[ T G 2 5 7 ] รักฤๅผูกพัน ฯ # ๑๑ #   **คำเตือน**  เรื่องนี้ . . . เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อสร้างความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องกับ  บุคล  แต่อาจเกี่ยวพันกับสถานที่  หรือเหตุการณ์ใด ๆ ที่เกิดขึ้นในบรรณภิภพนี้ ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างมากถึงมากที่สุด ปล. เป็นเรื่องแต่งมิได้เกี่ยวข้องใด ๆ ต่อ เจ้าของบล๊อก ต อ น ที่   ๑๑ Free TextEditor หลังจากคืนนั้น . . . ความรู้สึกที่ผมเคยมีกับโก . . . มันมากมายขึ้นกว่าเดิมอีก จากที่เคยห่วงมัน กลับกลายมาว่า เริ่มมีความรู้สึกหวง และน้อยอกน้อยใจ มีงอนมันมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วผมมีสิทธ์นั้นเสียที่ไหน รักที่ผมมี . . . ไร้สติสิ้นดี สมองผมไม่สามารถที่จะสั่งการให้หัวใจ ความรู้สึกรักที่ผมมีให้คน ๆ นึง ไม่ได้น้อยลงกว่าเดิมได้เลย ผมได้แต่มองมันด้วยสายตาที่ล้นด้วยความรักที่ผมมี หรืออาจจะเป็นความหลงใหล ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ตัวเลยในเวลานั้น ความรัก . . . ทำผมตาบอดสนิท ผมไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แค่ปุถุชนคนธรรมดาที่รู้จักรัก . . . . . . รู้จักเกลียด . . . รู้จักโกรธ ผมเหมือนคนที่พร้อมจะทำอะไรก็ตามเพื่อตัวเอง การทำอะไรเพื่อคนอื่น มันเป็นปมที่ผมสร้างมาเพื่อจะให้บรรลุถึงสิ่งที่ตัวเองต้องการ ทุกคนล้วนเกิดมาเพื่อทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการมิใช่หรือ ? ผมเองก็ไม่แตกต่างไปจากคนเหล่านั้น . . . ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริงแล้ว ผมน่าจะมองความรักด้วยสติ แต่มันไม่ใช่ ผมรู้แค่ตอนนั้น อะไรก็ตามที่จะทำให้มันมีความสุขผมจะทำทันที ไม่รีรอมันเลย . . . สิ่งที่ทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเอง . . . คือ อีกฝ่ายกลับไม่มีทีท่าเปลี่ยนไป การที่เขายังเหมือนเดิม นั่นแปลว่าเขายอมรับสภาพนั้นได้ใช่หรือไม่ เมื่อผมไม่ได้รับคำปฏิเสธ ผมก็คิดเอาเอง ว่า เขายอมรับความรู้สึกที่ผมมีต่อเขาได้ มันก็รักผม และต้องการให้ผมทำแบบเดิม . . . นั่นคือความคิดของผมเอง สิ่งที่ผมคิด ผมคิดให้ตัวเองได้ตลอดเวลา ใครเลย . . . จะคิดให้ตัวเองเสีย จริงมั้ยครับ . . . การคิดไปเอง . . . ทำร้ายตัวเราเองเสมอ ผมไม่ได้แค่คิดไปเอง เพราะผมจะทดสอบสมมติฐานที่ผมคิดเอาไว้ เรื่องบางเรื่องผมสามารถพูดให้คนที่ผมรักคล้อยตามได้อย่างง่ายดาย หากแต่ . . . ความคิดเหล่านั้น มันไม่จีรัง เพราะเมื่อผมมองย้อนไปจริง ๆ ผมกลับรู้สึกแย่ แย่เอามาก ๆ ผมเหมือนคนที่มีทั้งส่วนดีและส่วนเลวในตัวเองที่กำลังขัดแย่งกันอย่างรุนแรง ความดี . . . หรือ ความเลว ผมแยกออกเสียที่ไหนในห้วงเวลาที่ทั้งรักทั้งหลงขนาดนั้น อย่าว่าแต่ผมเลย แม้กระทั่งคุณ ๆ เองก็เหอะ ลองได้รักใครอย่างเต็มหัวใจแล้วล่ะก็ ไม่มีวันที่จะปล่อยให้คนที่คุณรักเดินจากคุณไปง่าย ๆ หรอก หลังเหตุการณ์ครั้งแรก . . . เกือบเดือนแล้วที่ผมไม่มีอะไรกันเลย สิ่งเดียวที่ยังบอกว่าผมยังรักมันเต็มหัวใจคือ การที่ผมนอนกอดมันเอาไว้ก่อนนอนทุกคืน หากแต่ เรากลับมีเรื่องพูดกันน้อยลง ผมแทบไม่มีอะไรที่จะพูดกับโกเลยด้วยซ้ำ ทำไมนะหรือ . . . ผมรู้สึกเหมือนทำผิด . . . อย่างมหันต์ ทั้ง ๆ ที่ นั่นคือความรักของผม ผมน่าจะดีใจที่ผมได้สิ่งที่ผมรัก ได้ในสิ่งที่ผมต้องการ แต่ผมกลับไม่มีความสุขเลย มันเหมือนนรกที่ฝังอยู่ในอกของเราดี ๆ นี่เองผมเพิ่งประจักษ์ นรกในใจ . . . ถึงมันจะเป็นนรก หากแต่เวลานั้นผมกลัวเสียที่ไหน ต่อให้นั่นคือนรกอเวจีที่ลึกสุดขั้วโลก แต่ผมก็ยังเดินก้าวลงไปโดยไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย . . . ความรัก . . . อย่างไรล่ะ ความรักมันพาผมเดินก้าวผ่านความกลัวทั้งหลาย ใครที่เคยมีความรักจะรู้เอง ไม่มีเหตุผลสำหรับความรัก มีแต่ความอยาก . . . อยากได้ . . . . . . อยากมี . . . อยากให้เขามีสิ่งที่ดี . . . สารพัดความอยากเมื่อเรามีรัก อย่างที่ผมเคยย้ำ . . . ถึงย้อนเวลาได้ สิ่งที่ผมทำลงไป ผมก็จะทำมันเฉกเช่นเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ผมมั่นใจต่อความรักที่ผมมีให้มัน ยิ่งใหญ่ กว่าทุกอย่างที่ผมเคยเจอมา ผมจะต้องเดินไปกับมันจนถึงวันนั้นของมัน . . . วันที่มันยิ้มอย่างภาคภูมิใจที่สุด . . . “พี่อาร์ม แม่กลับมาแล้วนะ” มันบอกผมในเวลาที่ผมใกล้จะหลับ “อือ” ผมแค่ขานรับให้มันทราบ . . . เพราะตั้งแต่ป้าภาหายไปปีกว่า มีแต่ผมเท่านั้นที่คอยดูแลมัน และแอบช่วยเหลือมัน โดยที่มันเองก็ไม่รู้ ผมไม่อยากให้มันรู้ด้วย เพราะเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ไว้ก็คงดี ขืนมันรู้ . . . มันจะพาลไม่เรียนเอา ผมกลัวมาก กลัวมันไม่ยอมเรียนต่อ ผมไม่ได้กลัวหรอกที่มันจะอยู่กับผมอีกหรือไม่ สิ่งที่ผมกลัวคืออนาคตของมันมากกว่า มันจะทำอย่างไร ถ้าไม่เรียน มันเดินมาไกล . . . เกินกว่าจะกลับไปเป็นแบบเดิมได้แล้ว “แม่ไปบวชชีพราหมณ์มา” มันเล่า . . . และจุดนั้นเอง ทำให้ชีวิตของป้าภาผกผันอีกครั้ง เรื่องบางเรื่องมันเน่าสิ้นดี ผมไม่คิดเลย เรื่องที่เกิดกับผม กับคนรอบ ๆ ตัวผม มันคือละครหลังข่าวเน่า ๆ เรื่องนึงดี ๆ นี่เอง ที่จริงเรื่องนี้มันไม่ควรจะเล่า . . . แต่ . . . สำหรับผม มันน่าจะเป็นอีกเรื่องที่เป็นจุดผกผันของชีวิตผม และชีวิตของโกเมศวร์ แล้วเมื่อถึงเวลานั้น คุณ ๆ จะรู้ ว่าทำไม เรื่องทั้งหมดมันถึงกลายมาเป็นแบบนี้ ทำไมผมไม่รับมันต้องแต่มันขอโอกาส . . . ผมมีเหตุผลของตัวเองเสมอ เหตุผลที่ระยะหลัง ผมว่ามันเดินมาก่อนความรัก ทั้ง ๆ ที่หัวใจผมยังมีแต่มัน แต่ผมไม่ตอบตกลง หาก . . . เป็นเมื่อก่อน ผมคงโผเข้าหามัน กอดมันเอาไว้ แต่วันนี้ มันมีอะไรมากกว่านั้น คนเราไม่ได้อยู่บนโลกนี้เพียงเพื่อความรัก เพราะความรัก เป็นองค์ประกอบอย่างหนึ่งในการดำรงชีวิต สิ่งที่มีมากกว่าความรัก คือ ความรู้สึกห่วงหา ห่วง . . . มันสารพัด “ก็ดี” “พี่อาร์ม” “ครับ” “ทำไมพี่ถึงเงียบ ไม่ค่อยคุยเหมือนเดิม” มันหันมานอนตะแคง ผมมองด้วยหางตา ผมนะหรือที่เปลี่ยนไป นี่ผมเปลี่ยนแปลงไปขนาดที่คนอย่างมันจับความรู้สึกได้อย่างนั้นหรือ อาจเพราะว่า ผมกำลังตัดสินว่าจะเดินหน้า หรือถอยกลับมาที่จุดเดิมก็ได้ ผมเลยเหมือนคนที่ลอย ๆ สติสตังค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหมือนคนที่ขาด ๆ เกิน ๆ ซึ่งบางทีเรื่องที่ผมหมกมุ่นอยู่ อาจทำร้ายผมก็ได้ แต่ผมไม่เคยมองถึงตัวเองในเวลานั้น ผมรู้เพียงแค่ ทำอย่างไรให้โกสบายที่สุด ผมลืมมองไป . . . . . . คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก . . . “ก็ไม่รู้จะคุยอะไรนี่ครับ เจอกันทุกวัน” “พี่ไม่รักผมแล้วหรือ” ผมหันไปหามัน มองหน้ามัน ทำไมมันถึงคิดแบบนั้น หรือที่ผ่านมาตั้งแต่เรื่องเมื่อคืนนั้น ผมเปลี่ยนแปลงไปหรือ ผมรักมันน้อยลงอย่างนั้นหรือ ผมยังเหมือนเดิม มันยังคงเป็นคนแรกในหัวใจของผมเสมอ ผมสอดมือไปใต้คอมัน . . .อีกมือ โอบกระชับ รัดตัวมันเข้ามาในอ้อมกอดของผม ก่อนจูบไปที่เปลือกตามันเบา ๆ นี่ . . . แทนคำตอบทั้งหมดที่ผมมี คำพูดจากปาก . . . สำหรับผม . . . ไม่เท่าการกระทำที่ออกมาจากหัวใจ แต่ . . . มันจะรับรู้ถึงความรู้สึกที่ผมมีให้มันได้หรือ ในเมื่อหัวใจของมันที่มีให้ผม ใช่แบบเดียวกับที่ผมมีให้มันหรือ “ปีหน้าจะจบ ปวช. แล้ว จะเรียนที่ไหนหรือ ?” “ไม่รู้เลยพี่ อีกตั้งหลายเดือน” ผมจูบไปที่ริมฝีปากของโก ปิดประทับเอาไว้แบบนั้นนาน ลิ้นค่อย ๆ สอดลงไปในปาก มันเผยอปากน้อย ๆ แม้ไม่ปฎิเสธ แต่มันไม่ได้รุกผมกลับ ผมหยุดตัวเองไม่ได้อีก เมื่อเริ่มต้น เสื้อ . . . ถูกถอดออก พร้อมลิ้นผมที่ละเลงที่หน้าอกของโก กางเกง . . . หลุดหายไป . . . เนื้อแนบแน่น ถ่ายเทความร้อนจากร่างกายของอีกฝ่ายสู่อีกฝ่าย ทุกอย่างมันค่อย ๆ ดำเนินไปตามวิถีทางของมัน . . . เมื่อทุกอย่างสงบลง . . . มีเพียงร่างเปล่าเปลือยสองร่างที่นอนกอดก่ายกัน ผมเอาจมูกแตะที่ไรผมมันเบา ๆ ขอบคุณสำหรับสิ่งที่ผ่านมา . . . “พี่รักโก พี่พยายามห้ามใจตัวเองแล้วแต่พี่ทำไม่ได้” “ครับ” “โกรธพี่มั้ย” “ไม่ครับ แล้วแต่พี่ครับ” “แล้วโกมีความสุขมั้ย” “ก็เสียวดีครับ เวลาโดนเลีย” ผมไม่รู้เลยในเวลานั้น มันรู้สึกอย่างไร ผมรู้แค่ว่า ผมแทบสำลักความสุข ผมได้อยู่กับคนที่ผมรัก ได้นอนกอดคนที่ผมรัก ได้ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ นี่คือช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของผมกระมัง สุข . . . ทางโลกีวิสัย สุขที่ฉาบฉวย . . . ไร้ความมั่นคง “โก . . .” “ครับ” “ตอนนี้เราเป็นกันมากกว่าพี่น้องแล้วนะ” “ครับ” “เราเหมือนคน ๆ เดียวกัน โกมีอะไรก็บอกพี่ อย่าปิดบังนะ” ผมกลัวนะ สิ่งที่เก็บอยู่ในใจอีกฝ่าย มันดีจริงหรือ “ครับพี่อาร์ม” “พี่ไม่ได้ทำไปเพราะความอยาก แต่สิ่งที่พี่ทำเพราะพี่รักโก” หลากหลายคำพูดที่สวยงาม ที่ผมพยายามสรรหาออกมาจากปาก คนเราก็แบบนี้ . . . ไม่มีใครหรอกที่จะยอมรับว่าเราทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แล้วยิ่งที่ผมทำไป ไม่ใช่แน่ ๆ ผมรักมันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การใกล้ชิดแนบสนิทยิ่งทำให้มันเกิดสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดมากขึ้น “ครับผมรู้” “พี่ขออะไรสักอย่างได้มั้ย” “อะไรหรือพี่” “พี่อยากเห็นโกเรียนจบปอตรี” “ผมก็เรียนอยู่ไง” “พี่ไม่อยากให้โกมีแฟนก่อนเรียนจบ” “ทำไมครับ” “ไม่รู้สิ พี่กลัวมั้ง กลัวว่าโกมีแฟนแล้วโกเรียนไม่จบ” “แน่หรือ” “ส่วนนึง อีกอย่าง ไม่อยากให้โกนอนกับใคร หวง” ผมยอมรับสิ่งที่มันอยู่ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจ “ที่แท้ก็เรื่องนี้” “มันไม่ใช่แบบที่โกคิด โกอย่าลืม เรียนวิศวะมันหนัก ถ้าโกมีแฟน โกจะมีเวลาเรียนอย่างที่อยากเรียนเหรอ พี่ไม่ได้หวงโกไว้อยู่กับพี่ ถ้าวันนี้โกจะมาบอกพี่ว่าโกอยากไปอยู่ข้างนอก พี่ก็ยอม” “พี่อาร์ม” เสียงมันเหมือนตกใจ “พี่พูดจริง ๆ พี่ไม่เคยหวงอาร์มเอาไว่กับพี่ ถ้าอาร์มอยากออกไปอยู่ข้างนอก พี่ยอม” ผมมองหน้าจ้องตาโก “ทำไมครับพี่ พี่ไล่ผมหรือ” “ไม่ใช่ ไม่เคยคิด ถึงตอนนี้ พี่อาจคิดไกลกว่านั้น พี่อยากอยู่แบบนี้ อยากหยุดเวลาที่พี่ได้อยู่กับโกเอาไว้ให้นานที่สุด แต่พี่รู้ดี พี่ไม่ได้มีแบบที่โกอยากให้มี ความรักที่มันผิดแปลกมันไม่ยั่งยืนหรอกพี่รู้ดี” ผมจูบที่จมูกโกอีกครั้ง “ผมมีความสุขดีครับพี่ ตราบใดที่พี่มีความสุข” “ขอบใจไอ้น้องรัก ขอบใจ สิ่งที่พี่อยากเห็น . . .” ผมมองหน้า จ้องตามันไว้ อยากให้มันอ่านสายตาผม สิ่งที่ผมจะพูดต่อจากนี้ มาจากหัวใจของผม สิ่งที่ผมต้องการที่สุด “. . . อยากเห็นโกเรียนจบ นั่นคือสิ่งที่พี่อยากเห็นจากคนที่พี่รักมากที่สุด” “ผมจะเรียนจนจบ” มันยิ้ม ก่อนขดตัวซุกมาในอ้อมแขนของผม แบบนี้ให้ผมแปลว่า . . . “ห้ามมีแฟนด้วย” “ครับ” “พี่สัญญา วันไหนที่โกเรียนจบ พี่จะปล่อยโก โกอยากมีชีวิตแบบไหน มันเรื่องของโก โกอยากมีเมีย พี่จะยิ้มยินดีกับโก หรือถ้าโกอยากอยู่กับพี่แบบนี้ พี่ก็ยินดี แต่ . . . “ ผมจูบมันที่แก้มเบา ๆ “. . . ถ้าโกยังเรียนอยู่ พี่ขอเรื่องนี้เรื่องเดียว ที่ผ่านมาพี่เจออะไรมามาก พี่ไม่อยากเป็นแบบที่ผ่านมา” “ครับพี่อาร์ม ผมจะเรียนจบแล้วค่อยมีแฟน” “พี่ไม่ชอบให้ใครโกหก แต่ถ้าโกอยากมีใคร มันก็สิทธิ์ของโก ถ้าโกมีใคร พี่จะไปเอง” “ทำไมพี่พูดแบบนั้น” “โกไม่เคยรักใครหรือ” “เคยสิพี่ ผมรักพี่ไง พี่ชายของผม” . . . พี่ชายของผม ผมได้แต่ยิ้มหยันตัวเอง สุดท้ายแล้ว ผมมันก็เป็นได้แค่นี้ มันบอกรักผม แต่ต่อท้ายด้วย . . . พี่ชาย “ถ้าโกรักใครสักคน จะรู้เองการที่คนที่เรารักโกหก มันจะเจ็บปวดขนาดไหน พี่รักโก ถ้าโกโกหกพี่ มันเจ็บปวด เพราะในเมื่อโกรู้อยู่แล้วพี่รักโกมากกว่าน้อง” “ผมไม่โกหกพี่หรอก พี่ดีกับผมขนาดนี้ ถ้าพ่อกับแม่ให้ชีวิตผม พี่ก็เหมือนคนที่ให้ชีวิตใหม่ผม นอกจากแม่ที่ผมรักมากที่สุดแล้ว ตอนนี้คนที่ผมรักมากที่สุดคือพี่” ผมน้ำตาไหล . . . ความรักที่มันมีให้ผม . . . สีขาวยองใย พิสุทธิ์ล้ำน่าถนอม . . . หาก . . . น่าเสียดาย ผมทำลายมันด้วยมือของผมเอง สิ่งที่มีค่าไร้ความหมายเมื่อมาอยู่กับคนที่ไม่รู้ค่าของมัน กว่าผมจะรู้ค่าของหัวใจก็สายไปเสียแล้ว ผมได้แต่ยิ้มหยันตัวเอง . . . คนไม่รู้ค่าแห่งหัวใจ มันบอกไม่ถูกว่าจะดีใจหรือเสียใจดี สิ่งที่ผมทำ สิ่งที่น้องมันคิด นี่ผมยังมีความเป็นคนอยู่อีกหรือ ผมเหยียบย่ำไปบนหัวใจของคนที่ผมรักได้อย่างไร “สัญญากับพี่แล้วนะ จะเรียนจนจบ” “ครับพี่ ผมสัญญา ผมไม่มีใครจนกว่าจะเรียนจบ” มันเลื่อนมาจูบผมเอาไว้ ทั้ง ๆ ที่มันไม่เคยทำมาก่อน “ขอบใจนะโก พี่สัญญา วันที่โกสอบวันสุดท้าย ถ้าโกไม่มีใคร พี่สัญญา พี่จะถอยออกมาเป็นแค่เพื่อน แค่พี่ที่ดีของโก คอยมองคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของโก คอยมองลูกโก. . .แต่” คอผมมันแห้งตีบตัน “อะไรครับพี่” “ถ้าวันนั้น ในวันที่โกเรียนจบ โกมีคนอื่น พี่สัญญา โกจะไม่มีวันได้เห็นพี่อีกตลอดชีวิต พี่สัญญา” ผมร้องไห้ ใช้น้ำตาแทนคำสัญญา คำสัญญาที่มันมาผูกชีวิตผมเอาไว้ . . . ผมรักมัน . . . หวงมันไว้อยู่กับผม หาก . . . มิใช่ตลอดชีวิต เพราะ . . . ผู้หญิงกับการเรียน ผมรู้ มันไปกันไม่รอด ทำไมนะหรือ เพราะผมรู้จักโก สามปีที่อยู่ด้วยกัน ทำไมผมจะไม่รู้ มันรับผิดชอบการกระทำของมันขนาดไหน หากเกิดเรื่องที่มันต้องรับผิดชอบ คนอย่างมันมีหรือจะไม่รับผิดชอบ สิ่งที่ผมคิดในเวลานั้น . . . ผมยิ้มในวันนี้ คำตอบของมัน มีแต่ผมกับโกที่รู้กันสองคน คำตอบของหัวใจ . . . “ผมไม่มีใครหรอกพี่ พี่สบายใจได้ ผมจะเรียนจนจบ ให้สมกับที่พี่หวังเอาไว้ พี่ทำเพื่อผม คอยสอนผม ผมอยากให้พี่สมหวังเหมือนกันนะครับ ผมจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุดครับ” มันหอมที่แก้มผม สิ่งที่มันกระทำ . . . ผมบังคับมันหรือ ? ผมไม่รู้หรอก ในเวลานั้น เราทั้งสองคิดอย่างไรกัน แต่สำหรับผม ไม่มันที่ผมจะยอมให้มันมีใครในขณะที่มันยังเรียนไม่จบเป็นแน่ ต้นไม้ที่ผมปลูก มันเติบโตงดงาม ผลิดอกออกผล ผมมองดูต้นไม้ต้นนั้น . . . ผมหวงต้นไม้ที่ผมปลูก หากลูกผล . . . เมื่อถึงเวลาของมัน ผมยินดีที่จะมอบให้กับจ้าของต้นไม้ที่แท้จริง ผมคิดแบบนี้ ใครจะมองว่าผมเห็นแก่ตัวคอยเก็บมันเอาไว้ก็ตามแต่ผมไม่สนใจหรอก เพราะ . . . ผมไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแน่นอน . . . ผมอยากให้มันมีอนาคตที่ดี . . .หน้าตามันถึงแม้จะดูดี แต่ . . . คนวัยทำงานแบบผม มีเงินพอที่จะซื้อ . . . เรื่องแบบนั้นได้ การซื้อขายไม่ใช่เรื่องยาก เกิดอยากมีอะไร แค่ขับรถไปซาวน่า ก็ไม่ถึงสองร้อยต่อการมีความสุข ไม่มีข้อผูกพันเสียด้วย แต่ที่ผมยอมผูกพันกับโก . . . ผมรักมันคือคำตอบที่แน่แท้ที่สุด . . . การมีอะไรกับคนแปลกหน้าไม่ใช่สิ่งแปลกสำหรับผม เพราะก่อนที่ผมจะเจอกับโกผมเคยทำมาก่อน ไม่ใช่แค่คนเดียว . . . หลายคนเสียด้วย แต่ . . . เมื่อโกเดินเข้ามาในชีวิตผม ผมเลิกทำสิ่งเหล่านั้น ผมอยากรู้เหมือนกัน รักแท้ . . .ในหมู่เกย์ มีจริงหรือ ? ถึงจะเป็นรักแท้แค่ฝ่ายเดียว ผมก็ยังอยากที่จะให้มันมี ไม่อยากให้ใครมองเพศที่ผมเป็นว่าเป็นแค่สิ่งไร้ค่า เป็นพวกสำส่อนทางกามารมณ์ ผมว่ามันไม่ใช่ . . . การที่คนสองคนบรรลุนิติภาวะ เต็มใจที่จะนอนกัน ผมไม่คิดว่ามันผิด อยากให้มันเรียนจนจบ นั่นคือเหตุผลหลัก ผมมีทั้งความรักทั้งเหตุผลเสมอ สิ่งที่ผมคิดดีแล้ว ผมรักมันด้วยหัวใจของคนหนึ่งคนที่พึงจะรักคนอื่นได้ ผมไม่ได้รั้งมันไว้ เพราะเรื่องเซ็กส์ . . . เพราะที่ผ่านมา . . . ผมไม่เคยมีเซ็กส์ครั้งที่สองกับใคร และไม่คิดว่าจะมีได้เสียด้วย เพราะผมชอบเซ็กส์ฉาบฉวยมากกว่า . . . ผูกพันกัน แต่ . . . คนแรกที่ผมยอมมีครั้งที่สองด้วย . . .โกเมศวร์ ชื่อนี้จะจารจำอยู่ในหัวใจของผมตราบลมหายใจสุดท้าย . . .   Create Date : 06 มกราคม 2553 1 comments Last Update : 6 มกราคม 2553 17:52:27 น. Counter : 773 Pageviews. Share Tweet

อ่าน ๑๑ จบต้องมาจ่ายค่าอ่านด้วย ๑ เม้นท์   โดย: ผู้หญิงมากฝัน (maesnake ) 11 มกราคม 2553 9:50:48 น.