ใกล้เครื่องจะจอดลงสุวรรณภูมิ เราก็ถูกปลุกให้กินอาหารเช้ากันค่ะ แน่ละต้องมีไข่ออมเล็ตอยู่แล้ว 

พอล้อเครื่องบินแตะพื้นแค่นั้นแหละ โห เมืองไทยจ๋า ข้ากลับมาแล้วนะโว้ย ฮิๆๆ ลงจากเครื่องเดินไปเข้าช่อง ตม ใช้พาสปอร์ตไทยเข้าช่องตรวจอัตโนมัติ รวดเร็วทันใจ รอพี่เมาที่เข้าแถวพาสของชาติอื่นพอสมควร แล้วเดินไปรับกระเป๋า ลั้นล้ามากมาย ไม่เหนื่อยสักนิด ทั้งๆที่ไม่ได้นอนสักเท่าไหร่ รับกระเป๋าเดินออกมา เดินลงบันไดเลื่อนไปชั้นล่างๆ ชั้นอะไรน๊าจำไม่ได้ ที่มันมีรถบัสไปพัทยานะค่ะ แถวๆทางออกช่องเจ็ดแปด จะมีรถบัสสองบริษัทที่วิ่งไปพัทยาคือ รถของบริษัทรุ่งเรืองที่ออกทุกชั่วโมงตั้งแต่หกโมงเช้า ส่วนอีกบริษัทเป็นของบริษัทเบลล์ ทราเวล (เจ้าของเดียวกันหรือเปล่าไม่รู้) จะเริ่มมีตั้งแต่แปดโมงเช้า

ของบริษัทรุ่งเรืองไม่ส่งตามโรงแรมนะคะ พอถึงพัทยาจะจอดให้ลงแค่พัทยาเหนือ กลาง ใต้ ซอยเทพประสิทธิ์ (แล้วรถจะไปจอดที่คิวถนนทัพพระยา ตรงสามแยกเทพประสิทธิ์ตัดกะเส้นไปจอมเทียน ใกล้ๆร้านอาหารอิตาเลี่ยนปันปัน อันนี้ไม่ชัวร์เท่าไหร่ ฝรั่งที่เจอกันบนรถฮีบอกมาค่ะ) แต่ราคาค่ารถแค่ร้อยสามสิบกว่าบาทเอ้ง ถูกมากๆ ส่วนของบริษัทเบลล์ ก็คนละสองร้อย พอถึงคิวรถที่พัทยาเหนือ ออฟฟิศจะอยู่ขวามือของบริษัทรุ่งเรืองทัวร์ เค้าจะมีรถตู้วิ่งส่งตามโรงแรมในพัทยา ในเขตที่เค้าจะไปส่งให้ได้นะคะ ตอนซื้อตั๋วก็บอกพนักงานไปว่าจะลงโรงแรมไหน เค้าไปส่งให้ได้หรือเปล่า เล็กๆน้อยๆสำหรับคนที่อยากไปพัทยาจากสนามบินสุวรรณภูมิในราคาเป็นมิตรค่ะ

เราสองคนเลือกรถรุ่งเรืองทัวร์เพราะเดินออกมาถึงเคาน์เตอร์ตอนหกโมงครึ่งแล้ว ถ้ารอรถของเบลล์ก็อีกนาน เลยเลือกเที่ยวเจ็ดโมงเช้า รถก็วิ่งไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนอะไร เก้าโมงเช้าเราสองคนไปยืนหน้าบานอยู่ตรงป้ายรถเมล์ตรงแยกพัทยากลางแล้วค่ะ แต่กระเป๋าใบใหญ่ไม่สามารถนั่งพี่วินไปโรงแรมได้ ไม่อยากข้ามถนนไปนั่งรถสองแถวที่วิ่งเข้าพัทยากลางอีกต่างหาก เลยเหมา (รถสองแถวที่เค้ารู้กัน  ว่ารถบัสจะมาถึงพัทยาตอนไหน) เข้าไปที่โรงแรมออกัส สวีทส์ พัทยากลาง ระยะทางแค่กิโลสองกิโล ค่าเหมารถเข้าไปร้อยห้าสิบบาทขาดตัว ฮึ่มๆๆ ยอมจ่ายไปเพื่อความสบายโดยแท้  จ่ายค่ารถบัสจากสนามบินมาคนละร้อยสามสิบเองนะ นั่งมาได้ร้อยกว่ากิโลแน่ะ ฮ่าๆๆ

เมื่อถึงโรงแรมแน่ละมันยังเช้าอยู่ ห้องยังไม่เสร็จหรอก เราสองคนเลยตกลงกันว่าจะออกไปหาซื้อรองเท้าแตะใส่กัน เพราะตั้งใจจะมาซื้อใหม่ที่นี่ แต่บรรดาห้างร้านที่พัทยาเค้าเปิดกันสิบเอ็ดโมงนะคะ เราก็นั่งสองแถวไปบิ๊กซีพัทยาเหนือ นั่งรอห้างเปิดแป๊บนึง ในส่วนของซุปเปอร์เปิดประมาณสิบโมงมั้ง เลยได้เข้าไปซื้อร้องเท้าแตะใส่สบายๆกันคนละคู่ หลังจากนั้นกลับโรงแรม นอนและนอนและนอนเท่านั้น 

แต่ก็ถ่ายรูปห้องพักมาให้ดูกันด้วยนะคะ ห้องกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน พนักงานก็ดี บางคนอาจไม่ใช่คนไทย เดาจากสำเนียงการพูดภาษาไทย แต่บริการดีทุกคน ค่าห้องอยู่ที่สองพันรวมอาหารเช้า ถ้าไม่รวมก็ประมาณพันแปดค่ะ 

ห้องที่เราพักกันนั้นเป็นห้องสุพีเรียแบบราคาถูกสุดแล้ว ถ้าจองห้องนี้รีเคว็สห้องชั้นสูงๆนะคะ เพราะด้านหลังห้องแบบนี้ ดูจากรูปล่าสุดตรงต้นไม้นั้นจะเป็นบาร์เบียร์ ตอนกลางคืนอาจมีเสียงเพลงเล็ดลอดเข้ามาได้ แต่ชั้นสูงๆนั้นไม่ได้ยินค่ะ 

หลังจากที่กินอิ่มนอนหลับไปคืนนึง ตอนเย็นๆวันที่สี่ ญาติๆจากสัตหีบก็แวะมาหา พี่เค้าอยากได้โน้ตบุ๊คตัวใหม่ด้วย เลยพาผู้เชี่ยวชาญอย่างพี่เมาไปช่วยเลือกให้ที่ตึกคอม พัทยาใต้ แล้วก็พาเราสองคนไปเลี้ยงข้าวเย็นที่ร้านเอสแอนด์พี ก็โอเคนะ รสชาติอร่อยใช้ได้

จานนี้ของอิชั้นเอง ยิ่งกินยิ่งเผ็ด เค้าใส่พริกลงผัดกับข้าวด้วย แต่ก็อร่อยดี

ผัดผักรวมอร่อยมาก ผัดไทยก็กินได้ ส่วนยำเห็ดกับวุ้นเส้นรสอ่อนไปเหมาะกับพี่เมายิ่งนัก

ของน้องแอมป์ สลัดผักกะหมูเทริยากิ ก็โอเคนะ

ส่วนต้มยำกุ้งก็อร่อยเหมาะสำหรับคนไม่กินเผ็ดหรือรสจัดๆอย่างเรา

วันที่ห้า คุณพี่สาวอิชั้นขับรถมาหาที่โรงแรม ตอนเที่ยงเลยพากันไปกินข้าวเที่ยงร้านริมเลตรงใกล้ๆโรงแรมแอมบาสเดอร์ ชื่อร้านเดอะวิว ร้านบรรยากาศดีมาก ติดทะเลเลย เข้าซอยไปลึกหน่อยแต่วิวที่ได้เห็น คุ้มค่ากับการลัดเลาะเข้าซอยมา 

น่ากินมั้ยคะ อร่อยทุกอย่างเลย

ชายหาดหน้าร้าน ในรูปอิชั้นเขียนชื่อโรงแรมผิดไปนะเนี่ย Ambassdor ถูกมั้ยคะ

บล็อกหน้าเดี๋ยวเอารูปตอนไปเที่ยวหัวหินมาให้ดูกันอีกค่ะ  แล้วเจอกันใหม่ บ๊าย บาย 

ปล Merry Christmas and Happy new year 2013 ด้วยค่ะ