อาเนาะบุหลัน ลูกพระจันทร์บรรเลง

อาเนาะบุหลัน ลูกพระจันทร์บรรเลง

คอลัมน์ สดจากเยาวชน
สุตาภัทร หมั่นดี


วัฒนธรรมมีหลายมิติ ดนตรีเป็นศิลปวัฒนธรรมแขนงหนึ่งที่จรรโลงใจ ไม่เพียงเท่านั้น ดนตรียังสร้างคนได้ด้วย

ห้องสี่เหลี่ยมกว้าง อากาศปลอดโปร่ง ของโรงเรียนวัดสุวรรณากร อ.หนองจิก จ.ปัตตานี เป็นห้องที่ไม่ว่าจะกวาดสายตาไปทางไหนก็เห็นเครื่องดนตรีพื้นเมืองอยู่ทุกมุมห้อง

นี่คืออาณาจักรแห่งเสียงเพลงและความรื่นรมย์ของเด็กๆ

ครูต้ำ วชิรพันธุ์ ภู่พงษ์ ครูสอนวิชาศิลปะและดนตรีพื้นเมือง ค่อยๆ เผยเรื่องราวความผูก พันระหว่างเขากับดนตรีและเด็กๆ

"พ่อของผมสอนดนตรี ผมจึงได้เรียนดนตรีตั้งแต่เด็กๆ ผมได้ยินครูขาเดร์บรรเลงเพลงพื้นเมืองครั้งแรกตอนอยู่ ม.3 จำได้ดีว่าฟังแล้วมีความสุข เพลงเพราะมาก ตั้งแต่นั้นก็ชอบและสนใจเสน่ห์ดนตรีพื้นเมือง จึงหาโอกาสเรียนรู้ ฝึกเล่น แต่เดิมนั้นไวโอลินเป็นเครื่องดนตรีที่ผมกลัว เพราะฝึกเท่าไหร่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ แต่นึกถึงวันที่ฟังครู ขาเดร์เล่นดนตรี ทำให้ผมต้องหันกลับคิดใหม่ ครูเป็นชาวบ้านธรรมดา แต่เขาทำได้ขนาดนี้ ผมจึงกลับมาฝึกใหม่ เอาชนะความกลัว และในที่สุดก็เล่นไวโอลินได้"

นี่ไม่ใช่แค่คำบอกเล่าธรรมดา แต่ทุกถ้อยคำมีความรู้สึกของผู้ถ่ายทอด แววตา น้ำเสียงรับรู้ได้ถึงความสุข ความประทับใจ

ไวโอลินเป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสายของตะวันตกที่เข้ามามีบทบาทผสมกลมกลืนกับดนตรีพื้นบ้านของภาคใต้ คือ "รองเง็ง" และกลายเป็นรสชาติดนตรีที่ไพเราะงดงามมีเอกลักษณ์

เครื่องดนตรีที่ใช้แสดงรองเง็งประกอบด้วยไวโอลิน แมนโดลิน แอ๊กคอร์เดียน รำมะนา ฆ้อง แทมโบรีน มาราคัส ไวโอลินถือว่าเป็นเครื่องดนตรีหลัก ทําหน้าที่บรรเลงทํานองเพลง ทําให้ดนตรีรองเง็งไพเราะ

ครูต้ำเคยเป็นหนึ่งในสมาชิกวงบุหลันตานี ซึ่งเป็นวงดนตรีพื้นเมืองชายแดนใต้ เมื่อเป็นครูก็พยายามนำสิ่งที่รักและมีคุณค่าเข้ามาปลูกฝังให้เด็กๆ ในโรงเรียน วงอาเนาะบุหลันจึงเกิดขึ้นในปี 2548

อาเนาะบุหลัน หมายถึง ลูกพระจันทร์ เด็กๆ ช่วยสืบสาน อนุรักษ์ดนตรีและการแสดงพื้นเมืองชายแดนใต้ ครูต้ำสอนด้วยวิธีการต่อเพลง โดยเริ่มจากเพลงง่ายๆ เพลงแรกของเด็กทุกคน คือ "ตาลีกีปัส" ฝึกซ้อมฝึกเล่นทุกวันจนตอนนี้เล่นได้กว่า 30 เพลง

นีน่า ด.ญ.เซรีมัสเซรีนาร์ บุญมาหล้า นักไวโอลินคนเก่งของอาเนาะบุหลัน ทุกครั้งที่เธอหยิบไวโอลินบรรเลง ความไพเราะใช่เพียงมากับเสียงเพลง แต่ยังสื่อสารผ่านแววตาและใบหน้ายิ้มสดใส

ครูต้ำบอกเล่าประสบการณ์ของลูกศิษย์ว่า "ช่วงแรกๆ นีน่าเล่นไวโอลิน เขาเล่นแบบสบายๆ เพราะมีรุ่นพี่ แต่พอพี่ๆ จบชั้นป.6 นีน่าก็ต้องเล่นไวโอลินคนเดียว มีช่วงหนึ่งต้องขึ้นเล่นในงานคอนเสิร์ต เขากลัวมาก แต่ด้วยเป็นคนที่มีความตั้งใจ นีน่าขยันซ้อม ว่างไม่ได้ต้องมาขอฝึกซ้อมกับครูและเขาก็ทำได้ พอผ่านงานนั้นงานอื่นก็ไม่กลัวแล้ว นีน่าไม่ได้มีพรสวรรค์ทางดนตรี แต่อยู่กับดนตรีเป็นประจำ พรสวรรค์มีน้อย พรแสวงมากกว่า"

"ดนตรีกล่อมเกลาโดยไม่รู้ตัว จากแข็งกระด้าง เย็นลง ผมเป็นคนใจร้อน มาสอนดนตรีต้องใจเย็น ค่อยๆ ฝึก ธรรมชาติของเด็กสอนผมว่าควรจะสอนอย่างไร ควรใช้วิธีการไหนสอน"

ครูต้ำเล่าต่อว่า "เด็กที่นี่บางคนเกเร แต่พอได้มาฝึกดนตรีทำให้เขารู้สึกตัวเองมีคุณค่า เขาสามารถทำได้ เล่นดนตรีได้ ไม่ใช่เป็นเด็กเกเร ต่อยตี ไม่เอาไหน และที่สำคัญช่วยเรื่องการเรียนได้มาก เพราะการฝึกดนตรีทำให้เขานิ่งขึ้น ใจจดจ่อ มีสมาธิ ไม่วอกแวก"

อาเนาะบุหลัน สร้างคน สร้างเด็ก ในขณะเดียวกันก็มีคนให้โอกาส เริ่มเป็นที่รู้จักมากขึ้นเมื่อเด็กๆ ได้รับโอกาสฝึกประสบการณ์การแสดงนอกสถานที่ เผยแพร่ให้คนอื่นได้รับรู้

"อาเนาะบุหลันของเราคงมาได้ไม่ถึงวันนี้หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากโรงเรียนและคุณครู ช่วงแรกๆ เรายังมีงบประมาณไม่มาก เวลาอออกงานแต่ละครั้งครูผู้หญิงจะมาช่วยแต่งหน้าให้เด็กๆ ช่วยกันหางบประมาณตัดชุดและซื้อเครื่องดนตรี เป็นความประทับใจร่วมกัน"

ทุ่งแสงตะวันร่วมกับกระทรวงวัฒนธรรม นำเสนอสารคดีอันมีคุณค่า ตอน อาเนาะบุหลัน วันเสาร์ที่ 9 พ.ย.2556 เวลา 06.25 น. ช่อง 3 ชวนฟังเสน่ห์ดนตรีพื้นเมืองชายแดนใต้ บรรเลงโดยนักดนตรีรุ่นเล็กแต่เปี่ยมด้วยความตั้งใจ ติดตามความเคลื่อนไหวได้ใน payai.com หรือเฟซบุ๊ก ทุ่งแสงตะวัน 20 ปี

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2556		0 comments
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2556 5:11:20 น.
Counter : 1501 Pageviews.
Share Tweet