อาดัมกับเอวาไม่ต้องการความหวัง เพราะพวกเขาไม่ขาดสิ่งจำเป็นเลยสักอย่าง และพวกเขาก็สมควรจะคิดว่าชีวิตจะดำเนินไปอย่างราบรื่นเหมือนกับตอนที่เริ่มต้น ที่พวกเขาได้เพลิดเพลินกับสิ่งดีทุกอย่างที่พระเจ้าประทานให้ แต่พวกเขากลับเอาทุกอย่างไปเสี่ยง เพื่อแลกกับสิ่งเดียวที่งูบอกว่าพระเจ้าทรงหน่วงเหนี่ยวไว้คือ สำนึกในความดีและความชั่ว (ปฐก.2:17;3:5) ดังนั้น เมื่องูมาพร้อมกับข้อเสนอของมัน เอวาจึงตอบรับทันที และอาดัมก็ทำตามทันที(ปฐก.3:6) พวกเขาได้สิ่งที่ต้องการ คือ ความรู้ แต่ต้องสูญเสียสิ่งที่มีอยู่ คือ ความบริสุทธิ์ไร้มลทินไป เมื่อสูญเสียความบริสุทธิ์ เราจึงจำเป็นต้องมีความหวัง ความหวังที่ว่าความผิดและความละอายของตนจะถูกลบออกไปและความดีจะกลับคืนมา

คริสตมาสเป็นเทศกาลแห่งความหวัง เด็กๆ หวังจะได้ของเล่นหรือเกมยอดนิยมล่าสุด ครอบครัวก็หวังว่าทุกคนจะกลับมาพร้อมหน้ากันในวันหยุด แต่ความหวังที่เราระลึกถึงในวันคริสตมาสนั้นยิ่งใหญ่กว่าพรวันหยุด พระเยซูผู้ทรงเป็น “สิ่งที่ประชาชาติทั้งหลายพึงปรารถนา”(ฮกก.2:7) เสด็จมาแล้ว! พระองค์ “ได้ทรงช่วยเราให้พ้นจากอำนาจของความมืด” จ่ายค่าไถ่และยกโทษบาปของเรา (คส.1:13-14) พระองค์ทำให้เราฉลาดในทางที่ดีและไม่ประสีประสาในทางที่ชั่ว (รม.16:19) พระคริสต์ในเราทำให้เรามีความหวังแห่งพระสิริ

สรรเสริญพระเจ้าสำหรับความหวังแห่งคริสตมาส! – JAL