คุณทราบหรือไม่ว่าพระธรรมสดุดีตอนไหนที่ถูกยกมาอ้างอิงมากที่สุดในพระคัมภีร์ใหม่?คุณอาจเดาว่าเป็นสดุดี 23 ที่ผู้คนคุ้นเคยและชื่นชอบ แต่คำตอบคือสดุดี 22 พระธรรมตอนนี้ขึ้นต้นด้วยคำพูดที่เศร้าสร้อยและเจ็บปวดของดาวิด ซึ่งพระเยซูทรงยกมาตรัสขณะอยู่บนกางเขน พระเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของข้าพระองค์ ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย(มธ.27:46; มก.15:34)
ลองคิดถึงสถานการณ์ที่ดาวิดต้องเผชิญจนทำให้ท่านต้องร้องหาพระเจ้าเช่นนั้น เราสังเกตเห็นว่าดาวิดรู้สึกราวกับถูกเมินเฉยและถูกทอดทิ้ง เหตุใดพระองค์ทรงเมินเฉยที่จะช่วยข้าพระองค์ (สดด.22:1) และรู้สึกว่าไม่ได้รับความสนใจ ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้องทูลในเวลากลางวัน แต่พระองค์มิได้ตรัสตอบ (สดด.22:2)
คุณเคยเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ที่คุณมองขึ้นไปบนฟ้า แล้วเกิดคำถามว่าเหตุใดพระเจ้าดูเหมือนทอดทิ้งคุณหรือเมินเฉยต่อคุณ? ขอต้อนรับสู่โลกของดาวิด กระนั้น ทุกครั้งที่ดาวิดร้องคร่ำครวญท่านจะเอ่ยถึงพระลักษณะของพระเจ้า ซึ่งช่วยกู้ท่านจากความสิ้นหวัง ดาวิดพบว่าพระเจ้าทรงบริสุทธิ์(สดด.22:3) วางใจได้ (สดด.22:4-5) เป็นผู้ปลดปล่อยและผู้ช่วยกู้(สดด.22:8,สดด.22:20-21)และเป็นผู้ที่อุปถัมภ์ท่าน (สดด.22:19)
คุณรู้สึกราวกับถูกทอดทิ้งอยู่หรือไม่? จงแสวงหาพระเจ้า ทบทวนพระลักษณะของพระองค์ และ ให้ใจของท่านเปรมปรีดิ์ด้วยความชื่นชมยินดีนิรันดร์ (สดด.22:26) JDB