All Blog
แทกิล วันที่ 22 ธันวาคม 2554




“ข้าจะเป็นผู้ชาย ที่มอบหัวใจทั้งหมดให้กับเจ้า”

“ท่านไม่มีอะไรจะขอข้าหรือ อย่างเช่นขอให้ข้ามาเป็นภรรยาที่ดี หรืออยากให้ข้าช่วยดูแลพวกลูกน้องของท่าน”

แทกิลตามหาเบาะแสของแทฮา และไปเจอเกี้ยวต้องสงสัยวางอยู่ที่เชิงเขา เกี้ยวดังกล่าวเป็นของคังมินแก แทกิลจึงเข้าไปหาข้อมูลโดยอ้างตัวว่าเป็นมือปราบ

“ในหุบเขาที่มีรูปพระนอน มีเกี้ยวของบ้านท่านถูกทิ้งเอาไว้ ทำไมเกี้ยวหลังนั้นถึงถูกทิ้งอยู่ที่นั่นได้”

“เกี้ยวเป็นของภรรยาข้า ข้าจะไปรู้รายละเอียดพวกนั้นได้ยังไง บางทีระหว่างทางกลับจากวัด นางอาจจะรู้สึกว่าเกี้ยวนั่นเก่าเกินทน”

“เรื่องที่บอกว่าภรรยาของท่านไปกราบพระที่วัด ไม่เห็นได้ยินมาก่อนเลย ตกลงท่านเอาเกี้ยวไปให้ใครยืมกันแน่”

“ใต้เท้าเชจีพงเจ้ากรมกลาโหมสบายดีรึ?”

“ใต้เท้าสบายดีท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ตอบคำถามของข้ามาดีกว่าน่า”

“บอกว่าเป็นมือปราบจากกลาโหม แต่กลับไม่รู้ชื่อของเจ้ากรมงั้นรึ เจ้ากรมไม่ได้ชื่อว่าเชจีพงแต่ ท่านชื่อพัคจองซู จับมันไปส่งทางการ”

คังมินแกไม่ตกหลุมพรางและสงสัยในตัวแทกิลอย่างมาก และพอจะเดาออกว่าแทกิลมีเจตนาไม่ดีจึงคิดจะจับกุมทำให้เกิดการต่อสู้กัน แต่แทกิลมีฝีมือเหนือชั้นกว่า

“ข้าไม่ใช่มือปราบจากกรมกลาโหมอะไรนั่นหรอก ข้ามันโหดเหี้ยมและสกปรกกว่ามือปราบนั่นเยอะ เจ้าเอาเกี้ยวไปให้ใครยืม”

“ข้า..ไม่รู้..” แม้จะกลัวแต่คังมินแกยังปากแข็ง

“ครอบครัวเจ้ามีกันหลายคน ลูกชาย ลูกสาว อ๊า แล้วก็ยังภรรยาที่ชอบไปไหว้พระที่วัดอีก” แทกิลขู่

“เจ้าจะทำอะไร”

“เกี้ยวนั่น เจ้าเอาเกี้ยวหลังนั้นให้ใครยืม”

“เป็นเพื่อนที่เคยเรียนด้วย ข้าให้เค้ายืมทั้งเกี้ยวแล้วก็บ้านของข้าไป”

“คน ๆ นั้นเป็นใคร”

“เจ้าอย่าทำอะไรกับครอบครัวข้านะ” คังมินแกเริ่มลนลาน

“คน ๆ นั้นเป็นใคร?” แทกิลเค้นถาม

“เจ้าไปที่หมู่บ้านฝั่งตรงข้าม ถามหาคนที่เคยเรียนสำนักศึกษาหลวง แล้วก็จะเจอเอง”

บัณฑิตซอนำเรื่องที่แทฮาจะแต่งงานกับเฮวอนมาปรึกษาพรรคพวก ทั้งหมดต่างก็แสดงการคัดค้าน เพราะช่วงนี้แทฮาควรจะมาเป็นแม่ทัพนำสู้กับศัตรู ไม่ควรมาหาความสุขใส่ตัว

ส่วนแทกิลได้ลักลอบเข้ามาที่บ้านของบัณฑิตซอ ทำให้เห็นว่าแทฮาและเฮวอนกำลังพลอดรักกันอยู่

“ถ้านางแต่งงานมีความสุขไปแล้วล่ะ เจ้าจะทำไง?”

“ไม่มีทางมีความสุขหรอก ข้ายังต้องมีชีวิตอยู่อย่างนี้ ชีวิตข้า ต้องเป็นอย่างนี้ก็เพราะนาง มีความสุข จะเป็นไปได้ยังไง”

แทกิลนึกถึงตอนที่เขาพูดคุยกับแม่ทัพเช เพราะภาพตรงหน้าช่างเป็นไปอย่างที่แม่ทัพเชคาดเดา

เมื่อแทกิลเห็นเฮวอนได้แต่งงานกับ ซงแทฮา ก็เสียใจ ด้านเหล่าบัณฑิตต้องการที่จะขออภัยโทษให้กับองค์ชายซ็อกยอน แต่แทฮากำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมตัวแต่งงานกับเฮวอน จึงทำให้พวกบัณฑิตไม่พอใจ รวมตัวกันลงชื่อเพื่อขอพระราชทานอภัยโทษกันเอง

หมอม้า ได้กลายเป็นแพะรับบาปในคดีชนชั้นสูงโดยมือปราบโอผิดสัญญาทั้งที่บอกว่าจะสอบปากคำแล้วปล่อยตัวไป การสอบปากคำทำให้ได้รู้ว่าหมอม้าเคยให้ยารักษาม้าแก่แทฮา เขาจึงถูกลงโทษอย่างรุนแรง

ชอลวุง มาหาพัคซอ เพื่อขอรายชื่อกลุ่มบัณฑิตที่ลงชื่อถวายฎีกาขอพระราชทานอภัยโทษให้พระนัดดา

“อืม ต้องการสิ่งนั้นรึ” พัคซอ ถาม

“ข้าอยากจะได้รายชื่อบัณฑิตสำนักหยูพวกนั้นทั้งหมด” ชอลวุง กล่าว

“รายชื่อเหรอ เจ้าจะเอาไปทำอะไรล่ะ?” พัคซอ ถาม

“ข้าควรเตรียมสำหรับก้าวสู่การปกครองไม่ใช่หรือ?” ชอลวุง กล่าว

“อืม ก็มีเหตุผลอยู่ คิดจะเล่นการเมือง อย่างน้อยก็ควรจะรู้ว่ามีใครที่ไหนหรือพวกไหนที่เป็นปรปักษ์กับพวกเราในตอนนี้บ้าง”

“ท่านช่วยเก็บเป็นความลับกับท่านเสนาบดีด้วย”

“อ้อ โฮะ ๆ แน่นอนอยู่แล้ว ข้าน่ะ สนับสนุนเจ้ามาตลอดอยู่แล้ว หืม ฮิ ๆ”

พัคซอนำเรื่องที่ชอลวุงมาหาเล่าให้เสนาบดีฟัง

“หัวหน้าครูฝึกมาหาข้า บอกว่าเขาต้องการรายชื่อพวกบัณฑิตที่ร่วมลงชื่อถวายฎีกา ข้าได้เอาให้เค้าแล้ว แต่ว่าเค้าขอให้ข้าน้อยเก็บเป็นความลับต่อท่าน”

“เขาบอกอย่างนั้นรึ?”

“เค้าก็ดูเหมือนสนใจเล่นการเมือง ทำไมท่านยังไม่อภัยโทษให้ แล้วคืนตำแหน่งให้เค้าสักทีล่ะครับ สำหรับท่าน จะมีใครที่ท่านเสนาฯสามารถ วางใจได้มากไปว่าลูกเขยล่ะ” พัคซอ กล่าว

“ก็มีเจ้าอีกคนไงล่ะ”

ชอลวุง มาบอกจีโฮและบัง ไปศาลอับกู ก่อนเที่ยงวันพรุ่งนี้

“เจ้าบอกว่าพวกเค้าผูกคอตายเหรอ?” จีโฮ ถาม

“โธ่เอ๊ย ตอนนั้นพวกมือปราบวิ่งวุ่นกันไปหมด หาว่าอยู่ดี ๆ พวกชนชั้นต่ำมาผูกคอตายที่ศาลาพักผ่อนชนชั้นสูงทำไม แต่จะว่าไปมันก็ถูก ถ้าอยากจะผูกคอตาย ต้นสนที่เขานัมซานมีเยอะแยะไป” บัง กล่าว

“บ้าเอ๊ย เดิมคิดจะจับหมูป่ากลับมา สุดท้ายกลับต้องเสียหมูในบ้านไป” จีโฮ กล่าว

“แต่ว่าเจ้าพวกนั้น คือว่าเรื่องนี้ คงไม่ใช่ฝีมือของเจ้าใช่มั้ย? เอ่อ ไม่ใช่อยู่แล้ว ข้าก็คิดว่าไม่ใช่ฝีมือท่านวีรบุรุษแน่ แหะ ๆ ๆ” บัง กล่าว

“พวกลูกน้องของข้า ถูกฝังอยู่ที่ไหน?”

“โธ่เอ๊ย พวกเค้าเป็นใครกันล่ะ ใครจะยอมมาฝังศพให้ชนชั้นต่ำที่ฆ่าตัวตาย ศพถูกเอาไว้ที่กองปราบ พอวางอยู่หลายวัน สุดท้ายก็หาที่ทิ้งไปแล้ว”

“เจ้าจิตรกร วาดรูปให้ข้าสักรูปได้มั้ย?” จีโฮ ถาม




//www.dailynews.co.th



Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2555 11:06:02 น.
Counter : 229 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]