Group Blog
All Blog
|
แทกิล วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2555 จบบริบูรณ์
 เฮวอนน้ำตาซึม ขอบคุณมากที่ท่านมา ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ ข้าอยากจะบอกกับท่านจัง ตอนนี้ข้าควรเรียกท่านว่าอะไรคะ? ไม่ต้องเรียกอะไรทั้งนั้นแหละ เจ้ารู้มั้ยว่า ข้าอะนะ ไม่ได้ออกตามหาเจ้า เพราะคิดถึงเจ้าหรอกนะ เจ้าเป็นแค่ทาสหลบหนี ที่ข้าต้องตามจับกลับมา แทกิลพูดออกไปแต่ในใจคิดตรงกันข้าม เรื่องนั้นข้ารู้ดี ฮ่าๆ ๆ เจ้ารู้ก็ดีแล้ว ข้าจะออกไปหาเรือก่อน ช่วยบอกเค้าด้วย เจอเรือแล้วเดี๋ยวจะมา บอก แทกิลเดินออกไป แทฮาเดินเข้ามาคุยกับเฮวอน พวกเจ้าคุยกันเสร็จแล้วเหรอ? เค้าจะไปหาเรือ เจอแล้วจะกลับมาบอก พูดแค่นี้เองเหรอ? แทฮาถามอย่างแปลกใจ ค่ะ อย่าทิ้งข้าไว้คนเดียวอีกนะคะ คณะทูตต้าชิงกลับไปแล้ว วังหลวงก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง รัชทายาทพงนิมเข่พบพระราชาอินโจ สีหน้าของเจ้า เหมือนมีเรื่องกังวลใจ มีเรื่องอะไรก็บอกข้ามาเถอะ พระราชาตรัสถาม เสด็จพ่อ ลูกอยากบังอาจทูลขออะไรสักอย่าง เอาสิ แต่ว่า ถ้าเป็นเรื่องของซอกยอน ก็อย่าพูดดีกว่า เป็นเรื่องของเค้าพ่ะย่ะค่ะ ข้าเคยบอกแล้วว่าถ้าใครเอ่ยชื่อเค้า เท่ากับคิดการกบฏ นั่นเป็นการกบฏต่อลูก ลูกคงได้รับการยกเว้นถ้าจะเอ่ยถึง ถ้าเจ้าต้องการอย่างนั้นจริง ๆ ก็รอให้เจ้าได้ขึ้นครองราชย์ก่อน แล้วค่อยว่ากัน ทำไมเสด็จพ่อถึงทำไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ? เพราะนี่เป็นประวัติศาสตร์ของข้า พระราชาไม่ยอมรับฟังเรื่องใด ๆ ของซอกยอน แทกิลตามไปส่งแทฮาและเฮวอนเพื่อให้ไปถึงต้าชิงอย่างปลอดภัย แต่ซอลวุงก็ตามมาทัน แทฮาไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาอย่างซอลวุงจะเป็นคนคิดมักใหญ่ใฝ่สูง ฝักใฝ่ลาภยศมากกว่าความถูกต้อง เมื่อเกิดการต่อสู้กับแทฮาถูกคนของซอลวุงจับตัวไว้ได้ ทำไมถึงอ่อนแรงอย่างนั้นล่ะ ไหนบอกว่าถ้าเจอข้าอีกจะฆ่าข้าไง? ซอลวุงกล่าวเย้ยหยัน อะไรทำให้เจ้ากลายเป็นอย่างนี้ กลัวตายแล้วรึ? ซอลวุงยิ้มเยาะ ไม่ใช่ ข้าสงสารเจ้า ข้าไม่ใช่คนที่เจ้าต้องมาสงสาร ก่อนที่แทฮาจะเพลี่ยงพล้ำ แทกิลก็ตามมาช่วยไว้ทัน ข้าเคยบอกแล้วไง ว่าในวันที่เจ้าตาย ข้าจะยืนมองอยู่ตรงนั้น แทกิลบอกซอลวุง นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว แทกิลกับแทฮาร่วมกันต่อสู้กับซอลวุง แทกิลเข้าสู้กับซอลวุงเพื่อให้แทฮาพาเฮวอนหนีไป จนตัวเองได้รับบาดเจ็บ รีบไปเลยไป แทกิลตะโกนบอก ข้าไปไม่ได้ แทฮาพูดน้ำเสียงจริงจัง ข้ามาที่นี่เพื่ออะไร เจ้าอยากจะให้เจ้ากับภรรยาเจ้า ต้องมาตายกันหมดรึไง ขอแค่เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปก็พอ แทฮาเข้าต่อสู้จนเขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ท่านพี่ ๆ ท่านพี่คะ ๆ เฮวอนร้องเรียก ข้าไม่เป็นไรหรอก ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าไว้คนเดียวแน่ รีบพาเค้าหนีไปเร็ว แทกิลตะโกนไล่ นาย..นายน้อยคะ จงอยู่สร้างโลกในแบบที่พวกเจ้าฝัน อย่าให้มีใครมามีชะตากรรมเหมือนเจ้ากับข้าอีก แทกิลบอก เฮวอนถึงกับร้องไห้ออกมา ออนยอน เจ้าต้องอยู่ต่อไป เจ้าจะต้องไม่ตาย ข้าถึงอยู่ได้ รีบไปได้แล้ว แทกิลยังเข้าต่อสู้กับพวกซอลวุง เขายอมที่จะสละชีวิตตัวเองเพื่อป้องกันเฮวอนหญิงคนรักของเขาและแทฮาสามีของนาง นายน้อย นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่ข้าต้องทิ้งท่านไป อย่าให้อภัยข้าเลยค่ะ ข้าผิดต่อท่าน นายน้อยข้าขอโทษ เฮวอนคิด น้ำตาไหลพรากก่อนจะพาแทฮาหนีไป แทกิลต่อสู้กับพวกของซอลวุงอย่างไม่ลดละ แม้ตนเองจะบาดเจ็บก็ตาม แฮ่ก ๆ เพื่ออะไร เจ้าทำอย่างนี้เพื่ออะไรหะ? ซอลวุงร้องถาม เพราะว่าเค้า เป็นคนที่มีความรักยังไงล่ะ เหตุผลแค่นี้เหรอ? เพราะเขาบอกว่า จะเปลี่ยนไอ้โลกสกปรกใบนี้ แม้แต่เจ้า ก็ยังมองว่าข้าน่าสมเพชใช่มั้ย? ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ จะไปโทษคนอื่นได้ยังไง ใช่มั้ยล่ะ? ถ้าไม่มีคนอย่างเจ้ากับข้าอยู่ โลกใบนี้ มันจะต้องดีขึ้นแน่ อึ้ย ย้าก.. สองมือของแทกิลยังต่อสู้อย่างถึงที่สุด ออนยอน ๆ เจ้าจะต้องอยู่ต่อไป ต้องมีความสุขกับสามีและลูกของเจ้า เมื่อวันใดที่เราพบกัน เจ้าจะต้องมาบอกข้า ว่าอยู่อย่างมีความสุขแค่ไหน ออนยอนของข้า ที่รักของแทกิล ย้าก.. ในที่สุด แทกิลก็ถูกคมดาบของซอลวุงล้มลง ซอลวุงไม่ได้ตามไปฆ่าแทฮาตามที่คิดไว้แต่แรก เพราะคำพูดของแทกิลทำให้เขาคิดได้ และแค่นี้ก็ถือว่าเขาได้รับชัยชนะแล้ว จึงพาลูกน้องกลับเข้าวัง แทฮาและเฮวอนหลบหนีมาได้ไม่นาน แทฮาก็ตัดสินใจที่จะบอกเฮวอนว่าเขาจะไม่ไปต้าชิงแล้ว เราติดหนี้บุญคุณแผ่นดินนี้มากมาย เราจะทิ้งแผ่นดินผืนนี้ไปไม่ได้ ขอบคุณที่ท่านพูด..กับข้าแบบนี้ เฮวอนยิ้มให้ ขอบคุณมากน้องหญิง ที่เจ้าพูดคำนี้ อึ้ก ๆ เดี๋ยวข้าก็หายเองแหละ มันจะต้องหาย เราจะสร้างโลกใหม่ให้ได้ เฮวอน ออนยอน สร้างโลกที่ไม่ต้องใช้ชื่อสองชื่อ..แบบนี้ แทฮายิ้มตอบ ทั้งที่เขาก็เจ็บหนักจากการสู้รบกับซอลวุง ซอลฮวาตามหาแทกิลจนมาพบร่างของแทกิลซึ่งกำลังจะสิ้นลม พี่แทกิลคะ พี่แทกิลคะ พี่เป็นอะไรไปคะ ข้ามาหาท่านแล้ว พี่แทกิลคะ เห็นข้ามั้ย? ยัยตัวแสบของข้า เจ้ามาถึงนี่แล้วเหรอ เจ้าตามมาได้ยังไง? จะให้เชื่อคำพูดผู้ชายได้ยังไงล่ะ? แต่เจ้าก็ควรจะไปซะ พี่แทกิลคะ เรากลับกันเถอะนะ ข้าจะคอยทำกับข้าว ซักผ้าให้ท่านเอง ข้าจะคอยตัดเสื้อให้กับพี่ด้วยนะ ดูนี่สิ นี่ไง ข้าปักชื่อของพี่ไว้ด้วย ตอนนี้ข้าอ่านได้ แล้วก็เขียนได้แล้วนะ อ่านออกถึงพันตัวแล้วด้วย ตอนนี้ท่านจะพาข้าไปไหน ก็ไม่ต้องอายใครอีกแล้ว ยัยเด็กบ้า แค่ก เจ้า..ทำเพื่ออะไร? ในใจแทกิลปลาบปลื้ม ความรักมันคืออะไรนะ? ผู้หญิงมีอยู่เต็มบ้านเมือง ผู้ชายก็มีเยอะแยะ ซอลฮวาร้องไห้น้ำตาไหลพราก สงสารแทกิลจับใจ โลกมันมืดมาก เราต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปในโลกแบบนี้ อยู่ในโลกแห่งความมืดมน อย่าร้องไห้เลย ร้องไห้อย่างกับข้าตายไปแล้วงั้นแหละ เข้าใจแล้ว ข้าไม่ร้อง ไม่ร้องแล้ว อากาศดีออกอย่างนี้ ร้องเพลงให้ฟังหน่อย ช่วยร้องเพลงให้ฟังหน่อย ร้องเพลง..ให้ฟังหน่อย ให้ข้าร้องเพลงอะไร จะให้ร้องเพลงอะไร ให้ร้องเพลงอะไรล่ะ ทำไมถึงไม่รอข้าล่ะ ซอลฮวาร้องเพลงให้แทกิลฟัง ไม่นานนักแทกิลก็ขาดใจตาย ซอลฮวาจึงนำศพของแทกิลไปฝังไว้บนเขา ปี 1649 หลังฤดูร้อนปีนั้น พระเจ้าอินโจได้เสด็จสวรรคต รัชทายาทพงนิมสืบราชสมบัติ มีพระนามว่า พระเจ้าฮโยจง ปีฮโยจงที่ 6 หรือในปี 1655 นักล่าทาสได้หมดไปจากประเทศโชซอน อีกสองปี องค์ชายซอกยอนจึงได้กลับประเทศ จบบริบูรณ์ //www.dailynews.co.th แทกิล วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2555
ยังไม่มีโอกาสแสดงความขอบคุณ ข้าก็ต้องไปแล้ว แทฮาบอก ไปแล้ว คนที่พูดสั้น ๆ มักจะอายุไม่ค่อยยืนนะ เข้าใจแล้ว ขอบใจที่อุตส่าห์เตือน พวกข้ากำลังจะไปแล้ว เจ้าไม่ไปด้วยกันเหรอ? ข้าเป็นบ้ารึไง จะไปทำอะไรที่นั่น ถึงที่นั่นจะปลอดภัย แต่จะไปถึงอย่างปลอดภัยมั้ย เจ้าไม่อยากเห็นเหรอ ข้าอยากให้เจ้าได้เห็น เพราะข้าไม่อยากให้เจ้ามีอะไรติดค้างในใจอีก โลกใบนี้มันช่างน่าเบื่อจริง ๆ ยังไงสำหรับข้าอยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นจะลองเชื่อเจ้าอีกสักครั้งก็ได้ แทกิลพูดยิ้ม ๆ ข้าเชื่อว่าเจ้าไปเจอกันที่เมืองอันซองชอน แทกิล ข้าว่าเจ้าเปลี่ยนมาเป็นโจรภูเขา มาใช้ชีวิตอยู่กับพี่ใหญ่ดีกว่า ไอ้พวกที่เอาแต่คอยขวางโลก มีแต่จะตายเร็วเปล่า ๆ หูเดียวแซว หลายวันก่อนข้ายังฝันเห็นเจ้าจีโฮมันมายิ้มให้ข้า ก่อนจะจากไปอยู่เลย พี่คิดว่ามันมายิ้มทำไมนะ? เจ้าจงลืมโลกนี้ ลืมออนยอนแล้วไปอยู่กับข้า ถึงยังไงเรา มันก็จัดเป็นพวกคนดวงดีดวงแข็งอยู่แล้วนี่นา ฮะ ๆ ๆ ยังจะใช้ชีวิตที่วิ่งหนีโลกอยู่อีกเหรอ ทำเป็นพูดซะน่าฟังขนาดนั้น แต่ลูกพี่คิดว่าไอ้ชีวิตแบบนั้นมันจะอยู่ได้นานสักเท่าไหร่กันเชียว เจ้าคิดว่าข้ากลัวโลกใบนี้รึไงหา? มันสกปรกต่างหาก เพราะมันสกปรก...เราเลยต้องไปอยู่ในโลกของเรา แต่ไม่ว่าจะยังไงข้าก็จะต้องเดินไปตามเส้นทางที่ข้าควรไป ถูกต้องเลย ๆ ๆ มีสุขมาร่วมเสพ มีทุกข์เจ้าก็ต้านไป ถ้าเจอเรื่องดี ๆ อย่าลืมติดต่อลูกพี่ล่ะ หูเดียวบอก นี่ พี่หูเดียว ขอให้อายุยืนจนกว่าจะขาดใจตายล่ะ หืม แทกิลล้อหูเดียวก่อนจะวิ่งตามแทฮาและเฮวอนไป หูเดียวบ่น ที่ถูกล้อแรง ๆ เจ้าบ้าเอ๊ย ถ้าโลกมันอยู่ง่ายนัก ข้าจะมาใช้ชีวิตแบบนี้เหรอ? หูเดียวเดินทางย้อนกลับไปสมทบกับพวกเพื่อเดินทางไปยังเขาอีกลูกหนึ่ง และได้เจอกับซอลฮวาที่แยกกับแม่ทัพเชเพื่อมาตามหาแทกิล จึงทราบว่าแทกิลไม่ได้ไปอินชอนตามที่บอก แต่ไปที่ฮันซองชอน ซอลวุงพาลูกน้องไล่ล่าพวกแทฮามาติด ๆ พบร่องรอยว่าแยกไปทางอันซองชอนกับจังโฮวอน ผู้ช่วยตรวจดูร่องรอยว่ามีคนเพิ่งเดินทางผ่านไปหมาด ๆ แปลว่ามานัดเจอกัน แล้วก็แยกทางกันไปสินะ ซอลวุงสรุป เหมือนจะเป็นอย่างนั้น วันก่อนมีข่าวลือเรื่องส่งทาส อายุสิบสี่ไปต้าชิงใช่มั้ย แล้ววันนี้วันที่เท่าไหร่? ซอลวุงถาม วันที่สิบสามครับ แบ่งกำลังส่วนนึงมุ่งไปที่จังโฮวอน อีกส่วนนึงให้แบ่งไปที่เมืองอันซองชอน คนที่เหลือก็ตามข้ามา ซอลวุงสั่ง ทหารรีบทำตามคำสั่งซอลวุงทันที แม่ทัพเชและวังซอนเดินทางไปที่โรงเตี๊ยมที่นัดกับแทกิลไว้ และได้เจอกับหญิงสาวที่แทกิลนัดไว้ แต่แทกิลไม่ยอมมาตามนัด วังซอนโวยวาย เพราะกลัว ว่าแทกิลจะอมเงินส่วนแบ่งที่ควรจะได้ นี่อะไรกันอีกเนี่ย ข้ายังมีหนี้ที่ยังไม่จ่ายเลย ลูกพี่ ๆ ๆ พี่แทกิลมาช่วยเพิ่มหนี้ให้พวกเราแล้ว หนีเอาตัวรอดรึเปล่า ฮึ้ย ข้าละสังหรณ์อยู่แล้ว ไม่รู้ว่าพี่แทกิลงุบงิบเงินเราไปไม่รู้เท่าไหร่แล้วเนี่ย ฮึ้ย พูดมากน่า แล้วเจ้าแทกิลทำสัญญาซื้อขายอะไรอยู่ใช่มั้ย? แม่ทัพเชถาม งั้นก็ดูนี่ ที่ดิน 30 กว่าไร่ จ่ายเงินมาครบแล้ว บ้านแม่ทัพเชข้างที่ดิน ก็จ่ายหมดมาแล้ว บ้านวังซอนอยู่ถัดไป ก็จ่ายเงินหมดแล้ว เหลือแต่บ้านแทกิลกับโรงเตี๊ยม สองอันนี้ต้องรอจ่ายให้ครบก่อน หญิงสาวบอก นี่ ๆ ๆ นี่มันอะไรกัน ที่ดินกับบ้านของพวกเราเหรอ อะ อะไรกันเนี่ย แทกิลเคยบอก ว่าเค้าเตรียมเอาไว้ให้พวกเราหมดแล้ว เค้าซื้อบ้านแล้ว ก็ซื้อที่ดินไว้ เพื่อจะใช้ชีวิตด้วยกัน หลังจากพาออนยอนมา ทำไมข้าไม่รู้เรื่องนี้เลย วังซอนโวยวาย ถ้าเจ้ารู้ก็เอาเงินไปใช้หมดสิ จะมีเหลือได้เหรอ แม่ทัพเชพูดใส่หน้า เอาไปใช้อะไรกัน ฮึ้ย ๆ มีอะไร ๆ ก็ไม่บอกข้า พวกพี่มันใจดำไม่มีน้ำใจกันเลย วังซอนโวยวาย แต่ยิ้ม ๆ ออกมาด้วยความดีใจ แทฮาพาทั้งหมดเดินทางไปต้าชิง ระหว่างทางขุนนางต้าชิงถามแทฮาว่าไม่คิดติดต่อไปที่ฮันยางหรือ แทฮาไม่อยากให้ใครได้ยินจึงแยกตัวออกไปคุย ขณะที่แทกิลก็มาคุยกับเฮวอน ข้าเจอแล้ว เจ้าคึนนอม ไม่สิ เจ้าคิมซอนฮวานน่ะ ท่านไปพบพี่มาเหรอ? เฮวอนถามอย่างดีใจ ตอนนี้เค้าไม่มีความแค้นอะไรต้องชดใช้อีกแล้ว พี่ชายของข้าเป็นยังไงบ้าง? ต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรค้างคากันอีกแล้ว เค้าปลอดภัยใช่มั้ย? เจ้าต้องมีชีวิตที่มีความสุข เค้าพูดไว้อย่างนั้น พี่ชายของเจ้าน่ะ นายน้อยคะ น้ำเสียงเฮวอนอ่อนลง เจ้าเลิกเรียกข้าอย่างนั้นได้แล้ว ข้าไม่ใช่นายน้อยของเจ้าอีกต่อไปแล้ว //www.dailynews.co.th แทกิล วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2555
รู้มั้ยว่าพวกเราเริ่มวิ่งด้วยกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ก่อนหน้านี้ก็เคยแล้วนี่นา แต่ไม่ใช่เคียงบ่าเคียงไหล่กัน แทฮาบอก จะเคียงบ่าไม่เคียงบ่าก็ไม่เห็นต่าง ชีวิตคนเรามันก็ตลกแบบนี้แหละ ฮะ ๆ แทกิลหัวเราะออกมา ข้ารู้สึกผิดต่อเจ้า แต่ชีวิตคนมักจะขึ้นอยู่กับโชคชะตาอย่างนี้ อึ้ย ไปต่อเถอะ ศัตรูมันไล่ตามก้นของเรามาติด ๆ แล้ว เคยคิดมั้ยว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันจริง มันจะเป็นยังไง แทฮาพูดหยั่งเชิง แทกิลเหลือบมอง ข้าจะไม่ยอมเป็นเพื่อนกับทาสแน่ เจ้ายังเห็นข้าเป็นทาสอยู่อีกรึไง? ในโลกนี้ใครที่ถูกคนตามล่า ก็ถือว่าเป็นทาสทั้งนั้นแหละ แทกิลพูดตรง ๆ ออกมาก่อนจะเดินไป แม่ทัพเช พาวังซอนและซอลฮวามาพักที่โรงเตี๊ยม อยู่กับพี่หูเดียวมันก็ดีออก เจ้าจะตาม พวกข้ามาทำไม? แม่ทัพเชหันมามองซอลฮวา นั่นน่ะสิ เชื่อเค้าเลย วังซอนส่ายหน้า ข้าโตมาจนป่านนี้แล้ว ไม่มีที่ไหนที่ข้าไม่เคยไปหรอก ดังนั้นข้าไม่ได้อยากไปที่ไหนทั้งนั้น มีแค่ที่เดียวที่ข้าอยากไป ซอลฮวาบอก ที่ไหน อินชอนเหรอ? คิ ๆ อยู่ในอินชอน ตายก็ต้องไปที่ยองอิน วังซอนพูดล้อ ๆ อินชอนเหมาะสำหรับอยู่ ยองอินเป็นที่สำหรับฝัง แม่ทัพเชต่อให้ ข้าก็หมายถึง อันนั้นแหละ ไม่ว่าจะอินชอนหรือจะจินชอน ข้าขอแค่มีพี่แทกิลอยู่ก็พอแล้ว ซอลฮวาบอก เอาสิ ไปเถอะ พอพวกข้าไปกันก่อน สุดท้ายแทกิลคงตามมา เจ้าไปสะสางเองแล้วกัน สุดท้ายคงตามมา เค้าไม่ได้ ไปเลยเหรอ? เค้านัดให้ไปเจอกันที่นั่น คงเดินทางอยู่มั้ง แม่ทัพเชบอก อะ..อะไรล่ะ พี่แทกิลคงจะไม่ไปที่อินชอนแน่นอน ซอลฮวายืนยัน หมายความว่ายังไง ก็นัดกันแล้วว่าจะไปที่นั่น คำพูดผู้ชายเชื่อได้ที่ไหนล่ะ ซอลฮวาจึงพาแม่ทัพเชและวังซอนไปตามหาแทกิล ระหว่างเดินทาง หูเดียวก็ยังเอ็นดูพระนัดดา ข้ามีความฝันอยากจะอุ้มเด็กเล็ก ๆ ฮิ ๆ ๆ เด็ก ๆ ก็ชอบท่านเหมือนกัน เฮวอนพูดยิ้ม ๆ อุ๊ย ๆ ๆ ฮิ ๆ ๆ เด็กคนนี้เค้าน่ารักจริง ๆ ฮิ ๆ ๆ หรือว่าเพราะอย่างนี้ เจ้าพวกนั้นถึงได้บุกมาลักพาตัวเค้าถึงหมู่บ้านเรา แฮ่ม ฮิ ๆ ๆ หูเดียวมองอย่างรักใคร่ ข้ารู้สึกอุ่นใจที่ท่านยอมเดินทางมากับเรา เพราะว่าเจ้าคือออนยอน จุ๊ ๆ ๆ ฮิ ๆ ๆ เจ้าแทกิลมันเที่ยวตามหาเจ้า ข้าเห็นแล้วสงสาร แต่ชีวิตของคนเรา เรื่องไม่สมหวังมันมีเก้าในสิบเรื่องอยู่แล้ว ไม่มีอะไรมีพลังเหนือไปกว่า...โชคชะตาอีกแล้ว เจ้าพูดถูก ๆ ๆ พวกเราต่างมีชีวิตอยู่ภายใต้เงื้อมมือของโชคชะตา อึ้ย อึ๊บ ไปเถอะ ชีวิตคนสั้นนัก ค่ำคืนก็สั้นด้วย ฮะ ๆ ๆ หูเดียวหัวเราะอย่างมีความสุข หัวหน้าทาสทรยศหักหลังจนทาสทุกคนถูกฆ่าตาย อ๊บบ๊กหนีไปได้ มือปราบโอไม่สามารถจับตัวได้ เขาจึงถูกจับมาสอบสวนและทรมานอย่างหนัก แถมการที่อ๊บบ๊กหนีลอยนวลไปได้ยังเป็นสาเหตุให้เสนาบดีถูกฆ่าตาย พัคซอจึงยิ่งลงโทษมือปราบโอ โดยปลดออกจากตำแหน่งและไล่ให้ไปเป็นทาส หลังจากเดินทางมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง พวกแทฮา แทกิล ก็ได้เจอกับพวกหูเดียวและเฮวอน เฮ้ พี่หูเดียว ไม่ได้เจอตั้งนาน แทกิลเอ่ยทัก ฮะ ๆ ๆ ๆ แทกิล ฮะ ๆ ๆ หูเดียวหัวเราะร่วน ดูสิ ๆ ๆ นี่ไอ้ลูกพี่จอมโหด ทำไม คิดจะเก็บค่านำทางรึ? ฮิ ๆ ๆ ๆ อย่าเพิ่งได้ใจไปหน่อยเลย กล้าใช้ให้ข้าเป็นคนนำทางรึ หูเดียวบ่น โธ่เอ้ย ดีใช่มั้ยล่ะ จะได้ถือโอกาสเที่ยวไปในตัว ดีจะตาย ห่ะ ฮะ ๆ ๆ รบกวนพวกท่านจริง ๆ แทฮาก้มศีรษะเคารพ แค่เนี้ย สั้นไปหน่อยรึเปล่า? //www.dailynews.co.th แทกิล วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2555
ตกลงอ่านหนังสือออกรึเปล่า พี่ใหญ่ แม่ทัพเชถาม ซี้ด โอ๊ย จู่ ๆ ก็รู้สึกเคืองตา หูเดียวทำเป็นอิดออดไม่อยากอ่าน เพราะอ่านไม่ออกจึงส่งจดหมายให้แม่ทัพเช ว่าไง พี่แทกิลส่งข่าวมาใช่มั้ยคะ? เฮวอนรีบถาม เค้าบอกให้พี่หูเดียวช่วยพาภรรยาซงแทฮา กับเด็กไปภูเขาโชบี แล้วก็นัดพวกเราให้ไปเจอเค้าที่..โรงเตี๊ยมในอินชอน พูดถึงข้ามั้ย? ซอลฮวายื่นหน้าเข้ามาถาม เค้ากำชับว่าให้ท่านรีบไป แม่ทัพเชหันมาทางหูเดียว ก็ได้ ๆ ไหงเป็นข้าล่ะ? หูเดียวงง ๆ เพราะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนมาก แต่มันเรื่องของพวกเค้า มาใช้ให้ข้าดั้นด้นข้ามเขาไป แล้วตัวเองก็หนีไปอินชอนเหรอ? รู้มั้ยว่าภรรยาของซงแทฮาเป็นใคร แม่ทัพเชถาม ทำไมจะไม่รู้ ก็ผู้หญิงที่อยู่กับเด็กสี่ขวบไง หูเดียวตอบแบบพาซื่อ รู้มั้ยว่านาง ก็คือออนยอน ข้ารู้ ๆ จริงง่ะ? หูเดียวตกใจมาก ถ้าไม่ใช่เรื่องที่คับขันขนาดนี้ เค้าจะช่วยศัตรูเหรอ? หูเดียวสืบทราบมาว่าคนที่ฆ่าพี่น้องของเขาคือคนของทางการ ทำให้หูเดียวนึกสงสัยว่าแทกิลกำลังจะทำอะไรกันแน่ ด้วยความไม่ประมาทเขาจึงย้ายลูกน้องไปอยู่ที่เขาคิมกัง ไม่เป็นไร ๆ ไม่ตายหรอก ถึงตอนออกรบ พวกข้าจะเคยรบพ่ายแพ้ แต่ตอนหนีเรายังไม่เคยถูกจับเลย ในครั้งนี้ จะได้ฉวยโอกาสย้ายไปที่เขาคิมกัง ทำการย้ายค่ายโจรซะใหม่ เราไปเป็นโจรในที่สวย ๆ ช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นด้วย ฮิ ๆ ๆ เราจะย้ายตอนนี้เลยเหรอคะ แม่อึนซิลถาม ข้าต้องเดินทางไปที่ที่นึงก่อน ทุกคน เตรียมเก็บข้าวของไว้ให้เรียบร้อย พอข้ากลับมา ข้าจะช่วยจัดการให้พวกเจ้าเอง พวกเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง หูเดียวประกาศ ทำไมท่านอาต้องช่วยพวกข้าจัดการด้วยล่ะ? อึนซอลถามขึ้นบ้าง เรื่องบางเรื่องเจ้าไม่เข้าใจหรอก เอาละ ทุกคนฟังให้ดีนะ เลิกประชุม ไปกันเถอะ ครั้งนี้ข้าจะต้องคิดบัญชีกับเจ้าแทกิลแน่ ข้า อยากขออะไรอย่างนึง เฮวอนเอ่ยขึ้น อ้อ ว่ามา ๆ ๆ ข้ามีพี่ชายคนนึง พักอยู่ที่ยอจู ไม่รู้ว่าตอนนี้ เค้าเป็นยังไงบ้าง อยากให้ช่วยส่งคนไปดูให้หน่อย เฮวอนเป็นห่วงพี่ชายขอให้หูเดียวช่วยส่งคนไปดู โดยที่นางก็ไม่รู้ว่าพี่ชายของนางเสียชีวิตไปแล้ว นี่เจ้ากล้ามาเรียกใช้โจรภูเขาอย่างพวกข้าแบบนี้เรอะ หูเดียวทำท่ารำคาญ อีกเรื่องนึง มีอีกเหรอ? ท่านจะช่วยปล่อยพวกเค้าไปได้มั้ยคะ? พวกนั้นเหรอ? ค่ะ พวกเค้ารู้จักกับสามีข้าดี นี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่ ก็ได้ ๆ ๆ เข้าใจแล้ว รอเดี๋ยวนะ ทำไมไม่เห็นพูดเรื่องที่มีทหารบุกเข้ามาเลย หะ ๆ นี่เจ้าไม่มีอะไรทำรึไง ถึงได้ตามพวกข้ามาอยู่ได้ วังซอนบ่นเมื่อซอลฮวาเดินตามเขาไม่เลิก ใครตามพวกท่านล่ะ ข้าก็มีทางที่ข้าจะไปเหมือนกัน ทำไมเหรอ? เชอะ ไม่ต้องเลย ถ้ายังตามพวกข้าไปอย่างนี้ เดี๋ยวป๋าปั๊ด.. อย่าลืม ใช้ชีวิตให้ดีนะ เฮวอนเอ่ยขึ้น ข้าขอให้พี่สาวกับครอบครัวมีความสุขกันนะ ซอลฮวาจับมือเฮวอน ข้าขอฝากนายน้อยด้วยนะ เฮวอนยิ้มให้ ได้เลยค่ะ พี่แทกิลหลงข้าจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว เรื่องนี้พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ซอลฮวายิ้มแป้น วังซอนส่ายหน้าในความขี้คุยของซอลฮวา เหอะ มีหน้าพูดออกมาได้ พี่แทกิลหลงเจ้าจนโงหัวไม่ขึ้นเหรอ ขืนพูดจาแบบนี้ ระวังอายุเจ้าจะไม่ยืนนะ หึ ๆ ๆ แฮะ ๆ ๆ ฮึ่ม เดินทางได้ หูเดียวบอก เดินทางดีดีนะ ๆๆ เดินทางปลอดภัย ๆๆ แทกิลและแทฮา ร่วมกันต่อสู้กับลูกน้อง ของเสนาบดี เพื่อจะไปสมทบกับพวกหูเดียว ด้านอ๊บบ๊กตามไปแก้แค้นแทนเพื่อน ๆ และเมื่อเดินทางไปถึงวังหลวง แค่เห็นประตูวังที่ใหญ่โตก็เกือบท้อ เฮ้ แค่ประตูของวังหลวงก็ใหญ่โตขนาดนี้แล้ว มันใหญ่โตจนข้ารู้สึกกลัวแล้ว พวกเราจะเอาความกล้าที่ไหนไปบุกที่นั่นได้ เจ้าว่าจริงมั้ย กึ๊ต บง ถ้าไม่มีโชบ๊กข้าคงอยู่ต่อไม่ได้ นางบอกว่านางจะรอข้าไปหา ข้าจะไม่ปล่อยให้นางรอเก้อ ข้าจะทำให้คนทั้งโลกรู้ว่ามีทาสอย่างพวกเราอยู่ และพวกเราก็เป็นคนเหมือนกัน อย่างนี้ทุก ๆ คน จะได้ไม่ต้องตายเปล่า โชคดีนะโชบ๊ก อ๊บบ๊กรำพึงกับตัวเอง เสนาบดีปั่นหัวทาสให้ต่อต้านทางการ และเข้าไปทูลรายงานให้พระเจ้าอินโจว่าสาเหตุที่ทาสออกมาต่อต้านเพราะไม่มีที่ทำมาหากิน แม้ว่า...ตอนนี้บ้านเมืองจะสงบสุข แต่ก็มีประชาชนที่ไม่ได้รับการดูแลจากขุนนาง...ผนวกกับคนจำนวนมากไม่มีที่ดินทำกิน การรวมตัวก่อความวุ่นวายจึงเป็นสิ่งที่เรายากจะหลีกเลี่ยงได้พ่ะย่ะค่ะ ประชาชนเสื่อมศรัทธาถึงขนาดนี้ ข้าควรจะแก้ไขยังไงดีล่ะ? พระเจ้าอินโจเชื่อในคำพูดเท็จของเสนาบดี พร้อมกับปรึกษา ชำระสำมะโนครัวซะใหม่ รวบรวมทาสที่หลบหนีพร้อมกับคนที่ตกสำรวจกลับคืนมา แล้วส่งไปสร้างป้อม จะเป็นวิธีที่ดีที่สุด เจ้าคิดว่า จะมีมากถึงแสนเชียวรึ? ใช่พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท พวกเค้าต่างก็เป็นลูกหลานโชซอน การอุทิศตัวทำประโยชน์เพื่อบ้านเมือง ก็สามารถลดทอนความผิดของพวกเค้าได้ แบบนี้จะช่วยป้องกันไม่ให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมืองได้ และยังเตรียมพร้อมเพื่อป้องกันการระรานจากต้าชิงได้ด้วย ข้าอนุญาต ไปจัดการได้เลย ทรงพระปรีชายิ่งพ่ะย่ะค่ะ เสนาบดีลอบยิ้มที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตนเองต้องการ อ๊บบ๊กตัดสินใจถือปืนไปยืนที่หน้าประตูวัง และยิงใส่ทหารที่เฝ้าประตูตายทั้งหมด เสียงปืนทำให้หัวหน้าทาสซึ่งตอนนี้ได้รับตำแหน่งทหารองครักษ์ รีบพาทหารออกมาสมทบเพื่อสู้กับอ๊บบ๊ก บัณฑิตซอและอดีตหัวหน้าทาสถูก อ๊บบ๊กยิงตาย เสนาบดีซึ่งออกมาดูเหตุการณ์เห็นเข้าพอดี อ๊บบ๊กเห็นเสนาบดียิ่งแค้นจัดจึงลั่นกระสุนใส่ ถูกเสนาบดีตายทันที ทหารที่เหลือจึงกรูกันเข้าจับกุมอ๊บบ๊กไว้ได้ หูเดียวพาลูกน้อง เฮวอน และพระนัดดาเดินทางเพื่อไปพบแทกิลและแทฮา ขณะที่แม่ทัพเช วังซอน และซอลฮวาก็พากันเดินทางไปที่โรงเตี๊ยมที่นัดกับแทกิลเอาไว้ ส่วนซอลวุงก็พาลูกน้องไปดักเล่นงานแทฮา ทั้งสองจึงวิ่งหนีเอาตัวรอด เหนื่อยแล้วเหรอ? หน็อย เจ้ามาถามอย่างนี้หมายความว่ายังไง เจ้ากำลังว่าใครเหนื่อย? //www.dailynews.co.th แทกิล วันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2555
ฮือ...ไม่เอา แล้วใครจะช่วยกู้โลกล่ะ ท่านจะต้องไปสู้ ขอบคุณเจ้ามากที่ยอมพูดอย่างนี้ โชบ๊ก เจ้าฉลาดกว่าข้า ต้องหาที่นั่นเจอแน่ ใช้ชีวิตที่เหลือให้ดี ระหว่างทาง เจ้าเจอคนเลว ก็ให้ใช้มัน เข้าใจมั้ย ท่านจะมาใช่มั้ย? โชบ๊กน้ำตาซึม โธ่ยัยเด็กโง่ ข้าต้องไปสิ ข้าต้องไปแน่ นอน ถ้าข้าทิ้งเจ้าเอาไว้คนเดียว เจ้าจะอยู่ยังไง ข้า..คงต้องไปแล้ว อ๊บบ๊กจะรีบไปสมทบกับกี๊ดบง ดูแลตัวเองด้วยนะ เอาล่ะ เริ่มกันได้แล้ว ชายหน้าหล่อเริ่มส่งสัญญาณ หะ แต่ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกหน่อย แถมอ๊บบ๊กก็ยังไม่มาด้วย กี๊ดบงแปลกใจ ทัพเสริมก็ยังไม่เห็นมาเลยนี่ แคลองบอก เพราะข้าได้รับคำสั่งมา ในเมืองค่อนข้างวุ่นวายนิดหน่อย เราไม่มีทัพเสริมต้องจบงานนี้โดยเร็ว ชายหน้าหล่อบอก คำสั่งใคร ยังมีคนที่ออกคำสั่งอีกเหรอ หึ มีสิ เจ้านายที่ข้ารับใช้ไง อ๊ะ หมายความว่ายังไง แล้วเค้าก็เป็นทาสเหมือนกันรึเปล่า ท่านเป็นอะไรไป ท่านดูแปลก ๆ นะ ไม่มีทัพเสริมหมายความว่าไง กี๊ดบงตกใจ ชายหน้าหล่อ หัวหน้าทาสหัวเราะเยาะ เฮ้ ๆ เจ้ามันเหม็น อย่ามาเข้าใกล้ข้า พวกทาสไม่ทันระวังตัว แคลองและกี๊ดบงก็ถูกชายหน้าหล่อนายทาสสังหารจนเสียชีวิต ทาสคนอื่นก็ถูกฆ่าและบางส่วนก็ถูกจับตัวไป หลังจากส่งโชบ๊กไปเขาวอรักแล้ว อ๊บบ๊ก ก็ตามมาสมทบกับพรรคพวกแต่ก็พบว่าทุกคนถูกฆ่าตายไปแล้ว อ๊บบ๊กวิ่งเข้าไปท่ามกลางซากศพของเพื่อน ๆ อ๊บบ๊กเหลือบไปเห็นกึ๊ตบงยังพอมีลมหายใจอยู่จึงปรี่เข้าไปประคอง กึ๊ตบง เกิดอะไรขึ้น เป็นอะไร? ชู่ว์.. เค้าหักหลัง..ทุกคน..ตายหมดแล้ว ข้ายังพกปืนติดตัวอยู่เลย แค่ก ๆ กึ๊ตบงพูดด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น อดทนไว้ อดทนไว้กึ๊ตบง หนีไป หนีไปกับ..โชบ๊กของเจ้า มันน่ากลัวมาก พวกเค้า พวกนั้น น่ากลัว...เกินไปแล้ว กึ๊ตบงพูดได้แค่นั้นก็ขาดใจตาย กึ๊ตบง ๆ ๆ ๆ อ๊บบ๊กตะโกนเรียกเพื่อนรักด้วยความเสียใจ แทกิลและแทฮาเขียนจดหมายและให้คนไปส่งให้หูเดียว //www.dailynews.co.th |
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
