|
|
ความจริงใจ...และ...การดูแล... |
|
เราไม่เคยโกหกนะ...ในเรื่องของเรา...เราไม่เคยพูดเรื่องไม่จริง
เราเชื่อว่าความจริงใจสำคัญ...เป็นการเคารพและให้เกรียติอีกฝ่ายอย่างแท้จริง...
ผิดเราก็ยอมรับผิด...ถ้าเราไม่ผิดแล้วเธอบอกว่าเราผิดนั้นเป็นหน้าที่เธอต้องอธิบายและสร้างความเข้าใจให้เรา
เอาล่ะประเด็นวันนี้คือ...เราก็ไม่เคยบอกให้เธอทำเรื่องไม่ดีเลยสักครั้งนะ...
ดอกไม้ริมทางที่เธอเด็ดมาชื่นชม...เราไม่รู้หรอกว่าเธอจริงกับอีกฝ่ายแค่ไหน...
เธอไม่ใช่คนโง่นะ...แต่เธอไม่ใช่ผู้ชายที่ดีนะ...ถ้าเธอไปหลอกคนอื่นเพราะต้องการผลประโยชน์จากอีกฝ่าย
ดอกไม้บางดอกเธอก็รู้อยู่แล้ว...รู้อยู่แก่ใจตั้งแต่ต้น...รู้ว่าเค้าต้องการอะไรเพื่อแลกเปลี่ยนกับการมอบความงามให้เธอชื่นชม
ถ้าเธอไม่สามารถบริหารจัดการชีวิตคนพวกนั้นได้...ถ้าเธอให้หรือดูแลพวกเค้าไม่ได้...เธอก็ไม่สามารถไปเด็ดดอกไม้พวกนั้นมาชื่นชมนะ
ไม่มีอะไรฟรี...เธอต้องจ่ายออกไปเสมอ...
จุดเริ่มต้นที่ไม่สุจริตใจ...มันก็ไม่ได้อะไรที่บริสุทธิ์ผุดผ่องกลับมาหรอก...เธอต้องจ่ายออกไป
ถ้าเธอเสนอการดูแล...การอำนวยความสะดวก...แลกกับการชื่นชมดอกไม้ริมทางพวกนั้น...เธอก็ต้องจริงใจกับการจ่ายคืนพวกเธอ
ถ้าเธอร่ำรวย...เธอก็ควรต้องดูแล...
อย่าให้ภาพลักษณ์ของเธอเป็นที่สงสัยกับผู้คนในสังคม...
ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับดอกไม้ของเธอ...ทำไมถึงบอบช้ำขนาดนั้น...
ถ้าเธอร่ำรวย...เธอควรจ่ายออกไป...เพราะเธอได้รับความสำราญจากพวกเธอมาแล้ว
เธอเป็นคนเลือกเอง...เธอก็ควรต้องจัดการกับสิ่งที่เลือกได้...
ถ้าหนึ่งในดอกไม้นั้นไม่เหมาะกับการทำงานออฟฟิศ...เธอก็ควรจ่ายเงินให้เค้าทำธุรกิจร้านรวงอะไรก็ได้สักอย่าง...ให้สมฐานะที่เธอเป็นผู้อุปการะ
ถ้าเธอร่ำรวย...คราวหน้าถ้าเธอจะเด็ดดอกไม้ริมทางมาชื่นชมเล่นๆ
ถ้าเธอไม่จริงใจ...ไม่อยากดูแลในระยะยาว...เธอก็ควรถามว่าเค้าต้องการอะไร...และจ่ายด้วยสิ่งนั้น
มันยุติธรรมดี...
ความใคร่ของเธอ...จะนำพาเธอตกต่ำ...
ถ้าเธอเบียดเบียนผู้อื่นด้วยความโลก กิเลส ตัณหาราคะ เธอจะมอดไหม้จากการทำลายชีวิตและเบียดเบียนชีวิตคนดีๆ
ถ้าลาภสรรเสริญที่เธอมีในตอนนี้...ทำให้เธอหลงลืมความชั่วดี...หรือทำให้เธอเหิมเกริมไม่เกรงกลัวต่อบาปกรรม...เธอจะมีชีวิตที่เสื่อมถอยจากลาภยศสรรเสริญที่มีอยู่ในไม่ช้า
ถ้าเธอโกงและปล้นฆ่าคนอื่น...เธอจะหมดสินทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ในชาตินี้และชาติหน้า...
ฉันปราถนาให้เธอตระหนักและทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสติ...
ไม่สิ่งมงคลใดจะอยู่ข้างกายเรา...ถ้าเราไม่ได้รักษาศีล...หรือปฎิบัติเพื่อบูชาความมงคลให้สถิตย์อยู่กับเรา
ถ้าเธอมีเทวดาประจำตัว...แต่เธอปล้นฆ่า...เบียดเบียนผู้อื่น...ทำให้ผู้อื่นสูญเสีย...ผิดลูกเมียผู้อื่น...เสพอบายมุข...เทวดาท่านก็ไม่อาจรักษาความเป็นศิริมงคลแก่เธอได้
ฉันเองก็เช่นกัน...ฉันเองก็ไม่อาจจะเข้าใจเธอได้เช่นกัน...และไม่อาจจะให้อภัยเธอได้เช่นกัน
ถ้าเธอไม่ชอบข้อความในไดอารี่นี้....มันก็เป็นเรื่องปกติ
ฉันเขียนมาเพื่อจะบอกเธอว่า...ปัญหาที่เธอทำนั้น...มันเละเทะและเปรอะเปรื่อนเรี่ยราด...และพยายามมาแสดงตัวกับฉัน
ฉันปราถนาให้เธอให้สติ...และจัดการปัญหาของเธอให้เรียบร้อยสักที...อย่าให้มาวุ่นวายกับฉันอีก
ฉันเดินออกมาจากโลกของเธอนานแล้ว...ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว...
และฉันลาออกจากงานในองกรของเธอมาได้ 5 เดือนแล้ว...
เธอผู้ร่ำรวย...ใช้เงินแก้ปัญหาแบบที่เธอถนัดและเชื่อมาเสมอ...อย่าให้ดอกไม้ริมทางพวกนั้นมาวุ่นวายกับฉันอีก
ฉันไม่มีอะไรเหมือนหรือคล้ายดอกไม้พวกนั้น...
ฉันเป็นดอกไม้...เหมือนพวกเค้า...แต่ไม่เหมือนพวกเค้า...
ฉันไม่สามารถให้ความรักและความสำราญกับเธอได้อย่างเดิม...เพราะเธอไม่ได้เป็นคนที่น่าปราถนาสำหรับฉัน
ฉันพูดแต่ความจริงเท่านั้น...และฉันไม่เคยแนะนำให้เธอทำเรื่องไม่ดี...เพราะงั้นอย่ากล่าวโทษฉันถ้าเธอพาตัวเองไปเจอปัญหา
ฉันไม่สามารถรักเธอได้อีกแล้ว...เพราะฉันเห็นภาพจริงของชีวิตและเนื้อแท้ของเธอแล้ว...
สุดท้ายนี้...ฉันปราถนาให้เธอหันไปดูแลดอกไม้พวกนั้น...อย่าให้มารบกวนฉันอีก
ฉันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว...ดอกไม้ทั้งหลายเหล่านั้นของเธออาจจะไม่เข้าใจ...
เพราะงั้นมันจำเป็นเหลือเกินที่เธอต้องไปทำความเข้าใจให้ถูกต้องกับพวกเธอ...และอย่ามารบกวนฉันอีกต่อไป
โปรดจริงใจกับคนอื่นและดูแลคนอื่นเสมือนเป็นตัวเธอเองบ้าง
อ่อ...ฉันปราถนาให้เธอไปอธิบายเหล่าดอกไม้ริมทางของเธอด้วยว่าฉันไม่เคยไปเอาอะไรมาจากเธอเลย...
ฉันทำงานมาอย่างหนักเสมอ...และทำได้จริงตามปากพูดทุกครั้ง...ฉันทุ่มเทจริงๆ...และลูกค้าส่วนใหญ่เป็นลูกค้าติดพอร์ตของฉันมาจากบ้านหลังอื่น...ไม่ใช่ลูกค้าที่เธอโยนมาให้...เธอช่วยไปอธิบายให้มันถูกต้องกับคนของเธอด้วย
ฉันไม่ได้อยากรื้อฟื้นสิ่งใด...แต่พวกเธอเหล่านั้นชอบมาวุ่นวายกับฉันเหลือเกิน...เพราะงั้นเธอช่วยไปอธิบายแบบเน้นย้ำด้วยว่า...ฉันไม่ได้เงินสักบาทจากเธอและเป็นฝ่ายเธอคนของเธอต่างหากที่มาหยิบยืมเงินฉันไป และยังไม่คืนด้วย
เพราะงั้นก่อนที่เธอและคนของเธอจะมาแสดงความใหญ่โตข่มฉัน...ฉันขอให้เธอทบทวนความทรงจำเธอสักหน่อยว่ามีอะไรบ้างที่เธอสามารถมาข่มฉันได้...ขออนุญาตที่ต้องพูดแบบนี้นะ...แต่ความใหญ่โตของดอกไม้ของเธอที่มาแสดงกับฉันมันน่าอาย...ฉันอายแทน...
และถ้าไม่มีสิ่งใดเลยที่ฉันเอามา...ที่ผ่านมาเธอและพวกหญิงพวกนั้นควรต้องเกรงใจและขอบคุณเรียวแรงและเครดิตงานของฉัน...และอย่ามาทำตัวกร่างใส่ฉันอีก...
ฉันเป็นดอกไม้แต่ไม่ใช่ดอกไม้แบบผู้หญิงพวกนั้น...จำไว้ !!!
เธอผู้ร่ำรวย...ช่วยเลี้ยงดูผู้หญิงของเธอให้ดี...อย่าให้สังคมและคนรอบข้างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอและคนของเธอ...ถึงทำตัวเบียดเบียนและกร่างรีดไถคนอื่น...มันน่ารังเกียจ
การสวมเงาคนอื่น...ไม่ใช่เรื่องที่คนมีเกรียติทำกัน...มันเป็นการปลอมตัวเพื่อมาหลอกคนอื่นเค้า...และมันพาลจะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่าคนที่คุณสวมเงาเป็นคนสื่อสาร...
ผู้ชายแมนๆ...ผู้ชายมีเกรียติ...เค้าจะภูมิใจในสิ่งที่เค้าเป็น...ไม่ขโมยเงาใครมาสื่อสารหลอกคนอื่นให้เข้าใจผิดนะคะ
ไม่มีใครเค้าทำตัวเป็นมิจฉาชีพกับคนอื่นนอกจากโจร ทำไมชอบเห็นว่าคนอื่นโง่กว่าตัวเองล่ะคะ
จะหวังให้ใครเชื่อใจ...ถ้ามาแบบมิจฉาชีพ...ตั้งใจมาหลอกอีกฝ่าย...ใครเค้าก็กลัวในเจตนาคะ...เพราะคนปกติเค้าไม่ทำแบบนี้...
พูดหนึ่ง ใครจะเชื่อว่านั้นคือหนึ่งจริง เพราะที่เห็นมาคือหลอกลวงตลอด อยู่ดีๆก็ทำตัวเป็นมิจฉาชีพลดเครดิตตัวเองซะงั้น
ทำให้เค้าทะเลาะกันและแตกแยกกันมันคงง่าย...ทำให้เค้ามีปัญหากันเองมันก็เป็นวิธีที่ง่าย...ที่คนเลวๆเค้าใช้ทำลายคนอื่น...ในสมองก็คิดแต่เรื่องเลวๆ...เวลาทำอะไรออกมาถึงมีแต่เรื่องเลวๆ...
จบแล้วก็ให้จบไปคะ
| Create Date : 18 สิงหาคม 2567 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2567 4:59:52 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 345 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
