เพิ่งจะเริ่มต้นเรื่องความรักได้ไม่นานเลยนะเนี่ย ... มาถึงวันนี้รู้สึกว่ามันเริ่มจะมืดมนเลือนลางซะแล้วล่ะ ก็จากการประมวลผลข้อมูลที่ผ่านมาเป็นเวลาประมาณ 7 เดือน พิรุธที่พอจะสังเกตได้ง่ายๆ 1) วันไหนคุยโทรศัพท์ผิดเวลาก็จะมีอาการรีบวางสาย หรือมีเสียงเคาะประตูเหมือนว่ามีใครมาหา รีบตัดบท วางสายไปเลย 2) เวลาที่อยู่ด้วยกัน เมื่อมีสายเข้าเค้าก็จะไม่รับหรือไม่ก็ขอตัวไปคุยที่อื่น..ขอโทษ...อยู่กะฉันคุยไม่ได้รึไง ไม่ได้เป็นความลับทางราชการซะหน่อย พอถามก็บอกว่าน้องที่ทำงานบ้าง เพื่อนบ้าง.. 3) วันไหนที่ไม่ได้คุยโทรศัพท์ตามเวลาที่ควรจะเป็น หรือโทรมาแล้วเรารับสายไม่ได้ ถ้าโทรกลับก็อย่าหวังเลยว่าเค้าจะรอรับ ปิดเครื่องหนีไปเลย เป็นไงล่ะ ไอ้คนที่บอกว่าชอบ บอกว่ารัก เค้าห่วงเรามากเลยใช่ป่ะ ถ้าเกิดเธอหวังขอความช่วยเหลือหลังจากที่ไม่ยอมรับสายเค้าก็อย่าหวังแม้แต่จะได้คุยเลย 4) ปกติคนเป็นแฟนกันเนี่ยเราเข้าใจว่ามันต้องอยากอยู่ใกล้กัน อยากเจอกันบ่อยๆ ใช่ป่ะ แต่คนคนนี้แปลกๆ เราอุตส่าห์หาเวลาว่าง อยากไปเจอซะหน่อยเหอะ ดันทำโอทีบ้าง อยากนอนพักบ้าง ปัดโธ่...ให้เราทำไงล่ะ "ไม่เจอก็ได้ ไม่เป็นไร พักผ่อนเถอะค่ะ" แป่วมากเลยนะ แล้วเราก็คิดนะว่าฉันน่ะอุตส่าห์หน้าด้านอยากเจอคุณแล้วนะ บอกไปแล้วว่าอยากเจอ คุณก็ยังไม่สนใจ ไม่เห็นแคร์ความรู้สึกอีฉันสักกะนิดนึงเลย แถมเคยมีครั้งนึงที่มีเหตุการณ์ประมาณนี้แหละแล้วสุดที่รักก็ตอบมาว่า "แหม...เราไม่เห็นต้องเจอกันทุกอาทิตย์ก็ได้" อันนี้แป่ววว..สุดๆเลย ก็ฉันเป็นแฟนคุณนะ ไม่ให้ไปเจอคุณแล้วให้ฉันไปเจอใคร ทำยังกะว่าอยู่ใกล้กัน เห็นหน้ากันทุกวันยังงั้นก็ว่าไปอย่าง แต่นี้ฉันมีโอกาสเจอคุณแค่อาทิตย์ละครั้ง คุณยังมาปฏิเสธที่จะเจอฉันอีกนะ แถมมาว่าเราอีกว่า "อย่าคิดมากสิ มันไม่ดีหรอก" แต่ก็เป็นคุณนั่นแหละที่บอกกะฉันว่า "คุณก็มีสมองนะ จะให้เชื่อทุกอย่างที่ฉันบอกได้ไง" อ้าว...อย่างงี้ก็สวยอะเด่ โธ่....น่าสงสารตัวเอง จำไม่ได้ว่าไอ้ความรู้สึกดีๆที่เคยได้มามันหายไปไหนได้อย่างรวดเร็ว... ความรักเป็นเรื่องตลกจังเลย คนๆนึงสามารถเปลี่ยนตัวเองได้อย่างรวดเร็วมาก
) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:12:05 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [