Group Blog
All Blog
|
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 18 (อวสาน)
ในบ้านเจนจบ เจนจบหันมองพาทีที่ยืนหน้าตาจริงจัง พาทีพูดขึ้น เพราะเกมส์ซ่อนเจ้าสาวคือสุดยอดของการพิสูจน์รักแท้ จะดีเหรอ พาที เพชรเคยเสียเจ้าสาวคนแรกไปแล้วนะ แต่คราวนี้เราจะดูแลเจ้าสาวของเพชรอย่างดีที่สุด ดูแลด้วยชีวิตของเรา แล้วแกคิดว่าจะพาเจ้าสาวคนนี้ของเพชรไปซ่อนที่ไหน สำหรับคุณหนูมุก ก็ต้องที่ทะเลสิ ... ทะเลหวานๆที่ทำให้เพชรกับคุณหนูมุกรักกันดื่มด่ำ ลึกซึ้งขนาดนี้ พาทีหน้าตาสนุก เจนจบหันกลับมายิ้มด้วยแววตาเลือดเย็น ห้องโถงบ้านเพชร เพชรหันมองมุกดาอย่างอ้อนวอน จะไม่มีเกมส์ซ่อนเจ้าสาว ผมไม่อยากเห็นคุณ เป็นเหมือนปานตา ..ผมทนไม่ไหวแล้ว .. ผู้หญิงที่ผมรัก .. อยากร่วมชีวิต ต้องเจอสิ่งเลวร้าย พี่เพชร ฟังมุกนะ ตอนนี้เหลือคนแค่สองคน ที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับพี่เพชร ... พาที ..เจนจบ ใช่ค่ะ เหมือนที่คุณปานตาเคยเตือน เพื่อนของพี่เพชรเท่านั้นที่รู้ว่าเจ้าสาวอยู่ที่ไหนที่ผ่านมา ... ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ได้อะดอเรลลา ก็มาจากคนใกล้ชิดพี่เพชร ไม่นะ หนูมุก ผมห่วงคุณ ผมไม่ยอมให้คุณเอาชีวิตมาเป็นเดิมพัน ถ้าไม่ทำ พี่เพชรก็ต้องอยู่กับความหวาดกลัวไปอย่างนี้ตลอดชีวิต พี่เพชรจะไว้ใจใครได้อีก ในเมื่อคนที่กล้ากำจัดทุกคน ยังอยู่รอบตัวพี่เพชร วันนึง...คนโชคร้ายคนนั้น อาจจะเป็นพี่เพชรซะเอง หรือเป็น.... มุก เพชรส่ายหน้า เดินหนี มุกดาเดินเข้ามาใกล้มองเพชรด้วยสายตาทั้งห่วงใย ทั้งจริงจัง ถ้าเกมส์นี้ จะทำให้เราจับตัวคนที่หักหลังพี่เพชรได้ มุกยินดีเอาชีวิตเข้าเสี่ยง มุกเชื่อค่ะ .. เราสองคนต้องผ่านเกมส์นี้ไปได้ มุกดามองด้วยแววตาเชื่อมั่น และเมื่อถึงวันที่เราแต่งงานกัน เราสองคนจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันโดยปราศจากสิ่งติดค้างอยู่ในใจของเราสองคน เพชรสบตามุกดาแล้วตัดสินใจ ตกลงครับ ชีวิตทั้งหมด ..ผมขอเป็นหนึ่งเดียวกับหนูมุก ... ผมยอมทุกเงื่อนไข เพื่อแลกกับคุณ เพชรดึงมุกดามากอดไว้ด้วยความอบอุ่นใจ ในบ้านมรกต เสียงเฮดังลั่นจากกลุ่มผู้ใหญ่ที่ดีใจเรื่องงานแต่งงาน เพชรโอบมุกดาไว้ด้วยรอยยิ้มปลื้มปิติ สุขสุดๆ สุขที่สุด ที่ได้เห็นภาพนี้ .. คุณเผ่า ฉันอยากร้องไห้ มกรตพูด ชัวร์นะคะ ไม่มีพลิกล็อค หักมุมให้หัวใจพวกเราช้ำชอกอีกแล้วนะคะปักย้ำ ชัวร์ครับ เจ้าสาวของผมต้องเป็นหนูมุกคนเดียว ทำไมมุกถึงยอมแต่งงานกับคุณเพชรง่ายๆ คมกฤชถาม ไม่ดีเหรอ พี่กฤช ไหนแต่ก่อน ยุเช้ายุเย็น แต่งในเวลาแบบนี้น่ะเหรอคะ รุจาถาม ฉันก็คิดแบบรุจา .... คมกฤชสงสัย มุกดากับเพชรสบตากัน เพชรเอ่ยตอบให้ เราอยากให้เรื่องร้ายๆมันจบเสียทีน่ะครับ จริงเหรอคะ คุณมุก รุจายังคงสงสัย ค่ะ ...เราอยากจบเรื่องร้ายๆนี่สักที ความสุขจะได้กลับมา โอเค ไม่ต้องถามอะไรกันแล้ว เพื่อความแน่ใจ แต่งกันพรุ่งนี้ซะเลย ไม่ต้องรอ ... เดี๋ยววัยรุ่นจะเปลี่ยนใจกันอีก มรกตตัดบท นั่นสิคะ ลุ้นจนเวียนหัวไปหมด ประไพบอก ตกลงแต่งเลยนะ .. หนูรุจา เผ่าพงศ์หันมาถามทางรุจาและคมกฤช รุจาทำหน้าตาย ไม่รู้สิคะ ไม่รู้ได้ไงจ้ะ หนูรุจา ...ลองชุดก็ลองไปแล้ว มรกตพูด ... ไม่เห็นมีใครเคยไปขออนุญาตพ่อรุจาเลย ตายแล้ว .. น้านี่แย่จริงๆ ยังไม่ได้ไปคุยกับคุณพ่อหนูรุจาเป็นเรื่องเป็นราวเลย ประไพนึกได้ รุจาไม่ได้ว่าคุณน้านะคะ .. พ่อคงอยากคุยกับว่าที่ลูกเขยตัวแสบมากกว่า ได้เลย ... ผมก็อยากไปเจอคุณพ่อตาสุดซ่าของคุณเต็มแก่แล้วเหมือนกัน คมกฤชยิ้ม รุจายิ้มเขิน ทุกคนยิ้มสดชื่นไปด้วย ในนิวส์ไทม์ บรรพต สมพลเดินออกมาเห็นคมกฤชยืนอยู่ข้างรุจา บรรพต สมพลเดินวนรอบคมกฤช พยายามแหย่ว่ามองเห็นมั้ย คมกฤชก็ยืนนิ่ง ไม่เห็นเลยเหรอ บรรพตถาม รุจามองพ่อหน้าจ๋อยๆ สมพลชกลมเข้าหน้า คมกฤชก็นิ่ง ไม่อื้อ ไม่อ้าเลยครับ .. สงสัยจะบอดสนิทจริงๆ สมพลบอก บรรพต สมพลมองอย่างห่อเหี่ยว ไม่สนุกอ่ะ แล้วมันจะเถียงฉันได้ยังไง ไม่ต้องห่วงนะครับเรื่องนั้น ปากผมยังสุนัขเหมือนเดิม ผมเถียงด้วยปากนะครับสายตาไม่เกี่ยว คมกฤชกวนใส่ นั่น ... ทำไมมันไม่เป็นใบ้ไปด้วยซะเลย เพราะผมต้องได้เป็นลูกเขยคุณพ่อน่ะสิครับ ก็ต้องเหลืออะไรไว้ลับคมกันบ้าง สมกันครับ .. พ่อตา ลูกเขย สมกันเหมือนผีเน่า โลงผุ แกน่ะสิ สมพล .. ผีเน่าสามป่าช้า สมพลกลืนเสียงหัวเราะแทบไม่ทัน บรรพตมองคมกฤช สภาพยังงี้ แน่ใจว่าดูแลลูกสาวฉันได้ แน่ใจครับ .. ถึงตาผมจะมองไม่เห็น แต่ใจผมไม่ได้มืดบอด ใจผมยังสู้..ไม่ยอมแพ้ ผมจะต้องกลับมาเห็น กลับมาดูแลรุจาได้เหมือนเดิม แล้วก็ต้องดีกว่าเดิมด้วย บรรพตหันมามองทางลูกสาว แน่ใจเหรอ รุจา อย่างลูกหาผู้ชายเพอร์เฟ็คท์ ทายาทพันล้านคนไหนมาแต่งงานด้วยก็ได้ แต่คนอย่างคมกฤชมีคนเดียวค่ะ พ่อ.. รุจารักเค้า .. คมกฤชโอบกอดรุจา ยิ้มกว้าง บรรพตไหล่ห่อหันไปทางสมพล นี่ฉันต้องรับไอ้ตี๋ เจ้าเล่ห์นี่เป็นลูกเขยจริงๆเหรอวะ รุจารีบกอดแขนพ่ออ้อน พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝาเหรอคะ อยาก ... แต่ไม่ใช่ฝาเดียวกับไอ้จอมหยิ่งนี่ พ่ออยากได้แบบลูกแอนดี้ คุณอยากได้คนที่รักลูกสาวคุณจากใจจริง หรือคนที่คุณสั่งให้รักลูกสาวคุณได้ คมๆ..คมบาด ... เหมือนหน้า สมพลแซว คนเราก็มีหลายเหลี่ยมหลายมุมนี่ครับ มันขึ้นอยู่กับว่าเราอยากให้คนมองเห็นเหลี่ยมมุมไหน แต่ถ้าแกมาเหลี่ยมจัดกับลูกสาวชั้น แกจะไม่เหลือ ....กระทั่งตอ สมพลเสริม ผมไม่กล้าหรอกครับ รู้ว่าไข่ในหินใบนี้ต้องทะนุถนอมให้ดีที่สุด คมกฤชโอบรุจาไว้ บรรพตเข้าไปดึงแขนลูกสาวออกแต่รุจาไม่ยอม คมกฤชดึงรุจาไว้ ช่วยฉันสิ สมพล แกต้องช่วยฉัน สมพลเข้ามาดึงบรรพต จนหลุดจากมือรุจา เฮ้ย ..ดึงผิดแล้ว ไม่ผิดครับ ผมว่าสมควรแล้วที่จะต้องยอมให้หนูรุจาโตทางความคิด เลือกทางเดินของเธอเอง สมพลทำหน้ารู้กันกับรุจา บรรพตทิ้งตัวลงนั่งหมดฟอร์ม ในที่สุด ... ลูกสาวของฉัน ก็ต้องรักมัน คมกฤชยิ้มยืด กอดรุจาที่อยู่ในอกอย่างยินดีที่จะได้ร่วมชีวิตกัน บรรพตมองแล้วถามขึ้นอีกคำ แล้วนี่จะเป็นเจ้าสาวของไอ้ตี๋นี่เมื่อไหร่ ที่คอนโดคมกฤช มุกดากำลังนั่งเช็คปืน แอนดี้กับเจอรี่มองอยู่ไม่ห่าง ... เมื่อเกมส์ซ่อนเจ้าสาวจบลง ทั้งฆาตกรและอะดอเรลลาจะโผล่ออกมาเอง มุกดาพูด แน่ใจเหรอ มุก ว่าคนร้ายมันจะเผยตัว แอนดี้ถาม นี่คือเวลาที่มันรอ ... มันเคยทำสำเร็จมาทุกคน ... เพราะฉะนั้นมันจะชะล่าใจว่าคนสุดท้ายก็ต้องเป็นฉันแน่นอน เจนจบหันมาทางภูผาที่อยู่ด้านหลัง นี่จะเป็นงานสุดท้ายของแก จับนังมุกมาให้ฉัน เจนจบสั่ง พอเถอะ เจนจบ .. มุกมันตามล่าผมมาใกล้เต็มทีแล้ว แกก็เลยกลัวว่าจะตายก่อนได้เห็นหน้าลูก ใช่ ภูผาจ้องตาเจนจบ ฉันอยากมีชีวิตรอด แกต้องรอดแน่ๆ ภูผา แค่แกจับนังมุกมาให้ฉัน มันตาย ..แกก็รอด แต่ถ้านังมุกมันรอด มันจะไม่ปล่อยให้แกได้เจอครอบครัวแกอีก เจนจบขู่ ภูผาฟังแล้วก็นิ่งคิดกับสิ่งที่เจนจบพยายามโน้มน้าว เช้าวันใหม่ เพชรกับมุกดานั่งกุมมือกันอย่างแนบชิดอยู่ภายในบ้านของเพชร พาทีกับเจนจบก้าวยืนมาตรงหน้า ฉันรับรองเลยนะ เพชร .. แกต้องนึกไม่ถึงว่าฉันจะพาคุณหนูมุกไปซ่อนที่ไหน พาทีบอกแล้วเขาก็เข้าไปจับมือมุกดาให้ลุกขึ้น ก่อนจะดึงให้ออกห่างเพชร เพชรเห็นดังนั้นก็รีบดึงมือมุกดาไว้ เจนจบมอง เฮ้ย ...ค่อยเริ่มเกมส์พรุ่งนี้ก็ได้ ฉันอยากอยู่กับเจ้าสาวของฉันก่อน เพชรต่อรอง พาทีแกะมือเพชรออกทันที อยากอยู่ ... กุ๊กกิ๊กๆกันทั้งวันทั้งคืน แกก็หาเจ้าสาวให้เจอเร็วๆสิวะ จะรีบไปไหนนักล่ะ พาที ให้เจ้าบ่าวเค้าใกล้ชิดกับเจ้าสาวอีกสักหน่อยก็ได้ เจนจบบอก ไม่ ไม่ต้อง .. พอแล้ว พาทีดึงมุกดาให้ออกห่างเพชรทันที รีบหา รีบเจอ รีบแต่งไปครับ คุณหนูมุก พาทีจะพามุกดาเดินออกไป เพชรพยายามคว้ามือมุกดาแต่ไม่ทัน เขาทำได้แค่แตะมือมุกดา ส่วนพาทีก็ดึงมุกดาห่างออกไปทันที หนูมุก หนูมุก เพชรเรียก มุกดาหันมามองเห็นเพชรแล้วก็ยกมือบ๊ายบาย หามุกให้เจอนะคะ พี่เพชร เพชรขยับจะเดินตาม แต่เจนจบดึงไหล่เพชรเอาไว้แล้วพูดกับเพื่อน ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลคุณหนูมุกให้ ไว้ใจฉันได้ เพชรหันมามอง เจนจบยิ้ม แล้วเดินตามพาทีออกไป เพชรมองตามมุกดาที่เดินห่างไปด้วยสีหน้าเป็นกังวล มุกดานั่งอยู่ที่ด้านหลังของรถที่ขับมาตามทางเปลี่ยว เจนจบนั่งข้างๆ คนขับซึ่งก็คือพาที จะพามุกไปซ่อนถึงไหนคะเนี่ย มุกดาเอ่ยถาม เซอรไพร์สครับ เซอร์ไพร์ส พาทีพูดยังไม่ทันขาดคำ รถภูผาที่ขับตามหลังมาตลอดก็เร่งเครื่องขึ้นมาปาดหน้า พาทีต้องเบรครถกระทันหัน ขับรถภาษาอะไรวะ พาทีบ่น พาทีเปิดประตูรถแล้วเดินออกมา ภูผายิงเข้าที่ต้นขาของพาทีในระยะเผาขน พาทีล้มลงไปกองข้างประตูทันที มุกดาเปิดประตูแล้วจะพุ่งออกจากรถ แต่ภูผารีบพุ่งเข้ามาโป๊ะยาสลบที่หน้าของมุกดา มุกดาพยายามดิ้น ภูผาจับหัวเธอโขกกับรถจนหน้าหงาย ภูผาตามไปตบซ้ำ มุกดาคว่ำลงกับพื้นทันที ด้วยฤทธิ์ยา มุกดาเริ่มสะลึมสะลือ เธอมองเห็นเจนจบวิ่งอ้อมไปด้านหลังภูผา ปล่อยคุณหนูมุก เจนจบเล่นละคร ภูผาหันไปยิงเข้าที่ไหล่เจนจบจนเขากระเด็นไป เจนจบ มุกดาร้องลั่น แล้วมุกดาก็สะลึมสะลือใกล้จะสลบ แต่เธอก็พยายามลุกขึ้น ภูผาหันกลับมาตีเสยเข้าที่ปลายคางด้วยด้ามปืนจนมุกดาสลบไป ภูผาอุ้มมุกดาขึ้นพาดบ่าแล้วเอาไปใส่ไว้ในรถ จากนั้นจึงกลับมาลากขาพาทีมาที่รถแล้วยัดเข้าไปในรถอีกคน ภูผาหันกลับมามองเจนจบแค่ครู่เดียว แล้วก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว เจนจบนอนกุมแขนที่เลือดไหลด้วยสีหน้าสมหวัง มรกตกับประไพมีสีหน้าช็อคหลังจากได้รู้เรื่องราวทั้งหมด หนูมุกถูกลักพาตัว มรกตทวนคำ โธ่ ... หนูมุก ลูกแม่ ประไพคร่ำครวญ มรกตกับประไพเป็นลมไปทันที ว๊าย ๆๆ คุณผู้หญิงใจดีๆค่ะ ปักรีบรับมรกตไว้ ส่วนมะดันก็รับประไพ ยาดม ยาลม ยาหม่อง เก็บไว้ไหน ไปเอามา เผ่าพงศ์สั่ง มะดันประคองประไพให้นั่งแล้วรีบวิ่งออกไปเอายาดม เพชรหันไปตวาดเจนจบที่ยังเอามือกุมแขนที่มีเลือดแห้งคาอยู่ ทำไมแกไม่ช่วยหนูมุก เพชรพุ่งเข้าไปเขย่าเจนจบเต็มแรง เจนจบร้องลั่นเหมือนว่าเจ็บแผล โอ๊ย... เพชร ...ฉันเจ็บ แกปล่อยให้มันจับหนูมุกไปได้ยังไง ทำไมแกไม่ปกป้องหนูมุก เพชรย้ำด้วยความโกรธ มันเร็วมาก เพชร มันเร็วมาก เพชรเหวี่ยงเจนจบจนล้มลงไปกับพื้น เร็วแค่ไหน แกก็ต้องช่วยหนูมุก แกเห็นหน้ามันมั้ย จำหน้ามันได้ใช่มั้ย ฉันพยายามมองแล้ว แต่มันยิงฉัน เจนจบบอก ทำไมแกไม่สู้ ฉันสู้มันไม่ไหว เพชร .. มันมีปืน โธ่โว๊ย เพชรโมโหหันไปเหวี่ยงหมัดใส่เจนจบจนเจนจบกระเด็น ทุกคนตกใจร้องวี๊ดว๊าย เพชร ฉันพยายามช่วยคุณหนูมุกแล้ว ฉันรู้ว่าแกรักคุณหนูมุกที่สุด ให้ฉันต้องตายฉันก็ยอม แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก มันรู้ว่าพวกเรากำลังจะไปไหน เจนจบพูด มันรู้ .. หมายความว่าอะไร เพชรถาม มันจะตามเรามาได้ยังไง เพชร .. ถ้าไม่มีคนบอกมันว่าเรากำลังจะพาคุณหนูมุกไปซ่อน เจนจบรีบเข้าแผน เพชรมองเจนจบแล้วเอ่ยขึ้นมา พาที พาทีหายไปพร้อมกับคุณหนูมุก ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยนะเพชร แต่พาทีมันปล่อยให้โจรยิงฉัน ฉันแทบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่แกล้งตาย เจนจบพยายามบีบน้ำตาแล้วพูดต่อ แต่ที่ฉันเจ็บเสียยิ่งกว่าเจ็บ คือ มันหักหลังเรา มันหักหลังนายนะเพชร พาทีมันหักหลังนาย เพชรมีสีหน้าเจ็บใจ อีกแล้วเหรอ เพื่อนอีกแล้วเหรอที่หักหลัง มุกกับพาทีถูกมัดอยู่กับเครื่องเล่นเก่าโทรมในสวนสนุกร้างแห่งหนึ่ง พาทีอยู่ในสภาพคอพับที่ขามีผ้าพันห้ามเลือดไว้ มุกดาลืมตาขึ้นมาเห็นภูผานั่งเฝ้าอยู่ห่างๆ มุกดาจึงถามขึ้นทันที แก..ทำงานให้ใคร ภูผาเดินเข้ามาใกล้แล้วดึงมุกดาขึ้นมาเผชิญหน้า มุกดาพยายามต่อรอง ฉันช่วยแกได้นะ ภูผา แกจะได้เจอลูก ภูผาเอ่ยด้วยเสียงเรียบเย็น คนเดียวที่จะทำให้ฉันได้เจอลูก ... ไม่ใช่แก เจนจบหลบคุยมือถือในที่ที่ห่างผู้คภายในบ้านมรกต จบงานแล้ว..รีบไปหาครอบครัวแกได้เลย ตามที่อยู่ที่ฉันเมสเสจไป เจนจบกดวางสาย แล้วหันมามองด้านในบ้าน เขาเห็นทุกคนมีสีหน้าเครียด มรกตกับประไพกำลังดมยาดม มีมะดันกับปักคอยบีบนวด เจนจบลอบยิ้มอย่างสะใจ ภูผากดวางมือถือแล้วถอยออกมามอง พาทียังสลบอยู่ ส่วนมุกดากำลังจ้องเขาเขม็ง ฉันก็อยากฆ่าแกด้วยมือฉันเอง ภูผาพูด มุกดามองจ้องประสานสายตากับภูผา ภูผาพูดต่อ แต่มีคนอยากสนุกกับแกมากกว่า ภูผามองมุกดาแล้วหันหลังเดินออกไปทันที มุกดาพยายามดิ้นแต่โซ่เส้นใหญ่ที่มัดอยู่ล็อคแน่นจนแทบขยับตัวไม่ได้ คมกฤชสะบัดตัวจากรุจาแล้วพยายามยืนขึ้นเอง เพชรยืนมองคมกฤชที่มีสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ห่างๆ คุณก็รู้ว่าน้องผมต้องเจออะไรถ้าแต่งงานกับคุณ แต่คุณก็ปล่อยให้เกิดขึ้น คุณไม่ปกป้องน้องผม คุณให้น้องผมไปเสี่ยง คมกฤชต่อว่า คุณเพชรตกลงกับคุณมุกใช่มั้ยคะ ..เรื่องเกมส์ซ่อนเจ้าสาว รุจาถาม ครับ หนูมุกตกลงกับผม เค้าอยากให้เราเจอตัวคนร้าย เพชรตอบ ต่อให้มุกอยากจับไอ้ชั่วชาตินั่นแค่ไหน คุณก็ต้องห้าม คุณเอาชีวิตคนที่คุณรักไปแลกกับชีวิตไอ้เศษสวะ เดนคนพวกนั้นไม่ได้ คมกฤชโมโห คมกฤชพยายามเดิน รุจาจับเขาไว้แต่คมกฤชปัดมือเธอออกแล้วพุ่งเปะปะเข้าไปหาเพชร มันจับมุกไปที่ไหน บอกผมสิ ..ผมต้องไปช่วยน้อง คมกฤชสะดุดจะหกล้ม แต่เพชรคว้าไว้ คมกฤชดึงเสื้อเพชร คมกฤช ผมต้องพาหนูมุกกลับมาให้ได้ เพชรบอก เมื่อไหร่ ยังไง ไหนบอกผมสิ คุณรู้หรือยังว่ามันจับมุกไปไว้ที่ไหน ยังไม่รู้ ไม่รู้ พูดออกมาได้ยังไงว่า ไม่รู้ คมกฤชเหวี่ยงเพชรด้วยความโมโห แต่เพชรขยับหนี ทำให้คมกฤชเซล้มลงไปเอง รุจาเข้าไปดึงคมกฤชไว้ คมกฤช ใจเย็นๆ คุณมุกต้องไม่เป็นอะไร รุจาปลอบ ไม่เป็นอะไร.. รู้หรือเปล่าพวกมันฆ่ามากี่คนแล้ว คมกฤชถึงกับระเบิดออกมาด้วยความเป็นห่วงน้อง ที่ผมต้องตาบอดอยู่แบบนี้ ก็ไม่ใช่เพราะตามหาไอ้เพชรบ้าเม็ดนึงจากพวกมันหรือไง รุจาเองก็หวาดกลัว แต่พยายามกลั้นเสียงร้องไห้ไม่อยากให้คมกฤชรู้ คุณเพชรให้รุจาช่วยนะคะ รุจาจะโทรบอกพ่อ สายข่าวของเรามีทั่วประเทศ พ่อเองก็รู้จักกับนายตำรวจหลายคน เค้าต้องช่วยเราตามหาคุณมุกจนเจอ เรื่องถึงตำรวจเมื่อไหร่ .. พวกมันฆ่ามุกแน่ คมกฤชพูด แต่เรารอไม่ได้นะ คมกฤช ทุกนาทีมันหมายถึงชีวิตคุณมุก รุจาบอก คมกฤชฟังแล้วทนไม่ไหว เขาจึงพยายามเดินออกไปทั้งๆที่ตาบอดจึงทำให้ชนไปทั่ว ผมจะไปช่วยน้อง รุจาดึงคมกฤชเอาไว้สุดแรง พร้อมกับร้องไห้โฮด้วยความสงสาร อย่าไป คมกฤช ... อย่าไป ปล่อย ผมต้องช่วยน้อง ผมปล่อยให้น้องเป็นอะไรไปอีกคนไม่ได้ เพชรมองด้วยความกดดัน พวกคุณไม่ต้องไปไหน อยู่ที่นี่ ผมสัญญาต่อให้ผมต้องตาย ผมก็ต้องพาหนูมุกกลับมา เพชรหันหลังเดินอย่างรวดเร็วออกไป คมกฤชลุกจะตาม แต่รุจาดึงคมกฤชเอาไว้แล้วกอดแน่น ฉันขอร้อง คมกฤช ฉันรู้ว่าคุณห่วงคุณมุก ห่วงยิ่งกว่าชีวิต ฉันก็ไม่ได้ห่วงคุณมุกน้อยไปกว่าคุณเลย คมกฤชสะอื้นด้วยความเป็นห่วงน้อง รุจาพยายามแข็งใจปลอบและให้สติ เชื่อฉันนะ รอก่อน คุณมุกเป็นคนดี คุณเพชรต้องช่วยเธอได้ .. คุณมุกต้องปลอดภัย รุจากอดคมกฤชไว้แน่นทั้งที่ในใจก็กลัวว่ามุกดาจะเป็นอันตราย มุกดากับพาทียังถูกมัดไว้กับเครื่องเล่นในสวนสนุกร้างท่ามกลางแดดร้อน มุกดาพยายามจะดิ้นหนีออกมา แต่ยิ่งดิ้น โซ่ก็ขูดมือ จนที่ข้อมือมีเลือดซึมออกมา มุกดามองไปรอบๆ ตาของเธอพร่ามัวเพราะความร้อนและความอ่อนเพลีย พาทีเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าอิดโรย คุณหนูมุก .. อดทนหน่อยนะ ค่ะ มุกทนได้ ปวดแผลมั้ยคะ มากครับ แต่คงไม่ถึงตาย เพราะเลือดหยุดแล้ว ไอ้โจรคนนั้นมันจับเรามาทำไม มันจะเอาอะไร ไม่ใช่ภูผาหรอกค่ะ .. ที่ต้องการชีวิตมุก .. มุกแน่ใจแล้วว่าไอ้เพื่อนเลวที่ลอบแทงข้างหลังพี่เพชร... มันเป็นใคร ภูผาเปิดประตูห้องในโรงแรมเก่าๆ แล้วเดินเข้ามา เขาเห็นเมียตัวเองกำลังกอดลูกไว้แนบอกนอนอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มคลุม ภูผายิ้มอย่างดีใจ เขาวิ่งเข้ามากอดหอมลูกด้วยความรัก อีกมือโอบเมียไว้ ภูผากอดหอม ลูบผมลูก ก่อนจะชะงัก นิ่ง เพราะเขาไม่เห็นเมียและลูกตื่นหรือรู้สึกตัวอะไรเลย ภูผาขยับถอยหนีแล้วสะบัดผ้าห่มขึ้น ภูผาเห็นเลือดที่ไหลจากร่างของเมียและลูกที่กระจายเต็มผ้าปูเตียงสีขาว เขาช็อคที่เห็นเมียกอดลูกนอนตายเป็นศพทั้งคู่ ทั้งสองถูกแทงจนเสียชีวิตโดยที่ขายังถูกล่ามด้วยโซ่ไว้กับขาเตียง ภูผาระเบิดเสียงออกมาเหมือนสัตว์บาดเจ็บ น้ำตาของเขาไหลออกมาด้วยแววตาเจ็บปวด เจนจบที่ทำแผลแล้วเดินเข้าไปใกล้เพชร รุจาประคองคมกฤชไว้ จะให้ฉันทำอะไร บอกมาได้เลย ฉันต้องช่วยคุณหนูมุก เจนจบพูด ฉันอยากเจอไอ้พาที เพชรบอก พาทีมันคงเตรียมแผนไว้อย่างดี ป่านนี้คงหนีไปไกลแล้ว เจนจบบอก เพชรมีท่าทางหงุดหงิด เขาเดินห่างออกไป เจนจบมองคมกฤชกับรุจาที่มีสีหน้ากังวล แล้วหันกลับมาลอบยิ้มอย่างสะใจ มือถือของเพชรดังขึ้น เพชรกดรับสาย ฮัลโหล บนรถที่กำลังวิ่งอยู่ ภูผาพูดโทรศัพท์ด้วยแววตานิ่ง ฎหุบปาก เงียบ อย่ามีพิรุธ แล้วฟัง ...เจ้าสาวของแกถูกจับไปไว้ที่... เพชรนิ่งฟัง ที่ด้านหลังห่างออกไป เจนจบหันมามอง เขาเห็นแต่ข้างหลังของเพชรที่เดินเลี่ยงห่างออกไป เจนจบเดินไปนั่งข้างๆ รุจาแล้วทำสีหน้ากังวล อีกด้านหนึ่ง เพชรถามภูผาเบาๆ ด้วยเสียงเครียด ขอถามคำเดียว ... ใครสั่ง แววตาภูผามีแต่ความโกรธแค้น คนสั่งมันก็ต้องเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวแกที่สุด ... ฉันถึงลงมือได้ ภูผาตอบ เพชรย้อนถามอีกครั้ง ใคร ภูผาวางสายไปทันที เพชรนิ่งคิด แววตาของเขาระอุไปด้วยความเจ็บปวดและคั่งแค้น แต่พยายามกดอารมณ์ให้สงบลง เพชรหันกลับแล้วเดินเข้ามาใกล้ทั้งสามคน เพชรมองไปที่คมกฤช รุจา แล้วมาหยุดสายตาที่เจนจบ ผมรู้แล้ว ...ว่าหนูมุกถูกจับตัวไปไว้ไหน .. เจนจบ นายจะไปกับฉันมั้ย เพชรถาม ไปสิ ฉันไปด้วย เจนจบตอบทันที ผมไปด้วย คมกฤชบอก ไม่ต้องหรอกครับ รออยู่ที่นี่ ผมจะพาน้องสาวคุณกลับมาอย่างปลอดภัย ผมสัญญาหนูมุก เจ้าสาวของผมจะต้องปลอดภัย ทุกคนเห็นแววตาของเพชรนิ่งและเด็ดเดี่ยว มุกดายังคงถูกมัดไว้ท่ามกลางความมืดที่กำลังโรยตัวรอบๆ พาทีไอ ตัวสั่นและปากสั่นด้วยความหนาวเย็น คุณพาทีคะ คุณสั่นไปทั้งตัว ผมหนาวครับ คงเสียเลือดไปเยอะ ยังพอทนได้ มุกไม่เข้าใจ มันจะทิ้งเราไว้อย่างนี้ โดยไม่โผล่มาเลยเหรอ ...ทำไม มุกดามีสีหน้าสงสัย เพชรก้าวมายืนตรงหน้าสวนสนุกร้างแล้วมองเข้าไป หนูมุก หนูมุก เพชรพึมพำ นายแน่ใจเหรอ เพชร ว่าคุณหนูมุกถูกจับมาที่นี่ เจนจบถาม ฉันแน่ใจ เพชรวิ่งนำหน้าไป เจนจบมองตาม แววตาของเจนจบนิ่งลงเมื่อเห็นแล้วว่าเพชรมาถูกที่แล้ว เพชรวิ่งพลางร้องเรียกมุกดาไปด้วย หนูมุก หนูมุก เพชรมองไปเห็นร่างมุกดาถูกมัดอยู่ไกลๆ หนูมุก เพชรวิ่งเข้ามาใกล้ เขาเห็นมุกดากับพาทีถูกมัดอยู่ พาที เพชรตกใจ พี่เพชร ช่วยคุณพาทีก่อน ... คุณพาทีถูกยิง อาการเริ่มแย่แล้ว มุกดาบอก เพชรวิ่งไปดูพาทีที่ถูกมัด เขายังไม่ทันจะแก้มัด เจนจบก็ก้าวเข้ามา เพชร .. หยุดอยู่ตรงนั้น เพชรหันขวับมาจ้องเจนจบ มุกดาหันไปมองเจนจบแล้วเธอก็พูดขึ้น และแล้วในที่สุด หน้ากากเพื่อนที่พี่เพชรรักที่สุด มันก็ถูกกระชากออกให้เห็นธาตุแท้ของคนเลวที่จิตใจอำมหิตที่สุด เพชรมองเจนจบด้วยสายตาผิดหวัง แกทำลงไปทำไม เจนจบ ... แกทรยศฉัน ทรยศเพื่อนทุกคนทำไม เจนจบมองเพชรและมุกดา เพชรจะเข้าไปช่วยแก้มัดมุกดา เจนจบชักปืนออกมาทันที อยู่ให้ห่างจากผู้หญิงคนนั้น แล้วนายจะปลอดภัย เจนจบบอก คมกฤชนั่งหน้าเครียดอยู่ที่บ้านเพชร โดยมีรุจาอยู่ข้างๆ แอนดี้กับเจอรี่ก้าวเข้ามา แอนดี้ ได้เรื่องอะไรมั้ย รุจาถาม แอนดี้กับเจอรี่เดินเข้ามาใกล้ เจอรี่อธิบาย มุกไม่ยอมติดเครื่องดักฟัง คงกลัวจะถูกพวกมันค้นตัว แล้วเสียแผน เรายังไม่รู้ว่ามุกถูกจับไปไว้ที่ไหน แอนดี้บอก แต่มีคนนึงที่รู้แล้ว .. คุณเพชร คมกฤชพูด เจอรี่กับแอนดี้มองอย่างแปลกใจ เพชรมองเจนจบที่ถือปืนอยู่ แล้วก็หันจะเข้าไปช่วยมุกดาต่อ เจนจบจ่อปืนไปที่มุกดาทำให้เพชรต้องหยุดเดินเข้าไปใกล้มุกดา เจนจบ ... อย่าทำอะไรหนูมุก เพชรพูด เจนจบเดินเข้าไปใกล้ เพชรมองอย่างระวัง เจนจบดึงมุกดาขึ้นมา มุกดามองเจนจบแล้วพูดขอร้อง อย่าทำอะไรพี่เพชร เพชรขยับพร้อมทั้งมองอย่างระวัง เจนจบหยิบกุญแจขึ้นมาไขเอาโซ่ออกจากเสา มุกดาขยับ เจนจบจ่อปืนที่หลังมุกดา เพชรมองแต่ไม่กล้าเข้าไปเพราะเป็นห่วงมุกดา เจนจบ .. ฉันทำอะไรไม่ดีกับแกไว้ แกถึงต้องทรยศความไว้ใจของฉัน เพชรถามด้วยความเสียใจ มุกดาหันไปจะสู้ แต่เจนจบที่ระวังอยู่แล้วตวัดโซ่รัดคอมุกดาทันที เจนจบ อย่า เพชรร้องห้าม มุกดาที่ถูกโซ่รัดคอดิ้นและพยายามพูด พี่เพชร หนี ..หนีไป ไม่ ..หนูมุก ผมจะไม่ทิ้งคุณ เพชรหันไปทางเจนจบ เจนจบ .. ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรหนูมุก พี่เพชร ..หนี ...ไป มุกดาพยายามพูดและดิ้น เจนจบยิ่งดึงโซ่รัดคอแน่นแล้วก้มลงพูดกับมุกดา อยู่นิ่งๆ ทำใจนิ่งๆ จะได้ตายนิ่งๆ ไม่ทุรนทุราย เพชรตัดสินใจจะพุ่งเข้าไป เจนจบหันมาเห็นพอดีก็ผลักมุกดาล้มลง มุกดาจะลุก เจนจบเตะมุกดาเข้าที่กลางลำตัวแล้วจ่อปืนที่เธอทันที เจนจบ พอแล้ว ... แกจะฆ่าก็ฆ่าฉัน เพชรบอก เจนจบมองเห็นเพชรเป็นห่วงมุกดาด้วยความเจ็บใจ จึงเตะมุกดาซ้ำอีกหลายครั้ง จนมุกดาลุกไม่ขึ้น แกฆ่าฉันเลย เจนจบ แกเจ็บแค้นอะไร แกมาลงที่ฉัน อย่าทำผู้หญิงที่ฉันรัก แกมาฆ่าฉันเลยดีกว่า เพชรขอ ฉันไม่มีวันฆ่านายอยู่แล้ว เพชร เจนจบหลุดพูดออกมา มุกดาที่กลิ้งอยู่กับพื้นมองเจนจบทันที เจนจบประสานสายตาที่ผิดหวังของเพชร แกทำขนาดนี้ .. ทำร้ายคนที่ฉันรัก แกยังนับตัวเองเป็นเพื่อนฉันได้อีกเหรอ เพชรพูด ฉันเป็นยิ่งกว่าเพื่อน ... ฉันเป็นลมหายใจ เป็นชีวิต เป็นวิญญาณ เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ได้ยินมั้ย ฉันต้องเป็นคนเดียวที่นายรัก เพราะนายคือคนเดียวที่ฉันรักยิ่งชีวิต เพชรได้ยินแล้วถึงกับอึ้ง มุกดามองเจนจบอย่างตกใจ กลุ่มมรกตเดินเข้าบ้านเพชรมาอย่างรวดเร็วด้วยความร้อนใจ รุจา แอนดี้ และเจอรี่หันไปมอง เพชรส่งข่าวมาหรือยัง เผ่าพงศ์ถาม รุจาเงียบเพราะไม่มีคำตอบ ทุกคนเห็นแล้วก็มีสีหน้ากังวลและใจคอไม่ดี เจนจบมองเพชรนิ่ง มุกดานอนกองอยู่ที่ปลายเท้าของเขา เจนจบ ...เราเป็นเพื่อนกัน เพชรย้ำ ฉันได้ความเป็นเพื่อนมามากพอแล้ว จากนี้ไป ฉันต้องการทั้งร่างกายและจิตใจของเพชรอย่างคนรัก เจนจบบอก เพชรอึ้งและพูดไม่ออกเมื่อรู้ว่าเจนจบปรารถนาตัวเองมากกว่าความเป็นเพื่อน ไอ้เพื่อนชั่ว ไอ้เพื่อนเลว จิตใจแกวิปริตต่ำช้า พาทีด่าอย่างเจ็บแค้น ในความรัก ไม่มีคำว่าวิปริต เจนจบพูดเรียบๆ เจนจบหยิบมีดขึ้นมาควง ก่อนจะหันไปแทงเข้าที่ซอกไหล่ของพาทีอย่างแรง พาทีร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด มุกดานึกไปถึงวันที่เธอต่อสู้กับชายชุดดำควงมีดที่โรงแรม แกนี่เอง .. ที่จะฆ่าคุณป้า เจนจบหัวเราะแล้วสะบัดมีดแทงเข้าชายโครงของพาทีจนเกือบมิดด้าม พาทีร้องจนสุดเสียงแล้วสลบแน่นิ่งไป เพชรมองเจนจบอย่างนึกไม่ถึง เจนจบ ฉันให้แกได้แค่ความเป็นเพื่อน เหมือนที่ให้ชนินทร พาที นิจนันท์ เราเป็นเพื่อนกัน แล้วมันจะเป็นอย่างนั้นไปจนวันตาย เพชรพูด เจนจบส่ายหน้า เพราะเพชรยังมีหนูมุก ไม่จริง เพชรว่า เจนจบแทงมีดลงไปที่แขนของมุกดา มุกดาร้องด้วยความเจ็บปวด เจนจบ อย่า พอแล้ว .. ฉันขอร้อง เจนจบ อย่าทำหนูมุก เพชรขอร้อง เจนจบแทงลงที่ต้นขามุกดาอย่างแรงอีกหลายทีด้วยความแค้นก่อนจะหยุดมือ มุกดาถึงกับทรุดร่างลงกับพื้น เพชรรีบเข้าไปประคองร่างมุกดาไว้ เลือดไหลออกทั่วทั้งแขนและขาของมุกดา เพชรกอดมุกดาเอาไว้ หนูมุก อดทนนะ ... คุณห้ามเป็นอะไร เราจะแต่งงานกัน ปล่อยมัน เพชร .. ปล่อยมันให้ตายตรงนี้ แล้วไปร่วมชีวิตกับฉัน เจนจบพูด ฉันไม่ไปกับไอ้คนทรยศเพื่อน แกวางแผนทุกอย่างมาตั้งแต่ต้น ฆ่าทุกคนที่ขวางทาง หลอกใช้ชนินทร ทำลายมิตรภาพของพวกเรา.... ทำไม เพชรถามเจนจบด้วยแววตาผิดหวัง แกได้ความไว้ใจที่สุดจากฉัน แกยังไม่พออีกหรือไง เพชรกอดมุกดาที่นอนหายใจแผ่ว เจนจบ .. อย่าให้ความรักมันทำลายตัวแกไปมากกว่านี้ ฉันไม่เคยปฏิเสธแก ฉันรักแกอยู่แล้ว แต่ในฐานะเพื่อน ... เพื่อนที่ดีที่สุด เจนจบโกรธจัดถึงขั้นหยิบปืนออกมาเล็ง ถ้าไม่มีนังมุก เพชรต้องรักฉันมากกว่านี้ เจนจบเหนี่ยวไก เพชรหันหลังเอาตัวบังร่างมุกดา กระสุนโดนกลางหลังของเพชรเต็มๆ พี่เพชร มุกดาตกใจ เพชร เจนจบเองก็ตกใจเพราะนึกไม่ถึงว่าตัวเองจะเป็นคนยิงเพชร มุกดาพลิกร่างของเพชรขึ้น เพชรกุมมือมุกดาแล้วยิ้ม จะยอมตายแทนมันเหรอ เพชร เจนจบถาม ใช่ ... ถ้าต้องตาย ฉันก็ขอตายเพื่อผู้หญิงที่ฉันรัก เพชรบอก เจนจบได้ยินดังนั้นก็กรีดเสียงร้องออกมาอย่างสุดจะทนแล้วเงื้อมีดในมือขึ้นสุดแขน ถ้าไม่รักฉัน ก็ตายไปซะ เจนจบกำลังจะแทงลงมา อยู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้น มีดกระเด็นหลุดจากมือของเจนจบทันที เจนจบหันไป กระสุนอีกนัดก็พุ่งโดนไหล่ของเขาจนถึงกับเซ ภูผาก้าวเข้ามาพร้อมปืนในมือ แกบอกเพชรว่าซ่อนนังมุกอยู่ที่นี่ เจนจบเริ่มรู้ รู้สึกยังไง ..เวลาที่เจอคนอื่นหักหลัง วิญญาณชั่วร้ายของคนอย่างแก นรกยังถีบหัวส่ง ภูผาพูดด้วยความโกรธแค้น เจนจบกับภูผายกปืนขึ้นในเวลาเดียวกัน ทั้งสองกระหน่ำยิงใส่กันแบบไม่ยั้ง ทั้งสองต่างโดนกระสุนของอีกฝ่าย แต่ภูผาโดนกระสุนของเจนจบมากกว่า เพชรมองทั้งคู่แล้วขยับตัว เจนจบหันไปหาเขาทันที เพชร .. อยากตายคู่กับมันนักใช่มั้ย เอาสิ .. แกฆ่าฉันได้ แต่แกไม่มีวันทำลายความรักของฉันกับหนูมุกลงไปได้ เพชรว่า เจนจบกำปืนแน่น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและคั่งแค้น ภูผายืนเซและเริ่มโงนเงน เลือดค่อยๆ ไหลออกจากบาดแผลที่ถูกยิง เพชรกับมุกดากอดกันแน่นโดยที่ร่างของทั้งคู่มีแต่เลือดโชก สีหน้าของทุกคนที่อยู่ที่บ้านของเพชรทั้งเครียดและเป็นกังวลจากความเป็นห่วงทั้งเพชรและมุกดา เจนจบจะเหนี่ยวไกยิงมุกดา ภูผาฝืนยกปืนขึ้นเล็ง เจนจบหันมายิงโดนภูผาอีกนัด แต่ภูผายังคงเดินเข้าหาเจนจบ ทั้งๆ ที่มือที่ถือปืนสั่นระริก ภูผาเหนี่ยวไกโดนขาเจนจบ เจนจบเริ่มเซ เขามองภูผาที่เข้ามาใกล้และเห็นแววตาบ้าเลือดของภูผาชัดเจน เจนจบตัดสินใจหันหลังวิ่งหนี ภูผาวิ่งตามทันที เพชรกับมุกดาประคองกันขึ้นมา เราต้องจับเจนจบให้ได้ มุกดาบอก เพชรกับมุกดาฝืนเจ็บพยายามวิ่งตามไป เจนจบวิ่งลัดเลาะมาตามเครื่องเล่นทรุดโทรมต่างๆ ภูผาวิ่งตามมาทางด้านหลัง เจนจบหันมายิงใส่ ภูผากลิ้งหลบ พอเขาลุกขึ้นก็ไม่เห็นเจนจบแล้ว ภูผามองซ้ายมองขวาแล้ววิ่งอย่างระวังตัวไปเรื่อยๆ เขามองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นเจนจบ ภูผาหยุดยืนแล้วเห็นเงาที่ทาบทับลงมาที่ตัวเขา ภูผาเงยหน้ามองขึ้นไปก็เห็นเจนจบยืนผงาดอยู่บนเครื่องเล่น ภูผาจะยิง แต่เจนจบขยับ ภูผาจึงขยับตามทันที ทันใดนั้นภูผาก็เหยียบโดนกับดักสัตว์อันใหญ่ที่เจนจบฝังไว้ กับดักงับขาภูผา ภูผาร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เขาพยายามดึงขาออกแต่ยิ่งดึงเลือดก็ยิ่งไหล เจนจบหัวเราะแล้วจึงกระโดดลงมามอง คนที่ใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ .. มันก็ต้องจบชีวิตเยี่ยง ... สัตว์ เจนจบเหนี่ยวไกใส่หน้าอกภูผาจนเขากระดอนไป เจนจบหัวเราะแล้วจะเหนี่ยวไกซ้ำ ชีวิตแกมันก็แค่ไอ้หมารับใช้ เจนจบว่า หมาอย่างฉัน ยังดีกว่าแก ... เพราะฉันไม่เคยทรยศคนที่ฉันรัก ภูผาบอก ภูผามองจ้องเจนจบ แล้วตัดสินใจกระชากกับดักอย่างแรงจนมันอ้าออก เขาดึงขาออกแล้วเหวี่ยงกับดักไปหาเจนจบทันที เจนจบยกมือขึ้นบังหน้าด้วยสัญชาติญาณ กับดักงับเข้าแขนของเขาจนเลือดสาดกระจาย เจนจบร้องโหยหวนเหมือนสัตว์ที่บาดเจ็บ ภูผาเห็นโอกาสจึงโถมเข้าหาเจนจบแล้วดันสุดแรงจนเจนจบถอยไปด้านหลัง มือของเจนจบข้างที่ถือปืนถูกดันจนชูขึ้นสูง สักพักปืนก็ลั่นขึ้นฟ้า เพชรกับมุกดาประคองกันเดินเข้ามาในสภาพเลือดโทรมร่าง ทั้งสองเห็นภาพตรงหน้า ภูผากระแทกร่างเจนจบเข้ากับเหล็กแหลมที่อยู่ด้านหลัง ภูผาดันสุดแรงจนเหล็กทะลุอกของเจนจบ แล้วเหล็กนั้นก็ทิ่มหน้าอกของภูผาด้วย ร่างของเจนจบสะดุ้งสุดตัว ภูผาดันร่างของเจนจบอย่างแรงจนมิดแท่งเหล็ก เพชรกับมุกดามองอย่างตกตะลึง เจนจบจ้องภูผา ก่อนที่ปืนในมือของเขาจะหลุดลงพื้น ภูผาจ้องเจนจบกลับแล้วฝืนดึงตัวเองออกจากเหล็กที่เสียบหน้าอกอยู่ ก้อนเลือดไหลโกรกออกจากอกของภูผาตกลงกับพื้น ภูผาจ้องตาของเจนจบแล้วจึงทรุดลง เจนจบค่อยๆ มองปลายเหล็กแหลมที่เลือดจากอกตัวเองกำลังหยดไหลไปรวมกับเลือดของภูผา ส่วนเพชรกอดมุกดาเอาไว้ ภูผานั่งลงแล้วหายใจแผ่วก่อนจะล้มลงแล้วขาดใจตาย ส่วนเจนจบก็กำลังจะหมดลมหายใจ เขาเลื่อนสายตาจากเลือดที่ปลายเหล็กแล้วมองไปที่เพชรกับมุกดา เพชรกอดมุกดาแน่น ภาพคนทั้งสองที่ห่วงใยและยอมตายแทนกันทิ่มแทงใจจนเจนจบทนไม่ไหว น้ำตาของเจนจบหยดออกมาอย่างคนพ่ายแพ้ ลมหายใจของเขาขาดเป็นห้วงๆ แล้วเจนจบก็ขาดใจตายไปต่อหน้าคนที่เขารัก เพชรกับมุกดากอดกันแน่นในสภาพเลือดท่วมร่าง ทั้งสองมองสภาพเจนจบที่ตายอย่างอนาถ ส่วนภูผานอนขาดใจตายจมกองเลือดอยู่บนพื้นตรงหน้าเจนจบพอดี บ่ายวันใหม่ เพชรยื่นกล่องอะดอเรลลาให้กับเจอรี่ ทุกคนมารวมตัวอยู่ที่สตาร์ไดมอนด์เพื่อร่วมกันเป็นพยาน ขอบคุณนะครับ ที่มอบอะดอเรลลาคืน แล้วก็ให้ความร่วมมือในการสอบสวนทุกอย่าง เจอรี่บอก ผมเสียใจจริงๆครับ ที่ทำให้ชื่อเสียงคนไทยต้องเสียหาย เพชรรู้สึกผิด ไม่เป็นไรครับ ผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ทางราชวงศ์เข้าใจ เจอรี่พูด แล้วคุณหนูมุกละครับ ทำไมไม่มาด้วย ผมเลยอดถ่ายรูปกับตำรวจสากลสาวสวยเลย พาทีแซว แอนดี้มองไปที่เพชร พาทีรีบถาม ไม่อยากเจอเพชรเหรอครับ เพชรมีสีหน้าไม่ค่อยดี มุกเค้ารู้สึกผิดตลอดเวลานะครับ ที่ต้องปิดบังความจริงเรื่องนี้กับคุณเพชร แอนดี้บอก ไม่เป็นไรหรอกครับ ฝากบอกคุณมุกดาเธอด้วย .. ผมรู้ว่าสำหรับตำรวจอย่างเธอ หน้าที่ต้องมาก่อนความรู้สึกทุกอย่าง มุกดากำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทาง รุจากุมมือคมกฤชแล้วก้าวเข้ามายืนมองเห็นมุกดามีสีหน้าเศร้า มุกดามองเห็นสายตาขอร้องของรุจา แต่เธอก็นิ่งไม่พูดอะไรก่อนจะปิดกระเป๋าลงอย่างเหงาๆ เพชรเดินมาหยุดมองเงาในสระน้ำข้างบ้านมรกต เขาไล่เรียงภาพเหตุการณ์ระหว่างตัวเองกับมุกดามาเป็นลำดับ สีหน้าของเพชรเศร้าลง เมื่อคิดว่าจะต้องเสียมุกดาไปจริงๆ วันต่อมา เพชรยังคงนั่งเหงาๆ ที่ด้านหลังของเขาพรรคพวกของมรกตทำเป็นคุยกันเพลินๆ โถ หนูมุกของป้า ทำไมตัดสินใจอย่างนั้นล่ะคะ มรกตเสียดาย มุกเค้าบอกว่า คงทนอยู่ที่นี่ไม่ไหว จะขอกลับไปทำงานที่อเมริกา ประไพบอก เป็นตำรวจไล่ยิงกับผู้ร้าย แล้วเกิดวันนึง ..วันนึง ผู้ร้ายมันเก่งกว่า ว๊าย.. แค่คิดก็เสียวตับ ติ่ง ม้าม ไต ปักทำท่าหวาดเสียว พอจะเปลี่ยนใจหนูมุกได้มั้ยครับ อย่ากลับไปเลย อยู่ซะที่นี่ เผ่าพงศ์ถาม ยากค่ะ ประไพตอบ พอจัดกระเป๋าเสร็จ ก็บอกดิฉันว่าจะขอไปพักผ่อน หลบไปทำใจแน่ๆค่ะ ลองแบบนี้ คงไม่มีใครเปลี่ยนใจเธอได้ ปักพูด เพชรที่นิ่งฟังอยู่นาน เริ่มทนไม่ไหวจึงตัดสินใจเดินออกไป กลุ่มของมรกตมองตามแล้วหันมายิ้มให้กัน จากนั้นก็ร้องเยส ปักฮัมเพลงแต่งงานขึ้นมาทันที รุจาเข็นรถที่คมกฤชนั่งมาในสวนดอกไม้ มุกดายืนมองดอกไม้อยู่ รุจาเข็นรถคมกฤชมาหยุดอยู่ข้างๆมุกดา คุณมุกไม่เปลี่ยนใจแน่เหรอคะ รุจาถาม พี่กฤชมีคุณรุจาดูแลใกล้ชิดอย่างนี้ มุกไปทำงาน ก็หมดห่วงแล้วค่ะ มุกดาตอบ แล้วแกจะไม่ยอมให้คุณเพชรเค้าดูแลหรือไง คมกฤชถามบ้าง เรื่องของมุกกับพี่เพชรมันจบแล้วค่ะ จบเรื่องอะดอเรลลาอย่างเดียวต่างหาก ความรักของคุณมุกกับคุณเพชรกำลังจะเริ่มต้นใหม่ค่ะ รุจาพูดอย่างมั่นใจ รุจาขยับมือมากุมมือให้กำลังใจมุกดา เชื่อรุจานะคะ .. ไม่มีอะไรรักชนะรักแท้ได้ คุณมุกมีคุณเพชรเป็นรักเดียว รักที่ดีที่สุด ก็ต้องรักษาไว้ให้นานเท่านาน มุกดายิ้มให้กับรุจา รุจาเดินมากุมมือคมกฤชไว้แน่น พี่จะไปอเมริกานะมุก คมกฤชบอก รุจายิ้มกับคมกฤช รุจาติดต่อหมอไว้แล้ว พี่จะผ่าตัดที่นั่น .. พี่ไม่หมดหวังหรอก วันนึงพี่ต้องกลับมาเห็นหน้าผู้หญิงที่พี่รัก รุจากุมมือคมกฤชแล้วยิ้มอย่างสดชื่น ผู้หญิงที่จะไม่ยอมทิ้งพี่ไปไหน ... ตลอดชั่วชีวิต คมกฤชพูดพร้อมรอยยิ้ม รุจาก้มลงจูบแก้มคมกฤชแทนสัญญา คมกฤชประคองหน้ารุจาแล้วจูบตอบ รุจายิ้มเขินๆกับมุกดา แล้วเข็นรถให้คมกฤชไปรับอากาศสดชื่น มุกดามองยิ้มๆ ก่อนจะหันกลับมาทำสีหน้าเศร้าๆเมื่อนึกถึงเรื่องตัวเอง สักพักก็เท้าคู่หนึ่งก้าวเข้ามาทางด้านหลังของมุกดา มุกดารู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้ตัวเธอจากด้านหลัง สักพักก็มีมือมาแตะไหล่ มุกดาจับแล้วบิดทันทีก่อนจะหันไปมอง พี่เพชร ตำรวจสากลโหดแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า เพชรถาม ไม่โกรธเหรอคะที่มุกปิดบังพี่เพชรมาตลอด โกรธสิ .... โกรธมาก โกรธจนไม่อยากให้อภัย ถ้าคุณจะกลับไปทำงานอีก แต่มุก.. เพชรเอานิ้วแตะริมฝีปากให้มุกดาหยุดเถียง แล้วหยิบอะดอเรลลาออกมาจากกระเป๋าเสื้อ มุกดามองอย่างตื่นเต้น เพชรบรรจงสวมอะดอเรลลาให้มุกดา เจอรี่บอกว่าคุณคืนให้ราชวงศ์ไปแล้ว มุกดาพูด ผมคืนไป แล้วก็ขอซื้อมาอย่างถูกต้อง ตอนแรกคิดว่าคงหมดหวังที่จะได้ แต่ผมก็บอกไปว่า มันจะเป็นของขวัญสำหรับความรักของผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงที่ผมอยากจะอยู่เคียงข้างไม่ว่าเวลาทุกข์หรือสุข เพชรกับมุกดาหันไปเห็นคมกฤชกับรุจากำลังโบกมือให้อย่างสดชื่น เพชรกับมุกดาโบกมือตอบแล้วยิ้มอย่างอย่างสดชื่น เพชรดึงมุกดามาสบตา มุกดามองแล้วถามยิ้มๆ ไม่กลัวอาถรรพ์อะดอเรลลาเหรอคะ อาถรรพ์ .. ไม่ว่าจะร้ายแรงแค่ไหน จะถูกลบล้างด้วยความรักเสมอ สิ่งที่อะดอเรลลามีตอนนี้ คือพลังความรักของผมกับคุณ เพชรกับมุกที่จะเคียงคู่กัน มุกดาอมยิ้ม แล้วถ้าหนูมุกไม่อยู่กับพี่เพชรง่ายๆละคะ เพชรยิ้มตอบ คุณก็รู้ว่าผมยอมอย่างไม่มีเงื่อนไข เพื่อแลกที่จะได้อยู่กับคุณตลอดไป เพชรจูบมุกดาอย่างแผ่วเบา มุกดาจูบตอบด้วยความเต็มใจ ทั้งสองคนต่างสวมกอดและจูบถ่ายทอดความรักที่มีต่อกันอย่างเนิ่นนาน จบบริบูรณ์  มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 17 (จบตอน)
ภายในโรงพยาบาล มุกดา แอนดี้ที่กำลังตรวจดูรอบๆอยู่ๆก็ได้ยินเสียงคนกรี๊ดผู้คนพากันมุงดูที่กระจก มุกดา แอนดี้รีบวิ่งเข้ามาดูทั้งสองเห็นศพชนินทรด้านล่าง ตรงหน้ามีเพชรกับนิจนันท์ยืนอยู่
ชนินทร มุกดาตกใจ มุกดา แอนดี้รีบวิ่งไปทางห้องคนไข้ เจนจบที่เดินเลี้ยวมาจากอีกทางมีเสื้อกาวน์พาดที่แขน พอผ่านเก้าอี้คนนั่ง เจนจบโยนเสื้อกาวน์ลงทิ้งเดินเลี้ยวไปอีกทางสีหน้าปลอดโปร่ง ไร้ความกังวล ด้านหน้าโรงพยาบาล เพชรมองศพชนินทรอย่างตกตะลึง นิจนันท์กรีดเสียงร้อง คนพากันมุง ชนินทร ..ตายแล้ว นิจนันท์พูด นิจนันท์มองเพชรที่กำลังช็อคแล้วนึกได้จึงรีบพูดขึ้น ทำไมทำอย่างนี้ ชนินทร ทำไมคิดสั้น กระโดดลงมา รปภ.วิ่งมากันคน เพชรก้มลงมองศพเพื่อนสีหน้าเพชรช็อคและนึกไม่ถึง ชนินทร เพชรเอื้อมมือไปปิดตาเพื่อน แล้วมองขึ้นไปบนตึกคนไข้ ในห้องคนไข้ของชนินทร มุกกับแอนดี้วิ่งเข้ามาในห้อง มองสภาพห้อง มองประตูระเบียงที่เปิดค้างอยู่ มุกดาหน้าตาโมโหวิ่งออกจากห้องแอนดี้วิ่งตามออกไป ด้านหน้าโรงพยาบาลนิจนันท์มองศพชนินทร กลัวก็กลัวแต่อีกใจหนึ่งก็โล่ง พอหันไปมองเพชร เห็นเพชรหน้าเครียดนิจนันท์รีบทำเป็นร้องไห้ไม่หยุด โผเข้าไปคุกเข่า ร้องไห้หน้าศพสามี ชนินทรคุณทิ้งนิจไป แล้วนิจจะอยู่ยังไง นิจรักคุณนะ ชนินทร .. ทำไมทิ้งนิจไป เพชรต้องเข้าไปโอบนิจนันท์ที่ฟูมฟายไม่หยุด มุกดากับแอนดี้หลบมองจากอีกมุม สายตามุกดามองศพชนินทรที่พื้น แล้วมองนิจนันท์กับเพชร เจ้าหน้าที่พยาบาลกับรปภ. รีบเอาผ้ามาคลุมศพ ชนินทร ... ชนินทร ..อย่าทิ้งนิจไป นิจนันท์ทำเป็นร้องสุดขีด เพชรต้องดึงนิจนันท์มาโอบกอดไว้นิจนันท์ร้องไห้ไม่หยุด เพชรหน้าสลดมองเจ้าหน้าที่ที่กำลังคลุมหน้าศพเพื่อน มุกดาหันกลับมาด้วยแววตาเจ็บใจ ภูผา .... มันกลับมาปิดปากชนินทรจนได้ มุกดาพูด ที่คอนโดของคมกฤช ธีรพัฒน์ขยับออกมามองมุกดา ไม่น่าจะใช่ภูผา ทุกคนมองธีรพัฒน์ พยานหลายคนให้การตรงกันว่า ผู้ชายที่เห็นผิวขาว สูง โปร่ง มันไม่ใช่ลักษณะของภูผา หรือว่าจะเป็นขุนพล ไอ้นักดริฟท์รถ ท่าทางมันตรงตามที่พยานเห็น แอนดี้พูดขึ้น เพราะยังไม่มีใครรู้ว่าขุนพลตายไปแล้วด้วยฝีมือเจนจบ ไม่ว่าใคร เราต้องก็ลากตัวมาให้เร็วที่สุด เจอรี่กล่าว มุกดาหันหลังออกไปทันที แอนดี้ถามขึ้น มุก ...รู้แล้วเหรอ ... ว่าจะไปล่าพวกภูผาที่ไหน ฉันมีคนที่จะช่วยได้ อยากรู้ก็ตามมา มุกดาเดินอย่างรวดเร็วออกไป แอนดี้ ธีรพัฒน์รีบไป เจอรี่มองตาม ในห้องพยาบาลอีกแห่ง ในห้องปิดทึบมีแสงสาดมาจากช่องแสงระบายอากาศ ข้อมือที่โดนใส่กุญแจมือล็อคกับหัวเตียงคนไข้เป็นแมงมุมที่นอนรักษาตัวอยู่ มุกดาเดินเข้ามา ด้านหลังคือแอนดี้กับธีรพัฒน์ แมงมุมหันมองคนทั้งสาม แห่กันมานี่ กะจะยิงฉันทิ้งแล้วล่ะสิ พอหายก็ปากหมาเลยนะแก แอนดี้พูด มุกดากระชากแมงมุมขึ้นมาเผชิญหน้า ฉันไม่ได้มาฆ่าแก ฉันมาให้โอกาส จะปล่อยฉันเหรอ นังมุก คนสวย มุกดาต่อยแมงมุมคว่ำลงไปที่เตียง แมงมุมหันกลับมา เจอมุกดายกปืนเล็ง แหล่งซ่อนตัวของพวกแก .... ที่ไหน แมงมุมเงียบ มุกดาเอานิ้วแตะไก คำถามง่ายๆ คำตอบก็ง่ายๆ ...แต่ถ้าแกไม่ตอบ แกก็จะได้เป็นศพง่ายๆเหมือนกัน แมงมุมมองมุกที่แววตาดุดัน เอาเรื่อง แตะนิ้วเตรียมเหนี่ยวไก ในบ้านนิจนันท์ เพชรอยู่กับนิจนันท์ที่ทำเป็นหลับตา เอนอยู่ในอกเพชร เพชรมองไปที่พาที เจนจบ ที่รออยู่ เพชรมีสีหน้าอึดอัด ตัดสินใจแตะไหล่ปลุกนิจนันท์เบาๆ นิจครับ .. เราต้องไปงานศพชนินทรแล้วนะครับ เพชรดันนิจนันท์ออก นิจนันท์ทำท่าอ่อนเพลียมาก อยู่ต่ออีกสักนิดนะคะ .. ภาพชนินทรยังติดตา .... นิจกลัว.. นิจนันท์ทำท่าจะเอนลงในอกเพชรอีก เจนจบจ้อง เพชรดันไว้ ไม่ดีนะครับ งานศพคืนแรก เราเป็นเจ้าภาพ ถ้าไม่ไป .. มันจะน่าเกลียด แข็งใจหน่อยนะนิจ .. ยังไงนี่ก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอจะทำให้ชนินทร พาทีกล่าว นิจนันท์พยักหน้าอย่างระโหยโรยแรง ดูอ่อนแอน่าสงสาร แล้วทำลุกขึ้น แต่เซๆ เพชรมาประคองนิจนันท์ไว้ เจนจบจ้อง ถ้าไม่ไหว ก็ให้นิจอยู่ที่นี่เถอะ เจนจบบอก นิจนันท์ยิ้ม เจนจบเอ่ยต่อ ฉันจะจ้างพยาบาลมาอยู่เป็นเพื่อน ถ้าอาการแย่ ก็แอดมิทเข้าโรงพยาบาลไปเลย ขอบใจ ... แต่ไม่ต้อง ไหวนะครับ นิจ เพชรถาม ค่ะ .. แต่คืนนี้ ... หลังงานศพ .. นิจคงอยู่คนเดียวในบ้านนี้ไม่ได้.. นิจกลัว ... กลัวไปหมด เพชรมาอยู่เป็นเพื่อนนิจหน่อยนะคะ เจนจบมองจ้องนิจนันท์ เพชรนิ่งคิด นิจนันท์เร่ง นะคะ เพชร .. ครับ เจนจบหน้าบึ้ง นิจนันท์ยิ้ม ผมจะพาคุณปักมาอยู่เป็นเพื่อนนิจด้วย นิจนันท์หน้าเสีย เจนจบอมยิ้ม เพชรรีบอธิบายเหตุผล ยังไงผมก็ต้องปกป้องชื่อเสียงของนิจ .. เพชรมองนิจนันท์อย่างเห็นใจแบบเพื่อน ต่างจากเจนจบที่จ้องนิจนันท์ด้วยสายตาเกลียดชัง ในวัด ภาพชนินทรตั้งอยู่หน้าโลงศพ เพชร เจนจบ พาทีในชุดดำมองภาพเพื่อน แววตาเพชรและพาทีเศร้า แต่เจนจบเรียบนิ่ง คมกฤชนั่งอยู่ข้างรุจา นิจนันท์ซับน้ำตาร้องไห้ตลอดเวลา คุณไม่น่าจากเราไปเร็วอย่างนี้เลย หักใจบ้างนะ นิจ .. คิดซะว่าชนินทรมันหมดกรรมไปแล้ว พาทีบอก ไม่ใช่กรรม ... ฉันแน่ใจว่า เป็นการฆาตกรรม เพชรกล่าว ทุกคนมองเพชร ชนินทรเพิ่งฟื้น ขนาดพูดยังไม่มีแรง จะเดินมาถึงระเบียง กระโดดลงไปได้ยังไง เจนจบมองจ้องเพชร ชนินทรโดนฆ่าปิดปาก มีคนไม่อยากให้ชนินทรพูดความจริง เพชรพูด จริงเหรอคะ .. ใครกัน ใครมันใจร้ายขนาดฆ่าคนป่วย นิจนันท์ทำเป็นตื่นเต้น ฉันเอง ... ทุกคนหันมองเจนจบทันที ณ โกดังร้าง มุกดา แอนดี้ ถือปืนเข้ามามองไปที่ทางเข้าโกดัง อีกด้านธีรพัฒน์นำตำรวจมาอีก 6 คน ล้อมเข้ามาทุกคนระวังเตรียมตัวเต็มที่ ทั้งหมดกำลังโอบเข้าไป เท้าธีรพัฒน์เหยียบปุ่มสัญญาณเล็กๆบนพื้น ธีรพัฒน์ก้มมองอย่างตกใจ ไฟในโกดังถูกตัดมืด ไฟฉุกเฉินสีแดงติดวาบขึ้นทันที ภูผา บลูหยิบปืนเตรียมพร้อม เตรียมตั้งรับกับผู้บุกรุกด้านนอก ใครเป็นคนบอกพวกมัน ว่าเราอยู่ที่นี่ ภูผาถาม เซฟเฮาส์นี้ไม่มีใครรู้จัก นอกจากเรา ไอ้ที่เหลือก็เป็นผีไปหมดแล้ว บลูตอบ ในวัด เจนจบน้ำตาคลอ เอ่ยขึ้นต่อหน้าทุกคน ฉันเอง ..ที่เป็นคนผิด ฉันควรจะระวังให้มากกว่านี้ ฉันน่าจะจ้างการ์ดมาดูแลชนินทรจนกว่าจะบอกความจริงทั้งหมดกับเราได้ เจนจบทำเป็นน้ำตาร่วง เพชรมองอย่างเห็นใจ ฉันเสียใจ เพชร ..ฉันไม่ควรปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนเรา ไม่ใช่ความผิดของนาย เจนจบ ฉันจะให้ตำรวจลากไอ้สารเลวคนนี้มากราบศพชนินทรให้ได้ นายให้อภัยได้ทุกคนจริงๆนะเพชร ชีวิตนายมีแต่คำว่าให้ นายควรจะได้แต่สิ่งที่ดีที่สุด - เจนจบปาดน้ำตา นิจนันท์ฟูมฟาย ลุกขึ้นไปกอดโลงศพ ชนินทร ... ใครมันฆ่าคุณ บอกฉันสิคะ บอกฉัน ฉันจะไปเอาชีวิตมันเอง นิจนันท์ฟูมฟาย เพชรต้องรีบเข้าไปดึงนิจนันท์ออกมา นิจ...หักใจนะครับ นิจนันท์ทำเหมือนเป็นลมในอ้อมกอดเพชร นิจทำใจไม่ได้ค่ะ ชนินทรไม่ควรมาตายในสภาพนี้ เพชรคะ ช่วยนิจด้วย ..ขาดชนินทรแล้ว นิจอ้างว้างเหลือเกินค่ะ นิจนันท์สะอื้น โผเข้าไปในอกเพชร เพชรโอบพามานั่งแล้วกุมมือให้กำลังใจ นิจนันท์มองไปเห็นคมกฤชกับรุจามองอยู่ ก็ทำเสียงอ่อนเหมือนรู้สึกผิด คุณหนูมุกคงโกรธนิจ เลยไม่มางานศพ เปล่าเลยครับ มุกมีนัดเทคแคร์ลูกค้าต่างประเทศแทนผม คมกฤชบอก เพชรมองเหมือนไม่อยากจะเชื่อ รุจาเห็นสายตาเพชรแล้วรีบช่วยแก้ตัวให้มุกดา รุจาโทรไปบอกคุณมุกแล้วค่ะ เธออยากจะมาจริงๆ เธออยากให้กำลังใจคุณนิจนันท์ ยังไงพรุ่งนี้คุณมุกต้องมาแน่ๆค่ะ ฝากขอบคุณเธอด้วยนะคะ .. ในความโชคร้ายที่สุด นิจก็ถือว่ายังโชคดีที่มีเพื่อน .. มีคนที่รักนิจ ห่วงนิจอย่างจริงใจ นิจนันท์ทำเป็นระทดระทวย เซเข้าอกเพชรอีก รุจามองแบบเอียนๆ ต่างกับเจนจบที่มองภาพนิจนันท์ซบอยู่ในอกเพชรด้วยสายตาเกลียดชังรุนแรง อีกด้านหนึ่งที่โกดังร้าง มุกดา แอนดี้ เข้ามา เจอภูผา บลู ยิงสวนทันที สองคนหลบหาที่กำบังแล้วยิงสวนไป ภูผา บลูระดมยิง มุกดา แอนดี้ยิงสวน ธีรพัฒน์พาลูกน้องโอบมาจากอีกทางแล้วยิง ภูผา บลูเป็นเป้าจากสองทางทั้งสองคนรีบวิ่งถอยหลัง แต่ยังยิงสู้ มุกดา แอนดี้วิ่งตามทันที ในบ้านนิจนันท์ เพชรพานิจนันท์นั่งลง นิจนันท์ดึงมือเพชร ส่งสายตาออดอ้อน อย่าเพิ่งไปเลยนะคะ เพชร เจนจบกับพาทีที่อยู่ด้านหลังมอง พาทีทนไม่ไหวพูดขึ้น ให้เพชรมันไปรับคุณปักมาอยู่เป็นเพื่อนก่อนเถอะนิจ ไม่ต้องหรอกค่ะ เพชร ที่จริงอยู่กันแค่ผู้หญิง 2 คนก็อันตรายนะคะ เกิดพวกที่ฆ่าชนินทรมันย้อนกลับมา ..... นิจคงไม่รอด นิจนันท์เบียดร่างไปชิดเพชร ทำเป็นเกาะแขนไม่ปล่อย เพชรนิ่งคิด พาทีหน้าเครียดขึ้น นิจนันท์ลอบยิ้ม เอาเป็นว่า เพชรจะอยู่กับนิจนะคะ บ้านนี้ต้องการผู้ชายที่เข้มแข็งคอยดูแล .. ครับ .. นิจต้องมีคนดูแล ... เจนจบ นายอยู่เป็นเพื่อนนิจนะ นิจนันท์หน้าเหวอ เจนจบยิ้ม ได้สิ .. สบายใจได้เลยเพื่อน ชีวิตนิจจะปลอดภัยที่สุด เจนจบหันไปยิ้มกับนิจนันท์ ที่หน้าตาไม่สบอารมณ์ ฉันจะทุ่มเท .. ดูแลเพื่อนของเราอย่างดี ด้านนอกโกดัง ภูผากับบลูวิ่งมาอย่างรวดเร็ว มุกดากับแอนดี้วิ่งตามทั้งสอง ภูผากับบลูหันไปยิง มุกดากับแอนดี้หลบแล้วยิงสวนธีรพัฒน์วิ่งนำลูกน้องวิ่งตามมา ภูผากับบลูมองเห็นคนที่ไล่ล่ามาหลายคนก็สบตากัน บลู ภูผายิงสวน ทุกคนหลบ มุกดามองเห็นภูผาและบลูวิ่งแยกกันคนละทาง มุกดาวิ่งตามไปทางภูผา แอนดี้วิ่งแยกไปตามบลูทันที ในห้องนอนนิจนันท์ นิจนันท์เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าหงุดหงิด เพชรนะ เพชร .. จะให้เจนจบมาอยู่ทำไม นิจนันท์สะบัดหน้าพรึ่ด ไม่สบอารมณ์ เสื้อผ้าชุดดำของนิจนันท์ถูกถอดออกร่วงลงกับพื้นเธอเดินเข้าห้องน้ำ ก้าวเข้าไปใต้ฝักบัว ปิดม่าน เสียงเปิดน้ำดังเห็นเป็นเงาของนิจนันท์ที่กำลังอาบน้ำแต่ก็มีเงาของอีกคนเดินเข้ามาถือมีดปลายแหลมวาววับในมือที่ใกล้เข้ามา เสียงฝักบัวยังเปิดอยู่ นิจนันท์ฮัมเพลงเบาๆ หน้าเจนจบที่ถือมีดปลายแหลมขยับเข้ามาใกล้ม่านอาบน้ำ มือเจนจบที่เอื้อมไปแตะม่านแววตาเจนจบเต็มไปด้วยความเหี้ยม นิจนันท์ไม่ทันรู้ตัวเพราะกำลังอาบน้ำ ปลายมีดแหลมอยู่ด้านหลังนิจนันท์เจนจบกำลังจะจ้วงแทง นิจ.. เพชรเรียก นิจนันท์ชะงัก เจนจบตกใจเพราะจำเสียงได้ นิจครับ นิจ ... เพชร นิจนันท์ยิ้มดีใจ นิจนันท์หันมา เอามือผลักม่านก็ไม่เห็นใคร เธอก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว ด้านล่างบ้านนิจนันท์ เพชรยืนอยู่ด้านล่างหันขึ้นมามอง นิจนันท์ในชุดเสื้อคลุม เห็นเพชรก็รีบวิ่งลงมา เพชร นิจนันท์ลงมา ถลาจะเข้าไปหาเพชร พาทีก้าวออกมาขวางเพชรไว้ นิจนันท์ชนกับพาทีเต็มแรง เซไปด้านหลัง มาขวางทำไม พาที ขวางที่ไหน อุตส่าห์เป็นห่วง เปลี่ยนใจกลับมาอยู่เป็นเพื่อน นิจนันท์มองไปทางเพชร เพชรยิ้ม ผมคุยกับพาที อยู่กันหลายๆคนดีกว่า มีอะไรจะได้ช่วยกัน เจนจบล่ะครับ เจนจบที่ออกมาจากห้องครัว ถือแก้วนมอยู่ในมือ อ้าว .. กลับมากันทำไม เพชรเค้าห่วงฉันมาก เจนจบฝืนยิ้มเต็มที่ นิจนันท์ที่โผเข้าเกาะแขนเพชรแน่น ไปค่ะ เพชร นิจจะพาไปดูห้องนอน ห้องนอนแขกก็พอนะ ห้องนอนเธอ ไม่ต้องพาไปดูหรอก.. พาทีบอก นิจนันท์ค้อนพาที เพชรยิ้มเจื่อนๆ เจนจบมองนิจนันท์อย่างเจ็บใจที่พลาดโอกาสไปจนได้ อีกด้านในตึกร้าง บลูวิ่งพยายามวิ่งหนี แอนดี้วิ่งตาม บลูหันมายิงแอนดี้ยิงสวนเข้าช่วงท้อง บลูกระดอน แอนดี้จะวิ่งเข้าไปจับเพราะบลูทำเป็นเจ็บแต่พอแอนดี้เข้าใกล้บลูหมุนตัวเตะเข้าที่หน้าแล้วยิงใส่ แอนดี้ม้วนตัวหลบ กระสุนเฉียดไป บลูยิงไล่ตามทำให้แอนดี้โงหัวไม่ขึ้นแล้วฉวยโอกาสวิ่งพุ่งไปทางลับ แอนดี้หันกลับมามองหาไปรอบๆเห็นแต่ความมืด บลูหนีไปได้แอนดี้มองอย่างเจ็บใจ มุมหนึ่งบริเวณตึกร้าง ภูผาวิ่งหนีด้านหลังมุกดากับตำรวจวิ่งตาม ภูผาหันไปยิงใส่ ธีรพัฒน์วิ่งสวนมาดักหน้า ธีรพัฒน์จะยิงภูผาเอี้ยวหลบ เตะปืนร่วงแล้วคว้าธีรพัฒน์เอาปืนจ่อหลังเป็นตัวประกัน มุกดากับตำรวจคนอื่นๆชะงักมองอย่างระวังกลัวธีรพัฒน์เป็นอันตราย ภูผาลากธีรพัฒน์ถอยหลังไปเรื่อยๆ มุกดาจะตาม พวกมึงตาม ไอ้นี่ตาย ภูผาเอาปืนจ่อธีรพัฒน์เป็นตัวประกัน มุกดาต้องหยุด ภูผาลากธีรพัฒน์มาในเงามืด ใกล้ทางลับธีรพัฒน์กลัวภูผาหนีรอดก็ตัดสินใจแย่งปืนภูผา มุกดากับทุกคนมองอย่างระวัง ภูผายื้อปืนกับธีรพัฒน์ ธีรพัฒน์เกือบแย่งได้ แต่ภูผาไวกว่าผลักธีรพัฒน์พุ่งไปทางมุกดาแล้วยิงเข้ากลางหลังธีรพัฒน์ 2 นัด มุกดาตกใจ ธีรพัฒน์ล้มลงช่วงชุลมุนภูผาหลบหายเข้าเงามืด มุกดาวิ่งมาที่ธีรพัฒน์ มองเห็นธีรพัฒน์ยังหายใจลูกน้องคนนึงเข้าช้อนหัวธีรพัฒน์ขึ้น เรียกหน่วยฉุกเฉิน นำตัวส่งโรงพยาบาล เร็ว! มุกดาสั่ง ลูกน้องธีรพัฒน์อีกคน ว.เรียกรถพยาบาลทันที มุกดาวิ่งเข้ามาในเงามืด มองหาไปรอบๆไม่เห็นภูผาที่หลบออกไปแล้ว มันต้องมีทางหนีลับๆเตรียมไว้แน่ ซอยข้างโกดัง บลูวิ่งลัดเลาะมาเหลียวมองไปไม่เจอตำรวจตามมา บลูชะลอ หายใจแรง หันกลับมาบลูตกใจเห็นแมงมุมที่ยืนขวางอยู่ แมงมุม .. แกยังไม่ตาย ฉันตายไม่ได้หรอก ถ้ายังไม่ได้ยินว่า เธอรักฉัน แมงมุมมองสภาพที่บลูโดนยิงเลือดไหลจนยืนไม่ไหวและล้มทรุดลง แมงมุมรีบเข้าไปประคอง แมงมุม ... พาฉันหนีไปก่อน ทำไมฉันต้องช่วยคนทรยศหักหลัง แมงมุมมองบลู บลูส่งสายตาขอร้อง ฉันไม่ได้อยากฆ่าแกเลย ขุนพลบอกให้ฉันทำ บลูเห็นสายตาแมงมุมที่มองมา ก็รีบบอก แต่ตอนนี้ มันตายไปแล้ว ... ฉันจะอยู่กับแก เราจะอยู่ด้วยกัน แมงมุมประคองบลูไว้แล้วถาม อยู่ด้วยกัน ..แล้วรักฉันหรือเปล่า รักสิ ... แมงมุม ฉันรักแกได้ แมงมุมคลี่ยิ้มแล้วมองบลู บลูยิ้มตอบ แมงมุมเหนี่ยวไกลงที่อกบลู นี่คือรางวัลให้การโกหกครั้งสุดท้ายของแก บลูตาค้าง แมงมุมผลักบลูลงกับพื้น มือบลูพยายามคว้าปืนตัวเองที่พื้นแต่แมงมุมเหยียบมือบลู บลูหันมองด้วยสายตาหวาดกลัว แมงมุมเตะเสยจนบลูหงายลงไปที่พื้น แมงมุมก้าวมายืนค้ำหัวบลูที่สำลักเลือดกำลังจะตาย แกรักขุนพลมาก จนฆ่าฉันได้ ก็ถือว่าฉันฆ่าเอาบุญ ส่งแกไปพรอดรักกับขุนพลต่อ .. ในนรก บลูจับขาแมงมุม มองด้วยความเคียดแค้น แมงมุมจิกผมบลูขึ้นแล้วลูบหน้าที่เปื้อนเลือดก่อนจะจูบลงที่แก้มบลูแรงๆ แล้วผลักบลูหงายลงไปกับพื้น บลูเห็นภาพแมงมุมยิ้มเป็นภาพสุดท้ายแล้วขาดใจตาย มุกดา แอนดี้วิ่งมา มองเห็นบลูขาดใจตายไปแล้ว แอนดี้รีบเข้ามาใส่กุญแจมือบลู มุกดาสีหน้าไม่พอใจ ฉันไม่ได้ให้แกมาฆ่าบลู บลูมันไม่รู้หรอกว่าใครบงการ คนเดียวที่รู้คือ ภูผา แกจับภูผาได้หรือเปล่าล่ะ มุกดาไม่ตอบ แมงมุมยิ้มหยัน แอนดี้ลากแมงมุม แกได้ติดคุกยาวแน่ โธ่เอ๊ย ... ติดแค่ 10- 20 ปี เดี๋ยวฉันก็ออกมาร่อนได้เหมือนเดิมโว๊ย แมงมุมหน้าตาไม่สำนึก มุกดามองอย่างผิดหวัง ตำรวจอีกคนเข้ามาลากแมงมุมออกไป แมงมุมหันมาเหลือบมองศพบลูนิดเดียว ก่อนถูกตำรวจลากห่างออกไป มุกดา แอนดี้มองไปที่ศพบลูที่นอนตายด้วยความสังเวชใจ เช้าวันใหม่ในบ้านนิจนันท์ เพชรเดินออกจากห้องนอนกำลังจะลงไปด้านล่าง นิจนันท์ในชุดนอนแอบมองจากประตูห้องนอนตัวเองที่แง้มอยู่ เพชรเดินมากำลังจะผ่านนิจนันท์แกล้งแง้มประตูเปิดออกกว้าง เพชรหันไปมอง นิจ...นิจ นิจนันท์รีบวิ่งเบาๆไปที่ห้องน้ำ เพชรยังไม่กล้าเข้าไปในห้องจึงได้แต่เรียก นิจ .. นิจครับ เพชรรอให้นิจนันท์ตอบ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับจึงตัดสินใจผลักประตูเข้าไป เพชรเข้ามาในห้องเห็นประตุห้องน้ำแง้มอยู่เพชรพุ่งเข้าไปดูเห็นนิจนันท์นอนระทดระทวยในชุดนอนวาบหวิว ในอ่างน้ำที่เปิดน้ำอยู่เขาจึงรีบอุ้มนิจนันท์ขึ้นมา นิจ นิจ นิจนันท์เบียดตัวเองใกล้กับเพชร เพชรรีบอุ้มนิจนันท์มาวางบนเตียงแล้วหันไปหยิบผ้าขนหนูมาซับผม นิจนันท์ทำเป็นรู้สึกตัวขึ้นมอง นิจเป็นอะไรไปคะ นิจเป็นลมหรือเปล่าครับ .. เมื่อคืนนอนหลับหรือเปล่า เพชรมองอย่างเป็นห่วงนิจนันท์ นิจนันท์จับมือเพชรไว้ เพชรคะ .. เพชรดีกับนิจเหลือเกิน ถ้าชีวิตนิจไม่มีเพชรเป็นที่ยึดเหนี่ยว นิจจะอยู่ต่อไปยังไง นิจนันท์โผเข้ากอดเพชร เพชรอึ้ง นิจนันท์ลอบยิ้ม กอดแน่นไม่ยอมปล่อย นิจครับ ปล่อยผมก่อนนะ เพชรพยายามจะแกะมือ นิจนันท์ยิ้มร้ายแกล้งปล่อยมือ ทิ้งตัวลงไปบนเตียง เพชรตกใจ นิจ .. นิจ นิจเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ เพชร .. นิจ ... หายใจไม่ออก นิจทำเป็นอึดอัด มือเปะปะดึงเสื้อ เพชรมองนิจนันท์แล้วทำอะไรไม่ถูก ด้านล่างบ้านนิจนันท์ เจนจบจัดโต๊ะอาหารเสร็จ พาทีเดินมาหยิบขนมปังปิ้งกิน เจนจบมองแล้วถามขึ้น เพชรล่ะ พาทีไม่สนใจตอบ มัวแต่จิ้มขนมปังกับแยม เจนจบสังหรณ์ใจ วางผ้าเช็ดมือแล้ววิ่งขึ้นไปด้านบน พาทีมองและวิ่งตามไป ในห้องนอนนิจนันท์ นิจนันท์คว้ามือเพชรมาวางเหนือหน้าอก นิจหายใจขัดๆ ... เพชรรู้สึกมั้ยคะ เพชรพยายามจะดึงมือออก นิจปล่อยมือผมก่อนนะ ผมจะโทรเรียกรถพยาบาล นิจนันท์ยิ่งดึงไว้ ไม่ยอมปล่อย ไม่ทันแล้วค่ะ เพชร .. เพชรช่วยนิจก่อน เพชรกำลังเงอะงะ นิจนันท์ดึงเพชรลงมาแล้วพลิกขึ้นทับบนตัวเพชร ที่ประตูเจนจบเข้ามาเห็นสภาพนิจนันท์ที่ทาบทับอยู่บนตัวเพชร เพชรตกใจรีบดึงตัวออกแล้วบอกเพื่อน นิจเค้าเป็นลม หายใจไม่ออก เจนจบยืนอึ้งแต่พาทีเดินตรงเข้ามาผลักเพชรห่าง แล้วจับนิจนันท์ขึ้นนั่ง พาทีทุบหลังนิจนันท์เบาๆ โอ๊ย ... อะไรเนี่ยะ พาที มาทุบฉันทำไม หายหรือยัง นิจนันท์ลืมตัวเป็นปกติ นึกได้ พาทีมองจ้อง หายเป็นปลิดทิ้งแล้วล่ะสิ ร้องเสียงแบบนี้ นิจนันท์ทำเป็นอ่อนเพลีย เจนจบ นายเรียกหมอมาตรวจนิจด่วนเลยนะ เพชรบอก ไม่เป็นไรค่ะ นิจขอนอนพักเงียบๆดีกว่า เวลาเครียด นิจชอบเป็นอย่างนี้แหละค่ะ ตรวจสักหน่อยเถอะ นิจ ... ถ้าคุณเป็นอะไรไป พวกเราจะรู้สึกผิดมากนะ เมียชนินทรแค่คนเดียว เรายังดูแลไม่ได้ เจนจบพูด ขอบใจมาก เจนจบ ... ขอบใจมากนะคะ เพชร ขอนิจพักสักครู่ ก็คงค่อยยังชั่วพวกคุณจะไปทำงานกันก็ตามสบายเลยนะคะ ไม่กลัวโดนฆ่าแล้วเหรอ พาทีถาม กลัวสิ แต่ฉันไม่อยากทำตัวเป็นภาระพวกเธอนะ เพชรไม่ต้องห่วงนะคะ นิจพักสักแป๊ป แล้วเดี๋ยวจะออกไปดูเรื่องงานศพชนินทร .... ไม่ว่าเค้าเคยทำร้ายนิจมาแค่ไหน แต่ครั้งสุดท้ายแล้ว นิจก็ต้องส่งเค้าไปให้ดีที่สุด นิจนันท์ทำหน้าตาจริงจัง เพชรยิ้มเจื่อนๆ เจนจบมองนิจนันท์แล้วทำเป็นยิ้มจริงใจกับเพชร ในบ้านมุกดา มุกดาเดินมากับรุจา รุจามองด้วยสีหน้าเครียดๆของมุกดาแล้วเอ่ยขึ้น คุณนิจนันท์ เธอยังทำใจไม่ได้ ต้องมีคุณเพชรกับเพื่อนๆคอยดูแล คุณมุกคงไม่คิดมากนะคะ เพราะเค้าอยู่กันทั้งแก๊งค์ ไม่ใช่คุณเพชรคนเดียว ไม่หรอกค่ะ ตอนนี้มุกกังวลเรื่องภูผามากกว่า กลัวว่ามันอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายนิจนันท์ .. แล้วก็พี่เพชร นิจนันท์เดินฉับๆเข้ามา มุกดากับรุจาหันไปมอง รุจามองแล้วถามขึ้น ท่าทางสบายดี เป็นปกติแล้วนะคะ คุณนิจนันท์ ยังไม่ดีหรอกค่ะ เพชรเค้าก็เป็นห่วงนิจมาก แต่นิจไม่สบายใจ เลยอยากมาเจอคุณหนูมุก เกี่ยวอะไรกับมุกเหรอคะ นิจนันท์มองเลยไปที่รุจา มุกดามองสายตารุจาแล้วเอ่ยขึ้น คุณรุจาเป็นคนในครอบครัวมุกค่ะ เธอรับรู้ได้ทุกเรื่อง เพชรน่ะสิคะ ห่วงนิจมาก ไม่ยอมห่างนิจเลย นิจกลัวคนจะมองเพชรในแง่ไม่ดี ทำไมไม่ห่วงตัวเองก่อนละคะ เรื่องคาวๆฉาวๆ ผู้หญิงน่าจะเสียชื่อมากกว่าผู้ชาย สามีเพิ่งตาย ... จะมีคนใหม่แทนที่ ดูยังไง .. ก็ไม่ดีหรอกค่ะ รุจาแหวะ ก็คนยังไม่รู้นี่คะว่าความจริงเป็นยังไง คุณหนูมุกเคยถูกวางตัวให้แต่งงานกับเพชร แต่สุดท้ายความรักมันฝืนใจกันไม่ได้ใช่มั้ยคะ ... นิจนันท์ยิ้มเหยียดไปทางมุกดา ค่ะ ฝืนใจไม่ได้จริงๆซะด้วย เพราะพี่เพชรยังบอกรักมุกอยู่เลย เพชรเค้าเป็นสุภาพบุรุษค่ะ เค้ารู้ว่าผู้ใหญ่สองฝ่ายสนิทกันแค่ไหน ก็ไม่อยากให้ผิดใจกันเพราะเรื่องที่ต้องยกเลิกงานแต่ง ตกลงคุณนิจนันท์มาพูดเรื่องนี้กับคุณมุกเพื่ออะไรกันแน่คะ โทษนะคะ รุจาฟังตั้งนาน ยังดูเจตนาไม่ออกเลยค่ะ ... ตกลงว่าจะอวดหรือจะประกาศตัวเป็นขาเสียบ คุณรุจา คะ .. รุจาพูดตรงเข้าเป้าเลยใช่มั้ยคะ ฉันมาเตือนค่ะ เพชรน่ะเค้าไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้หรอก เพราะความเป็นสุภาพบุรุษของเค้า ถ้าคุณหนูมุกไม่หน้ามืดตามัว เข้าข้างตัวเองคิดว่าเพชรมีใจให้ .. ก็ช่วยปล่อยให้เพชรเค้ามีอิสระที่จะเลือก ... อย่างที่เค้าต้องการ อย่ายืมมือผู้ใหญ่มาบังคับใจเค้าอีก ... นิจพูดอย่างนี้ ตรงเข้าเป้าเลยใช่มั้ยคะ นิจนันท์มองประกาศความเป็นศัตรูกับมุกดาเต็มที่ ในบ้านเพชร เพชรเดินเข้ามา เจนจบ พาทีตามหลัง เพชรพูดขึ้น ฉันอยากปรึกษาเรื่องนิจ ทุกคนหยุดมองเพชร ฉันคิดว่านิจต้องการคนดูแลอย่างจริงจัง หมายความว่าอะไร แกจะเฝ้านิจนันท์ตลอด 24 ชั่วโมงเหรอวะ พาทีถาม ถ้าทำได้ ฉันก็จะทำ นี่นายเป็นห่วงนิจนันท์มากเกินไปมั้ย เจนจบบอก ใช่ ..บอกตรงๆ ฉันห่วงนิจมาก นายก็เห็นนิจเค้าจิตใจบอบบางอยู่แล้ว อย่างที่เรารู้ๆ.. ชนินทรทำร้ายนิจมานานแค่ไหน .. แล้วยังมีเรื่องนิจถูกทำร้ายในบ้าน แล้วก็ชนินทรตายต่อหน้าต่อตาเค้าอีก มันหนักเกินกว่าที่ผู้หญิงคนนึงจะรับไหว ฉันว่านิจเค้าเรียกร้องความสนใจมากกว่า พาที ... อย่าดูถูกเพื่อนให้ฉันได้ยินอีก พาทีเงียบไป เพชรมองเจนจบ ฉันขอนะ .. ถือว่าฉันขอร้อง .. เราทุกคนต้องดูแลนิจให้ดีที่สุด อะไรที่จะทำเพื่อ ความสบายใจของนิจได้ ฉันขอให้ทำ ตอนนี้นิจนันท์คือคนที่ฉันเป็นห่วงที่สุด เพชรเดินเข้าบ้านไป พาทีหันมองเจนจบ พูดขึ้นแบบไม่คิดอะไร หรือว่าเพชรมันจะหลงเสน่ห์นิจ จนอยากให้เป็นเจ้าสาวแทนคุณหนูมุกวะเนี่ย พาทีเดินเข้าบ้านตามเพชรไป แต่เจนจบแววตาวาบด้วยความโกรธสุดขีด ในบ้านมุกดา มุกดาสีหน้ากังวลรุจาเดินมาใกล้ คุณมุกคงไม่คิดอย่างที่นิจนันท์พูดนะคะ ดูก็รู้ว่าคุณเพชรรักคุณมุกจากใจจริง มุกไม่ได้คิดอะไรเรื่องนั้นเลยค่ะ หนักแน่นไว้นะคะ คุณมุก ผู้หญิงอย่างนิจนันท์เค้าหลังชนฝา ไม่มีอะไรที่เค้าจะทำไม่ได้ เรื่องของมุกกับพี่เพชรมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วค่ะ มุกมีหน้าที่ต้องจับคนร้าย พี่เพชรเค้ามีหน้าที่ต้องปกป้องเพื่อน... เพื่อนสนิทของเค้า ... มุกดาหันมายิ้มเศร้าๆกับรุจา เราต่างคนต่างทำหน้าที่ ถึงเวลา.. ก็ต้องไปจากกัน ... ดีแล้วที่ไม่ต้องมีความผูกพันให้คิดถึงกันมากไปกว่านี้ มุกดามองไปไกล รุจามองมุกดาอย่างเห็นใจ ศาลาวัดงานศพชนินทร มุกดากับแอนดี้ที่กำลังไหว้ศพ มุกดามองภาพชนินทรด้านหลังมีเจนจบ พาที คมกฤช รุจาที่นั่งอยู่ เพชรเดินเข้ามาเห็นมุกดาก็มองทอดสายตา มุกดาก้มลงไหว้ศพแล้วลุกขึ้นหันมาเจอเพชร เพชรเดินเข้ามาจับมือมุกดาไปนั่งลงใกล้ๆด้านหน้า มุกดาไม่ยอมดึงมือกลับ มุกไม่เห็นคุณนิจนันท์ เมื่อเย็น นิจเป็นลมไปอีก ... ผมเลยให้เค้าพักอยู่ที่บ้าน ได้เบาะแสฆาตกรบ้างหรือยัง คุณเพชร คมกฤชถาม ยังเลยครับ รุจาสบตามุกดา ก่อนจะถามเพชรต่อ คุณเพชร .. สงสัยใครบ้างหรือเปล่าคะ ตั้งแต่เกิดเรื่องชนินทร สาลินี ผมก็สงสัยแล้วว่าโลกนี้ เรายังจะไว้ใจใครได้อีก เพชรหน้าเศร้า เจนจบมองจ้อง แต่ผมก็บอกตัวเองว่าอย่าหมดหวัง ยังไงความดี ความจริงใจก็เปลี่ยนใจคนที่กำลังคิดผิดได้เสมอ .... เหมือนชนินทร ... ในที่สุด เค้าก็สำนึกผิดแล้ว เพชรนิ่ง ทุกคนมองเห็นใจผู้ชายจิตใจดีอย่างเพชร เพชรสบตามุกดาแล้วพูดขึ้น ตอนนี้ก็เหลือ นิจ ที่ชนินทรเค้าเป็นห่วงมาก ผมต้องดูแลนิจให้ดีที่สุด เพื่อเพื่อนของผม มุกดาสีหน้านิ่งจนเพชรมองใจไม่ดี เจนจบมองภาพนั้นอย่างสังเกตเงียบๆ แววตาเต็มไปด้วยความแค้นที่อัดแน่น พลุ่งพล่านแล้วค่อยเร้นกายหายไปในความมืด ในบ้านนิจนันท์ นิจนันท์ยืนหน้ารูปแต่งงานมองภาพชนินทรแล้วเหยียดยิ้ม ใครก็ตามที่โยนแกลงมา ฉันต้องขอบคุณมัน .. นิจนันท์ปลดรูปแต่งงานออกจากผนัง มันทำให้ชีวิตฉันไม่ต้องอยู่ด้วยความระแวง ว่าแกจะพูด เรื่องที่แกเป็นเจ้าชายนิทรา... เพราะฝีมือฉัน นิจนันท์ยิ้มมีความสุขกับการตายของสามีที่คิดว่าจะปิดบังเรื่องราวทุกอย่างลงไปได้ ด้านนอกศาลาวัด มุกดาเดินออกมา รุจากำลังประคองคมกฤชลงตามมา พาทีคอยดูแลส่งแขกเพชรก้าวออกมาตามมุกดาแล้วเรียกขึ้น หนูมุก มุกดาหันมามอง เพชรถามขึ้น โกรธผมเรื่องนิจหรือเปล่า พี่เพชรทำดีแล้ว ทำไมมุกต้องโกรธ เห็นมุกเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้นเลยเหรอคะ ผมห่วงความรู้สึกคุณนะ หนูมุก ไม่ต้องหรอกค่ะ เราไม่ได้เป็นคนรักเหมือนแต่ก่อนแล้ว ผมไม่เคยคิดเลยนะว่า เราต้องจากกันแบบนี้ .. เพชรดึงแขนมุกดาไว้ มุกดาหันมองเพชรที่แววตาเศร้ามาก มันทรมานมากนะครับ หนูมุก .. มีลมหายใจ ก็ไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร ... มีทางไหนมั้ยครับ ที่ผมจะได้คุณกลับมา เพชรที่ดึงมือมุกดาไว้ สองคนมองสบตากัน ในบ้านนิจนันท์ นิจนันท์โยนรูปแต่งงานลงที่พื้น หันกลับมาเห็นเจนจบก้าวเข้ามาในบ้าน เพชรล่ะ เพชรอยู่ไหน .. เพชรบอกว่าเสร็จจากงานศพแล้วจะมาอยู่กับฉัน ศพสามีเก่ายังคาศาลา ก็ร้องหาแต่สามีใหม่ คำว่า ร่าน คงน้อยไปสำหรับเธอ เจนจบ !!! ระวังปากแกไว้ด้วย เป็นคนสนิทไม่ได้หมายความว่าจะมีสิทธิ์ก้าวก่ายถึงเรื่องส่วนตัว ... เรื่องบนเตียง ... นิจนันท์ลอยหน้า แววตามีแต่ความโอ้อวด ภูมิใจ ฉันเตือนไว้ก่อนนะ พอฉันแต่งงานกับเพชรเมื่อไหร่ ชีวิตเพชรก็ไม่จำเป็นต้องมีแกมาคอยตอมเป็นแมงหวี่แมงวัน เกะกะสายตาอีก .. ทุกหน้าที่ ทั้งเพื่อน ภรรยา คู่คิด คู่ชีวิต จะมีเจ้าสาวอย่างฉัน...เป็นให้ทุกอย่างในชีวิตเพชร เจนจบโกรธจัด พุ่งเข้าไปตบนิจนันท์คว่ำลงไปกองกับพื้น นิจนันท์ตะลึง เจนจบ ..แก..แกตบชั้นทำไม ไหนพูดใหม่สิ .. อยากเป็นเจ้าสาวของเพชรมากใช่มั้ย ใช่ .. ชั้นนี่แหละ เจ้าสาวของเพชร เจนจบจิกผมนิจนันท์ลากขึ้นมา นิจนันท์ร้อง เจนจบจับนิจนันท์ผลักลงไปหน้ากระแทกโซฟา โอ๊ย นิจนันท์พลิกตัวหันกลับมา เจนจบกระชากขานิจนันท์ร่วงจากโซฟา ปล่อยชั้น เจนจบ ปล่อยชั้น เจนจบกระทืบลงขานิจนันท์ นิจนันท์ร้อง เจนจบบิดแรง นิจนันท์ดิ้น กรี๊ด เจนจบ แกจะฆ่าฉัน ... แกจะฆ่าฉันทำไม เจนจบขึ้นคร่อมร่างนิจนันท์ กดไหล่นิจนันท์ติดพื้น ผู้หญิงทนมือทนเท้าอย่างเธอ ไม่เหมาะกับเพชรหรอก ฉันว่าเธอควรจะตามไปเจอรสชาติเดิมๆจากชนินทรมากกว่า เจนจบจับแขน นิจนันท์ดิ้น เจนจบจับแขนนิจนันท์บิดไพล่หลัง นิจนันท์กรีดร้องสุดเสียง ด้วยความเจ็บปวด ด้านนอกศาลาวัด เพชรดึงมือมุกดาเดินเข้าใกล้ มุกดาหันมาพูด ไปดูแลนิจนันท์เถอะค่ะ เค้าคือคนที่ต้องการพี่เพชรมากที่สุดในเวลานี้ หนูมุก ... จะให้ผมทำยังไง คุณถึงจะกลับมา มุกดาสบตาอ้อนวอนของเพชรกำลังจะใจอ่อน รุจากุมมือพาคมกฤชเข้ามา แอนดี้ตามมา มุกดาสะบัดมือออกห่างจากเพชร เพชรหันไปมอง เห็นคมกฤช รุจา แอนดี้ยืนอยู่ รุจาพูดขึ้น เรากำลังจะกลับน่ะค่ะ แต่ถ้าคุณเพชรมีธุระกับคุณมุก เรารอก็ได้นะคะ ไม่มีค่ะ มุกไม่มีธุระอะไรกับพี่เพชร ไม่ต้องรีบหรอก มุก เดี๋ยวให้แอนดี้ขับรถมารับตรงนี้ก็ได้ คมกฤชบอก ใช่ค่ะ ใช่ รอตรงนี้นะคะ .. ไป .. แอนดี้ ไปเอารถ รุจารีบเร่ง แอนดี้เดินนำไป รุจาพาคมกฤชออกไปก่อนเหลือเพชรกับมุกดาตามลำพัง มุกดาหันมามองเพชร เพชรมองมุกดาด้วยสายตาอ่อนโยนเอื้อมมือมาแตะใบหน้าเธออย่างแผ่วเบา เรื่องนิจนันท์...... ในบ้านนิจนันท์ นิจนันท์ถูกต่อยถลา เจนจบตามมากดคอนิจนันท์แน่นติดพื้น นิจนันท์พยายามร้องให้คนช่วย ช่วย .. ช่วยด้วย ... แกไอ้เพื่อนเลว ฉันจะฆ่าแก .. ไอ้เจนจบ แกต้องไม่ตายดี ขนาดใกล้ตาย ยังพูดคำเดียวกับผัว นิจนันท์จ้องเจนจบ แววตาเจนจบเลือดเย็นจนนิจนันท์รู้สึกได้ แก ..เจนจบ .. หรือว่าแก ..แกฆ่าชนินทร เจนจบฟันสันมือผัวะเข้าลำคอนิจนันท์ นิจนันท์ร้องอ๊อกได้คำเดียว เจนจบลุกขึ้นมายืนห่าง นิจนันท์จับคอตัวเอง พยายามออกเสียง กะ ..แก ..ฆะ..ฆ่า..ชะ นิน.. นิจนันทพลิกตัวลนลานคลานหนี เจนจบเหยียบขานิจนันท์ไว้ เจนจบกระทืบซ้ำ นิจนันท์ดิ้นพราด อีกด้านหนึ่งที่ศาลาวัด เพชรขยับเข้าใกล้มุกดา เอ่ยเสียงอ่อนโยน สำหรับผม นิจนันท์คือเพื่อน ....ชีวิตนี้..ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ผมรักมากเท่าคุณอีกแล้วหนูมุก เพชรแววตายืนยันความจริงใจ มุกดามองด้วยแววตาสับสนแต่ก็ต้องหักห้ามใจ ในบ้านนิจนันท์ เจนจบยืนค้ำร่างมองนิจนันท์ นิจนันท์พยายามขยับแขนขาจะหนี แต่ไม่มีแรง วันนั้นชนินทรมันก็มองฉันด้วยสายตาอ้อนวอนแบบนี้ นิจนันท์มองเจนจบและนึกถึงตอนเห็นสภาพชนินทรวันที่โดนทำร้ายก่อนจะกลายป็นเจ้าชายนิทรา เธอพยายามออกเสียงแต่ก็ลำบาก เหมือนชนินทรในวันนั้น ..ฆะ ฆ่า ... เจนจบยิ้มแบกนิจนันท์ขึ้นบ่า แล้วเดินขึ้นไปบนบันได 4-5 ขั้น อะ..ไอ้..เจน จบ..อะ...ไอ้..เพื่อน ..ละ...เลว นิจนันท์พยายามดิ้น เจนจบฮัมเพลงเบาๆในคอ นี่คือของขวัญจากใจฉัน ... สำหรับเจ้าสาวของเพชร .. ทุกคน เจนจบโยนนิจนันท์ลงมา นิจนันท์กระแทกบันไดแล้วกลิ้งไปหัวกระแทกขอบโต๊ะไม้ นิจนันท์ตาเหลือกนอนแน่นิ่ง เจนจบยืนมองจากบนบันได สายตานิจนันท์เหมือนจ้องตรงมาที่เจนจบที่สีหน้ามีแต่รอยยิ้ม ในห้องคนไข้ เพชร มุกดา พาทีที่ยืนมองมาที่เตียง บนเตียงคือร่างนิจนันท์ที่เป็นเจ้าหญิงนิทรา มีเครื่องช่วยหายใจระโยงระยางเพชรกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ผมขอโทษ นิจ ... ผมไปหาคุณช้าไป ..ผมไปช่วยคุณช้าเกินไป... เพชรก้มหน้า กำหมัดแน่น กดดันเต็มที่มุกดากุมมือเพชรไว้ด้วยความสงสาร สายตาเจนจบมองอาการห่วงใยของมุกดาที่มีให้เพชร พี่เพชร อย่าโทษตัวเอง มุกดามองไปที่นิจนันท์ที่นอนไม่รับรู้อะไร ไอ้ฆาตกรมันตั้งใจอยู่แล้ว ... มันจ้องจะเอาชีวิตนิจนันท์ ไม่นึกเลย สุดท้ายนิจก็มีสภาพ ...เหมือนชนินทร พาทีบอก มุกดาเงยมองพาที เจนจบเห็นสายตามุกดาที่มองพาที เจนจบเลื่อนมือมาแตะนิจด้วยแววตาอ่อนโยนแล้วพูดขึ้น นิจ ... ถึงคุณจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา ไปอีกกี่สิบปี เราก็ยังจะเป็นเพื่อนกันผมจะภาวนาทุกวัน ขอให้คุณฟื้น กลับมาพูดคุย กลับมาหัวเราะกับเราเหมือนเดิม เพชรมองนิจนันท์ ด้วยสีหน้ารู้สึกผิดที่ปกป้องนิจนันท์ไว้ไม่ได้ เขาเดินออกไปจากห้อง มุกดามองเพชรอย่างเห็นใจแล้วเดินตามออกไป เจนจบเลื่อนมือออกจากนิจนันท์หันไปมองตามเพชรกับมุกดา ที่ห้องโถงบ้านเพชร เพชรเดินเข้ามาหยุดระงับอารมณ์ มุกดาเดินตามเข้ามา ผมช่วยใครไม่ได้เลย ทั้งชนินทร แล้วก็นิจนันท์ ทุกคนต้องมาจบชีวิตเพราะผม พี่เพชรไม่เกี่ยว เกี่ยวสิ เพราะผมเอาอะดอเรลลาเข้ามา พี่เพชรไม่เคยเชื่อเรื่องอาถรรพ์นะคะ แล้วมันอะไรล่ะ หนูมุก กี่คนแล้วที่ต้องเจ็บ ต้องตายเพราะอะดอเรลลา มุกก็ยังยืนยันว่าไม่ใช่เพชรที่มีอาถรรพ์ คนเราต่างหากที่ควบคุมจิตใจตัวเองไม่ได้ คนเราต่างหากที่ไม่หยุดความปรารถนาของตัวเอง ... พี่เพชรรู้มั้ย เพชรมองหน้ามุกดา อะดอเรลลาที่ได้คืนมา .. มันเป็นของปลอม หนูมุกรู้ได้ยังไง เพชรเข้ามาจับไหล่มุกดา จ้องลึกลงไปในดวงตา คุณมีอะไรที่ยังไม่บอกผม วันนึงมุกต้องบอกพี่เพชรทั้งหมด แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ตอนที่เราต้องควานหาตัวคนที่จ้องจะเอาชีวิตทุกคน ... รอบตัวพี่เพชร หนูมุก คุณห่วงผม ค่ะ ..มุกเป็นห่วงพี่เพชร เป็นห่วงมาก เพชรฟังแล้วชื่นใจ ดึงมุกดาเข้ามากอด ผมจะไม่ถามอะไรอีก จนกว่าคุณจะบอกผมเองทั้งหมด หนูมุก .. ผมรักคุณที่คุณเป็นแบบนี้ เป็นหนูมุกที่ผมสัมผัสด้วยความรู้สึก ด้วยหัวใจ พี่เพชรยังรักมุกใช่มั้ยคะ ครับ รักมาก ไม่เคยเปลี่ยนไป ไม่เคยลดน้อยลงเลย ยังอยากแต่งงานกับมุกมั้ยคะ ครับ ผมอยากแต่งงานกับคุณที่สุด ถ้ามุกเป็นเจ้าสาวของพี่เพชร มุกก็จะต้องเล่นเกมส์ซ่อนเจ้าสาว เพชรผละจากมุกดาทันที ไม่ จะไม่มีการเล่นเกมส์ซ่อนเจ้าสาวอีก มุกดาเดินตามมาดักหน้า จ้องเพชร ต้องมีค่ะ ถ้าจะให้มุกเป็นเจ้าสาวของพี่เพชร ต้องมีเกมส์ซ่อนเจ้าสาว ... ทำไม เพชรมองตาของมุกดาเหมือนต้องการหาคำตอบ มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 17 (ต่อ)
ที่โรงพยาบาล ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังฉีดยาเข็มที่สองให้ชนินทร ยาไหลผ่านหลอดไปช้าๆ มุกดามองชนินทรอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยม
เจนจบเดินมาตามทางเดินหน้าห้องคนไข้ เขาเดินมาพร้อมกับช่อกุหลาบเล็กๆ สำหรับเยี่ยมไข้อยู่ในมือ สีหน้าของเจนจบเบิกบานเป็นอย่างมาก ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังฉีดยาที่ใกล้จะหมดเข็ม อยู่ๆ ก็มีเสียงดังที่ประตู มุกดาชะงักแล้วหันไปมอง เธอเห็นประตูปิดลง มุกดาฉีดยาจนหมดเข็ม เธอรีบเก็บแล้ววิ่งมาที่ประตู แต่ก็มองไม่เห็นใคร เห็นเพียงกลีบกุหลาบที่หล่นอยู่หน้าห้อง มุกดามองไปที่ทางเดินทันที เจนจบเดินอย่างรวดเร็วมาตามทางเดินหน้าห้องคนไข้ สีหน้าของเจนจบบ่งบอกว่าเขากำลังโกรธมาก เจนจบนึกถึงภาพตอนที่เปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นมุกดากำลังฉีดยาให้ชนินทร เจนจบโยนกุหลาบทิ้งลงถังขยะทันที แกเรียกร้องหาความตายเอง นังหนูมุก เจนจบต่อมือถือโทรหาภูผาทันที ภูผา...แกอยู่ไหน มาที่โรงพยาบาลด่วน อีกด้านหนึ่งในโรงพยาบาล มุกดาพยายามเดินหาแต่เห็นเพียงคนไข้ ไม่เห็นใครที่ท่าทางผิดปกติ มุกดาวิ่งกลับไปทางห้องคนไข้ เจนจบค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากที่ซ่อน เขามองตามอย่างเคียดแค้น มุกดาเดินกลับเข้ามาในห้อง รอบเตียงของชนินทรมีทั้งหมอและพยาบาลที่กำลังวุ่นวาย เช็คอาการและมองเครื่องสัญญาณชีพจร มุกดาเดินเข้ามาใกล้เตียง พยาบาลกันมุกดาออกไป ออกไปก่อนนะคะ คนไข้ฟื้นค่ะ ขอคุณหมอตรวจก่อนนะคะ มุกดาผลักพยาบาลออกแล้วเข้ามาใกล้เตียงชนินทร ชนินทร มุกเอง ..ได้ยินมั้ย พยาบาลพยายามกันมุกดาออกไป แต่เธอไม่ยอมยังคงเกาะข้างเตียงแล้วก้มลงเรียก ชนินทร ฟื้นสิ ฟื้นขึ้นมา มุกดามีสีหน้าลุ้นให้ชนินทรฟื้นขึ้น ที่สตาร์ไดมอนด์ เพชรเดินเร็วจนเกือบวิ่งนำหน้านิจนันท์ หมอโทรมาบอก ... ชนินทรฟื้นแล้ว เพชรพูด นิจนันท์วิ่งตาม เธอฝืนยิ้มตอบเต็มที่ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ... ปาฏิหาริย์ ... ปาฏิหาริย์มีจริงๆ เพชรกับนิจนันท์วิ่งไปอย่างรวดเร็ว ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังก้มมองชนินทร พยาบาลพยายามดึงมุกดาออก แต่มุกดาหันไปพูดเสียงแข็งกับพยาบาล ฉันเป็นเมียเค้า พยาบาลถึงกับผงะ มุกดารีบหันกลับมาแล้วก้มลงเขย่าชนินทร ชนินทร ... ตื่นสิ .... ตื่นขึ้นมา มุกดาเขย่าแขนชนินทรอย่างแรง อยู่ๆ เสียงเครื่องสัญญาณชีพจรก็ตกลง คุณออกไปก่อน หมอสั่ง พยาบาลดึงมุกดาออก แต่มุกดาไม่ยอม เธอยังคงเขย่าร่างของชนินทร ชนินทร ฟื้นสิ ... ชนินทร ฟื้นขึ้นมา มุกดาถูกพยาบาล 2 คนลากออกไปอย่างสุดแรง ทันใดนั้นเองชนินทรก็สะดุ้งเฮือกขึ้นมา มุกดาสะบัดพยาบาลออกแล้ววิ่งเข้าไปหาชนินทร ชนินทรลืมตาขึ้นแล้วเห็นมุกดาก้มลงมาใกล้ๆ ชนินทร ฉันเอง.... ฉันช่วยให้คุณฟื้นขึ้นมา มุกดาก้มลงใกล้แล้วถามทันที คุณรู้ใช่มั้ย ใครสั่งปล้นอะดอเรลลา ชนินทรมองมุกดาแล้วอ้าปากคล้ายจะพูด อีกด้านหนึ่ง เจนจบก้าวอย่างรวดเร็ว มีคนไข้เดินสวนผ่านไป เจนจบรอจนคนไข้เดินไปแล้วจึงหันไปมองสัญญาณไฟไหม้ทันที ภายในห้องคนไข้ มุกดาก้มลงบีบไหล่เขย่าชนินทร ใคร ชนินทร ใครเป็นคนบงการทั้งหมด ชนินทรอ้าปากกำลังจะพูด อยู่ๆ สัญญาณไฟไหม้ก็ดังขึ้น หมอและพยาบาลพากันแตกตื่น สัญญาณไฟไหม้ หมอร้องขึ้น พยาบาลกระชากมุกดา คุณออกไปก่อน ออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ มุกดาไม่ยอม เธอยังเกาะข้างเตียงชนินทรแล้วก้มลงถาม ใคร .. ชนินทร พูดสิ ใคร ชนินทรอ้าปาก มุกดามองอย่างลุ้นๆ ทางเดินในโรงพยาบาล เสียงสัญญาณไฟไหม้ยังดังต่อเนื่อง เพชร พาที และนิจนันท์เดินอย่างรวดเร็วเข้ามา คนไข้ และพยาบาลวิ่งกันอย่างอลหม่าน นิจนันท์รีบพูดขึ้น เพชรคะ เสียงสัญญาณไฟไหม้ ออกจากที่นี่ก่อนดีมั้ยคะ ไม่ ผมจะไปดูชนินทร เพชรหันไปถามพาที เจนจบล่ะ โทรบอกแล้ว มันกำลังมา พาทีตอบ เพชรหันมาเห็นเจนจบที่ทำเป็นเพิ่งวิ่งมาจากอีกทาง โรงพยาบาลวุ่นวายมากเลย เจนจบบอก ยังไงฉันก็จะไปดูชนินทร เพชรยืนยันแล้วเดินอย่างรวดเร็วนำทุกคนไป นิจนันท์มีสีหน้าวิตกแต่ก็เดินตามไป เจนจบสีหน้าเครียด เขามองอย่างหงุดหงิดแล้วรีบเดินตามไปเช่นกัน ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังมองชนินทรอยู่ เพชรเปิดประตูเข้ามา มุกดามองอย่างตกใจ เพชรนำทุกคนเดินเข้ามา ทำไมหนูมุกมาอยู่ที่นี่ นิจนันท์ถามขึ้น หนูมุกมาเยี่ยมชนินทร วันก่อนฉันก็เจอ เพชรตอบแทน นี่แอบนัดมาหากันเหรอคะ จะบ้าหรือไง นิจ ผัวเธอกำลังจะฟื้น ดันมาสนใจเรื่องเพชร พาทีว่า นิจนันท์ได้ยินก็รีบหยุดพูด เพชรเดินมาข้างเตียงแล้วมองชนินทร ชนินทร ชนินทรมองทุกคน นิจนันท์ยังไม่กล้าเข้าไปใกล้ เจนจบยืนนิ่งและพยายามระงับความกังวล มุกดามอง เพชรจับข้อมือชนินทรแล้วส่งสายตาห่วงใยจากใจจริงให้เพื่อน ชนินทร.. นายฟื้นแล้ว น้ำตาของชนินทรไหลออกมาเมื่อมองเพชร เขารู้สึกสำนึกผิด ชนินทรพยายามอ้าปากเพื่อออกเสียง นายจะพูดอะไร เพชรถาม เพชรก้มลงไปใกล้ปากชนินทร สีหน้านิจนันท์หวาดหวั่นจนต้องบีบมือตัวเองด้วยความกลัว เจนจบจ้องมองชนินทร ชนินทร ใครทำให้นายเป็นแบบนี้ บอกพวกเรามาเลย ชนินทรพยายามเปล่งเสียง ทุกคนที่ยืนรอฟังอยู่ในอารมณ์ที่แตกต่างกัน อะ..อะ..ระ .. ชนินทรพยายามเปล่งเสียง ทุกคนมองแล้วตั้งใจฟัง ระ ... ระ ... ระวัง... ระวัง ระวังอะไร ระวังใคร เพชรถาม ชนินทรเลื่อนสายตาไปมองนิจนันท์ ทุกคนหันไปมองตามสายตาของชนินทร นิจนันท์ยืนตัวแข็งเหมือนถูกสาป นิ ... นิ ... นิจ ชนินทรพยายามออกเสียง ทั้งห้องเงียบกริบ นิจนันท์หน้าซีดแต่ก็พยายามฝืนยิ้ม เธอรีบพลิกสถานการณ์ด้วยการตรงมากอดชนินทร โธ่ ชนินทร... คุณฟื้นขึ้นมา ก็นึกถึงฉันเลยเหรอคะ ชนินทรพยายามเบี่ยงหน้าหนี เขาหันไปมองเจนจบ เจนจบยิ้มตอบแบบไม่มีพิรุธ เจ.....เจน เราอยู่ตรงนี้แล้ว ทุกคนไม่ทิ้งนายนะ เจนจบยิ้มบอก ชนินทรมองเจนจบด้วยสายตาหวาดกลัว แก...แก... ชนินทรหายใจติดขัดขึ้นมาเฮือกใหญ่ รับรองว่า เรา..โดยเฉพาะชั้น จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนายได้อีก เจนจบพูดแล้วเข้าไปจับมือชนินทรแน่น อะไรที่ผ่านมา อย่าไปสนใจจำ นายคือเพื่อน จำไว้ ..นายคือเพื่อน เจนจบย้ำ หมอที่ยืนอยู่ด้านหลัง เห็นเหตุการณ์ก็รีบบอก คนไข้เพิ่งฟื้น ขอให้หมอตรวจก่อนนะครับ นิจนันท์รีบถอย จริงด้วย ... นั่นสิคะ เราออกไปก่อนดีกว่า ทุกคนมอง เพชรขยับตัว ชนินทรน้ำตาคลอมองเพชรแล้วพยายามพูด ..ขะ ...ขอ...โทษ เพชรมองชนินทรแล้วแตะไหล่เพื่อนก่อนจะยิ้มอย่างให้กำลังใจ อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก .. ให้หมอตรวจก่อน ฉันดีใจนะ ชนินทร ที่เห็นนายฟื้น เพชรยิ้มให้เพื่อน แล้วมองไปที่มุกดา มุกดามองเฉยๆ เพชรหันมาบอกเพื่อน ให้หมอตรวจชนินทรก่อน พาทีมาแตะไหล่ชนินทรแล้วเดินตามเพชรออกไป มุกดาทำเป็นอ้อยอิ่ง นิจนันท์มองสามี ชนินทรจ้อง จนนิจนันท์รีบหลบตาแล้วเดินก้มหน้าออกไป เจนจบกำลังจะเดินตามออกไป ชนินทรเอื้อมมือมาดึงแขนเจนจบไว้ เจนจบชะงักแล้วหันมามอง มุกดามองเห็นด้านหลังเจนจบที่ถูกชนินทรดึงข้อมือไว้ เจนจบกับชนินทรจ้องตากัน สายตาของชนินทรบ่งบอกว่ารู้เรื่องที่เจนจบทำร้ายเขา มุกดามองอย่างสงสัย เจนจบค่อยๆเอื้อมมือมาแกะมือของชนินทรออก เขาลอบบีบข้อมือของชนินทรเต็มแรง แต่มุกดามองไม่เห็นเพราะเจนจบบังอยู่ มุกดาเลยขยับเข้ามาใกล้เตียงชนินทร เจนจบวางข้อมือชนินทรลงบนเตียง เสียงเครื่องช่วยหายใจดังขึ้น มุกดาเดินมาถึงข้างเตียง ชนินทรก็สลบไปพอดี เจนจบหันมามองมุกดาด้วยสีหน้าปกติ ก่อนจะเอ่ยขึ้น ให้เพื่อนผมได้พักผ่อนก่อนนะครับ เจนจบเดินนำออกไป มุกดาเดินตาม แต่หันมามอง หมอกำลังดูอาการชนินทร เจนจบหันมามองมุกดาแล้วเรียก คุณหนูมุกครับ มุกดาหันมาเห็นเจนจบเปิดประตูก็จำต้องเดินไป เจนจบมองมุกดาที่เดินผ่านหน้าไปอย่างสังเกต บริเวณที่นั่งหน้าห้องคนไข้ เพชรกับพาทียืนอยู่ข้างนิจนันท์ที่นั่งตัวเกร็งเพราะรู้สึกหวาดหวั่นใจ ชนินทรเค้าห่วงคุณมากเลยนะ นิจ เพชรบอก นิจนันท์สะดุ้งแต่ก็พยายามฝืนยิ้ม มุกดากับเจนจบเดินมาสมทบ เค้าเตือนให้คุณระวัง เพชรบอก พวกไหน พาทีสงสัย ก็คงพวกที่หักหลังกันเองเรื่องขายอะดอเรลลา เจนจบรีบบอก ใช่..ใช่ พวกนั้นแน่ๆ นิจนันท์เสริม สงครามโดนจับไปแล้ว เพชรพูด แต่ชนินทรยังไม่รู้ เจนจบบอก มุกดามองสังเกตทุกคนที่กำลังคุยกัน พรุ่งนี้ ชนินทรน่าจะฟื้นตัวมากขึ้น คุยรู้เรื่องกว่าวันนี้ เพชรกล่าว นิจนันท์ฟังแล้วยิ่งหวาดหวั่น กลัวความจริงที่ชนินทรจะพูดออกมา เพชรหันมาทางมุกดา เดี๋ยวผมไปส่งนะ หนูมุก มุกจะเข้าบริษัทพี่กฤชค่ะ แวะมาเยี่ยมคุณชนินทรเค้าแป๊ปเดียว โชคดีที่เจอตอนคุณชนินทรฟื้นพอดี มุกดายิ้มแล้วมองทุกคน มุกไปก่อนนะคะ มีประชุมผู้ถือหุ้นค่ะ มุกดาหันหลังออกไปก่อน เพชรจะเดินตาม แต่นิจนันท์ลุกขึ้น ฉันไปส่งมั้ย นิจ เจนจบถามขึ้น ไม่เป็นไร ฉันจะกลับกับเพชร ไม่อยู่ดูแลผัวหน่อยเหรอ นิจ ชนินทรมันอุตส่าห์ห่วงเธอมาก ตื่นมาก็คิดถึงเมีย พาทีประชด หมอเค้าคงอยากเช็คอัพให้แน่ใจก่อนน่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยมแต่เช้าเลย เพชรเดินนำออกไป นิจนันท์กับพาทีเดินตาม เจนจบมองตามแล้วหันไปทางที่มุกดาเดินออกไป เจนจบรีบเดินตามไปทันที ที่มุมหนึ่งในโรงพยาบาล มุกดากำลังหลบมุมเพื่อคุยมือถือ ชนินทรฟื้นแล้วค่ะ เจอรี่ มุกจะอยู่เฝ้าเค้าที่นี่ก่อน ภูผาก้าวเข้ามาในห้องคนไข้ ชนินทรหันมาเห็นก็แปลกใจเพราะเขาไม่เคยเห็นภูผามาก่อน ภูผา จ้องชนินทรด้วยสีหน้าและแววตาที่เหมือนมัจจุราชจะมาเอาชีวิต เจนจบเดินออกมายืนในสวนหน้าตึกคนไข้ เขาแหงนมองขึ้นไปที่ตึกคนไข้ ตึกนั้นสูงมากจนเจนจบต้องแหงนคอตั้งบ่า สายตาของเขาพุ่งไปที่ระเบียงห้องคนไข้ชั้นบนที่ชนินทรอยู่ ภายในห้องคนไข้ ภูผาเดินเข้ามาใกล้ชนินทรพร้อมกับหยิบปืน ชนินทรเห็นแล้วตกใจ ภูผากำลังจะยิง แต่มุกดาพรวดเข้ามาจากประตูด้านหลังพร้อมกับพยาบาลที่ถือถาดน้ำเกลือถุงใหม่เข้ามาด้วย ภูผาหันไปยิงพยาบาล มุกดารีบใช้จังหวะนั้นผลักพยาบาลเข้าไปชนกับภูผาอย่างแรง ภูผาเสียการทรงตัว มุกดาถีบภูผาเต็มแรงจนภูผากระเด็นไปติดผนัง มุกดาพุ่งตามไป ภูผายกปืนขึ้นฟาด แต่มุกดาหลบแล้วกระแทกแขนภูผาข้างที่ถือปืนเข้ากับผนัง ภูผาจับปืนแน่นไม่ยอมปล่อย ชนินทรเห็นปืนแกว่งมาทางที่ตัวเองนอน เขามองอย่างหวาดกลัวว่ากระสุนจะพลาดมาโดน ภูผาใช้อีกมือจิกผมมุกดาแล้วเหวี่ยงเธอไปกระแทกผนัง มุกดาเซ ภูผาหันไปจะเหนี่ยวไก แต่มุกดาลุกขึ้นมากระแทกภูผาจนกระเด็น แล้วยืนขวางเตียงชนินทรไว้ทำให้ภูผายิงไม่ได้ มุกดารีบกดกริ่งเรียกพยาบาล ภูผาตัดสินใจวิ่งหนีออกไปทันที มุกดาหันมามองชนินทรแค่แวบเดียว แล้วก็วิ่งตามภูผาออกไปทันที มุกดาวิ่งออกมาที่ทางเดินภายในโรงพยาบาล เธอพยายามมองหาแต่ก็ไม่เห็นภูผา เห็นแต่คนไข้กับพยาบาลที่กำลังเดินอยู่ พยาบาลคนหนึ่งวิ่งตรงมา มุกดารีบบอก มีพยาบาลถูกยิงในห้องนั้น ต้องการความช่วยเหลือด่วน ไปเลยค่ะ พยาบาลคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปในห้อง มุกดาขยับตัวมองหา แต่ก็หาไม่เจอ เธอมีสีหน้าเจ็บใจที่ภูผาหนีไปได้ ที่บ้านเจนจบ เจนจบโมโหเป็นอย่างมาก เขามองภูผาเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย ระยำ ถ้าแกยิงชนินทรได้ ทุกอย่างมันก็จบไปแล้ว แล้วจะเอายังไง ภูผาถาม ทีนี้นังมุกมันคงไม่ยอมให้ชนินทรคลาดสายตา ชนินทรอาจจะพูดอะไรไม่ได้มาก ไม่มีคำว่าอาจจะ ... ฉันต้องมั่นใจว่า ชนินทร เพื่อนรักของชั้น.. ต้องไม่มีโอกาสเปิดปากได้อีก เจนจบย้ำแล้วมีแววตาเลือดเย็น ภายในห้องคนไข้ มุกดายืนอยู่ข้างๆ แอนดี้ ทั้งคู่มองชนินทรที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง มีพยาบาลคนหนึ่งดูแล พยาบาลมองมุกดากับแอนดี้แล้วเอ่ยขึ้น เดี๋ยวตอนคุณหมอมาตรวจ รบกวนญาติคนไข้ออกไปรอข้างนอกก่อนนะคะ เราอยู่ด้วยได้มั้ยคะ รับรองว่าไม่รบกวนคุณหมอหรอกค่ะ มุกดาขอร้อง ไม่สะดวกนะคะ ญาติรอข้างนอกดีกว่าค่ะ พยาบาลยืนยันแล้วมองด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ มุกดาสบตากับแอนดี้อย่างอึดอัด เราไปรอข้างนอกก็ได้ มุก ที่นี่มีคนของสารวัตรธีรพัฒน์ช่วยดูอยู่รอบๆ แอนดี้บอก มุกดามีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นเมื่อรู้ว่ามีกำลังเสริมจากธีรพัฒน์มาช่วยด้วย เธอกับแอนดี้หันไปมองชนินทร ในใจหวังจะให้เขาปลอดภัยเพื่อฟื้นขึ้นมาบอกความจริงทั้งหมด ที่สตาร์ไดมอนด์ นิจนันท์นั่งหน้าเครียดเรื่องที่ชนินทรฟื้น เพชรเดินเข้ามาเรียก นิจ นิจนันท์ยังนั่งนิ่งและมีสีหน้ากังวล นิจครับ คะ.. เพชรเรียกนิจจะใช้อะไรหรือคะ เลิกงานแล้วครับ ... นิจดูใจลอยๆ มีอะไรหรือเปล่า ห่วงชนินทรน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวไปพร้อมผม .. ชนินทรต้องดีใจ ที่ตื่นมาเห็นคุณ เพชรยิ้มอย่างจริงใจ ต่างจากนิจนันท์ที่ยิ้มฝืดๆ ที่ทางเดินในโรงพยาบาล มุกดากับแอนดี้เดินมาจากคนละด้าน แอนดี้พูดกับมุกดา ไม่เจอใครที่น่าสงสัย พวกภูผามันไม่น่าจะลงมือซ้ำวันนี้ ที่ระเบียงห้องคนไข้ ม่านที่เตียงคนไข้ถูกรูดออกช้าๆ พยาบาลคนหนึ่งที่เช็ดตัวชนินทรเสร็จถือกาละมังออกมา พยาบาลมองหมอที่มายืนรออยู่แล้วอย่างสงสัย คุณหมอตรวจคนไข้คนนี้หรือคะ เจนจบในชุดเสื้อกาวน์เหมือนหมอแทงมีดเข้าที่คอของพยาบาลจนล้มลงกับพื้น กาละมังหล่นพื้นเสียงดัง ชนินทรสะดุ้งแล้วหันมาเห็นเจนจบ ชนินทรหน้าตาตกใจ กะ...แก.. เจนจบไม่พูดอะไร กระชากชนินทรลงจากเตียงทันที ชะ..ช่วยด้วย ชนินทรพยายามตะโกน เจนจบหันไปเตะปากชนินทรจนเขาดิ้นอยู่กับพื้น ฉันอนุญาติให้แกพูดหรือยัง เจนจบขู่ เจนจบตามไปลากขาชนินทรไปทางระเบียงห้อง ไอ้.. เจนจบ ... แก เจนจบกระทืบลงที่อกชนินทรจนเขาดิ้นพราด เจนจบเปิดประตูระเบียงแล้วล็อคคอชนินทรออกมาที่ระเบียงทันที ที่ท้องฟ้าด้านนอก พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ทั่วท้องฟ้ามีแสงสีทองสวยงาม มองซะ ชนินทร .. นี่จะเป็นตะวันแสงสุดท้ายในชีวิตแก เจนจบบอก ชนินทรมองลงไปด้านล่างแล้วก็รู้สึกกลัว อย่า .. อย่าฆ่าฉัน กลัวอะไร เพื่อน แกมันตายไปแล้ว ..ที่ฟื้นขึ้นมาวันนี้ ...เพราะนรกให้เวลาแกกลับขึ้นมา ... ร่ำลาเมียรัก ไม่ ... ไม่พูด ...ไม่พูด ชนินทรลนลาน เจนจบมองชนินทรที่กลัวจนลนลานแล้วก็จูบลงไปที่แก้มของชนินทร ถึงแกไม่พูด นังมุกมันก็ต้องเอาอะไรมาง้างปากแกจนได้ ไหนจะยังเพชรอีกที่รอถามแกอยู่ ... บอกตรงๆ เห็นแววตาสำนึกผิดกับน้ำตาที่แกขอโทษเพชรวันนี้แล้ว ฉันซึ้งมาก .. ไม่น่าเชื่อ ว่าโจรมันยังมีวันกลับใจ เลว ... เลวที่สุด ชนินทรว่า พูดดีดีสิ ... คำสุดท้ายของชีวิต พูดดีดี .. พูดอะไรที่เป็นมงคลหน่อย คนอย่างแก ... ไม่ตายดี เจนจบล็อคอชนินทรแน่น ชนินทรดิ้นพราดเพราะขาดอากาศ เจนจบดันชนินทรมาที่ระเบียง ชนินทรมองลงไปเห็นความสูงของตึกที่อยู่ เจนจบยกตัวชนินทรขึ้นมาพาดระเบียง ยังไงก็ขอให้ฉันได้ดูความตายของแกก่อนแล้วกัน ... ลาก่อน ชั่วนิรันดร์ เพื่อนรัก เจนจบพูดแล้วผลักชนินทรสุดแรง ร่างของชนินทรลอยละลิ่วกลางอากาศหล่นร่วงลงไปยังด้านล่าง ที่ทางเดินในโรงพยาบาล เพชรกับนิจนันท์เดินอย่างรวดเร็วเข้ามา ทั้งสองกำลังจะเดินขึ้นตึก ร่างของชนินทรลอยละลิ่วอยู่กลางอากาศ มีเสียงคนหวีดร้องดังลั่น เพชรเงยหน้ามองเห็นร่างที่กำลังร่วงลงมา เพชรรีบคว้าร่างนิจนันท์ให้หลบ บนระเบียง เจนจบคลี่ยิ้มแล้วกางแขนรับแสงอาทิตย์สีเหลืองทองที่อาบไล้ทั้งร่างด้วยรอยยิ้มสุขสม ร่างชนินทรตกลงมากระแทกพื้นตรงหน้านิจนันท์กับเพชรพอดี ชนินทรตายคาที่ นิจนันท์กรี๊ดสุดเสียง เพชรตกตะลึงกับภาพที่ได้เห็น มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 17
 ที่บ้านของเพชร นิจนันท์เดินเข้ามาใกล้เพชร พาทีมองอย่างไม่พอใจ ฉันชวนนิจไปเยี่ยมชนินทร เพชรบอก เจอกันที่โรงพยาบาลเลยก็ได้นะ จะไม่ต้องมาถึงนี่บ่อยๆ พาทีว่า แล้วเธอเดือดร้อนอะไรนักหนา พาที .. หรือว่าเป็นหน้าม้าของคุณหนูมุก ..ผู้หญิงหลายใจคนนั้น เค้าทำกับเพชร เพื่อนเราขนาดนี้ เธอยังจะเข้าข้างเค้าอีก นิจนันท์พูดปกป้องเพชร หรือว่าหลงมารยาหนูมุก จนลืมมิตรภาพของพวกเรา นิจนันท์ว่า ฉันกลัวว่าจะมีคนอ้างคำว่ามิตรภาพ ไว้บังหน้านิสัยขี้อิจฉามากกว่า พาทีจ้องนิจนันท์ตาเขม็ง เพชรเอ่ยตัดบท หยุดว่านิจได้แล้ว พาที จะไปเยี่ยมชนินทรด้วยกันหรือเปล่า ฉันต้องไปอยู่แล้ว เพราะต้องกันพวกมือที่สาม ไม่ให้เข้าใกล้ของรักของคุณหนูมุก พาทีบอก ถ้าแกยังไม่หยุดเพ้อเรื่องฉันกับผู้หญิงคนนั้น ... วันนี้แกปากแตกแน่ ... ฉันกับเค้าไม่เกี่ยวอะไรกันแล้ว ฉันแค่เข้าใจผิดว่าสิ่งที่หนูมุกทำลงไปคือความจริงใจ เพชรพูดด้วยความผิดหวังแล้วหันไปทางนิจ นิจ..ผมขอโทษ.. คุณไปเยี่ยมชนินทรคนเดียวแล้วกัน วันนี้ผมไม่อยากไปไหนแล้ว เพชรเดินขึ้นชั้นบนไปทันที นิจนันท์รีบเดินตาม เพชร เพชร ... อย่าไปสนใจหนูมุกสิคะ นิจอยู่ตรงนี้ทั้งคน พาทีรีบคว้ามือนิจนันท์แล้วกระชากออกมาอย่างแรง นิจนันท์หันมาตวาด ปล่อยชั้น ไอ้เพื่อนบ้า ไอ้ตัวทำลายบรรยากาศ พาทีจ้องนิจนันท์ด้วยแววตาดุ ฉันทำลายแค่บรรยากาศ แต่เธอมันจงใจทำลายความรักของคนอื่น ไปจากที่นี่ได้แล้ว นิจนันท์พยายามสะบัดแต่พาทีไม่ยอมปล่อย เขาลากนิจนันท์ที่พยายามขืนตัวออกไปจากบ้านทันที ที่บ้านมุกดา มุกดานั่งซึม คมกฤชเดินเกาะโซฟาเข้ามา มุกดาหันไปเห็นจึงเดินไปจับมือพี่ พาเดินมาใกล้ๆ คิดเรื่องอะไรอยู่ คมกฤชถาม มุกคิด .. มุกดานิ่งคิดหาข้ออ้าง ...เรื่องงาน คมกฤชยิ้มอย่างรู้ทัน เห็นว่าพี่ตาบอดแล้วจะหลอกยังไงก็ได้ล่ะสิ มุกดาฟังที่พี่ชายพูดยิ้มๆ แล้วน้ำตาซึม เธอสวมกอดพี่ชาย เข้มแข็งนะพี่กฤช คมกฤชกอดน้องสาว เราก็ต้องเข้มแข็งหมือนกันนะมุก แต่อย่าให้ความเข้มแข็ง..ที่สร้างขึ้น ย้อนกลับมาทำลายหัวใจตัวเอง มุกดาฟังแล้วถึงกับน้ำตาคลอ คมกฤชจับไหล่น้องสาวเพื่อให้กำลังใจ ดูพี่เป็นตัวอย่าง มุกดามองหน้าพี่ชาย คมกฤชพูดต่อ พี่มัวแต่ทิฐิ ถือว่าตัวเองเก่งกว่า เหนือกว่ารุจา มีตา ... แต่ก็ไม่เคยมองเห็นความรักของเค้า จนวันนี้ ... แทนที่จะได้ดูแลรุจา พี่กลับต้องให้คนที่พี่รัก เสียสละทุกอย่าง มาคอยดูแลพี่ คมกฤชบีบไหล่น้องสาวอย่างตั้งใจจะสอน เชื่อพี่นะ มุก อย่าปฏิเสธหัวใจตัวเอง มุกดาฟังแล้วยิ่งตัดสินใจลำบากในเรื่องของเพชร เช้าวันใหม่ ณ ที่ทำงานของคมกฤช มุกดาเดินเข้าห้องมา เธอเห็นแอนดี้ยืนรออยู่แล้ว มุกดายิ้มดีใจ เอาสร้อยเพชรอะดอเรลลาไปตรวจสอบเรียบร้อยดีใช่มั้ย แอนดี้ แอนดี้ยังไม่ทันตอบอะไร เจอรี่ก็ก้าวมาจากด้านหลังพร้อมกับพูด ต้องเรียบร้อยสิ มุกดา มุกดาหันไปมอง แล้วถึงกับยิ้มที่ได้เจอหัวหน้า เจอรี่ มุกดาเข้าไปจับมือเจอรี่อย่างเป็นกันเอง เจอรี่แซว เป็นยังไงบ้าง ... หนูมุก มุกดาอาย อย่าเรียกชื่อนั้นเลยค่ะ ผมคิดว่าคุณน่าจะชอบนะ เป็นหนูมุกของพี่เพชร มุกดาหันไปต่อว่าแอนดี้ทันที นายมันขี้ฟ้อง ผมต้องรายงานหัวหน้าทุกเรื่องต่างหาก แอนดี้บอก เชิญตัวพี่เพชรของคุณมาสอบสวนหรือยัง เจอรี่ถาม มุกดานิ่งก่อนตอบ ยังค่ะ เจอรี่มองมุกดาอย่างเข้าใจ แต่เขาก็เตือนด้วยความเป็นหัวหน้า ผมรู้ว่าสถานการณ์มันยากสำหรับคุณ แต่คุณเพชรคือผู้ต้องสงสัย เรามีหน้าที่สอบสวน .. แล้วก็อาจจะต้องจับกุมคุณเพชร มุกดามีสีหน้าไม่ดี พี่เพชรถูกคนรอบตัว ทั้งเพื่อน ทั้งเลขา หักหลังนะคะ มุกดาบอก เรื่องนั้นผมรู้หมดแล้ว แต่เรื่องที่เราต้องคุยกับคุณเพชร คือ..ผลการตรวจสอบสร้อยเส้นนี้ เป็นสร้อยอะดอเรลลาปลอม อะดอเรลลาปลอม มุกดาทวนคำด้วยสีหน้าตกใจ ภายในห้องคนไข้ เพชรเดินเข้ามาใกล้เตียงชนินทรที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ นิจนันท์ทำเป็นหวีผมให้ชนินทรที่นอนนิ่งอยู่ พาทีมองด้วยสายตาสงสาร ต่างกับเจนจบที่มีสีหน้าไม่พอใจ ชนินทรคะ .. เพื่อนๆเป็นห่วงคุณทุกคน โดยเฉพาะเพชร .. เค้าบอกนิจว่าจะหาหมอเก่งๆมารักษาคุณ นิจนันท์ทำเป็นพูดกับสามี พูดไป มันจะรู้เรื่องหรือเปล่า พาทีพูด นิจนันท์ขยับหมอนให้ชนินทร หมอเคยแนะนำค่ะว่า ถ้าเราพูดกับเค้าบ่อยๆ วันนึงเค้าอาจจะรู้สึกตัวก็ได้ นิจนันท์ทำเป็นยิ้มอ่อนโยน เพชรเดินเข้ามาใกล้ ถ้านายฟื้นขึ้นมา ฉันคงมีอะไรต้องถามนายหลายเรื่อง เพชรพูด เจนจบมองเพชรแล้วเอ่ยชวน ปล่อยให้ชนินทรมันนอนพักผ่อนเถอะ เพชร เออ ฉันว่า เราพูดไปมันก็ไม่ได้ยินหรอก ... ไปละนะ ชนินทรแกได้นอนจนฉันอิจฉาเลยว่ะ พาทีเอ่ยลาแล้วเดินนำออกไปก่อน เจนจบมอง เพชรหันหลังเดินออกไป เจนจบเดินตาม นิจนันท์ทำเป็นห่มผ้าให้ชนินทร พอไม่เหลือใครในห้อง นิจนันท์จิกเล็บลงไปที่แขนสามี ชนินทรนิ่งไม่รู้สึกตัว นอนตายซากไปนั่นแหละ อย่าฟื้นขึ้นมาพูดอะไรอีก นิจนันท์ลุกขึ้นแล้วเดินเชิดออกไป ชนินทรนอนนิ่ง แต่ได้ยินเสียงเครื่องช่วยหายใจดังขึ้นลงตามปกติ นิ้วของชนินทรข้างเดียวกับแขนที่นิจนันท์จิกเล็บลงไปเริ่มขยับ ชนินทรตากระตุกขึ้นหลายครั้ง เหมือนพยายามจะลืมตาขึ้น ก่อนจะปิดสนิทลง ที่ห้องทำงานคมกฤช มุกดามองเจอรี่ด้วยสีหน้าว้าวุ่นใจ เจอรี่กับแอนดี้มองเธอ ชนินทรเป็นคนจัดการเรื่องใบรับรองเพชรอะดอเรลลาค่ะ มุกดารายงาน แต่ตอนนี้เค้าเป็นเจ้าชายนิทรา แอนดี้บอก แสดงว่าถ้าเราปลุกเจ้าชายนิทราคนนี้ขึ้นมา เราอาจจะรู้อะไรอีกหลายๆเรื่อง เจอรี่สรุปแล้วนิ่งคิด ผมจะติดต่อหาหมอมาชุบชีวิตเค้าดูนะ ส่วนมุก .. ผมอยากให้คุณไปคุยกับคุณเพชร ยังไงเราก็ต้องสอบสวนเค้าในฐานะเจ้าของบริษัท เจอรี่ .. มุกขอเวลาอีกหน่อยได้มั้ย ถ้าเค้าคิดหนีล่ะ เจอรี่ถาม มุกมั่นใจว่าพี่เพชรจะไม่หนี ถ้าพี่เพชรรู้เรื่องทั้งหมด เค้าจะให้ความร่วมมือกับเรา ผมให้เวลาคุณได้ไม่มากนะ มุกดา .. เพราะถ้าผมมาถึงนี่ ก็หมายความว่า เราจะต้องปิดคดี เอาอะดอเรลลาของจริงกลับไปให้เร็วที่สุด เจอรี่มองมุกดาด้วยสายตาเชิงคำสั่งเด็ดขาด มุกดามีสีหน้าลำบากใจ ที่บ้านของมรกต มรกตมีสีหน้าดีใจเป็นอย่างมาก เธอโผเข้ากอดมุกดา เผ่าพงศ์มองแล้วยิ้ม หนูมุกของป้าให้อภัยตาเพชรแล้วใช่มั้ยจ้ะ เพชรนี่มันแย่ๆจริง ต้องให้หนูมุกมาหาถึงที่นี่ ปรับความเข้าใจกันซะนะ เผ่าพงศ์บอก อย่าปล่อยให้ความโกรธ ความเข้าใจผิด มันตกตะกอนอยู่ในหัวใจนานๆ .. ไม่ดีหรอก ชีวิตนี้ ป้าก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว อยากเห็นเพชรมีผู้หญิงดีดีอย่างหนูเคียงข้าง ป้ากับคุณเผ่าจะได้นอนตายตาหลับ มุกดามองมรกตที่จับมือเธอออยู่ มรกตมีสีหน้าดีใจมาก ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด ให้หนูมุกคุยกับพี่เพชรสองคนได้มั้ยคะ ได้สิจ๊ะ ... ไปๆ ไปคุยเรื่องแต่งงานกันใหม่ มรกตรีบบอก มุกดาฟังแล้วมีสีหน้าลำบากใจและยิ่งพูดไม่ออก เพชรยืนอยู่ที่ริมสระน้ำของบ้านมรกต มุกดาเดินเข้ามา เพชรหันไปเห็น เขามีสีหน้าแปลกใจระคนดีใจ หนูมุก เพชรเดินเข้าไปใกล้แล้วรวบตัวมุกดามากอด ผมคิดถึงคุณมาก ... เราจะกลับมาเหมือนเดิมใช่มั้ยครับ มุกดามีแววตาสับสน เธอดันเพชรออกแต่เพชรไม่ยอมยังคงพยายามกอดมุกดาไว้ มุกดาผลักอย่างแรง เพชรมองอย่างเสียใจ รังเกียจผมขนาดนี้เชียวเหรอ ... แล้วมาให้ผมเห็นหน้าทำไม มุกดาฝืนทำสีหน้าเหมือนไม่แคร์เพชร ที่มานี่ก็จำใจนะคะ มุกต้องรักษาผลประโยชน์ของบริษัทพี่กฤช พี่เพชรบอกหน่อยสิคะ ว่าได้อะดอเรลลามายังไง อะดอเรลลา อะดอเรลลา เพชรพูดด้วยเสียงเย้ยหยัน ใครๆก็สนใจแต่เพชรเม็ดนี้ ใครๆก็บอกว่ามันเป็นอาถรรพ์ ทำไมหนูมุกไม่มาหาผมเพราะความคิดถึง ทำไมต้องมาเพราะเรื่องอะดอเรลลาแทนที่จะเป็นเรื่องของเรา มันไม่มีคำว่าเราแล้วนี่คะ มุกถามเพราะตอนนี้มุกมาดูแลบริษัทแทนพี่กฤช เลยเห็นว่าเอกสารที่เซ็นจ่ายค่าประกันมันหละหลวม มันทำให้คุณต้องจ่ายเงินให้สตาร์ไดมอนด์มากเกินไปใช่มั้ย ไม่ต้องหรอก หนูมุก ไม่ต้องจ่ายอะไรให้เราเลย ผมไม่ต้องการเงินประกันอะดอเรลลาแล้ว ไม่ได้หรอกค่ะ นี่คือธุรกิจ ยังไงมุกก็ไม่ให้อารมณ์อยู่เหนือหน้าที่ มุกดาจ้องหน้าเพชร แล้วพยายามสะกดใจ ทั้งๆที่ตัวเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเพชร พี่เพชรต้องบอกรายละเอียดการซื้อขายทั้งหมดของอะดอเรลลาให้มุก ผมไม่มีอะไรจะบอก เพชรว่า ช่วยแยกเรื่องส่วนตัวออกจากงานด้วยค่ะ เพชรตั้งใจรวน เขาดินเข้าหามุกดาทันที ได้ ... ถ้าคุณอยากให้ผมตอบ ก็มีอะไรมาเสนอหน่อยสิ .. จูบ...หนึ่งคำถาม กอดอีกหนึ่งคำถาม แต่ช่วยแสดงให้ซาบซึ้ง สมบทบาทเหมือนที่เคยทำหน่อยนะ เผื่อผมจะมีอารมณ์ตอบสนอง อ้อ ...ถ้าหลายคำถาม มีแถมร่างกายด้วยก็ไม่ปฏิเสธนะ มุกดาตบหน้าเพชรดังฉาด เพชรหันกลับมา หยาบคาย มุกลืมไปหมดแล้วว่าซาบซึ้งยังไง เพราะที่ผ่านมา มันไม่มีค่าให้จดจำ คุณโกหก คุณแกล้งเย็นชากับผมทำไมหนูมุก เพชรก้มลงซุกไซร้ตัวมุกดา แต่มุกดาเบี่ยงหน้าหลบแล้วผลักเพชรออกอย่างแรง พรุ่งนี้ช่วยเตรียมเอกสารการซื้อขายอะดอเรลลาไว้ให้ครบด้วยค่ะ มุกไม่อยากเสียเวลากับพี่เพชรอีก มุกดามองเพชรแบบเย็นชาแล้วเดินออกไปทันที ต่างจากเพชรที่มองตามด้วยแววตาเหมือนคนสูญเสียอะไรบางอย่างไป ที่บ้านมุกดา มุกดานั่งมองเหม่อลอย รุจาเดินจับมือคมกฤชเข้ามาพอดี ไปหาคุณเพชรเป็นยังไงบ้างคะ รุจาเอ่ยถาม มุกดาหันมามองพี่ชายกับคนรักแล้วตอบ มุกไปขอดูเอกสารซื้อขายอะดอเรลลา ดูทำไม คมกฤชสงสัย อะดอเรลลาที่เราได้มา .. เป็นของปลอม รุจากับคมกฤชมีสีหน้าตกใจ ถ้าพี่เพชรตอบไม่ได้ เราต้องจับกุมพี่เพชร มุกดาพูดต่อ คุณหนูมุกกล้าจับคุณเพชรเหรอคะ รุจาตกใจ มุกดาหันไปทางอื่น เธอพยายามซ่อนความรู้สึกทางสายตาเอาไว้ ค่ะ มุกทำได้ ไม่มีทางอื่นเลยหรือคะ ที่จะไม่ต้องทำร้ายหัวใจตัวเอง รุจาถาม มุกดาลุกขึ้นยืน นี่แหละค่ะ วิธีที่ดีที่สุด มุกมาที่นี่เพื่อทำงาน ไม่ได้มาเพื่อรักใคร มุกดาเดินเข้าไปด้านใน รุจามองตามอย่างสงสาร คมกฤชก็มีสีหน้าอ่อนใจ เราเปลี่ยนใจคุณหนูมุกไม่ได้เลยเหรอคะ ทำไมคนรักกันถึงต้องยืนตรงข้ามกัน เผชิญหน้ากันด้วย รุจาหันมาพูดกับคมกฤช ซึ่งคมกฤชเองก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะช่วยคู่นี้อย่างไร เพชรเดินมายืนเหม่อที่ริมสระน้ำ เขาคิดถึงภาพความใกล้ชิดที่เคยมีกับมุกดา ไล่เรียงมาตั้งแต่ตอนต้นจนถึงปัจจุบัน แววตาของเพชรเศร้าลงเมื่อคิดถึงอดีตที่มีความสุข เช้าวันใหม่ ที่สตาร์ไดมอนด์ เพชรมองมุกดาที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทั้งสองมีท่าทางห่างเหินกัน เอกสารในแฟ้มบางๆ วางอยู่ตรงหน้า มุกดาเหลือบมองเห็นนิจนันท์ยิ้มเยาะแล้วเดินไปยืนข้างเพชร เอกสารที่คุณอยากได้ เพชรบอก มุกดาหยิบเอกสารมาถือไว้ มุกมีอะไรอยากถามพี่เพชรด้วย เชิญถามเลยค่ะ นิจนันท์แทรก ตามลำพังได้มั้ยคะ มุกดาถาม นิจนันท์เป็นเลขาฉัน ... เหมือนที่เธอเคยเป็น เพชรตั้งใจตอกกลับให้มุกดาเจ็บ มุกดาตอบกลับทันที ดีจังนะคะ พี่เพชรมีคุณนิจนันท์มาแทนได้ทุกอย่าง อย่าเรียกว่าแทนสิคะ ต้องเรียกว่าเหมาะสม นิจนันท์รีบเสริมแล้วจงใจยิ้มเยาะใส่มุกดา มุกดาพยายามสะกดอารมณ์ พนักงานคนหนึ่งเปิดประตูห้องให้ธีรพัฒน์เดินเข้ามา ธีรพัฒน์เดินเข้ามาแล้วสบตากับมุกดา ก่อนจะหันไปทางเพชร เราพบคุณสาลินีแล้ว ศพลอยไปติดท่าน้ำ พร้อมกับศพศักดา เพชรตกใจ สาลินี ... ศักดา สองคนนั้น สงครามให้การรับสารภาพทุกอย่าง สาลินีมีความสัมพันธ์กับศักดามานานแล้ว ธีรพัฒน์รายงานต่อ เพชรฟังแล้วถึงกับหมดแรง สายของเอสเค .... ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย กลับอยู่ข้างๆตัวผม มุกดามองเพชรด้วยสีหน้าเห็นใจ ที่นิวส์ไทม์ รุจามองบรรพตที่ยืนสั่งงานทุกคนอยู่ เล่นข่าวนี้ ให้เขย่าวงการจิวเวอรี่ ขุดออกมาให้หมดเบื้องหน้า เบื้องหลัง เบื้องลึกของสาลินี สตรีนางนี้ผู้เขย่าอาณาจักรสตาร์ไดอมนด์ รุจาว่าเราทำข่าวอื่นดีกว่าค่ะ พ่อ รุจาเสนอ อะไร รุจา ... วิญญาณนักข่าวหายไปไหนหมด นี่ล่ะข่าวเด็ด นั่นสิ หนูรุจา .. งานนี้รับรองเราสาวไปเจอมหากาพย์เปิดโปงคดีอะดอเรลลาชัวร์ๆ สมพลสนับสนุน รุจาไม่อยากเล่นข่าวอะดอเรลลาแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉัน ... รู้มั้ย สมพล ลูกสาวนายนะครับ นายไม่รู้ ผมก็จนใจ บรรพตมอง สมพลยิ้มแล้วรีบหันไปถามรุจา เกี่ยวกันหรือเปล่า..ผมได้ยินกอสซิปว่า คมกฤชคู่ปรับหนูรุจาเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงอยู่ๆก็หายหน้าไป ไม่เกี่ยวค่ะ ไม่เกี่ยวเลย สมพล .. เด็ด !!! ข่าวนี้เด็ด สืบมาให้ได้ว่าจริงเท็จยังไง คิดดูสิ เพชรเม็ดเดียว มีเรื่องเกี่ยวพันเยอะแยะ เต็มไปหมด บรรพตยิ่งสนใจ เอาไปสร้างหนังฮอลีวู้ดได้เลย อาถรรพ์โคตรเพชรมฤตยูกระหายเลือด ไตรภาค สมพลเสริม นั่นสิ... เออ แล้วนี่ลูกแอนดี้หายไปไหน ไม่เห็นหน้าเลย แอนดี้เค้าย้ายไปอยู่กับเพื่อนแล้วค่ะ รุจาบอก เพื่อน !!! เพื่อนหญิง หรือเพื่อนชาย มันทำอย่างนี้กับลูกสาวพ่อได้ยังไง ใจเย็นๆค่ะ เราคุยกันแล้ว แอนดี้เค้าก็อยากจะบอก แต่รุจาเห็นพ่อยุ่งมาก รุจาพูดแล้วยิ้มหวาน สมพลมองอย่างสังเกต อีกด้านหนึ่งในนิวส์ไทม์ รุจาดึงสมพลหลบมุมมาคุย เรื่องจริงมันเป็นอย่างนี้นะคะ รุจากระซิบบอกสมพล สมพลทำหน้าตกใจอย่างมาก อู้ววว อ้า !! ว่าไงนะ โธ่ .. แอนดี้เค้าเป็นตำรวจสากลค่ะ เค้ามาตามหาอะดอเรลลา นั่นไง อาว่าแล้ว มองปราดเดียวรู้เลย แอนดี้ไม่ใช่ธรรมดานะเนี่ยะ สมพลรีบบอก เหรอคะ .. ปร๊าดเดียวมองออกเลยนะคะ ไหนรุจาได้ยินว่าคุณสมพลด่าเค้าสาดเสียเทเสียให้พ่อฟัง ใครบอก พ่อค่ะ จบป่ะ จบครับ จบ บรรพตโผล่ออกมาพอดี แกจบ ผมจบ สมพลตอบแล้วยิ้มแห้งๆ รุจามองพ่อกับลูกน้องคนสนิทแล้วก็อดขำไม่ได้ ณ ที่ทำงานคมกฤช แอนดี้กับมุกดามองเจอรี่ที่ปิดแฟ้มเอกสารที่ได้มาจากเพชร คนที่ปลอมเอกสารพวกนี้ เก่งมากนะ แทบจะหาความผิดปกติไม่ได้เลย ถ้าไม่ส่งไปตรวจสอบ เจอรี่บอก ชนินทรเป็นคนดูแลเรื่องนี้ทั้งหมดค่ะ ชนินทรต้องรู้รายละเอียดดีกว่าใคร เจอรี่หันไปหยิบกล่องแล้วเปิดออก เห็นหลอดยาเล็กๆ 2 หลอดที่ถูกเก็บมาอย่างดี พร้อมเข็มฉีดยา แล็บของเราเพิ่งส่งยา 2 หลอดนี้มาให้ .. ได้เวลาปลุกเจ้าชายนิทราแล้ว เจอรี่พูดแล้วยื่นกล่องที่มียามาตรงหน้ามุกดา มุกดามองแล้วยิ้ม ที่โรงพยาบาล มุกดากับเจอรี่เดินนำ โดยมีธีรพัฒน์กับแอนดี้เดินตามมา ทั้ง 4 คนเดินมุ่งตรงไปยังห้องที่ชนินทรนอนอยู่ มุกดาเปิดประตูห้องคนไข้เข้ามา แต่เธอก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเพชรยืนอยู่ข้างเตียงชนินทร แอนดี้ เจอรี่ และธีรพัฒน์ที่ตามมาหยุดมอง พี่เพชร มุกดาพูดเบาๆ ทั้ง 3 คนได้ยินก็รู้ว่ามุกดาส่งสัญญาณให้ ทั้ง 3 คนมองหน้ากันแล้วรีบแยกย้ายออกไปจากตรงนั้นทันที มุกดาเดินเข้าห้องมาแล้วปิดประตู เพชรมองมุกดาเพราะนึกไม่ถึงว่าจะเจอเธอที่นี่เหมือนกัน มาเยี่ยมชนินทรเหมือนกันเหรอ เพชรถาม ค่ะ .. ไม่นึกว่าพี่เพชรจะมาเหมือนกัน มุกดาเดินมายืนตรงข้ามเพชร ทั้งสองมองไปที่ชนินทร แววตาเพชรเต็มไปด้วยความเจ็บปวด รู้มั้ย ไม่ว่าเพื่อนรักหรือคนรัก หากมีคำว่าทรยศ ..เข้ามาเกี่ยวข้อง มันเจ็บปวดมากเสมอ แต่ผมก็ไม่เคยอยากให้เพื่อนมีจุดจบอย่างนี้ สาลินีก็เหมือนกัน เค้าไม่ควรต้องตาย พี่เพชรให้อภัยสาลินีด้วยเหรอคะ ผมพร้อมจะให้อภัยเค้า ..ให้อภัยเพื่อน .. ถ้าเค้าสำนึกได้ เราก็ควรจะยื่นโอกาสให้เค้ากลับตัวเป็นคนดี เพชรมองชนินทรแล้วพูดต่อ ผมติดต่อหมอไว้แล้ว เค้าจะบินมาดูอาการชนินทร พี่เพชรก็อยากให้คุณชนินทรฟื้น คงเป็นสิ่งที่ผมทำให้เพื่อนอย่างเค้าได้ หมอบอกว่าถ้าชนินทรฟื้นขึ้นมา อาจจะสูญเสียความทรงจำ ทุกอย่างต้องเริ่มใหม่ แต่เค้าก็ยังมีชีวิต .. มีนิจนันท์ มุกดามองเพชรด้วยแววตาซาบซึ้งที่เพชรเป็นคนดี เพชรหันมามองมุกดาแล้วพูดขึ้น ทุกคนก็ต้องการตื่นขึ้นมา เพื่อเจอหน้าคนรัก มุกดาสบตาเพชรแล้วก็ต้องหลบสายตาที่สื่อความรู้สึกมาหาเธอเช่นนี้ ที่บ้านมุกดา คมกฤชที่นอนหลับอยู่ลืมตาตื่นขึ้น รุจายิ้ม เอื้อมมือไปลูบใบหน้าคมกฤชอย่างนุ่มนวล คมกฤชกุมมือรุจาแล้วจูบอย่างแผ่วเบา ถ้าผมซื้อภาพในดวงตาผมได้อีกสักครั้ง ผมอยากลืมตามาเห็นหน้าคุณนะครับ รุจา รุจาฟังแล้วรู้สึกสงสารคมกฤชจับใจ เธอเอามือคมกฤชแตะไปแก้มของเธอ หัวใจคุณมองเห็นฉันค่ะ รุจาบอก ครับ ชัดเจน แจ่มใสเหมือนในมโนภาพของผมเสมอ ความรักเป็นแสงสว่างที่ทำให้คนเรามองเห็น ถึงจะอยู่ในความมืดมิดที่สุด คมกฤช.. คุณจะมีฉันเป็นความรักของคุณไปตลอดชีวิตค่ะ คมกฤชลุกขึ้นยืนแล้วดึงรุจามากอดไว้อย่างนุ่มนวล รุจากอดตอบด้วยความเต็มใจ ที่สวนภายในโรงพยาบาล เพชรยืนอยู่กับมุกดา ทั้งสองมีสีหน้าผ่อนคลาย คุณรุจาเธอคอยดูแลพี่กฤชทุกอย่าง ไม่เหมือนแต่ก่อนที่เอาแต่ทะเลาะกัน มุกดาบอก เหมือนผมกับหนูมุก เพชรมองมุกดาแล้วค่อยๆเข้าไปใกล้ แต่มุกดาขยับถอย เพชรจึงตัดพ้อ หนูมุก... อย่าทำท่ารังเกียจผมเลย มุกขอกลับไปทำงานก่อนนะคะ อยู่อีกสักพักได้มั้ย มุกดามอง เพชรขอร้อง ผมไม่รู้จะใช้ชีวิตแต่ละวันไปเพื่ออะไร ตั้งแต่ไม่มีหนูมุกมาคอยแหย่ มาคอยกวนใจ มุกดาอมยิ้ม เพชรคลี่ยิ้มมองมุกดา หนูมุกคนนั้นทำให้ผมปวดหัว แล้วก็มีรอยยิ้มในเวลาเดียวกัน เพชรขยับเข้ามาใกล้ ชีวิตผม ปั่นป่วนยุ่งเหยิงไปหมด ..แต่ผมก็มีความสุขมาก เพชรโอบมุกดาไว้ มุกดารู้สึกตัวจึงรีบขืนตัวทันที มุกต้องไปทำงานแทนพี่กฤช อีกเดี๋ยวได้มั้ย เพชรก้มหน้าลงมาใกล้จนมุกดาเกือบจะเคลิ้ม แต่เธอก็ดึงตัวเองออกมาได้ พี่เพชรไม่ควรทำแบบนี้กับมุก เราไม่ใช่คนรักกันอีกแล้ว มุกดาเดินห่างออกไป เพชรได้แต่มองตามอย่างเสียใจ ภายในห้องคนไข้ ชนินทรยังคงนอนนิ่ง มุกดาค่อยๆ ฉีดยาเข้าไปที่แขน แอนดี้ เจอรี่ ธีรพัฒน์ยืนมองอยู่ข้างเตียง ฉีดกระตุ้นเข็มแรก แล้วรออีก 24 ชั่วโมง สำหรับเข็มที่สอง เจอรี่บอก สีหน้าของทุกคนมีความหวังขึ้นมา ฟื้นขึ้นมาเถอะ ชนินทร ... ฟื้นขึ้นมาเพื่อพี่เพชร เพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ มุกดาบอก ภายในห้องทำงานของเพชรที่สตาร์ไดมอนด์ เพชรนั่งเหม่อ แววตาเศร้า เจนจบเดินเข้ามาแล้วถามขึ้น อกหักล่ะสิ ใช่ .. โดนเจ้าสาวทิ้ง เจนจบทอดเสียงพูดโดยที่สายตายังมองเพชร ฉันรู้ว่าการบังคับให้ลืมใครสักคน มันยากมาก ใช่ ... ฉันรักหนูมุก ทำยังไงฉันก็คิดถึงแต่เค้า นายน่าจะไปไหนไกลๆ ไปให้ห่างจากสิ่งที่ต้องทนเห็น ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ใช้ชีวิตอย่างที่เราอยากเป็น เพชรมองเจนจบที่ส่งยิ้มให้ แล้วนายจะค้นพบความสุขอย่างที่นายไม่เคยเจอ ..ไม่เคยสัมผัส นายจะได้รู้ว่าโลกนี้มีอะไรให้นายค้นหาอีกตั้งเยอะ ก็อาจจะดีเหมือนนายพูดนะ ไปไหนไกลๆสักที่ .. นายจัดการแล้วกันเจนจบ เพชรบอก ได้เพชร ฉันจะจองตั๋วเครื่องบินกับโรงแรมไว้...สำหรับเรา เพชรมองเหม่อออกไปไกลทำให้ไม่เห็นแววตาแสนดีใจของเจนจบ ภายในบ้านของเจนจบ เจนจบกำลังถือสร้อยอะดอเรลลาอยู่ ฉันจะพาแกไปเจอเจ้าของใหม่ .. แล้วก็ใช้เงินที่ได้จากสมองอันเฉียบแหลมของฉันซื้อความสุข..ตามลำพังกับเพชร ไม่ต้องมีใครหน้าไหน... มารบกวน เจนจบมองอะดอเรลลาด้วยแววตามีความสุข เสียงกรีดร้องจากโทรทัศน์ดังขึ้น เจนจบหันไปมอง ในจอเป็นเฟรมภาพ 4 เฟรมจากกล้อง 4 ตัว ภาพแรกเป็นภาพปานตากำลังถูกข่มขืน อีกภาพมาจากกล้องที่ตั้งไว้เห็นชนินทรโดนหักข้อมือและกำลังคลานขอความช่วยเหลือซึ่งเป็นตอนที่ถูกนิจนันท์ทำร้ายจนสลบ จอที่ 3 คือภาพที่สาลินีโดนกรีดปากซึ่งถ่ายจากกล้องที่ตั้งอยู่ด้านหลังเจนจบ สาลินีทั้งดิ้น ทั้งกรีดร้อง ขุนพลกับบลูเป็นคนจับสาลินีไว้แน่น จอที่ 4 คือภาพศักดาที่พยายามวิ่งหนีแต่โดนยิงเข้ากลางอกจนตายคาที่ เจนจบมองทุกภาพในจอด้วยรอยยิ้มมีความสุข เกือบไปแล้ว หนูมุก เธอเกือบจะเป็นเหมือนเหยื่อผู้น่าสมเพชพวกนี้ ณ โกดังร้างอีกแห่งหนึ่ง ภูผาเดินไปเดินมา บลูซึ่งมีท่าทางที่นิ่งขึ้นเพราะรู้สึกกดดันเอ่ยถามขึ้น ภูผา..เราจะรอดมั้ย ภูผาหันไปมองบลู บลูพูดต่อ ตอนนี้เหลือเราแค่สองคน แล้วถ้าเจนจบหักหลังเราล่ะ อย่าประสาทแตกนักสิ บลู ภูผาปราม เพราะชั้นไม่อยากตาย ชั้นอยากได้เงินของชั้น ชั้นนั่งรอรับคำสั่งไปวันๆ อย่างแกไม่ได้ แกคิดว่าฉันใจเย็นมากนักหรือไง ภูผาเหวี่ยงเก้าอี้กระทบผนังเต็มแรง ฉันอยากเจอลูก อยากเจอเมีย .. ให้ฉันไปฆ่านังมุกให้มันจบๆเรื่องไป ยังง่ายกว่าต้องมานั่งรอ แววตาภูผาโหดเหี้ยมและเต็มไปด้วยความกระหายอยากจะให้งานสุดท้ายจบลงสักที ภายในห้องทำงานคมกฤช มุกดายืนกอดอก เธอมีสีหน้ารอคอย แอนดี้ยืนอยู่ใกล้ๆ เจอรี่มองยาอีกเข็มที่วางอยู่ในกล่องบนโต๊ะแล้วพูด อีกเข็ม ... สำหรับพรุ่งนี้ ถึงจะรู้ว่าชนินทร .. บอกอะไรเราได้บ้าง มุกดามองยาที่จะใช้ปลุกชนินทรด้วยสีหน้ามีความหวัง มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 16 (ต่อ)
ในห้องนอนเพชร มุกดาขยับตัวตื่นเพชรที่กอดอยู่คลายอ้อมกอดทันที หลับสบายมั้ยครับ เพชรลูบผมที่ปรกหน้ามุกดาเบาๆ ฝันถึงผมหรือเปล่า มุกดาอมยิ้ม ยังไม่ทันตอบ เพชรรีบบอก ผมน่ะฝันถึงหนูมุกทุกครั้งที่หลับเลยนะ เว่อร์ค่ะ ไม่เว่อร์เลยครับ ... ผมฝันเห็นงานแต่งงานของเรา มุกดาเริ่มยิ้มไม่ออก มองเพชรที่แววตาแพรวพราว หนูมุก ถ้าคุณไม่อยากจัดงานแต่งงานใหญ่ๆ เราจัดงานเล็กๆเฉพาะสองครอบครัวก็ได้ คมกฤชจะได้ไม่ต้องลำบากใจที่เจอคนเยอะๆ พี่เพชรคะ ... ครับ พี่เพชรยังคิดเรื่องแต่งงานอีกเหรอคะ เพชรเริ่มมีสีหน้าคลายยิ้มลง ตัดใจจากหนูมุกได้มั้ย ผมทำไม่ได้ พี่เพชรต้องทำได้ .... พี่เพชรจะรักผู้หญิงที่ไม่รักพี่เพชรไปทำไม เพราะผมอยากรัก ผมจะรักหนูมุก มุกดาลุกขึ้นถอยห่างจากเพชร เลิกรักหนูมุกเถอะค่ะ พี่เพชรจะได้ไม่เจ็บมากกว่านี้ เพราะหนูมุก ...หนูมุก...... ไม่ได้รักพี่เพชรเลย เพชรมองอย่างอึ้งๆ มุกดากระหน่ำลงไปด้วยสีหน้าเย็นชา หรือพี่เพชรต้องการแค่ตัวหนูมุกล่ะคะ ผมต้องการความรัก ต้องการหัวใจของคุณหนูมุก หัวใจคุณที่มีผม ... หัวใจหนูมุก..จะไม่มีวันเป็นของพี่เพชร หนูมุกมีคนอื่นอยู่ในใจอยู่แล้ว ...ก่อนที่จะเจอพี่เพชร เค้ารอหนูมุกอยู่ ทำไมถึงไม่เคยบอกผม ตอนแรกหนูมุกคิดว่าเรื่องของเรา มันเรื่องเล่นๆไงคะ .. ควงกันสนุกๆ ขำขำไม่คิดว่าพี่เพชรจะจริงจังขนาดนี้ เพชรมองมุกดาอย่างปวดร้าว หนูมุกจะไม่แต่งงานกับพี่เพชร .. เพราะหนูมุก ..ไม่เคยรักพี่เพชรเลย พอแล้ว หนูมุก....แค่บอกว่าคุณไม่เคยมีผมอยู่ในหัวใจคุณ .. ก็พอแล้ว ผมคงไม่รั้งผู้หญิงที่ไม่รักผมเอาไว้หรอก อายตัวเอง เพชรเดินพรวดออกจากห้องลงบันไดไป มุกดามองตามน้ำตาค่อยๆหยดลงมา หนูมุกรักพี่เพชรค่ะ ....แต่หนูมุกมีหน้าที่ มุกดาพยายามกลั้นน้ำตาเรียกความเข้มแข็งกลับมา หนูมุกอยากให้พี่เพชรเกลียดหนูมุกตั้งแต่วันนี้ ..ก่อนจะถึงวันที่หนูมุกต้องจับพี่เพชร ด้วยมือของตัวเอง มุกดาแววตาเศร้าและฝืนใจตัวเองอย่างที่สุด ด้านล่างของบ้านเพชร เพชรลงมายืนสงบสติอารมณ์อยู่ด้านล่าง มุกดาเดินลงมาสีหน้าเรียบเฉย พี่เพชรบอกคุณป้าให้หนูมุกด้วยนะคะ เพชรหันมามอง หนูมุกอยากให้ยกเลิกการแต่งงาน จะให้ผมบอกทุกคนว่ายังไง แล้วแต่พี่เพชรเลยค่ะ เอาที่พี่เพชรไม่เสียหน้า ไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมไม่แคร์ ก็ดีค่ะ งั้นก็บอกไปว่า เราเข้ากันไม่ได้ มุกดาเดินผ่านหน้าเพชรอย่างไม่ใยดี เพชรดึงแขนไว้ หนูมุก อย่าคิดจะเปลี่ยนใจหนูมุกเลยค่ะ หนูมุกบอกแล้วว่าหนูมุกไม่ได้รักพี่เพชร มุกดาสะบัดแขนออกจากมือเพชร เพชรมองมุกดาแต่มุกดาเดินเชิดตัวตรงออกไปจากบ้าน เพชรถึงกับพิงผนังอย่างหมดแรงจะทัดทาน ในห้องคนไข้ คมกฤชนั่งนิ่งอยู่ที่เตียง มุกดาเดินเข้ามาทิ้งตัวลงซุกตัวในโซฟา แววตาเหม่อปล่อยให้น้ำตาหยดลงมา มุกเหรอ ค่ะ พี่กฤช มุกดาปล่อยให้น้ำตาหยดแต่เสียงที่ตอบพี่เหมือนปกติ เป็นอะไร ทำไมเงียบจัง มุกไม่ได้เป็นอะไร .. คืนนี้มุกเฝ้าพี่กฤชเองนะ คมกฤชนั่งสีหน้าหมองหม่น มุกดาเองก็เจ็บช้ำ นอนปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเพราะเสียใจเรื่องเพชร ในบ้านเจนจบ เจนจบเดินเข้าหาขุนพลที่ยืนอยู่ วันนี้ฉันไม่ได้นัดเธอ ผมมาเพื่อให้ในสิ่งที่คุณต้องการ ขุนพลถอดเสื้อออก เจนจบมอง แววตาเป็นประกายขึ้นมา คุณทำกับผมได้ทุกอย่าง ขุนพลโยนแส้ไปตรงหน้าเจนจบ ให้ผมเป็นทาสคุณ ผมก็ทำได้ ต้องการอะไร เงินส่วนของผม แล้วที่ฉันเคยให้ไปกินไปเที่ยว มันไม่พอยาไส้เลยหรือไง ผมต้องการมากกว่านั้น คุณก็รู้ว่าผมอยากไปแข่งรถเมืองนอก เจนจบยังใจเย็น แต่ขุนพลเริ่มงุ่นง่าน ผมรู้ว่าคุณจะได้เงินกี่ร้อยล้านจากการขายอะดอเรลลา คุณจ่ายค่าเหนื่อยให้พวกเราไม่กี่ล้าน เจนจบ ... ผมอยากได้มากกว่าภูผา อยากได้มากกว่าบลู .. อย่าลืมสิ ผมเป็นคนตามภูผามาทำงานให้คุณ บุญคุณช่างล้นเหลือ คุณควรจะแบ่งเงินให้ผมคนแรก .... ไม่ใช่ทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับภูผาคนเดียว นั่งลง ... ใจเย็นๆก่อน เจนจบหันไปรินไวน์ส่งให้แต่ขุนพลปัดออก ไวน์กระฉอกเลอะมือเจนจบ เป็นสีเลือดลงมาตามนิ้ว แบ่งเงินให้ผม .. แล้วผมจะหายเข้ากลีบเมฆ จะไม่ช่วยฉันกำจัดนังหนูมุกก่อนเหรอ ให้ภูผากับบลูมันทำ สองคนนั้นจะสู้นังหนูมุกไหวหรือเปล่า พวกเธอ 4 คนยังเจอฤทธิ์มันมาแล้ว ผมถึงไม่อยากทำ นังหนูมุกมันเก่ง .. คราวนี้ผมอาจจะ ...ไม่รอด ที่แท้ก็ห่วง กลัวไม่ได้แข่งรถ .. ห่วงมากกว่าชีวิตเพื่อน พวกมันไม่ใช่เพื่อน มันก็แค่คนที่ทำงานด้วยกัน ให้เงินผมแล้วผมจะไปแต่ถ้าคุณยังชักช้า ผมจะเอาทุกอย่างที่ผมรู้ ไปบอก..นังหนูมุก... ขุนพลหยิบปืนมาถือไว้แบบระวังตัว เจนจบมองแล้วถอนใจ ฆ่าฉัน เธอก็ไม่ได้อะไรเหมือนกัน วางปืนเถอะ ขุนพล เรารู้จักกันลึกซึ้งขนาดนี้ แค่เธอเดินมาบอกว่าขอเงิน..... ฉันก็ตัดสินใจได้แล้ว ขุนพลมองเจนจบที่ท่าทางอ่อนลงมีแต่รอยยิ้มบนหน้า ในบ้านเพชร เพชรยังนั่งอยู่ที่เดิมอย่างหมดอาลัยตายอยาก นิจนันท์เดินเข้ามา เพชร นิจนันท์รีบเข้ามาประชิด เพชรเป็นอะไร ทำไมสภาพถึงเป็นแบบนี้ คุณเข้ามาถึงนี่ได้ยังไง นิจ .. นิจหลอกยามว่า นิจเอาเอกสารสำคัญจากบริษัทมาให้คุณเซ็น แล้วก็หลบไม่ให้คนในบ้านแม่คุณเห็น... ตั้งแต่เกิดเรื่องพี่ชายหนูมุก นิจติดต่อคุณไม่ได้เลย เพชรคะ ครอบครัวหนูมุกเค้าดูแลกันได้ คุณมัวห่วงเรื่องของเค้าจนไม่เป็นอันทำการทำงาน มันไม่ดีกับตัวคุณ ธุรกิจของคุณนะคะ ผมบอกให้ออกไป เพชรตวาดใส่ นิจนันท์สะดุ้งที่เพชรตวาดเสียงดัง มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับหนูมุก ... ไม่มีอีกแล้ว หมายความว่าอะไรคะ หนูมุกเค้าไม่ได้รักผม .. ไม่ได้รักเลย เพชรสีหน้าเสียใจมาก นิจนันท์สบโอกาสเข้าไปใกล้ โธ่ เพชร ... ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่เห็นความดีของคุณ นิจนันท์ลูบต้นแขนเพชรเบาๆ ทำไมเค้าถึงทำร้ายจิตใจผู้ชายแสนดีอย่างคุณได้ลงคอ ทั้งๆที่คุณรักเค้ามากขนาดนี้ เพชรยืนนิ่ง นิจนันท์เข้าไปซบด้านหลัง กอดเพชรไว้ นิจเข้าใจค่ะ การถูกปฏิเสธจากคนรัก มันเจ็บปวดแค่ไหน นิจอยากให้เพชรรู้นะคะ ใครไม่เห็นค่าของเรา .. เพชรก็อย่าไปสนใจเค้าอีก.. อยู่กับคนที่รักเพชร ...ให้เพชรได้ทั้งชีวิตเถอะค่ะ เพชรปล่อยให้นิจนันท์กอดไว้อย่างนั้นแววตายังเสียใจเรื่องมุกดา นิจนันท์ยิ้มคิดแล้วว่าจะต้องใช้โอกาสนี้ใกล้ชิด เอาใจเพชรให้จนได้ ในห้องอาบน้ำบ้านเจนจบ ขุนพลที่เมาเต็มที่ หัวเราะร่าชูขวดไวน์แดงราดลงหัวตัวเอง แล้วลากมือที่เลอะไวน์แดงลงไปที่อกเจนจบ คุณนี่สุดยอด ... สุดยอดจริงๆ เจนจบ ..ผมไม่เคยอยู่กับใครแล้วสนุกมาก... เท่าอยู่กับคุณอีกแล้ว จริงเหรอ จริงสิ ... ผมสาบาน.. สาบานด้วยชีวิตผมเลย ขุนพลเทไวน์รดหัวด้วยความเมา เจนจบยิ้มจะเดินออกไปขุนพลรีบถามขึ้น เงินอยู่ไหน เจนจบหันมา ขุนพลรีบทวง เงินของผม ... เงินค่าแรงปล้นอะดอเรลลา ก็กำลังจะหยิบให้ ดีมาก ดี .. ดี เอามาให้ผม..เอาของทุกคนมาให้ผมเลย ผมคนเดียว .. ขุนพลมองเห็นเจนจบเดินออกไป ก็หันกลับมา พูดกับตัวเอง คนอย่างแก....มันต้องใช้เงินซื้อความรัก ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ความรัก.. ความใคร่ต่างหาก ขุนพลไม่เห็นว่าเจนจบยืนพิงฟังอยู่ คนอย่างแกมัน..บ้า ไม่มีใครรักแกเข้าไปลงหรอกโว๊ย ไอ้ตัวประหลาด เจนจบเดินมาอย่างเงียบกริบ ฉันไม่ใช่ตัวประหลาด ขุนพลสะดุ้ง ยังไม่ทันหันมามอง เจนจบเอามือไล้มาที่คอขุนพล คนอย่างฉันคือเพชรเม็ดงามที่จะเลือกเจ้าของ...ด้วยตัวเอง เจนจบใช้แรงบิดคอขุนพลกร๊อบเดียว แล้วแทงที่เปิดขวดไวน์ลงไปที่คอ เลือดจากคอกระเซ็นเลอะกระจก ขุนพลตาเหลือกขาดใจตายทันที เจนจบมีสีหน้าเปี่ยมสุข เลือดไหลลงมาตามร่างกายขุนพลที่เลอะไวน์แดง ชีวิตแก .. ก็มีค่าแค่นี้ ไหลลงท่อไปซะ เจนจบผลักร่างขุนพลออกห่าง สีเลือดจากร่างขุนพลกับสีไวน์แดงปะปนไหลลงไปตามท่อน้ำทิ้ง ในบ้านเจนจบ เจนจบวางผ้าขนหนูที่เช็ดมือแล้วหยิบรีโมทเปิดเพลง ภูผาก้าวเข้ามาในห้อง เจนจบหันไปมองแบบปกติ ขุนพล มันมาขอส่วนแบ่งของแก .. ฉันคงให้ไม่ได้ เพราะแกทุ่มเททำงานให้ฉันมากกว่ามันหลายเท่า ภูผามองเจนจบที่ยิ้ม รินไวน์ แล้วตอนนี้ขุนพลอยู่ที่ไหน ไปไกลแล้ว ภูผามองอย่างสงสัย เจนจบยิ้มอธิบาย ... ไปในที่ที่เงินไม่ใช่สิ่งจำเป็น ... ไม่ใช่ความหิวกระหาย ไม่ใช่ลมหายใจของมันอีกต่อไป ขุนพล....ตายแล้ว ไม่ดีเหรอ ตัวหารก็น้อยลงไปอีกคน ... สักหน่อยมั้ย ... ภูผามองยิ้มของเจนจบอย่างแน่ใจ ว่าขุนพลตายไปแล้วความหวาดหวั่นเกาะกุมใจทันที ต่างกับเจนจบที่ยิ้มเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาๆ โกดังร้างแห่งหนึ่ง บลูยกขาถีบผนัง ระบายความโมโห มันฆ่าขุนพลทำไม บลูถีบอาละวาดจนล้มลงไปกองกับพื้น มันอยู่ไหน ฉันจะไปฆ่ามัน เจนจบ ไม่ใช่คนที่เราจะต่อรองด้วย ภูผากล่าว ทำไม ภูผา ... ทำไมแกถึงต้องกลัวมัน ฉันกลัวความอำมหิตของมัน ภูผาหันมองบลู ช่วยฉันทำงานสุดท้าย..... บลู .. ไม่งั้นฉันจะไม่ได้เห็นหน้าลูกชายฉันอีก บลูสบตาภูผา ฉันอยากไปรับลูกชาย ... ทำงานให้เจนจบอีกครั้งเดียว เราจะเป็นอิสระ บลูนิ่งคิด ในใจเริ่มหวาดกลัวถึงสิ่งที่เจนจบลงมือและเห็นมากับตาตัวเอง ภูผาเองก็สีหน้ากดดัน เช้าวันใหม่ในบ้านมุกดา รุจากำลังป้อนข้าวต้มคมกฤช อีกคำนะคะ คมกฤชกินช้าๆ รุจาเช็ดปากให้เบามือมุกดาเดินออกมาเห็นรุจากำลังดูแลพี่ชายก็ยิ้มให้ รุจาหันมาเห็นก็ยิ้มถาม จะไปหาคุณเพชรเหรอคะ มุกดาหุบยิ้ม รุจาสังเกตสีหน้าก็สงสัย มีอะไรกันหรือเปล่าคะ คมกฤชที่นั่งฟังอยู่ ไม่เห็นมุกดาตอบ ก็เอ่ยขึ้น พี่อยากให้แกแต่งงานกับคุณเพชรนะ มุกดามองหน้าพี่ชาย ถึงพี่จะเป็นแบบนี้ ... มองไม่เห็น .... อาจจะไม่มีวันมองเห็นอีกเลย รุจาเอื้อมมือไปกุมคมกฤชไว้อย่างห่วงใย แต่พี่ก็ยังมีหัวใจที่สัมผัสความสุขได้ .. คมกฤชเอื้อมมือมากุมมือรุจา พี่อยากรับรู้ว่า น้องสาวพี่มีความสุขกับผู้ชายที่รักเราจากใจจริง มุกดาฟังแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเศร้า มุกขอโทษนะคะ ... ที่ทำให้ความฝันของทุกคนเป็นจริงไม่ได้ ปากแข็ง ใจแข็ง คมกฤชพุด แล้วสุดท้าย ความแข็งแรงที่สร้างขึ้นเพื่อปกปิดความรู้สึกที่แท้จริง จะทำให้เรามีความสุขได้หรือคะ รุจาบอก มุกดาไม่ตอบคำถามรุจา เธอหันหน้าหนีมองไปไกลซ่อนแววตาหม่นหมอง ในบ้านเพชร มรกตลุกพรวดต่อหน้าลูกชายด้วยความโกรธสุดขีด เลื่อนการแต่งงาน ครับ .. เลื่อนออกไปก่อน ถึงเมื่อไหร่ เผ่าพงศ์ถาม ไม่มีกำหนด หมายความว่าอะไร ไม่มีกำหนด แกจะบ้าเหรอตาเพชร เพชรเดินหนีมรกตมาดักหน้า เผ่าพงศ์ดักอีกทาง แกบอกฉันสิ ผีบ้าตัวไหนมันเข้าสิงแก ผมไม่อยากแต่งงานกับหนูมุก ทำไมผมต้องงอนง้อผู้หญิงคนนึงที่เค้าไม่รัก ไม่เต็มใจจะอยู่กับผม แม่นิจนันท์ก่อเรื่องอีกแล้วใช่มั้ย ไม่เกี่ยวกับนิจเลยครับ มันเรื่องของผมกับหนูมุก แม่ครับ ...แม่เคยถามหนูมุกหรือเปล่า ว่าเค้ารักผมมั้ย หรือเค้ามีใครอยู่แล้ว มรกต เผ่าพงศ์เงียบ ความรักของผมมันไม่เคยอยู่ในใจหนูมุก เค้าถึงไม่อยากจะร่วมชีวิตกับผมผมขอนะครับ ยุติเรื่องแต่งงาน ไม่ต้องบีบบังคับอะไรหนูมุกอีก อย่าบังคับให้เค้าต้องรักผม สวนบ้านมุกดา มุกดากอดอกมองไปไกล รุจามองอย่างเห็นใจ หนูมุกทำดีที่สุดแล้วค่ะ ให้พี่เพชรเกลียดหนูมุกตอนนี้ เวลาที่พี่เพชรต้องถูกหนูมุกสอบสวน จะได้ไม่ลำบากใจกัน ที่คุณหนูมุกยอมถูกเข้าใจผิด ก็เพราะรักคุณเพชรมาก ค่ะ พี่เพชรเป็นคนดี แต่หนูมุกก็หาหลักฐานอะไรยืนยันความบริสุทธิ์ของพี่เพชรไม่ได้เลย นอกจากหัวใจตัวเอง คุณหนูมุกไม่คิดจะอธิบายความจริงกับคุณเพชรเลยเหรอคะ คุณเพชรอาจจะเข้าใจเหตุผลของคุณหนูมุกก็ได้ อย่าเลยค่ะ ที่ผ่านมา ความดีของพี่เพชรถูกทุกคนรอบตัว เอาเปรียบ หาผลประโยชน์มามากเกินไป . ... กระทั่งหนูมุกเอง.. ก็ยังโกหกพี่เพชร มุกดาพยายามกลั้นน้ำตาไว้ รุจามองด้วยความเห็นใจ หนูมุกเอาเปรียบความรักของพี่เพชรไม่ได้อีกแล้ว ในบ้านเพชร เพชรนั่งซึม พาที เดินไปเดินมากระวนกระวาย คุณหนูมุกน่ะเค้ารักแก ฉันมองตาออก เค้ารักแก เค้ารักแก พอทีเถอะ พาที ฉันรำคาญ ก็เค้ายื่นคำขาดมาแล้ว ว่าเค้าไม่แต่งงานกับฉัน เรื่องนี้มันมีเงื่อนงำ แกเชื่อชั้นมั้ย อาถรรพ์.. เอาอีกคนนึงแล้ว ... อาถรรพ์อะไร อาถรรพ์อะดอเรลลาบังคับใจคนให้รักกันได้ด้วยเหรอวะ เพราะเรายังหาอะดอเรลลาไม่เจอ ฉันไม่สนอะดอเรลลาแล้ว แต่ถ้าแกได้มันมา ..คุณหนูมุกอาจจะกลับมาคืนดีกับแก พอ ฉันบอกให้แกพอ.. ไม่ต้องออกความเห็น ... แกจัดการยกเลิกทุกอย่าง... ... ไม่มีงานแต่งงานของฉันกับหนูมุกอีกแล้ว พาทีฮึดฮัดแต่เถียงอะไรไม่ได้ ที่ประตูนิจนันท์เดินเข้ามา มาทำไมน่ะ นิจ พาทีถาม ฉันชวนนิจนันท์มาเอง นิจนันท์ยิ้มอย่างผู้ชนะ พาทีมองอย่างไม่พอใจ อย่างเธอน่ะ สมควรจะไปดูแลสามีที่กำลังต้องการการดูแลเอาใจใส่มากกว่า ในห้องคนไข้ เจนจบก้มลงจูบหน้าผากชนินทรที่นอนไม่รู้สึกตัวด้วยกิริยานุ่มนวลแผ่วเบา เป็นยังไงเพื่อนรัก .. .สบายดีนะ .. เจนจบยิ้มมองชนินทร ฉันดีใจนะที่เห็นแกมีความสุข .. ตอนนี้ฉันก็มีความสุข ..สุขที่สุดเลยล่ะเพชรเค้าไม่ต้องแต่งงานแล้ว .. แต่ยังไงฉันก็ต้องจัดการคุณหนูมุกเพราะท่าทางมันรู้มาก .. เจนจบขยับผ้าห่มให้ชนินทร คงต้องวางแผนให้รอบคอบ เพราะตอนนี้ไม่มีแกเป็นแพะให้ สาลินีก็เพิ่งตาย บุ่มบ่ามลงมือไป ฉันอาจจะถูกสงสัย เจนจบจับเสื้อชุดคนไข้ชนินทรให้เข้าที่ บ้าๆบอๆอย่างพาที ก็คงไม่มีใครคิดว่ามันจะฉลาดวางแผนได้ จริงมั้ย เจนจบตบบ่าชนินทรเหมือนคุยกันรู้เรื่องพยาบาลเดินเข้ามา เจนจบยิ้มให้ คนไข้เป็นยังไงครับ ยังไม่รู้สึกตัวค่ะ พยาบาลตอบ เจนจบมองพยาบาลที่ดูเครื่องมือต่างๆ ฝากดูแลเพื่อนผมด้วยนะครับ ค่ะ พยาบาลจดรายละเอียดแล้วเดินออกไป เจนจบเดินตามไปกำลังจะออกไปนอกประตู นิ้วชนินทรที่วางอยู่กระดิกขึ้น เจนจบกำลังจะปิดประตูมองมาเห็นชนินทรนอนนิ่งเขายิ้มแล้วปิดประตู นิ้วชนินทรกระดิกขึ้นมาอีกครั้งเหมือนคนที่กำลังจะกลับมาจากความตาย |
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
