ด้วยความตั้งใจที่หาข้อมูลการเที่ยวแม่กลองมานานแสนนาน มาวันนี้ได้เดินตามลอย
ที่ใครหลายคนไปมา คือบ้านคุณเกล้า
แต่พอไปถึงก็จะเรียกว่า “ ลุงเกล้า “

...... วัชเองมี concept ว่าอยากไปสัมผัสกับชีวิตของชาวบ้านจริงๆ เพราะตั้งแต่หาข้อมูลใน
พันทิปทุกข้อความที่โพส ถึงลุงเกล้าทำให้อยากไปสัมผัสกับสิ่งต่างๆที่คนเหล่านั้นบอกเล่ามา ว่ามันจริงรึป่าว
วัชตัดสินใจโทรไปบ้านลุงเกล้า เมื่อวันที่ 19 ธันวา
แล้วถามข้อมูลเบ็ดเสร็จโอนเงินไปวันที่ 22 ธันวา
จำนวน 600 บาท เราไปกับคุณสามี แค่ 2 คน
แล้วเราก็เดินทางออกจาก กรุงเทพเช้าวันที่ 25 ธันวา
ไปขึ้นรถตู้ที่อนุเสาวรีย์ชัย ค่ารถก็คนละ70 บาท
รถใหม่นั่งสบาย แต่เราโชคร้ายได้นั่งหลังสุดเลยเมื่อยสุดๆ
ใช่เวลาเดินทาง 1 ชม. พอดีไม่ขาดไม่เกิน
......เราว่าเหมาะมากกับการท่องเที่ยวที่ไม่ต้อง เดินทางใกล้แค่เปลี่ยนบรรยากาศให้ชีวตอีกนิดเท่านั้นเอง
ถ้าใครไม่มีรถลุงเกล้ามีสามล้อที่ซี้กันอยู่ 2 คัน
พี่เป็ด 083-155-1401 , พี่บาส 087-792-8759
(ขอบอกบริการดีมากโทรเรียกได้ตลอด )
ว่ากันต่อดีกว่า ---- เราไปถึงบ้านลุงเกล้าก็เกือบ 11โมง
เอาของไปไว้ที่พัก แล้วก็ออกมาเที่ยว
แต่ก่อนอื่นเราก็ ไปเติมกำลังที่ครัวอุไร
(ดูจากคนที่เคยไปโพสเอาไว้ )
ซึ่งอยู่แถวๆบ้านคุณลุงเมนูที่สั่งไป คือ



หอยหลอดผัดฉ่า



เนื้อปูผัดผงกะหรี่ จานใหญ่มาก



น้ำพริกไข่ปู รสจัดจ่าน

ขอบอกเยอะมากๆๆเพราะทานไม่หมดเลย แต่อร่อยสุดๆ
ลองดูนะค่ะอาหารก็ไม่แพงมาก
สำหรับการกินที่เป็นรสชาด ของคนพื้นที่บรรยากาศติดแม่น้ำแม่กลองค่ะ ครัวแม่อุไร ค่ะ
เป็นครัวเล็กๆแต่คุณภาพเกินขนาด๐๐๐๐

เราลืมบอกไปว่า ตอนแรกกะว่าจะไปพักแค่คืนเดียว.....แต่พอคุณสามีไปเห็นบ้านลุงเกล้า
แกบอกเราคำแรกว่า “น่าอยู่ดีนะ อยากอยู่ต่ออีกคืนเนอะ” ทั้งๆที่ยังไม่ได้นอนเลย แต่พอเรา
ได้ยินก็เลยเดินไปบอกคุณลุงว่าถ้าวันศุกร์อยู่ต่ออีกคืนจะได้มั้ย โชคดีที่ยังว่างเลยได้พักอีกคืน
.......จากนั้นพี่เป็ดสุดหล่อ ( หล่อจริงๆนะ ) ก็พาไปเที่ยวตามใจเราที่อยากไป พอดีคุณสามี
อยากไปแต่วัดเราเองก็ไม่ขัดศัทธา งานนี้เลยไปแต่วัดอย่างเดียว
เน้นทำบุญอย่างเดียว เอารูปที่เราไปแวะไหว้มาฝาก

แล้วก็มาที่วัดบางกุ้ง
ที่วัดนี้ก็จะมีโบสถ์ที่มีต้นโพธิ์ปรกคุ้มทั้งโบสถ์
คิดว่าหลายคนคงเคยแห็นเลย
ไม่ได้เอารูปมาลง แต่เราว่านี้เด็ดกว่า พี่เป็ดแนะนำให้เรากับแฟน
กินไอติมลุงพร เป็นไอติมกะทิขอบอกกะทิแท้ๆหวานมันอร่อยมาก




คนเสื้อลายคือลูกชายคุณลุงค่ะ
แกบอกว่าแยกกันขายเป็น 2 สองสาขา ช่วงตอน 5 โมงเย็นทุกวันเสาร์-อาทิตย์ จะขายที่หน้าวัดบางกุ้ง ค่ะ
ถ้าใส่ถ้วยโฟมธรรมดา 10 บาท ใส่เรือ 20 บาท
มีร่มให้ด้วย ได้เรือกลับบ้านไปเลย เอารูปเรือมาฝาก แต่ต้องรีบถ่าย
เพราะละลายไวมาก ๆ เลยได้ภาพที่ไม่ชัดเท่าที่ควร



ขอย้ำนะค่ะว่าของลุงแกอร่อยจริงๆ
มีนามบัตรมาให้ด้วย
ถ้าใครไปแล้วไม่เจอลอง โทรถามแกก็ได้ค่ะว่า
แกจอดขายแถวไหน อันนั้ต้องขอบคุณคนพื้นที่อย่าง
พี่เป็ดที่แนะนำให้เราได้ชิมของอร่อย
แถมไอเดียถ้วยเรือมีร่มปักนี้
เป็นไอเดียที่แกกับลูกชายแกช่วยกันคิดเรื่องการขาย
แกบอกว่าทำหนีพวกที่ชอบเลียนแบบ วัชเลยถามแกว่า
แล้วถ้าเขาทำตามอีกละ แกก็บอกว่าก็เปลี่ยนแบบอีกสิ
เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เรือสั่งทำเป็นโลโก้แกเลยนะ
๐๐๐ เออ ความคิดดียังไงช่วยอุดหนุนแกเยอะๆนะค่ะ
หนับหนุน ๐๐๐



วันแรกเราไปเที่ยวมาแค่ 4 วัด เพราะว่าไม่ได้ไป
โบสถ์แม่พระ แล้วก็อุทยาน ร2 บ้านแมวไทย
อีกเยอะเลย เพราไม่เน้นเที่ยวมากอย่างที่บอก
กลับมาก็มานอนเล่นที่บ้านพัก
ช่วงเย็นคุณลุงก็ให้พี่ตี๋ (ลูกเขย ) ทำกับข้าวให้เราสองคนกิน
ก็ไม่มากไม่มาย ตั้ง 4-5 อย่าง แหนะ
แล้วน้องใบเฟริน์ก็มาสอนเราย่างหอยเชลล์กันหน้ามันไปเลย









ก่อนเดินตลาด เราให้พี่เป็ดพาไปที่อัมพวา-ชัยพัฒนา
ที่สมเด็จพระเทพ ฯ ท่านไปเปิดงานเมื่อไม่กี่วันก่อนเราไป
ร้านรวงก็น่าเข้าดี อนุรักษ์แบบไทยเดิมเป็นลานกว้าง
มีร้านขายของทั้งเป็นซุ้ม
และเป็นห้อง ราคาของก็อย่างว่านักท่องพอจ่ายได้
พอดีเราไปแวะซื้อเข้มกลัดให้เพื่อนเราที่เป็นฝรั่ง
.....เจอร้านพี่คนนี้เขานั่งเขียนงานอยุ๋
ก็แวะดูและอุดหนุนพี่เขามาหนึ่งชิ้น ร้านพี่เขาเป็นซุ้ม
ถ้าเดินจากด้านหน้าเข้ามาก็จะอยู่ขวามือ
อยู่หน้าร้านที่ขายของเหมือนของแกแต่เป็นห้อง
ส่วนของพี่เขาเป็นซุ้มรถเข็นสาเหตุที่ต้องบอกระเอียดก็เพราะว่า
พี่เขาเป็นคนน่ารักดี จริงใจถามอะไรตอบหมดไม่หวงวิชาอะไร
ทำยังไงบอกหมด แกบอกว่าแกเคยเป็นคนไม่รู้แล้วไปถามคนอื่น
แล้วเจอคนงกวิชา แกเลยไม่ชอบ
ตอนนี้มีวิชาแล้วเลยอยากบอกคนอื่นมั้ง ไงละเจ๋งมะละ
ไงถ้าผ่านไปแวะไปคุยกับแกได้นะ
เราว่าไม่ซื้อแต่แค่สนใจในงานเขาก็ภูมิใจแล้ว ๐๐๐๐๐

ณ. อัมพวา เมืองเล็กๆที่มีสีสรรมากมาย



























ดูรูปกันตาฉ่ำไปเลย นี้แค่บ้างส่วนที่วัชคัดมา
เพราะถ่ายมาเยอะมาก
อีกอย่างคิดว่าบ้างสถานที่ ถ้าใครไปก็คงต้องไปถ่าย
วัชเลยไม่อยากเอามาลงซ้ำ

ไปดูบรรยากาศบ้านลุงเกล้ากันดีกว่า ตอนเช้าอากาศดีมั๊ก ๆมาก
ไปดูกันเลย





สะพานท่าน้ำนี้ เป็นแรงดลใจที่ทำให้เราอยากไปเห็นของจริง
เพราะใครไปก็ต้องถ่ายเอาไว้



อีกมุมในตอนกลางคืน ซึ่งลุงเกล้าเดินจุดเทียนเล่มน้อยๆ
เองกับมือ ถึงแม้จะไม่หรูหรา
แต่มันงดงามในใจเราซะเหลือเกิน





เจ้าแบร์ ลูกน้องลุงเกล้า เป็นทั้งพนักงานต้อนรับและยังเป็นเพื่อนมานอน
เฝ้าหน้าบ้านพัก ให้เราอุ่นใจ คืนแรกเจ้าแบร์มานั่งเกาแกร๊กๆ
ที่หน้าห้องพักตอนแรกตกใจนึกว่า
๐๐๐๐ มองอีกทีเจ้าแบร์นี้เอง



บรรดาน้องๆของเจ้าแบร์ ขี้โวยวายหน้าดู (เห่าเก่งมาก)











เดี๋ยวมาต่อภาค 2 ไม่ไหวละ ทำทั้งวันเมื่อยละ

กลับมาแย้ว แอบหนี้ไปเที่ยวมา 2 วัน ต่อกันดีกว่า



เจ้าปังคุง ค่างแว่นกับสามีอีฉันฮะ
ใครอยากเจอต้องให้ลุงเกล้วพาไป
อันนี้ไปแบบไม่ได้ตั้งใจเจอ แต่เขาอยู๋ที่นั้นอยู่แล้ว
เลยได้เล่นกับเขา
อุ๊ย๐๐๐๐ เยอะไปแล้วเดี๋ยวรู้หมดอยู่ไหน



ตอนที่ไป ลุงเกล้ากำลังให้ช่างมาสร้างบ้านพักเพิ่มอีกหลัง
เลยถามลุงว่า อย่างนี้ถ้าใครมาอยู๋หลังใหม่
ค่าทีพักเพิ่มราคามั๊ยค่ะ
แกตอบอย่างไม่คิดเลยว่า "ไม่หรอกหนูจะไปคิดอะไร
เหมือนญาติมาเที่ยวบ้านแหละ ไม่อยากไปเอาเปรียบเขา
แค่เขามาก็เหมือนมีเพื่อนมาแรกเปลี่ยนความคิดกัน "
เราฟังงี้.... รู้เลยว่าลุงเป็นคนดีมาก
อยากแอบบอกว่าถ้าใครได้ไปอยู่บ้านนี้โชคดีมากเลยนะ
เพราะเห็นลุงเขาบอกว่าช่างฝีมือดี
คิดว่าบ้านหน้าจะสวยงามน่าอยู่เชียว ลองไปกันดูนะ



นี้ก็รูปลุงเกล้ายืนอยู่หน้าบ้านตัวเอง เราชอบบ้านลุงเกล้านะบ้านแกเป็นเรือนไทยโบราณ เก่าแล้วแกบอกว่าอายุประมาณ 100 กว่าปี
เพราะตั้งแต่รุ่นพ่อของป้าเล็ก ( เป็นบ้านของแฟนลุงเกล้าค่ะ )
ข้างในบ้านของเยอะ เป็นของใช้ส่วนตัวและที่หลับที่นอนของแขกที่แกเอาไว้จัดห้องให้แขก แต่เราก็รู้สึกถึงความอบอุ่น ที่บ้านนี้มีให้เรา



นี้ก็สมาชิกน้อยๆอีกมากมาย ที่พอจะแอบถ่ายมาให้ดูกัน เจ้าตัวสีน้ำตาลเข้มชื่อ เจ้าหมูอ้วน น้องใบเฟริน์ เป็นคนตั้งชื่อให้ สมชื่อเลยละ





ส่วนนี้เป็นภาพวาดที่เรา
ใช้เวลาตอนที่ไปพักบ้านลุงวาดให้แก
ตอนแรกจะเอาเก็บไว้เอง
แต่นึกอีกทีให้ลุงเอาไว้เป็นที่ระลึกดีกว่า
เผื่อแกจะได้เอาไว้ติดบ้านดูเล่น
จริงๆเราวากรูปเดียวแต่น้องใบเฟริน์
มาทำตัวน่ารักอ้อนให้เราวาดรูปให้หน่อย
เลยอะ วาดให้ก็ได้ แต่ไม่เหมือนเท่าไร
เพราะไม่ได้วาดมานานมาก 18 ปีได้มั้ง

ท้ายนี้อยากจะบอกว่าใครที่อยากสัมผัสชีวิต ติดดิน ไม่มีแอร์
เครื่องทำน้ำอุ่น คีย์การ์ด พนักงานต้อนรับสวยๆ
ที่นี้ไม่ค่ะ มีแต่บ้านสวนมีแม่น้ำแม่กลองไหลผ่าน
มีเพื่อนสี่ขาที่แสนน่ารัก
มีนาฬิกาปลุกเสียงนกร้องจากนอกห้องทุกเช้า
มีแสงอ่อนๆจากก้นหิ่งห้อย บนต้นลำพูในสวน
ไม่ต้องเสียเงินจ้างเรือเครื่อง
ที่เสียงดังรบกวนชาวบ้าน แค่ยืนอยู่หน้าห้องก็เห็นแล้ว
แถมฟลุ๊กๆอาจได้สัมผัสตัวจริงเสียงจริงของมันด้วย
ตามด้วยการกินกับข้าว
ที่เป็นต้นตำหรับ ของชาวบ้านจริงๆ
สิ่งที่ท่านจะได้คือ
ความจริงใจจากที่นี้
การไม่เอาเปรียบของครอบครัวลุง
อยู่กับธรรมชาติจริงๆ ไม่ติดแอร์ ( เพราะเย็นอยู่แล้ว )
ตามด้วยความรู้มากมาย ที่ลุงพร้อมจะบอกเล่าให้ฟัง

เบอร์ติดต่อ ที่บ้าน 034-718-239 , 089-412-7249 ,089-913-4452

ถ้าใครไม่มีรถก็บอกลุงได้ลุงมีเบอร์รถสามล้อรับจ้างค่ะ