เวลา วารี ไม่ช้าเลย
หนึ่งอาทิตย์แห่งการทำงาน หลังจากหยุดพักมานาน
แป๊ปๆ ไม่ทันไรก็ถึงวันศุกร์แล้ว
งานที่ใหม่ หยุดเสาร์ อาทิตย์
พรุ่งนี้ก็จะได้หยุดพักผ่อนแล้ว
ชอบ...ดีใจ แต่ก็ต้องหอบงานใหม่กลับมาศึกษาด้วย
เพื่อความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
อาทิตย์นี้...เราวุ่นวายกับการตั้งรับกับคนใหม่ๆ ในที่ทำงาน
แถมยังต้องจัดระบบงานให้ตัวเอง...ยังไม่ลงตัวเท่าไหร่หรอก
มีเวลาว่างนิ๊ดนึง...แว๊บไปคิดว่า ถ้าตอนนั้นที่เราเคยมีปัญหาหัวใจ
แล้วงานเรายุ่งแบบนี้...แบบที่ต้องยุ่งกะคนอื่นมากมายแบบเนี่ย
เราจะยังมีอาการหนักแบบที่ผ่านมารึเปล่านา
...ก็แค่สงสัยเท่านั้นแหละ
ระหว่างเรากะเค้า ตอนนี้เราก็กลายเป็นน้องสาว และเค้าก็เป็นพี่ชาย
ยังคงคุยกันตามปกติ แต่เราสองคนก็รู้ขอบเขต
...ไม่มีใครล้ำเส้นใคร...ในทางปฏิบัติอ่ะนะ
แต่ในทางหัวใจ...อันนี้ก็มีแว๊บๆบ้าง
แต่มันผ่านช่วงเวลาที่เจ็บมาแล้ว
...มีแค่บางครั้งที่แอบหวังว่าเราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่ความจริงก็คือความจริง เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
ความรัก...บางครั้งมันอาจจะไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ในฐานะแฟนกันก็รักกันได้
แต่เราก็ไม่คิดจะไปแย่งของๆใคร
ในเมื่อมันรัก...ก็คงห้ามใจตัวเองไม่ได้
แค่ให้ได้เฝ้ามองคนที่เรารักมีชีวิตที่ดีก็เพียงพอแล้วรึเปล่า
ได้พูดคุยติดตามข่าวสารในฐานะน้องสาว
ก็ยังดีกว่าความสัมพันธ์ที่ขาดสะบั้น
ไม่ติดต่อกัน ไม่รู้ข่าวคราว เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้
....แบบนั้นเราคงทำใจได้ยากกว่านี้
หัวใจที่เข้มแข็งขึ้น + งานใหม่ที่วุ่นวาย = เวลาที่ผ่านไปเร็วยังกะจรวด
บทเรียนนี้ก็บอกให้เรารู้ได้ว่า...บางครั้งความรักที่ยิ่งใหญ่ มันก็ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเรา รักใหญ่แค่ไหน แต่ใจเราก็ใหญ่กว่า ถ้ารักแล้วเหนื่อยเพราะอยากจะเป็นเจ้าของ ก็ลองปล่อยมันไป บางครั้งการที่เราไม่ได้เป็นเจ้าของความรักนั้น อาจจะเป็นการทำให้คนที่เรารักเค้ามีความสุข มากพอๆกับที่เรามีความสุขกับการเฝ้ามองเค้าอยู่เช่นกัน
...............................