ตับอ่อนเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ
Let Me Eat Your Pancreas
Kimi No Suizo Wo Tabetai (2017)
"ซื่อหรือว่าเสี่ยง..."
"ซื่อ"
"ชีวิตในความหมายของคุณคืออะไร"
"ชีวิตในความหมายของฉัน คือ การเปิดใจยอมรับใครสักคน มีรัก มีโกรธ มีเรื่องน่ารำคาญบ้าง ได้กุมมือกัน ได้กอดกัน การมีใครสักคนเพื่อที่เราจะได้แลกเปลี่ยนทุกอย่างแก่กัน นั่นแหละคือ ชีวิต"
เด็กหนุ่มโดดเดี่ยวที่ชอบอ่านหนังสือแทบไม่เคยมีเพื่อนหรือตกเป็นที่สนใจของเพื่อนๆในชั้นเรียน กลับต้องมาตกอยู่ในความสงสัยสนใจของเพื่อนๆในห้อง หลังจากที่ซากุระ ยามาอูชิ สาวน่ารักประจำห้องอยู่ดีๆก็มาสนใจในตัวเขา...ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะ เขาบังเอิญไปพบบันทึกที่ตกอยู่ของเธอ ด้วยข้อความที่ไม่มีใครรู้แม้แต่เพื่อนสนิทของเธอเอง นั่นคือ
"ฉันกำลังจะตาย จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 1 ปี เพราะป่วยด้วยโรคตับอ่อน"
เธอจะเปิดโลกเชื่อมต่อผู้คนให้กับเขาผู้โดดเดี่ยว เขาจะทำให้เธอรู้สึกปกติที่สุดแม้ในยามที่ความตายถามหาอยู่ทุกเมื่อ
.....................................................................
หนังญี่ปุ่นที่ประเด็นของหนังไม่แปลกใหม่อะไร แต่ชื่อเรื่องนั้นชวนสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ใครเห็นก็ต้องฉงนเตะตากับชื่อเรื่อ แน่นอน (ต้องไปหาคำตอบในหนังกันเอาเองว่าทำไมถึงชื่อนี้นะครับ) ที่เหลือคือการเล่าเรื่องแล้วว่าจะชวนให้คนดูสนุก อินไปกับการแสดงและประเด็นที่เล่นหรือเปล่า
หนังไม่ได้ฟูมฟายมากมาย มีชวนขำๆ บางคนอาจจะฮามาก (ที่นั่งข้างๆฮามาก สงสัยผมไม่ค่อยเก็ทมุก 55 เลยไม่ได้ฮาขนาดนั้น ) แต่ที่
โดดเด่นเด้งมาก่อนเลยคือ ความสดใสน่ารัก อาการล้นๆอยากทำนั่นทำนี่ไปหมดของนางเอกที่มันคอนทราสต์ตรงกันข้ามกับพระเอก
(หน้าคล้ายๆ เก้า จิรายุ) ที่แทบจะไม่แสดงอารมณ์อะไรเท่าไหร่ นิ่งๆ เนิบๆ เฉื่อยๆ
เหมือนหนังจะสะท้อนให้เห็นว่าคนที่รู้ตัวว่าใกล้จะตายย่อมรู้คุณค่าของการมีชีวิต แม้นเราจะมี 1 วัน เท่าๆกัน แต่ช่วงชีวิตของแต่ละคนไม่เท่ากัน เหมือนนางเอกที่รู้ว่ามีอะไรที่อยากทำต้องรีบทำแล้ว แม้บางเรื่องจะบ้าๆบอๆ เกินขอบเขตไปบ้างก็ตาม ตรงกันข้ามกับคนทั่วๆไปอย่างเรานี่ล่ะที่สัญญาณความตายยังไม่เตือนเหมือนภาพสะท้อนของพระเอกจะนิ่งๆ ยังไม่รู้สึกว่าต้องรีบทำในสิ่งที่อยากทำแล้ว พอจะเริ่มลงมือทำในสิ่งที่อยากทำก็อาจจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดซ้ำซ้อนลงมาอีกจนไม่ทันการณ์ก็ได้
ต้องชมคนแต่งหนังสือละที่เข้าใจใช้อวัยวะที่แปลกใหม่ไม่เฝือชวนสงสัยอย่างตับอ่อน ถ้าใช้โรคเกี่ยวกับสมอง ปอด หัวใจ มันไม่ชวนสะดุดแล้วล่ะมั้งมันก็เปรียบเหมือนสัญลักษณ์เตือนความตายนั่นแหละ ถ้าเกิดมีความเจ็บป่วยกับอวัยวะสำคัญเหล่านี้
อ้อ...ผมชอบที่นางเอกบอกมันไม่มีอะไรบังเอิญเกิดขึ้นกับเราหรอก เราเลือกที่จะทำ ที่จะไป จนมันมาถึงจุดตัดพบเจอกับใคร สถานที่ใด
สิ่งใดๆก็ตาม
แต่ผมชอบน้อยกว่า 100th Love With You กับ Tomorrow I Will Date With Yesterday's You และยังไม่มีเรื่องไหนแซง Be With You ครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [
