ซอกสมุด By เจหวาน ซอกสมุด ผู้แต่ง: เจหวาน สำนักพิมพ์: a book เรื่องนี้ยืมมาจากโครงการปล้นกันอ่าน เอ้ย! ปันกันอ่าน ของคุณยาคูลท์ค่ะเนื่องจากเจ้าแก้วไม่มีหนังสือไปแลก แต่ดุ่ยๆ ไปยืมเอาเฉยๆ อย่างนั้นเลยรู้สึกประหนึ่งปล้นมา อ่านชัดๆ เมื่อแรกที่อ่านรีวิวจากบล็อคคุณยาคูลท์ แต่คงเพราะ ไม่ได้ดูหัว สนพ.จึงคิดว่าเป็นงานแปลต่างประเทศ เพราะเห็นว่าตัวเจ้าของแมวชื่อ "จุง" ในใจนั้นคิดว่า คงเป็นญี่ปุ่นหรือเกาหลีแน่ๆ เลย เพราะนักเขียนไทย ไม่ค่อยเขียนแนวประชดเสียดสี (หรือเจ้าแก้วไม่ค่อยเจอ กันนะ)ปกติชอบงานเสียดสีหน่อยๆ อาร์ตนิดๆ (แต่ยังต้อง อยู่ในเกณฑ์มนุษย์ที่ไม่ต้องเป็นนักศิลปะอ่านรู้เรื่องน่ะค่ะ) จึงขอยืมมาอ่าน พลิกๆ ดูเห็นตัวหนังสือไม่เยอะ น่าจะอ่านสบายๆ ไม่ต้อง ตั้งใจนักแต่นั่นเป็นความเข้าใจผิดมหันต์ หนังสือเล่มนี้ กรุณาอ่านแล้วคิดตามไปด้วย วันแรกที่อ่านนั้นเจ้าแก้ว เพิ่งเสร็จจากงาน รู้สึกเหนื่อยมากอยากอ่านหนังสือ เพื่อพักผ่อน และด้วยความที่หนังสือเล่มที่ผิดความ คาดหมายอ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยเลยพาล นี่ต้องเป็นอาร์ต ใช่ไหม? ถึงจะอ่านแล้วปลาบปลื้มชื่นชม เมื่อพลิกกลับมา ที่หน้าปกเห็นยี่ห้อ A Book ในเครือ A day เจ้าแก้วแทบจะร้องกรี๊ด แล้วอุทานออกมาว่า "แหงะ! ว่าละ!!" ก็หนังสือ A day เป็นหนังสือ 1 วัน พอวันพรุ่งนี้ก็เปลี่ยน เรื่องพูดแล้วนึกอยากจะเล่าเรื่องอะไรก็เล่า สไตล์เป็นเช่นนั้น อยู่แล้วตั้งแต่ตัว สนพ.แล้วจะเอาอะไรกับซอกสมุดเล่า ซอกสมุดเป็นสไตล์ A day อย่างเต็มขั้นอาร์ตจ๋า นึกอยากเล่า อะไรก็เล่า นึกอยากพูดอะไรก็พูด ไม่มีที่มาที่ไปประชด ประชันเสียอย่างนั้นจนโลกไม่สวยงามเลย ราวกับว่า คนเขียนคงไม่เคยเห็นโลกในมุมสว่างไสวสุกสกาวบ้าง... และด้วยมันผิดความคาดหวังที่มีมาแต่แรก ไม่คิดว่า จะเจอหนังสืออาร์ตเข้ากระดูก เลยออกจะหงุดหงิด และผิดหวัง ถึงวางลงเลิกอ่าน ก่อนจะหยิบมาอ่านอีกครั้ง ก็ผ่านไป 3 วัน หนนี้อ่านตอนว่างๆ อารมณ์ดีไม่ได้เหนื่อย มาจากไหน และรู้ตัวล่วงหน้าจึงไม่ได้คาดหวังและเมื่อไม่ได้ คาดหวังจึงไม่พบกับความผิดหวัง หรือจะเรียกว่าปรับตัว ได้แล้วก็เป็นได้ หนนี้เจ้าแก้วรู้สึกว่าหนังสือตลกดีค่ะ อ่านแล้วหัวเราะ อิ๊ อิ๊ ไปกับความช่างประชด ประชันของคนเขียน โดยเฉพาะเรื่องหนุ่มพนักงาน บริษัทในชุดกุ้งเทมปุระ เปรียบเทียบไปถึงอีโก้ที่พองตัว เหมือนเทมปุระเลย เรื่องราวในหนังสือมันเริ่มต้นที่แมวดำตัวหนึ่ง มันเป็น แมวจรจัดที่มีเห็บเกาะหูอยู่ข้างซ้ายและข้างขวา ไอ้เห็บ 2 ตัวนี้เป็นเห็บช่างนินทาประหนึ่งพกทีวีออกจาก บ้านด้วย ออกความเห็นไปหมดทุกเรื่องแจมไปหมด ทุกอย่าง เหมือนนักเล่าข่าวทางทีวี น้องเห็บคู่หูก็จะ วิจารณ์สิ่งที่เห็นไปเรื่อย ส่วนตัวเหมียวดำนั้น เป็นเหมียวธรรมดาสามัญที่ดูจะเป็นตัวละครที่ธรรมดา ที่สุดในเล่มนี้ แมวดำหนีออกจากบ้านเพราะไม่ชอบ โคมไฟอินเทรนของจุงเจ้าของใหม่ และพลัดหลงไป ในเมืองซอกสมุด เมืองที่ผู้คนไม่เป็นที่ต้องการของ คนในสังคมเมืองที่มีแต่คนประหลาดๆ อยู่ ซึ่งที่จริงแล้ว ก็เป็นคนที่อยู่ร่วมในสังคมปกติของพวกเรานั่นแหละค่ะ เพียงแต่เจหวานผู้เขียนขยายภาพเปรียบเทียบให้ชัดเจนขึ้น ไม่ว่าจะเป็น... - หนุ่มชุดเทมปุระ เพราะเขาเอาอีโก้มาห่อตัว - ดร.ร่างเด็กแต่สูงอายุ เพราะหัวใจอุดมไปด้วยจินตนาการ - สาวไฮโซไม่มีหน้า ต้องเขียนหน้าตาใหม่ทุกครั้ง ที่ไปข้างนอก เพราะกังวลเรื่องภาพลักษณ์มากๆ - ขบวนการผู้ก่อการดี ...กลุ่มคนมีอำนาจแต่ความคิด ไม่ได้เรื่องและเอามาตรฐานของตัวเองปกครองสังคม - บัตรเคดิต ที่มาพร้อมกุญแจเมืองซอกสมุด...เราจะ สอนให้ท่านล้างผลาญเงินในอนาคตของตัวเอง - ร้านขายกาแฟที่ไม่มีพนักงาน กรุณาวางเงินไว้ แล้วเราจะส่งเงินทอนไปทางไปรณีย์ และอีกมาก ฯลฯ บางอย่างเจ้าแก้วก็เห็นด้วย บางอย่างก็ไม่เห็นด้วย เช่น เรื่องเต้นแอร์โรบิกในแบบตัวเอง ถ้าอย่างนั้นจะไปทำเป็น หมู่คณะทำไม? เลยคิดว่าบางเรื่องผู้เขียนก็ขวางสังคมไป สักนิด พออ่านไปเรื่อยๆ และพลิกคำนำต่างๆ ขึ้นมาอ่าน ก็พบว่าผู้เขียนเป็นผู้หญิง (ผิดคาดนะนั่น) หลังจากนั้นเจ้าแก้ว ก็คิดว่า A day คงหลงรักเธอแน่ๆ เลย จึงอ่านต่อไปถึงชื่อ กองบรรณาธิการ แล้วก็พบว่าเจหวานผู้เขียนเป็นหนึ่งในกองฯ จริงๆ ด้วย A day ขอแต่งงานกับเธอไปตามคาดแล้ว สำหรับใครที่จะอ่านหนังสือเล่มนี้ เจ้าแก้วมีคำแนะนำค่ะ ประการแรก - คุณควรจะรู้ทางหนังสือก่อนว่าเป็นแนวอาร์ต อย่างสไตล์ A day ง่ายๆ เราไม่เขียน ยากๆ และหม่นหมอง คิดมากเข้าไว้ A day ชอบ อารมณ์ขันเจ็บๆ ขำแบบตลกคาเฟ่ ไม่เอา A day ไม่ปลื้ม ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นอย่างเจ้าแก้ว เมื่อแรกอ่าน ประการที่สอง - หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่แนวเปิดกว้างสำหรับ คนทุกคน ความอาร์ตในตัวคนเราไม่ได้เท่ากันทุกคน หากคุณไม่ชอบตั้งแต่อ่านไปแค่สามหน้าแรกขอแนะนำให้ ปาทิ้งไปเลย เพราะยิ่งอ่านอาจจะยิ่งโกรธรู้สึกมืดทึบ... แสงสว่างไม่เข้ามาในสติปัญญาเลย ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ ตัวเอง อารมณ์อาร์ตไม่ได้วัดความฉลาดหรือความโง่ ในตัวบุคคลค่ะ ประการที่สาม - จงอย่าใช้ความคิดพื้นฐานของตัวเอง ระหว่างอ่านอ่าน ขอจงทำตัวเป็นแก้วน้ำว่างเปล่าปล่อยให้ ผู้เขียนเติมเต็มจินตนาการลงไป แล้วคิดตามที่เขานำเสนอ แล้วคุณจะรู้สึกสนุกและขำไปกับตลกร้ายๆ ในเล่ม เพราะถ้า หากคิดตามหรือยึดติดความเป็นจริงจะเกิดคำถามเป็นระยะ และความมึนจะกำจัดความบันเทิงของเล่มนี้หายไป ประการที่สี่ - ซอกสมุดไม่ใช่หนังสือวัดระดับความอาร์ต แต่วัดระดับจิตใจของคนในสังคม และพูดเรื่องคุณค่า การเป็นคน และแฝงปรัชญามาในรูปแบบการประชดประชัน ซึ่ง(ก็ไม่เข้าใจว่าบางเรื่องไม่ได้ร้ายจนต้องใช้น้ำเสียงผู้เล่า แบบนั้น) ความคิดเห็นส่วนตัวที่มีกับซอกสมุด...สำหรับเจ้าแก้ว ก็อย่างที่บอกไปเบื้องต้นค่ะ นี่เป็นหนังสือของอารมณ์ อารมณ์ดีก็อ่าน อารมณ์ไม่ดีไม่อยากคิดอะไรก็ไม่อ่านค่ะ หนังสือเล่มนี้จะมีคุณค่า จะเป็นเล่มโปรดหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับ ผู้อ่านคนนั้นค่ะ แต่ถ้าถามเจ้าแก้ว...ถ้าออกเล่ม 2 มาก็คง อ่านค่ะ ขำดีหนนี้เตรียมใจไว้แล้วคงไม่หงุดหงิดระหว่างอ่าน บางครั้งหนังสือจะสนุกไม่สนุก ความคาดหวังก็มีส่วน เหมือนกันค่ะถ้าตรงตามที่คาดหวังก็สุขสม ถ้าไม่ตรงตาม ที่คาดหวังก็ผิดหวังเล่มโปรดหรือไม่...ใช้เหตุผลอะไรมา กำหนดไม่ได้หรอกค่ะเหตุผลนั้นขึ้นอยู่กับคำๆ เดียว ....อารมณ์ค่ะ..... อารมณ์ระหว่างอ่านจะเป็นตัวกำหนดให้เราชอบ หรือไม่ชอบหนังสือเล่มนั้นๆ และอารมณ์นี่เองจะเป็นตัวทำ ให้เราเปิดกว้างรับหนังสือที่ไม่ต้องรสนิยมเข้ามาเป็นหนังสือ ในดวงใจได้อย่างไม่ยากเย็น ถ้าอารมณ์พร้อมจะรับนะคะ แต่ถ้าอารมณ์ไม่พร้อมทำอย่างไรก็ไม่ปลื้ม แม้หนังสือ เล่มนั้นจะได้รางวัลซีไรท์มา 10 รางวัลซ้อนก็ตาม!   Create Date : 17 สิงหาคม 2550 10 comments Last Update : 17 สิงหาคม 2550 18:04:09 น. Counter : 1418 Pageviews. Share Tweet

จะอ่านทั้งทีก็ต้องเตรียมใจก่อนเพื่อจะได้ไม่หงุดหงิดใช่มั้ยคะ เหอๆ ถ้าเราจะเอามาอ่านคงต้องทำแบบนั้นเหมือนกัน เพราะเป็นคนที่คาดหวังพอสมควรเลยเวลาที่จะหยิบหนังสือสักเล่มมาอ่าน เห็นด้วยมากๆเรื่องอารมณ์ จากที่เคยลองๆมา หนังสือเล่มดังที่เพื่อนๆชอบ พอตัวเองมาอ่านตอนอารมณ์เสียหรือไม่ค่อยมีอารมณ์ก็พาลไม่สนุกซะงั้น เรียกว่าไม่มีอารมณ์ร่วมไปด้วยก็ได้ เห็นตัวอย่างที่ว่ามาก็น่าอ่านเหมือนกันนะคะเนี่ย แต่ต้องเป็นตอนที่ทำตัวว่างๆไม่คิดอะไร (หมายถึงเตรียมรับสิ่งที่ผู้เขียนถ่ายทอดมาน่ะค่ะ) อยากปล้นมาอ่านบ้างแหะๆ แต่ตอนนี้ใกล้เปิดเรียน(ที่ท่าทางจะหนักมากๆ)ซะแล้ว เสียดายจัง แต่ก็ขอบคุณที่เจ้าแก้วฯ ได้แนะนำอะไรหนังสือดีๆให้ได้รู้จักกันค่ะ   โดย: Loki Trickster 17 สิงหาคม 2550 17:57:25 น.

อืมม์ อารมณ์คล้ายคลึงกับ นาครเขษม หรือเปล่านะ เมืองพิเศษ...ถ้าเสียดสีแบบอารมณ์ขันแบบนั้นก็น่าอ่านนะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 17 สิงหาคม 2550 18:27:02 น.

เห็นเล่มนี้ระยะหนึ่งแล้ว แต่ยังไม่ได้หยิบมาเปิดเลย   โดย: แพนด้ามหาภัย 17 สิงหาคม 2550 22:41:34 น.

เขียนได้ละเอียดดีค่ะ (เพิ่งรู้ว่าหนังสือ a day มีสเป็คคนอ่านแบบไหนนะเนี่ย) เราก็หยิบเล่มนี้มาอ่านด้วยความคาดหวังอีกแบบเหมือนกัน นึกว่าจะเป็นแนวอบอุ่นน่ารัก (เห็นมีรูปแมวโนเนะนี่นา) ก่อนหน้านั้นก็อ่าน "เสียดายคนอินเดียไม่ได้อ่าน" ของ a day นึกว่าอาจขำนิด ๆ ...ดั๊น เป็นแนวเสียดสีไปเสียนี่ เห็นด้วยที่บอกว่าน้ำเสียงบางจุดก็แรงไปหน่อย ประเด็นมันไม่ได้ขมขื่นขนาดนั้น   โดย: ยาคูลท์ 18 สิงหาคม 2550 0:17:10 น.

สนใจอยู่นิดหน่อยค่ะ แต่ไม่คิดจะซื้อเอง รอยืมใครซักคนดีกว่า หึๆ   โดย: PinGz (Kai-Au ) 18 สิงหาคม 2550 7:31:30 น.

ไม่ชอบอ่านแนวอาร์ตๆ หรือแนวเสียดสีค่ะ ชอบอะไรที่มันสร้างความบันเทิงให้กับจิตใจมากกว่า แค่นี้ชีวิตก็เครียดพอแล้ว   โดย: อินุ IP: 58.8.136.54 19 สิงหาคม 2550 8:29:38 น.

Loki Trickster - มันไม่ใช่หนังสือที่เปิดกว้างสำหรับคนทุกคนค่ะ เลยต้อง เตรียมตัวปรับอารมณ์ก่อนอ่าน ~:พุดน้ำบุศย์:~ - ไม่เคยอ่านนาครเขษมอ่ะค่ะ เลยเปรียบเทียบไม่ได้ แพนด้ามหาภัย - แพนด้าที่รัก ถ้าอ่านหลังเหนื่อยงานมาแพนด้าคงเป็นเหมือนเจ้าแก้วแหละ อารมณ์ดีค่อยเก็บมาอ่านทีหลังแน่ๆ ยาคูลท์ - อาจจะเป็นที่ตัวคนอ่านเอง ที่คาดหวังว่าจะเป็นอีกแบบ แล้วพบอีกแบบก็ได้ค่ะ PinGz - อินุ - คิดว่าอินุไม่น่าจะชอบเล่มนี้ค่ะ   โดย: แก้วกังไส 26 สิงหาคม 2550 0:40:52 น.

เพิ่งได้ไปคว้าหนังสือเล่มนี้มาเหมือนกัน เห็นคนแนะนำเยอะแล้วก็เลยอยากอ่าน ถ้าอ่านแล้วจะกลับมารีวิวนะคะ   โดย: TaMaChaN (narumol_tama ) 26 สิงหาคม 2550 21:17:26 น.

ชอบเจ หวาน สูดๆๆ อ่าน "ผลิ" แล้ว ฮาแบบโดนใจ ได้ความคิดสร้างสรรค์แบบแหวกแนวไม่เหมือนใคร   โดย: แฟนเจ-หวาน IP: 218.111.24.52 20 กันยายน 2550 13:34:03 น.

เขียนคอมเมนท์คนอื่น ตัวเองเขียนหนังสือยังไม่รู้เรื่อง ถุย   โดย: อีแก้ว IP: 110.171.67.49 21 สิงหาคม 2556 23:57:08 น.