ได้มีโอกาสกลับไปซ้อมยูโดที่โคโดกังอีกครั้ง กับ โออุจิการิ

วันเสาร์ที่20ตุลาคมที่ผ่านมาได้มีโอกาสกลับไปซ้อมยูโดที่โคโดกัง หลังจากที่พักยาวไปประมาณเกือบจะ6เดือนจริงๆไม่ได้เป็นการไปซ้อมครั้งแรกหลังจากขาหักหรอกครับ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลก็มีไปเป็นบางครั้งแรกๆก็เกรงใจอาจารย์กับเพื่อนๆก็เป็นแค่ไปดูคนอื่นซ้อมพอผ่านมาซักระยะก็ซ้อมแต่ว่ายังไม่สามารถรันโดริได้ จนกระทั่ง2-3อาทิตย์ก่อนลองรันโดริดูกับเพื่อนที่ชมรมในมหาลัย มันก็พอไปได้

เสาร์นี้เลยลองไปดูเริ่มจากวอร์มอัพก็พอไปได้ทุกท่า จะมีก็แค่ตบเบาะแล้วยืน อันนี้ยังทำไม่ได้ และไม่กล้าทำเพราะว่ามันต้องทำขาตรงและออกแรงดัน กลัวกระดูกมันจะยังไม่ไหวถึงว่าตอนนี้จะยังมีเหล็กดามช่วยอยู่ก็ตาม

เสาร์นี้ที่ผ่านมา อาจารย์สอนท่า โออุจิการิท่านี้เคยรู้แค่พื้นๆ แต่วันนี้อาจารย์สอนให้แบบการเข้าทำใน3จังหวะ

แบบแรก คือพื้นฐาน เข้าทำแบบธรรมดา แต่ว่ามือ ขาลำตัว คอ ต้องประสานกันให้ดี มันถึงจะได้ผล ยากสุดก็ตรงแบบแรกพื้นฐานนี้แหละครับ

แบบสอง คือการที่ตัวเราถอยหลังแล้วออกโออุจิการิท่านี้น่าสนใจมากๆครับ มันจะใช้หลักการเคลื่อนไหวและจังหวะใกล้เคียงกับอุจิมาตะของนาเกโนกาตะที่ว่าท่านี้น่าสนใจมากก็เพราะว่าผมเคยใช้ โคอุจิการิ ในจังหวะที่ตัวเองถอยหลังแล้วรู้สึกว่ามันใช้ได้ดีมากๆแถมไม่จำกัดน้ำหนักคู่ต่อสู้ด้วยเรียกว่ายิ่งเจอกันคนตัวใหญ่ยิ่งใช้ได้ง่ายท่านี้และจังหวะถอยอันนี้ขาหายดีเมื่อไหร่ไม่พลาดที่จะต้องฝึกซ้อมให้ชำนาญ

แบบที่สาม ใกล้เคียงกับแบบแรกพื้นฐานเป็นการเข้าทำในจังหวะที่เราเคลื่อนที่ไปข้างหน้า อันนี้ต้องอาศัยความเร็วและจังหวะในการเข้าทำบวกกับการใช้มือดึงให้ถูกทิศทางถึงตอนนี้แบบที่สามผมจะยังไม่สามารถทำได้ก็จริงแต่ว่าผมมีท่าเด็ดที่อาศัยแบบที่สามของโออุจิการิในการเข้าทำจังหวะแรกแล้วตามต่อด้วยเดอาชิบารัย

หลังจากที่เรียนรู้ทั้ง3แบบแล้ว ก็ถึงเวลาของการรันโดริแล้วครับถือเป็นการรันโดริครั้งแรกในรอบ6เดือนที่โคโดกัง วันนี้ก็เลยซ้อมไปซะ7คู่แต่ก่อนซ้อมก็มีบอกคู่ซ้อมก่อนว่าระวังขาให้ด้วยนะครับ ผลคือเล่นสนุกครับ ทุ่มได้เยอะเหมือนกันอาจจะเป็นเพราะคู่ซ้อมเกรงใจเรื่องขาเลยออกจังหวะไม่เต็มที่ก็เป็นได้แต่เริ่มเล่นคู่แรกๆ จังหวะผมก็ผิดไปหมดเหมือนกัน ไอ้พวกท่ากลับตัวทุ่มแบบเซโอนาเกะ หรือว่า ไทโอโตชิ ใช้ไม่ออกเลยครับ

คู่แรก เพื่อนซี้สายดำ คนนี้ไม่ถือว่าหนักมากพยายามดึงเอาจังหวะของโคอุจิการิที่เคยใช้กลับมาก็ทุ่มได้1ครั้ง

คู่สอง ด๊อกเตอร์ชาวอียิปต์ (ยินดีด้วยครับคนนี้ก็ได้สายดำแล้ว)คนนี้เคยซ้อมและแข่งมาด้วยกันก็หลายครั้งอยู่แต่ผมหายไป6เดือนฝีมือเค้าคมขึ้นเยอะเลยครับ เสียอย่างเดียวคือจุดอ่อนเดิมของเค้าเรื่องไทโอโตชิ ที่เป็นท่าเด็ดของเค้าและผมมั่นใจว่าเค้าใช้มาแน่ๆ ก็เลยสามารถรอสวนด้วยโคโซโตการิ

คู่สาม เด็กประถมชั้นป.5ตัวเล็กอันนี้ถือว่าเป็นการซ้อมเรื่องจังหวะมากกว่า ผลคือโดนเด็กทุ่มไป2ครั้งด้วยโอโซโตการิ

คู่สี่ ญี่ปุ่นสายดำ ตัวโตแรงควายอันนี้ถือว่าน่าจะเป็นของจริงของการรันโดริในวันนี้ก็ว่าได้ เคยเจอกันครั้งเดียวในการแข่งสมัย7เดือนที่แล้วตอนนั้นผมชนะเค้าได้เพราเค้าใช้ไทโอโตชิออกมาเลยโดนผมสวนกลับด้วยโคโซโตการิเหมือนกับด๊อกเตอร์ชาวอียิปต์ชอบจริงๆกับคู่ซ้อมที่ใช้ไทโอโตชิ ไม่รู้ทำไมคนที่สองกับคนที่สี่ มาแนวเดียวกันเลยคือจะมีไทโอโตชิกับโอโซโตการิ โอโซโตการิจะน่ากลัวก็ต่อเมื่อมือสามารถคุมจังหวะและทำลายการทรงตัวในจังหวะแรกก่อนที่จะตามมาด้วยการตวัดขาแต่ว่าผมไม่ค่อยเจอคนที่ใช้โอโซโตได้สมบูรณ์ซักเท่าไหร่เลยครับที่ใช้มาผมก็รอสวนอยู่แล้ว เพราะผมไม่ได้ขยับตัวเข้าหาทำให้ผมได้เปรียบกว่าเรื่องความสมดุลย์

คู่ที่ห้า คนนี้เป็นนักกีฬารักบี้ ตัวโต+แรงเยอะมากๆเค้าซ้อมยูโดสม่ำเสมอกับชมรมที่มหาลัยของเค้าซะด้วย ที่แย่ไปกว่านั้นคือ คนนี้จับซ้ายซะด้วยคู่นี้ก็เลยเป็นการเล่นชิงจังหวะจับกันอยู่ จริงๆท่าถนัดของคู่ซ้อมคนนี้มากิโกมิแต่เค้าคงเกรงใจเรื่องขาของผมเลยไม่ใช้ออกมา สรุปก็ทำอะไรกันไม่ได้ซักเท่าไรแต่ก็ถือว่าเป็นการซ้อมที่ดีมาก โดยเฉพาะการช่วงชิงจังหวะกัน (ได้แต่ชิงจังหวะกันเพราะว่าได้จังหวะแล้วก็ไม่รู้จะทุ่มกันยังไงอยู่ดี555)

คู่ที่หก คู่นี้ง่ายหน่อยครับเป็นคนที่เพิ่งเลื่อนชั้นขึ้นมาเรียนในคอร์สสองอันนี้ไม่นาน จังหวะยังขาดๆเกินๆอยู่แต่จะเข้าทุ่มคู่ซ้อมคนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันเพราะจังหวะขาของผมก็ขาดๆเกินๆอยู่เหมือนกัน ทำให้ผมคิดถึงท่านึงขึ้นมาได้อันนั้นคืออุจิมาตะเคเคน เป็นการใส่อุจิมาตะแบบช้าๆเกี่ยวขาไว้แล้วอาศัยจังหวะมือกดให้คู่ต่อสู้ล้มลงของขวัญที่ได้จากขาหักครั้งนี้คือขาซ้ายที่ทรงพลังและสมดุลย์มากกว่าเดิมทำให้ผมทรงตัวอยู่อย่างสบายที่เหลือก็แค่หมุนและเน้นจังหวะมือกดลงก็ใช้ได้ ขอลองอีกครั้งนึง แต่ถ้าจะใช้ท่าเดิมจังหวะเดิมมันจะน่าเบื่อแต่ผมก็เข้าไปแบบเดิม แต่ตอนทุ่มครั้งนี้เปลี่ยนเป็นเดอาชิบารัยแทน ตอนนี้ถ้าถามผมว่าท่าไหนที่ผมชอบที่สุดคำตอบของผมคือ ฮาเนโกชิ แต่ว่าท่าไหนที่ผมมั่นใจในการใช้ที่สุดน่าจะเป็นเดอาชิบารัยอันนี้แหละครับ

คู่ที่เจ็ด คู่สุดท้ายของการรันโดริในวันนี้คู่ซ้อมเป็นอดีตนักกีฬามวยปล้ำ สังเกตุดูได้ว่าคนที่มาซ้อมที่โคโดกังจะมาหลากหลายอาชีพและหลายหลายพื้นฐานตรงนี้แหละครับที่เป็นสีสันและเสน่ห์ที่ผมชอบอย่างนึงในการมาซ้อมที่โคโดกังคนนี้ก่อนที่ผมขาหัก ก็ซ้อมด้วยกันบ่อยๆ อะไรฟะผ่านไปไม่นาน เร็วขึ้นกว่าเดิมอีกแถมจังหวะเข้าในท่าเซโอนาเกะเป๋ะกว่าเดิมอีก เกือบไปหลายครั้งเหมือนกันที่จะโดนทุ่มแต่มันเหมือนกับยังขาดการดึงมือลงเพื่อที่จะทำการทุ่มในจังหวะสุดท้ายนิดนึงทำให้ผมรอดมาได้คราวนี้ผมก็ต้องเอาท่าออกมาทดสอบจังหวะดูบ้างแล้วให้ทำอยู่ฝ่ายเดียวเดี๋ยวการซ้อมจะไม่พัฒนากันทั้ง2ฝ่าย เริ่มจากที่เรียนวันนี้เลยโออุจิการิในแบบที่สาม อย่างที่บอกไว้ข้างบนคือผมยังทำโออุจิการิในแบบที่สามไม่ได้แต่ถ้าเสริมเดอาชิบารัยเข้าไปมันก็สามารถทุ่มชาวบ้านเค้าได้อยู่คือจังหวะที่ผมเข้าไปโดยโออุจิการิ ส่วนใหญ่คู่ซ้อมจะเสียหลักนิดหน่อยและถอยขาซ้ายลงไปจังหวะนี้คือจังหวะที่ผมต้องการเลยครับเพราะว่าขาขวาของเค้าจะอยู่ด้านหน้าพอดีให้ปัดเลยแต่การปัดจะไม่สำเร็จถ้าหากมือไม่ดึงให้ถูกทางแต่ว่าเผอิญผมดึงได้ถูกทาง ผลก็คือคนที่ถูกทุ่มจะหมุนลอยตามแรงปัด 555ที่ไม่ลืมคือช่วยดึงในจังหวะสุดท้ายทำให้คนที่ถูกทุ่มจะไม่รู้สึกเจ็บครับ

ตอนนี้ถือว่าขาผมกลับมาแล้วประมาณ60เปอร์เซนต์แต่ที่กังวลอยู่อย่างเดียวคือมันยังมีลวด2-3เส้นอยู่ด้านในแค่โดนกระแทกเบาๆก็เหมือนกับโดนเข็มแทงอยู่ข้างใน ถ้าเอามันออกมาแล้วลวดพวกนี้ผมจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก เพราะอย่างน้อยมันก็ช่วยดูแลและรักษาผมในวันที่ผมอ่อนแอถึงตอนนี้มันจะกลายเป็นภาระที่ทำให้ผมรำคาญในบางเวลาก็ตามที

Create Date : 21 ตุลาคม 2555		4 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2555 22:00:55 น.
Counter : 1683 Pageviews.
Share Tweet