All Blog
แทกิล วันที่ 11 ธันวาคม 2554


“ข้าอยู่ในสนามรบ ภาคภูมิใจอยู่กับการที่ได้ช่วยชีวิตคนนับหมื่น แต่ภรรยาและลูกชายข้า กลับต้องถูกคนฆ่าตาย ข้าตัดสินใจว่าจะไม่ไปข้องแวะกับใครอีก แต่ถ้าหากว่ามันเป็นวาสนา ข้าอยากจะปกป้องนางให้ถึงที่สุด”

“แปลว่าท่านต้องการจะคุ้มครอง ข้าใช่รึเปล่า?”

ตกกลางคืน ระหว่างที่แทกิลแม่ทัพเช วังซอน และซอลฮวากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ แม่ทัพเชเห็นแทกิลนั่งครุ่นคิดจึงเดาความคิดของแทกิลออก

“เจ้าคิดอะไรอยู่ เจ้าคง..ไม่ได้คิดจะไปเกาะเชจูนะ”

“ทำไมจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาล่ะ”

“ก็ดูเส้นทางของเจ้าซงแทฮาสิ สุสานรัชทายาท ไปหาอิมยองโฮ เค้าจะไปที่ไหนล่ะ”

“ต้องเป็นที่เกาะเชจูแน่” แทกิลต่อให้

“ทั่วประเทศนี้เจ้าจะไปไหนก็ได้ ยกเว้นเกาะเชจูที่ห้ามไป”

“ทำไมข้าต้องไปที่นั่น ไม่ไปหรอก”

“ตอนนี้เกาะเชจูเป็นศูนย์กลางของการแก่งแย่งอำนาจราชสำนัก คนไม่มีอำนาจอย่างพวกเราถ้ากระโดดเข้าไปแล้วอาจจะตายโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย”

“บอกแล้วไงว่าไม่ไป ต้องจับให้ได้ก่อนถึงนั่น” แทกิลพูดอย่างมั่นใจ

“ถ้าอย่างนั้น เราจะไปถึงแค่มักโป”

“ทำไมพูดอะไรโง่อย่างนั้นเล่า ทหารเฝ้าอยู่เต็มไปหมด แล้วยังคิดว่าพวกเค้าจะเดินอาด ๆ ไปขึ้นเรือเหรอ ไม่มีทางเป็นไปได้เลย” แทกิลส่ายหน้า

“ถ้างั้นเค้าจะไปจากเกาะวอนโทเหรอ?” “ตอนแรกคงคิดอย่างนั้น แต่ถ้าเค้าพาผู้หญิงไปด้วย น่าจะเลือกทางที่ปลอดภัยที่สุด/ที่นี่จะต้องล่องเรือไปทางน้ำเพื่อออกทางทะเล” แทกิลคาดเดา

แทกิลออกไปที่ท่าเรือเพื่อเช่าเรือเพื่อเดินทางพร้อมกับถามเบาะแสของแทฮากับคนที่ท่าเรือ “ตาแก่ มานี่หน่อยสิ จะถามอะไรหน่อย”

“เจ้าว่าอะไรนะ ตาแก่เหรอ” ชายคนนั้นไม่ค่อยพอใจนัก

“ช่วงนี้เจ้าเห็น ชายหญิงคู่นึงมาหาเรือเช่าไปเกาะวอนโทบ้างรึเปล่า?”

“ไอ้คนไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ กล้าพูดจาเสียมารยาทกับผู้ใหญ่?ระวังข้าจะฉีกปาก แล้วค่อยตัดลิ้นของเจ้าออกมา” ชายคนนั้นแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน และไม่ยอมตอบคำถามของแทกิล

“ตาแก่อย่างเจ้าคงไม่กลัวมือปราบใช่รึเปล่า ระวังข้าจะตัดแขนขาเจ้าไปโยนให้กากินซะ” แทกิลประกาศ

ชายคนนั้นตกใจลนลาน “โอ๊ย ข้าน้อยมันตาบอด ข้าน้อยผิดไปแล้วครับ”

“ตกลงเห็นชายหญิงคู่นึงมั้ย?” แทกิลถามย้ำ

“เอ่อ เมื่อกี้นี้เอง ไป..ทางนั้น ทางไปท่าเรือ ข้าเป็นคนบอกทางพวกเค้าเอง”

“เมื่อกี้นี้คือเมื่อไหร่ล่ะ?”

“ก็น่าจะ..ประมาณสักครึ่งชั่วโมงได้มั้ง”

แทกิลเจ็บใจที่คลาดกับแทฮาเพียงนิดเดียว

เบ็กโฮ ได้รับคำสั่งจากคึนนอมให้กำจัดแทกิล เมื่อเขาตามหาแทกิลจนพบก็ได้ต่อสู้กันอย่างรุนแรงทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก เบ็กโฮ ได้นำรูปเฮวอนให้แทกิลดูว่ารู้จักผู้หญิงคนนี้หรือไม่ ทำให้แทกิลสงสัย

“เจ้าเป็นใครหะ? เจ้าตามหาออนยอนทำไม ใครส่งเจ้ามา บอกมา บอกมา ข้าบอกให้บอกไง”

“ใจเย็นไว้แทกิล” เช กล่าว

“เจ้าหมอนี่ตามหาออนยอน เค้ารู้แม้แต่ชื่อของข้า”

“เค้าสิ้นใจแล้วนะ ตัดใจเถอะ”

“โห ทะลุหัวใจเหรอ เฮ้อ พี่ก็ ยั้งมือไว้หน่อยก็ไม่ได้ ฮึ้ย..” วังซอนกล่าว เมื่อแทกิลเล่นงานเบ็กโฮ จนเสียชีวิต

“คงฝังศพให้เจ้าไม่ได้ ขอโทษด้วยนะ หวังว่าเจ้าจะได้ไปสู่สุคตินะ” เช กล่าว

“นี่ถือเป็นค่าเดินทางไปปรโลก อย่าโกรธแค้นลูกพี่ข้าเลยนะ แล้วก็อย่าตามไปรังควานเค้าในฝันด้วย”

“ไปเถอะ ถ้าพวกมือปราบมาเจอเข้า เรื่องมันจะยิ่งยุ่ง นี่เจ้าจะทำอะไร ไปเอาของคนตายได้
ยังไง”

“เบ็กโฮชาวมกโกเกาะยอจู ถ้าไปที่นั่นคงได้เจอออนยอนแน่” แทกิล กล่าวเมื่อดูป้ายของเบ็กโฮ

“เฮ้ ลูกพี่ อะไรเนี่ย ตามไปเร็วเข้า”

ชอลวุง เดินทางมาพบนายอำเภอชังแทซก

“ระหว่างสืบราชการลับไม่ต้องมากพิธี เจ้ารีบออกเรือให้ข้าได้มั้ย” ชอลวุง ถาม

“ถึงจะตรวจราชการ แต่การจะใช้เรือของ กองทัพจำเป็นต้องมีหนังสือคำสั่ง เชิญท่านตามข้ามาข้างใน”

“อย่างนั้นก็ได้ พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ก่อน” ชอลวุง กล่าว

“ดูท่าสิ อายุแค่นี้ทำเป็นวางมาดใหญ่โต เหอะ คิดว่าตัวเองเป็นพระราชารึไง หะ เฮ้ ต่อให้เชิญข้าไปข้าก็ไม่ไปหรอก” จีโฮ กล่าว

“แต่ว่าลูกพี่ครับ ตอนนี้เหลือแค่เราสองคน อย่าลืมว่าต้องแบ่งให้ข้าเยอะกว่าคนอื่นนะ” มันดึ๊ก กล่าว





//www.dailynews.co.th



Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2555 10:39:30 น.
Counter : 339 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]