|
You I Love : กาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้ (ที่มอสโคว)/
You I Love : กาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้ (ที่มอสโคว)/ธีปนันท์
You I Love เป็นหนังโรแมนติก-คอมเมดีจากรัสเซียที่คุณภาพไม่เลวนัก มีโปรแกรมเข้าบ้านเราในสัปดาห์หน้าที่โรงภาพยนตร์เฮ้าส์ อาร์ซีเอ ซึ่งก็คงเข้าอย่างเงียบๆ และออกไปอย่างเงียบๆ อย่างที่เป็นกับหนังอีกหลายๆ เรื่องที่ฉายที่นี่
ถึงผมจะบอกว่าไม่เลว แต่หนังเรื่องนี้ก็ไม่สามารถเรียกว่าหนังดี ได้เต็มปากเต็มคำ ข้อบกพร่องหลายส่วนมองเห็นกันอย่างชัดเจน การสื่อความหมายเชิงสัญลักษณ์และการควบคุมอารมณ์คนดูนั้น ตัวหนังก็ยังแยบยลไม่เพียงพอ แต่โดยรวมๆ ก็ดูได้เพลินๆ ไม่เสียหาย (หรือเสียอารมณ์) อะไร
คนที่ติดตามข้อมูลเกี่ยวกับหนังนอกกระแสมาบ้างคงเคยได้ยินชื่อหนังเรื่องนี้ You I Love เป็นหนังเกี่ยวกับโฮโมเซ็กฌวลที่ชนะรางวัลภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยม จากเทศกาลหนังเกย์และเลสเบี้ยนที่นิวยอร์กเมื่อปีก่อน
ว่ากันตามตรง ตัวหนังก็ไม่ได้พูดถึงโฮโม (รักเพศเดียวกัน) อย่างเดียว แต่มันมีทั้งเฮเทอโร (รักเพศตรงข้าม) และไบเซ็กฌวล (รักคนทั้งสองเพศ) ปนเปกันวุ่นวายสนุกสนานดี
ในข้อมูลประชาสัมพันธ์ของหนังบอกเอาไว้ถึงชื่อเรื่อง You I Love - ที่ถ้าสังเกตดีๆ จะทราบว่ามันตั้งอย่างผิดหลักไวยากรณ์ มันควรจะเป็น I Love You หรือถ้าจะเอา You ขึ้นมาก่อน ก็น่าจะมีเครื่องหมายลูกน้ำไว้คั่นอย่าง You, I Love ที่จะหยวนๆ แปลได้ว่า เธอที่ฉันรัก
ที่เป็นอย่างนั้นเพราะภาษารัสเซียไม่ได้ซีเรียสกับตำแหน่งแห่งที่ของคำในประโยคง่ายๆ แบบนี้ การพูดอะไรผิดไปบ้างเล็กน้อย ก็เข้าใจความหมายได้ อย่างกรณีนี้ถ้าจะใช้ชื่อ Love You I มันก็สร้างความเข้าใจได้เหมือนกับคำว่า I Love You ปกติ
เท็จจริงเป็นอย่างไรผมก็สุดความสามารถที่จะทราบ (เพราะไม่รู้ภาษารัสเซียเลย) แต่ 2 ย่อหน้าข้างต้นก็ให้คำจำกัดความกับสิ่งที่เกิดขึ้นในหนังได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันเป็นรักแบบมั่วๆ ไร้หลักเกณฑ์ รักที่ไม่น่าเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว
ทิโมเฟ ตัวละครเอกของเรื่องเป็นหนุ่มนักโฆษณาที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงกับงานของตัวเอง และได้พบรักกับ เวรา ผู้ประกาศข่าวสาวแสนสวยคนหนึ่งในร้านอาหาร เขากับเธอคุยกันถูกคออันนำมาซึ่งนัดครั้งที่ 2, 3 และจบลงบนเตียงนอนอย่างเร่าร้อนในคืนหนึ่ง
ในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ทิโมเฟขับรถออกไปนอกบ้าน ขณะเดียวกัน เด็กหนุ่มเชื้อสายคาลมิก (อยู่แถบชายแดนรัสเซีย หน้าตาคล้ายพวกมองโกล) คนหนึ่งชื่อ อูลุมชี กำลังหัดเล่นกายกรรมด้วยการเดินบนรั้วเหล็กอยู่ แล้วจู่ๆ ก็พลาดตกลงมาบนกระโปรงรถของทิโมเฟ
อุบัติเหตุที่ว่า นำความสัมพันธ์แบบสามเส้ามาสู่ชีวิตของทิโมเฟ เขาหลงใหลในเรือนร่างของเด็กหนุ่มอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกับ ความรักกับเวรา ก็เป็นสิ่งที่เขาอยากได้และโหยหา
ผู้กำกับ โอลกา สโตลปอฟสกายา และ ดมิทรี ตรอยต์สกี ทำให้คนดูเห็นว่าสำหรับทิมโมเฟ เวรา และอูลุมชี ความรักในลักษณะนี้นำความเจ็บปวดมาให้ก็จริงอยู่ แต่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อพิจารณาถึงข้อที่ว่า ความสุขที่แท้ในชีวิตคืออะไร ปัญหาก็จำต้องลุล่วงไปในทันที
การตัดสินใจแบบปัจจุบันทันด่วน และไม่คิดจะแคร์ข้อผูดมัดใดๆ เป็นนิสัย (หรือสันดาน) ของคนรุ่นใหม่ไปเสียแล้ว หนังดีตรงที่ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาบอกว่าใครเป็นฝ่ายถูกและใครเป็นฝ่ายผิด แต่มันอยู่ที่ความคิดซึ่งมาจากพื้นฐานแตกต่างกัน อันทำให้เห็นอะไรบางอย่างไม่เหมือนกัน
ความแตกต่างด้านวัฒนธรรมและทัศนคติ (ระหว่างคนรุ่นใหม่-เก่า, ในเมืองและนอกเมือง) ถูกนำเสนอออกมาในปริมาณสูง ผมไม่แปลกใจเลยที่คนรัสเซียชอบหนังเรื่องนี้กันมาก เพราะมันพูดถึงสังคมร่วมสมัยของเขา คนไทยอย่างผมดูแล้วเข้าใจเพียงผิวเผิน มุกตลกประเภทนี้ต้องอาศัยประสบการณ์ร่วมอยู่พอสมควร
เมื่อไม่กี่ปีก่อน ตอนสหภาพโซเวียตยังไม่ล่มสลาย กรุงมอสโควเป็นเมืองที่อึมครึมอยู่หลังม่านเหล็ก แต่ภาพแบบนั้นไม่มีให้เห็นในหนังเรื่อง You I Love เลย การถ่ายภาพออกมาสว่างสดใส มีการใช้สีสดมากกว่าสีทึบๆ นักดูหนังที่ดูแต่หนังรัสเซียของ อังเดร ทาร์คอฟสกี มาเห็นเข้าก็คงตกใจไม่น้อย
นั่นยังไม่นับรวมอุปกรณ์ประกอบฉากและฉากหลังต่างๆ ที่เต็มไปด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก ห้างสรรพสินค้า ยันรายการโฆษณาสินค้าทางโทรทัศน์ทุกๆ 2 นาที - เยอะเสียจนรู้สึกอยากสำลัก
สุดท้ายแล้ว You I Love ก็ไม่ได้มุ่งหน้าพูดถึงเรื่องเกย์โดยตรง แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของความเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่ถูกขับเคลื่อนโดยคนรุ่นใหม่ ในยามที่การไหลบ่าทางวัฒนธรรมเป็นไปอย่างเชี่ยวกรากเช่นตอนนี้ ทำให้การเพิ่งเปิดประเทศอ้าแขนรับของรัสเซีย ถูกระบบทุนนิยมจู่โจมแบบไม่มียั้ง คนรัสเซียที่การศึกษาดีหน่อย เริ่มมีลู่ทางในการทำมาหาเงิน บริษัทต่างชาติเข้ามาเปิดกิจการเป็นล่ำเป็นสัน ในขณะที่คนจนหรือคนในแถบชายแดน ยังคงดำรงชีวิตด้วยทัศนคติแบบเดิม
ฉากที่ตลกมากฉากหนึ่งอยู่ในตอนที่อูลุมชี ถามชายชราผู้ดูแลสวนสัตว์ว่า ไอ้กล่องที่มีทีวีตั้งอยู่ และเงินไหลออกมานั้นเรียกว่าอะไร ตาเฒ่าตอบด้วยความอวดรู้ว่า ไอ้โง่เอ๊ย นั่นมันเครื่องถอนเงิน มันต้องมีการ์ดถึงจะใช้ได้
เด็กหนุ่มบอกว่า เขามีการ์ด พลางหยิบเอารูปถ่ายของตนเองออกมา ชายชราที่อวดรู้เห็นแล้วก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน เลยได้ทีเลี่ยงไปว่า เฮ้ย การ์ดอย่างเดียวไม่พอ มันต้องมีรหัสด้วย
มีแก๊กตลกทำนองนี้อีกมากในหนัง ที่ใช้ความเจริญทางเทคโนโลยีกับความล้าหลังของคนในระดับล่างมาเป็นตัวเปรียบเทียบเสียดสี น่าเสียดายที่ตัวหนังใช้มันอย่างไม่มีชั้นเชิงสักเท่าไหร่ การนำสัญลักษณ์ต่างๆ มาใส่ก็ดูชัดเจน โจ่งแจ้ง และหลายครั้งก็ออกมาในทำนองเทศนามากเกินไป จนคนดูแทบจะไม่ต้องใช้ความคิดอะไรเลย
หนังเรื่องนี้จบแบบให้อารมณ์แบบชวนถอนหายใจ แม้เรื่องราวมันจะลงเอยอย่างมีความสุข แต่มันก็เป็นความสุขแบบที่เวรา - ตัวละครในหนังทำเพื่อให้ได้มันมา นั่นคือการยอมรับข้อจำกัดต่างๆ แล้วพยายามอยู่กับมันให้ได้
ตัวหนังนั้นเป็นหนังตลกนะครับ แต่ที่ผมดูแล้วเศร้าเพราะรู้สึกว่าถึงเวลาแล้วจริงๆ ที่โลกจะต้องเปลี่ยน ขนาดที่ว่าชาติซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นมหาอำนาจยังเปลี่ยนไปได้ นับประสาอะไรกับคนเล็กๆ อย่างเรากัน
| Create Date : 19 พฤษภาคม 2549 | | |
| Last Update : 19 พฤษภาคม 2549 20:57:45 น. |
| Counter : 581 Pageviews. |
| |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [