Bloggang.com : ablaze357 : เสพติดยูโดมากไป จนติดใจกับการทุ่มซะแล้ว

เสพติดยูโดมากไป จนติดใจกับการทุ่มซะแล้ว

ช่วงนี้ยุ่งมากๆกับเรื่องเรียนและเรื่องการซ้อมยูโดจนแถบจะไม่มีเวลาทำอะไรทั้งสิ้น แต่วันนี้ซ้อมยูโดแล้วสนุกมากจนต้องขอเขียนเก็บไว้

เรื่องมีอยู่ว่า ปกติผมไม่ค่อยได้ซ้อมยูโดกับชมรมที่มหาลัยซักเท่าไร เป็นเพราะว่าสมาชิกแต่ละคนมีเรื่องไม่เป็นเรื่องต้องทำอยู่สม่ำเสมอ จนไม่สามารถหาเวลามารวมตัวเพื่อซ้อมกันได้ซักที

สำหรับผมแล้วเปิดเทอมปีนี้เดือนเมษายน ซ้อมไป1ครั้งแล้วก็แขนหัก หยุดไปประมาณ3เดือนกว่า พอแขนเริ่มจะกลับมาใช้ได้อีกครั้ง มันก็เริ่มเข้าช่วงสอบเทอมต้นแล้ว แต่ช่วงก่อนสอบมีซ้อมกับชมรมอีก1ครั้ง สรุปเทอมต้นซ้อมไปแค่2ครั้ง คนอื่นๆไม่รู้ว่าซ้อมกันรึเปล่า แต่คาดว่าไม่ได้ซ้อมกันเลย

พอปิดเทอมฤดูร้อน ช่วงแรกฟิตกันหน่อย ซ้อมร่วมกับเด็กม.ปลายประมาณ3ครั้ง ต่อจากนั้นก็หายกันไปอีก มาโผล่อีกทีก็เทอมสองนี้แหละครับ

เทอมสองเริ่มซ้อมเมื่อวันพฤหัสที่แล้ว เป็นครั้งแรก แล้วก็มาวันพฤหัสนี้เป็นครั้งที่2 จะว่าไปจริงๆแล้วชมรมที่มหาลัยมีสมาชิกอยู่ประมาณ12คน แต่ว่ารุ่นพี่ปี4ประมาณ7คนต้องยุ่งกับการหางาน(เป็นปกติของคนญี่ปุ่น เมื่ออยู่มหาลัยปี4แล้วจะลดการทำกิจกรรมทุกอย่างเพื่อมุ่งไปที่การหางานให้ได้) สมาชิกเลยเหลือกันแค่5คน

มีเด็กใหม่ปีหนึ่งสายดำ คนนี้เทพมากๆ ตอนม.ปลายเป็นประธานชมรมยูโด แบบว่าคล้ายๆกับอาจารย์เลยก็ว่าได้ คนๆนี้ผมเคยซ้อมด้วยแค่ครั้งเดียวตอนปิดเทอมฤดูร้อน(คาดว่าครั้งนั้นเด็กปี1คนนี้ยังไม่ได้เอาจริงด้วยซ้ำไป) ฝีมือเทคนิคสูงมากทีเดียว แต่หลังจากนั้นแล้วก็แทบไม่เจออีกเลย คนๆนี้ถือเป็นเป้าหมายต่อไปของผมในการก้าวข้ามไป รออีกหน่อยละกัน

สรุปสมาชิกชมรมที่ซ้อมหลักๆจะมีแค่4คน เวลาที่ซ้อมก็น้อยเหลือเกินคือใน1อาทิตย์จะซ้อมแค่วันพฤหัสเวลา 15.00 - 16.40 แต่สำหรับผมจะต้องเลิกตอน16.10 เพื่อที่จะไปซ้อมต่อที่โคโดกังเวลา 17.30 - 19.00 ในเวลานี้ถ้าต้องเลือกซ้อมผมก็ต้องเลือกซ้อมที่โคโดกังเพราะว่าต้องเก็บชั่วโมงซ้อม ไว้เพื่อใช้ในการแข่งขันเลื่อนระดับ ดังนั้นทุกๆวันทุกๆชั่วโมงที่ไปซ้อมถึงสำคัญมากๆในการเก็บชั่วโมง นอกจากการเก็บชั่วโมงแล้ว มันก็เป็นการฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่าในท่าพื้นฐานต่างๆ รวมถึงการฝึกให้ชินสนามเวลาต้องแข่งจริง เพราะว่าการซ้อมที่โคโดกังจะต้องมีการรันโดริในทุกครั้งที่ซ้อม ขึ้นอยู่กับเวลาด้วยว่าเหลือมากเหลือน้อยในแต่ละวัน

พูดถึงความก้าวหน้า ที่โคโดกังมีคนที่ไปซ้อมทุกวัน กับ คนที่ไปอาทิตย์ละ3-4ครั้งหรือว่าพวกที่ไปอาทิตย์ละครั้ง ความก้าวหน้าในการรันโดริมันก็เลยวัดกันยากเพราะว่าเจอกับพวกที่ซ้อมทุกวัน มันก็ต้องก้าวหน้าขึ้นทุกคนแหละ ต่างกันก็แค่ใครจะก้าวมากก้าวน้อยเท่านั้นเอง ดังนั้นถ้าจะวัดความก้าวหน้าผมคงต้องมาวัดกับชมรมที่มหาลัยดู

อาทิตย์ที่แล้วสถานที่นัดกับเวลาผิดพลาดกันไปหน่อยเวลาซ้อมเลยเหลือแค่ประมาณ30นาที ทำให้เร่งรีบกับการรันโดริไปหน่อย วันนี้ขอแก้ตัวใหม่เพื่อจะได้ดูผลจากการไปฝึกซ้อมที่โคโดกังว่าจะก้าวหน้าขึ้นเท่าไหน หรือว่าจะอยู่เท่าเดิม

วันนี้สมาชิกชมรมมีแค่3คน การซ้อมรันโดริจึงเป็นการวนกันแค่สามคน ผลจากการฝึกซ้อมที่โคโดกัง
- ผมสามารถมองเห็นการเข้าทำของคู่ซ้อมคล้ายๆกับภาพช้าเลย
- ผมสามารถที่จะล่อหลอกให้คู่ซ้อมเคลื่อนที่ไปในท่าที่ผมต้องการให้เป็นไป
- เนื่องจากการเข้าทำของคู่ซ้อมจะคล้ายๆกับภาพสโลโมชั่น ทำให้ผมมีเวลาพอที่จะสวนกลับแบบง่ายๆแต่ทำให้ล้มอย่างได้ผล
- การทุ่มผมไม่ต้องเร่งสปีดมากเท่าไร ดึงให้ถูกหลังก็ทุ่มได้อย่างง่ายๆแล้ว
- ท่าที่อยากใช้ ก็ใช้ออกได้ทันที แต่ถ้าเป็นการรันโดริที่โคโดกังผมต้องหาจังหวะแล้วใช้ออกไปด้วยความเร็วมันถึงจะเห็นผล

มีแค่เพื่อนคนเดียวในชมรมที่รู้ว่าผมเรียนยูโดอยู่ที่โคโดกัง แต่ว่าวันนี้เพื่อนคนนี้ไม่ได้มาซ้อมด้วย ดังนั้น2คนที่ซ้อมด้วยกันวันนี้ ต่างก็งงไปตามๆกันว่า เมื่อปีที่แล้วที่ผมเริ่มเล่นยังเหลอๆหลาๆอยู่เลย อุเกมิการตบเบาะก็ยังทำได้ไม่ถูกต้องเลย เทคนิคท่าต่างๆก็ไม่มี การเข้าทำก็ไม่มีประสิทธิภาพ ทั้งความเร็วและความแรง แต่ตอนนี้หน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว ท่าหลักๆที่ผมใช้แล้วสร้างความประหลาดใจให้กับคู่ซ้อมได้ทั้งๆที่บางท่ามันก็เป็นแค่ท่าพื้นๆเท่านั้นเอง
- สึบาเมะไค่เอชิ อันนี้เป็นการที่คู่ต่อสู้ปัดเขามาแล้วผมชักขาหลบเป็นวงกลมแล้วโต้กลับด้วยการปัดเช่นกัน
- เซโอนาเกะ ท่านี้พื้นๆตอนที่ใช้ในการฝึกเข้าท่า แต่ว่ารันโดริจริงๆผมว่าก็มีความยากในการที่จะดึงออกมาใช้ทุ่มได้สำเร็จ ท่านี้ผมเข้าได้เร็วมากจนคู่ซ้อมตกใจมาหลายคนแล้ว
- คาตะกุรุม่า วันนี้คู่ซ้อมที่เป็นสายดำ บอกเลยว่าเป็นครั้งแรกที่ถูกทุ่มด้วยท่านี้ แล้วพูดไปถึงว่าต่างชาติคงมีการซ้อมที่แปลกว่าคนญี่ปุ่นถึงสามารถเอาท่านี้ออกมาใช้ได้
- โซเด สุริโกมิ โกชิ ท่านี้วันนี้ผมใช้ทุ่มไปหลายครั้ง แล้วทุกครั้งผมไม่ต้องเน้นเรื่องความเร็วเท่าไร ผมเน้นแค่จังหวะกับการใส่ท่าที่ถูกต้อง
- one step อุจิมาตะ พอดีช่วงนี้โคโดกังให้ซ้อมที่นี้อยู่พอดี เลยลองเอามาใช้ดู ก็ได้ผลที่ดีพอสมควร

แต่ว่าการทุ่มทุกครั้งผมก็ไม่ลืมที่จะช่วยดึงเซฟคู่ซ้อมเอาไว้ตลอด เพราะว่าผมกลัวคู่ซ้อมจะเจ็บและจะไม่มีใครซ้อมด้วยละครับ

สรุปแล้วผมเริ่มที่จะอยากซ้อมกับชมรมบ่อยๆแล้วครับ มันเหมือนเป็นการปลดปล่อยท่าทุ่มต่างๆที่ได้เรียนมา เรียกได้ว่าฝีมือตอนนี้ก้าวหน้าขึ้นไประดับนึงแล้ว แต่ว่าก็ยังไม่เพียงพอครับ มันเหมือนกับการเสพติดเลยครับ พอได้ระดับนึงแล้ว มันก็ยังต้องการเพิ่มขึ้นอีก และยังต้องมากกว่านี้ขึ้นๆไปอีก อาทิตย์หน้าวันที่29 เป็นการแข่งขันครั้งแรกครับ เกี่ยวข้องกับการเลื่อนสายซะด้วย กะว่าขอแค่ครั้งเดียวหลังจากการจับคู่ต่อสู้ได้แล้ว จะระเบิดแรงออกไปเป็นท่าเซโอนาเกะที่เร็วที่สุดเพื่อทำอิปปงให้ได้ (คาดว่าไม่น่าเกิน10วินาทีแรก) เพราะว่าต้องแข่ง2ครั้ง ดังนั้นการแข่งครั้งแรกผมต้องการที่จะเซฟร่างกายให้เหนื่อยน้อยที่สุดเพื่อให้ได้เปรียบมากที่สุดในการแข่งครั้งที่2