Group Blog
จุฬาลงฺกรณวิชฺชาลยสฺส นิสฺสิโต ปาลิภาสํ จิกขติ. อันว่า นิสิตแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บอกอยู่ ซึ่งภาษาบาลี
พรหมลิขิต
อันตัวข้าพเจ้ามีนามว่าน๊อต
All Blogs
ถ้าอยู่อย่างมิตรไม่ได้ก็อยู่อย่างศัตรู(ตอนที่ 1)
ผมเหนื่อยเหลือกเกินครับ กำลังจะลาออกแล้ว
ไม่เข้าใจ ทำไมต้องแบ่งแยกระหว่างป.ตรีกับป.โทด้วย
Error 797 : คอมไม่เจ๊ง แต่โมเด็มเจ๊ง เลยไม่ได้เข้ามาพันทิบเลย
หลังสอบ(เศรษฐศาสตร์~เสดสาด)เสร็จ ข้าพเจ้ารู้สึก Powerlessness มาก
ดำจังแก~แดจังกึม ผมติดละครเรื่องนี้ครับ
พรุ่งนี้ความศิวิไลซ์จะมาเยือนหน้าปากซอยบ้านผมแร้วว
งานชิ้นโบว์ดำชิ้นต่อปายย(ของผม)
ต่อไปนี้ผมจะหยุดหารับประทานกับคุณย่า.comเสียที
ตึกมหิตลาธิเบศร ชั้น4...
เขียนบล๊อกอำลาปดเทอมครับ
รูปเหมือนสุวรรณี สุคนธา ที่มหาวิทยาลัยศิลปากร วังท่าพระ
ตะวันขึ้นที่ภูพระบาท
เฮ้อ...สอบเสร็จแล้วครับ มารายงาน ว่าทำไม่ได้ครับ
ตำนานน้ำแดง แกงไก่ ไข่พะโล้
ขอแรงใจสู้ศึกข้อสอบหน่อยจิครับ
[บล๊อกไม่ได้ล่อเป้า]เชื่อไม๊ครับ ว่าชีวิตผมเกิดมา ไม่เคยประสบกับคำว่า ทำงานหนักหรือเรียนหนักเลย
วันนี้ยินดีนำเสนอนวัตกรรมใหม่ของการยืมหนังสือที่หอกลาง......
ไอ้โล้นซ่า
พรหมลิขิตบันดาลชักพา
ตึกมหิตลาธิเบศร ชั้น4...
สวัสดีครับ...ไม่ได้อัพบล๊อกเสียนานเพราะว่าคีย์บอร์ดที่บ้านเสีย เลยอัพไม่ได้หรือถึงอัพได้ก็อ่านไม่ออก คราวนี้อยู่มหาลัยว่างเลยใช้คอมคณะอัพได้
เมื่อวานนี้ผมมีคิวต้องไปเรียนที่ตึกมหิตลาธิเบศร แถมชั้น4เสียด้วย ใครที่อ่านข่าวเมื่อวันจันทร์ก็คงได้อ่านข่าวนิสิตจุฬาฯคณะบัญชีชั้นปีที่4โดดตึกตาย ตึกที่โดดก็ตึกที่ผมไปเรียนนี่แหละ
ไปเรียนตอนเช้าๆผ่านจุดเกิดเหตุก็มีคนหลายคนชี้ชวนแหงนหน้ากันมองขึ้นไปข้างบนกันใหญ่ ผมก็แหงนมองบ้างสิ ส่วนข้างล่างนั้นเก็บกวาดจนหมดมองไม่เห็นร่องรอยว่ามีเหตุร้ายอะไรเคยเกิดขึ้นมาบ้าง
ชั้นที่ผมไปเรียนก็เป็นชั้น4เสียด้วย เรียนเสร็จขากลับก็เดินผ่านตรงระเบียงจุดที่นิสิตคนนั้นกระโดดลงไป พบว่าเป็นระเบียง ตรงที่กั้นเป็นกระถางต้นไม้ปลูกไม้ประเภทไม้เลื้อยห้อยลงไปข้างล่าง
กระถางต้นไม้นั้นทั้งสูง ชันและกว้าง หาใช่ที่กั้นแคบๆไม่ คนที่จะโดดลงไปได้นั้นแสดงว่าเขาจะต้องปีนขึ้นไปบนกระถางแล้วจึงจะโดดลงไปได้ ไม่ใช่การพลัดตกลงมาอย่างอุบัติเหตุแน่นอน
ผมมองจุดเกิดเหตุทั้งข้างข้างบนข้างล่างแล้วก็ได้แต่ปลงในใจ ถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้จักกันเลย แต่เขาก็เป็นเพื่อนร่วมอายุกันกับผมอายุ20ปีเท่ากัน เรียนปีสามเหมือนกัน มิหนำซ้ำเขายังจะหน้าตาดีกว่าผมเสียด้วย อดคิดเล่นๆในใจไม่ได้ ว่าถ้าเมื่อเขาจบการศึกษาไป ด้วยหน้าตาแบบนี้ การศึกษาระดับนี้ เขาต้องมีคนมาชอบมารักแน่นอน ไม่น่าเอาชีวิตทั้งชีวิตมาทิ้งให้กับผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักกันแค่ 4 เดือนเลย
นึกถึงคนตายแล้ว ผมก็นึกถึงคนเป็นต่อ เมื่อตอนเย็นของวันนี้ผมไปเอาคีย์บอร์ดของเพื่อนรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า(ทวีธาภิเศก) พี่แกว่าจะให้มาใช้เพราะอุบาทว์เต็มทน ต่อไปจะได้พิมพ์เป็นผู้เป็นคนเสียที รุ่นพี่คนนี้ผมรู้จักกับเขามาตั้งแต่ม.5 จนบัดนี้ก็ 4 ปีเข้าไปแล้ว ผมก็รู้จักเขาดีพอสมควร อายุห่างกัน 8 ปีพอดิบพอดี ผมไปรู้จักกะพี่แกตอนที่แกมาสอนที่ทวีธาช่วงที่ขาดครูสอนภาษาญี่ปุ่น
แกก็สอนดีพอใช้นะ แต่เหนือไปกว่านั้นคือผมทึ่งแกมากกว่าว่าทั้งเนื้อทั้งตัวแกจบแค่ม.6สายภาษาญี่ปุ่น แต่แกใช้วุฒิที่มีแค่นั้นทำมาหากินมีรายได้ใช้จ่าย ตั้งแต่ทำงานโรงพิมพ์ แปลการ์ตูนขาย ตอนนี้หันมาแปลการ์ตูนญี่ปุ่นที่เป็นภาพเคลื่อไหวในจอทีวีแล้ว(แต่หันไปลงแผ่นแทน)
ในโลกปัจจุบันที่วุฒิป.ตรีเกลื่อนกลาดไปทั่วบ้านทั่วเมือง ใครๆก็ต้องมีไม้กันหมาอย่างน้อยหนึ่งใบแสดงให้เห็นว่าจบป.ตรี แต่แกใช้แค่ม.6หางานทำ และก็ทำได้ดีเสียด้วย ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า แกเก่งกว่าคนจบปริญญาตรีปริญญาโทตั้งมากมาย จนแกไม่มีความจำเป็นต้องไปเรียนหนังสือต่อแล้ว
Create Date : 09 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2548 12:19:36 น.
8 comments
Counter : 1768 Pageviews.
Share
Tweet
แวะมาอ่าน ไม่น่าเลยเนอะ..อนาคตยังอีกไกลแท้ ๆ
โดย:
ดอกพิกุลจะร่วง
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:56:32 น.
1.สลด...เด็กหนอเด็ก
2.การเรียนในระบบ..กับการทำงาน..บางครั้งก็แล้วแต่ Space & Time ว่ะพี่ว่า..ว่าแต่ว่า..จะไปเรียนภาษายุ่น..ได้รับอิทธิพลจากพี่คนนี้ด้วยหรือเปล่าหว่า..
โดย:
กุมภีน
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:57:44 น.
น่าเสียดายอีกปีเดียวก็จบแล้ว
สงสารพ่อแม่เขาจัง
โดย:
prncess
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:37:50 น.
มันคงเป็นแค่อารมณชั่ววูบ ยังไงก็หลับสบายนะพี่
ปล. พี่นี่กล้าดีเนอะ อุตส่าห์ไปสอดส่องตรงนั้น
เดินผ่านหนูนี่แทบจะวิ่ง โรคกลัวสิ่งไม่มีตัวตนขึ้นสมอง
พรุ่งนี้ต้องไปเรียนชั้น 4 อีกแล้ว
โดย: พราว IP: 61.47.112.26 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:17:05 น.
ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกันหรือเปล่า พอดีอ่านเจอข้อความของคุณพราวว่าเป็นโรคกลัว "สิ่งไม่มีตัวตน" ขึ้นสมอง ก็เลยคิดถึงวิธีทำให้หายกลัวแบบของผมขึ้นมา เผื่อว่าจะลองเอาไปใช้ดู
จริงๆ แล้วผมก็กลัวเหมือนกันนั่นแหละ แต่สิ่งที่ผมกลัวมากกว่าก็คือ ไม่รู้ว่าตายแล้วไปไหน ผมจับสองอย่างนี้มารวมกันแล้วคิดในแง่ดีว่า ถ้ามีผีมีวิญญาณจริงๆ ก็หมายความว่า ตายแล้วมีที่ไป! ก็ทำให้หายกลัวไปได้โข
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น บอกตรงๆ ว่าถ้าเจอจริงๆ ก็คงเผ่นอยู่ดี
ก็ขอให้น้องเขาไปดีก็แล้วกัน มีชีวิตใหม่ก็ขอให้คิดให้มากกว่านี้นะครับ
โดย:
คนทับแก้ว
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:13:00 น.
โทษที ยังหาคีย์บอร์ดไม่เจอเลย
โดย: คนจรจากรัตติกาล IP: 61.91.66.79 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:54:46 น.
เห็นด้วยว่าปริญญาไม่ใช่ที่สุด..
แต่เฮ่อ..
กิ๊ดดดดดดดดดด
โดย:
` FLuFFybY~ KeLLy ^
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:31:22 น.
*** น่าสงสารมากมาก
สงสารทั้งตัวเค้า
สงสารพ่อแม่เค้า
สงสารเพื่อนเค้า
สงสารแฟนเค้า
ขอให้เค้าไปสู่สุขติด้วยเถิด.....
โดย: lisss* IP: 203.151.140.122 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:03:18 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แจ้น
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
นักสืบเอกชน
Zyxmatiques
ศรเมฆา ฟ้าแว๊บๆ
บอกอกูรู
เจ้า ก.ไก่ ประกายกาโม่
joblovenuk
zmen
merveillesxx
POL_US
Pariyed
JC2002
yadegari
MDA
ซีบวก
ปู๊นปู๊นนน
Carlziess Lens
Lord of Sorcerers
beautyfools
สมภพ เจ้าเก่า
กรรชัย
นกกระตั๊ว
ช่างประชันพันธุ์ประชด
zpondz
cybrarian
กุมภีน
น้องหอมแดง
nanoguy
คนทับแก้ว
แดดดี้แบร์
...วัช...
Tony Almeida
แจ้น
Mumukung
webew210
DigiTaL-KRASH!!!
news_tp
เด็กชายหัวหอม
Webmaster - BlogGang
[Add แจ้น's blog to your web]
Links
พี่อาทิตย์ ประสาทกุล
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.