|
|
วันนี้ฉันรู้สึกในความหมายของคำว่า...ฝืน...อย่างหายนะมาก...
บางอย่างพอมันมากเกินไปที่เราจะสามารถอดทน...แต่ต้องพยายามทำต่อไปหรือรับสภาพนั้นต่อไปให้ได้...
ความรู้สึก...ฝืน...หรือทนต่อไปไม่ได้มันหายนะมากจริงๆ...ฉันแทบอยากจะหายไปจากโลกนี้เพื่อหนีมัน
ณ ตอนนั้นน้ำตาเรารื้นและซึมออกมาเอง...มันเป็นความเจ็บป่วยของจิตใจ...เราว่ามันทรมานและอึดอัดมาก
การขับเคลื่อนไปทั้งๆที่...ฝืน...พอทำมากๆเกินที่จะสามารถทำต่อไปได้อีกแล้ว...มันเหมือนเราตายทั้งเป็น...
เธออาจจะไม่เข้าใจ...การถูกกักขัง...ถ้าเธอไม่เคยอยู่ในสภาพนั้น
เธออาจจะไม่เข้าใจ...คำว่าตายทั้งเป็นเป็นอย่างไร...ถ้าเธอไม่เคยอยู่ในภาวะแบบนั้น
เธออาจจะไม่เคยเข้าใจ...คำว่ารักไม่ได้...ถ้าแม้แต่ตอนนอนก็มีเสียงจากจิตใต้สำนึกว่าทรมานเหลือเกินที่ต้องรู้จักกับความรักของอีกฝ่าย
ฉัน...ไม่สามารถ...ฝืน...ได้อีกต่อไปอีกแล้ว...
อย่าบังคับให้ฉันยอมรับความร้ายกาจหรือความรู้สึกของเธออีก...
เธอเลือกไม่ได้อีกต่อไป...เพราะฉันฝืนและอดทนต่อไม่ได้อีกแล้ว...
สำหรับฉัน...เธอคือหายนะ...ของการมีชีวิตหรือหายใจอีกต่อไป...
เธอทำลายอนาคต...
เธอทำลายปัจจุบัน...
เธอทำลายอดีต...
เธอทำลายชีวิตฉัน...
ทั้งหมดเพื่อสนองความพอใจและผลประโยชน์ของเธอและคนของเธอเท่านั้น...
เธอไม่เคยสร้างสิ่งใดให้แก่ชีวิตฉันเลย...
เมื่อไหร่จะเข้าใจความทรมานของฉัน...
การต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเธอเป็นโชคร้ายที่สุดแล้วตั้งแต่เกิดมา...
ฉันเกลียดท้องฟ้าและพระอาทิตย์ของที่นี้...
| Create Date : 21 สิงหาคม 2567 |
| Last Update : 21 สิงหาคม 2567 20:52:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 313 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
