคร...อีกฝ่ายก็ต้องคู่ควรและเห็นคุณค่าของสิ่งที่ได้จากเราไปด้วยค่ะ

บทเรียนนี้...ราคาแพงมากนะคะ...ทางนี้ก็เลยจำไม่ลืมเลยค่ะ



เรื่องการทำงานนั้น

ทีมสำคัญมาก...การจะทำอะไรให้สำเร็จ...ทุกอย่างต้องแข็งแรง...

ทีมต้องแข็งแรง...ใจต้องแข็งแรง...ร่างกายต้องแข็งแรง...การบริหารจัดการต้องแข็งแรง...ความยุติธรรมต้องแข็งแรง...และต้องรักกัน

((สงสารได้แต่เอาความสงสารมาวัดความสามารถและเปลี่ยนถูกเป็นผิดค่ะ...ทุกอย่างมีต้นทุน...ความสงสารนั้นต้นทุนไม่ได้มากเหมือนการทุ่มเทและความสามารถหรอกค่ะ))

ระบบ...ระเบียบ...วินัย...ต้องมี...ไม่เปะปะ...

มือหนึ่งพลาด...มือสองต้องประคองไว้ได้...ถ้าในทีมมัวแต่ชิงไหวชิงพริบกันเองในทีม...ก็พลาดตลอดนั้นแหละค่ะ

การเป็นที่หนึ่ง...ไม่ใช่เรื่องของโชค...และการเป็นตำนานก็ไม่ใช่เรื่องฟลุค...แต่เป็นเรื่องของความพร้อม...พร้อมกว่าคู่แข็ง...แข็งแรงกว่าคู่แข็ง...สำคัญที่สุดมีทีมที่แข็งแรงกว่าทีมคู่แข่ง...

ลีดเดอร์ต้องแข็งแรง...เสียสละและเด็ดขาดเพราะต้องคุมคน...

ลีดเดอร์มาเช้ากลับเย็นกว่าใคร...ไม่ค่อยหยุด....Stand by ตลอด...พึ่งพาได้เสมอ...

ทำไมรักกัน...เพราะการผ่านเรื่องยากๆไปด้วยกัน...สถานการณ์ที่ยากนั้นๆจะทำให้รักกัน...

เพราะงั้นสถานการณ์จะสร้างคน...เวลาจะกรองคน...และความสำเร็จจะไม่ใช่ของคนๆเดียว...แต่จะเป็นของทุกคนในทีม...

ดาวบางดวงจรัสแสงได้...ไม่ใช่เพราะพรสวรรค์หรอกค่ะ...แต่เพราะได้โค้ชดี...ได้เพื่อนดี...ได้ทีมดี...ได้ลมหนุนปีกดี...

ไม่มีใครเกิดมาจากกระบอกไม่ไผ่แบบโดดๆหรอกค่ะ...เพราะงั้นไม่มีดาวดวงไหนสว่างได้ด้วยตัวเองหรอกค่ะ...



ก่อนจะทำงานยาก...ต้องถามตัวเองก่อนว่าไหวไหม...

อยากได้ผีเสื้อสวยๆ...ต้องถามตัวเองก่อน...ถ้ามันตายไปทำใจได้ไหม...เพราะมันบอบบาง...

จะลงทุนสร้างกรงตาข่ายขนาดใหญ่เพื่อเลี้ยงผีเสื้อ...ลงทุนมากมาย...

ต้องถามตัวเองก่อนว่าถ้าผีเสื้อตายจากไปจะทำใจได้ไหม...เงินก็เสีย...ใจก็เสีย...ไหวไหม ??


สิ่งที่ท้าทาย...คือ...ปัญหาที่ต้องเจอ...ไม่ใช่คนที่เจอค่าาาาา 

นกบางตัวอยู่ดีๆอยากจะบินต้านลมในระดับความสูงที่สูงมากกว่านกตัวอื่น...มันบินไม่ได้หรอกค่ะ...ถ้าไม่มีลมหนุนปีก...

นกถึงจะใช้ปีกตัวเองบินก็ตาม...แต่นกมันบินด้วยแรงของตัวเองทั้งหมดไม่ได้หรอกค่ะ...ต้องมีลมหนุนปีกส่งด้วยค่ะ

ลมหนุนปีกแข็งแรงไหม...เข้ากันได้ดีกับนกที่บินไหม...ไม่ใช่พอไม่พอใจก็ปล่อยตกร่วงลงพื้น...

นกมันก็บินเหนื่อยเสียแรงเปล่า...สงสารนกค่ะ...เหนื่อย!!

ถ้าลมไม่พร้อม...หรือนกมันบินภายใต้ลมนี้ไม่ได้เพราะแทนที่ลมจะส่งแรง...กลายเป็นลมส่งแรงต้านปีก...สกัดการบินนก...

นกบินขึ้นไปเดี๋ยวก็ตก...เจ็บตัวเปล่าๆค่ะ...แย่กว่านั้นขายหน้าเค้าค่ะ

ทีนี้พอจะเห็นภาพไหมคะ...ว่าทำไมนักกีฬาบางคนถึงไม่ลงสนามบางสนาม...เพราะเค้ารู้ว่าการเป็นนักกีฬากับการเล่นกีฬามันต่างกันค่ะ

การเล่นกีฬาเพื่อชัยชนะ...กับการเล่นกีฬามันแตกต่างกันค่ะ...

ความพร้อมสำคัญมากนะคะ...ทีมและลมหนุนปีกนั้นสำคัญมากกว่าตัวผู้เล่นอีกนะคะในบางสถานการณ์...




ทุกครั้งที่เดินเข้าไปอาศัยในบ้านหลังใหม่...ก็เกือบทุกที่ก็จะบอกว่าอยู่ด้วยกันนานๆนะคะ/ครับ

ทางนี้ก็จะพูดในใจเสมอว่าเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้รับโอกาสนี้ค่ะ...

แต่บางครั้งเราก็ต้องบอกว่าด้วยความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่า...สิ่งที่ต้องการนั้นมันเป็นไปได้ยากมากในสถานการณ์ที่เจออยู่ตอนนี้ค่ะ...

ไม่ใช่ไม่เห็นคุณค่าของโอกาสนะคะ...รู้สึกเป็นเกียรติมากค่ะ...

แต่การสนับสนุนของทีม...ความแข็งแรงของทีม...รวมถึงการมีจริตและเคมีเข้ากันได้ของลมหนุนปีกนั้นสำคัญมากจริงๆสำคัญบินขึ้นฟ้าคะ

เพราะเกมส์บางเกมส์เราต้องร่วมทุกข์และสุขกันได้จริงๆอย่างจริงใจค่ะ


#ไม่ได้มีเจตนาจะล่วงเกินใครนะคะ...
#กลุ้มใจเหลือเกิน...งานล้วนๆ
#ไม่ต้องคิดเป็นอื่น...งานล้วนๆ
#วัยนี้...ทิศเบื้องหน้าก็มีแค่วัดนั่นแหละค่ะ

Create Date : 19 พฤษภาคม 2568		0 comments
Last Update : 20 พฤษภาคม 2568 0:51:13 น.
Counter : 82 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet