เหตุการณ์ที่รุนแรงและน่าสะเทือนใจในประวัติศาสตร์ของสหรัฐคือการบังคับย้ายถิ่นชนพื้นเมืองอเมริกันช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ชนเผ่าพื้นเมืองซึ่งเคยทำสนธิสัญญาและต่อสู้เคียงข้างคนผิวขาวได้เพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ และถูกขับออกจากดินแดนของบรรพบุรุษของตัวเองในฤดูหนาวปี 1838 ชนเผ่าเชอโรคีนับหมื่นถูกบังคับให้ออกเดินทางไปทางตะวันตกกว่า 1,600 กิโลเมตร ซึ่งเรียกกันว่า เส้นทางแห่งน้ำตาความอยุติธรรมนี้ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตหลายพันคน หลายคนออกเดินทางไปโดยไม่มีเสื้อผ้ารองเท้าหรือเสบียงสำหรับการเดินทางอันโหดร้ายเช่นนั้น

โลกยังคงเต็มไปด้วยความอยุติธรรม ความเจ็บปวดและเสียใจ และวันนี้หลายคนอาจรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังเดินอยู่ในเส้นทางแห่งน้ำตาน้ำตาที่ไม่มีใครเห็นและความเสียใจที่ไม่ได้รับการปลอบโยน แต่พระเจ้าทรงเห็นน้ำตาของเราและทรงปลอบประโลมจิตใจที่อ่อนล้า (2 คร.1:3-5) พระองค์ยังให้ความหวังถึงอนาคตเบื้องหน้าที่จะไม่มีร่องรอยความบาปหรือความอยุติธรรมอีกด้วย ในวันนั้นและ ณ ที่นั่น “พระเจ้าจะทรงเช็ดน้ำตาทุกๆ หยดจากตาของเขา ความตายจะไม่มีอีกต่อไปการคร่ำครวญ การร้องไห้ และการเจ็บปวดจะไม่มีอีกต่อไป เพราะยุคเดิมนั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว” (วว.21:4)

พระเจ้าผู้ทรงประทานอนาคตที่ปราศจากน้ำตาคือผู้เดียวที่สามารถเช็ดน้ำตาในปัจจุบันของเราได้ – BC