วันนี้เจอเรื่องแย่แต่เช้า ดันไปมีเรื่องวิวาทกับคนญี่ปุ่นซะได้ เนื่องจากวันนี้มีเรียนแค่วิชาเดียว ตอน9.00-10.30 เรียนเสร็จแล้วก็ว่างมีเวลาพอสมควร แรกๆวันนี้กะจะไปทำงานที่โกดัง แต่ว่าดันฝนตกตั้งแต่เช้าซะได้ เลยกะไม่ไปดีกว่า เอาเวลาไปเขียนรายงานที่จะต้องส่งอาจารย์วันจันทร์ดีกว่า พูดถึงเรื่องรายงาน ก็ต้องเริ่มจากเนื้อเรื่องก่อน จำได้ว่าอาจารย์เคยบอกไว้ว่ามีหนังสือเนื้อเรื่องเดียวกันแต่เป็นภาษาอังกฤษขายอยู่ตามร้านหนังสือทั่วไป (เนื่องจากเอามาสอนนักเรียนญี่ปุ่นเลย เอาเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นมาสอน) ก็เลยต้องไปหาที่ร้านขายหนังสือซักหน่อย ไอ้จะไปที่ร้านขายหนังสือใหม่มันก็แพงเวอร์ เล่มจะเกือบ3พันเยน (ประมาณสองพันแปดมั้ง) เลยกะว่าจะไปหาจากร้านหนังสือมือสองน่าจะดีกว่า เผื่อได้มาเล่มละไปกี่ร้อยเยน ถ้าไม่มีไม่ซื้อก็ได้ สามพันเยนเก็บไว้เป็นค่าสอบซ่อมยังจะดีซะกว่า ร้านหนังสือมือสองขนาดใหญ่ จำได้ว่าอยู่แถวๆสถานนีชิบะ ไหนๆวันนี้มีเวลาแล้วก็ปั่นจักรยานไปดูก็ได้ แถวชิบะ จักรยานจอดมั่วซั่วไม่ได้ เผลอเป็นถูกยก ก็เลยจอดไกลหน่อยแล้วค่อยเดินไปหาร้านหนังสือ แต่ว่าไม่ได้ไปแถวๆนั้นนานแล้ว มันเป็นซอยๆเยอะพอสมควร พอจอดจักรยานแล้วก็เริ่มเดินหา ก็เจอกับป้าคนนึงเป็นคนแจกใบปลิวเรียกลูกค้าอยู่ ว่าวันนี้ร้านปาจิงโกะเปิดใหม่ ใครเล่นวันนี้มีลดแลกแจกแถม แล้วก็เอาใบปลิวมาแจก แต่ไม่ได้รับเพราะว่าไม่สนใจ ระหว่างที่จอดจักรยานกับทางเดินไปร้านหนังสือ มันมีช่วงนึงที่รางรถไฟตัดผ่าน คนจะต้องลงไปเดินใต้ดิน ก็เดินไป พอลงไปถึงใต้ดินแล้ว ก็เหมือนกับทางธรรมดาทั่วไป ไฟสว่างๆ แต่ว่าเวลานั้นไม่ค่อยจะมีคนอยู่แถวนั้นเท่าไร เดินไปซักพัก ก็เลยกับผู้ชายคนนึง อายุน่าจะประมาณ24-25 เรื่องเดียวกันอีกแล้ว คือแจกใบปลิว พร้อมกับเชิญชวนคนเข้าไปเล่นปาจิงโกะ ที่เพิ่งเปิดใหม่วันนี้ ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับเปิดบทสนทนา (คำแปลอาจจะแปลกๆหน่อยเพราะว่าแปลเองจากภาษาญี่ปุ่น) ผู้ชาย: สวัสดีคุณพี่ สนใจเล่นปาจิงโกะมั้ย อยู่ด้านโน้นวันนี้เพิ่งเปิดร้านเป็นวันแรก พร้อมกับยื่นใบปลิวมาให้ ฉั่ง: ..... (ไม่ได้รับ แล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรไป แล้วขาก็ยังเดินต่อไปเป็นเรื่องปกติทั่วไปที่เจอกับพวกแจกใบปลิว) ผู้ชาย:ดูเหมือนคุณท่าทางยุ่งๆอยู่นะ กำลังหาอะไรอยู่รึเปล่า ฉั่ง: ใช่ครับยุ่งอยู่ กำลังจะไปร้านหนังสือมือสอง ที่ตั้งอยู่แถวๆนี้ พอจะรู้มั้ยว่าไปยังไง (ถามมันกลับซะเลย เผื่อเป็นประโยชน์) ผู้ชาย:อ๋อ ร้านหนังสือมือสองนะเหรอ เจ้งปิดกิจการไปแล้ว ไม่ต้องหาหรอก มาเล่นปาจิงโกะดีกว่า ตอนนี้ฉั่งเดินอยู่ข้างซ้าย ผู้ชายคนนี้เดินอยู่ข้างขวา ขณะที่พูดว่าร้านหนังสือเจ้งไปแล้ว ตอนพูดไม่พูดเปล่า มันดันเอามือซ้ายของมันมาพาดที่ไหล่ของฉั่งซะได้ ช่วงนั้นอึ่งพอสมควรคิดอยู่ในใจว่า เออสังคมญี่ปุ่นมันอ่อนไหวเรื่องความเป็นส่วนตัว แล้วก็ยังไม่เคยเจอใครที่เพิ่งเจอไม่ถึง1นาที กล้ามาทำอย่างงี้กับกู (ขณะคิดเวลาคงเดินไปประมาณ2วินาที) ก็เอามือขวาไปจับมือมันพร้อมกับอ้อมตัวออกมาจากวงแขนมัน ส่วนบทสนทนาก็ดำเนินต่อไป ฉั่ง: ขอโทษนะครับ ผมไม่ชอบให้คนมาจับเนื้อต้องตัว โดยเฉพาะคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ไม่มีร้านหนังสือแล้วก็ไม่เป็นไร แต่ว่าก็ไม่เล่นปาจิโกะอยู่ดีครับ ผู้ชาย: เออ ขอโทษ ขอโทษ ตอนนี้รู้ตัวว่าต้องเดินเร็วขึ้นเพื่อออกจากบริเวณนั้น ไปอยู่บริเวณที่คนเยอะๆหน่อย อย่างน้อยก็ปลอดภัยกว่านี้ เดินเร็วขึ้นแต่ไม่มาก มันก็ยังเดินอยู่ด้านขวาเหมือนเดิน พร้อมกับยื่นใบปลิวจากมือขวาของมันออกมาให้ ผู้ชาย: เล่นไม่เป็นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมสอนให้ ลองดูรายละเอียดก่อนครับ ยังไม่หยิบใบปลิวของมันอยู่ดี พร้อมกับเดินๆกันต่อไป คราวนี้มันยื่นมือซ้ายของมันมาจับข้อมือขวาของฉั่งแล้วก็เอามือขวาของมันยัดใบปลิวเข้ามาที่มือฉั่ง เจอแบบนี้ก็สะบัดมือเลย ฉั่ง: ขอโทษครับขอบอกอย่างชัดเจนว่าไม่สนใจจะเล่นปาจิงโกะครับ อย่ามาเสียเวลากับผมเลยไปหาคนอื่นที่เค้าอาจจะอยากเล่นแล้วชวนน่าจะดีกว่า แล้วก็ขอเตือนอีกครั้งว่าอย่ามาแตะเนื้อต้องตัว ผมไม่ชอบ (แหมสุภาพจริงๆ ทำใจดีสู้แต่จริงๆใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้ว) ผู้ชาย:........ (ไม่ได้พูดอะไร) ตอนนี้ฉั่งก็ยังเดินต่อไป ไม่ได้สนใจว่ามันจะทำอะไร แต่รู้สึกว่ามันไม่ได้เดินตามมาแล้ว ก็ไม่ได้หันไปมองมันเดินไปเป็นปกติธรรมดา คิดอยู่ว่ารอดแล้วกูไอ้พวกชอบตื้อ แต่เท่านั้นแหละ ผู้ชายคนเดิมมันมาจากไหนไม่รู้ เข้ามาด้านหลัง เอามือขวามาล๊อคคอเลย ผู้ชาย: มึงเป็นอะไรหะ...... แตะนิดแตะหน่อยทำเป็นไม่ได้ แล้วถ้ากูทำแบบนึ้มึงจะทำไม โอ๊ย......... ที่มันร้องโอ๊ยก็เพราะว่าจังหวะนั้นถึงมันจะเข้ามาล๊อคคอรวดเร็วมากๆ แต่ว่าข้อศอกขวาของฉั่งก็เริ่มทำงานเหมือนกัน โดยการศอกกลับไปที่บริเวณซี่โครงของมัน พร้อมกับใช้มือซ้ายดึงแขนที่มันล๊อคคออยู่ให้หลุดออกมา หลังจากศอกเสร็จก็เอื้อมมือขวารัดมือที่มันรัดคอเอาไว้พร้อมกับทุ่มลงพื้น (เออ เรียนยูโดมาวันนี้เพิ่งจะออกท่าแบบไม่ต้องคิดออกมาได้) แต่ว่า เนื่องจากไม่เคยเจอเหตุการณ์สดๆแบบนี้ แขนขา มันก็หมดแรงไม่ทำตามที่สั่ง บวกกับมือขวาเข้าลึกไปหน่อย ไม่ได้เอาข้อพับหนีบแขนมันไว้ แต่ดันเป็นการยกด้วยไหล่ ผู้ชายคนนั้นก็ลอยขึ้นมา ประมาณ30เซนได้มั้ง แต่ว่าจะทุ่มกลับทุ่มไม่ลง หน้าของอาจารย์ยูโดโผล่ขึ้นมาในความคิดเลยว่า บอกกี่ครั้งแล้วให้ใช้ข้อพับหนีบแขนไว้ ไม่ใช่ใช้ไหล่ยก แล้วในใจก็คิดต่อว่า ตายละหว่า ชีวิตจริงพลาดแล้วมันกดรีเซ็ทไม่ได้นะ ถ้าขามันกลับลงพื้นได้กูตายแน่ ช่วงนั้นเวลาเดินไปแบบปกติ แต่ว่าเหมือนกับผ่านไปนานมาก หน้าของอาจารย์ยูโดคนเดิมโผล่มาเป็นครั้งที2 พร้อมกับคำว่า เร็นโซกุวาซะ (แปลเป็นไทยก็คือ ใช้ท่าต่อเนื่อง) ยกมันขึ้นมาแล้วพลาดแบบนี้ กูจะเอาอะไรไปต่อเนื่องวะ เวลาในความคิดผ่านไปนาน แต่เวลาจริงคงประมาณแค่วิหรือสองวิเท่านั้น จังหวะที่ขามันกำลังจะแตะพื้น มือขวาที่ล้วงเข้าไปแล้วดันไปใช้ไหล่ยกมันขึ้นมา ก็เอาออกมาเป็นล๊อคที่คอของมันแทน ส่วนแขนซ้ายก็ยังจับมือมันไว้ตั้งแต่แรกไม่ได้ปล่อย ตอนนี้มาอยู่ในเตรียมพร้อมในท่า ฮาเนโกชิ เออ เพิ่งฝึกทุ่มเพื่อนไปเมื่อวานเอง จะต้องเอามาใช้แล้วเหรอยังไม่สมบูรณ์ดีเลยนะ แต่ช่วยไม่ได้ ไม่คิดอะไรแล้วก็บิดตัว เอาสะโพกสอดเข้าไป ตวัดขา ลอยซิครับ ลอยสูงด้วย แล้วก็ตามมาด้วยเสียงตกพื้นดังตุ๊บ...... เนื่องจากไม่ได้อยู่ในสนามยูโด แล้วคู่กรณีก็ท่าทางจะไม่เป็นยูโดซะด้วย เลยไม่มีการตบเบาะ อย่างอื่นไม่รู้ รู้อย่างเดียวว่า ช้ำในชัวร์ๆ ส่วนกระดูกก็แล้วแต่พระเจ้าละกัน ว่าจะอยู่ครบรึเปล่า พอมันล้มไปกองอยู่ตรงหน้าแล้ว ก็ถอยหลังเล็กน้อย ให้ออกจากรัศมีของมัน มองไปรอบๆ อะไรฟะ จากที่ไม่มีคน คราวนี้คนมองล้อมรอบเป็นวงกลมเลย ไวเชียวนะไอ้พวกนี้ ตอนที่อยากให้โผล่ก็ไม่โผล่มา แล้วก็อีก ยังไม่ทันคิดอะไรได้ เสียงนกหวีดก็ดังขึ้น ตำรวจ (แม่งก็ไวเหมือนกัน แต่ถ้าไวกว่านี้ มาก่อนเกิดเรื่องจะขอบคุณมาก) ตำรวจเข้ามาอย่างรวดเร็วประมาณ6คน พร้อมกับตัวละครคนแรกสุด คือป้าแก่ๆแจกใบปลิว ที่เจอตอนแรกสุดนั้นแหละ คาดว่าเป็นคนเรียกตำรวจมาอย่างเร็ว ตำรวจทำงานอย่างมือโปร 3คนทางนั้น 3คนทางนี้ แยกคู่กรณีออกไปให้ห่างกัน จะได้ไม่กัดกันต่อ ช่วงนี้คิดขึ้นมาว่า ซวยแล้วครับท่าน มาอยู่ต่างแดนแล้วดันไปมีเรื่องกับคนท้องที่ซะได้ พอเกิดเรื่องมันเป็นใคร ที่แน่ๆกูเป็นพม่าต่างด้าว แถมตอนกูพูดภาษาญีปุ่นแต่ละทียังต้องเปิดดิกพูดเลย ดูจากแนวโน้มแล้วเสียเปรียบทุกกรณี ที่สำคัญตำรวจไม่ถามอะไรกูเลยด้วย ถามแต่ทางมันอย่างเดียว พูดอะไรกันไฟแลบเลย ซักพัก มือถือที่ใส่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้น เออให้มันได้อย่างนี้ซิวะ เรื่องตรงหน้ายุ่งอยู่ยังไม่พอ มือถือยังดังอีก ก็ล้วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมา . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . มองที่มือถือมันขึ้นมาเป็นเวลา 7.15 มันไม่ใช่เสียงคนโทรเข้า แต่ดันเป็นเสียงนาฬิกาปลุก ซักพักก็ถูกดึงกลับมาสู่โลกความเป็นจริง เสียงนาฬิกาปลุกยังคงปลุกต่อไป เอื้อมมือไปหยิบมาดู ก็เป็นเวลา7.15 จริงๆ เออ โล่งอก มันแค่ฝันหรอกหรือ สงสัยเมื่อวานซ้อมยูโดหนักไปหน่อย เก็บมาเป็นเรื่องราวได้ขนาดนี้เลย จบ จ้า   Create Date : 20 มกราคม 2555 22 comments Last Update : 20 มกราคม 2555 20:54:09 น. Counter : 1998 Pageviews. Share Tweet

สำหรับท่านที่ไม่รู้จักฮาเนโกชิ สามารถไปดูภาพประกอบได้ที่ หัวข้อก่อนหน้านี้ (ด้านล่างๆ) 1ปียูโดกับการไล่ล่าสายดำ10 KANGEIKO judo winter training at japan   โดย: ablaze357 20 มกราคม 2555 21:11:32 น.

สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จัก... ทำไมยิ่งอ่านก็ยิ่งเหงางั้นแสดงว่า ภาษาของเค้าเข้าใจยากกกกก.   โดย: LittleDaimon 20 มกราคม 2555 22:11:39 น.

อ้าว ฝัน   โดย: Lovebanoffie 20 มกราคม 2555 22:32:40 น.

^______________________________^ เรื่องน่ารักมากเลยคะ อิอิ ตื่นเต้นส์อยู่ดี ๆ ๆ หัวเราะก๊ากๆๆ ได้อีก ชื่นชม   โดย: gymstek 20 มกราคม 2555 22:41:35 น.

อ่านไป ตกใจไป ที่แท้ฝันนี่เอง จบหักมุมแบบมืออาชีพเลยนะเนี่ย   โดย: หมุยจุ๋ย 21 มกราคม 2555 1:09:39 น.

ลุ้นแทบตาย หัวใจเกือบจะวายแหนะค่ะ   โดย: manuka honey 21 มกราคม 2555 1:25:45 น.

มันเป็นเรื่องจริงนะครับ แต่ในความฝัน ตื่นมาหลังจากนั้นช่วงเช้า ก็ดำเนินผ่านไปเหมือนกับในความฝันเลยครับ เริ่มจลกฝนตกแต่เช้า มีเรียนถึงแค่10:30 ตั้งใจจะไปร้านหนังสือ พอถึงจุดนี้เปลี่ยนแผนดีกว่า เป็นไปกินข้าวกับเพื่อนแทน ทั้งหมดไม่อาจรู้ได้ว่ามันคือเดจาวู source code หรือมิติพิศวง แต่หากได้ไปออกรายการคนอวดผี ให้คุณริว จิตสัมผัสวิเคราะห์คงกระจ่างกว่านี้ ว่าแต่อย่าถามผมนะครับว่าวันเดือนปีเกิดของผู้ชายคนนั้นคือเมื่อไหร่   โดย: ablaze357 21 มกราคม 2555 12:51:15 น.

จริงค่ะ ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสิรฐ ขอสารภาพว่าบล๊อกคุณหน้านี้ "ยัง" ไม่ได้อ่าน เข้ามาขอบคุณที่เข้าไปทักทายกันก่อนอันดับแรก   โดย: SweetBlue 21 มกราคม 2555 21:49:44 น.

ฝันไปนั่นเอง...... ^-^   โดย: fahtsuki 22 มกราคม 2555 20:17:30 น.

โหยย นึกว่าเรื่องจริง   โดย: pankpond IP: 172.16.55.207, 203.146.200.62 23 มกราคม 2555 11:12:39 น.

โห่ นิสัย หลงอ่านตั้งนาน ไอ่จุดๆ นั่นก็นะ อุตส่าห์กดลูกศรลง ชิ เนียนๆ   โดย: sticker-dicut (เสี่ยวเฟย ) 23 มกราคม 2555 12:43:20 น.

ซะงั้น.....แต่ก็ฮาดี   โดย: normalization 23 มกราคม 2555 18:05:23 น.

555 ฝันซะงั้น   โดย: the_virusgirls 23 มกราคม 2555 20:13:48 น.

555 โล่งใจ อ่านจนจบ เป็นความฝัน ถ้าเป็นจริงท่าทางจะยาวนะคะ ยินดีที่รู้จักค่ะ   โดย: น้ำพันซ์ 23 มกราคม 2555 20:28:21 น.

ฝันสนุกดีนะ ตื่นเต้น ตามไปด้วย   โดย: dvdevd 24 มกราคม 2555 8:17:02 น.

แหม่... อีตาคนนี้ มันน่าจับทุ่มนัก ไอ้เรารึก็เป็นห่วง ลุ้นไปด้วย เอาละวาไปมีเรื่องกะพวกปาฯ ยากูซ่าแบ็คอัพทั้งนั้น อ่านมาถึงตอนจุดๆๆ คิดว่าสงสัยมีต่อตอนสอง เด๋วปั้ด!! เน่ๆ ไอ้น้ำดื่มของป้าโซน่ะ มันอยู่นอกร้านเฟ้ย ละถึงมันอยู่ในร้านก็ไม่ซื้ออยู่ดี ใครมันจะไปซื้อน้ำมือสองขี้ปากชาวบ้านดื่มฟระ ว่าแต่.. มีขายรึป่าวน่ะแหละ เอิ้กกก..   โดย: ป้าโซ 24 มกราคม 2555 13:04:32 น.

อ้าว ฝันเหรอเนี่ย   โดย: เจ้าหญิงจากแดนไกล IP: 113.210.227.114 25 มกราคม 2555 1:25:52 น.

555   โดย: ชิโยจัง 25 มกราคม 2555 13:24:53 น.

โดย: อ้อ (Chill @ Chon ) 26 มกราคม 2555 19:59:50 น.

อุ๊ยยยยยย ขอดทษด้วยนะคะ แบบว่ายังไม่ทันได้พิมพ์อะไรเลย แต่ดันเผลอไปกด enter อิอิ จะบอกว่า สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอบคุณมากๆเลยที่แวะไปทักทายกันค่ะ   โดย: อ้อ (Chill @ Chon ) 26 มกราคม 2555 20:01:58 น.

ฝันดู น่าต๊กใจนะค่ะ ดีนะค่ะที่เป็นความฝัน   โดย: นู๋บี (นู๋บีกะลูกชิ้น ) 27 มกราคม 2555 14:39:07 น.

สวัสดีคะ ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปชมรูปมือใหม่   โดย: M011 28 มกราคม 2555 18:55:10 น.