บนเส้นทางสายพระนิพพาน 110

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 110

110/01

 ตั้งใจจริง..อย่าทิ้ง..ความตั้งใจ

ทำสิ่งใด..ใจตั้ง..ย่อมสำเร็จ

จงคิดพูด..ทำดี..นี่เป็นเคล็ด

ทางสำเร็จ..มีอยู่..ผู้มีธรรม

110/02

ผู้มีธรรม..ไม่ลบหลู่..ผู้มีศีล

คิดถวิล..ถูกผิด..จิตอ่อนน้อม

เมื่อไม่รู้..ระวังตัว..หัวต้องค้อม

ผู้อ่อนน้อม..ถ่อมตน..ผู้คนชม

110/03

ผู้คนชม..เทพพรหมชอบ..รอบคอบจิต

เรื่องทำผิด..มีน้อยมาก..ลากไม่ได้

เกิดเป็นคน..บนทางธรรม..นำเราไป

อย่าหลงใน..ความไม่เที่ยง..เดินเลี่ยงไป

110/04

เดินเลี่ยงไป..สิ่งไม่เที่ยง..นั้นเป็นทุกข์

รู้ไม่สุข..ไปยึดไว้..ไม่เข้าท่า

คนเทพพรหม..ต่างต้องตาย..วายชีวา

ไม่เกิดมา..สุขนิรันดร์..นิพพานแล

110/05

นิพพานแล..มีวิชชา..ตัวพาไป

จงตั้งใจ..จับปลา..อย่าหลายตัว

กรรมฐาน..สี่สิบ..อย่าหยิบมั่ว

เพียงหนึ่งชัวร์..ที่เหลือนั้น..มันก็ง่าย

110/06

มันก็ง่าย..เพราะว่าได้..มาแล้วหนึ่ง

ก็เดินบึ่ง..ไปเก็บกิน..ทีละกอง

ให้ทุกวัน..เวลา..ค่าดั่งทอง

หลังอย่ามอง..จงมุ่งหน้า..หานิพพาน

110/07

หานิพพาน..อันแสนไกล..ใจอย่าถอย

เหนื่อยหยุดคอย..หายอ่อนล้า..เดินหน้าต่อ

รู้อดกลั้น..อดทน..แม้ชนตอ

เจ้ากรรมรอ..น้อมรับผล..ไม่สนใจ

110/08

ไม่สนใจ..ใส่อารมณ์..รู้ข่มจิต

เอาชีวิต..กายเนื้อ..ที่เหลือนี้

ใช้หนี้กรรม..ทุกชนิด..ปิดบัญชี

ตายแล้วหนี..ขึ้นบน..อดทนไว้

110/09

อดทนไว้..ใช้จิต..ใช้ปัญญา

ฟังเรื่องราว..ใครมา..กระทบหู

อารมณ์จิต..ตัวเอง..จงหมั่นดู

เราคือผู้..ปรารถนา..มาเอาดี

110/10

มาเอาดี..ถ้าเอาดี..ไว้ไม่ได้

เราก็ใช้..อารมณ์ชั่ว..เสียจนชิน

เลยไม่รู้..อารมณ์ใด..ไม่ได้กิน

อารมณ์ดิ้น..ลงต่ำ..ย้ำเกิดตาย

110/11

ย้ำเกิดตาย..ในบางครั้ง..อารมณ์รู้

แต่เป็นผู้..ปล่อยจิต..ไม่คิดแก้

ตกในห่วง..ของนิวรณ์..อย่างพ่ายแพ้

ทองไม่แท้..ย่อมแพ้ไฟ..ยามภัยมา

110/12

การต่อสู้..กับนิวรณ์..ตอนสิงใจ

เพียรแก้ไข..อารมณ์นั้น..อย่างขันติ

ทั้งมุ่งมั่น..ตั้งใจ..ไร้ตำหนิ

มีสติ..คือมีชัย..ไปกว่าครึ่ง

110/13

ตั้งอารมณ์..ของจิต..กันเสียใหม่

จงแข็งใจ..ใช้กรรมฐาน..แก้จริต

มีสติ..ช่วยตอกย้ำ..พูดทำคิด

อย่าให้จิต..ถูกครอบงำ..จำให้ดี

110/14

จำให้ดี..จงกำหนด..รู้อารมณ์

มากสะสม..กองกิเลส..เกิดแก่จิต

ถ้าไม่รู้..แก้ไข..มากภัยพิษ

ผู้รู้คิด..เท่านั้น..จักผ่านพ้น

110/15

จักผ่านพ้น..ผู้รำพึง..ถึงกายนี้

ร่างกายที่..รอตาย..ในไม่ช้า

อย่าประมาท..ในธรรม..ทุกเวลา

ผู้เกิดมา..เพื่อจะตาย..ไม่เหลือเลย

110/16

ไม่เหลือเลย..หากร่างกาย..เราจะตาย

จะเสียดาย..ไหมหนอ..ขอถามหน่อย

หากเสียดาย..ธรรมะนี้..ยังมีน้อย

ตัดให้บ่อย..เจ้ากายนี้..ที่ไม่เที่ยง

110/17

ที่ไม่เที่ยง..เลี่ยงไม่พ้น..ตนต้องตาย

เกิดทุกกาย..ตายทุกหน..มากผลกรรม

มีการเกิด..ครั้งคราใด..ไม่เคยจำ

บุญก็ทำ..บาปก็สร้าง..อย่างเมามัน

110/18

อย่างเมามัน..ไร้สามัญ..จิตสำนึก

มารู้สึก..ในชาตินี้..ขอหนีพ้น

แม้มากกรรม..ตามติด..อิทธิพล

ยอมรับผล..หาทางผ่าน..การดับทุกข์

110/19

การดับทุกข์..มีหลายทาง..วางลงก่อน

ดับถาวร..มีเเพยงหนึ่ง..พึงทราบไว้

กรรมฐาน..เป็นด่านเดียว..ให้เทียวไป

อารมณ์ใจ..นิ่งสงบ..จะพบทาง

110/20

จะพบทาง..กรรมฐานได้..ใช้ศีลนำ

จงจดจำ..ผู้หาทาง..ไม่วางศีล

แค่ศีลห้า..รักษาได้..เป็นอาจิณ

คอยเก็บกิน..ทีละกอง..กรรมฐาน

110/21

กรรมฐาน..เป็นทางผ่าน..ด่านนิพพาน

รู้เชี่ยวชาญ..เคยชิน..ในศีลห้า

ไม่ยาวไกล..ไงศีลแปด..ก็ตามมา

กาลเวลา..พิสูจน์ตน..คนมีธรรม

110/22

คนมีธรรม..กำหนดกาย..กำหนดใจ

ทำสิ่งใด..มีสติ..มิลุ่มหลง

อันสิ่งใด..เกินกฏกรรม..นำมาปลง

ไม่ขอลง..จะก้าวขึ้น..ขอยืนยัน

110/23

ขอยืนยัน..พอกันที..เกิดเป็นคน

เบื่อเหลือทน..กายนี้..ขี้ทั้งนั้น

เดี๋ยวก็อิ่ม..เดี๋ยวหิว..ลิ่วกินกัน

ต้องอาบน้ำ..แปรงฟัน..เหม็นบรรลัย

110/24

จงคำนึง..ถึงธรรม..ปัจจุบัน

จงวางมัน..ธรรมอดีต..อนาคต

เพื่อการเป็น..อริยะเจ้า..ผู้หมดจด

วางทั้งหมด..เพื่อมุ่งสู่..พระนิพพาน

110/25

กาลเวลา..ล่วงไป..ความตายใกล้

ผู้รู้ไม่..ประมาท..กลัวพลาดผิด

รู้ตื่นตัว..ตื่นใจ..ใช้ความคิด

ไม่ปล่อยจิต..อันเศร้าหมอง..เข้าครองใจ

110/26

เข้าครองใจ..ตั้งอยู่ใน..ธรรมดา

คนเกิดมา..เพื่อตาย..กลายเป็นผี

พุทธองค์..ทรงย้ำ..ผู้กรรมมี

ทรงความดี..เพื่อชดใช้..แล้วไปลับ

110/27

แล้วไปลับ..อย่ากลับมา..ผู้หาทาง

ขอจงวาง..ดวงจิต..รู้คิดอ่าน

รู้ทำทาง..ด้วยกุศล..ผลบุญทาน

จนเชี่ยวชาญ..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ

110/28

ขัดเกลาใจ..ใสสะอาด..บริสุทธิ์

เพื่อการหลุด..จากห่วง..บ่วงร้อยรัด

ธรรมดา..พอศึกษา..รู้เห็นชัด

จงสลัด..ทีละห่วง..ให้ล่วงหลุด

110/29

ให้ล่วงหลุด..ทีละแอก..ที่แบกไว้

สิ่งที่ใช้..ธรรมดา..มาที่จิต

สมาธิ..ภาวนา..ปัญญาคิด

ที่เราผิด..กิเลสนำ..ก่อกรรมเพลิน

110/30

ก่อกรรมเพลิน..ก็เดินสู่..ประตูนรก

แล้วก็วก..วนเวียนอยู่..ไม่รู้จบ

รู้สึกตัว..ว่าก่อกรรม..หาธรรมพบ

จึงเพียรรบ..กิเลสร้าย..ไม่ง่ายเลย

110/31

ไม่ง่ายเลย..เคยสะสม..หลายชาติภพ

ทำการรบ..กิเลสร้าย..ที่ส่ายดิ้น

ยากกำจัด..ขัดเกลา..เหลาให้สิ้น

เมื่อยิ่งดิ้น..ยิ่งต้องทน..หลุดพ้นได้

110/32

 อ้าวตายห่า..วันนี้ผ่า..โลกจะแตก

ก็ไม่แปลก..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล

ดูคนสิ..น้อยเต็มที..ร้อยปีผ่าน

มีหลายด่าน..คอยดักฉุด..หยุดก่อนร้อย

110/33

ใครเกินร้อย..ก็ร่อแร่..ของแท้จริง

ซนเป็นลิง..มีที่ไหน..ใครเห็นบ้าง

ส่วนมากนั่ง..หายใจ..ไปพรางพราง

บ้างร้องคราง..ไม่รู้ตัว..กูกลัวตาย

110/34

ธรรมดา..ถึงเวลา..ก็ไม่รอด

ยังบ่ฮอด..เวลา..ก็อย่าหมาย

ถึงจะทุบ..ยิงตี..ไม่มีตาย

หลับสบาย..ถึงเวลา..ตายห่าเอง

110/35

วันสิ้นโลก..ยังไม่มี..อย่างที่คิด

แต่มีสิทธิ์..สิ้นร่าง..วางสังขาร

ที่คืบคลาน..ใกล้เข้ามา..ไม่ช้านาน

จงเตรียมการ..ทิ้งร่างนี้..หนีขึ้นบน

110/36

หนีขึ้นบน..พรหมเทวา..วนมาใหม่

หาทางใหญ่..ขึ้นนิพพาน..นั้นดีกว่า

ไม่ต้องหวน..ลงนรก..ตกโลกา

 ตัดกิเลส..ตัดตัณหา..ตรงมาเลย

110/37

ตรงมาเลย..ไม่ไหว..ให้พักก่อน

หยุดพักผ่อน..แดนพรหมเทพ..เสพสุขนิด

แต่อย่าติด..สุขนาน..จนสิ้นคิด

จงตั้งจิต..ปฏิบัติธรรม..นำสู่ทาง

110/38

นำสู่ทาง..แต่ล้วน..ไม่หวนคืน

จงหยัดยืน..ตั้งใจ..เดินไปหหน้า

ไปตามแรง..อธิษฐานจิต..คิดปรารถนา

เพียรอดทน..ตามหา..จะพบทาง

110/39

จะพบทาง..เป็นบันใด..ไต่เป็นขั้น

ต่อเมื่อท่าน..มีศีลครบ..ได้พบแน่

จะศีลห้า..จะศีลแปด..ก็แล้วแต่

เมตตาแผ่..กิเลสหาย..บันใดเห็น

110/40

บันใดเห็น..ไม่อาจเข็น..กำลังลาก

ตัดให้มาก..ตัดทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง

ทางโลกีย์..สุขที่เห็น..เป็นหลุมพราง

จงถอยห่าง..สลัดทิ้ง..วิ่งขึ้นบน

110/41

วิ่งขึ้นบน..จนสุดทาง..คือเส้นชัย

มีเพียงใจ..เท่านั้น..ผ่านไปพ้น

ส่วนของกาย..ผ่านไม่ได้..แม้เส้นขน

จึงวัดผล..กันที่ใจ..ใสบริสุทธิ์

110/42

ใสบริสุทธิ์..แค่ไหน..ใครคนรู้

ตนคือผู้..ฝึกตน..ค้นดูได้

มีศีลครบ..ทบทวนดู..รู้ทันใด

เปลี่ยนแปลงไป..สงบนิ่ง..หรือยิ่งเลว

110/43

หรือยิ่งเลว..แต่ลวงหลอก..บอกผู้คน

ลาภสักการะ..แห่งตน..รอเสวย

พวกท่าดี..ทีเหลว..ออกเลวเลย

คงคุ้นเคย..แดนนรก..ตกจนชิน

110/44

ตกจนชิน..สิ้นคิด..ด้วยจิตหยาบ

อาสัยคราบ..ผ้าเหลือง..หาทรัพย์สิน

ไม่ศรัทธา..แต่ว่าง่าย..ใช้ทำกิน

การจักสิ้น..พระศาสนา..มาจากนี้

110/45

 มาจากนี้..นี่คือกรรม..ที่เขาก่อ

เข้าประจบ..สอพลอ..พระผู้ใหญ่

ได้ตำแหน่ง..สูงขั้น..เป็นบันใด

ไม่รู้ฝึก..กายใจ..ให้สำรวม

110/46

อ้าวตายห่า..มาว่าพระ..เข้าอย่างจัง

พูดไม่ฟัง..ตั้งสติ..สิอย่าเผลอ

บาปของเขา..เรานังนุง..ยุ่งนะเธอ

หาให้เจอ..มุ่งขัดเกลา..จิตเราเอง

110/47

จิตเราเอง..คุมให้มั่น..อย่าสั่นไหว

ปล่อยลื่นไหล..ไม่เข้าขวาง..หมดทางแก้

รู้อดทน..อดกลั้น..นั่นเพชรแท้

ยอมพ่ายแพ้..แค่ผ่านมา..หานรก

110/48

หานรก..ทำไมกัน..ให้มันทุกข์

 ไม่มีสุข..เป็นมนุษย์..หยุดได้ไหม

ทรงความดี..อันประเสริฐ..เกิดทำไม

หาทางไป..สวรรค์พรหม..แดนนิพพาน

110/49

แดนนิพพาน..อันเรา..ยากก้าวถึง 

 ก็อย่าเพิ่ง..ลากไป..ให้ค่อยก้าว

ให้ก้าวไป..ช้าช้า..อย่าก้าวยาว

เมื่อถึงคราว..เหนื่อยนัก..หยุดพักก่อน

110/50

หยุดพักก่อน..ผ่อนคลาย..พอหายเหนื่อย

เดินเรื่อยเปื่อย..หลงทาง..ค่อนข้างง่าย

มีสติ..ใช้ปัญญา..อย่างมงาย

มีมากมาย..กิเลสตัณหา..ตามมาลาก

110/51

ตามมาลาก..ลงมา..อย่าเพิ่งหนี

อยู่สุขี..เป็นคน..จนเบื่อก่อน

ขอแนะนำ..เพื่อนเรา..เจ้านิวรณ์

อย่าเพิ่งนอน..มีอะไร..ไปกะมัน

110/52

ผู้รู้ตัว..รู้ตน..บ่นเสียมาก

ทำเรื่องยาก..ให้ง่าย..จะดีกว่า

กิเลสนี้..อยู่ที่ไหน..ใจนี่นา

พอโผล่มา..กระหน่ำตี..ให้หนีไป

110/53

ทำซ้ำซ้ำ..บ่อยบ่อย..อย่าปล่อยปละ

เมื่อรู้ละ..รู้สลัด..ง่ายตัดทิ้ง

ทุกข์เศร้าโศก..คือโลก..แห่งความจริง

สิ่งที่วิ่ง..ไขว่คว้า..หามั่นคง

110/54

หามั่นคง..จงดู..รู้อะไรบ้าง

แม้แต่ร่าง..ก็อาจตาย..ก่อนได้สม

ต่างแก่งแย่ง..ด้วยลำบาก..มากโคลนตม

มัวแต่จม..กองกรรม..ธรรมไม่มอง

110/55

ธรรมไม่มอง..กองตรงหน้า..หาคิดไม่

ทุกสิ่งใช่..ทั้งนั้น..ก็มันหลง

ทางขึ้นมี..สรวงสวรรค์..ดันจะลง

ได้แต่ปลง..อนิจจัง..ทางของเขา

110/56

ทางของเขา..เราอย่ายุ่ง..มุ่งก้าวเดิน

มองเขาเพลิน..เดี๋ยวเจ้ากรรม..นำหลงทิศ

เผลอสติ..เจ้ากรรมผูก..ถูกเป็นผิด

ปัญญาปิด..ชั่วคราว..เราก็โดน

110/57

เราก็โดน..เพราะดัน..ไปเผลอจิต

ไปสะกิด..กรรมผู้อื่น..ตื่นกรรมเขา

เราไปยุ่ง..กรรมเขาเหาะ..โดดเกาะเรา

ก็เล่นเอา..จนพอใจ..จึงคลายตัว

110/58

เป็นกรรมใคร..กรรมมัน..ท่านทั้งหลาย

อันตราย..มากมาก..อยากเตือนนิด

ทุ่มกายใจ..ช่วยห้ามเขา..เรามีสิทธิ์

ยิงเขาผิด..มาโดนเรา..อ้าวตายโหง

110/59

พรหมวิหารสี่..พึงกระทำ..ประจำจิต

เป็นการปิด..ทางต่ำ..นำสูงส่ง

เพื่อนำจิต..ของเรา..เข้าทางตรง

ธรรมมั่นคง..ยิ่งใกล้..ได้แน่นอน

110/60

ได้แน่นอน..ปรารถนา..พระนิพพาน

จะช้านาน..อยู่ที่ใจ..ใสหรือขุ่น

ทิ้งทั้งหมด..สิ่งบาป..อาบแต่บุญ

ขัดใจคุณ..ให้วาวใส..ไปถึงเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 15 ธันวาคม 2555 Last Update : 27 ธันวาคม 2555 0:00:57 น. Counter : 811 Pageviews.		2 comments
Share Tweet