Bloggang.com : แก้วกังไส : เงาระบายสี By ว.วินิจฉัยกุล

เงาระบายสี By ว.วินิจฉัยกุล

เงาระบายสี
By ว.วินิจฉัยกุล

เรื่องนี้เป็นนิยายที่โดนจับตามองมากที่สุดเล่มหนึ่งค่ะ ก่อนจะถูก
รวมเล่มด้วยซ้ำเจ้าแก้วอ่านตั้งแต่ลงเป็นตอนๆ ในนิตยสารสกุลไทย
ด้วยฝีมือการสแกนของเพื่อนๆ แล้วส่งแจกกัน(ไม่ลงทุนเลยวุ้ยเรา!!)
สิ่งที่หนึ่งที่ทำให้ใครต่อใครอยากอ่านนิยายเรื่องนี้ เพราะมันเป็น
Based on true story จากเรื่องจริงในอินเตอร์เน็ต ซึ่งถ้าในเล่น
เว็บไซต์พันทิปคงจะพอได้ยินมาบ้างเรื่องที่มีผู้หญิงนักเล่นเน็ตคนหนึ่ง
ซึ่งเธออาจจะมีเวลาว่างมาก หรือชีวิตจริงไม่รื่นรมย์ ในเน็ตเป็นโลก
เสมือนจริงที่มาชดเชยความเว้าแหว่งทางจิตใจของเธอ เธอเริ่มเขียน
ตัวตนของเธอขึ้นมาอย่างเลิศเลอกว่าความเป็นจริง แต่ความสุขของ
เธอเป็นภัยคนอื่น เมื่อเธอนำคนที่มีตัวตนจริง มาแอบอ้างในเรื่อง
ของเธอ จึงเป็นที่มาของเรื่องนี้ค่ะ

ที่เกริ่นมานี่เพื่อเพิ่มรสชาติในการรีวิวเล็กน้อย ทำให้เห็นว่าทำไมใคร
ต่อใครอยากอ่านนิยายเรื่องนี้กันนักหนา แต่เพราะมันเป็น Based
on true story อย่างที่บอก และถูกจึงดัดแปลงเรื่องให้ออกมาเป็น
แนวกุ๊กกิ๊ก และตลกเบาสมอง ไม่ใช่เรื่องแนวดราม่าอย่างที่เกิดขึ้นจริง
และค่อนข้างจะเบากว่าแนวนิยายในนามปากกา ว.วินิจฉัยกุล
ตามปกติซึ่งจะมีเนื้อหาซับซ้อนหรือเหตุผลต่างๆ มารองรับอย่าง
ละเอียด ไม่ใช่แนวเลิฟคอมเมดี้อย่างเรื่องนี้ค่ะ

ดังนั้นซึ่งผู้อ่านไม่ได้ติดตามข่าวที่เกิดขึ้นมาก่อน อาจจะรู้สึกว่านิยาย
เรื่องนี้ผิดแปลกไปกว่าเรื่องอื่นของคุณหญิงค่ะ แต่จุดประสงค์หลัก
ก็คือสื่อไปยังผู้อ่าน และผู้ใช้อินเตอร์เน็ตมากกว่า เพราะอินเตอร์เน็ต
เป็นโลกเสมือนจริง เนื้อหาในนั้นอาจจะไม่เป็นความจริงเลยก็ได้
หรือถูกบิดเบือนจากความเป็นจริงไป แต่ผู้รับความเสียหายนั้น
กลับมีอยู่จริง โดยไม่ถูกปิดบังสถานะ ดังวรรคทองที่ถูกนำมา
โปรยหลังปกของเรื่องนี้ค่ะ

“มันเป็นโลกไร้หน้า ไร้ตัวตนไง”

“ผมว่ามันก็มีทั้งดีทั้งร้าย ที่ร้ายคือมันเปิดช่องให้ด้านมืดของมนุษย์
เผยออกมาจะจะ ไม่ต้องระวังตัว เก็บซ่อนความเลวเอาไว้อย่างใน
โลกความจริง ใครจะระบายความเก็บกดอะไรออกมาก็ไม่ต้องยับยั้ง
ชั่งใจ จะละเมิดใครก็ง่าย เดินเข้ามาในโลกนี้ก็ต้องระวังตัวหน่อย”

นิยายเรื่องนี้อาจจะดูเหมือนง่ายไม่มีอะไรมาก แต่ความจริงมีแง่คิด
ที่น่าสนใจเชียวล่ะค่ะ ถ้าหากใครเคยโดนคนไม่รู้จักพูดจาเสียดสี
ด่าทอหรือตัดสินความให้เสร็จดังคำพิพาษา โดยที่ไม่รู้จักกันเลยสักนิด
ด่าจบก็เดินจากไป โดยไม่รู้ว่าคุณทิ้งบาดแผลเอาไว้ในใจคนอื่น
มากแค่ไหน ยิ่งโดยเฉพาะเรื่องนั้นเป็นเรื่องเสียหาย ถึงชื่อเสียง
และลามมาถึงตัวตนจริงได้ ไม่โดนกับตัวไม่รู้หรอกค่ะ เพราะความ
เซนซิทีฟของคนเราไม่เท่ากัน

อย่างเจ้าแก้วปกติเป็นคนเฉยๆ นะคะ ไม่ค่อยเก็บอะไรมาใส่ใจมาก
แม้บางครั้งจะหงุดหงิดรำคาญบ้าง ก็เหน็บแนมกลับไปนิดหน่อย
แล้วก็หายกัน (ไม่ใช่นางเอกนี่คะของขึ้นได้เหมือนกัน

) ไม่ได้เก็บ
มาสนใจอีก แต่บางครั้งบางเรื่องมันก็เรื่องที่รับไม่ได้จริงๆ ยิ่ง
โดยเฉพาะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชื่อเสียงและชีวิตจริงของเรา เจ้าแก้ว
จะเซนซิทีฟมาก และเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน
นั่นคือเกิดความเสียใจ ความไม่สบายใจ ความน้อยเนื้อต่ำใจ
และสุดท้ายก็คือความโกรธ บางคนระงับอารมณ์ไม่ได้ก็อาจถึง
ขั้นตบะแตกปล่อยดาร์กไซด์ออกมาฆ่าคนได้ หลายกระทู้เลยด่ากัน
จนไฟลุกนั่นแหละค่ะ การแสดงความคิดเห็นบางครั้ง
ก็ต้องนึกถึงมารยาทและกาลเทศะบ้าง ความตรงไปตรงมา
กับความก้าวก่ายอย่างไร้มารยาท ไม่ใช่เรื่องเดียวกันค่ะ

เพราะการทิ้งกากความถ่อยไว้ มันไม่ได้จบเรื่องง่ายๆ อย่างตอน
กดโพสหรอกค่ะ สมัยนี้เช็คแป๊บเดียวก็ตามตัวได้แล้วว่าเป็นใคร
ที่ไหนอย่างไร คุณก็ต้องกลับมารับผิดชอบอยู่ดี คดีพวกนี้นับวัน
ก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ความมีมารยาท และการรักษาน้ำใจมันค่อยๆ
หายไปเพราะโลกไร้หน้านี่แหละค่ะ อย่าให้เมืองไทยเป็นเหมือนเกาหลี
เลยค่ะ ที่ดาราฆ่าตัวตายเพราะถูกด่าในอินเตอร์เน็ต สนุกกับเรื่อง
คนอื่นแค่พอประมาณ ยังไงก็คิดถึงใจเขาใจเราสักนิดบ้างนะคะ

ความคิดเห็นเกี่ยวกับ “เงาระบายสี” ส่วนตัวเจ้าแก้วอ่านไปก็ขำไปบวก
กับอาการสอดรู้ความเป็นไปในคดี จึงอ่านไปด้วยความลัลล้า นึกชื่นชม
คุณหญิงว่าช่างเลียนแบบสำนวนยกยอตัวเอง หรือการด่าแบบสติแตก
ผรุสวาทได้เหมือนคู่คดีตัวจริงเปี๊ยบเลยค่ะ อ่านจบแล้วต้องบอกว่าเรื่องนี้
เป็นการสื่อสารแบบตรงไปตรงมา ไม่มีหลอกคนอ่าน คนอ่านก็อ่านเมันส์
เลยสิคะ แต่อย่างหนึ่งที่นึกชื่นชมคือโครงเรื่องอาจจะง่ายไม่มีอะไรลึกลับ
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนนัก แต่ด้วยสำนวนการเขียนและวิธีการเล่าเรื่อง ทำให้
คนอ่านต้องอ่านรวดเดียวแบบวางไม่ลง เพราะอยากรู้ว่าเป็นยังไงต่อ
ทั้งที่ไม่มีอะไรเดายากนั่นแหละค่ะ ตรงนี้เป็นความสามารถของผู้เขียนทีเดียว

เกริ่นกันมาเยอะแล้วมาดูเรื่องย่อในเรื่องกันดีกว่านะคะ เรื่องเริ่มต้น
ด้วยว่า“คุณอรอำไพ” หญิงชราผู้ชอบเล่นอินเตอร์เน็ตเป็นชีวิตจิตใจ
ผิดกับคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันเกิดไปเจอข่าวจากเว็บเจ้าหญิง
เมืองเชียงฟ้าแห่งนคร13 ปันนา ว่ากำลังจะแต่งงานกับลูกชาย
ของหล่อนแถมระบุชื่อนามสกุลจริงเสร็จสรรพเล่นเอาคุณป้าเครียดจัด
เพราะเมื่อถาม “ขอบฟ้า” ลูกชายตัวต้นเหตุแล้ว เขาก็ได้แต่ปฏิเสธ
ลูกเดียวเพราะไม่รู้จัก “เจ้านางแสนเครือฟ้า” อะไรนี่เลยสักนิด จึงไป
เดินดุ่มๆ ไปสำนักงานทนายความใกล้บ้านหวังจะปรึกษา

ระหว่างนั้นก็เห็น “เอรา” ทนายความน้องใหม่กำลังเรียกร้องค่าเสียหาย
จากการยกเลิกพิธีแต่งงาน เพราะถูกผู้หญิงอีกคนแย่งแฟน ซึ่งเธอ
ขายต่อแฟนเก่าไปในราคา 199 บาท ทำให้คุณอรอำไพขำกลิ้ง
และติดใจลีลาของเธอเหลือเกิน จึงปรึกษาเรื่องนี้กับเอรา ซึ่งเมื่อแรก
หญิงสาวก็แค่เข้าไปเช็คดูในเว็บให้ แล้วแนะนำวิธีจัดการทางกฎหมาย
ให้ไปตามปกติ แต่หลายวันต่อมาหล่อนก็พบว่าเรื่องคุณป้ามาปรึกษา
กับหล่อน ถูกนำไปเขียนอยู่ในเว็บเสียแล้ว สร้างความงุนงงให้กับเอรา
มากกว่า ว่าเจ้าหญิงอะไรนั่นรู้ได้อย่างไร

ขอบฟ้าจึงถูกเรียกกลับมาจากด่านเจดีย์สามองค์ซึ่งเขากำลังดูแล
แหล่งโบราณสถานที่กำลังจะเปิดใหม่ แล้วก็พบว่าเอราคือแม่นก
ขุนทองสาวซ่าที่เคยพบกันบังเอิญในบาร์นั่นเอง ไม่คิดว่าหล่อนเวลา
ปกติจะเรียบร้อยแล้วดูดีขนาดนี้ ส่วนเอราถึงกับตะลึงผู้ชายซกมก
ขนาดนั้นเวลาขัดสีฉวีวรรณแต่งตัวดีๆ แล้วจะกลายร่างเป็นคุณชาย
ไปได้ เมื่อต่างคนต่างตะลึงก็เกิดอาการสปาร์กเล็กๆ แต่พักเดียว
นายขอบฟ้าก็กลายร่างกลับไปเป็นผู้ชายซกมกปากหมาเหมือนเช่นเคย
ส่วนเอราพอโดนแม่เจ้าหญิงปากปลาปิรันย่านั่นด่าเอาๆ ขนาดนั้น
หล่อนตัดสินใจตามขอบฟ้าไปถึงที่ทำงานเพื่อสืบหาตัวการในเรื่องนี้
และที่นั่นความรักของเขากับเธอก็งอกเงยขึ้นมา พร้อมกับเผชิญฝูง
อุปสรรคจากคนบ้าในอินเตอร์เน็ต งานนี้เอราเลยต้องขอแรงกลุ่ม
เพื่อนซี้นักสืบหัวเห็ดอย่าง “เฮียเต็มที่” กับ “ชบาแก้ว” เข้ามาช่วย

สืบหาข้อมูลของเจ้าหญิงแสนเครือฟ้า ยิ่งสืบยิ่งมันส์ ยิ่งพบความจริง
อันน่าอนาถ แถมยิ่งอ่านเว็บนั่นยิ่งอยากจะเอาหัวโขกคอมฯ ให้มันรู้
แล้วรู้รอดไปเลย เพราะเจ้าหญิงนั่นนอกจากพร่ำเพ้อความงามตัวเอง
บางวันก็เล่าเป็นลิเก บางวันก็ไปลุยระเบิดมาสามลูกก็ไม่ตาย แถมพบ
ว่าแฟนเก่าที่หล่อนสลัดทิ้ง ก็ไปเป็นพวกของเจ้าหญิงกำมะลอคนนี้
เสียแล้ว เรื่องยิ่งวุ่นวายยิ่งอลเวง จนกลายเป็นความบันเทิงของ
คนอ่านไปค่ะ

เรื่องนี้อ่านเอามันส์นะคะอย่าคิดมาก ว่าเนื้อหาตรงไหนเป็น
เรื่องจริงกันหว่า เอาแค่ให้ได้รับความบันเทิงกับข้อสอนใจที่ผู้เขียน
ต้องการจะสื่อก็พอแล้วค่ะ

Create Date : 04 เมษายน 2552

Last Update : 3 มกราคม 2558 23:09:41 น.

11 comments

Counter : 2764 Pageviews.

ฮา ๆ น่าสนใจเจ้าค่ะ อ่านที่พี่เจ้าแก้วรีวิวแล้วอยากอ่านบ้างจริง ๆ

โดย: Ice(Argent) IP: 202.28.181.11 วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:20:57:59 น.

บางวันก็ไปลุยระเบิดมาสามลูกก็ไม่ตาย <- วิ่ง*ระเบิดน่ะเหรอ

โดย: ว่านน้ำ

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:21:09:05 น.

อยากอ่านต่อค่า อ่านค้างช่วงไคลแมกซ์เลย ฮือๆๆๆ กำลังจะจบแล้วแท้ๆ แต่ต้องกลับมาเรียน ยังดีที่ได้อ่านจบสองเรื่องในสกุลไทยก่อน (จงกลกิ่งเทียน กับ เพียงใจผูกพัน)

เรื่องเงาระบายสี อ่านแล้วโดนใจเหมือนกันค่ะ ชอบเวลานัดเจอกันของเฮียเต็มที่กับชบาแก้วกับเอรา เลือกสถานที่ได้ดีมากอิๆ

โดย: Flora IP: 155.69.168.153 วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:21:11:43 น.