 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
Title: โอ้วจอร์จ มันแซพมาก
มาจะกล่าวบทไปถึงเด็กคนหนึ่ง
เด็กคนนี้เป็นถึงผู้มีอิทธิพลต่อวัยรุ่นในแถบที่อยู่ของเขามาก
เขาก็คือ ไอ้จอร์จ สายไหม
ฉายานี้ได้มาโดยที่บ้านของไอ้จอร์จตั้งอยู่ที่เขตสายไหม
ยังๆ ยังไม่พอ นอกจากบ้านมันอยู่สายไหมแล้ว มันยังชอบกินโรตีสายไหมอีกแน่ะ
ยังๆ นอกจากนี้ ไอ้จอร์จยังเป็นเด็กที่มาเรียนได้สายประจำ
จนเพื่อนๆตั้งวงพนันว่า วันนี้ไอ้จอร์จมาจะมาเรียนสายไหม? หรือ มันจะมาช่วงบ่ายเลย
นั่นคือที่มาของ ไอ้จอร์จ สายไหม??
ไอ้จอร์จ หรือเพื่อนๆที่สนิทกันจะเรียกว่าไอ้เหี้-ยจอร์จ
มันเป็นเด็กเกชั้นครู ใครๆต่างก็ยอมรับนับถือในความเหี้-ยอันสุดติ่งตีนของมัน
สุดติ่งตีนแค่ไหนน่ะหรือ เอาเป็นว่าสุดตีนขนาดเลื่อนเบาะแล้ว ยังเอื้อมตีนไปไม่ถึงก็แล้วกัน
วีรกรรมอันสุดติ่งตีน สุดยอดไม้สอยไม่ถึงของมันก็คือการยกพวกพาเพื่อนไปตีกับเด็กช่างฯ
ใครรู้ต่างก็ซูฮกอันวีรกรรมอันยิ่งใหญ่นี้ของมันแทบทั้งนั้น
เพราะโรงเรียนที่ไอ้จอร์จเรียนอยู่นั้น เป็นโรงเรียนระดับคุณหนูเรียกพี่
ที่พ่อแม่ปัญญาอ่อนทิ้งลูกตัวเอง กับเสียค่าแป๊ะเจี๊ยะแพงๆ
เพื่อให้ลูกๆอันฉลาดของตัวเองได้เข้าไปเรียนที่โรงเรียนมีชื่อ แต่ทื่อด้วยสมองอันโบ๋กลวง
เอาล่ะพอก่อน ยิ่งด่ายิ่งเหนื่อย ถึงไหนแล้วนะ
อ้อ...วีรกรรมอันสุดยอดของไอ้จอร์จคือการยกพวกไปตีกับเด็กช่างฯ
โอ้วจอร์จ นายทำมันลงไปได้อย่างไร
โอ้วจอร์จนายเท่มาก ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ โอ้วๆ มันเป็นได้เยี่ยงไรกัน
โอ้วพระเจ้า ไม่เคยมีใครทำให้ฉันได้ตะลึงขนาดนี้มาก่อนเลย จอร์จ
ฯลฯ
แล้วนายพาพวกไปตีกับเด็กช่างที่ไหนมาเหรอ? จอร์จ
นายจะรู้ไปทำไมวะ ไอ้เกลอ เอกลักษณ์อันดับหนึ่งของไอ้จอร์จคือ น้ำเสียงอันยียวน และใบหน้าที่ดึงดูดตีนได้ยิ่งกว่าแม่เหล็กเสียอีก
ก็จะได้ไปเล่าต่อถึงวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของนายต่อๆไปน่ะสิ
หึหึ ฮ่าๆๆ ได้ในเมื่อเกลออยากรู้ถึงขนาดนั้น เราจะบอกให้ก็ได้นะ มายเฟรนด์
ไอ้จอร์จยักไหล่เล็กน้อยพองาม ก่อนโยกตัวโยกหัว บอกด้วยน้ำเสียงอันภาคภูมิใจไปว่า
เด็กโรงเรียนช่างตัดผม คุณนายเกสรหน้าปากซอยโรงเรียนเราไง
ถุยส์!!!
ถุยส์!!!
ถุยส์!!!
ถุยส์!!!
จอร์จไม่เข้าใจ ในเมื่อบอกถึงโรงเรียนที่มันพาเพื่อนไปยกพวกตีแล้ว
ชื่อเสียงที่ดังๆอยู่ของไอ้จอร์จแอนด์เดอะแก๊งค์ กลับดับวูบลงไปอย่างไม่มีครก ไม่มีสาก
ทำไม!! จอร์จไม่เข้าใจ
แต่ไอ้จอร์จยังไม่ท้อ มันค่อยเริ่มต้นเก็บชื่อเสีย(ง) ของมันอีกครั้ง
ด้วยการรีดไถเงินรุ่นน้องที่โรงเรียน เพื่อเอาไปบริจาคขอทานหน้าโรงเรียน
เหี้-ยจอร์จมันอยากเท่เหมือนโรบินฮู้ดหรือเปล่าว่ะ เพื่อนคนหนึ่งของมันตั้งปุจฉา
เท่ไม่เท่ไม่รู้ แต่กูว่าแม่-งโคตรปัญาอ่อนเลยว่ะ เพื่อนมันอีกคนวิสัชนาอย่างมีเลศนัย
นั่นนำมาซึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ไอ้จอร์จมันเสียเซลฟ์เป็นครั้งที่สอง
ก็เพราะมันเห็นไอ้ขอทานขาขาดคนนั้น เดินข้ามสะพานลอยอย่างสบายใจเฉิบ
เล่นเอาไอ้จอร์จ ต้องกลับบ้านไปเคี้ยวหญ้าซะหลายวันเลยทีเดียวเชียว
แต่การกลับมาครั้งล่าสุดของมัน ไอ้จอร์จมาในมาดใหม่
มันแต่งตัวเรียบร้อยขึ้น มีระเบียบมากขึ้น แต่คงความกวนตีนไว้เท่าเดิม
อืม...เผลอๆอาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป
การกลับมาคราวนี้ ไอ้จอร์จเปลี่ยนจากการกินฟาง มากินปลาเป็นอาหารบ้างแล้ว
แถมยังชักชวนให้เพื่อนๆ กินปลาด้วยกันอีก เพราะไอ้จอร์จมันไปอ่านเจอในหนังสือมาว่า
กินปลาแล้วจะฉลาด และไอ้จอร์จก็เชื่อว่ามันฉลาดขึ้นจริงๆ
เนี่ย พวกนายกินปลาเยอะๆเลย จะได้ฉลาดขึ้นเหมือนเรา ไอ้จอร์จมันว่างั้น
แล้วถ้ากูกินปลากูจะฉลาดเหมือนมึ-งอย่างนั้นเหรอไง เพื่อนคนนึงเอ่ยถาม
เออสิ นายไม่อยากฉลาดเหมือนเราเหรอ
ไม่อยาก
ทำไม?
มึ-งมันฉลาดเกินไปไง
ไม่ดีเหรอ
ไม่ดี
ทำไม
มึ-งจะรู้ไปทำไม
เราอยากรู้ ทำไมนายไม่อยากฉลาดเหมือนเรา
งั้นเอางี้ เพื่อนมันคนนั้นพูดจบก็ลุกขึ้น หยิบกล้วยมาหนึ่งใบ ก่อนที่จะถามไอ้จอร์จว่า
ถ้ากูเอากล้วยใบนี้ไปแขวนไว้บนเพดาน แล้วให้มึ-งหยิบมันลงมา มึ-งจะทำยังไง?
อืม ไม่ยาก ไอ้จอร์จทำท่าครุ่นคิดก่อนตอบออกมาว่า
เอาหินปาให้กล้วตกลงมา
นั่นแหล่ะ ที่กูไม่อยากฉลาดเหมือนมึ-ง
เพื่อนคนนั้นพูดจบแล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ไอ้จอร์จยืนกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่คนเดียว
หึหึ..เราบอกแล้วให้นายกินปลา จะได้ฉลาดเหมือนเราไง โฮะๆๆๆ
ปล.งานนี้เป็นการร่วมสนุกเล่นๆกับเพื่อนๆในกลุ่มอันเซ็นเซอร์ โดยมีข้อแม้ว่า ตอนจบต้องจบว่า "กูบอกแล้วให้มึงกินปลา" แหะๆ เลยลองโพสต์ให้อ่านกันเล่นๆนะฮะ ^ ^
| Create Date : 15 กันยายน 2551 |
| Last Update : 15 กันยายน 2551 23:35:45 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 1135 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: GottaBeMary  วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:23:37:42 น. |
|
| โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:21:43:50 น. |
|
| โดย: สิงห์อมบ๊วย วันที่: 18 กันยายน 2551 เวลา:2:09:01 น. |
|
| โดย: คนที่บ้านฯ IP: 125.27.110.132 วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:12:41:37 น. |
|
| โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.125.104 วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:16:21:38 น. |
|
| โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:21:12:28 น. |
|
| โดย: คนที่บ้านน้อง อ. (รัก_ประจำทาง ) วันที่: 24 กันยายน 2551 เวลา:2:24:54 น. |
|
| โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 58.181.141.208 วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:12:43:42 น. |
|
| โดย: ธัญญะ วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:19:01:09 น. |
|
| โดย: Mahaporn camp kids IP: 203.146.145.186 วันที่: 17 ตุลาคม 2551 เวลา:11:16:51 น. |
|
|
|
|
| ยางมะตอยสีชมพู |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
|
|
