เมื่อตอนเป็นเด็ก ฉันเคยคิดว่าฉันต้องจ่ายค่าอยู่ในบ้านของพ่อแม่แพงเกินไป แต่เมื่อมองย้อนกลับ ฉันอดขำตัวเองไม่ได้ที่บ่นแบบนั้นพ่อแม่ไม่เคยคิดเงินฉันสักบาท สิ่งเดียวที่ฉันต้อง “จ่าย” คือการเชื่อฟัง ฉันแค่ต้องทำตามกฎระเบียบต่างๆ เช่น รักษาความสะอาดส่วนตัว สุภาพ พูดความจริง และไปโบสถ์ กฎเหล่านั้นไม่ยาก แต่ฉันก็ยังมีปัญหาในการปฏิบัติตาม แต่พ่อแม่ก็ไม่ได้ไล่ฉันออกจากบ้านเมื่อฉันไม่เชื่อฟัง ท่านพร่ำสอนอยู่เสมอว่ากฎเหล่านั้นไม่ได้มีไว้เพื่อทำร้าย แต่เพื่อปกป้องฉัน และบางครั้งท่านจะเข้มงวดมากขึ้นอีกเพื่อปกป้องฉันจากตัวฉันเอง

เช่นเดียวกัน สิ่งที่ชนชาติอิสราเอลต้องจ่ายในแผ่นดินแห่งพันธสัญญาคือ การเชื่อฟังในคำสั่งเสียของโมเสสท่านเตือนให้ระลึกว่าพระพรที่พระเจ้าทรงต้องการจะประทานให้กับพวกเขานั้น ขึ้นอยู่กับการเชื่อฟังของพวกเขาเอง (ฉธบ.30:16) ก่อนหน้านั้นโมเสสก็ได้บอกประชาชนว่าพวกเขาจะมีชีวิตที่ดีหากพวกเขาเชื่อฟัง “จงระวังที่จะเชื่อฟัง…เพื่อท่านเองและลูกหลานของท่านจะจำเริญเป็นนิตย์”(ฉธบ.12:28)

บางคนคิดว่าพระคัมภีร์มีกฎเกณฑ์มากเกินไป ฉันหวังว่าพวกเขาจะเข้าใจว่าพระบัญชาของพระเจ้านั้น มีไว้เพื่อสวัสดิภาพของเรา เพื่อให้เราอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ การเชื่อฟังก็คือ “ค่าใช้จ่าย” ของการเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของพระเจ้าบนโลกอันสวยงามที่พระองค์ทรงสร้างและอนุญาตให้เราเรียกว่าบ้าน – JAL