Bloggang.com : weblog for you and your gang
ห่างหายการอัพบล็อคไปนาน แต่สัญญาว่าจะพยายามแวะมาบ่อยๆเด้อค่ะ
เมื่อคนที่เรารักจากไป....โดยไม่ได้ลา
เมื่อประมาณ ..18 ปีที่แล้ว วัชเสียคุณแม่โดยไม่ได้บอกลาแม้แต่คำเดียว
สาเหตุเพราะ มีชายคนหนึ่งมาพรากแม่ไป อ่านแล้วอาจเศร้านะค่ะ
แต่ลองอ่านดูนะค่ะ เพราะมันคือเรื่องจริงที่วัชเอง.......คิดอยู่นานว่าจะ
เขียนดีมั้ย และสุดท้ายก็เริ่มเขียนมันดีกว่า เนอะๆๆ
ตอนนั้นวัชเองอายุ 15 ปี คืนก่อนวันที่ม่าม้าวัชจะจากไป เหมือนเขามาลา
เพราะตอนนั้นวัชนั่งทำงานส่งครูอยู่เป็นงานฝีมือก็ดึกใช้ได้อยู่
ม่าม้าเดินเขามาที่ห้อง ซึ่งแสงไฟในห้องมันมีแค่ ตรงโต๊ะเขียนแบบ
ที่วัชทำงานอยู่ แต่พอวัชเงยหน้าไปมองหน้าม่าม้า ก็เห็นหน้าเค้าซีดๆ
แบบว่าขาวมาก ซึ่งปกติแม่วัชจะไม่ท่าแป้งที่หน้าเลย ตอนนั้นวัชเองก็
กำลังเพลินกับงาน พอเห็นหน้าเค้าก็ตกใจเหมือนกันแต่ไม่คิดอะไร
คืนนั้นวัชเองเข้านอนดึกอยู่ เที่ยงคืนมั้งที่ม่าม้าเข้ามาถามว่า
" ยังไม่นอนเรอ " วัชบอกว่าต้อง " ทำงานให้เสร็จอะ "
ตอนเช้าของวันที่ 22 พฤศจิกายน 2534 วัชก็ไขกุญแจออกจากบ้าน
ก้าวแรกพอเดินออกมาสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวคือ หัวใจมันเริ่มเต้นแรงมากขึ้นๆ
โดยไม่รู้สาเหตุ และเต้นทั้งวัน ทำให้วันนั้นทั้งวันไม่คุยกับใครเลย
เพื่อนก็แปลกใจ พอเลิกเรียนวัชก็ชวนเพื่อนไปซื้อของแถวบ้านเพราะเห็น
ว่ามันถูก แต่พอเดินมา.......เห็นประตูบ้านปิดซึ่งบ้านวัชเปิดร้านถ่ายรูป
อยู่ติดถนนใหญ่ (วัชมีบ้านสองหลังค่ะ) จากหัวใจที่เต้นแรงมาทั้งวัน
มันหยุดโดยบัดดล
สิ่งแรกที่คิด เฮ้ย..!!!! แม่เราเพื่อนก็ตกใจได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรมั้ง
พอเราเดินไปถึงก็เข้าร้านไม่ได้เพราะ ตั้งแต่เกิดมา 15 ปีร้านเราไม่เคย
ปิดร้านเลยโดยไม่มีสาเหตุ ร้านค้าที่อยู่ข้างบ้านบอกว่าแม่ล้ม
ตอนนี้อยู่ รพ.แล้วแต่เราเด็กมากไม่รู้ทำไงเลยต้องนั่งรอพี่ๆที่ร้านข้างบ้าน
พอสักพักพี่ชายเรามา ก็พากันไปรพ. ที่แม่รักษาตัวอยู่ไม่ไกลนัก
ไปถึงก็มารู้ว่า ม่าม้าโดนจี้ รึง่ายๆขโมยเข้ามาปล้นที่บ้าน แล้วเอาไม้หน้า
สามที่เค้าเตรียมมาด้วย เอามาตีแม่เรา ( พักไว้ก่อนมาเรื่องอาการแม่
ก่อน) พอหมออนุญาต ให้เข้าเยี่ยมได้ ม่าม้านอนอยู่ในห้อง ICU
สิ่งที่เราเห็นคือ หมอนเต็มไปด้วยเลือด มีผ้าพันที่ศรีษะที่ชุ่มไปด้วยเลือด
เราเดินไปที่ข้างเตียงแล้วก็ร้องไห้ แล้วเราก็บอกว่า " ม่าม้าต้องหายนะ
พรุ่งนี้กลับบ้านกัน " เราโกหกตัวเอง เผื่อที่อยากจะได้เจอกับแม่อีกครั้ง
แต่แม่เราก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหว นอนทนเจ็บได้แค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้น
ก็จากเราไป " เราเลยไม่ได้แม้แต่บอกลา รึกอดแม่เราเลย "
แม่เราถูกทำลาย ถือเป็นคดีอาชญากรรม ศพจึกถูกส่งไปชันสูตรที่
รพ.ตำรวจ ผลการผ่าศพหมอบอกว่า
แม่เราถูกตีด้วยของแข็ง เข้าที่ทัดดอกไม้ 3 ครั้ง ทำให้เลือดออกในสมอง
เค้าพรากแม่เราไป ด้วยเวลาไม่กี่นาที และสิ่งที่เขาทำมันทำให้คนข้างหลัง
แทบล้มทั้งยืน แต่สิ่งที่เขาเอาไปได้คือ สร้อยข้อมือหนัก 2 บาท
สร้อยคอหนัก 3 บาท แค่นั้นเองที่เขาเอาไปโดยไม่แตะต้องของในร้านเลย
แต่ที่ครอบครัวเราได้รับคือเราเสียแม่ ผู้หญิงที่เก่งที่สุดสำหรับเรา
......มาถึงตรงนี้อยากรู้แล้วใช่มั้ยค่ะว่าจับตัวเค้าได้มั้ย ความจริงเกือบจะ
ไม่ได้หวังว่าจะจับได้ เพราะวันเกิดเหตุแม่อยู่ร้านคนเดียว พ่อเราก็ไม่อยู่
ลูกๆก็ไปเรียนกันหมด เลยไม่มีใครเห็นหน้าโจร
แต่เวรกรรมมีจริงค่ะ หลังจากนั้นครึ่งปี เค้าก็ถูกจับ อันนี้ขอไม่บอกแล้ว
กันนะค่ะว่าถูกจับด้วยเหตุใด เพราะตอนนี้วัชว่าเขาเองก็อาจถูกอภัยโทษ
ออกมาแล้วด้วยซ้ำ เพราะป๊าวัชเขาไม่ได้ฟ้องร้องรึจะอะไรก็แล้ว
....วัชคิดว่าป๊าคงคิดว่ายังไงคนก็ตายไปแล้ว เพราะตั้งแต่เกิดเรื่อง
วัชไม่เคยเห็นป๊า พูดรึด่าว่าคนที่ทำให้แม่เราตาย แต่แอบเห็นเค้านอน
ร้องไห้ อ่านมาถึงตรงนี้ อย่าเศร้าไปเลยนะค่ะ ( เอะรึไม่เศร้าเลย 555 )
เพราะตั้งแต่ตอนนั้นวัชเองก็เข้าใจชีวิตมากขึ้น ยอมรับค่ะว่านอนร้องไห้
อยู่หลายเดือนถ้าจำไม่ผิด สุดท้ายคิดได้ว่า
.........คนเรามีเวรกรรมกันทุกคนไม่เจอวันนี้วันหน้าก็ต้องเจอ
เพื่อนๆวัชหลายคนพอทราบเรื่องบอกว่า ถ้าเป็นฉัน..ฉันคงอยู่ไม่ได้
แต่วัชไม่ได้คิดแบบนั้น วัชกลับคิดว่า แค่เราเจอคำว่า.........( 0^ 0 )
เสียใจ , ลำบาก , เศร้า , ทุกข์ใจ ก่อนคนอื่นก็เท่านั้นเอง
และทุกวันนี้ก็ยังคงคิดแบบนี้อยู่ ถึงแม้ว่าเวลามันจะผ่านไป 18 ปีแล้วก็ตาม
ม่าม้าของฉันแค่ไปรอฉันบนสวรรค์เพื่อรอให้ ฉันไปนอนหนุนตักอุ่นๆมีคน
มาลูบหัวตอนนอน.....แล้วถ้าวันนั้นมีจริงฉันอยาก กอดแม่ฉันให้แน่นที่สุด
เท่าที่ลูกคนนี้จะกอดได้สุดแรง แถมหอมให้อีกฟอดใหญ่
รักม่าม้านะ....คิดถึงมากด้วย
Create Date : 05 มิถุนายน 2552
Last Update : 21 มิถุนายน 2552 2:07:12 น.
6 comments
Counter : 870 Pageviews.
Share
Tweet
คุณแม่ท่านได้พักผ่อนแล้ว
แต่เรายังคงต้องเดินทางและสู้ต่อไป
...
...ตะวันเชื่อเรื่องเวรกรรมว่ามีจริง...ผู้ก่อกรรมต้องได้รับอย่างแน่นอน
...
วันนี้บล็อกของคุณวัชสวยมากๆ เลยค่ะ
รักษาสุขภาพ...พักผ่อนให้เพียงพอนะคะ
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างเอ่ย...ดีขึ้นบ้างมั๊ยคะ
โดย:
ตะวันเจ้าขา
วันที่: 16 มิถุนายน 2552 เวลา:10:31:20 น.
คุณวัชเป็นอย่างไรบ้างคะ
แวะส่งข่าวกันบ้าง...(สั้นๆ ก็พอ)
ด้วยความห่วงใย
โดย:
ตะวันเจ้าขา
วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:13:35:23 น.
สวัสดีค่ะคุณวัช อ่าบทความของคุณวัชแล้วน้ำตาไหลเลย ไม่รู้จะพูดว่ายังไงดีค่ะ.....แวะมาเยี่ยมในวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ
โดย:
ดรสา
วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:8:49:45 น.
สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะคุณวัช
ตะวันไม่เคยรู้สึกว่าต้องทนอ่านเรื่องของคุณวัช (และเพื่อนๆ ในบล็อก) เลยค่ะ
ช่วงไหนที่หายไปหลายวันติดๆ กัน
กลับเกิดคำถามในใจทุกครั้งว่า "สบายดีไหมหนอ"
...
แอบรอชิมไอติมลิ้นจี่อยู่นะคะ
ใกล้จะลงบล็อกหรือยังเอ่ย
ตอนนี้ลิ้นจี่กำลังเต็มตลาดเลย
โดย:
ตะวันเจ้าขา
วันที่: 21 มิถุนายน 2552 เวลา:19:12:21 น.
แงๆๆ หมูจะเอาไอติมลิ้นจี่อ่าคุณวัช
โดย:
ตะวันเจ้าขา
วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:0:03:39 น.
อ่านแล้วไม่รู้จะเมนท์ยังงัยเลยวัช เอาเป็นว่าเสียใจด้วยกับเรื่องที่ผ่านมานะจ๊ะ สู้ๆ จ้า
โดย:
ยัยลูกหมู
วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:16:24:15 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
huh
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ปล. ไม่ได้เข้าพันทิพแล้วนะคะมีอะไรแอทเฟสบุ๊คนะคะ ขอโทษด้วย
หรืออีเมล์มาได้คะ
กว่าจะเจอ..แม่เนื้อนวล
สมาชิกใหม่ของบ้าน
รู้มั้ยว่าใครหย่าย....
แฟชั่นรับลมหนาว
ไปเขาคิชกูฎ
Color Codes ป้ามด
: คนที่มามุงดู
Group Blog
เรื่องเล่าจอมซน
ปัญหาและสุขภาพของเจ้าเหมียว
ร้อยเรื่องพันคำ
บันทึกจากใจ
ขนม...นมเนย
เย็บๆ...ปักๆ..เป็นมั้ยเนี่ย
กิจกรรมประกวดทำอาหาร \\\"Dinner for two\\\" ต้มยำปลาทูสดแบบพอเพียง
เรื่องบ้าน ๆ ของคนอยากมีบ้าน
ฟรีเลนซ์อยากมีบ้าน
บ้านเราบ้า่นฉันบ้านเธอ
นับหนึ่งเริ่มซ่อมบ้าน
มิถุนายน 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
5 มิถุนายน 2552
เมื่อคนที่เรารักจากไป....โดยไม่ได้ลา
All Blogs
พื่นที่ของฉัน
รายงานตัวจ้า
เมื่อคนที่เรารักจากไป....โดยไม่ได้ลา
Friends' blogs
คริสตอลสีชมพู
ปูขาเก เซมารู
ผ้าไหมไทย
ยัยลูกหมู
คุณลูกแมว
ลูกสน
ตาอ้วนชวนคุย
monkey_bone
แม่สลิ่ม
Peter en Jeab
petunia lover
Regenbogen ^_^
maymade
Triny
its_gemmi
Beebie
p.panda
ดอกหญ้าเมืองเลย
lozocat
Jekyll and Hyde
tiara
tarapiw
anchesa
kittyob
น้องเฟอร์บี้
One LoVe Family
รำเพย
ส้มแช่อิ่ม
no filling
ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
นวลกนก
ญามี่
thaispicy
เนยสีฟ้า
maew_kk
thattron
Sweety-around-the-world
เด็กหัดเดิน
klakung
หลั่มหมั่นเหม่ง
Opey
มาเรีย ณ ไกลบ้าน
Cookie Nim
Pep@Si
madam_ozzy
รักแม่นะคะ
beatquilt
แทนเธอ
pattylala
fabricroom2009
Tipsao
yorky
addsiripun
Quel
Pink Studio
chef umim
KOok_k
quiltmom
dailydelicious
pastelpiebald
blog..ชั้นเอง
vanillaorchid
Quilting @ here
rinlovequilt
pandanana
joysewing
jipjip
caramelparty
nuan-nang
KungGuenter
mamajudo
3girl
CANNOU
quiltsecret
farasskyandsnowpink
littleboy-littlegirl
ชานไม้ชายเขา
redclick
matabamania
love_anakin
:: เมเม๊ ลิทึม
nature-delight
น้องปลาดาว
tantan&pp
tata-tatam
sushiboy69
สีไม้น้ำ
เนเวอร์แลนด์
108idea
ปรารถนา
~ Cerulean Blue ~
chopchop
a-riya
ป้าหนูจารุ
pupesosweet
coffeebake
phoebe
febie
rodtao
jjbd
ppong
home-baking
J-Nap
noonong
reindear5
CandyBee
rasinee
Tristy
Sweet_pills
gondola
หญิงแม่
justrelax
anadiar
โกโก้คุง**
meaw1158
450d
jena_naam
poncho
dangerous-aunt
Khunmai studio
บ่งบ๊ง
adrenalinerush
tabtimsiam
Webmaster - BlogGang
[Add huh's blog to your web]
Links
blog สอนเย็บผ้า
งานผ้าจีน
งานผ้าดีๆ
index งานฝีมือ
freequiltpatterns
freepattern
สูตรอาหารฝรั่ง
แต่งบ้าน
decor-home
pink งานควิลท์
รับเหมาตกแต่ง
งานไม้และอุปกรณ์
DIY homes
intructtabel
DIY chaina
DIY Gallery by Wilma
DIY
P.S. I made this
how joyful
สอนทำเทคนิคเค้กต่างๆ
แม่เจเจ
คุณวรรณ อุปกรณ์เค้กต่างๆ
free pattern
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
คุณแม่ท่านได้พักผ่อนแล้ว
แต่เรายังคงต้องเดินทางและสู้ต่อไป
...
...ตะวันเชื่อเรื่องเวรกรรมว่ามีจริง...ผู้ก่อกรรมต้องได้รับอย่างแน่นอน
...
วันนี้บล็อกของคุณวัชสวยมากๆ เลยค่ะ
รักษาสุขภาพ...พักผ่อนให้เพียงพอนะคะ
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างเอ่ย...ดีขึ้นบ้างมั๊ยคะ