• จุฬาลงฺกรณวิชฺชาลยสฺส นิสฺสิโต ปาลิภาสํ จิกขติ. อันว่า นิสิตแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บอกอยู่ ซึ่งภาษาบาลี
• พรหมลิขิต
• อันตัวข้าพเจ้ามีนามว่าน๊อต

ถ้าอยู่อย่างมิตรไม่ได้ก็อยู่อย่างศัตรู(ตอนที่ 1) วันก่อน ไปดูเด็กหอมาครับ โอ้โห น้ำตาไหลพรากเลย ดีนะมาดูคนเดียว ไม่ได้ชวนใครมาด้วย เพราะผมคงอายที่จะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาต่อหน้าคนรู้จัก เพลงที่ผมชอบมากที่สุด คือเพลงดวงใจ เพราะดูเหมือนว่าเพลงนี้จะอธิบายเนื้อเรื่องในหนังได้ดีที่สุด(ดังที่มีสมาชิกท่านหนึ่งในห้องเฉลิมไทยถอดเนื้อเพลงให้เข้ากับเรื่องในหนังได้สอดคล้องกันอย่างน่าชื่นชม) จนผมต้องวิ่งไปซื้อเพลงนี้มาจากร้านแม่ไม้เพลงไทยมาฟังวนไปเวียนมาสามเวลาหลังอาหาร ยิ่งฟังก็ยิ่งซึ้ง ยิ่งฟังประกอบกับนึกถึงเนื้อเรื่องในหนังไปด้วยยิ่งซึ้งใหญ่ เสียงของป้าสวลี เป็นเสียงเดียวกับในหนังเลย อีกทั้งดนตรีก็แบบเดียวกันอีกตะหาก (ขณะกำลังพิมพ์บล๊อกนี้ไป ก็ฟังเพลงนี้ไปด้วยเหมือนกัน) ตอนนี้เวลาผมไปไหน ทำอะไรอยู่ ถ้ารู้สึกเหงาๆ ก็จะฮัมเพลงนี้ขึ้นมาเสมอ ฮัมแล้วจะรู้สึกอบอุ่นซาบซ่านอยู่ในใจ คิดว่าถ้าผมมีเพื่อนอย่าง "วิเชียร" มาสักคนคงจะดีนะ ต่อให้เป็นผีก็เถอะ ผมไม่กลัวหรอก วันก่อนพ่อมาหายังเฉยๆเลย คิดแล้วก็นึกถึงประโยคในหนัง ที่ว่า "แล้วมึงเคยเห็นคนอื่นอยู่ในสายตาบ้างหรือเปล่า" แหม มันโดนจนจุกแฮะ ไว้จุกยังไงค่อยมาเล่าวันหลังแล้วกันครับ ว้า ในที่สุดก็ไม่ได้เข้าเรื่องตามหัวข้อบล๊อกเสียที งั้นขอยกยอดไปไว้วันอื่นดีกว่าครับ   Create Date : 08 มีนาคม 2549     Last Update : 8 มีนาคม 2549 1:04:36 น. Counter : 884 Pageviews.   15 comment Share Tweet

ผมเหนื่อยเหลือกเกินครับ กำลังจะลาออกแล้ว วันที่ 25-26 เดือนนี้ เป็นวันสอบแอดมิสชั่นส์ครับ ซึ่งผมก็ไปลงสมัครสอบกับเขาด้วย และแน่นอนว่าก่อนที่จะทราบผลคะแนนสอบแอดมิสชั่นส์ ผมก็จะต้องลาออกจากที่เดิม คณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ ที่เรียนมาถึงสามปีเสียก่อน จึงจะได้สิทธิ์ยื่นเลือกคณะใหม่ ที่ผมอยากได้ คือ โบราณคดี ศิลปากร ผมไม่รู้ว่าผมดูโง่หรือเปล่า ที่ตัดสินใจยื่นใบลาออก เพื่อไปเอาอีกที่ๆนึง ซึ่งก็ไม่แน่นอนว่าในอนาคตของผม กับที่ๆใหม่ คณะใหม่ สภาพแวดล้อมใหม่ และอะไรใหม่ๆอีกหลายอย่าง ซึ่งต้องอาศัยการปรับตัวอย่างยิ่งยวด แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของผม ปัญหาของผมตอนนี้คือ ไม่รู้ว่าคะแนนที่สอบได้จะถึงหรือเปล่าน่ะสิ เพราะมันสอบระบบใหม่ ผมเองก็งงๆเหมือนกัน ยังไงๆ 25-26 นี้ก็เป็นสองวันชี้ชะตาแล้ว ว่าผมจะได้ไปให้พ้นๆจากสภาพแวดล้อมอันน่าเบื่อหน่ายนี่หรือเปล่า ถ้าใครจะว่าผมเป็นคนปรับตัวยากหรืออะไรทำนองนี้ก็ตามสบาย ผมไม่ว่า แต่เห็นใจผมหน่อย ผมเบื่อจริงๆ -เบื่อกับการเดินทางมาเรียน ที่ไกลโคตรวิบาก บางมด-จุฬาฯ เฮ้อ... -เบื่อกับป้ายผ้าดิบ แต้มสีเขียว สีดำแสดงถ้อยคำขับไล่หน้าเหลี่ยม ที่แขวนรกไปทั้งคณะ -เบื่อคน ไม่รู้มันจะขายปลา (sell fish เชิญทดลองออกเสียงกันตามสบาย)ไปถึงไหน จะเป็นพ่อค้าแม่ค้าปลามืออาชีพเหรอ แต่ที่อาลัยก็อาลัยเพื่อนๆเก่าๆที่ช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยกันด้วยดีตลอดมา อาลัยโรงอาหารที่นั่งกินข้าวมาตลอดสามปี เรียกว่าย่างเข้าไปกินวันแรกยังนุ่งกางเกงขาสั้น กะเสื้อนักเรียนอยู่เลย อาลัยป้าล้วน แม่ค้าขายน้ำคนประวัติศาสตร์ของคณะ แต่ป้าไม่อยู่ให้อาลัยแล้ว เพราะป้าชิงตัดช่องน้อยแต่พอตัวตามลูกไปอยู่ "นิ้วโยก" (New York) เสียแล้ว เอ และอะไรอีกล่ะ มีอะไรยังอาลัยอยู่อีกเหรอ งั้นสุดท้าย อาลัยอ.กุลลดา ก็แล้วกัน อาจารย์เป็นอาจารย์ภาคความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่น่ารักเสมอมา ยังจำได้ตอนแรกที่ได้เรียนหนังสือกับอาจารย์ อาจารย์บอกว่า ถ้าเธอเรียนจบเมื่อไหร่ อย่าลืมไปพบชั้นด้วยนะ จะได้ดูพัฒนาการการเปลี่ยนแปลง กับ ตั้งแต่ชั้นสอนมายังไม่เคยเจอเด็กอย่างเธอเลย.....เอ ก็ผมไม่รู้จะดีใจดีหรือเปล่าครับอาจารย์ ซึ่งอาจารย์ก็เอื้อเอ็นดูผมเสมอมา ขนาดชวนให้ผมมาเป็นลูกมือเก็บข้อมูลทำงานวิจัยของอาจารย์ แต่ทว่า ผมไร้ความสามารถใดๆที่จะช่วยอาจารย์ได้เลย...ครับ อาจารย์จะเกษียณในปีที่ผมเรียนจบ(ถ้ายังเรียนต่อ)พอดี หรือพูดอีกทีให้เข้าใจง่ายกว่าเดิม คือ ปีหน้าอาจารย์จะเกษียณแล้วนั่นเอง อืมม คงหมดแล้วหละ กะบลอกสั่งลาคณะบลอกนี้ แด่อนาคตที่ไม่แน่นอนและผันแปรไปได้ตลอดเวลาครับผม.....   Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2549 1:18:27 น. Counter : 481 Pageviews.   27 comment Share Tweet

ไม่เข้าใจ ทำไมต้องแบ่งแยกระหว่างป.ตรีกับป.โทด้วย ที่ชั้นสอง ของตึก1คณะผม มีห้องน้ำชาย-หญิงอยู่ห้องหนึ่ง ความจริงมันก็เป็นห้องน้ำธรรมดาๆ ถ้าไม่มีป้ายเขียนไว้ว่า "ห้องน้ำนิสิตปริญญาโท นิสิตปริญญาตรีกรุณาใช้ข้างล่าง" หรืออะไรทำนองนี้ บอกว่าห้องน้ำชั้นบนสงวนไว้ให้นิสิตบัณฑิตศึกษาเท่านั้น เพราะชั้นสองของตึก1เป็นที่ทำการของภาควิชารปศ. เปิดหลักสูตรรปม.ขึ้นมา เพื่อให้พวกที่ผมนิยามศัพท์ไว้เองว่า "พวกชุบตัว" ได้เข้ามาเรียนกันอย่างปราศจากความพยายามในการเรียนและการสอบ ขอเพียงเงินถึงก็พอ ผมเก็บความไม่พอใจไว้เงียบๆว่าทำไมคณะถึงทำกับเด็กป.ตรีเช่นนี้ ทำยังกะไม่ใช่คนด้วยกันนั่นเอง นี่คือสาเหตุหลักๆว่าทำไมผมถึงดูถูกดูแคลนพวกปใโทมากนัก ก็เข้าใจนะครับ ว่าต้นทุนการผลิตบัณฑิตระดับบัณฑิตศึกษา สูงกว่าระดับปริญญาบัณฑิต แต่มันก็ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้พวกเขามาทำเช่นนี้กับเด็กปริญญาตรี ถ้าจะว่ากันตามตรง จริงๆแล้ว การนับรุ่น หรือความ "เป็นสีชมพู" นั้น ระดับป.ตรี จะเข้มข้น มากกว่าพวกป.โทที่มาจากที่อื่น แล้วพยายามจะเรียกตัวเองว่าเป็น "ชาวจุฬาฯ(ปลอมๆ)" หลายเท่าตัวนัก แล้วยังไม่พอ การแบ่งชนชั้นที่พวกปงโททำกับพวกป.ตรียังลามไปถึงหอกลาง ที่ๆทุกคนสามารถเข้าไปใช้บริการได้เสมอภาคกัน เมื่อมีแผ่นป้ายร้องทุกข์มาแปะไว้หน้าหอกลางว่า "ไม่ควรให้นิสิตป.ตรี เข้ามาใช้บริการ เพราะทำเสียงหนวกหู รบกวนการอ่านหนังสือและทำวิจัย" อึ้งไปเลยครับ ผมสงสัยอยู่ตงิดๆว่า ไอ้คนเขียนมันเรียนจบป.ตรีมาเข้าเรียนป.โทได้ยังไงวะ และร้อยทั้งร้อย พวกที่ชอบมาร้องเรียนกับหอกลาง ก็เป็นพวกป.โทชุบตัวเจ้าปัญหาเหล่านี้แหละ ผมอยากรู้นัก หอกลาง ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าหอกลาง เป็นของกลาง เป็นของทุกคนจะเข้ามาใช้ได้ แล้วเรื่องคุยเสียงดัง อยากจะบอกว่าพวกป.โท-เอกน่ะ มันก็เสียงดังพอๆกันแหละว้า พอแค่นี้ดีกว่าครับ ยิ่งเขียนเดี๋ยวยิ่งดุเดือด   Create Date : 05 มกราคม 2549     Last Update : 5 มกราคม 2549 14:02:15 น. Counter : 2898 Pageviews.   39 comment Share Tweet

Error 797 : คอมไม่เจ๊ง แต่โมเด็มเจ๊ง เลยไม่ได้เข้ามาพันทิบเลย พักนี้หายหน้าหายตาไปเสียนาน ไม่ใช่ว่ายุ่งจนทำอะไรไม่ได้หรอก แต่เป็นเพราะว่าโมเด็มเจ๊งกะบ๊งตะหาก เลยห่างหายจากบอร์ดพันทิบและบลอกทั้งหลายไป เป็นเหตุให้ต้องกระเสือกกระสนมามหาลัยทุกวัน เพื่อที่จะได้มีโอกาสมาอ่านกระทู้เล่นเวบบอร์ดต่างๆบ้าง แต่ก็เล่นไม่ได้นาน เพราะเล่นที่มหาลัยก็ไม่สนุกเหมือนเล่นที่บ้านเอาเสียเลย อีกอย่างนึงก็คือตั้งใจจะมายืมหนังสือเสียด้วย การเข้ามหาลัยมา ทำให้ผมทราบว่าตัวเองไม่ได้อ่านหนังสือที่ควรจะอ่านไปตั้งหลายเล่ม และเพิ่งมาได้อ่านได้จับเอาเมื่อเข้ามหาวิทยาลัยนี้เอง ช่วงนี้กำลังติดเพชรพระอุมา ตั้งแต่เกิดจากท้องแม่มาไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนึงได้รวดเร็วเท่านี้มาก่อนเลย คือตกเล่มละ 3 ชั่วโมง ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ ยิ่งอ่านยิ่งสนุก เลยต้องพยายามอ่านให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะรู้ตอนต่อไปเร็วๆ สิ่งนึงที่แอบชอบใจเงียบๆในเรื่องนี้ก็คือ นางเอกของเรื่อง ดาริน ที่นอกจากเธอจะเป็นแพทย์หญิงแล้ว ผู้แต่ง คือพนมเทียนยังทันสมัยพอให้เธอได้เรียนในวิชามานุษยวิทยา ในฐานะของนักเรียนปริญญาเอกทางมานุษยวิทยา ข้าพเจ้าเอง ในฐานะคนเรียนมานุษยวิทยาก็ย่อมต้องดีอกดีใจเป็นธรรมดา ที่มีผู้แต่งเอาอาชีพนี้มาให้เป็นอาชีพนางเอก-พระเอกทำ เพราะตั้งแต่ผมได้อ่านนวนิยายมา ไม่เคยพบเจอตัวเอกของเรื่องมีอาชีพเป็นนักมานุษยวิทยาเลย (นอกเสียจากนักโบราณคดี ที่ได้เคยกล่าวถึงไปแล้วในบลอกก่อนๆ) ขอจบการทักทายแต่เพียงเท่านี้ เข้ามาเพื่อแสดงตนว่าไม่ได้หายไปไหนครับ สุขสันต์วันปีใหม่ แก่ทุกๆท่านครับผม   Create Date : 28 ธันวาคม 2548     Last Update : 28 ธันวาคม 2548 20:06:47 น. Counter : 824 Pageviews.   6 comment Share Tweet

หลังสอบ(เศรษฐศาสตร์~เสดสาด)เสร็จ ข้าพเจ้ารู้สึก Powerlessness มาก วันนี้ผมเพิ่งสอบวิชาเสดสาดเสร็จ ทั้งที่ความจริงผมควรจะผ่านมันมาได้เมื่อสามปีที่แล้วไปแล้ว ถ้าผมไม่มัวไปติดเอฟ เสียก่อน และที่ติดนี่ต้องโทษตัวเองเต็มๆ โทษคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด ก็เวลาเรียนเขาให้เรียน แต่ผมดันมาหลับเสียนี่ มันก้เลยได้เอฟ ก็มันน่าเบื่อนี่ เรียนเท่าไรๆก็ไม่รู้เรื่อง ถึงเวลานี้แล้วมันคงย้อนกลับไปแก้อะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ต่อให้ได้เกรดสามกว่า ก็อดเกียรตินิยม ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมคณะรัฐศาสตร์(ที่รัก??) ถึงไม่เข้าใจหัวอกเด็กสายภาษาที่เรียนกับภาษามาตลอด ไม่มีความคุ้นชินกับสัญลักษณ์ยึกยือแปลกๆไม่คุ้นตาเช่นผมเอาเสียเลย ถึงได้มัดมือชกเอาวิชายาขมหม้อเบ้อเริ่มมาบังคับกันกินเยี่ยงนี้ เฮ้อ..... แต่เราจะไปเถียงเขาก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา คนร่างหลักสูตรก็ล้วนแล้วแต่จบด๊อกเตอร์มาจากเมืองนอกเมืองนากันทั้งนั้น สุดท้ายนี้ก็ได้มานึกแต่บ่นลงบล๊อกให้คนผ่านไปผ่านมาได้อ่านกันเล่นๆ แก้เบื่อดีกว่า(รึว่าจะเบื่อหนักกว่าเดิมนะนี่) สุดท้ายนี้ผมก็คงต้องก้มหน้ารับชะตากรรมไปอีกปีกว่าๆจึงจะจบ(ได้แต่ภาวนาว่าวิชานี้ขอให้ผ่านที่เถอะ เจ้าประคุณ) ต่อจากนั้นข้าพเจ้าก้จะได้จากจรไปหาวิชาที่ชอบๆเรียนใหม่ นี่เดี๋ยวต้องขอตัวไปอ่านหนังสือก่อน เพราะว่าอีกสองวันยาขมหม้อใหม่จะมาให้ข้าพเจ้าได้ชิมอีกครั้ง ยาขมหม้อนี้มีชื่อที่สวยเก๋ว่า "สถิติเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์" ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะให้เด็กสายภาษาเข้ามาคณะนี้ทำไม ในเมื่อเข้ามาแล้ว ก็ทำร้ายพวกเขาซะย่อยยับด้วยวิชาที่ว่าด้วยกราฟและสถิติเช่นนี้ พอเห็นระบบแอดมิสชั่นออกใหม่มาแล้ว พบวิชาที่ต้องให้สอบก็โล่งใจ ว่าต่อไปนี้ เด็กสายภาษาคงจะไม่มีโอกาสเข้ามาเรียนภาคสังคมอีกต่อไปแล้ว เพราะเขาจับสอบเลขสอบวิทย์ทั้งนั้น ใจนึงก็โล่งใจที่ต่อไปนี้เด็กสายภาษาที่โง่เลข(เช่นข้าพเจ้า) จะได้ไปเรียนวิชาอย่างอื่นที่เหมาะสมกว่าแทน ไม่ใช่ให้เข้ามาด้วยความไม่รู้ เห็นว่าใช้ภาษาเข้ามาได้ ก็เข้ามา แล้วก็จะเจอวิชาสกัดดาวรุ่งอย่างสถิติไป อต่อีกใจก้เสียใจนิดหน่อย ที่ว่าเด็กสายภาษาคงจะไม่ได้เข้ามาเรียนภาคสังคมฯ(เป็นไง งงดีไหมคร้าบบ) ง่า บ่นมานาน ผมขอไปอ่านสถิติฯก่อนแล้วกันครับ   Create Date : 20 ธันวาคม 2548     Last Update : 20 ธันวาคม 2548 10:49:04 น. Counter : 469 Pageviews.   12 comment Share Tweet

• นักสืบเอกชน
• Zyxmatiques
• ศรเมฆา ฟ้าแว๊บๆ
• บอกอกูรู
• เจ้า ก.ไก่ ประกายกาโม่
• joblovenuk
• zmen
• merveillesxx
• POL_US
• Pariyed
• JC2002
• yadegari
• MDA
• ซีบวก
• ปู๊นปู๊นนน
• Carlziess Lens
• Lord of Sorcerers
• beautyfools
• สมภพ เจ้าเก่า
• กรรชัย
• นกกระตั๊ว
• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• zpondz
• cybrarian
• กุมภีน
• น้องหอมแดง
• nanoguy
• คนทับแก้ว
• แดดดี้แบร์
• ...วัช...
• Tony Almeida
• แจ้น
• Mumukung
• webew210
• DigiTaL-KRASH!!!
• news_tp
• เด็กชายหัวหอม
• Webmaster - BlogGang

• พี่อาทิตย์ ประสาทกุล
• BlogGang.com