ยิ้มวันละนิด จิตแจ่มใส, อ่านวันละหน่อย พลอยรื่นรมย์
|
||||
Dream Theater คอนเสิร์ตครั้งที่ 3 ในชีวิตต่อจาก Bon Jovi, L'arc~en~ciel Dream Theater Images, Words & Beyond 25th Anniversary Tour Live In Bangkok 27 ก.ย. 2017 @Thunderdome คอนเสิร์ตครั้งที่ 4 ในเมืองไทยทิ้งช่วงจาก คราวก่อน 5 ปี ซึ่งผมยังไม่เคยดูซักครั้ง ตกข่าวบ้างหรือยังไม่ได้มีความอยากดูคอนเสิร์ตมากขนาดนั้นด้วย คราวนี้พอเห็นชื่อคอนเสิร์ตแล้ว Images&Words อัลบั้มที่ดังที่สุดขายดีสุดเป็นที่รู้จักมากที่สุดของพวกเขา (ขายดีสุดของพวกเขาก็แค่ระดับ 5 แสนแผ่นขึ้นแต่ไม่ถึงล้านเอง) ต้องจัดมาเต็มๆแน่ๆ Images & Words อัลบั้มที่เปิดโลกแง้มบานประตูให้ผมรู้จักกับคำว่าดนตรี Progressive ถึงแม้จะเป็นแบบหนักหน่วงอย่าง Progressive Metal หน่อยกับเพื่อนๆสมัยมัธยมขาสั้น ตะโกนโหวกเหวกร้องแต่คำว่า Pull Me Under Pull Me Under (เพื่อนๆร้องกันนะ ก็บอกแล้วว่าผมร็อคเรียบร้อย เน้นฟังอย่างเดียว 55) นอกเหนือจากวงที่ดังสุดๆในยุคนั้นอย่าง Guns N'Roses, Bon Jovi, Metallica, Scorpions ก่อนที่จะมันนำพาผมไปให้รู้จักกับวงในแนวนเพิ่มอย่าง Queensryche, Shadow Gallery แล้วกลับไปต้นธารรากของโปรเกรสซีฟระดับขึ้นหิ้งทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น Pink Floyd, Yes, Genesis, ELP, Rush และวงอื่นๆอีกมากมาย กลับมาที่บรรยากาศก่อนเข้างาน แค่เดินเข้าก็รู้สึกเลยว่าเราดูไม่ค่อยเข้าพวกแฮะ ถือแก้วเบียร์กันเพียบ พ่นควันกันตรึม ....เอาน่า...เราเน้นมาดูอย่างเดียว แต่ละคนก็ดูแบบว่า พี่ถ้าผมเดินเหยียบขาหรือเดินชน ผมขอโทษนะ 555 (แต่จริงๆไม่มีอะไรหรอก สุภาพชนทั้งนั้น) เพลงในช่วงแรกยอมรับเลยว่าไม่รู้จัก เพราะอัลบั้มหลังๆของพวกเขานี่ฟังแค่ครั้งหรือ 2 ครั้ง ไม่มากกว่านั้น ไม่เหมือน Images&Words หรือ Awake ที่ฟังบ่อยไม่ต่ำกว่า 30 รอบแน่ๆ ดังนั้นพอเข้าช่วงที่ร้องเพลงจากอัลบั้ม Images&Words ทั้ง 8 เพลง จึงไม่แปลกที่เสียงคนดูจะสนั่นโดยเฉพาะเพลง Pull Me Under ก็ขนาดช่วงแรกที่ร้องเพลง As I Am ของพวกเขาเอง แล้วแทรกท่อนร้อง Enter Sandman ของ Metallica ท่อนนี้คนดูร้องตามกันได้หมด แต่พอเข้าเพลง As I Am ต่อ เงียบ (นี่คอนเสิร์ต DT นะ ไม่ใช่ Metallica 55) หลังจากผ่านเพลงทั้ง 8 นั้นแล้ว ก็มีอังกอร์เพลงหนึ่งที่ยอดเยี่ยมมาก (ไม่รู้เพลงอะไรแฮะ....A Change Of Seasons นี่เอง) ภาคดนตรีนี่ยอดเยี่ยมมาก เล่นกันแน่นสุดๆ จากที่ผมป่วยเล็กๆ เจอดนตรีที่จัดเต็มมาก เชื้อโรคหายกระจายไปหมดเลย 555 เห็น John Petrucci มือกีตาร์เล่นแล้วสุดยอดมากๆ ไม่แปลกที่ใครๆยกย่อง John Myung มือเบสก็สุดๆไม่แปลกอีกเช่นกันที่ใครๆก็ยกย่องอีกคน Jordan Rudess มือคีย์บอร์ดก็แจ๋ว น่าจะทำให้ลืม Kevin Moore ไปได้ Mike Mangini มือกลองก็กระหน่ำได้สุดมัน แถมขี้เล่นนิดๆ ... ไม่รู้ว่าตอน Mike Portnoy แสดงสดเป็นยังไง เพราะไม่ได้ดู 3 ครั้งก่อนหน้านี้ มีเพียงแค่ James Labrie นักร้องนำ (ตัวใหญ่หนากว่าที่คาดแฮะ) ที่เวลาร้องภาคร็อคๆหนักๆนี่เอาอยู่ แต่พอต้องไต่เสียงสูงหรือเวลาร้องเพลงช้าๆ มันไต่ขึ้นสูงไม่ไหวแล้วและพอดนตรีโซโล่ พี่เจมส์ของเราก็จะดื่มน้ำและกลับเข้าหลังเวทีบ่อยๆ ไม่ได้ไหลตามอารมณ์กับวงเล่นกับคนดูเหมือนวงร็อคทั่วๆไป ถือเป็นคอนเสิร์ตที่ประทับใจเลยทีเดียว เห็นพี่ชายบอก น้าหมู คาไลโดสโคป นั่งอยู่ข้างหน้าด้วย แต่ข้างๆพวกผมนี่สิ พี่จะพ่นควันสโม๊กจากบุหรี่ไฟฟ้าทำไมเนี่ย บนเวทียังไม่มีควันสโม๊กเลย เฮ้อ! ครั้งแรก https://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/01/C4057975/C4057975.htmlhttps://www.example.com/Link0 ครั้งที่ 2 https://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2008/01/D6264329/D6264329.htmlhttps://www.example.com/Link1 ครั้งที่ 3 https://www.guitarthai.com/webboard/question.asp?QID=335622https://www.example.com/Link2 |
สมาชิกหมายเลข 755059
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [?]
Group Blog All Blog Friends Blog
|
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |