ยิ้มวันละนิด จิตแจ่มใส, อ่านวันละหน่อย พลอยรื่นรมย์
|
||||
Loving Vincent ความรักในสิ่งที่ทำ ภาพสุดท้ายของแวน โก๊ะ Loving Vincent (2017) "เมื่อแกแก่ตัวลง แกก็จะรู้ว่าชีวิตที่เข้มแข็งก็ล้มลงได้" หลังจากวินเซนต์ แวน โก๊ะ เสียชีวิตไปจากการฆ่าตัวตาย จดหมายฉบับสุดท้ายของเขาที่ส่งไปหาธีโอ น้องชายถูกตีกลับ อาร์มันด์ โรล็อง ลูกชายของบุรุษไปรษณีย์จึงต้องจัดการแทนพ่อที่เป็นเพื่อนกับแวน โก๊ะ นำมันไปส่งให้เอง เขาคิดว่ามันก็แค่จดหมาย แต่พ่อของเขาไม่ได้คิดอย่างนั้น "ถ้ามันเป็นจดหมายที่เกี่ยวกับคนที่พ่อรัก พ่อก็อยากได้มันนะ" ระหว่างทางเพื่อเป้าหมายที่ดูเล็กน้อย เขากลับพบกับเรื่องราวชีวิตของแวน โก๊ะ ที่ผ่านปากทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบเขา ทั้งคนที่รู้จักเขาเพียงผิวเผินและรู้จักถึงความรักในศิลปะและตัวตนของแวนโก๊ะจริงๆ รวมถึงเกิดข้อสงสัยว่าเขาฆ่าตัวตายจริงๆหรอ แล้วยังเข้าใจอีกว่า ทำไมถึงต้องส่งจดหมายฉบับนี้ให้สำเร็จ ............................................................................... หนังที่เรียกได้ว่าอุทิศแก่ศิลปินผู้เงียบเหงาในระหว่างมีชีวิต แต่ดังระเบิดหลังจากเสียชีวิต ส่งต่อความละเมียดละไมผ่านภาพวาดให้ผู้คนทั้งโลกรู้จักอย่าง วินเซนต์ แวน โก๊ะ ที่เกิดจากการใช้เทคนิควาดภาพแบบแวน โก๊ะ ที่เลือกจากภาพต้นฉบับ 66,000 กว่ารูป ผ่านศิลปินกว่า 100 ชีวิต ด้วยความร่วมมือของประเทศอังกฤษและโปแลนด์ ด้วยความที่ใช้เทคนิควาดภาพแบบนี้ในการเล่าเรื่องในปัจจุบันของการเดินทางของตัวละครอย่างอาร์มันด์ ทำให้ดึงผู้ชมอย่างผมเข้าไปสู่ตัวหนังได้อย่างรวดเร็วกับความเคลื่อนไหวของรายละเอียดต่างๆของภาพที่ชวนมองและงดงาม รู้สึกทึ่งในความอัจฉริยะของแวน โก๊ะ ที่มองเห็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆรอบตัวจินตนาการส่งต่อมาให้คนชมศิลปะ จนเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปินในรุ่นต่อๆมา แม้การเล่าเรื่องจะไปเรื่อยๆ มีชวนง่วงบ้าง สลับกับการเล่าเรื่องในอดีตของชีวิตแวน โก๊ะผ่านภาพขาวดำก็ตาม แค่งานภาพก็ถือว่าคุ้มแล้วล่ะกับหนังอินดี้ๆแบบนี้ แต่ที่มันดีขึ้นไปอีกคือเรายังได้รับรู้ชีวิตของศิลปินที่ขายภาพในระหว่างมีชีวิตได้เพียงภาพเดียว ราวกับภาพที่เขาวาดนั้นไม่อยากจากเจ้าของภาพผู้เงียบเหงา ที่ใครๆก็เรียกเขาว่า "Quiet Man" ผู้ที่ไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลยในขณะที่มีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะขายของหรือเป็นผู้ช่วยนักบวช ตามคามคาดหวังของผู้เป็นพ่อและแแม่ แวน โก๊ะ นั้นมีความรักต่อการวาดภาพและการอ่านหนังสือเท่านั้นขาตั้งวาดภาพและผ้าใบนั่นคือชีวิตของเขาที่จะละเลงสี ดึงความสวยงามของธรรมชาติที่เขาเห็นผ่านสายตาอันสามารถเก็บรายละเอียดได้ชนิดที่ไม่มีใครเหมือน คนที่รู้จักเขาเพียงผิวเผินก็มักจะพูดว่า เขาบ้า ไม่น่าคบ เป็นโรคจิต ชอบสร้างความเดือดร้อน วันๆไม่ทำอะไร แต่คนที่ได้สัมผัสกับเขาก็จะเห็นสิ่งที่เรียกความสนใจแม้เขาจะมีจุดด้อยเรื่องมีความสำราญกับผู้หญิงบ้าง แต่ก็มีมุมที่ผู้สังเกตคนเงียบๆอย่างเขาเท่านั้น ถึงจะมองเห็นแง่มุมบางส่วนของชีวิตเขาที่น่าอภิรมย์ และผู้ที่เห็นในสิ่งที่เขารักและเข้าใจ คอยสนับสนุนทั้งด้านการเงินและความเชื่อมั่น นั่นก็คือ ธีโอ น้องชายของเขานั่นเองที่ผลักดันให้เขาวาดภาพแม้จะอายุอานามปาไป 28 ปีแล้วก็ตามที แต่เพียง 8 ปีแห่งโลกศิลปะที่แวนโก๊ะรัก ก็จับความงดงามของสิ่งที่เขาเห็นส่งต่อเป็นสิ่งล้ำค่าให่แก่โลกใบนี้ หนังดำเนินเรื่องคล้ายกับการสืบสวนหาสาเหตุการตายที่แท้จริงผ่านตัวละครอย่าง อาร์มันด์ แต่ตัวละครนึงก็กระตุกความคิดอาร์มันด์อย่างแรงว่า ทำไมสนใจเรื่องความตายของ แวน โก๊ะมากนักเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าเรื่องราวระหว่างเขามีชีวิตนั้นน่าสนใจกว่ากันเยอะ แล้วท้ายที่สุดอาร์มันด์ก็ เข้าใจถึงความรักในสิ่งที่ทำผ่านการส่งจดหมายเหมือนที่แวน โก๊ะ รักในการวาดภาพ นั่นคือ ภารกิจที่พ่อของเขาผู้มีอาชีพบุรุษไปรษณีย์ ต้องทำให้สำเร็จในฐานะหน้าที่บุรุษไปรษณีย์อันเป็นที่รักยิ่งของพ่อเขา เพียงการเดินทางของจดหมายเล็กๆฉบับสุดท้าย แต่มันกลับกลายพาเขาและผู้ชมอย่างเราๆ เปิดผนึกเผยให้เห็นถึงความรักในสิ่งที่ทำของทั้งศิลปินชื่อดังอย่างแวน โก๊ะและพ่อของอาร์มันด์เองนั่นเอง "ฉันอยากให้ภาพวาดของฉันสัมผัสถึงผู้คน แล้วพวกเขาก็จะเอื้อนเอ่ยว่า 'เขารู้สึกดื่มด่ำ รู้สึกละเอียดอ่อน' " ป.ล.หนังอินดี้เรื่องนี้ดูที่โรงหนัง สแตนด์ อโลน อย่าง ลิโด้ นะครับ จะพยายามดูที่โรงแบบนี้ให้มากที่สุด คะแนน 8.0/10 |
สมาชิกหมายเลข 755059
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [?]
Group Blog All Blog
Friends Blog
|
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |