ฉันได้กลิ่นเหม็นไหม้ของอะไรบางอย่างจึงรีบวิ่งลงไปดูที่ครัว แต่ไม่พบว่ามีอะไรวางอยู่บนเตาหรือในเตาอบ ฉันเดินตามกลิ่นไปเรื่อยๆ จากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่งจนทั่วบ้าน ในที่สุดก็มาหยุดลงที่ชั้นล่าง ฉันตามกลิ่นเข้าไปในห้องทำงาน แล้วก็โต๊ะทำงานของฉันฉันเหลือบไปดูใต้โต๊ะ และที่นั่นมีดวงตากลมโตคู่หนึ่งกำลังจ้องกลับมาที่ฉันเพื่อวิงวอนขอความช่วยเหลือ มันคือแม็กกี้ สุนัขซึ่งมี “กลิ่นหอม” ของเรา กลิ่นเหม็นไหม้ที่ฉันรู้สึกได้ตอนอยู่ข้างบนนั้นเป็นกลิ่นเหม็นที่รุนแรงของตัวสกังค์ (สัตว์ขนาดเล็กซึ่งมีสีดำสลับขาว มันจะส่งกลิ่นเหม็นออกมาเวลาที่ถูกโจมตีหรือเวลาที่มันกลัว – ผู้แปล) แม็กกี้พยายามถอยไปจนสุดเขตบ้านเพื่อให้พ้นกลิ่นเหม็นดังกล่าว แต่มันก็หนีตัวเองไม่พ้น

 

สถานการณ์ของแม็กกี้ทำให้ฉันคิดถึงตัวเองเวลาที่เจอกับเหตุการณ์ที่ไม่น่าอภิรมย์และพยายามจะวิ่งหนีหลายต่อหลายครั้ง แล้วกลับพบว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่สถานการณ์ แต่อยู่ที่ตัวฉันเองต่างหากนับตั้งแต่อาดัมกับเอวาซ่อนตัวหลังจากที่ทำบาป (ปฐก.3:8) เราก็เดินตามรอยทั้งสองคนเรื่อยมา เราพยายามวิ่งหนีจากสถานการณ์เพราะคิดว่าจะได้ไม่ต้องเจอปัญหา แต่แล้วก็พบว่าปัญหานั้นคือตัวเราเอง

 

ทางเดียวที่จะหนีจากตัวเองก็คือ หยุดซ่อนตัว ยอมรับว่าเราหลงเจิ่นไปและยอมให้พระเยซูเข้ามาชำระเราให้สะอาด (วว.1:5) ฉันรู้สึกขอบพระคุณที่พระเยซูยินดีที่จะให้โอกาสเราในการเริ่มต้นใหม่เมื่อเราทำบาป – JAL