Group Blog
All Blog
|
แทกิล วันที่ 16 ธันวาคม 2554  เมื่อนางกำนัลถูกลอบทำร้ายจนเสียชีวิต ฮันซัมจึงพาองค์ชายหลบหนี แต่ชอลวุง ก็ตามมาทัน สบายดีเหรอ? ชอลวุง ถาม ไม่เจอกันนาน ฮันซัม กล่าว ยังพูดจาเหมือนเดิมอีก ท่านมีธุระอะไรที่นี่ ฮันซัม ถาม ส่งองค์ชายมาให้ข้า เจ้าจะได้ตายดี ชอลวุงขู่ ยังพูดเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เสียมารยาทกับผู้บังคับบัญชารึ? ชอลวุง กล่าวจากนั้นทั้งสองก็ต่อสู้กัน จนฮันซัม เพลี่ยงพลั้ง แทฮาก็ตามมาถึง หยุดเดี๋ยวนี้ แทฮา ตะโกน ท่านแม่ทัพ ปลอดภัยใช่มั้ย? แทฮา ถาม ข้าดูเหมือนปลอดภัยมั้ยล่ะ? ฮันซัม ถาม ขอบใจที่ตามมาทัน ทำให้ข้าไม่ต้องพลิกแผ่นดินตามฆ่าเจ้า ชอลวุง กล่าว พอแค่นี้ดีกว่า เราต่างก็เคยเป็นเพื่อนร่วมรบด้วยกันมา แทฮา กล่าว เพื่อนร่วมรบ? ที่ผ่านมาเจ้าเคยเห็นข้าเป็นเพื่อนด้วยเหรอ เจ้าเคยแต่ก้มหน้ามามองข้า เคยแต่ออกคำสั่งกับข้าไม่ใช่รึ? ชอลวุง กล่าว ข้าคงต้องเอาชีวิตเจ้า คิดว่าเคยช่วยชีวิตข้าไว้ครั้งนึง แล้วชีวิตข้าจะเป็นของเจ้ารึ? ชอลวุง กล่าว เจ้ารีบหนีไปก่อน แทฮา บอก ฮันซัม จากนั้นแทฮากับชอลวุงก็ต่อสู้กัน ย่าห์.. เลิกตามเรามาได้แล้ว แทฮา กล่าว ข้าเคยบอกแล้วว่าอย่ามาออกคำสั่งกับข้า ชอลวุง กล่าว แต่ข้าเชื่อใจเจ้า เจ้าจะไปไหน เจ้ากลับมาเดี๋ยวนี้นะ มาตัดสินกันให้จบเซ่ มาสู้กันให้รู้กันไปเลย ซงแทฮา เจ้าจะหนีไปไหน มาตัดสินกันก่อนสิ ย่าห์ ชอลวุง กล่าว แทกิล และชอลฮวา แวะที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง เชิญค่ะ เชิญนั่งตรงนี้ก่อน พี่แทกิลโกรธข้าเหรอ เพราะว่าม้าหายไปใช่มั้ย? เค้าว่านางแต่งงานไปแล้วไง ยังไงก็เป็นของผู้ชายอื่นไปแล้ว พี่ก็หาผู้หญิงคนใหม่ไปเลยดีกว่า เถ้าแก่เนี้ยจ๊ะ เอาเหล้ามาเพิ่มให้พวกข้าหน่อย ซอลฮวา ถาม แทฮา ฮันซัม และองค์ชาย หนีชอลวุงมาที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง รีบขึ้นเรือเถอะ ฮันซัม กล่าว ข้าจะต้องไปที่แห่งนึงก่อน แทฮา กล่าว ท่านจะไปที่ไหน ข้าขอเวลาแค่ 15 นาทีเท่านั้น แทฮา กล่าว ท่านไปไม่ได้ องค์ชายอยู่นี่ท่านจะทิ้งไปได้ยังไง ฮันซัม กล่าว ถ้าเลยเวลาแล้วข้าไม่มา เจ้าก็ออกเดินทางไปก่อน ล่องไปทางตะวันตก 4-5 ลี้ จะมีเรือประมงรอเจ้าอยู่ที่นั่น ท่านแม่ทัพ ฮันซัม ข้าขอโทษด้วย ข้าต้องพาคนคนนึงไป ข้าไปเดี๋ยวเดียวเท่านั้น แทฮา กล่าว เมื่อเวลาผ่านไปแทฮายังไม่เดินทางกลับมา ฮันซัมจึงตัดสินใจทำตามคำสั่ง องค์ชาย ผ่านไป 15 นาทีแล้ว เราต้องออกเดินทางกันเดี๋ยวนี้ พระองค์คิดว่ายังไง จ้า ๆ มีคนสอนกระหม่อมว่าคนที่ไม่สามารถช่วยคนคนเดียวได้ ก็ไม่อาจช่วยเหลือบ้านเมืองได้เช่นกัน กระหม่อมอุตส่าห์หนีมาอย่างนี้แล้ว ท่านแม่ทัพ กลับหันหลังกลับ ไปช่วยคน ๆ นึง ก็แปลว่า ผู้ชายคนนี้ถึงจะเป็นผู้ที่จะกอบกู้บ้านเมืองได้ พระองค์ว่าจริงรึเปล่า? ฮันซัม กล่าวทูล เมื่อออกจากโรงเตี๊ยม แทกิลก็รีบเดินทางต่อทันทีจน ซอลฮวา ต้องรีบตาม พี่แทกิลคะ พี่จะไปที่ไหนเหรอ แม่ทัพเชกับพี่วังซอนไม่มาที่นี่เหรอ ข้าเล่าเรื่องตลกให้ฟังเอามั้ย หรือร้องเพลงก็ได้ เต้นรำก็ได้นะ พี่แทกิลมาใช้ชีวิตกับข้าดีกว่า อยู่กับผู้หญิงน่าสนใจดีกว่าอยู่กับผู้หญิงสวยตั้งเยอะนะ แทฮากลับไปรับเฮวอนมาสมทบกับฮันซัม และไปพักอยู่ในกระท่อมร้างแห่งหนึ่ง จากการพูดคุยและท่าทีเศร้าสร้อยของฮันซัมทำให้แทฮาทราบว่าฮันซัมต้องจากหญิงคนรัก เพราะหน้าที่ที่ต้องปกป้ององค์ชาย ทำให้ฮันซัมไม่อยากกลับไปที่เกาะเชจูอีก แทฮาเข้ามาคุยกับเฮวอนที่ดูแลองค์ชายอยู่ในห้อง ปล่อยให้เจ้าอยู่คนเดียว ขอโทษด้วยนะ เพราะข้า...แทบจะอยู่ในสนามรบมาตลอดชีวิต วัน ๆ ข้าอยู่แต่กับพวกผู้ชาย แม้แต่คำพูดเอาอกเอาใจก็พูดไม่เป็น เรื่องนี้ข้าเข้าใจดี เข้าใจอย่างลึกซึ้งเชียวล่ะ เฮวอนพูดยิ้ม ๆ ถึงข้าจะรู้วิธีปฏิบัติต่อลูกน้อง แต่ข้าไม่รู้ว่าควรจะปฏิบัติต่อผู้หญิงยังไง แต่ผู้หญิง ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรมาก นางมีแค่ความหวังเดียวเท่านั้น ก็คือให้ผู้ชายมั่นคงในรักต่อนางตลอดชีวิต ที่ผ่านมา..ข้าภักดีต่อภรรยามาตลอด ความภักดี เป็นคำที่ใช้ระหว่างผู้ชาย แต่ผู้หญิงมักจะหวังอยากได้ยินอีกคำนึง ซื่อสัตย์ภักดี นอกจากคำนี้ท่านพูดคำอื่นไม่เป็นแล้วหรือ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก... แทฮาแสดงความเป็นห่วงเฮวอนอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เฮวอนรู้สึกหวั่นไหว ด้านแทกิลเสียใจมากหลังจากที่รู้ว่าเฮวอนแต่งงานไปแล้วกับแทฮา จึงได้แต่กินเหล้าเมามายด้วยความผิดหวัง พี่ชายลืมไปแล้วเหรอ เค้าบอกว่านางแต่งงานแล้ว ซอลฮวาพยายามเตือนสติ และดูแลแทกิลอย่างใกล้ชิด ลืมไม่ลืมอะไรยัยตัวแสบ ยัยเด็กบ้า ฮิ ๆ แทกิลอารมณ์เสียที่ถูกสะกิดใจดำ ถ้างั้นก็ร้องไห้ให้เต็มที่เลยสิ ให้ร้องไห้เหรอ ข้าน่ะเหรอจะต้องร้องไห้เพื่อทาสที่หนีไป อีแทกิลเนี่ยนะ ฮะๆๆ อีแทกิลเนี่ยนะ หึ ๆ แทกิลแค่นหัวเราะ ทั้งที่ ใจเจ็บปวด ท่านคิดว่าน้ำตาที่ข้าต้องกลั้นไว้มันน้อยรึไง แต่แกล้งทำเป็นเข้มแข็งมันไม่มีประโยชน์ เวลาปีนเขา ภูเขามีแต่สูงขึ้นเรื่อย ๆ ตอนลงน้ำน้ำก็ต้องลึกขึ้น นี่แหละชีวิตคน ซอลฮวามองแทกิลอย่างสงสารชายที่นางแอบหลงรัก ชนชั้นสูงมาเที่ยวหอนางโลม และถูกลอบยิงเสียชีวิต ซึ่งเป็นฝีมือของโชบ๊กและอ๊บบ๊ก มือปราบโอทราบข่าวก็นำลูกน้องไล่ล่าตามจับมือปืน แต่ก็ไม่สามารถจับกุมได้ แถม ลูกน้องมือปราบโอยังถูกมือปืนยิงตายอีก โชบ๊กและอ๊บบ๊กฆ่าทหารตายโดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าพวกนี้เป็นใคร และเมื่อได้เงินมาก็นำไปซื้อปืนมาเก็บไว้ //www.dailynews.co.th
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
