สงครามเกมคนอัจฉริยะ Ready Player One (2018)
เจมส์ ฮัลลิเดย์ เจ้าของ "โอเอซิส" โลกเสมือนจริงที่เป็นแหล่งเล่นเกม แหล่งความรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถหาได้แทบทั้งนั้นในโลกนี้ เพียงแค่คุณอวตารเข้ามา จะสวยหล่อแข็งแกร่งบึกบึนแค่ไหนก็ได้แล้วแต่คุณจะเลือก
ก่อนที่เขาจะจากไปเขาได้ทิ้งมรดกโอเอซิสไว้ให้ เพียงแค่ใครหากุญแจ 3 ดอกที่จะนำไปสู่ "ไข่อีสเตอร์" และครอบครองมัน คุณก็จะเป็นเจ้าของโลกเสมือนจริงมูลค่ากว่า 5 แสนล้านดอลลาร์ที่ใครๆก็เข้ามาเล่น ราวกับคุณครองโลกนี้เลยทีเดียว
เวด วัตต์หรือพาร์ซิวาลในโลกอวตาร เด็กหนุ่มจากสลัมแสต๊กก็คือ1 ในผู้เข้าร่วมเล่นเพื่อฝันที่ใครๆก็อยากครอบครอง แต่จุดมุ่งหมายแห่งชัยชนะของเขาจะเปลี่ยนไปเมื่อได้รับรู้และสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างเข้า
................................................................................
หนังที่ดัดแปลงจากหนังสือชื่อเดียวกันของ Ernest Cline โดยผู้กำกับชื่อก้องแห่งวงการอย่าง Steven Spielberg มีบางจุดที่ไม่เหมือนหนังสือทีเดียวทั้งร่างอวตารของแต่ละคน เช่น อาร์3มิส ในหนังสือจะอวบ แต่ในหนังจะรูปร่างเพรียวเชียว หรือเอชก็ไม่เหมือนกัน รวมถึงการไขปริศนาของกุญแจแต่ละอัน
เป็นหนังที่ยกวัฒนธรรมป๊อปคัลเจอร์ในยุค '80s มาเป็นแกนของเรื่องทั้งเพลง หนัง เกม กับเรื่องราวในอนาคตอันใกล้แบบ Near Future ไม่ใช่หนังเล่าเรื่องอนาคตอันไกลโพ้นที่เราจับต้องไม่ได้ อนาคตในอีก 20-30 ปีข้างหน้านี้เอง ซึ่งถ้าเทียบคนที่ผ่านยุค '80s มา ตามท้องเรื่องก็คือคนที่อยู่ในข่วงวัยชราที่มักจะย้อนรำลึกนึกถึงอดีตของตนเองบ่อยๆแล้ว เสมือนหนึ่งทำหนังให้เผื่อให้คนรุ่นผมในอนาคตที่ก็จะชราแล้วเช่นกัน มีลูกมีหลานมานั่งเล่นเกมรำลึกยุค'80s ที่เรายังเด็ก สนุกสนาน ให้มีอารมณ์ร่วมคงสนุกไปอีกแบบนึง ถึงผมจะไม่ได้เป็นคนเล่นเกม แต่ก็สัมผัสบรรยากาศของหนังที่ต้องการสื่อได้เลย
นอกจากความสนุกสนานของหนังที่ดูง่าย เหมือนโยนลูกอมเข้าปากแล้ว หนังอาจจะสอดแทรกสภาพบางอย่างที่คงไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปได้อย่างง่ายๆยิ่งอนาคตอันใกล้นี้ ก็คือ สภาพสังคมที่ยังคงมีชุมชนแบบสลัมอยู่ ยังมีความแตกต่างระหว่างผู้คน คนจนที่อยู่ในสลัมก็มีเพียงความหวังเดียวหรือหลึกหนึโลกความเป็นจริงได้ก็เพียงแค่เข้าสู่โลกโอเอซิส เพื่อไล่ล่าไข่อีสเตอร์เหมือนตัวเอก หรือคนที่เจ็บปวดจากบริษัทยักษ์ใหญ่ ก็หาหนทางยับยั้งการมุ่งหวังผูกขาดของอีกบริษัทนั้นที่หวังกินรวบคล้ายกับโลกความเป็นจริงยิ่งนัก แม้หนทางนั้นจะเป็นเพียงความหวังเดียวให้มุ่งไปของคนจนก็ตาม ดุจโอเอซิสในทะเลทรายหรือไข่อีสเตอร์ที่มีปีละครั้งเท่านั้น
ในโลกความเป็นจริงเราอาจจะดิ้นรนเหมือนพระเอกที่อยู่ในสลัมหรือต้องแข่งขันไม่มีหยุดพักในโลกเสมือนจริงดั่งที่ทำงานเพื่อรางวัลอะไรก็แล้วแต่ ขอเพียงแค่ให้เรามีที่ให้มิตรภาพงอกเงย มีเพื่อนร่วมเล่นเกม ไม่ต้องกดปุ่มเล่นเกมคนเดียว มีที่สักแห่งหนึ่งที่ได้กลับสู่โลกของเราเองบ้างก็น่าจะเพียงพอแล้วมั้ง
"ที่ตรงนี้ดูช้ากว่า ทั้งสายลมและผู้คน"
คะแนน 8.5/10
ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [
